แกร่ก! เสียงเปิดประตูห้องเข้ามา ฉันที่กำลังนั่งอยู่สะดุ้งโหยงทันทีแล้วรีบหันขวับไปมองตรงประตู
ผู้ชายตัวโตเดินเข้ามาในห้อง คือเขา คนที่ขืนใจฉัน เขาเดินมาใกล้ๆฉัน เหมือนกำลังจะนั่งลงข้างๆฉัน ฉันรีบลุกขึ้น... พรึ่บ~ แต่เขาขว้าเอวฉันให้ลงไปนั่งตักของเขา จากนั้นเขาก็เอามือรวบผมฉันออกจากต้นคอ เขาประทับจูบตรงต้นคอฉันอย่างแผ่วเบา ทำเอาขนฉันลุกซู่ไปทั้งตัว ฉันได้แต่นั่งสั่นไม่กล้าขยับ ไม่กล้าพูดอะไร เพราะฉันกลัวว่าเขาจะทำแบบนั้นกับฉันอีก "คุณกลัวผม ?" เขาเอียงคอเลิกคิวมองหน้าฉัน "....." "ไม่ต้องกลัว" "บะ บัวอยากกลับบ้าน" "คุณว่าห้องนี้สวยไหมกอบัว?" เขารู้จักชื่อฉันเต็มๆของฉันได้ยังไงกัน ฉันไม่เคยบอกเขาหนิ "ผมถาม..." เขากดเสียงต่ำลงเมื่อเห็นว่าฉันไม่ยอมตอบเขา "สะ สวยค่ะ" "ผมยกให้คุณ" เขาพูดน้ำเสียงเรียบนิ่ง ยกให้ฉัน ? บ้ารึป่าวจะมายกให้ฉันทำไมกัน "ปล่อยบัวเถอะ บัวอยากกลับบ้าน บัวสัญญาว่าบัวจะไม่บอกเรื่องวันนี้กับใคร บัวจะไม่แจ้งความ" ฉันพูดเสียงสั่นๆ มันสั่นไปทั้งตัว เพราะเขาไม่ยอมปล่อยมือออกจากเอวของฉันเลย แถมเขายังเอามือมาลูบๆขาของฉันด้วย "แจ้งความ หึ! " จู่ๆเขาก็หัวเราะในลำคอเบาๆ เขาดันฉันออกจากตักแล้วกดตัวฉันให้ลงไปนั่งข้างๆเขาจากนั้นเขาก็หันหน้ามามองฉัน ดวงตาคมกริบจ้องมองมาที่หน้าของฉัน ฉันรีบก้มหน้าลงทันที "ให้บัวกลับบ้านเถอะนะคะ" ฉันก้มหน้าพูด "แม่คุณขายคุณให้กับผมแล้ว คุณไม่มีสิทธิ์ได้กลับไป จนกว่าผมจะเบื่อคุณ" ขะ เขาว่าไงนะ แม่ฉันขายฉันให้เขางั้นหรอ มะ ไม่จริง แม่ไม่มีทางทำอย่างนั้นกับฉันแน่ "คุณพูดบ้าอะไร..." ฉันเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายตัวโตที่อยู่ตรงหน้าฉัน "นี่แม่เธอไม่บอกเธอรึไง ?" "บอก ? บอกอะไรบัวไม่รู้เรื่อง" "คุณโพสต์ขายพรหมจรรย์ที่เว็บเถื่อนไม่ใช่รึไง แต่แม่คุณเสนอขายคุณให้ผมสิบล้าน" "มะ ไม่ ไม่จริง..." "จริง! ก่อนคุณจะมาที่นี่ ผมให้ลูกน้องเอาเงินไปให้แม่คุณแล้ว" "....." "ถ้าไม่เชื่อ ผมจะพาคุณไปถามแม่คุณเอาไหม ?" ฉันพยักหน้างึกๆตอบเขา ยังไงฉันก็ไม่เชื่อว่าแม่จะขายฉันเขาพาฉันขึ้นรถไปที่บ้าน ระหว่างทางไม่มีการเอ่ยบทสนทนาใดๆจากฉันกับเขาสักคำ เขานั่งนิ่งไม่พูดไม่จาสายตามองไปที่ถนน ฉันก็เหมือนกันณ บ้านของฉัน..."ผมรออยู่ในรถแล้วกัน" เขาหันมาพูดกับฉัน ฉันลงจากรถแล้วรีบเดินเข้าบ้าน "อ้าว อีบัวแกกลับมาทำไม" "แม่ ทะ ทำไมแม่ถามบัวแบบนี้" ฉันน้ำตาคลอ หรือว่าที่ผู้ชายคนนั้นพูดจะเป็นเรื่องจริง "ก็ฉันขายแกไปให้กับเสี่ยดินเขาแล้ว แกจะกลับมาทำไม ไปๆเดี๋ยวได้ซวยกันหมดพอดี เงินที่เสี่ยแดนให้ฉันเอาไปใช้หนี้พนันหมดแล้ว ถ้าเสี่ยมาทวงคืนฉันจะทำยังไง ไม่ชิบหายกันหมดรึไง" แม่พูดพร้อมกับผลักฉันให้ออกจากบ้าน "ขะ ขาย แม่ขายบัวจริงๆใช่ไหม ฮึก..." ฉันร้องไห้สะอื้นออกมาอย่างหนัก แม่ทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง ขายฉันทำไม แม่เคยรักฉันบ้างไหม ที่ผ่านมาฉันพยายามทำงานหาเงินมาให้เพื่อหวังจะให้แม่เห็นฉันดีในสายตาบ้าง แม่ไม่เลย ขนาดแค่กอดฉันยังไม่เคยได้รับมันจากแม่เลย "บัว แม่เป็นหนี้พนัน แม่ไม่มีทางเลือก บัวช่วยแม่นะ กลับไปกับเสี่ยดินเขา แม่รับเงินมาแล้ว ถ้าบัวกลับมาอยู่บ้านแม่จะเอาเงินที่ไหนไปคืน" แม่พูดน้ำเสียงที่เย็นลงจากเมื่อกี้ มันทำให้ฉันแปลกใจเพราะแม่ไม่เคยแทนตัวเองว่าแม
หลังจากแยกกับเขาฉันก็เดินออกไปยืนรอรถเมล์หน้าห้างสรรพสินค้า พอรถเมล์มาจอดฉันก็ขนสัมภาระที่พะรุงพะรังเต็มไม้เต็มมือของฉันขึ้นรถเมล์ แถมพอขึ้นมาแล้วยังไม่มีที่นั่งอีก คนก็เบียดกันจนฉันแถบหายใจไม่ออก ณ คอนโด...พรึ่บ! ฉันเดินไม่ทันระวังเลยทำให้ไปชนกับใครเข้าก็ไม่รู้ "ขะ ขอโทษค่ะ" ฉันรีบก้มหน้าขอโทษคนที่ฉันเดินชน แล้วก็ก้มเก็บของที่ตกเกลื่อนพื้น "เดี๋ยวผมช่วยครับ" คนที่ฉันชนเขาไม่ว่าอะไรฉันสักคำ แถมยังใจดีช่วยฉันเก็บของด้วย "ถือไหวไหมครับของเยอะจัง ให้ผมช่วยถือไปส่งไหม? " เขาถามฉัน ตอนนี้ฉันเหมือนไม่ได้ยินคำที่เขาพูดเลย เพราะฉันมัวแต่จ้องมองใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา ทำไมช่วงนี้ฉันถึงเจอแต่ผู้ชายหน้าตาดีๆนะ "คุณ คุณครับ..." "อะ มะ ไม่เป็นไรค่ะ บัวถือเองได้ขอบคุณค่ะ" ฉันรีบเดินเข้ามาในคอนโดทันที เกือบไปแล้ว! หน้าห้อง...ฉันได้แต่ยืนมองประตูห้องอย่างอาลัยอาวรณ์ จะเข้าไปข้างในก็ไม่ได้เพราะฉันไม่มีกุญแจห้อง เขาไม่ได้ให้กุญแจห้องกับฉันไว้ ฉันเอาของวางลงหน้าห้อง แล้วก็นั่งลงตรงหน้าประตูห้อง นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ฉันอยากกลับบ้านจังอยากกลับไปอยู่กับแม่อยากไปอยู่กับน้อง ไม่รู้ว่าฉันต้
หลังจากบทรักอันเร้าร้อนได้จบลง"ผมชื่อ แผ่นดิน" "ค่ะ..." "คุณอยากจะเรียกผมว่าอะไรก็แล้วแต่ แต่ส่วนมากผู้หญิงจะเรียกผมว่าเสี่ย" "บัวเรียกว่าพี่ดินได้ไหมคะ" ฉันถามเขา เพราะฉันไม่ถนัดจริงๆถ้าจะให้เรียกว่าเสี่ย "อื้ม" จากนั้นทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบ พี่ดินเขานั่งดื่มเหล้าอยู่ตรงโซฟา เขาดื่มเหมือนกับดื่มน้ำเปล่าอย่างงั้นแหละ ส่วนฉันก็นั่งอ่านหนังสืออยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง พอดีฉันเห็นหนังสือมันวางอยู่ฉันเลยหยิบขึ้นมาอ่าน "ผมจะไม่อยู่กับคุณที่นี่ ห้องนี้ผมยกให้คุณ" ป๊อก! เขาวางแก้วเหล้าลงโต๊ะแล้วลุกขึ้นเดินมาทางฉัน พี่ดินจับปลายครางฉันให้เงยขึ้นไปมองเขา จากนั้นก็กดจูบลงมาที่ริมฝีปากฉัน "อื้อ..." ฉันร้องท้วงขึ้นเพราะพี่ดินเขากัดปากฉัน ทำไมถึงทำแบบนี้ เขาไม่คิดว่าฉันจะเจ็บเลยรึไง แต่ก็นะฉันเขาซื้อฉันแล้วเขามีสิทธิ์จะทำยังไงก็ได้ พี่ดินถอนจูบออกแล้วจ่องหน้าฉัน มือหนาของพี่ดินกำลังลูบไล้อยู่ตรงขาอ่อนฉัน "ถ้าคุณทำให้ผมพอใจ ผมให้คุณได้ทุกอย่างกอบัว" "ถ้าบัวทำให้พี่ดินพอใจ พี่ดินก็จะให้บัวกลับบ้านใช่ไหมคะ" ฉันถามเขา แววตามีความหวัง งั้นฉันจะยอมเขาทุกอย่าง ฉันจะได้กลับไปอยู่บ้านกับแม่
ผู้ชายคนนั้น เขาเอียงคอมองผ่านลูกน้องพี่ดินแล้วมองหน้าฉัน "แล้วพบกับใหม่นะครับ^_^" เขายิ้มหวานให้ฉันก่อนจะหันหลังเดินจากไป ลูกน้องพี่ดินหมุนตัวหันหน้ามาทางฉัน "คุณกอบัวหน้าจะรู้ข้อห้ามของเสี่ยดีนะครับ" "ค่ะ บัวรู้" "งั้นก็ห้ามยุ่งกับผู้ชายคนไหนเลยนะครับ เพราะเสี่ยไม่ชอบจริงๆ" "บัวยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ ผู้ชายคนนั้นเขาชื่ออะไรบัวยังไม่รู้เลย" "ผมเตือนด้วยความหวังดีนะครับ เพราะผู้หญิงของเสี่ยคนที่คิดจะทรยศเสี่ย ที่ไม่เก็บไว้สักคน" "พี่ดินคงมีผู้หญิงที่ซื้อมา แบบบัวเยอะเลยใช่ไหมคะ" "ครับ""อ้อ...ค่ะ ไม่ต้องห่วงบัวจะไม่ยุ่งกับใคร" พูดจบฉันก็หมุนตัวกลับไปเลือกผักต่อ แล้วก็เดินไปซื้อของอย่างอื่น ณ คอนโด... หลังจากซื้อของมาแล้ว ฉันก็ลงมือทำอาหารกิน พอทำเสร็จฉันก็เรียกให้พี่ที่เฝ้าหน้าห้องมากินด้วยแต่เขาไม่ยอมเข้ามากิน เขาบอกว่าถ้าพี่ดินรู้เขาเจอสั่งเก็บแน่ๆ ก็แค่เข้ามากินข้าวเองทำไมต้องถึงขั้นนั้นฉันก็ไม่เข้าใจ [ Talk แผ่นดิน ] ตอนนี้ผมกำลังเคลียร์งานที่บริษัทอยู่ ผมไม่ค่อยมีสมาธิกับงานสักเท่าไหร่เพราะ ผมคิดถึงแต่เธอ ผู้หญิงที่ชื่อ กอบัว ผมยอมรับว่าตอนนี้ผมกำลังหลงเธอ เพราะเธอก
พี่ดินอุ้มฉันขึ้น เดินไปที่เตียงวางฉันลง แล้วก็กระแทกถาโถมสะโพกรัวๆ ตรับ ตรับ ตรับ ~ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกึกก้องไปทั่วทั้งห้อง "อ๊า~ ทำไมถึงสวยแบบนี้ ซี๊ด" มือหน้าของพี่ดินลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของฉัน ตรับ ตรับ ตรับ~ สะโพกของพี่ดินยังคงทำหน้าที่กระแทกเข้ามาไม่ยอมหยุด"อ๊า อ๊า อ๊า อ๊ะ อ๊ะ อ๊างง~" ฉันกำลังเหมือนคนกำลังจะขาดใจอีกแล้ว พี่ดินรัวเอวเข้ามาจนฉันแทบจะหายใจไม่ไม่ ตรับ ตรับ ตรับ~ "คุณกำลังทำให้ผมคลั่ง กอบัว ซี๊ด~" ฉันมองไปที่ใบหน้าเหยเกของพี่ดิน ทำไมใบหน้าของเขาตอนนี้มันเซ็กซี่ขนาดนี้นะ มันทำให้ฉันละสายตาออกจากใบหน้าของเขาไม่ได้เลยจริงๆ พี่ดินโน้มตัวลงมาดูดเค้นน่าอกของฉัน แล้วก็ฝากลอยแดงไว้เกือบสิบจุดทั่วน่าอก ตรับ ตรับ ตรับ~ "จะเสร็จแล้วบัว อ๊ะ อ๊าซี๊ด~" ตรับ ตรับ ตรับๆๆๆๆ พี่ดิ้นเอามือรั้งเอวฉันไว้แล้วก็กระแทกท่อนเอ็นรัวเป็นเท่าตัว " อ่ะ อ้าปาก ซี๊ด~" "อ๊า อ๊าง อ่ะ ฮ่า ทะ ทำไมคะ" ตรับ ตรับ ตรับๆๆๆๆ ~"เร็วอ้าปาก ซี๊ด" ฉันอ้าปากตามที่พี่ดินสั่ง พี่ดินกระแทกเอวเข้ามารัวๆ ก่อนจะชักท่อนเอ็นออก แล้วเอามายัดใส่ปากฉัน ฉันรู้สึกถึงอะไรอุ่นๆมันพุ่งเข้ามาในปาก รสชาติขอ
ฉันเบือนหน้าหนีพี่ดินไปทางอื่น เพราะไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาของฉัน ฉันมันเป็นคนเจ้าน้ำตาใครพูดอะไรที่กระทบกระเทือนจิตใจหน่อยไม่ได้หรอกเป็นต้องร้องไห้ตลอด หมับ! พี่ดินเอามือมาจับปลายคางฉันให้หันหน้าไปหาเขา "ร้องไห้ทำไม ?" เขาขมวดคิ้วมองหน้าฉัน"ปะ เปล่าค่ะ..." "ผมไม่ได้ตาบอด" พี่ดินปล่อยมือออกจากปลายคางฉัน เขาเอื้อมมือไปหยิบแก้วเหล้าบนโต๊ะแล้วก็ยกดื่มจนหมดแก้ว แล้วเขาก็หันมามองหน้าฉัน แววตาของเขามันยากที่จะคาดเดาว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ มองตาเขาที่ไรมันทำให้ฉันรู้สึกร้อนๆหนาวๆทุกครั้งเลยจริงๆ "กฏของผมอีกข้อที่ผมไม่ได้บอกคุณ" "....""ห้ามรักผม เพราะผมไม่มีทางรักคุณ" พี่ดินพูดเสียงเรียบ "ค่ะ" ฉันตอบสั้นๆแล้วยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้ม ฉันจะคอยเตือนตัวเองเอาไว้ว่าห้ามไปรักเขา ทุกอย่่างกลับมาอยู่ในความเงียบสงบอีกครั้ง ทั้งฉันและพี่ดินไม่มีใครเอ่ยคำใดออกมาอีก พี่ดินเอาแต่นั่งดื่มเหล้า ส่วนฉันก็ก้มหน้าอ่านหนังสือ พอมาคิดๆถึงคำพูดที่พี่ดินพูด มันก็ทำให้ฉันอยากจะร้องไห้อออกมาอีกครั้ง แต่ก็ต้องกลั้นน้ำตาเอาไว้ประมาณ3ชั่วโมงผ่านไป..."ผมอยากอาบน้ำ" "คะ ?" ฉันหันไปมองพี่ดินอย่างสงสัย
ตรับ ตรับ ตรับ ~ พี่ดินกระแทกท่อนเอ็นเข้ามาอย่างหนักหน่วง จนฉันต้องปิดแก๊สหยุดทำอาหาร เพราะพี่ดินทำให้ฉันไม่มีสมาธิเลย เขาชั่งเอาแต่ใจตัวเองจริงๆ ตรับ ตรับ ตรับ~ "อ๊า เสียวไหมบัว อื้ม~" "สะ เสียว พะ พี่ดิน บัวเสียว อ๊า อ๊าง~" พี่ดินกระเเทกท่อนเอ็นเข้ามารัวกว่าเดิม ตรับๆๆๆ ตรับๆๆๆ~ "อ๊ะ อ๊าง อร้ายกรี๊ด!!" ฉันร้องออกมาเสียงหลงแล้วรีบชักแขนออก เพราะในระหว่างที่กำลังร่วมรักกับพี่ดินอยู่แขนฉันดันไปโดนกับหม้อที่ตั้งอยู่บนเตา "เป็นอะไรบัว" พี่ดินชักท่อนเอ็นออกแล้วดึงแขนฉันไปดู"อ่ะ เจ็บ""ซุ่มซ่ามจริง!" พี่ดินมองฉันสายตาดุๆ"ค่ะ บัวซุ่มซ่ามเอง..." ฉันก้มหน้าพูดตอบพี่ดิน "ใส่กางเกงซะ ผมหมดอารมณ์" พี่ดินเก็บท่อนเอ็นของตัวเองแล้วก็รูดซิปกางเกง เสร็จแล้วก็เดินออกไปจากห้องครัว หลังจากพี่ดินออกไปฉันดึงกางเกงของตัวเองขึ้นมาใส่ให้เรียบร้อย เสร็จแล้วก็มองดูรอยที่ฉันโดนหม้อร้อนๆเมื่อกี้ดาดแขน "อ่า แสบจัง" ฉันพูดออกมาเบาๆ ฉันเดินออกมาจากห้องครัวตอนนี้พี่ดินไม่อยู่แล้วพี่ดินออกไปแล้ว ฉันมันคงจะน่าเบื่อจริงๆนั่นแหละ ฉันได้แต่ภาวนาขอให้พี่ดินไม่เบื่อฉันจนไล่ฉัน แล้วเรียกเงินคืน ฉันเดินหากล่อ
พี่ดินนั่งลงข้างๆฉัน เขาเอามือมาจับปลายคางของฉันให้หันไปหาเขา แถมยังออกแรงบีบแน่น เขาจะรู้ไหมว่าตอนนี้เขากำลังทำให้ฉันเจ็บ ผู้ชายคนนี้เคยสงสารผู้หญิงบ้างไหมนะ"ได้ยินที่ผมพูดไหม" น้ำเสียงที่เปร่งออกมาจากปากเขามันชั่งเย็นชาเหลือเกิน"ดะ ได้ยินค่ะ" ฉันรีบหลบสายตาของพี่ดินพราะตอนนี้เขากำลังมองมาที่ฉันอย่างคาดโทษ พี่ดินค่อยๆปล่อยมือออกจากปลายคางของฉัน "ไปเอาเหล้ามารินให้ผมกิน" "ค่ะๆ" ฉันรีบลุกขึ้นเดินไปหยิบขวดเหล้าราคาแพงแล้วก็เเก้วหนึ่งใบ ป๊อก! ฉันวางขาดเหล้าลงโต๊ะแล้วก็ยื่นแก้วที่ฉันพึ่งเทเหล้าลงไปเมื่อกี้ยื่นให้พี่ดิน "ทีหลังถ้าผมมาหาไม่ต้องให้ผมบอกว่าต้องทำอะไร คุณควรจะรู้หน้าทีีตัวเองนะบัว" เขาผันมามองฉันสายตาดุๆ "ค่ะ" ฉันก้มหน้าตอบ"ไปหาผมที่บ่อนทำไม แบบคุณคงไม่ได้ไปเพราะว่าคิดถึงผมหรอก ใช่ไหม" "อ่ะ...พะ พี่ดิน" ฉันร้องอุทานออกมาเบาๆเพราะพี่ดินขว้าตัวฉันให้ไปนั่งตรงตักของเขา ป๊อก! พี่ดินวางแก้วลงบนโต๊ะ เขาเอามือปัดผมฉันออกจากต้นคออย่างหงุดหงิด จากนั้นเขาก็กดจูบลงมาที่ต้นคอของฉัน แค่นี้ทั้งตัวฉันก็มีแต่รอยจูบของเขาแล้ว เขายังจะเพิ่มรอยให้ฉันอีกรึไงกัน"พี่ดิน บะ บัวขอเงินหน
1ปีผ่านไป🎉ตอนนี้ลูกแฝดตัวน้อยของฉันกับพี่ดินอายุได้1ขวบกับอีก1เดือนแล้ว กำลังหัดเดินเลย ตอนนี้ลูกพูดคำว่าพ่อแม่ได้แล้ว คำว่าปู่ ย่า ก็พูดได้แล้ว เพราะคุณพ่อของพี่ดินมาพูดคำว่าปู่กรอกหูหลานทุกวัน555 วันนี้ฉันกับพี่ดินจะไปฮันนีมูนกัน เพราะตั้งแต่แต่งงานเราไม่ได้ไปฮันนีมูนกันเลย เราไม่ค่อยมีเวลาแต่ตอนนี้ลูกโตแล้ว คุณพ่อเป็นคนเสนอให้เรารีบไป เพราะเดี๋ยวลูกโตไปว่านี้จะไม่มีเวลา เพราะจะวุ่นวายหลายอย่าง ไหนจะงานที่บริษัทของพี่ดินด้วยหลังจากที่เอาลูกไปส่งไว้กับคุณพ่อของพี่ดินแล้ว ฉันกับพี่ดินก็ขับรถมุ่งหน้าไปที่ทะเล ที่ภูเก็ตกัน @ภูเกต....ทะเล~เรามาถึงที่นี่ก็ประมาณบ่าย3 แล้ว ฉันนั่งรอพี่ดินเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องพัก เราพักกันที่รีสอร์ทซึ่งห่างจากทะเลไม่มากนัก มองไปข้างหน้าก็เห็นน้ำทะเลสีฟ้าครามกับเม็ดทรายละเอียดสีขาวเฮ้อ...คิดถึงเจ้าสองแฝดจัง พอมาอยู่โดยไม่ได้ยินเสียงร้องของลูกมันทำให้ฉันคิดถึงลูกขึ้นมาจับใจ อยากจะกลับบ้านแล้วล่ะสิฉัน "นั่งเหม่ออะไรอยู่ หื้ม" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง "เรากลับบ้านกันดีมั้ยคะพี่ดิน" พอจบคำพูดของฉัน พี่ดินก็ปล่อยกอดออกแล้วมานั่งข้างๆฉัน พร้อมก
หลังจากกลับมาตากบ้านของคุณพ่อ พี่ดินก็พาฉันแวะซื้อของบำรุง พี่ดินซื้อเยอะมาก พวกนม อะไรต่างๆ เยอะมากจริงๆ จนฉันต้องร้องท้วงให้เขาหยุดซื้อ "คุณมีเจ้าตัวเล็กในท้องตั้งสองคนนะกอบัว คุณต้องบำรุงเยอะๆ" พี่ดินพูดพรางหยิบนมใส่ตะกร้าเพิ่ม"พี่ดิน พอได้แล้วแค่นี้ก็กินได้เกินสองเดือนแล้วนะคะ" "แต่ผมว่าเอาเพิ่มอีกหน่อยดีกว่า" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ให้กับความบอกไม่ฟังของพี่ดิน "เดี๋ยวของมันจะหมดอายุก่อนที่จะกินหมดเอานะคะพี่ดิน" พี่ดินที่กำลังหยิบของใส่ตะกร้าหยุดชะงัก แล้วก็เอาของวางลงที่เดิม "อื้ม งั้นเอาแค่นี้ก่อนก็ได้" พูดจบพี่ดินก็พาฉันเดินไปคิดเงิน ไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงแถวนี้ถึงเอาแต่จ้องมองพี่ดินตาเป็นมันส์เลย ฉันไม่ชอบเอาซะเลยที่พวกเธอมองสามีของฉันแบบนี้ "กอบัว คุณเป็นอะไร ?" พี่ดินถามฉันหลังจากที่เราขึ้นมาบนรถกันแล้ว "เปล่าค่ะ" "คุณโกหก เวลาคุณงอนคุณชอบทำหน้าเหมือนหมู" "พี่ดิน !!" ฉันหันขวับไปมองพี่ดินตาขวาง เมื่อเขาบอกว่าฉันเหมือนหมู "นั่นไง ยิ่งเหมือนหมูกว่าเดิมอีก" พี่ดินเอานิ้วมาเขี่ยๆ ปลายจมูกของฉัน "ขับรถไปเลยนะคะ ถ้ายังจะพูดว่าบัวเหมือนหมูอีกบัวจะลงจากรถจริงๆด้วย" "คร๊าบ
เวลาล่วงเลยมาจนถึงวันสำคัญ....คือวันแต่งงานของฉันกับพี่ดินนั้นเอง ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาว กำลังรอพี่ดินมารับตัวออกไป มือฉันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อหมดแล้วตอนนี้ "กอบัว ผมรักคุณ" "กอบัว ผมรักคุณ" "กอบัวผมรักคุณ" เสียงพี่ดินตะโกนอยู่หน้าห้อง มันยิ่งทำให้ใจฉันเต้นรัวกว่าเดิมอีกตอนนี้ แต่ก็แอบขำๆพี่ดินอยู่นะ คงจะโดนเพื่อนเขาที่ดักอยู่หน้าประตูแกล้งล่ะสิตอนนี้ฉันตื่นเต้นมากจริงๆ ก็เพราะว่ามันเป็นครั้งในชีวิตของฉัน แกร่ก! ประตูห้องเปิดออก เผยให้เห็นใบหน้าของพี่ดิน ที่กำลังยืนมองฉัน ใบหน้าเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ฉันก็ไม่ต่างกัน พี่ดินเดินถือดอกกุหลาบสีขาวช่อโตตรงมาหาฉัน ก่อนจะยื่นช่อกุหลาบให้ฉัน ฉันรับช่อกุหลาบมา จากนั้นพี่ดินก็ประคองใบหน้าฉันแล้วก้มหน้าลงมาประทับจูบบนริมฝีปากของฉัน เสียงผู้คนในงานต่างพากันร้องโห่แซวกันใหญ่ จนฉันต้องรีบดันพี่ดินออกเพราะความอาย "ไปข้างนอกกันเถอะ'' พี่ดินยกแขนขึ้นมาให้ฉันเอามือคล้อง จากนั้นเราทั้งคู่ก็เดินออกไปในงาน ตลอดทางเดินจะมีคนโปรยดอกไม้ตลอดทาง "ตื่นเต้นหรอ สั่นเชียว" พี่ดินหันหน้ามาถามฉัน ในระหว่างที่เรากำลังเดินกันอยู่ "ตื่นเ
พี่ดินเดินมานั่งตรงปลายเตียงจากนั้นเขาก็ดึงฉันลงไปนั่งบนตัก "คุณยอมเขามาเยอะแล้วกอบัว คุณต้องหัดใจแข็งบ้าง""....""เข้าใจที่ผมพูดใช่มััย" "ค่ะ บัวเข้าใจ" "ดีมาก" พรึ่บ! จู่ๆพี่ดินก็ดันฉันให้นอนราบไปกับที่นอน เรียวนิ้วของพี่ดินลากไล้ไปมาบนเเก้มของฉัน "ผมขอนะ" "พี่ดิน บัวหิวข้าว" ฉันพูดพรางทำหน้าตาออดอ้อนพี่ดินพี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะลุกออกจากตัวฉัน "กินข้าวเสร็จคุณไม่รอดแน่" ฉันเม้มปากแน่น นี่ขนาดฉันท้องพี่ดินยังไม่คิดจะพักเรื่องอย่างว่าเลยรึไง "พี่ดินทำไมถึงหื่นจัง บัวไม่อยากนอนกับพี่ดินแล้วนะคะ" ฉันพูดออกไปอย่างเหลืออด "อะไรของคุณกอบัว ผมเป็นผัวคุณ ผัวเมียกันก็ต้องนอนด้วยกัน" พี่ดินพูดเสียงแข็งพร้อมกับจ้องหน้าฉันตาเขม่ง "ไม่รู้แหละถ้าพี่ดินยังหื่นอยู่แบบนี้บัวจะไม่นอนกับพี่ดินแล้วจริงๆ" "คุณคิดว่าผมจะยอมรึไง" "ต้องยอมสิคะ !!" "กอบัว นี้คุณกำลังสั่งผมอยู่...""ทำไมล่ะ บัวสั่งพี่ดินไม่ได้รึไง อย่านะพี่ดินนั่นแหละอย่ามาขัดใจบัว" "กอบัว..." "กลับบ้านไปเราต้องแยกห้องกันนอน""ไม่ !!" พี่ดินพูดเสียงแข็ง "ไม่รู้แหล่ะ ยังไงบัวก็ไม่ให้พี่ดินนอนกับบัวแล้ว บัวไม่อยาก
1 อาทิตย์ต่อมา...เรื่องที่บริษัทเริ่มดีขึ้นมากแล้ว พี่ดินพลิกสถานการณ์ของบริษัทให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ โดยใช้เวลาแค่แปปเดียว เขาเก่งจริงๆ ตอนนี้ฉันกับพี่ดินกำลังลองชุดแต่งงานกันอยู่ พี่ดินสั่งให้เอาชุดมาให้ลองที่บ้าน เพราะช่วงนี้ฉันขึ้นรถแล้วมักจะเวียนหัวออกบ่อย ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาวเปิดไหล่ แล้วก็มีแหวกตรงน่าอกนิดหน่อย กระโปงชุดเจ้าสาวขอบอกว่ายาวมาก หวังว่าฉันจะไม่เผลอหกล้มในงานแต่งของตัวเองนะ ถ้าเป็นแบบนั้นคงจะอายหน้าดู"ออกไปก่อน" พี่ดินหันไปสั่งให้พนักงานงานที่เอาชุดแต่งงานมาให้เราสวมใส่ออกจากห้อง "ให้เขาออกไปทำไมพี่ดิน" "ผมอยากอยู่กับคุณสองคน" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง ตอนนี้เราทั้งคู่ยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่สะท้อนเห็นทั้งตัวของเรา พี่ดินก้มหน้าลงมาจูบไหล่ฉันเบาๆจากฉันก็เลื่อนริมฝีปากไปตรงต้นคอของฉัน ก่อนจะขบเม้มทำรอยไว้ ฉันตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อพี่ดินทำรอยไว้ที่ต้นคอของฉัน และแน่นอนมันมากกว่าหนึ่งรอย "พี่ดินพอแล้วค่ะ" ฉันพูดพรางดันใบหน้าของพี่ดินออก"โทษทีผมห้ามใจไม่ไหว" พี่ดินพูดกระซิบที่หูของฉัน "ดูสิคอบัวเป็นรอยเยอะเลย" "เดี๋ยวก่อนถึงวันแต่งผมจะทำเยอะกว
เช้าวันใหม่...เมื่อวานฉันไปบริษัทพร้อมกับพี่ดิน ไม่เจอผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อนิดาแล้ว พี่ดินบอกว่าไล่เธอออกไปแล้ว ฉันรู้สึกผิดเหมือนกันนะ แต่เธอมายุ่งกับคนของฉันเองหนิ วันนี้พี่ดินปลุกฉันแต่เช้า เพื่อที่จะมาดูฤกษ์แต่งงาน ฉันพึ่งรู้ว่าคุณพ่อของพี่ดินอนุญาตให้เราแต่งงานกันแล้ว เรามาดูฤกษ์กันที่วัดไม่ไกลจากบ้านมากเท่าไหร่ สรุปแล้วฤกษ์แต่งคืออีก2เดือนข้างหน้า ที่ต้องรีบแต่งเพราะเดี๋ยวท้องฉันจะโตกว่านี้ซะก่อน "คุณไม่ต้องห่วงเรื่องพ่อของผมนะกอบัว" ในระหว่างที่พี่ดินกำลังจะขับรถกลับบ้าน พี่ดินพูดขึ้นแล้วก็เอื้อมมือมาจับมือฉัน"ค่ะ ^_^" "พี่ดินคะ บัวอยากให้แม่กับน้องมางานแต่งของบัวด้วย พี่ดินส่งคนไปตามหาแม่กับน้องบัวได้มั้ย บัวขอร้อง" พี่ดินหันมามองฉันแว๊บหนึ่งก่อนจะหันหน้าไปมองถนน "ผมไม่อยากให้คุณ...." "ยังไงแม่ก็เลี้ยงบัวมานะคะพี่ดิน ถึงจะไม่ได้เลี้ยงบัวอย่างดี แต่บัวโตมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะแม่นะคะ" "เพราะพ่อคุณมากกว่าผมว่า" ฉันเม้มปากแน่น แล้วก็ก้มหน้าลง ฉันรู้แหละว่าแม่ขายฉัน แม่ตั้งใจทุกอย่าง แต่ถึงแม่จะไม่รักฉัน แล้วยังไง ฉันต้องเกลียดแม่ แบบนี้นะหรอ "เอาเถอะ เดี๋ยวผมจะให้ลูกน้อง
ณ ห้างสรรพสินค้า...ก่อนกลับบ้านพี่ดินพาฉันมาแวะที่ห้างก่อน ฉันไม่ได้ขัดหรืออะไร เพราะฉันยังงอนพี่ดินอยู่ "อยากได้อะไรหยิบเอาเลยนะ^_^" พี่ดินยิ้มหวานให้ฉัน มันน่าแปลกที่เมื่อกี้หลังจากที่เขาคุยกับคุณพ่อแค่ไม่กี่คำ พี่ดินก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ "บัวไม่อยากได้อะไร" "งั้นเดี๋ยวผมซื้อให้เอง" พี่ดินเดินจูงมือฉันเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ เป็นว่าเล่น เขาอยากจะซื้ออะไรฉันก็ไม่ขัด จนตอนนี้ของพรุงพรังเต็มไม้เต็มมือพี่ดินไปหมด อยากซื้อก็ซื้อไป ฉันจะไม่สนใจของที่เขาซื้อให้เลยคอยดูสิ "กอบัว ไปดูของเล่นให้ลูกหน่อยมั้ย^_^" "ลูกยังไม่รู้เพศเลยจะรีบซื้อทำไม กลับได้แล้วค่ะ บัวอยากนอน" "งั้นกลับก็ได้ครับ ^_^" พี่ดินคงจะเอาอกเอาใจฉัน หวังจะลบความผิดของตัวเองที่มองนมเธอคนนั้นล่ะสิ ฉันไม่หายโกรธง่ายๆหรอกคอยดูสิ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่... ภายในห้องนอน ของที่พี่ดินซื้อให้ฉันถูกวางไว้บนเตียง พี่ดินคงจะหวังให้ฉันเปิดดู แต่เสียใจค่ะ ฉันไม่สนใจ ฉันหยิบของลงวางไว้ที่พื้นแล้วก็ขึ้นไปนอนบนเตียง "กอบัว ไม่ดูของพวกนี้หน่อยหรอ" "จะดูทำไม ตอนพี่ดินซื้อบัวก็เห็น" "กอบัว หายโกรธผมได้แล้วนะที่รัก" พี่ดินขึ้น
พี่ดินใช้เวลาปลอบฉันนานประมาณชั่วโมงกว่า ฉันถึงจะหยุดร้อง แต่ถึงฉันจะหยุดร้องความรู้สึกที่มันจุกแน่นอยู่ในใจมันก็ไม่ได้เลือนหายไปไหน เรื่องที่แม่ไม่ใช่แม่แท้ๆของฉัน คิดถึงมันทีไร ฉันก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้เลยจริงๆ"กอบัว ตอนที่คุณหยุดร้องได้แล้ว ห่วงตัวเองกับลูกก่อน" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน มันก็จริงอย่างที่พี่ดินพูด ฉันต้องห่วงลูก ถ้าฉันเศร้าลูกก็จะเศร้าไปด้วย เฮ้อ...แต่มันอดไม่ได้นี่สิ "หิวมั้ย เดี๋ยวผมพาไปหาอะไรกิน" "พี่ดินยังทำงานไม่เสร็จไม่ใช่หรอ บัวรอได้ค่ะ" พี่ดินเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ "ดูดิ ร้องไห้ตาบวมเป่งเลย" "บัวจะพยายามไม่ร้องนะคะ" ฉันยิ้มจางๆให้พี่ดิน "งั้นเดี๋ยวผมทำงานเสร็จผมจะพาคุณพาหาอะไรอร่อยๆกินนะ อย่าคิดมากคุณๆม่ได้ผิดอะไร" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน จากนั้นพี่ดินก็ลุกขึ้นไปทำงานต่อ ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องทำงานของพี่ดินดังขึ้น "เข้ามา" พี่ดินพูดบอกคนที่เคาะประตูอยู่หน้าห้อง แกร่ก! ประตูถูกเปิดเข้ามา ร่างหญิงสาวนมตู๊ม กระโปรงสั้น เดินเข้ามาในห้อง นี่มั่นใจใช่มั้ยว่ามาทำงาน อ้อ ฉันจำเธอได้แล้ว เธอคือผู้หญิงคนนั้นหนิ คนที่มีอะไรกับพี่ดินในห้องทำงานวันนั้น ฉันห
"ถ้าพี่ดินรังเกียจก็ไม่ต้องมาแต่งงานกับบัว เพราะบัวมันจน" "ไปกันใหญ่แล้วกอบัว " พี่ดินถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วก็ก้มหน้าอ่านเอกสารต่อ เขาทำแบบนี้มันยิ่งทำให้ฉันหงุดหงิดนะ ทำเมินแบบนี้ได้ยังไง เรื่องครอบครัวของฉันมันไม่เคยสำคัญกับเขาเลยรึไงกัน พรึ่บ! ฉันดึงเอกสารที่พี่ดินกำลังอ่านออก"กอบัว คุณทำตัวไม่น่ารักเลยนะ''''ค่ะ บัวทำตัวไม่น่ารัก บัวจะไปหาแม่ ถ้าพี่ดินไม่พาบัวไป บัวก็จะไปเอง !!''"กอบัว !!" พี่ดินเรียกชื่อฉันเสียงแข็ง "บัวจะไม่แต่งงานกับพี่ดิน ถ้าพี่ดินรังเกียจบัว!!" พี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ฉันกับพี่ดินจ้องหน้ากันสักพัก ต่างคนต่างเงียบไม่พูดอะไร ก่อนที่ฉันจะหันหลังแล้วเดินไปตรงประตูห้อง เขาไม่พาฉันไป ฉันไปเองก็ได้ ถ้ารังเกียจความจนของครอบครัวฉัน เราก็อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก "กอบัวคุณจะไปไหน !!" "กอบัวหยุดเดี๋ยวนี้" "กอบัวผมบอกให้คุณหยุดไง !!" เสียงของพี่ดิน ฉันได้ยินแต่ฉันไม่อาจทำตามคำสั่งของเขาได้ "กอบัว ที่ผมไม่อยากให้คุณกลับไปบ้านเพราะว่าแม่ของคุณ เขาไม่ใช่แม่แท้ๆ คุณก็ไม่ใช่ลูกของเขา" ฉันหยุดชะงัก ค่อยๆหันหน้ากลับไปมองพี่ดิน ฉันมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ พี่ดินพูดเร