หลังจากกลับมาตากบ้านของคุณพ่อ พี่ดินก็พาฉันแวะซื้อของบำรุง พี่ดินซื้อเยอะมาก พวกนม อะไรต่างๆ เยอะมากจริงๆ จนฉันต้องร้องท้วงให้เขาหยุดซื้อ "คุณมีเจ้าตัวเล็กในท้องตั้งสองคนนะกอบัว คุณต้องบำรุงเยอะๆ" พี่ดินพูดพรางหยิบนมใส่ตะกร้าเพิ่ม"พี่ดิน พอได้แล้วแค่นี้ก็กินได้เกินสองเดือนแล้วนะคะ" "แต่ผมว่าเอาเพิ่มอีกหน่อยดีกว่า" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ให้กับความบอกไม่ฟังของพี่ดิน "เดี๋ยวของมันจะหมดอายุก่อนที่จะกินหมดเอานะคะพี่ดิน" พี่ดินที่กำลังหยิบของใส่ตะกร้าหยุดชะงัก แล้วก็เอาของวางลงที่เดิม "อื้ม งั้นเอาแค่นี้ก่อนก็ได้" พูดจบพี่ดินก็พาฉันเดินไปคิดเงิน ไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงแถวนี้ถึงเอาแต่จ้องมองพี่ดินตาเป็นมันส์เลย ฉันไม่ชอบเอาซะเลยที่พวกเธอมองสามีของฉันแบบนี้ "กอบัว คุณเป็นอะไร ?" พี่ดินถามฉันหลังจากที่เราขึ้นมาบนรถกันแล้ว "เปล่าค่ะ" "คุณโกหก เวลาคุณงอนคุณชอบทำหน้าเหมือนหมู" "พี่ดิน !!" ฉันหันขวับไปมองพี่ดินตาขวาง เมื่อเขาบอกว่าฉันเหมือนหมู "นั่นไง ยิ่งเหมือนหมูกว่าเดิมอีก" พี่ดินเอานิ้วมาเขี่ยๆ ปลายจมูกของฉัน "ขับรถไปเลยนะคะ ถ้ายังจะพูดว่าบัวเหมือนหมูอีกบัวจะลงจากรถจริงๆด้วย" "คร๊าบ
1ปีผ่านไป🎉ตอนนี้ลูกแฝดตัวน้อยของฉันกับพี่ดินอายุได้1ขวบกับอีก1เดือนแล้ว กำลังหัดเดินเลย ตอนนี้ลูกพูดคำว่าพ่อแม่ได้แล้ว คำว่าปู่ ย่า ก็พูดได้แล้ว เพราะคุณพ่อของพี่ดินมาพูดคำว่าปู่กรอกหูหลานทุกวัน555 วันนี้ฉันกับพี่ดินจะไปฮันนีมูนกัน เพราะตั้งแต่แต่งงานเราไม่ได้ไปฮันนีมูนกันเลย เราไม่ค่อยมีเวลาแต่ตอนนี้ลูกโตแล้ว คุณพ่อเป็นคนเสนอให้เรารีบไป เพราะเดี๋ยวลูกโตไปว่านี้จะไม่มีเวลา เพราะจะวุ่นวายหลายอย่าง ไหนจะงานที่บริษัทของพี่ดินด้วยหลังจากที่เอาลูกไปส่งไว้กับคุณพ่อของพี่ดินแล้ว ฉันกับพี่ดินก็ขับรถมุ่งหน้าไปที่ทะเล ที่ภูเก็ตกัน @ภูเกต....ทะเล~เรามาถึงที่นี่ก็ประมาณบ่าย3 แล้ว ฉันนั่งรอพี่ดินเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องพัก เราพักกันที่รีสอร์ทซึ่งห่างจากทะเลไม่มากนัก มองไปข้างหน้าก็เห็นน้ำทะเลสีฟ้าครามกับเม็ดทรายละเอียดสีขาวเฮ้อ...คิดถึงเจ้าสองแฝดจัง พอมาอยู่โดยไม่ได้ยินเสียงร้องของลูกมันทำให้ฉันคิดถึงลูกขึ้นมาจับใจ อยากจะกลับบ้านแล้วล่ะสิฉัน "นั่งเหม่ออะไรอยู่ หื้ม" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง "เรากลับบ้านกันดีมั้ยคะพี่ดิน" พอจบคำพูดของฉัน พี่ดินก็ปล่อยกอดออกแล้วมานั่งข้างๆฉัน พร้อมก
'แผ่นดิน' อายุ28 ชายหนุ่มนักธุรกิจใหม่ไฟแรง ทั้งที่พึ่งเรียนจบโทมาหมาดๆ แต่เขากลับกู้สถานการณ์ที่เสี่ยงจะล้มละลายของบริษัทครอบครัวตัวเองให้กลับมามีกำไรอย่างมหาศาล ตอนนี้เขาเป็นหนุ่มที่ทรงอิทธิพลและน่าเกรงขามมากที่สุดในแวดวงการของนักธุรกิจ ทั้งถูกกฏหมายและผิดกฎหมาย ทั้งชีวิตไม่เคยมีแฟนเลยสักคน เพราะถือคติว่าซื้อกินดีกว่า การที่เอาชีวิตไปผูกมัดกับใคร สิ่งที่กลัวที่สุดคือการแต่งงานมีครอบครัว เพราะไม่เคยคิดเรื่องนี้ในหัวเลย และมันจะไม่มีวันนั้น "ไอ้ดิน สนใจซื้อสาวบริสุทธิ์มานอนกกสักคืนไหมวะ กูเห็นประกาศขายในเว็บเถื่อน แม่งอย่างสวย" นี่คือเสียงของไอ้คีริน เพื่อนสนิทของผม มันเป็นหมอ และเป็นหมอที่หยาบคายที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาเลย ไอ้คีรินยื่นโทรศัพท์มาให้ผมดูรูปผู้หญิงที่มันกำลังพูดถึง และชมไม่ขาดปาก ว่าเธอสวย ผมแค่มองดูภาพในโทรศัพท์ด้วยหางตา "ไม่สนใจหรอวะ มึงไม่เอากูเอานะเว้ย! ชักช้าเดี๋ยวคนอื่นซื้อก่อนพอดี หาได้ที่ไหนทั้งสวยทั้งซิงแบบนี้! " ผมลุกขึ้นยืนเต็มตัว "กูไปบ่อนละ!" พูดจบผมก็เดินออกมาจากห้องไอ้คีริน ณ บ่อนคาสิโน...ตอนนี้ผมกำลังมองภาพผู้หญิงคนนั้นที่เธอลงขายความบริสุทธิ
เช้าวันใหม่... ฉันกำลังตรวจเช็คความเรียบร้อยของตัวเองอยู่หน้าโต๊ะกระจก ฉันอยู่ในชุดกางเกงยีนขายาว เสื้อยืดสีชมพูอ่อน มีกระเป๋าสพายข้างใบเล็กหนึ่งใบ"บัว ทำอะไรอยู่เร็วๆสิเขามารอนานแล้ว" นี่คือเสียงแม่ที่กำลังพูดเร่งฉัน"จ้า แม่บัวเสร็จแล้ว" ฉันรีบวิ่งออกจากห้อง "ไปๆ รีบไป" แม่ดันฉันให้ออกจากบ้าน คงจะกลัวคนที่มารอบ่นนั่นแหละ พอดีเมื่อคืนฉันนอนดูซีรีย์จีนจนดึก วันนี้เลยตื่นสาย พอออกมาหน้าบ้านก็เห็นรถตู้หรูสีดำจอดรอรับอยู่ แล้วก็มีผู้ชายยืนรออยู่หน้ารถ "ขอโทษที่ทำให้รอนานนะคะ^_^" ฉันยิ้มจางๆในคนที่ยืนรอด้วยความรู้สึกผิด ครืด! เสียงเลื่อนเปิดประตูรถ "ขึ้นรถเถอะครับ คุณแผ่นดินรออยู่" "ค่ะ^_^" ฉันก้าวขาขึ้นรถ พอฉันขึ้นไปนั่งในรถชายคนนั้นก็ปิดประตู ฉันสังเกตุเห็นเขาเดินไปหาแม่ เเล้วก็ยื่นซองอะไรบางอย่างให้แม่ด้วย เขาเอาอะไรให้แม่นะฉันคงทำได้แค่สงสัยนั่นแหละ คงไม่กล้าถามพี่คนขับรถหรอก เพราะหน้าเขาโหดมาก เอาไว้กลับมาบ้านค่อยถามแม่ก็ได้ รถหรูได้เคลื่อนผ่านหน้าบ้านฉันช้าๆ....ผ่านไปประมาณ30นาที รถก็มาจอดที่คอนโดหรูย่านใจกลางเมือง เอ๊ะ ไหนบอกมาทำความสะอาดห้อง แต่คอนโดหรูขนาดนี้ก็น่าจ
ชายแปลกหน้าที่ฉันไม่รู้จัก เขาอุ้มฉันเข้ามาในห้อง แล้ววางฉันลงที่เตียงนอนขนาดคิงไซส์ "ยะ อย่าทำอะไรบัวเลยนะคะ..." ฉันขยับถอยหนีเขาจนติดขอบเตียง ฉันไม่คิดเลยว่าตัวเองจะมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ นี่ฉันกำลังจะโดนข่มขืนใช่ไหม แล้วฉันจะต้องทำยังไงถึงจะหนีจากเขาได้ หน้าตากับการกระทำของเขามันชั่งจัดกันจริงๆ พรึ่บ! เขาดึงขาอย่างแรงจนฉันแถไปตามแรงดึงของเขา จากนั้นเค้าก็ดันฉันให้นอนราบไปกับที่นอนแล้วขึ้นค่อมฉัน ฉันสั่นไปทั้งตัว กลัว ฉันกลัวเขามาก็จริงๆ สายตาที่เขามองฉัน มันทำให้ฉันรู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัว "อย่าเล่นตัวผมไม่ชอบ เงินคุณก็ได้" "งะ เงิน คุณพูดเรื่องอะไร บะ บัวไม่เข้าใจ" เขาโน้มใบหน้าลงมาใกล้ฉันเรื่อยๆ ฉันได้แต่นอนแข็งทื่อ ไม่กล้าขยับ น้ำตาเอ่อล้นเต็มสองตาแล้วตอนนี้ แม่จ๋าช่วยบัวด้วย !__!"คุณขายความบริสุทธิ์ไม่ใช่รึไง ผมซื้อคุณแล้ว""ห๊ะ! ขะ ขายความบริสุทธิ์" ฉันจะไปทำเรื่องหน้าอายแบบนั้นได้ยังไงกัน มันต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆ ฉันอาจจะเข้าห้องผิด ฉันต้องรีบอธิบายให้เขาเข้าใจ ก่อนที่เขาจะทำแบบนั้นกับฉัน"คุณคะ บัวว่าคุณกำลังเข้าใจผิดอยู่" "ไม่ต้องกลัว ผมจะทำเบาๆ" "ไม่ บัว
เขาถาโถมสะโพกกระแทกท่อนเอ็นเข้ามาในรูเสียวของฉันอย่างไม่ปราณี ฉันทั้งกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแต่เขากลับไม่สนใจเลยสักนิด ตรับ ตรับ ตรับ~ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกึกก้องไปทั่วห้อง เขาชักท่อนเอ็นออก "อ๊า~ เสียวเกินไปแล้ว" จากนั้นเขาก็จับร่างฉันพลิกคว่ำแล้วก็ยกสะโพกฉันขึ้น มือนึงจับเอวฉันไว้ อีกมือนึงเขาก็จับท่อนเอ็นอันใหญ่เสียบเข้ามาตรับ ตรับ ตรับ~ "อึก บัวเจ็บ กรี๊ด~" ฉันกำกำผ้าปูที่นอนแน่นฉันน้ำตาไหลออกมาไม่ยอมหยุด มันทั้งเจ็บทั้งจุก จนฉันไม่ไหวแล้ว เขาโหดร้ายกับฉันมาก "อ๊า ท่านี้ฟิตมาก ซี๊ด~" เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เขาตบก้นฉันอย่างแรง แล้วก็โน้มตัวลงมาเอามือมาเค้นน่าอกฉัน ร่างกายฉันเหมือนถูกฉีกแยกออกจากกันที่ละชิ้นๆ ไม่ไหว ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ [ Talk แผ่นดิน] ในระหว่างที่ผมกำลังลังร่วมรักกับเธออย่างเมามันส์ จู่ๆ ร่างของเธอก็ฟุบลงไปกับที่นอน "เชี้ย...!!" ผมรีบชักท่อนเอ็นออกแล้วพลิกร่างเธอให้หงายหน้าขึ้น เธอนอนแน่นิ่งไปเลย "ตายรึป่าววะ" แป๊ะ! แป๊ะ! ผมเอามือตบไปที่หน้าเธอเบาๆ เธอไม่ตอบสนองอะไรผมเลย "คุณ คุณ อย่ามาตายที่ห้องผมดิวะ !!" ผมเอานิ้วไปใกล้ๆจมูกเธอ เพื่อเช็คว่าเธอตายไ
แกร่ก! เสียงเปิดประตูห้องเข้ามา ฉันที่กำลังนั่งอยู่สะดุ้งโหยงทันทีแล้วรีบหันขวับไปมองตรงประตู ผู้ชายตัวโตเดินเข้ามาในห้อง คือเขา คนที่ขืนใจฉัน เขาเดินมาใกล้ๆฉัน เหมือนกำลังจะนั่งลงข้างๆฉัน ฉันรีบลุกขึ้น...พรึ่บ~ แต่เขาขว้าเอวฉันให้ลงไปนั่งตักของเขา จากนั้นเขาก็เอามือรวบผมฉันออกจากต้นคอ เขาประทับจูบตรงต้นคอฉันอย่างแผ่วเบา ทำเอาขนฉันลุกซู่ไปทั้งตัว ฉันได้แต่นั่งสั่นไม่กล้าขยับ ไม่กล้าพูดอะไร เพราะฉันกลัวว่าเขาจะทำแบบนั้นกับฉันอีก "คุณกลัวผม ?" เขาเอียงคอเลิกคิวมองหน้าฉัน ".....""ไม่ต้องกลัว" "บะ บัวอยากกลับบ้าน" "คุณว่าห้องนี้สวยไหมกอบัว?" เขารู้จักชื่อฉันเต็มๆของฉันได้ยังไงกัน ฉันไม่เคยบอกเขาหนิ "ผมถาม..." เขากดเสียงต่ำลงเมื่อเห็นว่าฉันไม่ยอมตอบเขา "สะ สวยค่ะ" "ผมยกให้คุณ" เขาพูดน้ำเสียงเรียบนิ่ง ยกให้ฉัน ? บ้ารึป่าวจะมายกให้ฉันทำไมกัน "ปล่อยบัวเถอะ บัวอยากกลับบ้าน บัวสัญญาว่าบัวจะไม่บอกเรื่องวันนี้กับใคร บัวจะไม่แจ้งความ" ฉันพูดเสียงสั่นๆ มันสั่นไปทั้งตัว เพราะเขาไม่ยอมปล่อยมือออกจากเอวของฉันเลย แถมเขายังเอามือมาลูบๆขาของฉันด้วย"แจ้งความ หึ! " จู่ๆเขาก็หัวเราะในลำคอเบาๆ
เขาพาฉันขึ้นรถไปที่บ้าน ระหว่างทางไม่มีการเอ่ยบทสนทนาใดๆจากฉันกับเขาสักคำ เขานั่งนิ่งไม่พูดไม่จาสายตามองไปที่ถนน ฉันก็เหมือนกันณ บ้านของฉัน..."ผมรออยู่ในรถแล้วกัน" เขาหันมาพูดกับฉัน ฉันลงจากรถแล้วรีบเดินเข้าบ้าน "อ้าว อีบัวแกกลับมาทำไม" "แม่ ทะ ทำไมแม่ถามบัวแบบนี้" ฉันน้ำตาคลอ หรือว่าที่ผู้ชายคนนั้นพูดจะเป็นเรื่องจริง "ก็ฉันขายแกไปให้กับเสี่ยดินเขาแล้ว แกจะกลับมาทำไม ไปๆเดี๋ยวได้ซวยกันหมดพอดี เงินที่เสี่ยแดนให้ฉันเอาไปใช้หนี้พนันหมดแล้ว ถ้าเสี่ยมาทวงคืนฉันจะทำยังไง ไม่ชิบหายกันหมดรึไง" แม่พูดพร้อมกับผลักฉันให้ออกจากบ้าน "ขะ ขาย แม่ขายบัวจริงๆใช่ไหม ฮึก..." ฉันร้องไห้สะอื้นออกมาอย่างหนัก แม่ทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง ขายฉันทำไม แม่เคยรักฉันบ้างไหม ที่ผ่านมาฉันพยายามทำงานหาเงินมาให้เพื่อหวังจะให้แม่เห็นฉันดีในสายตาบ้าง แม่ไม่เลย ขนาดแค่กอดฉันยังไม่เคยได้รับมันจากแม่เลย "บัว แม่เป็นหนี้พนัน แม่ไม่มีทางเลือก บัวช่วยแม่นะ กลับไปกับเสี่ยดินเขา แม่รับเงินมาแล้ว ถ้าบัวกลับมาอยู่บ้านแม่จะเอาเงินที่ไหนไปคืน" แม่พูดน้ำเสียงที่เย็นลงจากเมื่อกี้ มันทำให้ฉันแปลกใจเพราะแม่ไม่เคยแทนตัวเองว่าแม
1ปีผ่านไป🎉ตอนนี้ลูกแฝดตัวน้อยของฉันกับพี่ดินอายุได้1ขวบกับอีก1เดือนแล้ว กำลังหัดเดินเลย ตอนนี้ลูกพูดคำว่าพ่อแม่ได้แล้ว คำว่าปู่ ย่า ก็พูดได้แล้ว เพราะคุณพ่อของพี่ดินมาพูดคำว่าปู่กรอกหูหลานทุกวัน555 วันนี้ฉันกับพี่ดินจะไปฮันนีมูนกัน เพราะตั้งแต่แต่งงานเราไม่ได้ไปฮันนีมูนกันเลย เราไม่ค่อยมีเวลาแต่ตอนนี้ลูกโตแล้ว คุณพ่อเป็นคนเสนอให้เรารีบไป เพราะเดี๋ยวลูกโตไปว่านี้จะไม่มีเวลา เพราะจะวุ่นวายหลายอย่าง ไหนจะงานที่บริษัทของพี่ดินด้วยหลังจากที่เอาลูกไปส่งไว้กับคุณพ่อของพี่ดินแล้ว ฉันกับพี่ดินก็ขับรถมุ่งหน้าไปที่ทะเล ที่ภูเก็ตกัน @ภูเกต....ทะเล~เรามาถึงที่นี่ก็ประมาณบ่าย3 แล้ว ฉันนั่งรอพี่ดินเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องพัก เราพักกันที่รีสอร์ทซึ่งห่างจากทะเลไม่มากนัก มองไปข้างหน้าก็เห็นน้ำทะเลสีฟ้าครามกับเม็ดทรายละเอียดสีขาวเฮ้อ...คิดถึงเจ้าสองแฝดจัง พอมาอยู่โดยไม่ได้ยินเสียงร้องของลูกมันทำให้ฉันคิดถึงลูกขึ้นมาจับใจ อยากจะกลับบ้านแล้วล่ะสิฉัน "นั่งเหม่ออะไรอยู่ หื้ม" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง "เรากลับบ้านกันดีมั้ยคะพี่ดิน" พอจบคำพูดของฉัน พี่ดินก็ปล่อยกอดออกแล้วมานั่งข้างๆฉัน พร้อมก
หลังจากกลับมาตากบ้านของคุณพ่อ พี่ดินก็พาฉันแวะซื้อของบำรุง พี่ดินซื้อเยอะมาก พวกนม อะไรต่างๆ เยอะมากจริงๆ จนฉันต้องร้องท้วงให้เขาหยุดซื้อ "คุณมีเจ้าตัวเล็กในท้องตั้งสองคนนะกอบัว คุณต้องบำรุงเยอะๆ" พี่ดินพูดพรางหยิบนมใส่ตะกร้าเพิ่ม"พี่ดิน พอได้แล้วแค่นี้ก็กินได้เกินสองเดือนแล้วนะคะ" "แต่ผมว่าเอาเพิ่มอีกหน่อยดีกว่า" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ให้กับความบอกไม่ฟังของพี่ดิน "เดี๋ยวของมันจะหมดอายุก่อนที่จะกินหมดเอานะคะพี่ดิน" พี่ดินที่กำลังหยิบของใส่ตะกร้าหยุดชะงัก แล้วก็เอาของวางลงที่เดิม "อื้ม งั้นเอาแค่นี้ก่อนก็ได้" พูดจบพี่ดินก็พาฉันเดินไปคิดเงิน ไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงแถวนี้ถึงเอาแต่จ้องมองพี่ดินตาเป็นมันส์เลย ฉันไม่ชอบเอาซะเลยที่พวกเธอมองสามีของฉันแบบนี้ "กอบัว คุณเป็นอะไร ?" พี่ดินถามฉันหลังจากที่เราขึ้นมาบนรถกันแล้ว "เปล่าค่ะ" "คุณโกหก เวลาคุณงอนคุณชอบทำหน้าเหมือนหมู" "พี่ดิน !!" ฉันหันขวับไปมองพี่ดินตาขวาง เมื่อเขาบอกว่าฉันเหมือนหมู "นั่นไง ยิ่งเหมือนหมูกว่าเดิมอีก" พี่ดินเอานิ้วมาเขี่ยๆ ปลายจมูกของฉัน "ขับรถไปเลยนะคะ ถ้ายังจะพูดว่าบัวเหมือนหมูอีกบัวจะลงจากรถจริงๆด้วย" "คร๊าบ
เวลาล่วงเลยมาจนถึงวันสำคัญ....คือวันแต่งงานของฉันกับพี่ดินนั้นเอง ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาว กำลังรอพี่ดินมารับตัวออกไป มือฉันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อหมดแล้วตอนนี้ "กอบัว ผมรักคุณ" "กอบัว ผมรักคุณ" "กอบัวผมรักคุณ" เสียงพี่ดินตะโกนอยู่หน้าห้อง มันยิ่งทำให้ใจฉันเต้นรัวกว่าเดิมอีกตอนนี้ แต่ก็แอบขำๆพี่ดินอยู่นะ คงจะโดนเพื่อนเขาที่ดักอยู่หน้าประตูแกล้งล่ะสิตอนนี้ฉันตื่นเต้นมากจริงๆ ก็เพราะว่ามันเป็นครั้งในชีวิตของฉัน แกร่ก! ประตูห้องเปิดออก เผยให้เห็นใบหน้าของพี่ดิน ที่กำลังยืนมองฉัน ใบหน้าเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ฉันก็ไม่ต่างกัน พี่ดินเดินถือดอกกุหลาบสีขาวช่อโตตรงมาหาฉัน ก่อนจะยื่นช่อกุหลาบให้ฉัน ฉันรับช่อกุหลาบมา จากนั้นพี่ดินก็ประคองใบหน้าฉันแล้วก้มหน้าลงมาประทับจูบบนริมฝีปากของฉัน เสียงผู้คนในงานต่างพากันร้องโห่แซวกันใหญ่ จนฉันต้องรีบดันพี่ดินออกเพราะความอาย "ไปข้างนอกกันเถอะ'' พี่ดินยกแขนขึ้นมาให้ฉันเอามือคล้อง จากนั้นเราทั้งคู่ก็เดินออกไปในงาน ตลอดทางเดินจะมีคนโปรยดอกไม้ตลอดทาง "ตื่นเต้นหรอ สั่นเชียว" พี่ดินหันหน้ามาถามฉัน ในระหว่างที่เรากำลังเดินกันอยู่ "ตื่นเ
พี่ดินเดินมานั่งตรงปลายเตียงจากนั้นเขาก็ดึงฉันลงไปนั่งบนตัก "คุณยอมเขามาเยอะแล้วกอบัว คุณต้องหัดใจแข็งบ้าง""....""เข้าใจที่ผมพูดใช่มััย" "ค่ะ บัวเข้าใจ" "ดีมาก" พรึ่บ! จู่ๆพี่ดินก็ดันฉันให้นอนราบไปกับที่นอน เรียวนิ้วของพี่ดินลากไล้ไปมาบนเเก้มของฉัน "ผมขอนะ" "พี่ดิน บัวหิวข้าว" ฉันพูดพรางทำหน้าตาออดอ้อนพี่ดินพี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะลุกออกจากตัวฉัน "กินข้าวเสร็จคุณไม่รอดแน่" ฉันเม้มปากแน่น นี่ขนาดฉันท้องพี่ดินยังไม่คิดจะพักเรื่องอย่างว่าเลยรึไง "พี่ดินทำไมถึงหื่นจัง บัวไม่อยากนอนกับพี่ดินแล้วนะคะ" ฉันพูดออกไปอย่างเหลืออด "อะไรของคุณกอบัว ผมเป็นผัวคุณ ผัวเมียกันก็ต้องนอนด้วยกัน" พี่ดินพูดเสียงแข็งพร้อมกับจ้องหน้าฉันตาเขม่ง "ไม่รู้แหละถ้าพี่ดินยังหื่นอยู่แบบนี้บัวจะไม่นอนกับพี่ดินแล้วจริงๆ" "คุณคิดว่าผมจะยอมรึไง" "ต้องยอมสิคะ !!" "กอบัว นี้คุณกำลังสั่งผมอยู่...""ทำไมล่ะ บัวสั่งพี่ดินไม่ได้รึไง อย่านะพี่ดินนั่นแหละอย่ามาขัดใจบัว" "กอบัว..." "กลับบ้านไปเราต้องแยกห้องกันนอน""ไม่ !!" พี่ดินพูดเสียงแข็ง "ไม่รู้แหล่ะ ยังไงบัวก็ไม่ให้พี่ดินนอนกับบัวแล้ว บัวไม่อยาก
1 อาทิตย์ต่อมา...เรื่องที่บริษัทเริ่มดีขึ้นมากแล้ว พี่ดินพลิกสถานการณ์ของบริษัทให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ โดยใช้เวลาแค่แปปเดียว เขาเก่งจริงๆ ตอนนี้ฉันกับพี่ดินกำลังลองชุดแต่งงานกันอยู่ พี่ดินสั่งให้เอาชุดมาให้ลองที่บ้าน เพราะช่วงนี้ฉันขึ้นรถแล้วมักจะเวียนหัวออกบ่อย ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาวเปิดไหล่ แล้วก็มีแหวกตรงน่าอกนิดหน่อย กระโปงชุดเจ้าสาวขอบอกว่ายาวมาก หวังว่าฉันจะไม่เผลอหกล้มในงานแต่งของตัวเองนะ ถ้าเป็นแบบนั้นคงจะอายหน้าดู"ออกไปก่อน" พี่ดินหันไปสั่งให้พนักงานงานที่เอาชุดแต่งงานมาให้เราสวมใส่ออกจากห้อง "ให้เขาออกไปทำไมพี่ดิน" "ผมอยากอยู่กับคุณสองคน" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง ตอนนี้เราทั้งคู่ยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่สะท้อนเห็นทั้งตัวของเรา พี่ดินก้มหน้าลงมาจูบไหล่ฉันเบาๆจากฉันก็เลื่อนริมฝีปากไปตรงต้นคอของฉัน ก่อนจะขบเม้มทำรอยไว้ ฉันตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อพี่ดินทำรอยไว้ที่ต้นคอของฉัน และแน่นอนมันมากกว่าหนึ่งรอย "พี่ดินพอแล้วค่ะ" ฉันพูดพรางดันใบหน้าของพี่ดินออก"โทษทีผมห้ามใจไม่ไหว" พี่ดินพูดกระซิบที่หูของฉัน "ดูสิคอบัวเป็นรอยเยอะเลย" "เดี๋ยวก่อนถึงวันแต่งผมจะทำเยอะกว
เช้าวันใหม่...เมื่อวานฉันไปบริษัทพร้อมกับพี่ดิน ไม่เจอผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อนิดาแล้ว พี่ดินบอกว่าไล่เธอออกไปแล้ว ฉันรู้สึกผิดเหมือนกันนะ แต่เธอมายุ่งกับคนของฉันเองหนิ วันนี้พี่ดินปลุกฉันแต่เช้า เพื่อที่จะมาดูฤกษ์แต่งงาน ฉันพึ่งรู้ว่าคุณพ่อของพี่ดินอนุญาตให้เราแต่งงานกันแล้ว เรามาดูฤกษ์กันที่วัดไม่ไกลจากบ้านมากเท่าไหร่ สรุปแล้วฤกษ์แต่งคืออีก2เดือนข้างหน้า ที่ต้องรีบแต่งเพราะเดี๋ยวท้องฉันจะโตกว่านี้ซะก่อน "คุณไม่ต้องห่วงเรื่องพ่อของผมนะกอบัว" ในระหว่างที่พี่ดินกำลังจะขับรถกลับบ้าน พี่ดินพูดขึ้นแล้วก็เอื้อมมือมาจับมือฉัน"ค่ะ ^_^" "พี่ดินคะ บัวอยากให้แม่กับน้องมางานแต่งของบัวด้วย พี่ดินส่งคนไปตามหาแม่กับน้องบัวได้มั้ย บัวขอร้อง" พี่ดินหันมามองฉันแว๊บหนึ่งก่อนจะหันหน้าไปมองถนน "ผมไม่อยากให้คุณ...." "ยังไงแม่ก็เลี้ยงบัวมานะคะพี่ดิน ถึงจะไม่ได้เลี้ยงบัวอย่างดี แต่บัวโตมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะแม่นะคะ" "เพราะพ่อคุณมากกว่าผมว่า" ฉันเม้มปากแน่น แล้วก็ก้มหน้าลง ฉันรู้แหละว่าแม่ขายฉัน แม่ตั้งใจทุกอย่าง แต่ถึงแม่จะไม่รักฉัน แล้วยังไง ฉันต้องเกลียดแม่ แบบนี้นะหรอ "เอาเถอะ เดี๋ยวผมจะให้ลูกน้อง
ณ ห้างสรรพสินค้า...ก่อนกลับบ้านพี่ดินพาฉันมาแวะที่ห้างก่อน ฉันไม่ได้ขัดหรืออะไร เพราะฉันยังงอนพี่ดินอยู่ "อยากได้อะไรหยิบเอาเลยนะ^_^" พี่ดินยิ้มหวานให้ฉัน มันน่าแปลกที่เมื่อกี้หลังจากที่เขาคุยกับคุณพ่อแค่ไม่กี่คำ พี่ดินก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ "บัวไม่อยากได้อะไร" "งั้นเดี๋ยวผมซื้อให้เอง" พี่ดินเดินจูงมือฉันเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ เป็นว่าเล่น เขาอยากจะซื้ออะไรฉันก็ไม่ขัด จนตอนนี้ของพรุงพรังเต็มไม้เต็มมือพี่ดินไปหมด อยากซื้อก็ซื้อไป ฉันจะไม่สนใจของที่เขาซื้อให้เลยคอยดูสิ "กอบัว ไปดูของเล่นให้ลูกหน่อยมั้ย^_^" "ลูกยังไม่รู้เพศเลยจะรีบซื้อทำไม กลับได้แล้วค่ะ บัวอยากนอน" "งั้นกลับก็ได้ครับ ^_^" พี่ดินคงจะเอาอกเอาใจฉัน หวังจะลบความผิดของตัวเองที่มองนมเธอคนนั้นล่ะสิ ฉันไม่หายโกรธง่ายๆหรอกคอยดูสิ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่... ภายในห้องนอน ของที่พี่ดินซื้อให้ฉันถูกวางไว้บนเตียง พี่ดินคงจะหวังให้ฉันเปิดดู แต่เสียใจค่ะ ฉันไม่สนใจ ฉันหยิบของลงวางไว้ที่พื้นแล้วก็ขึ้นไปนอนบนเตียง "กอบัว ไม่ดูของพวกนี้หน่อยหรอ" "จะดูทำไม ตอนพี่ดินซื้อบัวก็เห็น" "กอบัว หายโกรธผมได้แล้วนะที่รัก" พี่ดินขึ้น
พี่ดินใช้เวลาปลอบฉันนานประมาณชั่วโมงกว่า ฉันถึงจะหยุดร้อง แต่ถึงฉันจะหยุดร้องความรู้สึกที่มันจุกแน่นอยู่ในใจมันก็ไม่ได้เลือนหายไปไหน เรื่องที่แม่ไม่ใช่แม่แท้ๆของฉัน คิดถึงมันทีไร ฉันก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้เลยจริงๆ"กอบัว ตอนที่คุณหยุดร้องได้แล้ว ห่วงตัวเองกับลูกก่อน" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน มันก็จริงอย่างที่พี่ดินพูด ฉันต้องห่วงลูก ถ้าฉันเศร้าลูกก็จะเศร้าไปด้วย เฮ้อ...แต่มันอดไม่ได้นี่สิ "หิวมั้ย เดี๋ยวผมพาไปหาอะไรกิน" "พี่ดินยังทำงานไม่เสร็จไม่ใช่หรอ บัวรอได้ค่ะ" พี่ดินเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ "ดูดิ ร้องไห้ตาบวมเป่งเลย" "บัวจะพยายามไม่ร้องนะคะ" ฉันยิ้มจางๆให้พี่ดิน "งั้นเดี๋ยวผมทำงานเสร็จผมจะพาคุณพาหาอะไรอร่อยๆกินนะ อย่าคิดมากคุณๆม่ได้ผิดอะไร" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน จากนั้นพี่ดินก็ลุกขึ้นไปทำงานต่อ ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องทำงานของพี่ดินดังขึ้น "เข้ามา" พี่ดินพูดบอกคนที่เคาะประตูอยู่หน้าห้อง แกร่ก! ประตูถูกเปิดเข้ามา ร่างหญิงสาวนมตู๊ม กระโปรงสั้น เดินเข้ามาในห้อง นี่มั่นใจใช่มั้ยว่ามาทำงาน อ้อ ฉันจำเธอได้แล้ว เธอคือผู้หญิงคนนั้นหนิ คนที่มีอะไรกับพี่ดินในห้องทำงานวันนั้น ฉันห
"ถ้าพี่ดินรังเกียจก็ไม่ต้องมาแต่งงานกับบัว เพราะบัวมันจน" "ไปกันใหญ่แล้วกอบัว " พี่ดินถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วก็ก้มหน้าอ่านเอกสารต่อ เขาทำแบบนี้มันยิ่งทำให้ฉันหงุดหงิดนะ ทำเมินแบบนี้ได้ยังไง เรื่องครอบครัวของฉันมันไม่เคยสำคัญกับเขาเลยรึไงกัน พรึ่บ! ฉันดึงเอกสารที่พี่ดินกำลังอ่านออก"กอบัว คุณทำตัวไม่น่ารักเลยนะ''''ค่ะ บัวทำตัวไม่น่ารัก บัวจะไปหาแม่ ถ้าพี่ดินไม่พาบัวไป บัวก็จะไปเอง !!''"กอบัว !!" พี่ดินเรียกชื่อฉันเสียงแข็ง "บัวจะไม่แต่งงานกับพี่ดิน ถ้าพี่ดินรังเกียจบัว!!" พี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ฉันกับพี่ดินจ้องหน้ากันสักพัก ต่างคนต่างเงียบไม่พูดอะไร ก่อนที่ฉันจะหันหลังแล้วเดินไปตรงประตูห้อง เขาไม่พาฉันไป ฉันไปเองก็ได้ ถ้ารังเกียจความจนของครอบครัวฉัน เราก็อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก "กอบัวคุณจะไปไหน !!" "กอบัวหยุดเดี๋ยวนี้" "กอบัวผมบอกให้คุณหยุดไง !!" เสียงของพี่ดิน ฉันได้ยินแต่ฉันไม่อาจทำตามคำสั่งของเขาได้ "กอบัว ที่ผมไม่อยากให้คุณกลับไปบ้านเพราะว่าแม่ของคุณ เขาไม่ใช่แม่แท้ๆ คุณก็ไม่ใช่ลูกของเขา" ฉันหยุดชะงัก ค่อยๆหันหน้ากลับไปมองพี่ดิน ฉันมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ พี่ดินพูดเร