[ Talk แผ่นดิน ]ผมรีบลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างเร่งรีบ เธอไม่ไหวผมก็ไม่ต่างอะไรกับเธอ ผมต้องการเธอ "อ๊า พี่ดิน เร็วๆซิคะ ซี๊ด~" ผมจ้องมองร่างบางของเธอตาไม่กระพริบ เธอสวย สวยไปทั้งตัว ถ้าเธอรู้จักเอาอกเอาใจผมให้มากกว่านี้ผมคงหลงเธอไปแล้ว ขนาดเธอซื่อบื่อขนาดนี้ผมยังหลงเธอ ผมยกขาทั้งสองข้างของเธอให้แยกออกจากกัน แล้วค่อยๆสอดท่อนเอ็นของผมเข้าไป หลังจากที่ท่อนเอ็นของผมมันเข้าไปในร่างกายของเธอจนมิดแล้ว ผมก็กดแช่มันเอาไว้ "อ๊า แน่นชะมัด ซี๊ด~"ผมรู้สึกว่าตรงนั้นของเธอมันตอดของผมถี่เกินไปแล้ว ทำไมถึงฟิตขนาดนี้วะ เหมือนเธอจะทนไม่ไหวที่ผมไม่ยอมขยับ ตอนนี้ร่างบางกำลังล่อนเอ็วไปมาอยู่ "อ๊า ผมชอบที่คุณเป็นแบบนี้จัง" ผมเอื้อมมือไปบีบเค้นน่าอกเธอ พร้อมกับกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปในรูเสียวของเธออย่างหนักหน่วง เธอไม่บ่นผมสักคำแถมดูว่าเธอจะชอบที่ผมรุนแรงแบบนี้สะด้วยซ้ำ ตรับ ตรับ ตรับ ~ "อ๊า อ๊า อ๊าง ระ แรงกว่านี้ได้ไหมคะ ซี๊ด~" "ซี๊ด ได้สิที่รัก อ๊า" ในเมื่อเธอขอมามีหรอคนแบบผมจะปฏิเสธ ผมกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปในรูเสียวของเธอรัวๆ จนน้ำรักของเธอไหลเยิ้มเคลือบท่อนเอ็นของผมเต็มไปหมด เร้าร้อนขน
ฉันพยายามดิ้นจนสุดแรง พยายามแกะมือของเขาที่ปิดปากฉันไว้ออกแต่ก็ไม่เป็นผล เพาะเขาแรงเยอะมากๆ "อื้อ อื้อ..." ฉันร้องท้วงในลำคอ รู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ เขาคิดอะไรของเขา ถึงได้มาทำแบบนี้ "จุ๊ๆ เงียบๆสิ ได้ยินเสียงอะๆรรึเปล่า" เขาพูดแล้วก็ก้มหน้ามาหอมแก้มฉันเบาๆ ทีหนึ่ง ก่อนนะค่อยๆปล่อยมือที่ปิดปากฉันออก"หัวใจคุณเต้นแรงจัง" ที่ใจฉันเต้นแรงแบบนี้ก็เพราะว่าฉันกลัวเขาไง ไม่รู้รึไงกัน"คุณ! ออกไปนะ!" ฉันตะคอกใส่หน้าเขาแต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจอะไรเลยนอกจาก ยิ้มให้ฉัน เขามันโรคจิตชัดๆ"ดุจัง^_^" เขาพูดแล้วก็รวบมือทั้งสองข้างของฉันชูขึ้นไว้เหนือหัว ปลายนิ้วของเขากำลังไต่ไปมาข้างแก้มฉัน ใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มของเขามันทำให้ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ "อะ ออกไป" ฉันพูดไล่เขาอีกครั้งและพยายามดิ้น "คุณน่ารักจัง ผมชอบคุณมากเลยนะรู้ตัวรึเปล่า" ทั้งที่ฉันทั้งดิ้นทั้งไล่เขา แต่เขากลับตีมึนทำเหมือนว่าไม่ได้ยินที่ฉันพูด ความรู้สึกของฉันตอนนี้ ผู้ชายคนนี้อันตรายมากๆ ฉันไม่รู้หรอกว่าเขากับพี่ดินจะมีปัญหาอะไรกัน แต่เขาจะมาใช้ฉันเป็นเครื่องมือแบบนี้ไม่ได้ ปลายนิ้วของเขาเริ่มไต่ลงผ่านต้นคอของฉันจ
พี่ดินซุกไซ้ใบหน้าลงมาที่ซอกคอฉัน ฉันพยายามดิ้นหนีเขาเพราะตอนนี้ฉันกลัวเขามากจริงๆ พี่ดินหน้ากลัวเกินไปแล้ว เขาทั้งดูดเม้มซอกคอฉันจนทำให้เป็นรอยหลายต่อหลายจุด แคว่ก! ชุดของฉันถูกเขาฉีกออกอย่างง่ายดาย รวมถึงเสื้อผ้าชิ้นอื่นๆของฉันก็ถูกเขาถอดออกจนหมด ฉันพยายามขยับหนีแต่ก็ถูกพี่ดินดึงกลับมาที่เดิม พี่ดินลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าตัวเองออกอย่างเร่งรีบ สายตาเกรี้ยวกราดของเขาจับจ้องมาที่ฉันตลอดเวลา พี่ดินก้มหน้าลงมาประกบปากจูบฉัน เขาบดขยี้กระแทกจูบฉันแรงมาก จนฉันรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดจางๆ ฉันทั้งดิ้นทั้งทุบไปที่แผ่นหลังเขาแต่ดูเหมือนเขาจะไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด พี่ดินยังคงบดขยี้จูบมาที่ริมฝีปากของฉันอย่างหนักหน่วง หลังจากเขาตักตวงรสจูบจนพอใจแล้วพี่ดินถอนจูบออก เขามองหน้าฉันแล้วเลียริมฝีปากตัวเอง ฉันรู้สึกว่าตอนนี้ริมฝีปากของฉันมันต้องบวมเป่งแน่ๆ เขาไม่รู้สึกสงสารฉันสักนิดเลยรึไงกัน เขาจับขาฉันแยกออกจากกันแล้วก็กระแทกท่อนเอ็นเข้ามา ความรู้สึกตอนนี้มันเหมือนกับว่าน้องสาวของฉันกำลังฉีกขาด มันเจ็บจนฉันเกร็งไปทั้งตัวเสียงจะพูดร้องห้ามเขายังแทบจะไม่มี"อ๊า ซี๊ด~" เขาซี๊ดปากตัวเองเบาๆ แล้วก็กระแทกสะโ
พี่ดินปล่อยมือออกจากเส้นผมฉัน เขาหันหลังเดินไปที่หน้าประตูห้อง "จริงๆสิบล้านที่ผมเสียไป ผมจะให้คุณอยู่กับผมทั้งชีวิตเลยก็ยังได้นะกอบัว เพราะผมซื้อคุณมาแล้ว คุณก็เป็นเหมือนของชิ้นหนึ่งของผม" พูดจบพี่ดินก็เปิดประตูห้องเดินออกไป"...." ทะ ทั้งชีวิตงั้นหรอ เขาจะให้ฉันอยู่เป็นนางบำเรอของเขาไปตลอดชีวิตเลยงั้นหรอ เขาใจร้ายเกินไปรึป่าว สิบล้าน ฉันรู้ว่าเงินมันมาก แต่เขาน่าจะมีทางให้ฉันเลือกบ้าง ไม่ใช่อะไรก็มาบังคับกันแบบนี้ คิดย้อนไปแล้วฉันก็รู้สึกจุกไปทั่วทั้งอก ทั้งชีวิตเกิดมาฉันไม่เคยรู้เลยว่าแม่เคยรักฉันบ้างรึเปล่า ที่แม่ขายฉันแบบนี้มันเป็นเพราะแม่ติดหนี้พนัน หรือแม่อยากให้ฉันมาอยู่ไกลๆจะได้ไม่ต้องอยู่ให้รกหูรกตาแม่กันแน่ ฉันเศร้านะสำหรับฉันที่ทั้งชีวิตเกิดมาอายุ24ปี ฉันไม่เคยได้ยินแม่กับน้องพูดว่ารักฉันเลยสักคำ มีแค่พ่อ พ่อมักจะบอกฉันเสมอว่าพ่อรักฉัน เฮ้อ...คิดถึงพ่อทีไรน้ำตามันก็ไหลออกมาทุกที พ่อจ๋า บัวคิดถึงพ่อจัง อยู่ที่นี่มีแต่คนใจร้าย บัวอยากไปอยู่กับพ่อจัง !__!บางทีฉันก็แอบคิดนะว่าอยากนอนหลับไปแล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีกเลย บางทีมันอาจจะดีกว่าฉันต้องตื่นขึ้นมาแล้วเจอคนใจร้ายแบบพ
พี่ดินกำชับเอวฉันไปกอดแน่นพร้อมกับจ้องหน้าเดเนียลแบบไม่ละสายตา แต่เดเนียลเขาแทบจะไม่มองหน้าพี่ดินเลย เพราะเขามองหน้าฉันตลอดเวลา แถมยังยิ้มหวานให้ฉันอีก เขาไม่รู้เลยรึไงว่ารอยยิ้มของเขามันน่ากลัวจากมือที่กอดเอวฉันอยู่ของพี่ดินเขาเปลี่ยนมาเป็นจับแขนฉันแล้วก็กระชากแทน ฉันโซซัดโซเซไปตามแรงดึงกระชากของเขา คนที่เดินไปมาในงานมองมาที่เราทั้งคู่เป็นตาเดียว เขาไม่อายเลยรึไงกันทำแบบนี้หนะ! พี่ดินเขาลากฉันมาที่ด้านหลังของโรงแรมที่จัดงาน แล้วก็เหวี่ยงแขนฉันเเรงๆจนฉันเซเกือบจะล้ม ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดห้ามปรามอะไรเขา พี่ดินก็ดันร่างฉันให้ไปติดกับกำแพง แล้วก็ยกมือขึ้นมาบีบปลายคางฉัน"อื้อ พี่ดินบัวเจ็บ" ฉันพูดพรางแกะมือเขาออกจากปลายคาง ทำไมเขาชอบทำอะไรรุนแรงกับฉันตลอดเลย"คุณนัดกับมัน?" พี่ดินมองฉันอย่างคาดโทษ อะไรที่ทำให้เขาคิดว่าฉันนัดกับเดเนียลได้ เฮ้อ..."คุณนัดมันมาใช่มั้ย ห๊ะ!" เขาตะคอกใส่หน้าฉัน ทำไมถึงอารมณ์ร้ายขนาดนี้ "ไม่ บัวไม่ได้นัดกับเขา""แล้วมันจะมาโผล่ที่นี่ได้ไง ทุกทีมันไม่เลยมา" พี่ดินออกแรงบีบที่มือเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว "พี่ดิน บัวเจ็บปล่อยมือแล้วคุยกันดีๆได้มั้ย" ฉันพยายามแ
'คุณต้องอยู่กับผม'เขาคือผู้ชายที่เห็นแก่ตัวที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยจริงๆ รู้แบบนี้แล้วฉันยังจะหวั่นไหวกับเขาอีกรึไงกัน เฮ้อ...หัวใจฉันมันเป็นบ้าอะไร"อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นกอบัว เพราะคุณไม่มีทางเลือกอื่น" "ค่ะ บัวรู้" ฉันก้มหน้าพูดตอบเขา ใช่! มันจริงอย่างที่เขาพูด ฉันไม่มีทางเลือกอื่น"คุณรู้มั้ยในบรรดาของผู้หญิงของผมทั้งหมด คุณคือคนทำให้ผมหงุดหงิดได้ตลอดเวลาที่อยู่กับคุณเลยจริงๆกอบัว" "...." ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่ ฉันมันทำอะไรก็ไม่ถูกใจเขาอยู่แล้วหนิ"หัดเอาอกเอาใจผมให้สมกับเงินที่ผมเสียให้แม่คุณ""ค่ะ บัวจะพยายาม" "พยายาม?" พี่ดินขมวดคิ้วมองหน้าฉัน อีกแล้วฉันพูดอะไรไม่เข้าหูเขาอีกแล้วใช่มั้ยหมับ! มือหนาของพี่ดินขว้าแขนฉันแล้วดึงเข้าหาตัวเอง ใบหน้าของเราทั้งคู่แนบชิดติดกัน พี่ดินเป่าพ่นรมหายใจร้อนๆรดใส่หน้าฉันแรงๆ"ไม่ใช่พยายามกอบัว คุณต้องทำทุกอย่างให้ผมพอใจ""....""ทำไมคุณถึงซื่อบื่อแบบนี้วะ !!" พี่ดินผลักฉันให้ล้มลงไปในราบที่เตียง แล้วก็ขึ้นมาค่อมตัวฉันมือหนาของมือดินรวบแขนทั้งแล้วข้างของฉันชูขึ้นไว้บนหัวสายตาคมกริบของเราจ้องมองมาที่ใบหน้าฉันอย่างไม่สบอารมณ์ ภายในห้
พี่ดินทิ้งบุหรี่ที่อยู่ในมือ แล้วเขาก็หันหน้ามามองฉัน ฉันรีบก้มหน้าหลบสายตาคมกริบของที่กำลังจ้องมองมาที่ใบหน้าฉันทันที พี่ดินเดินมาหยุดตรงหน้าเขานั่งลง แล้วก็ดึงเท่าฉันพลิกดูแผล "โอ้ย พี่ดินบัวเจ็บ" ฉันร้องท้วงเพราะพี่ดินทำแรงมาก "แผลเล็กแค่นี้ ไม่ตายหรอก" "....""เดี๋ยวผมให้คนมาทำแผลให้ เลิกทำตัวทำออยผมไม่ชอบ" "...." ฉันไม่ได้สำออยสักหน่อย ก็มันเจ็บ ฉันก็ได้แต่เถียงพี่ดินในใจนี่แหละ เพราะถ้าพูดออกไปแบบนี้พี่ดินได้บีบคอฉันตายตรงนี้แน่ๆ"คืนนี้เตรียมตัวเอาไว้ให้ดี เพราะผมจะเอาคุณทั้งคืน" พูดจบพี่ดินก็เดินออกไปจากห้อง หลังจากพี่ดินเดินออกไปจากห้องแล้วฉันก็ถอนหายใจออกมายาวๆ ทำไมเขาถึงได้เย็นชาขนาดนี้ เขายังเป็นคนอยู่รึป่าวนะ หลังจากพี่ดินเดินออกไปสักพัก ก็มีผู้หญิงอายุประมาณ50กว่าได้เดินเข้ามาพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลแล้วก็ไม่กรวดกับที่ตักขยะ ป้ากวาดเก็บเศษแล้วที่กระจายเต็มพื้น "เดี๋ยวบัวทำเองก็ได้ค่ะ บัวเป็นคนทำมันแตก""คุณผู้หญิงเป็นแผลอยู่ไม่ใช่หรอคะ เดี๋ยวป้าทำเองค่ะ" ป้าเงยหน้ามายิ้มให้ฉัน แล้วก็กวาดเศษแก้วต่อเสร็จแล้วป้าก็นั่งลงตรงหน้าฉัน เอามือมาจับเท้าฉัน ฉันรีบชักเท้ากลับ
ช่วงเย็นๆ ฉันคลุกตัวอยู่แต่ในห้องไม่กล้าออกไปไหน กลัวว่าถ้าออกไปแล้วจะเจอพี่ดินดุอีก แล้วพี่ดินเขาก็หายไปไหนก็ไม่รู้ ท่าทางฉันคงจะทำให้เขาไม่พอใจมากจริงๆ เฮ้อ...ฉันอยากกลับไทยจัง ฉันอยากไปหาแม่กับน้อง ไม่รู้ว่าพี่ดินจะพาฉันกับวันไหน จะถามก็ไม่กล้าก๊อกๆ เสียงเคาะประตูห้อง"คุณผู้หญิงคะ ลงไปทานข้าวค่ะ" เสียงป้าที่พี่ดินเรียกว่าป้านมพูดหน้าห้อง "ค่ะ บัวจะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับลุกขึ้นเดินขากะเผลกๆ ออกจากห้องตามป้านมไปที่ห้องอาหาร ขืนชักช้าพี่ดินคงได้บ่นฉันอีกแน่ ภายในห้องอาหาร ฉันนั่งลงตรงหน้าโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ อาหารถูกจัดวางไว้เยอะมากมีแต่ของหน้ากินๆทั้งนั้นเลย "แล้วพี่ดินละคะ?" ฉันเงยหน้าขึ้นไปถามป้านม " คุณหนูบอกให้ทานก่อนเลยค่ะ^_^" "อ้อ...ค่ะ" ฉันนั่งก้มหน้าเอาช้อนเขี่ยข้าวในจานไปมา พร้อมกับถอนหายใจออกมาจนนับครั้งไม่ถ้วน หลังจากทานอาหารเสร็จฉันก็เดินกะเผลกๆขึ้นไปชั้นบน ก่อนฉันจะเปิดประตูเข้าไปในห้อง จู่ๆ ฉันก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องครางออกมาจากห้องข้างๆ คนด้านในเขาคงกำลังมีความสุขกันอยู่สินะ ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเดินเข้าห้อง ฉันทิ้งตัวลงนอนร
1ปีผ่านไป🎉ตอนนี้ลูกแฝดตัวน้อยของฉันกับพี่ดินอายุได้1ขวบกับอีก1เดือนแล้ว กำลังหัดเดินเลย ตอนนี้ลูกพูดคำว่าพ่อแม่ได้แล้ว คำว่าปู่ ย่า ก็พูดได้แล้ว เพราะคุณพ่อของพี่ดินมาพูดคำว่าปู่กรอกหูหลานทุกวัน555 วันนี้ฉันกับพี่ดินจะไปฮันนีมูนกัน เพราะตั้งแต่แต่งงานเราไม่ได้ไปฮันนีมูนกันเลย เราไม่ค่อยมีเวลาแต่ตอนนี้ลูกโตแล้ว คุณพ่อเป็นคนเสนอให้เรารีบไป เพราะเดี๋ยวลูกโตไปว่านี้จะไม่มีเวลา เพราะจะวุ่นวายหลายอย่าง ไหนจะงานที่บริษัทของพี่ดินด้วยหลังจากที่เอาลูกไปส่งไว้กับคุณพ่อของพี่ดินแล้ว ฉันกับพี่ดินก็ขับรถมุ่งหน้าไปที่ทะเล ที่ภูเก็ตกัน @ภูเกต....ทะเล~เรามาถึงที่นี่ก็ประมาณบ่าย3 แล้ว ฉันนั่งรอพี่ดินเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องพัก เราพักกันที่รีสอร์ทซึ่งห่างจากทะเลไม่มากนัก มองไปข้างหน้าก็เห็นน้ำทะเลสีฟ้าครามกับเม็ดทรายละเอียดสีขาวเฮ้อ...คิดถึงเจ้าสองแฝดจัง พอมาอยู่โดยไม่ได้ยินเสียงร้องของลูกมันทำให้ฉันคิดถึงลูกขึ้นมาจับใจ อยากจะกลับบ้านแล้วล่ะสิฉัน "นั่งเหม่ออะไรอยู่ หื้ม" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง "เรากลับบ้านกันดีมั้ยคะพี่ดิน" พอจบคำพูดของฉัน พี่ดินก็ปล่อยกอดออกแล้วมานั่งข้างๆฉัน พร้อมก
หลังจากกลับมาตากบ้านของคุณพ่อ พี่ดินก็พาฉันแวะซื้อของบำรุง พี่ดินซื้อเยอะมาก พวกนม อะไรต่างๆ เยอะมากจริงๆ จนฉันต้องร้องท้วงให้เขาหยุดซื้อ "คุณมีเจ้าตัวเล็กในท้องตั้งสองคนนะกอบัว คุณต้องบำรุงเยอะๆ" พี่ดินพูดพรางหยิบนมใส่ตะกร้าเพิ่ม"พี่ดิน พอได้แล้วแค่นี้ก็กินได้เกินสองเดือนแล้วนะคะ" "แต่ผมว่าเอาเพิ่มอีกหน่อยดีกว่า" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ให้กับความบอกไม่ฟังของพี่ดิน "เดี๋ยวของมันจะหมดอายุก่อนที่จะกินหมดเอานะคะพี่ดิน" พี่ดินที่กำลังหยิบของใส่ตะกร้าหยุดชะงัก แล้วก็เอาของวางลงที่เดิม "อื้ม งั้นเอาแค่นี้ก่อนก็ได้" พูดจบพี่ดินก็พาฉันเดินไปคิดเงิน ไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงแถวนี้ถึงเอาแต่จ้องมองพี่ดินตาเป็นมันส์เลย ฉันไม่ชอบเอาซะเลยที่พวกเธอมองสามีของฉันแบบนี้ "กอบัว คุณเป็นอะไร ?" พี่ดินถามฉันหลังจากที่เราขึ้นมาบนรถกันแล้ว "เปล่าค่ะ" "คุณโกหก เวลาคุณงอนคุณชอบทำหน้าเหมือนหมู" "พี่ดิน !!" ฉันหันขวับไปมองพี่ดินตาขวาง เมื่อเขาบอกว่าฉันเหมือนหมู "นั่นไง ยิ่งเหมือนหมูกว่าเดิมอีก" พี่ดินเอานิ้วมาเขี่ยๆ ปลายจมูกของฉัน "ขับรถไปเลยนะคะ ถ้ายังจะพูดว่าบัวเหมือนหมูอีกบัวจะลงจากรถจริงๆด้วย" "คร๊าบ
เวลาล่วงเลยมาจนถึงวันสำคัญ....คือวันแต่งงานของฉันกับพี่ดินนั้นเอง ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาว กำลังรอพี่ดินมารับตัวออกไป มือฉันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อหมดแล้วตอนนี้ "กอบัว ผมรักคุณ" "กอบัว ผมรักคุณ" "กอบัวผมรักคุณ" เสียงพี่ดินตะโกนอยู่หน้าห้อง มันยิ่งทำให้ใจฉันเต้นรัวกว่าเดิมอีกตอนนี้ แต่ก็แอบขำๆพี่ดินอยู่นะ คงจะโดนเพื่อนเขาที่ดักอยู่หน้าประตูแกล้งล่ะสิตอนนี้ฉันตื่นเต้นมากจริงๆ ก็เพราะว่ามันเป็นครั้งในชีวิตของฉัน แกร่ก! ประตูห้องเปิดออก เผยให้เห็นใบหน้าของพี่ดิน ที่กำลังยืนมองฉัน ใบหน้าเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ฉันก็ไม่ต่างกัน พี่ดินเดินถือดอกกุหลาบสีขาวช่อโตตรงมาหาฉัน ก่อนจะยื่นช่อกุหลาบให้ฉัน ฉันรับช่อกุหลาบมา จากนั้นพี่ดินก็ประคองใบหน้าฉันแล้วก้มหน้าลงมาประทับจูบบนริมฝีปากของฉัน เสียงผู้คนในงานต่างพากันร้องโห่แซวกันใหญ่ จนฉันต้องรีบดันพี่ดินออกเพราะความอาย "ไปข้างนอกกันเถอะ'' พี่ดินยกแขนขึ้นมาให้ฉันเอามือคล้อง จากนั้นเราทั้งคู่ก็เดินออกไปในงาน ตลอดทางเดินจะมีคนโปรยดอกไม้ตลอดทาง "ตื่นเต้นหรอ สั่นเชียว" พี่ดินหันหน้ามาถามฉัน ในระหว่างที่เรากำลังเดินกันอยู่ "ตื่นเ
พี่ดินเดินมานั่งตรงปลายเตียงจากนั้นเขาก็ดึงฉันลงไปนั่งบนตัก "คุณยอมเขามาเยอะแล้วกอบัว คุณต้องหัดใจแข็งบ้าง""....""เข้าใจที่ผมพูดใช่มััย" "ค่ะ บัวเข้าใจ" "ดีมาก" พรึ่บ! จู่ๆพี่ดินก็ดันฉันให้นอนราบไปกับที่นอน เรียวนิ้วของพี่ดินลากไล้ไปมาบนเเก้มของฉัน "ผมขอนะ" "พี่ดิน บัวหิวข้าว" ฉันพูดพรางทำหน้าตาออดอ้อนพี่ดินพี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะลุกออกจากตัวฉัน "กินข้าวเสร็จคุณไม่รอดแน่" ฉันเม้มปากแน่น นี่ขนาดฉันท้องพี่ดินยังไม่คิดจะพักเรื่องอย่างว่าเลยรึไง "พี่ดินทำไมถึงหื่นจัง บัวไม่อยากนอนกับพี่ดินแล้วนะคะ" ฉันพูดออกไปอย่างเหลืออด "อะไรของคุณกอบัว ผมเป็นผัวคุณ ผัวเมียกันก็ต้องนอนด้วยกัน" พี่ดินพูดเสียงแข็งพร้อมกับจ้องหน้าฉันตาเขม่ง "ไม่รู้แหละถ้าพี่ดินยังหื่นอยู่แบบนี้บัวจะไม่นอนกับพี่ดินแล้วจริงๆ" "คุณคิดว่าผมจะยอมรึไง" "ต้องยอมสิคะ !!" "กอบัว นี้คุณกำลังสั่งผมอยู่...""ทำไมล่ะ บัวสั่งพี่ดินไม่ได้รึไง อย่านะพี่ดินนั่นแหละอย่ามาขัดใจบัว" "กอบัว..." "กลับบ้านไปเราต้องแยกห้องกันนอน""ไม่ !!" พี่ดินพูดเสียงแข็ง "ไม่รู้แหล่ะ ยังไงบัวก็ไม่ให้พี่ดินนอนกับบัวแล้ว บัวไม่อยาก
1 อาทิตย์ต่อมา...เรื่องที่บริษัทเริ่มดีขึ้นมากแล้ว พี่ดินพลิกสถานการณ์ของบริษัทให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ โดยใช้เวลาแค่แปปเดียว เขาเก่งจริงๆ ตอนนี้ฉันกับพี่ดินกำลังลองชุดแต่งงานกันอยู่ พี่ดินสั่งให้เอาชุดมาให้ลองที่บ้าน เพราะช่วงนี้ฉันขึ้นรถแล้วมักจะเวียนหัวออกบ่อย ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาวเปิดไหล่ แล้วก็มีแหวกตรงน่าอกนิดหน่อย กระโปงชุดเจ้าสาวขอบอกว่ายาวมาก หวังว่าฉันจะไม่เผลอหกล้มในงานแต่งของตัวเองนะ ถ้าเป็นแบบนั้นคงจะอายหน้าดู"ออกไปก่อน" พี่ดินหันไปสั่งให้พนักงานงานที่เอาชุดแต่งงานมาให้เราสวมใส่ออกจากห้อง "ให้เขาออกไปทำไมพี่ดิน" "ผมอยากอยู่กับคุณสองคน" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง ตอนนี้เราทั้งคู่ยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่สะท้อนเห็นทั้งตัวของเรา พี่ดินก้มหน้าลงมาจูบไหล่ฉันเบาๆจากฉันก็เลื่อนริมฝีปากไปตรงต้นคอของฉัน ก่อนจะขบเม้มทำรอยไว้ ฉันตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อพี่ดินทำรอยไว้ที่ต้นคอของฉัน และแน่นอนมันมากกว่าหนึ่งรอย "พี่ดินพอแล้วค่ะ" ฉันพูดพรางดันใบหน้าของพี่ดินออก"โทษทีผมห้ามใจไม่ไหว" พี่ดินพูดกระซิบที่หูของฉัน "ดูสิคอบัวเป็นรอยเยอะเลย" "เดี๋ยวก่อนถึงวันแต่งผมจะทำเยอะกว
เช้าวันใหม่...เมื่อวานฉันไปบริษัทพร้อมกับพี่ดิน ไม่เจอผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อนิดาแล้ว พี่ดินบอกว่าไล่เธอออกไปแล้ว ฉันรู้สึกผิดเหมือนกันนะ แต่เธอมายุ่งกับคนของฉันเองหนิ วันนี้พี่ดินปลุกฉันแต่เช้า เพื่อที่จะมาดูฤกษ์แต่งงาน ฉันพึ่งรู้ว่าคุณพ่อของพี่ดินอนุญาตให้เราแต่งงานกันแล้ว เรามาดูฤกษ์กันที่วัดไม่ไกลจากบ้านมากเท่าไหร่ สรุปแล้วฤกษ์แต่งคืออีก2เดือนข้างหน้า ที่ต้องรีบแต่งเพราะเดี๋ยวท้องฉันจะโตกว่านี้ซะก่อน "คุณไม่ต้องห่วงเรื่องพ่อของผมนะกอบัว" ในระหว่างที่พี่ดินกำลังจะขับรถกลับบ้าน พี่ดินพูดขึ้นแล้วก็เอื้อมมือมาจับมือฉัน"ค่ะ ^_^" "พี่ดินคะ บัวอยากให้แม่กับน้องมางานแต่งของบัวด้วย พี่ดินส่งคนไปตามหาแม่กับน้องบัวได้มั้ย บัวขอร้อง" พี่ดินหันมามองฉันแว๊บหนึ่งก่อนจะหันหน้าไปมองถนน "ผมไม่อยากให้คุณ...." "ยังไงแม่ก็เลี้ยงบัวมานะคะพี่ดิน ถึงจะไม่ได้เลี้ยงบัวอย่างดี แต่บัวโตมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะแม่นะคะ" "เพราะพ่อคุณมากกว่าผมว่า" ฉันเม้มปากแน่น แล้วก็ก้มหน้าลง ฉันรู้แหละว่าแม่ขายฉัน แม่ตั้งใจทุกอย่าง แต่ถึงแม่จะไม่รักฉัน แล้วยังไง ฉันต้องเกลียดแม่ แบบนี้นะหรอ "เอาเถอะ เดี๋ยวผมจะให้ลูกน้อง
ณ ห้างสรรพสินค้า...ก่อนกลับบ้านพี่ดินพาฉันมาแวะที่ห้างก่อน ฉันไม่ได้ขัดหรืออะไร เพราะฉันยังงอนพี่ดินอยู่ "อยากได้อะไรหยิบเอาเลยนะ^_^" พี่ดินยิ้มหวานให้ฉัน มันน่าแปลกที่เมื่อกี้หลังจากที่เขาคุยกับคุณพ่อแค่ไม่กี่คำ พี่ดินก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ "บัวไม่อยากได้อะไร" "งั้นเดี๋ยวผมซื้อให้เอง" พี่ดินเดินจูงมือฉันเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ เป็นว่าเล่น เขาอยากจะซื้ออะไรฉันก็ไม่ขัด จนตอนนี้ของพรุงพรังเต็มไม้เต็มมือพี่ดินไปหมด อยากซื้อก็ซื้อไป ฉันจะไม่สนใจของที่เขาซื้อให้เลยคอยดูสิ "กอบัว ไปดูของเล่นให้ลูกหน่อยมั้ย^_^" "ลูกยังไม่รู้เพศเลยจะรีบซื้อทำไม กลับได้แล้วค่ะ บัวอยากนอน" "งั้นกลับก็ได้ครับ ^_^" พี่ดินคงจะเอาอกเอาใจฉัน หวังจะลบความผิดของตัวเองที่มองนมเธอคนนั้นล่ะสิ ฉันไม่หายโกรธง่ายๆหรอกคอยดูสิ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่... ภายในห้องนอน ของที่พี่ดินซื้อให้ฉันถูกวางไว้บนเตียง พี่ดินคงจะหวังให้ฉันเปิดดู แต่เสียใจค่ะ ฉันไม่สนใจ ฉันหยิบของลงวางไว้ที่พื้นแล้วก็ขึ้นไปนอนบนเตียง "กอบัว ไม่ดูของพวกนี้หน่อยหรอ" "จะดูทำไม ตอนพี่ดินซื้อบัวก็เห็น" "กอบัว หายโกรธผมได้แล้วนะที่รัก" พี่ดินขึ้น
พี่ดินใช้เวลาปลอบฉันนานประมาณชั่วโมงกว่า ฉันถึงจะหยุดร้อง แต่ถึงฉันจะหยุดร้องความรู้สึกที่มันจุกแน่นอยู่ในใจมันก็ไม่ได้เลือนหายไปไหน เรื่องที่แม่ไม่ใช่แม่แท้ๆของฉัน คิดถึงมันทีไร ฉันก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้เลยจริงๆ"กอบัว ตอนที่คุณหยุดร้องได้แล้ว ห่วงตัวเองกับลูกก่อน" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน มันก็จริงอย่างที่พี่ดินพูด ฉันต้องห่วงลูก ถ้าฉันเศร้าลูกก็จะเศร้าไปด้วย เฮ้อ...แต่มันอดไม่ได้นี่สิ "หิวมั้ย เดี๋ยวผมพาไปหาอะไรกิน" "พี่ดินยังทำงานไม่เสร็จไม่ใช่หรอ บัวรอได้ค่ะ" พี่ดินเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ "ดูดิ ร้องไห้ตาบวมเป่งเลย" "บัวจะพยายามไม่ร้องนะคะ" ฉันยิ้มจางๆให้พี่ดิน "งั้นเดี๋ยวผมทำงานเสร็จผมจะพาคุณพาหาอะไรอร่อยๆกินนะ อย่าคิดมากคุณๆม่ได้ผิดอะไร" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน จากนั้นพี่ดินก็ลุกขึ้นไปทำงานต่อ ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องทำงานของพี่ดินดังขึ้น "เข้ามา" พี่ดินพูดบอกคนที่เคาะประตูอยู่หน้าห้อง แกร่ก! ประตูถูกเปิดเข้ามา ร่างหญิงสาวนมตู๊ม กระโปรงสั้น เดินเข้ามาในห้อง นี่มั่นใจใช่มั้ยว่ามาทำงาน อ้อ ฉันจำเธอได้แล้ว เธอคือผู้หญิงคนนั้นหนิ คนที่มีอะไรกับพี่ดินในห้องทำงานวันนั้น ฉันห
"ถ้าพี่ดินรังเกียจก็ไม่ต้องมาแต่งงานกับบัว เพราะบัวมันจน" "ไปกันใหญ่แล้วกอบัว " พี่ดินถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วก็ก้มหน้าอ่านเอกสารต่อ เขาทำแบบนี้มันยิ่งทำให้ฉันหงุดหงิดนะ ทำเมินแบบนี้ได้ยังไง เรื่องครอบครัวของฉันมันไม่เคยสำคัญกับเขาเลยรึไงกัน พรึ่บ! ฉันดึงเอกสารที่พี่ดินกำลังอ่านออก"กอบัว คุณทำตัวไม่น่ารักเลยนะ''''ค่ะ บัวทำตัวไม่น่ารัก บัวจะไปหาแม่ ถ้าพี่ดินไม่พาบัวไป บัวก็จะไปเอง !!''"กอบัว !!" พี่ดินเรียกชื่อฉันเสียงแข็ง "บัวจะไม่แต่งงานกับพี่ดิน ถ้าพี่ดินรังเกียจบัว!!" พี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ฉันกับพี่ดินจ้องหน้ากันสักพัก ต่างคนต่างเงียบไม่พูดอะไร ก่อนที่ฉันจะหันหลังแล้วเดินไปตรงประตูห้อง เขาไม่พาฉันไป ฉันไปเองก็ได้ ถ้ารังเกียจความจนของครอบครัวฉัน เราก็อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก "กอบัวคุณจะไปไหน !!" "กอบัวหยุดเดี๋ยวนี้" "กอบัวผมบอกให้คุณหยุดไง !!" เสียงของพี่ดิน ฉันได้ยินแต่ฉันไม่อาจทำตามคำสั่งของเขาได้ "กอบัว ที่ผมไม่อยากให้คุณกลับไปบ้านเพราะว่าแม่ของคุณ เขาไม่ใช่แม่แท้ๆ คุณก็ไม่ใช่ลูกของเขา" ฉันหยุดชะงัก ค่อยๆหันหน้ากลับไปมองพี่ดิน ฉันมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ พี่ดินพูดเร