ตอนที่2 พบเจอ

เช้าวันใหม่... 

ฉันกำลังตรวจเช็คความเรียบร้อยของตัวเองอยู่หน้าโต๊ะกระจก ฉันอยู่ในชุดกางเกงยีนขายาว เสื้อยืดสีชมพูอ่อน มีกระเป๋าสพายข้างใบเล็กหนึ่งใบ

"บัว ทำอะไรอยู่เร็วๆสิเขามารอนานแล้ว" นี่คือเสียงแม่ที่กำลังพูดเร่งฉัน

"จ้า แม่บัวเสร็จแล้ว" ฉันรีบวิ่งออกจากห้อง 

"ไปๆ รีบไป" แม่ดันฉันให้ออกจากบ้าน 

คงจะกลัวคนที่มารอบ่นนั่นแหละ พอดีเมื่อคืนฉันนอนดูซีรีย์จีนจนดึก วันนี้เลยตื่นสาย 

พอออกมาหน้าบ้านก็เห็นรถตู้หรูสีดำจอดรอรับอยู่ แล้วก็มีผู้ชายยืนรออยู่หน้ารถ 

"ขอโทษที่ทำให้รอนานนะคะ^_^" ฉันยิ้มจางๆในคนที่ยืนรอด้วยความรู้สึกผิด 

ครืด! เสียงเลื่อนเปิดประตูรถ 

"ขึ้นรถเถอะครับ คุณแผ่นดินรออยู่" 

"ค่ะ^_^" ฉันก้าวขาขึ้นรถ 

พอฉันขึ้นไปนั่งในรถชายคนนั้นก็ปิดประตู ฉันสังเกตุเห็นเขาเดินไปหาแม่ เเล้วก็ยื่นซองอะไรบางอย่างให้แม่ด้วย 

เขาเอาอะไรให้แม่นะ

ฉันคงทำได้แค่สงสัยนั่นแหละ คงไม่กล้าถามพี่คนขับรถหรอก เพราะหน้าเขาโหดมาก เอาไว้กลับมาบ้านค่อยถามแม่ก็ได้ 

รถหรูได้เคลื่อนผ่านหน้าบ้านฉันช้าๆ....

ผ่านไปประมาณ30นาที รถก็มาจอดที่คอนโดหรูย่านใจกลางเมือง 

เอ๊ะ ไหนบอกมาทำความสะอาดห้อง แต่คอนโดหรูขนาดนี้ก็น่าจะมีแม่บ้านนี่นา  แล้วเขาจะจ้างฉันทำไม รึว่าแม่บ้านจะทำไม่ถูกใจ งั้นจ้างฉันก็ถูกแล้วเพราะเรื่องทำความสะอาดบ้านฉันเก่งเป็นที่หนึ่ง 

ชายคนที่ขับรถพาฉันเดินเข้าไปในคอนโด แล้วก็พาขึ้นลิฟท์ เขากดไปที่ฉันที่15 ซึ่งเป็นชั้นบนสุด 

"เปิดประตูเข้าไปเลยครับ คุณแผ่นดินรอคุณผู้หญิงอยู่ด้านใน"

ฉันพยักหน้าตอบ แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ แค่มาทำความสะอาดห้อง ทำไมต้องทำท่าทางลึกลับกันขนาดนี้ 

แกร่ก! ฉันเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปด้านในห้อง เดินได้ไม่กี่เก้าขาฉันก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเห็นผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้า เค้าก็มองมาที่ฉันเหมือนกัน 

ทำไมเขาถึงดูดีขนาดนี้นะ 

ฉันมองใบหน้าของผู้ชายตรงหน้าแล้วก็อดชื่นชมในความหล่อของเขาไม่ได้ ในมือเขาถือขวดไวน์ราคาแพงอยู่ เขามองหน้าฉันแล้วกดยิ้มที่มุมปาก จากนั้นก็ยกไวน์ดื่มแบบไม่ลังเลอะไรเลย นี่เขาไม่กลัวเมารึไง

"คุณมาช้า10นาที" 

"ขะ ขอโทษค่ะ" ฉันรีบก้มหน้าขอโทษเขาทันที ดูเขาจะเป็นคนตรงต่อเวลามากเลยนะเนี่ย

"...."เขาเงียบเอาแต่มองหน้าฉัน จนฉันรู้สึกหน้าร้อนผ่าวเพราะสายตาของเขาทีีมองมามันทำให้ฉันไม่กล้าสบตาเขาเลย 

"เอ่อ จะให้บัวเริ่มทำความสะอาดห้องตรงไหนก่อนดีคะ" ฉันเอ่ยถามชายตรงหน้า ถามทั้งๆที่ยังก้มหน้าอยู่ 

ป๊อก! เขาเอาขวดไวน์วางไว้บนโต๊ะแล้วเดินมาทางฉัน ขาฉันมันถอยหนีเขาอัตโนมัติ ทำไมเขามองฉันด้วยสายตาที่หน้ากลัวแบบนี้ 

พรึ่บ! เขาขว้าเอวฉันแล้วก็ดึงเข้าหาตัวเองตัวฉันกับตัวเขาแบบชิดกัน ฉันรีบดันเขาออกแต่เขาแรงเยอะกว่าฉันมากพยายามดันเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล 

"จะ จะ ทะ ทำอะไร ปะ ปล่อยบัวนะ" ฉันพูดติดๆขัดๆ ฉันกลัวเขา ท่าทางของผู้ชายคนนี้ดูไม่เป็นมิตรเอาซะเลย

"ใครใช้ให้คุณแต่งตัวเเบบนี้ มันทำให้ผมหมดอารมณ์จริงๆ" เขาจ้องหน้าฉัน 

"...."

หมดอารมณ์ มะ หมายความว่าไง !

"แต่ก็เอาเถอะ ถึงจะแต่งตัวเชยไปหน่อย ยังไงก็ต้องถอดมันออกอยู่ดี" 

"ถะ ถอด คุณพูดเรื่องอะไร?" ฉันพูดถามเขาแล้วก็พยายามดันตัวเขาออก 

แต่ยิ่งดันเขาออกเขาก็ยิ่งกอดฉันแน่นมากกว่าเดิม 

"เราไปสนุกกันดีกว่า" เขาโน้มใบหน้าลงมากระซิบที่หูฉัน 

"กรี๊ด~" 

ยังไม่ทันที่ฉันจะถามอะไรจากเขาให้หายสงสัย เขาก็อุ้มฉันขึ้นแล้วก็พาเดินเข้าไปในห้อง