ตอนที่27 ไม่อยากจะเชื่อ

พี่ดินกำชับเอวฉันไปกอดแน่นพร้อมกับจ้องหน้าเดเนียลแบบไม่ละสายตา แต่เดเนียลเขาแทบจะไม่มองหน้าพี่ดินเลย เพราะเขามองหน้าฉันตลอดเวลา แถมยังยิ้มหวานให้ฉันอีก เขาไม่รู้เลยรึไงว่ารอยยิ้มของเขามันน่ากลัว

จากมือที่กอดเอวฉันอยู่ของพี่ดินเขาเปลี่ยนมาเป็นจับแขนฉันแล้วก็กระชากแทน ฉันโซซัดโซเซไปตามแรงดึงกระชากของเขา คนที่เดินไปมาในงานมองมาที่เราทั้งคู่เป็นตาเดียว

เขาไม่อายเลยรึไงกันทำแบบนี้หนะ!

พี่ดินเขาลากฉันมาที่ด้านหลังของโรงแรมที่จัดงาน แล้วก็เหวี่ยงแขนฉันเเรงๆจนฉันเซเกือบจะล้ม ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดห้ามปรามอะไรเขา พี่ดินก็ดันร่างฉันให้ไปติดกับกำแพง แล้วก็ยกมือขึ้นมาบีบปลายคางฉัน

"อื้อ พี่ดินบัวเจ็บ" ฉันพูดพรางแกะมือเขาออกจากปลายคาง

ทำไมเขาชอบทำอะไรรุนแรงกับฉันตลอดเลย

"คุณนัดกับมัน?" พี่ดินมองฉันอย่างคาดโทษ อะไรที่ทำให้เขาคิดว่าฉันนัดกับเดเนียลได้ เฮ้อ...

"คุณนัดมันมาใช่มั้ย ห๊ะ!" เขาตะคอกใส่หน้าฉัน ทำไมถึงอารมณ์ร้ายขนาดนี้

"ไม่ บัวไม่ได้นัดกับเขา"

"แล้วมันจะมาโผล่ที่นี่ได้ไง ทุกทีมันไม่เลยมา" พี่ดินออกแรงบีบที่มือเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว

"พี่ดิน บัวเจ็บปล่อยมือแล้วคุยกันดีๆได้มั้ย" ฉันพยายามแ