หลังจากที่ฉันกับพี่ดินใส่เสื้อผ้าเสร็จ หมับ! "อร้าย..." ฉันร้องออกมาเสียงหลงเมื่อจู่ๆ พี่ดินก็ดึงฉันลงไปนั่งที่ตักของเขา ผู้ชายคนนี้ชอบทำให้ฉันตกใจตลอดเลย "นั่งนิ่งๆ อย่าขยับผมจะดูบอล" น้ำเสียงเย็นชาพูดสั่งฉัน จากนั้นทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบ พี่ดินกอดเอวฉันไว้แน่น ไม่ยอมให้ฉันลุกไปไหน ตึกตักตึกตัก เสียงหัวใจฉันเต้นรัวราวกับว่ามีคนมาจับมันเขย่า 1ชั่วโมงผ่านไป....รายการบอลจบแล้ว แต่พี่ดินก็ยังไม่ยอมปล่อยฉันให้ลุกไปไหนสักที เขาจะรู้ไหมว่าเขากำลังทำให้หัวใจของฉันมันเต้นรัวขนาดไหน บ้าจริง! ห้ามรักเขากอบัว เขามันคนไม่มีหัวใจ "อยากได้อะไรไหม" จู่ๆ พี่ดินก็พูดขึ้นหลังจากที่เงียบไปนานนับชั่วโมง"คะ ?" ฉันหันหน้ามองพี่ดินอย่างแปลกใจ พรึ่บ! พี่ดินดันฉันให้ลุกขึ้นแล้วก็กดฉันนั่งลงข้างๆตัวเขา พี่ดินหันหน้ามามองฉัน "ผมหมายถึง พวกกระเป๋า นาฬิกา แหวนเพชร หรือพวกของแบรนด์เนม คุณอยากได้รึป่าว ผมจะพาไปซื้อ" ฉันขมวดคิ้ว กระพริบตาปริบปริบ มองหน้าพี่ดินอย่างแปลกใจ ทำไมอยู่ดีๆถึงใจดีกับฉันละ"มองผมแบบนั้นทำไม" เขาเลิกคิ้วถามฉัน "อ่ะ ปะ เปล่าค่ะ" "สรุปคุณอยากได้อะไรรึป่าว ผมจะได้พาคุณไปซื้อ ?"
ฉันรู้สึกแปลกใจมากจริงๆ เดเนียล เขาไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหนกัน ไม่ทันที่ฉันจะคิดอะไรต่อ ร่างฉันก็ต้องโซซัดโซเซไปตามแรงดึงกระชากของพี่ดิน มันรู้สึกเจ็บร้าวไปหมดทั้งแขน ตุบ! พี่ดินเหวี่ยงฉันลงเตียงนอนอย่างแรง เขายืนกอดอกจ้องหน้าฉันตาเขม่ง "คุณนัดกับมัน ?" "มะ ไม่ใช่นะคะ" ฉันรีบพูดปฏิเสธ แต่ดูแล้วพี่ดินคงจะไม่เชื่อฉัน "มันเข้ามาในห้องได้ยังไง มันมีเบอร์คุณได้ยังไง กอบัว" สายตาที่พี่ดินมองฉันตอนนี้เขาแทบจะหักคอฉันได้เลยจริงๆ "บะ บัวไม่รู้ ยังไม่รู้จริงๆ" พี่ดินคลานขึ้นมาบนเตียง ฉันกลืนน้ำลายพรางขยับตัวถอยห่างพี่ดินให้มากที่สุด แต่มันก็ไม่เป็นผล เพราะพี่ดินดึงฉันให้แถไปกับที่นอนจากนั้นเขาก็ขึ้นมาคร่อมบนตัวฉันอย่างรวดเร็ว พี่ดินบดขยี้จูบที่ริมฝีปากฉันอย่างหนักหนวง เขาทำเหมือนกับว่าฉันมันเจ็บไม่เป็นอย่างงั้นแหละ ผู้ชายคนนี้เคยคิดจะใจดีสักครั้งไหม เขากำลังทำให้ฉันกลัวเขาอีกแล้วนะ "ผมควรทำยังไงกับคุณดีกอบัว" พี่ดินถอนจูบออก เขามองหน้าฉันเหมือนกำลังขุ่นคิดอะไรสักอย่างอยู่ในใจ ฉันได้แต่เงียบ ตัวสั่นไปทั้งตัว แววตาเขามันชั่งน่ากลัวมากจริงๆจู่ๆ พี่ดินก็ลุกขึ้นออกจากตัวฉัน เขานั่งมองไปด้า
"ถ้าครั้งนี้ไอ้เดเนียลมันมาที่นี้อีก ผมไม่เอาคุณกับมันไว้แน่" พี่ดินพูดขู่ฉันเสียงแข็งกร้าวก่อนจะสะบัดมือออกจากปลายคางฉันอย่างแรง หน้าฉันหันตามแรงสะบัดของพี่ดิน "พรุ่งนี้ผมจะไม่อยู่ไทย ผมจะไม่อยู่หนึ่งอาทิตย์ หวังว่าระหว่างที่ผมไปดูงานที่ต่างประเทศ ผมคงจะไม่ได้ยินข่าวของคุณกับไอ้นั่น" ".....""อย่ายุ่งกับมัน" พี่ดินพูดเสียงแข็ง เขายืนมองหน้าฉันแป๊บนึงก่อนจะก้าวขาเดินออกไปจากบ้านมันรู้สึกดีใจแบบบอกไม่ถูกจริงๆ ที่รู้ว่าเขาจะไม่อยู่ไทย มันรู้สึกโล่งไปหมด ถึงมันจะแค่อาทิตย์เดียวก็ตาม ฉันเดินไปนั่งลงตรงโซฟาตัวใหญ่ภายในบ้านเงยหน้าขึ้นมองเพดาค่อยๆหลับตาลงช้าๆก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ "คุณบัวครับ จะให้ผมซื้ออะไรมาให้รึป่าวครับ คุณดินสั่งห้ามไม่ให้คุณบัวบอกไปไหน" เสียงของพี่ชาติเอ่ยถามฉัน พี่ดินไม่ให้ฉันออกไปไหนงั้นหรอ อีกแล้วหรอ เฮ้อ...."งั้นเดี๋ยวบัวจดให้ก็แล้วกันนะคะ" ฉันลุกขึ้นไปค้นหากระดาษกับปากกาในกระเป๋าก่อนจะจดๆพวกของที่ฉันต้องการจะใช้ให้พี่ชาติไปซื้อ หลังจากพี่ชาติออกไปซื้อของ ฉันก็เอากระเป๋าขึ้นไปชั้นบนของบ้าน บ้านหลังนี้มีห้องนอนอยู่สี่ห้อง สามห้องล็อค เหลืออยู่แค่ห้อง
พี่ดินยืนจ้องหน้าฉันครู่หนึ่งก่อนจะเดินขึ้นไปนอนบนเตียง "เดี๋ยวผมสั่งให้ไอ้ชาติซื้อมาให้" "ค่ะ" "ขึ้นมานอนสิ จะยืนทื่ออยู่ทำไม" "นอน?" ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วมองหน้าพี่ดินอย่างสงสัย "อื้ม" เขาจะให้ฉันนอนตอนนี้เนี้ยนะ นี่มันพึ่งจะบ่ายสองเองนะ "บัวยังไม่ง่วงค่ะ" "แต่ผมง่วง แล้วคุณก็ต้องมานอนกับผม" เขาชั่งเอาแต่ใจซะจริงๆ ฉันไม่ง่วงยังจะบังคับให้ฉันไปนอนกับเขาอีก "ขึ้นมาบนเตียง" พี่ดินสั่งเสียงแข็ง ฉันค่อยๆเดินขึ้นไปนอนบนเตียงข้างๆเขา หมับ! มือหนาของพี่ดินยกขึ้นมาขว้าเอวฉันไปกอดทันทีที่ฉันล้มตัวนอนลงบนเตียง ฉันสะดุ้งนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้พูดขัดอะไร "หันหน้ามาหาผมสิ จะหันหลังให้ผมทำไม" น้ำเสียงพี่ดินดูจะหงุดหงิดไม่น้อย ฉันค่อยๆพลิกตัวหันหน้าไปหาพี่ดิน ตอนนี้ใบหน้าเราอยู่ในระดับเดียวกัน แววตาที่พี่ดินมองฉัน เขากำลังทำให้ใจฉันเต้นรัว "หลับตาสิ" ฉันหลับตาลงตามคำสั่งของเขาพี่ดินยกมือขึ้นมาจับปลายคางฉัน ริมฝีปากหนาของเขาประทับมาที่ริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบา จูบของเขามันแตกต่างจากทุกครั้ง มันรู้สึกอบอุ่นฉันสัมผัสได้แบบนี้จริงๆ พี่ดินจูบฉันเนิ่นนาน เขาถอนจูบออกแล้วเอานิ้วลูบไล้ไป
ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น ชั่งใจกับคำถามที่เดเนียลเขาเอ่ยถามฉัน ในขณะที่ฉันกำลังสับสน ใบหน้าและแววตาพร้อมคำขู่ของพี่ดินมันก็ผุดเข้ามาในหัวทีละฉากๆ ทำเอาฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัว ถ้าฉันไปกับเดเนียล พี่ดินต้องฆ่าฉันแน่ๆ "ว่าไงคุณอยากไปกับผมมั้ย?" เขาเลิกคิ้วถามฉัน"มะ ไม่ค่ะ" ฉันชักแขนออกจากมือหนาของเขา เดเนียลยิ้มให้ฉันก่อนจะลุกขึ้นยืน แล้วเดินตรงเข้ามาหาฉัน ฉันรีบก้าวเท้าถอยหนีเขาทันที "คุณไม่อยากหนีจากมันงั้นหรอกอบัว?" "...." ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น ฉันอยากหนี แต่ถ้าฉันหนีอะไรจะเกิดขึ้น แม่ฉันน้องฉันจะเป็นยังไง แล้วถ้าฉันคิดจะหนีฉันคงไม่หนีไปกับผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันแน่ เพราะเขาดูน่ากลัวมากกว่าพี่ดินสะอีก รอยยิ้มของเขามันทำให้ฉันรู้สึกกลัวจริงๆ "ไม่ค่ะ บะ บัวขอตัวก่อนนะคะ" ฉันหมุนตัวหันหลังให้เขากำลังจะเดินหมับ! มือหนาของเขาขว้ามาจับแขนฉัน อีกครั้ง"ผมบอกแล้วไงว่าไม่ต้องกลัวผม ผมไม่คิดที่จะทำร้ายคุณ""ผมชอบคุณ^_^" "...." "ผมจะจีบคุณ และผมไม่สนว่าคุณจะคิดยังไงกับผม""ปล่อยบัวเถอะค่ะ เราไม่เคยรู้จักกันคุณจะมาชอบบัวได้ยังไง" "เราเจอกันแล้วตั้งสี่ครั้ง ผมชอบคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่
[Talk แผ่นดิน] ตอนที่กอบัวเธอโทรมา ผมกำลังเอากับมุกดาอยู่ เธอชั่งขัดจังหวะความสุขของผมซะจริงๆ ทำอะไรก็ไม่ถูกใจผมสักอย่าง ต้องให้ผมออกคำสั่งตลอด คิดถึงเธอทีไรมันทำให้ผมหงุดหงิดทุกทีจริงๆ "เสี่ยขา คืนนี้เสี่ยจะนอนกับมุกมั้ยคะ" เธอกอดแขนทำหน้าออดอ้อนผม "ไม่" ผมตอบสั้นๆก่อนที่จะลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้า หลังจากใส่เสื้อผ้าเสร็จผมก็ออกมาจากคอนโด คืนนี้ผมนัดกับไอ้คีรินจะไปดูกิจการที่คลับซักหน่อย ผมกับไอ้คีรินหุ้นกันเปิดคลับ เป็นคลับเถื่อนเอาไว้สนองตัณหาของตัวเองล้วนๆ ฌ คลับ..."ไงวะ ไม่เจอนาน มีเมียเพิ่มกี่คนแล้ว" ไอ้คีรินเอ่ยถามผม "เสือก!" ผมตอบกลับมันก่อนที่จะยกเหล้ากระดกเข้าปากจนหมดแก้ว ปากหมาแบบมันไม่น่าเป็นหมอเลยจริงๆ ไม่รู้กับคนไข้มันปากหมาใส่แบบผมรึป่าว "ไอ้ดิน กูขอเอาเด็กมึงสักคนได้ไหมวะ คนนี้กูอยากได้จริงๆวะ" มันพูดสีหน้าจริงจัง "ใคร ?" ผมเลิกคิ้วมองหน้าไอ้คีริน "น้องกอบัวคนสวยไง ขอเอาสักทีได้ไหมวะ" ปั่ก! ผมวางแก้วกระแทกลงโต๊ะอย่างแรง "ไม่ได้ กูยังไม่เบื่อ" "โห่ อะไรวะกว่ามึงจะเบื่อจะเหลืออะไรมาถึงกู เสียของหมด กูซื้อต่อก็ได้" "กูไม่ชอบใช้ผู้หญิงร่วมกับใคร" "เออ กูรู้ แต
[ Talk แผ่นดิน ]ผมรีบลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างเร่งรีบ เธอไม่ไหวผมก็ไม่ต่างอะไรกับเธอ ผมต้องการเธอ "อ๊า พี่ดิน เร็วๆซิคะ ซี๊ด~" ผมจ้องมองร่างบางของเธอตาไม่กระพริบ เธอสวย สวยไปทั้งตัว ถ้าเธอรู้จักเอาอกเอาใจผมให้มากกว่านี้ผมคงหลงเธอไปแล้ว ขนาดเธอซื่อบื่อขนาดนี้ผมยังหลงเธอ ผมยกขาทั้งสองข้างของเธอให้แยกออกจากกัน แล้วค่อยๆสอดท่อนเอ็นของผมเข้าไป หลังจากที่ท่อนเอ็นของผมมันเข้าไปในร่างกายของเธอจนมิดแล้ว ผมก็กดแช่มันเอาไว้ "อ๊า แน่นชะมัด ซี๊ด~"ผมรู้สึกว่าตรงนั้นของเธอมันตอดของผมถี่เกินไปแล้ว ทำไมถึงฟิตขนาดนี้วะ เหมือนเธอจะทนไม่ไหวที่ผมไม่ยอมขยับ ตอนนี้ร่างบางกำลังล่อนเอ็วไปมาอยู่ "อ๊า ผมชอบที่คุณเป็นแบบนี้จัง" ผมเอื้อมมือไปบีบเค้นน่าอกเธอ พร้อมกับกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปในรูเสียวของเธออย่างหนักหน่วง เธอไม่บ่นผมสักคำแถมดูว่าเธอจะชอบที่ผมรุนแรงแบบนี้สะด้วยซ้ำ ตรับ ตรับ ตรับ ~ "อ๊า อ๊า อ๊าง ระ แรงกว่านี้ได้ไหมคะ ซี๊ด~" "ซี๊ด ได้สิที่รัก อ๊า" ในเมื่อเธอขอมามีหรอคนแบบผมจะปฏิเสธ ผมกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปในรูเสียวของเธอรัวๆ จนน้ำรักของเธอไหลเยิ้มเคลือบท่อนเอ็นของผมเต็มไปหมด เร้าร้อนขน
ฉันพยายามดิ้นจนสุดแรง พยายามแกะมือของเขาที่ปิดปากฉันไว้ออกแต่ก็ไม่เป็นผล เพาะเขาแรงเยอะมากๆ "อื้อ อื้อ..." ฉันร้องท้วงในลำคอ รู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ เขาคิดอะไรของเขา ถึงได้มาทำแบบนี้ "จุ๊ๆ เงียบๆสิ ได้ยินเสียงอะๆรรึเปล่า" เขาพูดแล้วก็ก้มหน้ามาหอมแก้มฉันเบาๆ ทีหนึ่ง ก่อนนะค่อยๆปล่อยมือที่ปิดปากฉันออก"หัวใจคุณเต้นแรงจัง" ที่ใจฉันเต้นแรงแบบนี้ก็เพราะว่าฉันกลัวเขาไง ไม่รู้รึไงกัน"คุณ! ออกไปนะ!" ฉันตะคอกใส่หน้าเขาแต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจอะไรเลยนอกจาก ยิ้มให้ฉัน เขามันโรคจิตชัดๆ"ดุจัง^_^" เขาพูดแล้วก็รวบมือทั้งสองข้างของฉันชูขึ้นไว้เหนือหัว ปลายนิ้วของเขากำลังไต่ไปมาข้างแก้มฉัน ใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มของเขามันทำให้ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ "อะ ออกไป" ฉันพูดไล่เขาอีกครั้งและพยายามดิ้น "คุณน่ารักจัง ผมชอบคุณมากเลยนะรู้ตัวรึเปล่า" ทั้งที่ฉันทั้งดิ้นทั้งไล่เขา แต่เขากลับตีมึนทำเหมือนว่าไม่ได้ยินที่ฉันพูด ความรู้สึกของฉันตอนนี้ ผู้ชายคนนี้อันตรายมากๆ ฉันไม่รู้หรอกว่าเขากับพี่ดินจะมีปัญหาอะไรกัน แต่เขาจะมาใช้ฉันเป็นเครื่องมือแบบนี้ไม่ได้ ปลายนิ้วของเขาเริ่มไต่ลงผ่านต้นคอของฉันจ
1ปีผ่านไป🎉ตอนนี้ลูกแฝดตัวน้อยของฉันกับพี่ดินอายุได้1ขวบกับอีก1เดือนแล้ว กำลังหัดเดินเลย ตอนนี้ลูกพูดคำว่าพ่อแม่ได้แล้ว คำว่าปู่ ย่า ก็พูดได้แล้ว เพราะคุณพ่อของพี่ดินมาพูดคำว่าปู่กรอกหูหลานทุกวัน555 วันนี้ฉันกับพี่ดินจะไปฮันนีมูนกัน เพราะตั้งแต่แต่งงานเราไม่ได้ไปฮันนีมูนกันเลย เราไม่ค่อยมีเวลาแต่ตอนนี้ลูกโตแล้ว คุณพ่อเป็นคนเสนอให้เรารีบไป เพราะเดี๋ยวลูกโตไปว่านี้จะไม่มีเวลา เพราะจะวุ่นวายหลายอย่าง ไหนจะงานที่บริษัทของพี่ดินด้วยหลังจากที่เอาลูกไปส่งไว้กับคุณพ่อของพี่ดินแล้ว ฉันกับพี่ดินก็ขับรถมุ่งหน้าไปที่ทะเล ที่ภูเก็ตกัน @ภูเกต....ทะเล~เรามาถึงที่นี่ก็ประมาณบ่าย3 แล้ว ฉันนั่งรอพี่ดินเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องพัก เราพักกันที่รีสอร์ทซึ่งห่างจากทะเลไม่มากนัก มองไปข้างหน้าก็เห็นน้ำทะเลสีฟ้าครามกับเม็ดทรายละเอียดสีขาวเฮ้อ...คิดถึงเจ้าสองแฝดจัง พอมาอยู่โดยไม่ได้ยินเสียงร้องของลูกมันทำให้ฉันคิดถึงลูกขึ้นมาจับใจ อยากจะกลับบ้านแล้วล่ะสิฉัน "นั่งเหม่ออะไรอยู่ หื้ม" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง "เรากลับบ้านกันดีมั้ยคะพี่ดิน" พอจบคำพูดของฉัน พี่ดินก็ปล่อยกอดออกแล้วมานั่งข้างๆฉัน พร้อมก
หลังจากกลับมาตากบ้านของคุณพ่อ พี่ดินก็พาฉันแวะซื้อของบำรุง พี่ดินซื้อเยอะมาก พวกนม อะไรต่างๆ เยอะมากจริงๆ จนฉันต้องร้องท้วงให้เขาหยุดซื้อ "คุณมีเจ้าตัวเล็กในท้องตั้งสองคนนะกอบัว คุณต้องบำรุงเยอะๆ" พี่ดินพูดพรางหยิบนมใส่ตะกร้าเพิ่ม"พี่ดิน พอได้แล้วแค่นี้ก็กินได้เกินสองเดือนแล้วนะคะ" "แต่ผมว่าเอาเพิ่มอีกหน่อยดีกว่า" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ให้กับความบอกไม่ฟังของพี่ดิน "เดี๋ยวของมันจะหมดอายุก่อนที่จะกินหมดเอานะคะพี่ดิน" พี่ดินที่กำลังหยิบของใส่ตะกร้าหยุดชะงัก แล้วก็เอาของวางลงที่เดิม "อื้ม งั้นเอาแค่นี้ก่อนก็ได้" พูดจบพี่ดินก็พาฉันเดินไปคิดเงิน ไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงแถวนี้ถึงเอาแต่จ้องมองพี่ดินตาเป็นมันส์เลย ฉันไม่ชอบเอาซะเลยที่พวกเธอมองสามีของฉันแบบนี้ "กอบัว คุณเป็นอะไร ?" พี่ดินถามฉันหลังจากที่เราขึ้นมาบนรถกันแล้ว "เปล่าค่ะ" "คุณโกหก เวลาคุณงอนคุณชอบทำหน้าเหมือนหมู" "พี่ดิน !!" ฉันหันขวับไปมองพี่ดินตาขวาง เมื่อเขาบอกว่าฉันเหมือนหมู "นั่นไง ยิ่งเหมือนหมูกว่าเดิมอีก" พี่ดินเอานิ้วมาเขี่ยๆ ปลายจมูกของฉัน "ขับรถไปเลยนะคะ ถ้ายังจะพูดว่าบัวเหมือนหมูอีกบัวจะลงจากรถจริงๆด้วย" "คร๊าบ
เวลาล่วงเลยมาจนถึงวันสำคัญ....คือวันแต่งงานของฉันกับพี่ดินนั้นเอง ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาว กำลังรอพี่ดินมารับตัวออกไป มือฉันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อหมดแล้วตอนนี้ "กอบัว ผมรักคุณ" "กอบัว ผมรักคุณ" "กอบัวผมรักคุณ" เสียงพี่ดินตะโกนอยู่หน้าห้อง มันยิ่งทำให้ใจฉันเต้นรัวกว่าเดิมอีกตอนนี้ แต่ก็แอบขำๆพี่ดินอยู่นะ คงจะโดนเพื่อนเขาที่ดักอยู่หน้าประตูแกล้งล่ะสิตอนนี้ฉันตื่นเต้นมากจริงๆ ก็เพราะว่ามันเป็นครั้งในชีวิตของฉัน แกร่ก! ประตูห้องเปิดออก เผยให้เห็นใบหน้าของพี่ดิน ที่กำลังยืนมองฉัน ใบหน้าเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ฉันก็ไม่ต่างกัน พี่ดินเดินถือดอกกุหลาบสีขาวช่อโตตรงมาหาฉัน ก่อนจะยื่นช่อกุหลาบให้ฉัน ฉันรับช่อกุหลาบมา จากนั้นพี่ดินก็ประคองใบหน้าฉันแล้วก้มหน้าลงมาประทับจูบบนริมฝีปากของฉัน เสียงผู้คนในงานต่างพากันร้องโห่แซวกันใหญ่ จนฉันต้องรีบดันพี่ดินออกเพราะความอาย "ไปข้างนอกกันเถอะ'' พี่ดินยกแขนขึ้นมาให้ฉันเอามือคล้อง จากนั้นเราทั้งคู่ก็เดินออกไปในงาน ตลอดทางเดินจะมีคนโปรยดอกไม้ตลอดทาง "ตื่นเต้นหรอ สั่นเชียว" พี่ดินหันหน้ามาถามฉัน ในระหว่างที่เรากำลังเดินกันอยู่ "ตื่นเ
พี่ดินเดินมานั่งตรงปลายเตียงจากนั้นเขาก็ดึงฉันลงไปนั่งบนตัก "คุณยอมเขามาเยอะแล้วกอบัว คุณต้องหัดใจแข็งบ้าง""....""เข้าใจที่ผมพูดใช่มััย" "ค่ะ บัวเข้าใจ" "ดีมาก" พรึ่บ! จู่ๆพี่ดินก็ดันฉันให้นอนราบไปกับที่นอน เรียวนิ้วของพี่ดินลากไล้ไปมาบนเเก้มของฉัน "ผมขอนะ" "พี่ดิน บัวหิวข้าว" ฉันพูดพรางทำหน้าตาออดอ้อนพี่ดินพี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะลุกออกจากตัวฉัน "กินข้าวเสร็จคุณไม่รอดแน่" ฉันเม้มปากแน่น นี่ขนาดฉันท้องพี่ดินยังไม่คิดจะพักเรื่องอย่างว่าเลยรึไง "พี่ดินทำไมถึงหื่นจัง บัวไม่อยากนอนกับพี่ดินแล้วนะคะ" ฉันพูดออกไปอย่างเหลืออด "อะไรของคุณกอบัว ผมเป็นผัวคุณ ผัวเมียกันก็ต้องนอนด้วยกัน" พี่ดินพูดเสียงแข็งพร้อมกับจ้องหน้าฉันตาเขม่ง "ไม่รู้แหละถ้าพี่ดินยังหื่นอยู่แบบนี้บัวจะไม่นอนกับพี่ดินแล้วจริงๆ" "คุณคิดว่าผมจะยอมรึไง" "ต้องยอมสิคะ !!" "กอบัว นี้คุณกำลังสั่งผมอยู่...""ทำไมล่ะ บัวสั่งพี่ดินไม่ได้รึไง อย่านะพี่ดินนั่นแหละอย่ามาขัดใจบัว" "กอบัว..." "กลับบ้านไปเราต้องแยกห้องกันนอน""ไม่ !!" พี่ดินพูดเสียงแข็ง "ไม่รู้แหล่ะ ยังไงบัวก็ไม่ให้พี่ดินนอนกับบัวแล้ว บัวไม่อยาก
1 อาทิตย์ต่อมา...เรื่องที่บริษัทเริ่มดีขึ้นมากแล้ว พี่ดินพลิกสถานการณ์ของบริษัทให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ โดยใช้เวลาแค่แปปเดียว เขาเก่งจริงๆ ตอนนี้ฉันกับพี่ดินกำลังลองชุดแต่งงานกันอยู่ พี่ดินสั่งให้เอาชุดมาให้ลองที่บ้าน เพราะช่วงนี้ฉันขึ้นรถแล้วมักจะเวียนหัวออกบ่อย ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาวเปิดไหล่ แล้วก็มีแหวกตรงน่าอกนิดหน่อย กระโปงชุดเจ้าสาวขอบอกว่ายาวมาก หวังว่าฉันจะไม่เผลอหกล้มในงานแต่งของตัวเองนะ ถ้าเป็นแบบนั้นคงจะอายหน้าดู"ออกไปก่อน" พี่ดินหันไปสั่งให้พนักงานงานที่เอาชุดแต่งงานมาให้เราสวมใส่ออกจากห้อง "ให้เขาออกไปทำไมพี่ดิน" "ผมอยากอยู่กับคุณสองคน" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง ตอนนี้เราทั้งคู่ยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่สะท้อนเห็นทั้งตัวของเรา พี่ดินก้มหน้าลงมาจูบไหล่ฉันเบาๆจากฉันก็เลื่อนริมฝีปากไปตรงต้นคอของฉัน ก่อนจะขบเม้มทำรอยไว้ ฉันตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อพี่ดินทำรอยไว้ที่ต้นคอของฉัน และแน่นอนมันมากกว่าหนึ่งรอย "พี่ดินพอแล้วค่ะ" ฉันพูดพรางดันใบหน้าของพี่ดินออก"โทษทีผมห้ามใจไม่ไหว" พี่ดินพูดกระซิบที่หูของฉัน "ดูสิคอบัวเป็นรอยเยอะเลย" "เดี๋ยวก่อนถึงวันแต่งผมจะทำเยอะกว
เช้าวันใหม่...เมื่อวานฉันไปบริษัทพร้อมกับพี่ดิน ไม่เจอผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อนิดาแล้ว พี่ดินบอกว่าไล่เธอออกไปแล้ว ฉันรู้สึกผิดเหมือนกันนะ แต่เธอมายุ่งกับคนของฉันเองหนิ วันนี้พี่ดินปลุกฉันแต่เช้า เพื่อที่จะมาดูฤกษ์แต่งงาน ฉันพึ่งรู้ว่าคุณพ่อของพี่ดินอนุญาตให้เราแต่งงานกันแล้ว เรามาดูฤกษ์กันที่วัดไม่ไกลจากบ้านมากเท่าไหร่ สรุปแล้วฤกษ์แต่งคืออีก2เดือนข้างหน้า ที่ต้องรีบแต่งเพราะเดี๋ยวท้องฉันจะโตกว่านี้ซะก่อน "คุณไม่ต้องห่วงเรื่องพ่อของผมนะกอบัว" ในระหว่างที่พี่ดินกำลังจะขับรถกลับบ้าน พี่ดินพูดขึ้นแล้วก็เอื้อมมือมาจับมือฉัน"ค่ะ ^_^" "พี่ดินคะ บัวอยากให้แม่กับน้องมางานแต่งของบัวด้วย พี่ดินส่งคนไปตามหาแม่กับน้องบัวได้มั้ย บัวขอร้อง" พี่ดินหันมามองฉันแว๊บหนึ่งก่อนจะหันหน้าไปมองถนน "ผมไม่อยากให้คุณ...." "ยังไงแม่ก็เลี้ยงบัวมานะคะพี่ดิน ถึงจะไม่ได้เลี้ยงบัวอย่างดี แต่บัวโตมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะแม่นะคะ" "เพราะพ่อคุณมากกว่าผมว่า" ฉันเม้มปากแน่น แล้วก็ก้มหน้าลง ฉันรู้แหละว่าแม่ขายฉัน แม่ตั้งใจทุกอย่าง แต่ถึงแม่จะไม่รักฉัน แล้วยังไง ฉันต้องเกลียดแม่ แบบนี้นะหรอ "เอาเถอะ เดี๋ยวผมจะให้ลูกน้อง
ณ ห้างสรรพสินค้า...ก่อนกลับบ้านพี่ดินพาฉันมาแวะที่ห้างก่อน ฉันไม่ได้ขัดหรืออะไร เพราะฉันยังงอนพี่ดินอยู่ "อยากได้อะไรหยิบเอาเลยนะ^_^" พี่ดินยิ้มหวานให้ฉัน มันน่าแปลกที่เมื่อกี้หลังจากที่เขาคุยกับคุณพ่อแค่ไม่กี่คำ พี่ดินก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ "บัวไม่อยากได้อะไร" "งั้นเดี๋ยวผมซื้อให้เอง" พี่ดินเดินจูงมือฉันเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ เป็นว่าเล่น เขาอยากจะซื้ออะไรฉันก็ไม่ขัด จนตอนนี้ของพรุงพรังเต็มไม้เต็มมือพี่ดินไปหมด อยากซื้อก็ซื้อไป ฉันจะไม่สนใจของที่เขาซื้อให้เลยคอยดูสิ "กอบัว ไปดูของเล่นให้ลูกหน่อยมั้ย^_^" "ลูกยังไม่รู้เพศเลยจะรีบซื้อทำไม กลับได้แล้วค่ะ บัวอยากนอน" "งั้นกลับก็ได้ครับ ^_^" พี่ดินคงจะเอาอกเอาใจฉัน หวังจะลบความผิดของตัวเองที่มองนมเธอคนนั้นล่ะสิ ฉันไม่หายโกรธง่ายๆหรอกคอยดูสิ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่... ภายในห้องนอน ของที่พี่ดินซื้อให้ฉันถูกวางไว้บนเตียง พี่ดินคงจะหวังให้ฉันเปิดดู แต่เสียใจค่ะ ฉันไม่สนใจ ฉันหยิบของลงวางไว้ที่พื้นแล้วก็ขึ้นไปนอนบนเตียง "กอบัว ไม่ดูของพวกนี้หน่อยหรอ" "จะดูทำไม ตอนพี่ดินซื้อบัวก็เห็น" "กอบัว หายโกรธผมได้แล้วนะที่รัก" พี่ดินขึ้น
พี่ดินใช้เวลาปลอบฉันนานประมาณชั่วโมงกว่า ฉันถึงจะหยุดร้อง แต่ถึงฉันจะหยุดร้องความรู้สึกที่มันจุกแน่นอยู่ในใจมันก็ไม่ได้เลือนหายไปไหน เรื่องที่แม่ไม่ใช่แม่แท้ๆของฉัน คิดถึงมันทีไร ฉันก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้เลยจริงๆ"กอบัว ตอนที่คุณหยุดร้องได้แล้ว ห่วงตัวเองกับลูกก่อน" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน มันก็จริงอย่างที่พี่ดินพูด ฉันต้องห่วงลูก ถ้าฉันเศร้าลูกก็จะเศร้าไปด้วย เฮ้อ...แต่มันอดไม่ได้นี่สิ "หิวมั้ย เดี๋ยวผมพาไปหาอะไรกิน" "พี่ดินยังทำงานไม่เสร็จไม่ใช่หรอ บัวรอได้ค่ะ" พี่ดินเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ "ดูดิ ร้องไห้ตาบวมเป่งเลย" "บัวจะพยายามไม่ร้องนะคะ" ฉันยิ้มจางๆให้พี่ดิน "งั้นเดี๋ยวผมทำงานเสร็จผมจะพาคุณพาหาอะไรอร่อยๆกินนะ อย่าคิดมากคุณๆม่ได้ผิดอะไร" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน จากนั้นพี่ดินก็ลุกขึ้นไปทำงานต่อ ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องทำงานของพี่ดินดังขึ้น "เข้ามา" พี่ดินพูดบอกคนที่เคาะประตูอยู่หน้าห้อง แกร่ก! ประตูถูกเปิดเข้ามา ร่างหญิงสาวนมตู๊ม กระโปรงสั้น เดินเข้ามาในห้อง นี่มั่นใจใช่มั้ยว่ามาทำงาน อ้อ ฉันจำเธอได้แล้ว เธอคือผู้หญิงคนนั้นหนิ คนที่มีอะไรกับพี่ดินในห้องทำงานวันนั้น ฉันห
"ถ้าพี่ดินรังเกียจก็ไม่ต้องมาแต่งงานกับบัว เพราะบัวมันจน" "ไปกันใหญ่แล้วกอบัว " พี่ดินถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วก็ก้มหน้าอ่านเอกสารต่อ เขาทำแบบนี้มันยิ่งทำให้ฉันหงุดหงิดนะ ทำเมินแบบนี้ได้ยังไง เรื่องครอบครัวของฉันมันไม่เคยสำคัญกับเขาเลยรึไงกัน พรึ่บ! ฉันดึงเอกสารที่พี่ดินกำลังอ่านออก"กอบัว คุณทำตัวไม่น่ารักเลยนะ''''ค่ะ บัวทำตัวไม่น่ารัก บัวจะไปหาแม่ ถ้าพี่ดินไม่พาบัวไป บัวก็จะไปเอง !!''"กอบัว !!" พี่ดินเรียกชื่อฉันเสียงแข็ง "บัวจะไม่แต่งงานกับพี่ดิน ถ้าพี่ดินรังเกียจบัว!!" พี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ฉันกับพี่ดินจ้องหน้ากันสักพัก ต่างคนต่างเงียบไม่พูดอะไร ก่อนที่ฉันจะหันหลังแล้วเดินไปตรงประตูห้อง เขาไม่พาฉันไป ฉันไปเองก็ได้ ถ้ารังเกียจความจนของครอบครัวฉัน เราก็อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก "กอบัวคุณจะไปไหน !!" "กอบัวหยุดเดี๋ยวนี้" "กอบัวผมบอกให้คุณหยุดไง !!" เสียงของพี่ดิน ฉันได้ยินแต่ฉันไม่อาจทำตามคำสั่งของเขาได้ "กอบัว ที่ผมไม่อยากให้คุณกลับไปบ้านเพราะว่าแม่ของคุณ เขาไม่ใช่แม่แท้ๆ คุณก็ไม่ใช่ลูกของเขา" ฉันหยุดชะงัก ค่อยๆหันหน้ากลับไปมองพี่ดิน ฉันมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ พี่ดินพูดเร