'คุณต้องอยู่กับผม'เขาคือผู้ชายที่เห็นแก่ตัวที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยจริงๆ รู้แบบนี้แล้วฉันยังจะหวั่นไหวกับเขาอีกรึไงกัน เฮ้อ...หัวใจฉันมันเป็นบ้าอะไร"อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นกอบัว เพราะคุณไม่มีทางเลือกอื่น" "ค่ะ บัวรู้" ฉันก้มหน้าพูดตอบเขา ใช่! มันจริงอย่างที่เขาพูด ฉันไม่มีทางเลือกอื่น"คุณรู้มั้ยในบรรดาของผู้หญิงของผมทั้งหมด คุณคือคนทำให้ผมหงุดหงิดได้ตลอดเวลาที่อยู่กับคุณเลยจริงๆกอบัว" "...." ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่ ฉันมันทำอะไรก็ไม่ถูกใจเขาอยู่แล้วหนิ"หัดเอาอกเอาใจผมให้สมกับเงินที่ผมเสียให้แม่คุณ""ค่ะ บัวจะพยายาม" "พยายาม?" พี่ดินขมวดคิ้วมองหน้าฉัน อีกแล้วฉันพูดอะไรไม่เข้าหูเขาอีกแล้วใช่มั้ยหมับ! มือหนาของพี่ดินขว้าแขนฉันแล้วดึงเข้าหาตัวเอง ใบหน้าของเราทั้งคู่แนบชิดติดกัน พี่ดินเป่าพ่นรมหายใจร้อนๆรดใส่หน้าฉันแรงๆ"ไม่ใช่พยายามกอบัว คุณต้องทำทุกอย่างให้ผมพอใจ""....""ทำไมคุณถึงซื่อบื่อแบบนี้วะ !!" พี่ดินผลักฉันให้ล้มลงไปในราบที่เตียง แล้วก็ขึ้นมาค่อมตัวฉันมือหนาของมือดินรวบแขนทั้งแล้วข้างของฉันชูขึ้นไว้บนหัวสายตาคมกริบของเราจ้องมองมาที่ใบหน้าฉันอย่างไม่สบอารมณ์ ภายในห้
พี่ดินทิ้งบุหรี่ที่อยู่ในมือ แล้วเขาก็หันหน้ามามองฉัน ฉันรีบก้มหน้าหลบสายตาคมกริบของที่กำลังจ้องมองมาที่ใบหน้าฉันทันที พี่ดินเดินมาหยุดตรงหน้าเขานั่งลง แล้วก็ดึงเท่าฉันพลิกดูแผล "โอ้ย พี่ดินบัวเจ็บ" ฉันร้องท้วงเพราะพี่ดินทำแรงมาก "แผลเล็กแค่นี้ ไม่ตายหรอก" "....""เดี๋ยวผมให้คนมาทำแผลให้ เลิกทำตัวทำออยผมไม่ชอบ" "...." ฉันไม่ได้สำออยสักหน่อย ก็มันเจ็บ ฉันก็ได้แต่เถียงพี่ดินในใจนี่แหละ เพราะถ้าพูดออกไปแบบนี้พี่ดินได้บีบคอฉันตายตรงนี้แน่ๆ"คืนนี้เตรียมตัวเอาไว้ให้ดี เพราะผมจะเอาคุณทั้งคืน" พูดจบพี่ดินก็เดินออกไปจากห้อง หลังจากพี่ดินเดินออกไปจากห้องแล้วฉันก็ถอนหายใจออกมายาวๆ ทำไมเขาถึงได้เย็นชาขนาดนี้ เขายังเป็นคนอยู่รึป่าวนะ หลังจากพี่ดินเดินออกไปสักพัก ก็มีผู้หญิงอายุประมาณ50กว่าได้เดินเข้ามาพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลแล้วก็ไม่กรวดกับที่ตักขยะ ป้ากวาดเก็บเศษแล้วที่กระจายเต็มพื้น "เดี๋ยวบัวทำเองก็ได้ค่ะ บัวเป็นคนทำมันแตก""คุณผู้หญิงเป็นแผลอยู่ไม่ใช่หรอคะ เดี๋ยวป้าทำเองค่ะ" ป้าเงยหน้ามายิ้มให้ฉัน แล้วก็กวาดเศษแก้วต่อเสร็จแล้วป้าก็นั่งลงตรงหน้าฉัน เอามือมาจับเท้าฉัน ฉันรีบชักเท้ากลับ
ช่วงเย็นๆ ฉันคลุกตัวอยู่แต่ในห้องไม่กล้าออกไปไหน กลัวว่าถ้าออกไปแล้วจะเจอพี่ดินดุอีก แล้วพี่ดินเขาก็หายไปไหนก็ไม่รู้ ท่าทางฉันคงจะทำให้เขาไม่พอใจมากจริงๆ เฮ้อ...ฉันอยากกลับไทยจัง ฉันอยากไปหาแม่กับน้อง ไม่รู้ว่าพี่ดินจะพาฉันกับวันไหน จะถามก็ไม่กล้าก๊อกๆ เสียงเคาะประตูห้อง"คุณผู้หญิงคะ ลงไปทานข้าวค่ะ" เสียงป้าที่พี่ดินเรียกว่าป้านมพูดหน้าห้อง "ค่ะ บัวจะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับลุกขึ้นเดินขากะเผลกๆ ออกจากห้องตามป้านมไปที่ห้องอาหาร ขืนชักช้าพี่ดินคงได้บ่นฉันอีกแน่ ภายในห้องอาหาร ฉันนั่งลงตรงหน้าโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ อาหารถูกจัดวางไว้เยอะมากมีแต่ของหน้ากินๆทั้งนั้นเลย "แล้วพี่ดินละคะ?" ฉันเงยหน้าขึ้นไปถามป้านม " คุณหนูบอกให้ทานก่อนเลยค่ะ^_^" "อ้อ...ค่ะ" ฉันนั่งก้มหน้าเอาช้อนเขี่ยข้าวในจานไปมา พร้อมกับถอนหายใจออกมาจนนับครั้งไม่ถ้วน หลังจากทานอาหารเสร็จฉันก็เดินกะเผลกๆขึ้นไปชั้นบน ก่อนฉันจะเปิดประตูเข้าไปในห้อง จู่ๆ ฉันก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องครางออกมาจากห้องข้างๆ คนด้านในเขาคงกำลังมีความสุขกันอยู่สินะ ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเดินเข้าห้อง ฉันทิ้งตัวลงนอนร
เช้าวันใหม่วันนี้ฉันตื่นสายกว่าปกติ เพราะเมื่อคืนกว่าจะข่มตาให้หลับลงได้ ฉันนอนคิดทบทวนคำพูดของพี่ดินทั้งคืน ฉันอยากมีเงินซักสิบล้าน ฉันอยากหลุดพ้นจากคนใจร้าย คนดิบเถื่อนอย่างเขา 'ขายตัวสิกอบัว...' คำพูดของพี่ดินยังคงวนเวียนอยู่ในหัวฉัน ขายตัว! ฉันมาคิดๆดูทั้งคืนแล้ว ถึงมันจะเป็นเรื่องที่ฉันไม่อยากทำมัน แต่ฉันมีทางเลือกไม่มากนัก ถ้าฉันอยากหลุดพ้นจากพี่ดิน การที่ฉันขายตัวมันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับชีวิตฉัน ตอนนี้ฉันคงไม่มีอะไรจะเสียแล้วแหละ แต่ฉันจะขายตัวให้ใคร แล้วฉันจะกล้าทำเรื่องหน้าอายแบบนี้จริงๆงั้นหรอ เฮ้อ....ปวดหัวจัง ฉันสะลัดความคิดพวกนี้ออกจากหัว ก่อนที่ฉันจะปวดหัวไปมากกว่านี้ หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จทานข้าวอะไรเรียบร้อยแล้ว ฉันเดินจากบ้านออกไปรดน้ำดอกไม้ที่ฉันปลูกเอาไว้หลังบ้าน"โตเร็วๆนะเจ้าดอกไม้" ฉันพูดแล้วก็ยิ้มให้ดอกไม้"คุณ..." เสียงเรียกดังมาจากทางด้านหลังของฉัน ฉันหันขวับไปดูว่าใครเป็นคนเรียกจะว่าพี่ชาติก็ไม่ใช่เพราะเสียงของพี่ชาติไม่ใช่แบบนี้ อีกอย่างพี่ชาติไม่เรียกฉันว่าคุณพอหันหน้าไปมองคนที่เรียกฉันแล้วฉันถึงกับต้องผงะถอยห่างออกจากคนตรงหน้า เดเ
บรรยากาศภายในบ้านเงียบสนิท เงียบซะจนฉันได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองที่มันกำลังเต้นรัวอยู่ตอนนี้"งั้น บัวจะไปทำงาน แต่บัวขอเวลาสักสองปีได้มั้ยคะ" พี่ดินเงียบไม่ตอบอะไรฉัน ฉันค่อยๆหันไปมองพี่ดิน เขาขบกรามแน่น "บัวขอกลับไปอยู่บ้าน...." "ไม่ได้ !!" พี่ดินหันขวับมาจ้องหน้าฉันตาเขม่ง "งะ งะ งั้นบัว..." "คุณไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น อยู่กับผมจนกว่าผมจะตักตวงร่างกายของคุณจนพอใจ" พูดจบพี่ดินก็ดันฉันนอนราบกับโซฟาตัวใหญ่อีกครั้ง ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น ไม่ว่าจะคิดหรือจะทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจเขาเลย ฉันนี่มันแย่จริงๆ พี่ดินเอาแต่จ้องหน้าฉัน ดวงตาคมกริบ มันแฝงความหมายเอาไว้หลายอย่าง ฉันอ่านไม่ออก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาต้องการจะบอกอะไรกับฉันรึเปล่า"ล้มเลิกควาทคิดที่จะขายตัวของคุณซะกอบัว" "...." "ได้ยินที่ผมบอกรึเปล่า ?" "ค่ะๆ บะ บัวได้ยิน" พี่ดินพ่นลมหายใจใส่หน้าฉันแรงๆก่อนจะก้มหน้ามาซุกไซ้ซอกคอของฉัน "อื้อ พี่ดินเดี๋ยวพี่ชาติมาเห็น" ฉันร้องท้วงพี่ดิน เขาคิดจะทำเรื่องอย่างว่าตรงนี้รึไงกัน ถ้าพี่ชาติเดินเข้ามาในบ้านแล้วเจอฉันกับพี่ดินกำลังมีอะไรกันฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน"ผมจะเอาตรงนี้" พี่ดินเงยหน
เฮือก เดเนียลเขาอีกแล้ว เขาทำไมถึงมาที่นี่ได้ แอบตามฉันมาอย่างงั้นหรอ "ปล่อย..." ฉันพูดบอกเดเนียลแล้วก็พยายามแกะมือเขาออกจากข้อมือของฉัน "ไปอยู่กับผมมั้ย ผมจะซื้อคุณต่อจากมันเอง" เขามองหน้าฉัน พูดสีหน้าจริงจัง สำหรับเขาสองคนพี่น้องฉันก็คงเป็นแค่ของเล่นนั่นแหละ ฉันรู้ตัวเองดี แต่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นฉัน ผู้หญิงของพี่ดินมีตั้งเยอะแยะ ทำไมถึงต้องมายุ่งกับฉันด้วยเขาน่าจะรู้ดีว่าเขาทำให้ฉันเดือดร้อนเพราะเขาตั้งกี่ครั้งแล้ว "ไม่ คุณปล่อยฉันได้แล้วเดเนียล" "คุณเรียกแทนตัวเองว่าบัวสิ ผมชอบ^_^" เขายิ้มหวานให้ฉัน "ฉันบอกให้ปล่อยฉันไง..." ฉันพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากเขาแกร่ก! เสียงประตูห้องถูกเปิดออก ฉันรีบหันขวับไปมองภาวนาขอให้อย่าเป็นพี่ดินเลย ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่อคนที่เปิดประตูออกมาไม่ใช่พี่ดินจริงๆ เขาคือพี่หมอ เพื่อนของพี่ดิน ฉันมองพี่หมอส่งสายตาขอร้องให้เขาช่วยฉันทีพี่หมอเดินตรงมาทางฉัน แล้วเขาก็ผลักเดเนียลออกจากตัวฉัน แล้วก็มายืนบังหน้าฉันไว้ "มึงนี่มันวอนตีนไอ้ดินจริงๆ" พี่หมอพูดเสียงแข็ง เดเนียลท่าทางเขาเหมือนโรคจิตยังไงยั่งงั้น เขาเอาแต่ยิ้ม "กูชอบเธอจ
พรึ่บ! จู่ๆพี่ดินก็ดันตัวฉันออกจากตักของเขาแล้วก็ลุกขึ้นพรวด"ผม ผมจะไปอาบน้ำ" พูดจบพี่ดินก็เดินไปบนชั้นสองของบ้านเลย "เฮ้อ...." ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ พี่ดินคงจะโกรธ คงจะไม่ชอบฉันมาก็จริงๆ ฉันทำแบบผู้หญิงคนนั้นพี่ดินยังไม่มีท่าทีว่าจะสนใจเลย เป็นแบบนี้หนี้สิบล้านของฉันเมื่อไหร่จะหมดกันล่ะ ฉันต้องเอาใจพี่ดินมากกว่านี้!! ฉันลุกขึ้นหยิบขวดเหล้ากับแก้วขึ้นมา แล้วเดินขึ้นไปบนห้องนอน ฉันต้องพยายามเอาใจพี่ดินมากกว่านี้ ภายในห้อง...ฉันปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองถอดออกจนหมด แล้วหยิบผ้าขนหนูมาพันตัว ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมขวดเหล้ากับแก้วที่อยู่ในมือ ภายในห้องน้ำ...พี่กินกำลังนอนแช่อยู่ในอ่างจากุซซี่ ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินไปนั่งตรงขอบอ่างแล้วเทเหล้าใส่แก้วจากนั้นก็ยื่นให้พี่ดิน พี่ดินรับแก้วจากมือฉันไปแต่เขาแทบจะไม่มองหน้าฉันเลย ฉันคงจะน่าเบื่อมากเลยใช่มั้ย เฮ้อ"เดี๋ยวผัวถูตัวให้นะคะ^_^" ฉันเอามือลูบไล้ไปตามหน้าอกแน่นๆของพี่ดิน หมับ! มือหนาของพี่ดินขว้ามาจับมือของฉันไว้ "ไม่ต้อง ออกไปข้างนอกผมอยากอยู่คนเดียว" "พี่ดินหายโกรธบัวเถอะนะคะ" ฉันทำเสียงออดอ้อนพี่ดิน แต่พี่
ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น มองดูภาพพี่ดินกับผู้หญิงคนนั้นกำลังร่วมรักกัน เขาจะดึงฉันเข้าไปร่วมในอารมณ์กามของเขาสองคนอย่างงั้นหรอ ไม่ถามฉันสักคำเลยหรอว่าฉันอยากทำแบบที่เขาสั่งรึเปล่า"ผมบอกให้คุณถอนเสื้อผ้าออกไงบัว อ๊า~""....." เกินไป มันเกินไปแล้ว "กอบัว!!" พี่ดินตวาดเสียงดังลั่น"ไม่ค่ะ บัวไม่ถอด"พูดจบฉันก็หันหลังให้เขาสองคน แล้วเดินออกมาจากห้องนั้นทันที ฉันวิ่งออกมาจากบริษัทของพี่ดินแล้วเรียกแท็กซี่ ฉันจะกลับบ้าน ฉันไม่อยากอยู่แบบนี้แล้ว หนี้ฉันจะหาใช้เอง ฉันไม่อยากอยู่กับคนมักมากในกามแบบเขาอีกแล้ว อะไรฉันก็ทนได้ทั้งนั้น แต่ถึงขั้นจะให้ฉันไปร่วมด้วยแบบนั้น มันเป็นเรื่องที่ฉันรับไม่ได้จริงๆ ระหว่างที่นั่งอยู่บนรถ น้ำตาฉันมันไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง จุกไปทั่วทั้งอก ฉันรู้ตัวดีว่าฉันรักพี่ดิน ฉันไม่ควรที่จะรักเขา ไม่ควรเลยจริงๆ ณ บ้านของฉัน "มาทำไม มาแบบนี้เสี่ยเขารู้รึเปล่า แกอย่ามาทำให้แม่กับน้องซวยนะบัว" เสียงของแม่พูดขึ้นเมื่อฉันก้าวขาเข้าไปในบ้าน "บัวจะหาเงินให้หนี้เขาเองแม่ บัวไม่ไปอยู่กับเขาแล้ว แม่อย่าไล่บัวกลับไปอีกเลยนะ" แม่เดินมาหยุดตรงหน้าฉันแล้วก็จ้องฉันตาเขม่ง "ส