ตอนที่5 ไม่จริง! แม่ไม่มีทางทำอย่างนั้น

แกร่ก! เสียงเปิดประตูห้องเข้ามา ฉันที่กำลังนั่งอยู่สะดุ้งโหยงทันทีแล้วรีบหันขวับไปมองตรงประตู 

ผู้ชายตัวโตเดินเข้ามาในห้อง คือเขา คนที่ขืนใจฉัน เขาเดินมาใกล้ๆฉัน เหมือนกำลังจะนั่งลงข้างๆฉัน ฉันรีบลุกขึ้น...

พรึ่บ~ แต่เขาขว้าเอวฉันให้ลงไปนั่งตักของเขา จากนั้นเขาก็เอามือรวบผมฉันออกจากต้นคอ เขาประทับจูบตรงต้นคอฉันอย่างแผ่วเบา ทำเอาขนฉันลุกซู่ไปทั้งตัว ฉันได้แต่นั่งสั่นไม่กล้าขยับ ไม่กล้าพูดอะไร เพราะฉันกลัวว่าเขาจะทำแบบนั้นกับฉันอีก 

"คุณกลัวผม ?" เขาเอียงคอเลิกคิวมองหน้าฉัน 

"....."

"ไม่ต้องกลัว" 

"บะ บัวอยากกลับบ้าน" 

"คุณว่าห้องนี้สวยไหมกอบัว?" 

เขารู้จักชื่อฉันเต็มๆของฉันได้ยังไงกัน ฉันไม่เคยบอกเขาหนิ 

"ผมถาม..." เขากดเสียงต่ำลงเมื่อเห็นว่าฉันไม่ยอมตอบเขา 

"สะ สวยค่ะ" 

"ผมยกให้คุณ" เขาพูดน้ำเสียงเรียบนิ่ง 

ยกให้ฉัน ? บ้ารึป่าวจะมายกให้ฉันทำไมกัน 

"ปล่อยบัวเถอะ บัวอยากกลับบ้าน บัวสัญญาว่าบัวจะไม่บอกเรื่องวันนี้กับใคร บัวจะไม่แจ้งความ" ฉันพูดเสียงสั่นๆ มันสั่นไปทั้งตัว เพราะเขาไม่ยอมปล่อยมือออกจากเอวของฉันเลย แถมเขายังเอามือมาลูบๆขาของฉันด้วย

"แจ้งความ หึ! " จู่ๆเขาก็หัวเราะในลำคอเบาๆ 

เขาดันฉันออกจากตักแล้วกดตัวฉันให้ลงไปนั่งข้างๆเขาจากนั้นเขาก็หันหน้ามามองฉัน 

ดวงตาคมกริบจ้องมองมาที่หน้าของฉัน ฉันรีบก้มหน้าลงทันที 

"ให้บัวกลับบ้านเถอะนะคะ" ฉันก้มหน้าพูด 

"แม่คุณขายคุณให้กับผมแล้ว คุณไม่มีสิทธิ์ได้กลับไป จนกว่าผมจะเบื่อคุณ"  

ขะ เขาว่าไงนะ แม่ฉันขายฉันให้เขางั้นหรอ มะ ไม่จริง แม่ไม่มีทางทำอย่างนั้นกับฉันแน่

"คุณพูดบ้าอะไร..." ฉันเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายตัวโตที่อยู่ตรงหน้าฉัน 

"นี่แม่เธอไม่บอกเธอรึไง ?" 

"บอก ? บอกอะไรบัวไม่รู้เรื่อง" 

"คุณโพสต์ขายพรหมจรรย์ที่เว็บเถื่อนไม่ใช่รึไง แต่แม่คุณเสนอขายคุณให้ผมสิบล้าน" 

"มะ ไม่ ไม่จริง..." 

"จริง! ก่อนคุณจะมาที่นี่ ผมให้ลูกน้องเอาเงินไปให้แม่คุณแล้ว" 

"....."

"ถ้าไม่เชื่อ ผมจะพาคุณไปถามแม่คุณเอาไหม ?" 

ฉันพยักหน้างึกๆตอบเขา ยังไงฉันก็ไม่เชื่อว่าแม่จะขายฉัน