ตอนที่30 ช่อดอกไม้ปริศนา

ช่วงเย็นๆ

ฉันคลุกตัวอยู่แต่ในห้องไม่กล้าออกไปไหน กลัวว่าถ้าออกไปแล้วจะเจอพี่ดินดุอีก แล้วพี่ดินเขาก็หายไปไหนก็ไม่รู้ ท่าทางฉันคงจะทำให้เขาไม่พอใจมากจริงๆ

เฮ้อ...ฉันอยากกลับไทยจัง ฉันอยากไปหาแม่กับน้อง ไม่รู้ว่าพี่ดินจะพาฉันกับวันไหน จะถามก็ไม่กล้า

ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูห้อง

"คุณผู้หญิงคะ ลงไปทานข้าวค่ะ" เสียงป้าที่พี่ดินเรียกว่าป้านมพูดหน้าห้อง

"ค่ะ บัวจะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ"

ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับลุกขึ้นเดินขากะเผลกๆ ออกจากห้องตามป้านมไปที่ห้องอาหาร ขืนชักช้าพี่ดินคงได้บ่นฉันอีกแน่

ภายในห้องอาหาร

ฉันนั่งลงตรงหน้าโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ อาหารถูกจัดวางไว้เยอะมากมีแต่ของหน้ากินๆทั้งนั้นเลย

"แล้วพี่ดินละคะ?" ฉันเงยหน้าขึ้นไปถามป้านม

" คุณหนูบอกให้ทานก่อนเลยค่ะ^_^"

"อ้อ...ค่ะ"

ฉันนั่งก้มหน้าเอาช้อนเขี่ยข้าวในจานไปมา พร้อมกับถอนหายใจออกมาจนนับครั้งไม่ถ้วน

หลังจากทานอาหารเสร็จฉันก็เดินกะเผลกๆขึ้นไปชั้นบน ก่อนฉันจะเปิดประตูเข้าไปในห้อง

จู่ๆ ฉันก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องครางออกมาจากห้องข้างๆ

คนด้านในเขาคงกำลังมีความสุขกันอยู่สินะ

ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเดินเข้าห้อง ฉันทิ้งตัวลงนอนร