'คุณต้องอยู่กับผม'เขาคือผู้ชายที่เห็นแก่ตัวที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยจริงๆ รู้แบบนี้แล้วฉันยังจะหวั่นไหวกับเขาอีกรึไงกัน เฮ้อ...หัวใจฉันมันเป็นบ้าอะไร"อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นกอบัว เพราะคุณไม่มีทางเลือกอื่น" "ค่ะ บัวรู้" ฉันก้มหน้าพูดตอบเขา ใช่! มันจริงอย่างที่เขาพูด ฉันไม่มีทางเลือกอื่น"คุณรู้มั้ยในบรรดาของผู้หญิงของผมทั้งหมด คุณคือคนทำให้ผมหงุดหงิดได้ตลอดเวลาที่อยู่กับคุณเลยจริงๆกอบัว" "...." ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่ ฉันมันทำอะไรก็ไม่ถูกใจเขาอยู่แล้วหนิ"หัดเอาอกเอาใจผมให้สมกับเงินที่ผมเสียให้แม่คุณ""ค่ะ บัวจะพยายาม" "พยายาม?" พี่ดินขมวดคิ้วมองหน้าฉัน อีกแล้วฉันพูดอะไรไม่เข้าหูเขาอีกแล้วใช่มั้ยหมับ! มือหนาของพี่ดินขว้าแขนฉันแล้วดึงเข้าหาตัวเอง ใบหน้าของเราทั้งคู่แนบชิดติดกัน พี่ดินเป่าพ่นรมหายใจร้อนๆรดใส่หน้าฉันแรงๆ"ไม่ใช่พยายามกอบัว คุณต้องทำทุกอย่างให้ผมพอใจ""....""ทำไมคุณถึงซื่อบื่อแบบนี้วะ !!" พี่ดินผลักฉันให้ล้มลงไปในราบที่เตียง แล้วก็ขึ้นมาค่อมตัวฉันมือหนาของมือดินรวบแขนทั้งแล้วข้างของฉันชูขึ้นไว้บนหัวสายตาคมกริบของเราจ้องมองมาที่ใบหน้าฉันอย่างไม่สบอารมณ์ ภายในห้
พี่ดินทิ้งบุหรี่ที่อยู่ในมือ แล้วเขาก็หันหน้ามามองฉัน ฉันรีบก้มหน้าหลบสายตาคมกริบของที่กำลังจ้องมองมาที่ใบหน้าฉันทันที พี่ดินเดินมาหยุดตรงหน้าเขานั่งลง แล้วก็ดึงเท่าฉันพลิกดูแผล "โอ้ย พี่ดินบัวเจ็บ" ฉันร้องท้วงเพราะพี่ดินทำแรงมาก "แผลเล็กแค่นี้ ไม่ตายหรอก" "....""เดี๋ยวผมให้คนมาทำแผลให้ เลิกทำตัวทำออยผมไม่ชอบ" "...." ฉันไม่ได้สำออยสักหน่อย ก็มันเจ็บ ฉันก็ได้แต่เถียงพี่ดินในใจนี่แหละ เพราะถ้าพูดออกไปแบบนี้พี่ดินได้บีบคอฉันตายตรงนี้แน่ๆ"คืนนี้เตรียมตัวเอาไว้ให้ดี เพราะผมจะเอาคุณทั้งคืน" พูดจบพี่ดินก็เดินออกไปจากห้อง หลังจากพี่ดินเดินออกไปจากห้องแล้วฉันก็ถอนหายใจออกมายาวๆ ทำไมเขาถึงได้เย็นชาขนาดนี้ เขายังเป็นคนอยู่รึป่าวนะ หลังจากพี่ดินเดินออกไปสักพัก ก็มีผู้หญิงอายุประมาณ50กว่าได้เดินเข้ามาพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลแล้วก็ไม่กรวดกับที่ตักขยะ ป้ากวาดเก็บเศษแล้วที่กระจายเต็มพื้น "เดี๋ยวบัวทำเองก็ได้ค่ะ บัวเป็นคนทำมันแตก""คุณผู้หญิงเป็นแผลอยู่ไม่ใช่หรอคะ เดี๋ยวป้าทำเองค่ะ" ป้าเงยหน้ามายิ้มให้ฉัน แล้วก็กวาดเศษแก้วต่อเสร็จแล้วป้าก็นั่งลงตรงหน้าฉัน เอามือมาจับเท้าฉัน ฉันรีบชักเท้ากลับ
ช่วงเย็นๆ ฉันคลุกตัวอยู่แต่ในห้องไม่กล้าออกไปไหน กลัวว่าถ้าออกไปแล้วจะเจอพี่ดินดุอีก แล้วพี่ดินเขาก็หายไปไหนก็ไม่รู้ ท่าทางฉันคงจะทำให้เขาไม่พอใจมากจริงๆ เฮ้อ...ฉันอยากกลับไทยจัง ฉันอยากไปหาแม่กับน้อง ไม่รู้ว่าพี่ดินจะพาฉันกับวันไหน จะถามก็ไม่กล้าก๊อกๆ เสียงเคาะประตูห้อง"คุณผู้หญิงคะ ลงไปทานข้าวค่ะ" เสียงป้าที่พี่ดินเรียกว่าป้านมพูดหน้าห้อง "ค่ะ บัวจะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับลุกขึ้นเดินขากะเผลกๆ ออกจากห้องตามป้านมไปที่ห้องอาหาร ขืนชักช้าพี่ดินคงได้บ่นฉันอีกแน่ ภายในห้องอาหาร ฉันนั่งลงตรงหน้าโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ อาหารถูกจัดวางไว้เยอะมากมีแต่ของหน้ากินๆทั้งนั้นเลย "แล้วพี่ดินละคะ?" ฉันเงยหน้าขึ้นไปถามป้านม " คุณหนูบอกให้ทานก่อนเลยค่ะ^_^" "อ้อ...ค่ะ" ฉันนั่งก้มหน้าเอาช้อนเขี่ยข้าวในจานไปมา พร้อมกับถอนหายใจออกมาจนนับครั้งไม่ถ้วน หลังจากทานอาหารเสร็จฉันก็เดินกะเผลกๆขึ้นไปชั้นบน ก่อนฉันจะเปิดประตูเข้าไปในห้อง จู่ๆ ฉันก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องครางออกมาจากห้องข้างๆ คนด้านในเขาคงกำลังมีความสุขกันอยู่สินะ ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเดินเข้าห้อง ฉันทิ้งตัวลงนอนร
เช้าวันใหม่วันนี้ฉันตื่นสายกว่าปกติ เพราะเมื่อคืนกว่าจะข่มตาให้หลับลงได้ ฉันนอนคิดทบทวนคำพูดของพี่ดินทั้งคืน ฉันอยากมีเงินซักสิบล้าน ฉันอยากหลุดพ้นจากคนใจร้าย คนดิบเถื่อนอย่างเขา 'ขายตัวสิกอบัว...' คำพูดของพี่ดินยังคงวนเวียนอยู่ในหัวฉัน ขายตัว! ฉันมาคิดๆดูทั้งคืนแล้ว ถึงมันจะเป็นเรื่องที่ฉันไม่อยากทำมัน แต่ฉันมีทางเลือกไม่มากนัก ถ้าฉันอยากหลุดพ้นจากพี่ดิน การที่ฉันขายตัวมันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับชีวิตฉัน ตอนนี้ฉันคงไม่มีอะไรจะเสียแล้วแหละ แต่ฉันจะขายตัวให้ใคร แล้วฉันจะกล้าทำเรื่องหน้าอายแบบนี้จริงๆงั้นหรอ เฮ้อ....ปวดหัวจัง ฉันสะลัดความคิดพวกนี้ออกจากหัว ก่อนที่ฉันจะปวดหัวไปมากกว่านี้ หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จทานข้าวอะไรเรียบร้อยแล้ว ฉันเดินจากบ้านออกไปรดน้ำดอกไม้ที่ฉันปลูกเอาไว้หลังบ้าน"โตเร็วๆนะเจ้าดอกไม้" ฉันพูดแล้วก็ยิ้มให้ดอกไม้"คุณ..." เสียงเรียกดังมาจากทางด้านหลังของฉัน ฉันหันขวับไปดูว่าใครเป็นคนเรียกจะว่าพี่ชาติก็ไม่ใช่เพราะเสียงของพี่ชาติไม่ใช่แบบนี้ อีกอย่างพี่ชาติไม่เรียกฉันว่าคุณพอหันหน้าไปมองคนที่เรียกฉันแล้วฉันถึงกับต้องผงะถอยห่างออกจากคนตรงหน้า เดเ
บรรยากาศภายในบ้านเงียบสนิท เงียบซะจนฉันได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองที่มันกำลังเต้นรัวอยู่ตอนนี้"งั้น บัวจะไปทำงาน แต่บัวขอเวลาสักสองปีได้มั้ยคะ" พี่ดินเงียบไม่ตอบอะไรฉัน ฉันค่อยๆหันไปมองพี่ดิน เขาขบกรามแน่น "บัวขอกลับไปอยู่บ้าน...." "ไม่ได้ !!" พี่ดินหันขวับมาจ้องหน้าฉันตาเขม่ง "งะ งะ งั้นบัว..." "คุณไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น อยู่กับผมจนกว่าผมจะตักตวงร่างกายของคุณจนพอใจ" พูดจบพี่ดินก็ดันฉันนอนราบกับโซฟาตัวใหญ่อีกครั้ง ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น ไม่ว่าจะคิดหรือจะทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจเขาเลย ฉันนี่มันแย่จริงๆ พี่ดินเอาแต่จ้องหน้าฉัน ดวงตาคมกริบ มันแฝงความหมายเอาไว้หลายอย่าง ฉันอ่านไม่ออก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาต้องการจะบอกอะไรกับฉันรึเปล่า"ล้มเลิกควาทคิดที่จะขายตัวของคุณซะกอบัว" "...." "ได้ยินที่ผมบอกรึเปล่า ?" "ค่ะๆ บะ บัวได้ยิน" พี่ดินพ่นลมหายใจใส่หน้าฉันแรงๆก่อนจะก้มหน้ามาซุกไซ้ซอกคอของฉัน "อื้อ พี่ดินเดี๋ยวพี่ชาติมาเห็น" ฉันร้องท้วงพี่ดิน เขาคิดจะทำเรื่องอย่างว่าตรงนี้รึไงกัน ถ้าพี่ชาติเดินเข้ามาในบ้านแล้วเจอฉันกับพี่ดินกำลังมีอะไรกันฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน"ผมจะเอาตรงนี้" พี่ดินเงยหน
เฮือก เดเนียลเขาอีกแล้ว เขาทำไมถึงมาที่นี่ได้ แอบตามฉันมาอย่างงั้นหรอ "ปล่อย..." ฉันพูดบอกเดเนียลแล้วก็พยายามแกะมือเขาออกจากข้อมือของฉัน "ไปอยู่กับผมมั้ย ผมจะซื้อคุณต่อจากมันเอง" เขามองหน้าฉัน พูดสีหน้าจริงจัง สำหรับเขาสองคนพี่น้องฉันก็คงเป็นแค่ของเล่นนั่นแหละ ฉันรู้ตัวเองดี แต่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นฉัน ผู้หญิงของพี่ดินมีตั้งเยอะแยะ ทำไมถึงต้องมายุ่งกับฉันด้วยเขาน่าจะรู้ดีว่าเขาทำให้ฉันเดือดร้อนเพราะเขาตั้งกี่ครั้งแล้ว "ไม่ คุณปล่อยฉันได้แล้วเดเนียล" "คุณเรียกแทนตัวเองว่าบัวสิ ผมชอบ^_^" เขายิ้มหวานให้ฉัน "ฉันบอกให้ปล่อยฉันไง..." ฉันพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากเขาแกร่ก! เสียงประตูห้องถูกเปิดออก ฉันรีบหันขวับไปมองภาวนาขอให้อย่าเป็นพี่ดินเลย ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่อคนที่เปิดประตูออกมาไม่ใช่พี่ดินจริงๆ เขาคือพี่หมอ เพื่อนของพี่ดิน ฉันมองพี่หมอส่งสายตาขอร้องให้เขาช่วยฉันทีพี่หมอเดินตรงมาทางฉัน แล้วเขาก็ผลักเดเนียลออกจากตัวฉัน แล้วก็มายืนบังหน้าฉันไว้ "มึงนี่มันวอนตีนไอ้ดินจริงๆ" พี่หมอพูดเสียงแข็ง เดเนียลท่าทางเขาเหมือนโรคจิตยังไงยั่งงั้น เขาเอาแต่ยิ้ม "กูชอบเธอจ
พรึ่บ! จู่ๆพี่ดินก็ดันตัวฉันออกจากตักของเขาแล้วก็ลุกขึ้นพรวด"ผม ผมจะไปอาบน้ำ" พูดจบพี่ดินก็เดินไปบนชั้นสองของบ้านเลย "เฮ้อ...." ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ พี่ดินคงจะโกรธ คงจะไม่ชอบฉันมาก็จริงๆ ฉันทำแบบผู้หญิงคนนั้นพี่ดินยังไม่มีท่าทีว่าจะสนใจเลย เป็นแบบนี้หนี้สิบล้านของฉันเมื่อไหร่จะหมดกันล่ะ ฉันต้องเอาใจพี่ดินมากกว่านี้!! ฉันลุกขึ้นหยิบขวดเหล้ากับแก้วขึ้นมา แล้วเดินขึ้นไปบนห้องนอน ฉันต้องพยายามเอาใจพี่ดินมากกว่านี้ ภายในห้อง...ฉันปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองถอดออกจนหมด แล้วหยิบผ้าขนหนูมาพันตัว ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมขวดเหล้ากับแก้วที่อยู่ในมือ ภายในห้องน้ำ...พี่กินกำลังนอนแช่อยู่ในอ่างจากุซซี่ ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินไปนั่งตรงขอบอ่างแล้วเทเหล้าใส่แก้วจากนั้นก็ยื่นให้พี่ดิน พี่ดินรับแก้วจากมือฉันไปแต่เขาแทบจะไม่มองหน้าฉันเลย ฉันคงจะน่าเบื่อมากเลยใช่มั้ย เฮ้อ"เดี๋ยวผัวถูตัวให้นะคะ^_^" ฉันเอามือลูบไล้ไปตามหน้าอกแน่นๆของพี่ดิน หมับ! มือหนาของพี่ดินขว้ามาจับมือของฉันไว้ "ไม่ต้อง ออกไปข้างนอกผมอยากอยู่คนเดียว" "พี่ดินหายโกรธบัวเถอะนะคะ" ฉันทำเสียงออดอ้อนพี่ดิน แต่พี่
ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น มองดูภาพพี่ดินกับผู้หญิงคนนั้นกำลังร่วมรักกัน เขาจะดึงฉันเข้าไปร่วมในอารมณ์กามของเขาสองคนอย่างงั้นหรอ ไม่ถามฉันสักคำเลยหรอว่าฉันอยากทำแบบที่เขาสั่งรึเปล่า"ผมบอกให้คุณถอนเสื้อผ้าออกไงบัว อ๊า~""....." เกินไป มันเกินไปแล้ว "กอบัว!!" พี่ดินตวาดเสียงดังลั่น"ไม่ค่ะ บัวไม่ถอด"พูดจบฉันก็หันหลังให้เขาสองคน แล้วเดินออกมาจากห้องนั้นทันที ฉันวิ่งออกมาจากบริษัทของพี่ดินแล้วเรียกแท็กซี่ ฉันจะกลับบ้าน ฉันไม่อยากอยู่แบบนี้แล้ว หนี้ฉันจะหาใช้เอง ฉันไม่อยากอยู่กับคนมักมากในกามแบบเขาอีกแล้ว อะไรฉันก็ทนได้ทั้งนั้น แต่ถึงขั้นจะให้ฉันไปร่วมด้วยแบบนั้น มันเป็นเรื่องที่ฉันรับไม่ได้จริงๆ ระหว่างที่นั่งอยู่บนรถ น้ำตาฉันมันไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง จุกไปทั่วทั้งอก ฉันรู้ตัวดีว่าฉันรักพี่ดิน ฉันไม่ควรที่จะรักเขา ไม่ควรเลยจริงๆ ณ บ้านของฉัน "มาทำไม มาแบบนี้เสี่ยเขารู้รึเปล่า แกอย่ามาทำให้แม่กับน้องซวยนะบัว" เสียงของแม่พูดขึ้นเมื่อฉันก้าวขาเข้าไปในบ้าน "บัวจะหาเงินให้หนี้เขาเองแม่ บัวไม่ไปอยู่กับเขาแล้ว แม่อย่าไล่บัวกลับไปอีกเลยนะ" แม่เดินมาหยุดตรงหน้าฉันแล้วก็จ้องฉันตาเขม่ง "ส
1ปีผ่านไป🎉ตอนนี้ลูกแฝดตัวน้อยของฉันกับพี่ดินอายุได้1ขวบกับอีก1เดือนแล้ว กำลังหัดเดินเลย ตอนนี้ลูกพูดคำว่าพ่อแม่ได้แล้ว คำว่าปู่ ย่า ก็พูดได้แล้ว เพราะคุณพ่อของพี่ดินมาพูดคำว่าปู่กรอกหูหลานทุกวัน555 วันนี้ฉันกับพี่ดินจะไปฮันนีมูนกัน เพราะตั้งแต่แต่งงานเราไม่ได้ไปฮันนีมูนกันเลย เราไม่ค่อยมีเวลาแต่ตอนนี้ลูกโตแล้ว คุณพ่อเป็นคนเสนอให้เรารีบไป เพราะเดี๋ยวลูกโตไปว่านี้จะไม่มีเวลา เพราะจะวุ่นวายหลายอย่าง ไหนจะงานที่บริษัทของพี่ดินด้วยหลังจากที่เอาลูกไปส่งไว้กับคุณพ่อของพี่ดินแล้ว ฉันกับพี่ดินก็ขับรถมุ่งหน้าไปที่ทะเล ที่ภูเก็ตกัน @ภูเกต....ทะเล~เรามาถึงที่นี่ก็ประมาณบ่าย3 แล้ว ฉันนั่งรอพี่ดินเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องพัก เราพักกันที่รีสอร์ทซึ่งห่างจากทะเลไม่มากนัก มองไปข้างหน้าก็เห็นน้ำทะเลสีฟ้าครามกับเม็ดทรายละเอียดสีขาวเฮ้อ...คิดถึงเจ้าสองแฝดจัง พอมาอยู่โดยไม่ได้ยินเสียงร้องของลูกมันทำให้ฉันคิดถึงลูกขึ้นมาจับใจ อยากจะกลับบ้านแล้วล่ะสิฉัน "นั่งเหม่ออะไรอยู่ หื้ม" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง "เรากลับบ้านกันดีมั้ยคะพี่ดิน" พอจบคำพูดของฉัน พี่ดินก็ปล่อยกอดออกแล้วมานั่งข้างๆฉัน พร้อมก
หลังจากกลับมาตากบ้านของคุณพ่อ พี่ดินก็พาฉันแวะซื้อของบำรุง พี่ดินซื้อเยอะมาก พวกนม อะไรต่างๆ เยอะมากจริงๆ จนฉันต้องร้องท้วงให้เขาหยุดซื้อ "คุณมีเจ้าตัวเล็กในท้องตั้งสองคนนะกอบัว คุณต้องบำรุงเยอะๆ" พี่ดินพูดพรางหยิบนมใส่ตะกร้าเพิ่ม"พี่ดิน พอได้แล้วแค่นี้ก็กินได้เกินสองเดือนแล้วนะคะ" "แต่ผมว่าเอาเพิ่มอีกหน่อยดีกว่า" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ให้กับความบอกไม่ฟังของพี่ดิน "เดี๋ยวของมันจะหมดอายุก่อนที่จะกินหมดเอานะคะพี่ดิน" พี่ดินที่กำลังหยิบของใส่ตะกร้าหยุดชะงัก แล้วก็เอาของวางลงที่เดิม "อื้ม งั้นเอาแค่นี้ก่อนก็ได้" พูดจบพี่ดินก็พาฉันเดินไปคิดเงิน ไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงแถวนี้ถึงเอาแต่จ้องมองพี่ดินตาเป็นมันส์เลย ฉันไม่ชอบเอาซะเลยที่พวกเธอมองสามีของฉันแบบนี้ "กอบัว คุณเป็นอะไร ?" พี่ดินถามฉันหลังจากที่เราขึ้นมาบนรถกันแล้ว "เปล่าค่ะ" "คุณโกหก เวลาคุณงอนคุณชอบทำหน้าเหมือนหมู" "พี่ดิน !!" ฉันหันขวับไปมองพี่ดินตาขวาง เมื่อเขาบอกว่าฉันเหมือนหมู "นั่นไง ยิ่งเหมือนหมูกว่าเดิมอีก" พี่ดินเอานิ้วมาเขี่ยๆ ปลายจมูกของฉัน "ขับรถไปเลยนะคะ ถ้ายังจะพูดว่าบัวเหมือนหมูอีกบัวจะลงจากรถจริงๆด้วย" "คร๊าบ
เวลาล่วงเลยมาจนถึงวันสำคัญ....คือวันแต่งงานของฉันกับพี่ดินนั้นเอง ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาว กำลังรอพี่ดินมารับตัวออกไป มือฉันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อหมดแล้วตอนนี้ "กอบัว ผมรักคุณ" "กอบัว ผมรักคุณ" "กอบัวผมรักคุณ" เสียงพี่ดินตะโกนอยู่หน้าห้อง มันยิ่งทำให้ใจฉันเต้นรัวกว่าเดิมอีกตอนนี้ แต่ก็แอบขำๆพี่ดินอยู่นะ คงจะโดนเพื่อนเขาที่ดักอยู่หน้าประตูแกล้งล่ะสิตอนนี้ฉันตื่นเต้นมากจริงๆ ก็เพราะว่ามันเป็นครั้งในชีวิตของฉัน แกร่ก! ประตูห้องเปิดออก เผยให้เห็นใบหน้าของพี่ดิน ที่กำลังยืนมองฉัน ใบหน้าเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ฉันก็ไม่ต่างกัน พี่ดินเดินถือดอกกุหลาบสีขาวช่อโตตรงมาหาฉัน ก่อนจะยื่นช่อกุหลาบให้ฉัน ฉันรับช่อกุหลาบมา จากนั้นพี่ดินก็ประคองใบหน้าฉันแล้วก้มหน้าลงมาประทับจูบบนริมฝีปากของฉัน เสียงผู้คนในงานต่างพากันร้องโห่แซวกันใหญ่ จนฉันต้องรีบดันพี่ดินออกเพราะความอาย "ไปข้างนอกกันเถอะ'' พี่ดินยกแขนขึ้นมาให้ฉันเอามือคล้อง จากนั้นเราทั้งคู่ก็เดินออกไปในงาน ตลอดทางเดินจะมีคนโปรยดอกไม้ตลอดทาง "ตื่นเต้นหรอ สั่นเชียว" พี่ดินหันหน้ามาถามฉัน ในระหว่างที่เรากำลังเดินกันอยู่ "ตื่นเ
พี่ดินเดินมานั่งตรงปลายเตียงจากนั้นเขาก็ดึงฉันลงไปนั่งบนตัก "คุณยอมเขามาเยอะแล้วกอบัว คุณต้องหัดใจแข็งบ้าง""....""เข้าใจที่ผมพูดใช่มััย" "ค่ะ บัวเข้าใจ" "ดีมาก" พรึ่บ! จู่ๆพี่ดินก็ดันฉันให้นอนราบไปกับที่นอน เรียวนิ้วของพี่ดินลากไล้ไปมาบนเเก้มของฉัน "ผมขอนะ" "พี่ดิน บัวหิวข้าว" ฉันพูดพรางทำหน้าตาออดอ้อนพี่ดินพี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะลุกออกจากตัวฉัน "กินข้าวเสร็จคุณไม่รอดแน่" ฉันเม้มปากแน่น นี่ขนาดฉันท้องพี่ดินยังไม่คิดจะพักเรื่องอย่างว่าเลยรึไง "พี่ดินทำไมถึงหื่นจัง บัวไม่อยากนอนกับพี่ดินแล้วนะคะ" ฉันพูดออกไปอย่างเหลืออด "อะไรของคุณกอบัว ผมเป็นผัวคุณ ผัวเมียกันก็ต้องนอนด้วยกัน" พี่ดินพูดเสียงแข็งพร้อมกับจ้องหน้าฉันตาเขม่ง "ไม่รู้แหละถ้าพี่ดินยังหื่นอยู่แบบนี้บัวจะไม่นอนกับพี่ดินแล้วจริงๆ" "คุณคิดว่าผมจะยอมรึไง" "ต้องยอมสิคะ !!" "กอบัว นี้คุณกำลังสั่งผมอยู่...""ทำไมล่ะ บัวสั่งพี่ดินไม่ได้รึไง อย่านะพี่ดินนั่นแหละอย่ามาขัดใจบัว" "กอบัว..." "กลับบ้านไปเราต้องแยกห้องกันนอน""ไม่ !!" พี่ดินพูดเสียงแข็ง "ไม่รู้แหล่ะ ยังไงบัวก็ไม่ให้พี่ดินนอนกับบัวแล้ว บัวไม่อยาก
1 อาทิตย์ต่อมา...เรื่องที่บริษัทเริ่มดีขึ้นมากแล้ว พี่ดินพลิกสถานการณ์ของบริษัทให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ โดยใช้เวลาแค่แปปเดียว เขาเก่งจริงๆ ตอนนี้ฉันกับพี่ดินกำลังลองชุดแต่งงานกันอยู่ พี่ดินสั่งให้เอาชุดมาให้ลองที่บ้าน เพราะช่วงนี้ฉันขึ้นรถแล้วมักจะเวียนหัวออกบ่อย ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาวเปิดไหล่ แล้วก็มีแหวกตรงน่าอกนิดหน่อย กระโปงชุดเจ้าสาวขอบอกว่ายาวมาก หวังว่าฉันจะไม่เผลอหกล้มในงานแต่งของตัวเองนะ ถ้าเป็นแบบนั้นคงจะอายหน้าดู"ออกไปก่อน" พี่ดินหันไปสั่งให้พนักงานงานที่เอาชุดแต่งงานมาให้เราสวมใส่ออกจากห้อง "ให้เขาออกไปทำไมพี่ดิน" "ผมอยากอยู่กับคุณสองคน" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง ตอนนี้เราทั้งคู่ยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่สะท้อนเห็นทั้งตัวของเรา พี่ดินก้มหน้าลงมาจูบไหล่ฉันเบาๆจากฉันก็เลื่อนริมฝีปากไปตรงต้นคอของฉัน ก่อนจะขบเม้มทำรอยไว้ ฉันตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อพี่ดินทำรอยไว้ที่ต้นคอของฉัน และแน่นอนมันมากกว่าหนึ่งรอย "พี่ดินพอแล้วค่ะ" ฉันพูดพรางดันใบหน้าของพี่ดินออก"โทษทีผมห้ามใจไม่ไหว" พี่ดินพูดกระซิบที่หูของฉัน "ดูสิคอบัวเป็นรอยเยอะเลย" "เดี๋ยวก่อนถึงวันแต่งผมจะทำเยอะกว
เช้าวันใหม่...เมื่อวานฉันไปบริษัทพร้อมกับพี่ดิน ไม่เจอผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อนิดาแล้ว พี่ดินบอกว่าไล่เธอออกไปแล้ว ฉันรู้สึกผิดเหมือนกันนะ แต่เธอมายุ่งกับคนของฉันเองหนิ วันนี้พี่ดินปลุกฉันแต่เช้า เพื่อที่จะมาดูฤกษ์แต่งงาน ฉันพึ่งรู้ว่าคุณพ่อของพี่ดินอนุญาตให้เราแต่งงานกันแล้ว เรามาดูฤกษ์กันที่วัดไม่ไกลจากบ้านมากเท่าไหร่ สรุปแล้วฤกษ์แต่งคืออีก2เดือนข้างหน้า ที่ต้องรีบแต่งเพราะเดี๋ยวท้องฉันจะโตกว่านี้ซะก่อน "คุณไม่ต้องห่วงเรื่องพ่อของผมนะกอบัว" ในระหว่างที่พี่ดินกำลังจะขับรถกลับบ้าน พี่ดินพูดขึ้นแล้วก็เอื้อมมือมาจับมือฉัน"ค่ะ ^_^" "พี่ดินคะ บัวอยากให้แม่กับน้องมางานแต่งของบัวด้วย พี่ดินส่งคนไปตามหาแม่กับน้องบัวได้มั้ย บัวขอร้อง" พี่ดินหันมามองฉันแว๊บหนึ่งก่อนจะหันหน้าไปมองถนน "ผมไม่อยากให้คุณ...." "ยังไงแม่ก็เลี้ยงบัวมานะคะพี่ดิน ถึงจะไม่ได้เลี้ยงบัวอย่างดี แต่บัวโตมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะแม่นะคะ" "เพราะพ่อคุณมากกว่าผมว่า" ฉันเม้มปากแน่น แล้วก็ก้มหน้าลง ฉันรู้แหละว่าแม่ขายฉัน แม่ตั้งใจทุกอย่าง แต่ถึงแม่จะไม่รักฉัน แล้วยังไง ฉันต้องเกลียดแม่ แบบนี้นะหรอ "เอาเถอะ เดี๋ยวผมจะให้ลูกน้อง
ณ ห้างสรรพสินค้า...ก่อนกลับบ้านพี่ดินพาฉันมาแวะที่ห้างก่อน ฉันไม่ได้ขัดหรืออะไร เพราะฉันยังงอนพี่ดินอยู่ "อยากได้อะไรหยิบเอาเลยนะ^_^" พี่ดินยิ้มหวานให้ฉัน มันน่าแปลกที่เมื่อกี้หลังจากที่เขาคุยกับคุณพ่อแค่ไม่กี่คำ พี่ดินก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ "บัวไม่อยากได้อะไร" "งั้นเดี๋ยวผมซื้อให้เอง" พี่ดินเดินจูงมือฉันเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ เป็นว่าเล่น เขาอยากจะซื้ออะไรฉันก็ไม่ขัด จนตอนนี้ของพรุงพรังเต็มไม้เต็มมือพี่ดินไปหมด อยากซื้อก็ซื้อไป ฉันจะไม่สนใจของที่เขาซื้อให้เลยคอยดูสิ "กอบัว ไปดูของเล่นให้ลูกหน่อยมั้ย^_^" "ลูกยังไม่รู้เพศเลยจะรีบซื้อทำไม กลับได้แล้วค่ะ บัวอยากนอน" "งั้นกลับก็ได้ครับ ^_^" พี่ดินคงจะเอาอกเอาใจฉัน หวังจะลบความผิดของตัวเองที่มองนมเธอคนนั้นล่ะสิ ฉันไม่หายโกรธง่ายๆหรอกคอยดูสิ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่... ภายในห้องนอน ของที่พี่ดินซื้อให้ฉันถูกวางไว้บนเตียง พี่ดินคงจะหวังให้ฉันเปิดดู แต่เสียใจค่ะ ฉันไม่สนใจ ฉันหยิบของลงวางไว้ที่พื้นแล้วก็ขึ้นไปนอนบนเตียง "กอบัว ไม่ดูของพวกนี้หน่อยหรอ" "จะดูทำไม ตอนพี่ดินซื้อบัวก็เห็น" "กอบัว หายโกรธผมได้แล้วนะที่รัก" พี่ดินขึ้น
พี่ดินใช้เวลาปลอบฉันนานประมาณชั่วโมงกว่า ฉันถึงจะหยุดร้อง แต่ถึงฉันจะหยุดร้องความรู้สึกที่มันจุกแน่นอยู่ในใจมันก็ไม่ได้เลือนหายไปไหน เรื่องที่แม่ไม่ใช่แม่แท้ๆของฉัน คิดถึงมันทีไร ฉันก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้เลยจริงๆ"กอบัว ตอนที่คุณหยุดร้องได้แล้ว ห่วงตัวเองกับลูกก่อน" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน มันก็จริงอย่างที่พี่ดินพูด ฉันต้องห่วงลูก ถ้าฉันเศร้าลูกก็จะเศร้าไปด้วย เฮ้อ...แต่มันอดไม่ได้นี่สิ "หิวมั้ย เดี๋ยวผมพาไปหาอะไรกิน" "พี่ดินยังทำงานไม่เสร็จไม่ใช่หรอ บัวรอได้ค่ะ" พี่ดินเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ "ดูดิ ร้องไห้ตาบวมเป่งเลย" "บัวจะพยายามไม่ร้องนะคะ" ฉันยิ้มจางๆให้พี่ดิน "งั้นเดี๋ยวผมทำงานเสร็จผมจะพาคุณพาหาอะไรอร่อยๆกินนะ อย่าคิดมากคุณๆม่ได้ผิดอะไร" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน จากนั้นพี่ดินก็ลุกขึ้นไปทำงานต่อ ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องทำงานของพี่ดินดังขึ้น "เข้ามา" พี่ดินพูดบอกคนที่เคาะประตูอยู่หน้าห้อง แกร่ก! ประตูถูกเปิดเข้ามา ร่างหญิงสาวนมตู๊ม กระโปรงสั้น เดินเข้ามาในห้อง นี่มั่นใจใช่มั้ยว่ามาทำงาน อ้อ ฉันจำเธอได้แล้ว เธอคือผู้หญิงคนนั้นหนิ คนที่มีอะไรกับพี่ดินในห้องทำงานวันนั้น ฉันห
"ถ้าพี่ดินรังเกียจก็ไม่ต้องมาแต่งงานกับบัว เพราะบัวมันจน" "ไปกันใหญ่แล้วกอบัว " พี่ดินถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วก็ก้มหน้าอ่านเอกสารต่อ เขาทำแบบนี้มันยิ่งทำให้ฉันหงุดหงิดนะ ทำเมินแบบนี้ได้ยังไง เรื่องครอบครัวของฉันมันไม่เคยสำคัญกับเขาเลยรึไงกัน พรึ่บ! ฉันดึงเอกสารที่พี่ดินกำลังอ่านออก"กอบัว คุณทำตัวไม่น่ารักเลยนะ''''ค่ะ บัวทำตัวไม่น่ารัก บัวจะไปหาแม่ ถ้าพี่ดินไม่พาบัวไป บัวก็จะไปเอง !!''"กอบัว !!" พี่ดินเรียกชื่อฉันเสียงแข็ง "บัวจะไม่แต่งงานกับพี่ดิน ถ้าพี่ดินรังเกียจบัว!!" พี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ฉันกับพี่ดินจ้องหน้ากันสักพัก ต่างคนต่างเงียบไม่พูดอะไร ก่อนที่ฉันจะหันหลังแล้วเดินไปตรงประตูห้อง เขาไม่พาฉันไป ฉันไปเองก็ได้ ถ้ารังเกียจความจนของครอบครัวฉัน เราก็อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก "กอบัวคุณจะไปไหน !!" "กอบัวหยุดเดี๋ยวนี้" "กอบัวผมบอกให้คุณหยุดไง !!" เสียงของพี่ดิน ฉันได้ยินแต่ฉันไม่อาจทำตามคำสั่งของเขาได้ "กอบัว ที่ผมไม่อยากให้คุณกลับไปบ้านเพราะว่าแม่ของคุณ เขาไม่ใช่แม่แท้ๆ คุณก็ไม่ใช่ลูกของเขา" ฉันหยุดชะงัก ค่อยๆหันหน้ากลับไปมองพี่ดิน ฉันมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ พี่ดินพูดเร