ตอนที่4 โหดร้ายเกินไปแล้ว

เขาถาโถมสะโพกกระแทกท่อนเอ็นเข้ามาในรูเสียวของฉันอย่างไม่ปราณี ฉันทั้งกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแต่เขากลับไม่สนใจเลยสักนิด 

ตรับ ตรับ ตรับ~ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกึกก้องไปทั่วห้อง 

เขาชักท่อนเอ็นออก 

"อ๊า~ เสียวเกินไปแล้ว" 

จากนั้นเขาก็จับร่างฉันพลิกคว่ำแล้วก็ยกสะโพกฉันขึ้น มือนึงจับเอวฉันไว้ อีกมือนึงเขาก็จับท่อนเอ็นอันใหญ่เสียบเข้ามา

ตรับ ตรับ ตรับ~ 

"อึก บัวเจ็บ กรี๊ด~" ฉันกำกำผ้าปูที่นอนแน่น

ฉันน้ำตาไหลออกมาไม่ยอมหยุด มันทั้งเจ็บทั้งจุก จนฉันไม่ไหวแล้ว เขาโหดร้ายกับฉันมาก 

"อ๊า ท่านี้ฟิตมาก ซี๊ด~" 

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เขาตบก้นฉันอย่างแรง แล้วก็โน้มตัวลงมาเอามือมาเค้นน่าอกฉัน ร่างกายฉันเหมือนถูกฉีกแยกออกจากกันที่ละชิ้นๆ ไม่ไหว ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ 

[ Talk แผ่นดิน] 

ในระหว่างที่ผมกำลังลังร่วมรักกับเธออย่างเมามันส์ จู่ๆ ร่างของเธอก็ฟุบลงไปกับที่นอน 

"เชี้ย...!!" 

ผมรีบชักท่อนเอ็นออกแล้วพลิกร่างเธอให้หงายหน้าขึ้น เธอนอนแน่นิ่งไปเลย 

"ตายรึป่าววะ" 

แป๊ะ! แป๊ะ! ผมเอามือตบไปที่หน้าเธอเบาๆ เธอไม่ตอบสนองอะไรผมเลย 

"คุณ คุณ อย่ามาตายที่ห้องผมดิวะ !!" 

ผมเอานิ้วไปใกล้ๆจมูกเธอ เพื่อเช็คว่าเธอตายไปแล้วรึยัง 

"อ่า ยังไม่ตาย..." 

ผมถอนหายใจออกมาแบบโล่งอก เธอแค่สลบไปเท่านั้น ก็ดีผมรำคาญเสียงร้องของเธอจะตายชัก 

แต่นี่มันเป็นครั้งแรกของเธอ ผมคงจะรุนแรงกับเธอมากเกินไป แต่ตอนนี้เธอสลบไปแล้ว ผมจะรุนแรงแค่ไหนเธอคงจะไม่รู้สึกเจ็บ 

ผมจับท่อนเอ็นจ่อไปที่รู้เสียวของเธออีกครั้ง แล้วค่อยๆยัดมันเข้าไปจนมิด 

"อ๊า โคตรแน่น..ซี๊ด" 

ผมเริ่มขยับสะโพกให้ท่อนเอ็นอันใหญ่ของผมมันเข้าออกในรูเสียวของเธอช้าๆ  จากนั้นผมก็เริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ 

ตรับ ตรับ ตรับ~ 

"อ๊ะ ซี๊ด~" ผมครางในลำคอเบาๆ 

ผมรู้สึกเสียวจนใจแทบจะขาดแล้วตอนนี้ ของเธอมันขมิบตอดของผมจนผมใกล้จะเสร็จ ผมเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นเป็นเท่าตัว 

ตรับ ตรับ ตรับ ตรับๆๆๆๆ 

จากนั้นไม่นานผมก็กระตุกเกร็งสองสามที ผมทิ้งตัวลงไปทับร่างของเธอ ขนาดเธอนอนสลบอยู่ มันไม่ทำให้อารมณ์กามของผมที่มีกับเธอลดลงเลย ผมต้องการมันอีกครั้ง และอีกครั้ง เรื่อยๆ จนกว่าผมจะพอใจ...

ผมจัดการถอดถุงยางออก แล้วโยนทิ้ง ครั้งนี้ผมจะสดกับเธอ...

[ Talk กอบัว ] 

ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองนอนเปลือยกายอยู่บนเตียง ฉันค่อยๆหันหน้ามองไปรอบๆห้องอย่างหวาดกลัว ไม่มีผู้ชายคนนั้นอยู่ในห้องแล้ว  น้ำตาฉันไหลลงมาอาบแก้มอีกครั้ง ฉันเสียตัวให้กับใครก็ไม่รู้ เขาทำไมถึงได้ทำกับผู้หญิงแบบนี้ ทำไมถึงโหดร้ายแบบนี้ 

ฉันจะมามัวแต่นอนร้องไห้แบบนี้ไม่ได้ ฉันต้องรีบหนีสิ พอคิดได้แบบนั้นฉันรีบลุกขึ้นจากเตียง

"อ่ะ โอ้ย!" ฉันร้องออกมาเสียงหลงเกือบจะล้มพรับลงไปกองกับพื้น เพราะมันรู้สึกเจ็บระบมตรงน้องสาวมาก 

ฉันกัดฟันแน่นแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าตัวเองที่ถูกโยนทิ้งไปคนละทิศมาสวมใส่ 

เสื้อของฉันถูกเขาฉีกขาด ฉันเลยเปิดดูในตู้เสื้อผ้า แล้วหยิบเสื้อยืดสีขาวมาใส่ 

แกร่ก! เสียงเปิดประตู.

ฉันค่อยๆแง้มประตูห้องออกช้าๆ แล้วโผล่หน้าออกไปดูว่าผู้ชายคนนั้นอยู่รึป่าว พอเห็นว่าไม่มีใคร ทางสะดวกฉันรีบวิ่งพุ่งไปที่ประตูห้อง ตอนวิ่งแทบอยากจะร้องไห้เลยจริงๆ เพราะน้องสาวของฉันมันรู้สึกแสบมากกว่าตอนเดินเฉยๆอีกเป็นเท่าตัว ฉันได้แต่กัดฟันทนวิ่งไปจนถึงหน้าประตูห้อง 

แกร่ก! ฉันเปิดประตูห้องออก 

ยังไม่ทันที่ฉันจะก้าวขาเดินออกจากห้อง ก็มีคนมาดักหน้าฉันสะก่อน

"คุณยังไปไม่ได้ครับ คุณแผ่นดินสั่งให้รออยู่ในห้อง" ผู้ชายที่ยืนกันหน้าประตูพูดขึ้น 

"ปล่อยบัวไปเถอะนะคะ บัวขอร้อง.." ฉันมองหน้าผู้ชายที่ยืนกันฉันไม่ให้ฉันออกจากห้องด้วยแววตาขอร้องอ้อนวอน 

"ผมให้คุณออกไปไม่ได้จริงๆครับ" 

สุดท้ายฉันก็ออกไปจากห้องนี้ไม่ได้ ฉันจะโทรให้ใครมาช่วยก็ไม่ได้เพราะฉันไม่มีโทรศัพท์ ป่านนี้แม่คงจะเป็นห่วงฉันแล้ว 

เขาจะมากักขังฉันแบบนี้ทำไม ที่เขาทำกับฉันมันยังโหดร้ายไม่พออีกรึไงกัน