ตรับ ตรับ ตรับ ~ พี่ดินกระแทกท่อนเอ็นเข้ามาอย่างหนักหน่วง จนฉันต้องปิดแก๊สหยุดทำอาหาร เพราะพี่ดินทำให้ฉันไม่มีสมาธิเลย เขาชั่งเอาแต่ใจตัวเองจริงๆ ตรับ ตรับ ตรับ~ "อ๊า เสียวไหมบัว อื้ม~" "สะ เสียว พะ พี่ดิน บัวเสียว อ๊า อ๊าง~" พี่ดินกระเเทกท่อนเอ็นเข้ามารัวกว่าเดิม ตรับๆๆๆ ตรับๆๆๆ~ "อ๊ะ อ๊าง อร้ายกรี๊ด!!" ฉันร้องออกมาเสียงหลงแล้วรีบชักแขนออก เพราะในระหว่างที่กำลังร่วมรักกับพี่ดินอยู่แขนฉันดันไปโดนกับหม้อที่ตั้งอยู่บนเตา "เป็นอะไรบัว" พี่ดินชักท่อนเอ็นออกแล้วดึงแขนฉันไปดู"อ่ะ เจ็บ""ซุ่มซ่ามจริง!" พี่ดินมองฉันสายตาดุๆ"ค่ะ บัวซุ่มซ่ามเอง..." ฉันก้มหน้าพูดตอบพี่ดิน "ใส่กางเกงซะ ผมหมดอารมณ์" พี่ดินเก็บท่อนเอ็นของตัวเองแล้วก็รูดซิปกางเกง เสร็จแล้วก็เดินออกไปจากห้องครัว หลังจากพี่ดินออกไปฉันดึงกางเกงของตัวเองขึ้นมาใส่ให้เรียบร้อย เสร็จแล้วก็มองดูรอยที่ฉันโดนหม้อร้อนๆเมื่อกี้ดาดแขน "อ่า แสบจัง" ฉันพูดออกมาเบาๆ ฉันเดินออกมาจากห้องครัวตอนนี้พี่ดินไม่อยู่แล้วพี่ดินออกไปแล้ว ฉันมันคงจะน่าเบื่อจริงๆนั่นแหละ ฉันได้แต่ภาวนาขอให้พี่ดินไม่เบื่อฉันจนไล่ฉัน แล้วเรียกเงินคืน ฉันเดินหากล่อ
พี่ดินนั่งลงข้างๆฉัน เขาเอามือมาจับปลายคางของฉันให้หันไปหาเขา แถมยังออกแรงบีบแน่น เขาจะรู้ไหมว่าตอนนี้เขากำลังทำให้ฉันเจ็บ ผู้ชายคนนี้เคยสงสารผู้หญิงบ้างไหมนะ"ได้ยินที่ผมพูดไหม" น้ำเสียงที่เปร่งออกมาจากปากเขามันชั่งเย็นชาเหลือเกิน"ดะ ได้ยินค่ะ" ฉันรีบหลบสายตาของพี่ดินพราะตอนนี้เขากำลังมองมาที่ฉันอย่างคาดโทษ พี่ดินค่อยๆปล่อยมือออกจากปลายคางของฉัน "ไปเอาเหล้ามารินให้ผมกิน" "ค่ะๆ" ฉันรีบลุกขึ้นเดินไปหยิบขวดเหล้าราคาแพงแล้วก็เเก้วหนึ่งใบ ป๊อก! ฉันวางขาดเหล้าลงโต๊ะแล้วก็ยื่นแก้วที่ฉันพึ่งเทเหล้าลงไปเมื่อกี้ยื่นให้พี่ดิน "ทีหลังถ้าผมมาหาไม่ต้องให้ผมบอกว่าต้องทำอะไร คุณควรจะรู้หน้าทีีตัวเองนะบัว" เขาผันมามองฉันสายตาดุๆ "ค่ะ" ฉันก้มหน้าตอบ"ไปหาผมที่บ่อนทำไม แบบคุณคงไม่ได้ไปเพราะว่าคิดถึงผมหรอก ใช่ไหม" "อ่ะ...พะ พี่ดิน" ฉันร้องอุทานออกมาเบาๆเพราะพี่ดินขว้าตัวฉันให้ไปนั่งตรงตักของเขา ป๊อก! พี่ดินวางแก้วลงบนโต๊ะ เขาเอามือปัดผมฉันออกจากต้นคออย่างหงุดหงิด จากนั้นเขาก็กดจูบลงมาที่ต้นคอของฉัน แค่นี้ทั้งตัวฉันก็มีแต่รอยจูบของเขาแล้ว เขายังจะเพิ่มรอยให้ฉันอีกรึไงกัน"พี่ดิน บะ บัวขอเงินหน
ข้างกายของพี่ดินมีผู้หญิงยืนกอดแขนอยู่ เธอมองหน้าฉันแบบไม่ชอบใจสักเท่าไหร่ ทั้งที่เราไม่เคยรู้จักกัน "งั้นเดี๋ยวค่อยเจอกันใหม่โอกาสหน้านะครับ" ผู้ชายที่ชวนฉันไปกินข้าวเมื่อกี้พูดขึ้น แล้วก็เดินจากไป ฉันสังเกตเห็นเขากระตุกยิ้มที่มุมปากให้พี่ดินด้วย สองคนนี้ต้องเคยมีเรื่องบาดหมางกันแน่เลย"งะ งั้นบัวขอตัวกลับคอนโดก่อนนะคะ" ฉันบอกพี่ดิน "คุณต้องกลับพร้อมผม" พี่ดินพูดเสียงแข็ง แล้วจ้องฉันตาเขม่ง"เสี่ย แล้วมินละคะ ไหนเสี่ยสัญญากับมินว่าเราจะไปดูหนังกันไง" ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างกายพี่ดินโวยวายขึ้น แถมยังมองมาทางฉันตาขวางอีก"ไว้พรุ่งนี้ วันนี้ผมไม่ว่างอย่ามาเยอะผมไม่ชอบ" พี่ดินแกะมือผู้หญิงคนนั้นออกแล้วเดินมาทางฉันหมับ! พี่ดินขว้ามือฉันแล้วก็ออกแรงกระชากแขนฉันแรงมาก จนฉันต้องนิ่วหน้าเพราะความเจ็บ "โอ้ย พี่ดิน บัวเจ็บ..." ฉันพยายามอกะมือพี่ดินออก"คุณดินครับ...""อย่ายุ่ง" พี่ดินหันขวับไปมองพี่ชาติที่กำลังจะช่วยฉันพูด จากนั้นพี่ดินก็ลากฉันออกมาจากห้าง ย้ำนะคะว่าลากจริงๆ เขาดูน่ากลัวเกินไปแล้ว ฉันไม่ชอบเลยที่พี่ดินทำแบบนี้ ทั้งที่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมต้องทำเหมือนโกรธฉันขนาดนั้นด้ว
ตอนนี้หมอที่พี่ดินบอกว่าเขาคือเพื่อนของพี่ดินกำลังตรวจฉันอยู่ แถมสายตาหมอยังมองมาที่ใบหน้าของฉันเป็นระยะๆ เหมือนสงสัยอะไรสักอย่าง ฉันรู้สึกแปลกใจนะว่าคนอย่างพี่ดินที่ทั้งดิบทั้งเถื่อน เขามีเพื่อนเป็นหมอได้ยังไง บุคลิกของเขาสองคนชั่วแตกต่างกันสิ้นเชิง "มึงเบาได้ก็เบานะไอ้ดิน ร่างกายเธออ่อนแอมาก" หมอหันไปพูดบอกพี่ดินที่กำลังยืนดูหมอเพื่อนของเขาตรวจฉันอยู่ตรงข้างเตียง "อื้ม" สายตาอันเยือกเย็นราวกับน้ำแข็งของพี่ดินจ้องมองมาที่ฉันฉันไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ [ Talk แผ่นดิน ] หลังจากไอ้คีรินตรวจกอบัวเสร็จ ตอนนี้ผมปล่อยให้เธอนอนพัก เมื่อวานผมคงจะลงโทษเธอหนักเกินไป หรือไม่เธอก็สำออย หึ! ผู้หญิงคนอื่นโดนหนักกว่าเธอยังไม่เห็นจะเป็นอะไร "มึงนี่เร็วจัด กูว่าแล้วกูติดต่อไปมีคนบอกว่ามีคนซื้อเธอไปแล้ว เป็นมึงนี่เอง ไหนตอนแรกไม่สนใจไงวะ""ก็แค่สนุก..." "เออ เด็ดไหม แต่กูไม่น่าถามนะ ถึงขนาดป่วย" "ก็งั้นๆ" "เบื่อเมื่อไหร่กูขอก็แล้วกัน" "หึ...!!" ผมหัวเราะในลำคอเบาๆ เธอนี่มันเสน่ห์แรงจริงๆ "แล้วมึงเอาลูกเขามาอยู่แบบนี้พ่อแม่เขาไม่ตามหาหรือเรียกค่าเสียหายอะไรกับมึงหรอวะไอ้ดิน
"ไม่ต้องกลัวผม ผมไม่ทำร้ายคุณ"".....""ผมชื่อเดเนียล ไอ้ดินคงบอกคุณแล้ว" มือของคนตรงหน้ายกขึ้นมาจับปลายคางฉันให้เงยขึ้นไปมองหน้าเขา แววตาของเขามันชั่งเหมือน เหมือนกับพี่ดิน "คุณสวยจัง ผมชอบคุณ^_^" เขายิ้มหวานให้ฉัน ฉันได้แต่ยืนแข็งทื่อไม่ขยับ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม รอยยิ้มของเขามันเหมือนสะกดฉันไว้ เขาค่อยๆปล่อยมือออกจากปลายคางของฉัน "แล้วพบกันใหม่นะครับ^_^" พูดจบเขาก็หันหลังเดินออกจากห้องฉันไป ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ทั้งที่เขาบอกว่าเขาเข้ามาหาเหรียญอะไรสักอย่าง แต่มันกลับเหมือนเขาจงใจเข้ามาหาฉัน ความรู้สึกมันบอกแบบนั้น เขากำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ ผู้ชายคนนี้ดูลึกลับพิลึกแปลกๆ ไม่ว่าฉันจะอยู่ที่ไหนฉันมักจะเจอเขา ซึ่งมันแปลก และที่สำคัญเขาเป็นคู่อริกับพี่ดิน แกร่ก! ยังไม่ทันที่ฉันจะหายใจหายคอได้ทั่วท้องประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามา แน่นอนครั้งนี้คนที่เดินเข้ามาคือพี่ดิน พี่ดินเดินเข้ามานั่งตรงโซฟาตัวใหญ่ แล้วก็กดเปิดทีวีดูช่องบอล พี่ดินนั่งนิ่งไม่พูดไม่จา สายตามองไปที่หน้าจอทีวีขนาดใหญ่ ใจฉันมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เมื่อกี้พี่ดินจะเห็นผู้ชายคนนั้นเดินออกไปจากห้องไหมนะ แต่ท่าทาง
หลังจากที่ฉันกับพี่ดินใส่เสื้อผ้าเสร็จ หมับ! "อร้าย..." ฉันร้องออกมาเสียงหลงเมื่อจู่ๆ พี่ดินก็ดึงฉันลงไปนั่งที่ตักของเขา ผู้ชายคนนี้ชอบทำให้ฉันตกใจตลอดเลย "นั่งนิ่งๆ อย่าขยับผมจะดูบอล" น้ำเสียงเย็นชาพูดสั่งฉัน จากนั้นทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบ พี่ดินกอดเอวฉันไว้แน่น ไม่ยอมให้ฉันลุกไปไหน ตึกตักตึกตัก เสียงหัวใจฉันเต้นรัวราวกับว่ามีคนมาจับมันเขย่า 1ชั่วโมงผ่านไป....รายการบอลจบแล้ว แต่พี่ดินก็ยังไม่ยอมปล่อยฉันให้ลุกไปไหนสักที เขาจะรู้ไหมว่าเขากำลังทำให้หัวใจของฉันมันเต้นรัวขนาดไหน บ้าจริง! ห้ามรักเขากอบัว เขามันคนไม่มีหัวใจ "อยากได้อะไรไหม" จู่ๆ พี่ดินก็พูดขึ้นหลังจากที่เงียบไปนานนับชั่วโมง"คะ ?" ฉันหันหน้ามองพี่ดินอย่างแปลกใจ พรึ่บ! พี่ดินดันฉันให้ลุกขึ้นแล้วก็กดฉันนั่งลงข้างๆตัวเขา พี่ดินหันหน้ามามองฉัน "ผมหมายถึง พวกกระเป๋า นาฬิกา แหวนเพชร หรือพวกของแบรนด์เนม คุณอยากได้รึป่าว ผมจะพาไปซื้อ" ฉันขมวดคิ้ว กระพริบตาปริบปริบ มองหน้าพี่ดินอย่างแปลกใจ ทำไมอยู่ดีๆถึงใจดีกับฉันละ"มองผมแบบนั้นทำไม" เขาเลิกคิ้วถามฉัน "อ่ะ ปะ เปล่าค่ะ" "สรุปคุณอยากได้อะไรรึป่าว ผมจะได้พาคุณไปซื้อ ?"
ฉันรู้สึกแปลกใจมากจริงๆ เดเนียล เขาไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหนกัน ไม่ทันที่ฉันจะคิดอะไรต่อ ร่างฉันก็ต้องโซซัดโซเซไปตามแรงดึงกระชากของพี่ดิน มันรู้สึกเจ็บร้าวไปหมดทั้งแขน ตุบ! พี่ดินเหวี่ยงฉันลงเตียงนอนอย่างแรง เขายืนกอดอกจ้องหน้าฉันตาเขม่ง "คุณนัดกับมัน ?" "มะ ไม่ใช่นะคะ" ฉันรีบพูดปฏิเสธ แต่ดูแล้วพี่ดินคงจะไม่เชื่อฉัน "มันเข้ามาในห้องได้ยังไง มันมีเบอร์คุณได้ยังไง กอบัว" สายตาที่พี่ดินมองฉันตอนนี้เขาแทบจะหักคอฉันได้เลยจริงๆ "บะ บัวไม่รู้ ยังไม่รู้จริงๆ" พี่ดินคลานขึ้นมาบนเตียง ฉันกลืนน้ำลายพรางขยับตัวถอยห่างพี่ดินให้มากที่สุด แต่มันก็ไม่เป็นผล เพราะพี่ดินดึงฉันให้แถไปกับที่นอนจากนั้นเขาก็ขึ้นมาคร่อมบนตัวฉันอย่างรวดเร็ว พี่ดินบดขยี้จูบที่ริมฝีปากฉันอย่างหนักหนวง เขาทำเหมือนกับว่าฉันมันเจ็บไม่เป็นอย่างงั้นแหละ ผู้ชายคนนี้เคยคิดจะใจดีสักครั้งไหม เขากำลังทำให้ฉันกลัวเขาอีกแล้วนะ "ผมควรทำยังไงกับคุณดีกอบัว" พี่ดินถอนจูบออก เขามองหน้าฉันเหมือนกำลังขุ่นคิดอะไรสักอย่างอยู่ในใจ ฉันได้แต่เงียบ ตัวสั่นไปทั้งตัว แววตาเขามันชั่งน่ากลัวมากจริงๆจู่ๆ พี่ดินก็ลุกขึ้นออกจากตัวฉัน เขานั่งมองไปด้า
"ถ้าครั้งนี้ไอ้เดเนียลมันมาที่นี้อีก ผมไม่เอาคุณกับมันไว้แน่" พี่ดินพูดขู่ฉันเสียงแข็งกร้าวก่อนจะสะบัดมือออกจากปลายคางฉันอย่างแรง หน้าฉันหันตามแรงสะบัดของพี่ดิน "พรุ่งนี้ผมจะไม่อยู่ไทย ผมจะไม่อยู่หนึ่งอาทิตย์ หวังว่าระหว่างที่ผมไปดูงานที่ต่างประเทศ ผมคงจะไม่ได้ยินข่าวของคุณกับไอ้นั่น" ".....""อย่ายุ่งกับมัน" พี่ดินพูดเสียงแข็ง เขายืนมองหน้าฉันแป๊บนึงก่อนจะก้าวขาเดินออกไปจากบ้านมันรู้สึกดีใจแบบบอกไม่ถูกจริงๆ ที่รู้ว่าเขาจะไม่อยู่ไทย มันรู้สึกโล่งไปหมด ถึงมันจะแค่อาทิตย์เดียวก็ตาม ฉันเดินไปนั่งลงตรงโซฟาตัวใหญ่ภายในบ้านเงยหน้าขึ้นมองเพดาค่อยๆหลับตาลงช้าๆก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ "คุณบัวครับ จะให้ผมซื้ออะไรมาให้รึป่าวครับ คุณดินสั่งห้ามไม่ให้คุณบัวบอกไปไหน" เสียงของพี่ชาติเอ่ยถามฉัน พี่ดินไม่ให้ฉันออกไปไหนงั้นหรอ อีกแล้วหรอ เฮ้อ...."งั้นเดี๋ยวบัวจดให้ก็แล้วกันนะคะ" ฉันลุกขึ้นไปค้นหากระดาษกับปากกาในกระเป๋าก่อนจะจดๆพวกของที่ฉันต้องการจะใช้ให้พี่ชาติไปซื้อ หลังจากพี่ชาติออกไปซื้อของ ฉันก็เอากระเป๋าขึ้นไปชั้นบนของบ้าน บ้านหลังนี้มีห้องนอนอยู่สี่ห้อง สามห้องล็อค เหลืออยู่แค่ห้อง
1ปีผ่านไป🎉ตอนนี้ลูกแฝดตัวน้อยของฉันกับพี่ดินอายุได้1ขวบกับอีก1เดือนแล้ว กำลังหัดเดินเลย ตอนนี้ลูกพูดคำว่าพ่อแม่ได้แล้ว คำว่าปู่ ย่า ก็พูดได้แล้ว เพราะคุณพ่อของพี่ดินมาพูดคำว่าปู่กรอกหูหลานทุกวัน555 วันนี้ฉันกับพี่ดินจะไปฮันนีมูนกัน เพราะตั้งแต่แต่งงานเราไม่ได้ไปฮันนีมูนกันเลย เราไม่ค่อยมีเวลาแต่ตอนนี้ลูกโตแล้ว คุณพ่อเป็นคนเสนอให้เรารีบไป เพราะเดี๋ยวลูกโตไปว่านี้จะไม่มีเวลา เพราะจะวุ่นวายหลายอย่าง ไหนจะงานที่บริษัทของพี่ดินด้วยหลังจากที่เอาลูกไปส่งไว้กับคุณพ่อของพี่ดินแล้ว ฉันกับพี่ดินก็ขับรถมุ่งหน้าไปที่ทะเล ที่ภูเก็ตกัน @ภูเกต....ทะเล~เรามาถึงที่นี่ก็ประมาณบ่าย3 แล้ว ฉันนั่งรอพี่ดินเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องพัก เราพักกันที่รีสอร์ทซึ่งห่างจากทะเลไม่มากนัก มองไปข้างหน้าก็เห็นน้ำทะเลสีฟ้าครามกับเม็ดทรายละเอียดสีขาวเฮ้อ...คิดถึงเจ้าสองแฝดจัง พอมาอยู่โดยไม่ได้ยินเสียงร้องของลูกมันทำให้ฉันคิดถึงลูกขึ้นมาจับใจ อยากจะกลับบ้านแล้วล่ะสิฉัน "นั่งเหม่ออะไรอยู่ หื้ม" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง "เรากลับบ้านกันดีมั้ยคะพี่ดิน" พอจบคำพูดของฉัน พี่ดินก็ปล่อยกอดออกแล้วมานั่งข้างๆฉัน พร้อมก
หลังจากกลับมาตากบ้านของคุณพ่อ พี่ดินก็พาฉันแวะซื้อของบำรุง พี่ดินซื้อเยอะมาก พวกนม อะไรต่างๆ เยอะมากจริงๆ จนฉันต้องร้องท้วงให้เขาหยุดซื้อ "คุณมีเจ้าตัวเล็กในท้องตั้งสองคนนะกอบัว คุณต้องบำรุงเยอะๆ" พี่ดินพูดพรางหยิบนมใส่ตะกร้าเพิ่ม"พี่ดิน พอได้แล้วแค่นี้ก็กินได้เกินสองเดือนแล้วนะคะ" "แต่ผมว่าเอาเพิ่มอีกหน่อยดีกว่า" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ให้กับความบอกไม่ฟังของพี่ดิน "เดี๋ยวของมันจะหมดอายุก่อนที่จะกินหมดเอานะคะพี่ดิน" พี่ดินที่กำลังหยิบของใส่ตะกร้าหยุดชะงัก แล้วก็เอาของวางลงที่เดิม "อื้ม งั้นเอาแค่นี้ก่อนก็ได้" พูดจบพี่ดินก็พาฉันเดินไปคิดเงิน ไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงแถวนี้ถึงเอาแต่จ้องมองพี่ดินตาเป็นมันส์เลย ฉันไม่ชอบเอาซะเลยที่พวกเธอมองสามีของฉันแบบนี้ "กอบัว คุณเป็นอะไร ?" พี่ดินถามฉันหลังจากที่เราขึ้นมาบนรถกันแล้ว "เปล่าค่ะ" "คุณโกหก เวลาคุณงอนคุณชอบทำหน้าเหมือนหมู" "พี่ดิน !!" ฉันหันขวับไปมองพี่ดินตาขวาง เมื่อเขาบอกว่าฉันเหมือนหมู "นั่นไง ยิ่งเหมือนหมูกว่าเดิมอีก" พี่ดินเอานิ้วมาเขี่ยๆ ปลายจมูกของฉัน "ขับรถไปเลยนะคะ ถ้ายังจะพูดว่าบัวเหมือนหมูอีกบัวจะลงจากรถจริงๆด้วย" "คร๊าบ
เวลาล่วงเลยมาจนถึงวันสำคัญ....คือวันแต่งงานของฉันกับพี่ดินนั้นเอง ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาว กำลังรอพี่ดินมารับตัวออกไป มือฉันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อหมดแล้วตอนนี้ "กอบัว ผมรักคุณ" "กอบัว ผมรักคุณ" "กอบัวผมรักคุณ" เสียงพี่ดินตะโกนอยู่หน้าห้อง มันยิ่งทำให้ใจฉันเต้นรัวกว่าเดิมอีกตอนนี้ แต่ก็แอบขำๆพี่ดินอยู่นะ คงจะโดนเพื่อนเขาที่ดักอยู่หน้าประตูแกล้งล่ะสิตอนนี้ฉันตื่นเต้นมากจริงๆ ก็เพราะว่ามันเป็นครั้งในชีวิตของฉัน แกร่ก! ประตูห้องเปิดออก เผยให้เห็นใบหน้าของพี่ดิน ที่กำลังยืนมองฉัน ใบหน้าเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ฉันก็ไม่ต่างกัน พี่ดินเดินถือดอกกุหลาบสีขาวช่อโตตรงมาหาฉัน ก่อนจะยื่นช่อกุหลาบให้ฉัน ฉันรับช่อกุหลาบมา จากนั้นพี่ดินก็ประคองใบหน้าฉันแล้วก้มหน้าลงมาประทับจูบบนริมฝีปากของฉัน เสียงผู้คนในงานต่างพากันร้องโห่แซวกันใหญ่ จนฉันต้องรีบดันพี่ดินออกเพราะความอาย "ไปข้างนอกกันเถอะ'' พี่ดินยกแขนขึ้นมาให้ฉันเอามือคล้อง จากนั้นเราทั้งคู่ก็เดินออกไปในงาน ตลอดทางเดินจะมีคนโปรยดอกไม้ตลอดทาง "ตื่นเต้นหรอ สั่นเชียว" พี่ดินหันหน้ามาถามฉัน ในระหว่างที่เรากำลังเดินกันอยู่ "ตื่นเ
พี่ดินเดินมานั่งตรงปลายเตียงจากนั้นเขาก็ดึงฉันลงไปนั่งบนตัก "คุณยอมเขามาเยอะแล้วกอบัว คุณต้องหัดใจแข็งบ้าง""....""เข้าใจที่ผมพูดใช่มััย" "ค่ะ บัวเข้าใจ" "ดีมาก" พรึ่บ! จู่ๆพี่ดินก็ดันฉันให้นอนราบไปกับที่นอน เรียวนิ้วของพี่ดินลากไล้ไปมาบนเเก้มของฉัน "ผมขอนะ" "พี่ดิน บัวหิวข้าว" ฉันพูดพรางทำหน้าตาออดอ้อนพี่ดินพี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะลุกออกจากตัวฉัน "กินข้าวเสร็จคุณไม่รอดแน่" ฉันเม้มปากแน่น นี่ขนาดฉันท้องพี่ดินยังไม่คิดจะพักเรื่องอย่างว่าเลยรึไง "พี่ดินทำไมถึงหื่นจัง บัวไม่อยากนอนกับพี่ดินแล้วนะคะ" ฉันพูดออกไปอย่างเหลืออด "อะไรของคุณกอบัว ผมเป็นผัวคุณ ผัวเมียกันก็ต้องนอนด้วยกัน" พี่ดินพูดเสียงแข็งพร้อมกับจ้องหน้าฉันตาเขม่ง "ไม่รู้แหละถ้าพี่ดินยังหื่นอยู่แบบนี้บัวจะไม่นอนกับพี่ดินแล้วจริงๆ" "คุณคิดว่าผมจะยอมรึไง" "ต้องยอมสิคะ !!" "กอบัว นี้คุณกำลังสั่งผมอยู่...""ทำไมล่ะ บัวสั่งพี่ดินไม่ได้รึไง อย่านะพี่ดินนั่นแหละอย่ามาขัดใจบัว" "กอบัว..." "กลับบ้านไปเราต้องแยกห้องกันนอน""ไม่ !!" พี่ดินพูดเสียงแข็ง "ไม่รู้แหล่ะ ยังไงบัวก็ไม่ให้พี่ดินนอนกับบัวแล้ว บัวไม่อยาก
1 อาทิตย์ต่อมา...เรื่องที่บริษัทเริ่มดีขึ้นมากแล้ว พี่ดินพลิกสถานการณ์ของบริษัทให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ โดยใช้เวลาแค่แปปเดียว เขาเก่งจริงๆ ตอนนี้ฉันกับพี่ดินกำลังลองชุดแต่งงานกันอยู่ พี่ดินสั่งให้เอาชุดมาให้ลองที่บ้าน เพราะช่วงนี้ฉันขึ้นรถแล้วมักจะเวียนหัวออกบ่อย ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาวเปิดไหล่ แล้วก็มีแหวกตรงน่าอกนิดหน่อย กระโปงชุดเจ้าสาวขอบอกว่ายาวมาก หวังว่าฉันจะไม่เผลอหกล้มในงานแต่งของตัวเองนะ ถ้าเป็นแบบนั้นคงจะอายหน้าดู"ออกไปก่อน" พี่ดินหันไปสั่งให้พนักงานงานที่เอาชุดแต่งงานมาให้เราสวมใส่ออกจากห้อง "ให้เขาออกไปทำไมพี่ดิน" "ผมอยากอยู่กับคุณสองคน" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง ตอนนี้เราทั้งคู่ยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่สะท้อนเห็นทั้งตัวของเรา พี่ดินก้มหน้าลงมาจูบไหล่ฉันเบาๆจากฉันก็เลื่อนริมฝีปากไปตรงต้นคอของฉัน ก่อนจะขบเม้มทำรอยไว้ ฉันตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อพี่ดินทำรอยไว้ที่ต้นคอของฉัน และแน่นอนมันมากกว่าหนึ่งรอย "พี่ดินพอแล้วค่ะ" ฉันพูดพรางดันใบหน้าของพี่ดินออก"โทษทีผมห้ามใจไม่ไหว" พี่ดินพูดกระซิบที่หูของฉัน "ดูสิคอบัวเป็นรอยเยอะเลย" "เดี๋ยวก่อนถึงวันแต่งผมจะทำเยอะกว
เช้าวันใหม่...เมื่อวานฉันไปบริษัทพร้อมกับพี่ดิน ไม่เจอผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อนิดาแล้ว พี่ดินบอกว่าไล่เธอออกไปแล้ว ฉันรู้สึกผิดเหมือนกันนะ แต่เธอมายุ่งกับคนของฉันเองหนิ วันนี้พี่ดินปลุกฉันแต่เช้า เพื่อที่จะมาดูฤกษ์แต่งงาน ฉันพึ่งรู้ว่าคุณพ่อของพี่ดินอนุญาตให้เราแต่งงานกันแล้ว เรามาดูฤกษ์กันที่วัดไม่ไกลจากบ้านมากเท่าไหร่ สรุปแล้วฤกษ์แต่งคืออีก2เดือนข้างหน้า ที่ต้องรีบแต่งเพราะเดี๋ยวท้องฉันจะโตกว่านี้ซะก่อน "คุณไม่ต้องห่วงเรื่องพ่อของผมนะกอบัว" ในระหว่างที่พี่ดินกำลังจะขับรถกลับบ้าน พี่ดินพูดขึ้นแล้วก็เอื้อมมือมาจับมือฉัน"ค่ะ ^_^" "พี่ดินคะ บัวอยากให้แม่กับน้องมางานแต่งของบัวด้วย พี่ดินส่งคนไปตามหาแม่กับน้องบัวได้มั้ย บัวขอร้อง" พี่ดินหันมามองฉันแว๊บหนึ่งก่อนจะหันหน้าไปมองถนน "ผมไม่อยากให้คุณ...." "ยังไงแม่ก็เลี้ยงบัวมานะคะพี่ดิน ถึงจะไม่ได้เลี้ยงบัวอย่างดี แต่บัวโตมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะแม่นะคะ" "เพราะพ่อคุณมากกว่าผมว่า" ฉันเม้มปากแน่น แล้วก็ก้มหน้าลง ฉันรู้แหละว่าแม่ขายฉัน แม่ตั้งใจทุกอย่าง แต่ถึงแม่จะไม่รักฉัน แล้วยังไง ฉันต้องเกลียดแม่ แบบนี้นะหรอ "เอาเถอะ เดี๋ยวผมจะให้ลูกน้อง
ณ ห้างสรรพสินค้า...ก่อนกลับบ้านพี่ดินพาฉันมาแวะที่ห้างก่อน ฉันไม่ได้ขัดหรืออะไร เพราะฉันยังงอนพี่ดินอยู่ "อยากได้อะไรหยิบเอาเลยนะ^_^" พี่ดินยิ้มหวานให้ฉัน มันน่าแปลกที่เมื่อกี้หลังจากที่เขาคุยกับคุณพ่อแค่ไม่กี่คำ พี่ดินก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ "บัวไม่อยากได้อะไร" "งั้นเดี๋ยวผมซื้อให้เอง" พี่ดินเดินจูงมือฉันเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ เป็นว่าเล่น เขาอยากจะซื้ออะไรฉันก็ไม่ขัด จนตอนนี้ของพรุงพรังเต็มไม้เต็มมือพี่ดินไปหมด อยากซื้อก็ซื้อไป ฉันจะไม่สนใจของที่เขาซื้อให้เลยคอยดูสิ "กอบัว ไปดูของเล่นให้ลูกหน่อยมั้ย^_^" "ลูกยังไม่รู้เพศเลยจะรีบซื้อทำไม กลับได้แล้วค่ะ บัวอยากนอน" "งั้นกลับก็ได้ครับ ^_^" พี่ดินคงจะเอาอกเอาใจฉัน หวังจะลบความผิดของตัวเองที่มองนมเธอคนนั้นล่ะสิ ฉันไม่หายโกรธง่ายๆหรอกคอยดูสิ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่... ภายในห้องนอน ของที่พี่ดินซื้อให้ฉันถูกวางไว้บนเตียง พี่ดินคงจะหวังให้ฉันเปิดดู แต่เสียใจค่ะ ฉันไม่สนใจ ฉันหยิบของลงวางไว้ที่พื้นแล้วก็ขึ้นไปนอนบนเตียง "กอบัว ไม่ดูของพวกนี้หน่อยหรอ" "จะดูทำไม ตอนพี่ดินซื้อบัวก็เห็น" "กอบัว หายโกรธผมได้แล้วนะที่รัก" พี่ดินขึ้น
พี่ดินใช้เวลาปลอบฉันนานประมาณชั่วโมงกว่า ฉันถึงจะหยุดร้อง แต่ถึงฉันจะหยุดร้องความรู้สึกที่มันจุกแน่นอยู่ในใจมันก็ไม่ได้เลือนหายไปไหน เรื่องที่แม่ไม่ใช่แม่แท้ๆของฉัน คิดถึงมันทีไร ฉันก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้เลยจริงๆ"กอบัว ตอนที่คุณหยุดร้องได้แล้ว ห่วงตัวเองกับลูกก่อน" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน มันก็จริงอย่างที่พี่ดินพูด ฉันต้องห่วงลูก ถ้าฉันเศร้าลูกก็จะเศร้าไปด้วย เฮ้อ...แต่มันอดไม่ได้นี่สิ "หิวมั้ย เดี๋ยวผมพาไปหาอะไรกิน" "พี่ดินยังทำงานไม่เสร็จไม่ใช่หรอ บัวรอได้ค่ะ" พี่ดินเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ "ดูดิ ร้องไห้ตาบวมเป่งเลย" "บัวจะพยายามไม่ร้องนะคะ" ฉันยิ้มจางๆให้พี่ดิน "งั้นเดี๋ยวผมทำงานเสร็จผมจะพาคุณพาหาอะไรอร่อยๆกินนะ อย่าคิดมากคุณๆม่ได้ผิดอะไร" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน จากนั้นพี่ดินก็ลุกขึ้นไปทำงานต่อ ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องทำงานของพี่ดินดังขึ้น "เข้ามา" พี่ดินพูดบอกคนที่เคาะประตูอยู่หน้าห้อง แกร่ก! ประตูถูกเปิดเข้ามา ร่างหญิงสาวนมตู๊ม กระโปรงสั้น เดินเข้ามาในห้อง นี่มั่นใจใช่มั้ยว่ามาทำงาน อ้อ ฉันจำเธอได้แล้ว เธอคือผู้หญิงคนนั้นหนิ คนที่มีอะไรกับพี่ดินในห้องทำงานวันนั้น ฉันห
"ถ้าพี่ดินรังเกียจก็ไม่ต้องมาแต่งงานกับบัว เพราะบัวมันจน" "ไปกันใหญ่แล้วกอบัว " พี่ดินถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วก็ก้มหน้าอ่านเอกสารต่อ เขาทำแบบนี้มันยิ่งทำให้ฉันหงุดหงิดนะ ทำเมินแบบนี้ได้ยังไง เรื่องครอบครัวของฉันมันไม่เคยสำคัญกับเขาเลยรึไงกัน พรึ่บ! ฉันดึงเอกสารที่พี่ดินกำลังอ่านออก"กอบัว คุณทำตัวไม่น่ารักเลยนะ''''ค่ะ บัวทำตัวไม่น่ารัก บัวจะไปหาแม่ ถ้าพี่ดินไม่พาบัวไป บัวก็จะไปเอง !!''"กอบัว !!" พี่ดินเรียกชื่อฉันเสียงแข็ง "บัวจะไม่แต่งงานกับพี่ดิน ถ้าพี่ดินรังเกียจบัว!!" พี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ฉันกับพี่ดินจ้องหน้ากันสักพัก ต่างคนต่างเงียบไม่พูดอะไร ก่อนที่ฉันจะหันหลังแล้วเดินไปตรงประตูห้อง เขาไม่พาฉันไป ฉันไปเองก็ได้ ถ้ารังเกียจความจนของครอบครัวฉัน เราก็อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก "กอบัวคุณจะไปไหน !!" "กอบัวหยุดเดี๋ยวนี้" "กอบัวผมบอกให้คุณหยุดไง !!" เสียงของพี่ดิน ฉันได้ยินแต่ฉันไม่อาจทำตามคำสั่งของเขาได้ "กอบัว ที่ผมไม่อยากให้คุณกลับไปบ้านเพราะว่าแม่ของคุณ เขาไม่ใช่แม่แท้ๆ คุณก็ไม่ใช่ลูกของเขา" ฉันหยุดชะงัก ค่อยๆหันหน้ากลับไปมองพี่ดิน ฉันมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ พี่ดินพูดเร