ฉันเบือนหน้าหนีพี่ดินไปทางอื่น เพราะไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาของฉัน ฉันมันเป็นคนเจ้าน้ำตาใครพูดอะไรที่กระทบกระเทือนจิตใจหน่อยไม่ได้หรอกเป็นต้องร้องไห้ตลอด หมับ! พี่ดินเอามือมาจับปลายคางฉันให้หันหน้าไปหาเขา "ร้องไห้ทำไม ?" เขาขมวดคิ้วมองหน้าฉัน"ปะ เปล่าค่ะ..." "ผมไม่ได้ตาบอด" พี่ดินปล่อยมือออกจากปลายคางฉัน เขาเอื้อมมือไปหยิบแก้วเหล้าบนโต๊ะแล้วก็ยกดื่มจนหมดแก้ว แล้วเขาก็หันมามองหน้าฉัน แววตาของเขามันยากที่จะคาดเดาว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ มองตาเขาที่ไรมันทำให้ฉันรู้สึกร้อนๆหนาวๆทุกครั้งเลยจริงๆ "กฏของผมอีกข้อที่ผมไม่ได้บอกคุณ" "....""ห้ามรักผม เพราะผมไม่มีทางรักคุณ" พี่ดินพูดเสียงเรียบ "ค่ะ" ฉันตอบสั้นๆแล้วยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้ม ฉันจะคอยเตือนตัวเองเอาไว้ว่าห้ามไปรักเขา ทุกอย่่างกลับมาอยู่ในความเงียบสงบอีกครั้ง ทั้งฉันและพี่ดินไม่มีใครเอ่ยคำใดออกมาอีก พี่ดินเอาแต่นั่งดื่มเหล้า ส่วนฉันก็ก้มหน้าอ่านหนังสือ พอมาคิดๆถึงคำพูดที่พี่ดินพูด มันก็ทำให้ฉันอยากจะร้องไห้อออกมาอีกครั้ง แต่ก็ต้องกลั้นน้ำตาเอาไว้ประมาณ3ชั่วโมงผ่านไป..."ผมอยากอาบน้ำ" "คะ ?" ฉันหันไปมองพี่ดินอย่างสงสัย
ตรับ ตรับ ตรับ ~ พี่ดินกระแทกท่อนเอ็นเข้ามาอย่างหนักหน่วง จนฉันต้องปิดแก๊สหยุดทำอาหาร เพราะพี่ดินทำให้ฉันไม่มีสมาธิเลย เขาชั่งเอาแต่ใจตัวเองจริงๆ ตรับ ตรับ ตรับ~ "อ๊า เสียวไหมบัว อื้ม~" "สะ เสียว พะ พี่ดิน บัวเสียว อ๊า อ๊าง~" พี่ดินกระเเทกท่อนเอ็นเข้ามารัวกว่าเดิม ตรับๆๆๆ ตรับๆๆๆ~ "อ๊ะ อ๊าง อร้ายกรี๊ด!!" ฉันร้องออกมาเสียงหลงแล้วรีบชักแขนออก เพราะในระหว่างที่กำลังร่วมรักกับพี่ดินอยู่แขนฉันดันไปโดนกับหม้อที่ตั้งอยู่บนเตา "เป็นอะไรบัว" พี่ดินชักท่อนเอ็นออกแล้วดึงแขนฉันไปดู"อ่ะ เจ็บ""ซุ่มซ่ามจริง!" พี่ดินมองฉันสายตาดุๆ"ค่ะ บัวซุ่มซ่ามเอง..." ฉันก้มหน้าพูดตอบพี่ดิน "ใส่กางเกงซะ ผมหมดอารมณ์" พี่ดินเก็บท่อนเอ็นของตัวเองแล้วก็รูดซิปกางเกง เสร็จแล้วก็เดินออกไปจากห้องครัว หลังจากพี่ดินออกไปฉันดึงกางเกงของตัวเองขึ้นมาใส่ให้เรียบร้อย เสร็จแล้วก็มองดูรอยที่ฉันโดนหม้อร้อนๆเมื่อกี้ดาดแขน "อ่า แสบจัง" ฉันพูดออกมาเบาๆ ฉันเดินออกมาจากห้องครัวตอนนี้พี่ดินไม่อยู่แล้วพี่ดินออกไปแล้ว ฉันมันคงจะน่าเบื่อจริงๆนั่นแหละ ฉันได้แต่ภาวนาขอให้พี่ดินไม่เบื่อฉันจนไล่ฉัน แล้วเรียกเงินคืน ฉันเดินหากล่อ
พี่ดินนั่งลงข้างๆฉัน เขาเอามือมาจับปลายคางของฉันให้หันไปหาเขา แถมยังออกแรงบีบแน่น เขาจะรู้ไหมว่าตอนนี้เขากำลังทำให้ฉันเจ็บ ผู้ชายคนนี้เคยสงสารผู้หญิงบ้างไหมนะ"ได้ยินที่ผมพูดไหม" น้ำเสียงที่เปร่งออกมาจากปากเขามันชั่งเย็นชาเหลือเกิน"ดะ ได้ยินค่ะ" ฉันรีบหลบสายตาของพี่ดินพราะตอนนี้เขากำลังมองมาที่ฉันอย่างคาดโทษ พี่ดินค่อยๆปล่อยมือออกจากปลายคางของฉัน "ไปเอาเหล้ามารินให้ผมกิน" "ค่ะๆ" ฉันรีบลุกขึ้นเดินไปหยิบขวดเหล้าราคาแพงแล้วก็เเก้วหนึ่งใบ ป๊อก! ฉันวางขาดเหล้าลงโต๊ะแล้วก็ยื่นแก้วที่ฉันพึ่งเทเหล้าลงไปเมื่อกี้ยื่นให้พี่ดิน "ทีหลังถ้าผมมาหาไม่ต้องให้ผมบอกว่าต้องทำอะไร คุณควรจะรู้หน้าทีีตัวเองนะบัว" เขาผันมามองฉันสายตาดุๆ "ค่ะ" ฉันก้มหน้าตอบ"ไปหาผมที่บ่อนทำไม แบบคุณคงไม่ได้ไปเพราะว่าคิดถึงผมหรอก ใช่ไหม" "อ่ะ...พะ พี่ดิน" ฉันร้องอุทานออกมาเบาๆเพราะพี่ดินขว้าตัวฉันให้ไปนั่งตรงตักของเขา ป๊อก! พี่ดินวางแก้วลงบนโต๊ะ เขาเอามือปัดผมฉันออกจากต้นคออย่างหงุดหงิด จากนั้นเขาก็กดจูบลงมาที่ต้นคอของฉัน แค่นี้ทั้งตัวฉันก็มีแต่รอยจูบของเขาแล้ว เขายังจะเพิ่มรอยให้ฉันอีกรึไงกัน"พี่ดิน บะ บัวขอเงินหน
ข้างกายของพี่ดินมีผู้หญิงยืนกอดแขนอยู่ เธอมองหน้าฉันแบบไม่ชอบใจสักเท่าไหร่ ทั้งที่เราไม่เคยรู้จักกัน "งั้นเดี๋ยวค่อยเจอกันใหม่โอกาสหน้านะครับ" ผู้ชายที่ชวนฉันไปกินข้าวเมื่อกี้พูดขึ้น แล้วก็เดินจากไป ฉันสังเกตเห็นเขากระตุกยิ้มที่มุมปากให้พี่ดินด้วย สองคนนี้ต้องเคยมีเรื่องบาดหมางกันแน่เลย"งะ งั้นบัวขอตัวกลับคอนโดก่อนนะคะ" ฉันบอกพี่ดิน "คุณต้องกลับพร้อมผม" พี่ดินพูดเสียงแข็ง แล้วจ้องฉันตาเขม่ง"เสี่ย แล้วมินละคะ ไหนเสี่ยสัญญากับมินว่าเราจะไปดูหนังกันไง" ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างกายพี่ดินโวยวายขึ้น แถมยังมองมาทางฉันตาขวางอีก"ไว้พรุ่งนี้ วันนี้ผมไม่ว่างอย่ามาเยอะผมไม่ชอบ" พี่ดินแกะมือผู้หญิงคนนั้นออกแล้วเดินมาทางฉันหมับ! พี่ดินขว้ามือฉันแล้วก็ออกแรงกระชากแขนฉันแรงมาก จนฉันต้องนิ่วหน้าเพราะความเจ็บ "โอ้ย พี่ดิน บัวเจ็บ..." ฉันพยายามอกะมือพี่ดินออก"คุณดินครับ...""อย่ายุ่ง" พี่ดินหันขวับไปมองพี่ชาติที่กำลังจะช่วยฉันพูด จากนั้นพี่ดินก็ลากฉันออกมาจากห้าง ย้ำนะคะว่าลากจริงๆ เขาดูน่ากลัวเกินไปแล้ว ฉันไม่ชอบเลยที่พี่ดินทำแบบนี้ ทั้งที่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมต้องทำเหมือนโกรธฉันขนาดนั้นด้ว
ตอนนี้หมอที่พี่ดินบอกว่าเขาคือเพื่อนของพี่ดินกำลังตรวจฉันอยู่ แถมสายตาหมอยังมองมาที่ใบหน้าของฉันเป็นระยะๆ เหมือนสงสัยอะไรสักอย่าง ฉันรู้สึกแปลกใจนะว่าคนอย่างพี่ดินที่ทั้งดิบทั้งเถื่อน เขามีเพื่อนเป็นหมอได้ยังไง บุคลิกของเขาสองคนชั่วแตกต่างกันสิ้นเชิง "มึงเบาได้ก็เบานะไอ้ดิน ร่างกายเธออ่อนแอมาก" หมอหันไปพูดบอกพี่ดินที่กำลังยืนดูหมอเพื่อนของเขาตรวจฉันอยู่ตรงข้างเตียง "อื้ม" สายตาอันเยือกเย็นราวกับน้ำแข็งของพี่ดินจ้องมองมาที่ฉันฉันไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ [ Talk แผ่นดิน ] หลังจากไอ้คีรินตรวจกอบัวเสร็จ ตอนนี้ผมปล่อยให้เธอนอนพัก เมื่อวานผมคงจะลงโทษเธอหนักเกินไป หรือไม่เธอก็สำออย หึ! ผู้หญิงคนอื่นโดนหนักกว่าเธอยังไม่เห็นจะเป็นอะไร "มึงนี่เร็วจัด กูว่าแล้วกูติดต่อไปมีคนบอกว่ามีคนซื้อเธอไปแล้ว เป็นมึงนี่เอง ไหนตอนแรกไม่สนใจไงวะ""ก็แค่สนุก..." "เออ เด็ดไหม แต่กูไม่น่าถามนะ ถึงขนาดป่วย" "ก็งั้นๆ" "เบื่อเมื่อไหร่กูขอก็แล้วกัน" "หึ...!!" ผมหัวเราะในลำคอเบาๆ เธอนี่มันเสน่ห์แรงจริงๆ "แล้วมึงเอาลูกเขามาอยู่แบบนี้พ่อแม่เขาไม่ตามหาหรือเรียกค่าเสียหายอะไรกับมึงหรอวะไอ้ดิน
"ไม่ต้องกลัวผม ผมไม่ทำร้ายคุณ"".....""ผมชื่อเดเนียล ไอ้ดินคงบอกคุณแล้ว" มือของคนตรงหน้ายกขึ้นมาจับปลายคางฉันให้เงยขึ้นไปมองหน้าเขา แววตาของเขามันชั่งเหมือน เหมือนกับพี่ดิน "คุณสวยจัง ผมชอบคุณ^_^" เขายิ้มหวานให้ฉัน ฉันได้แต่ยืนแข็งทื่อไม่ขยับ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม รอยยิ้มของเขามันเหมือนสะกดฉันไว้ เขาค่อยๆปล่อยมือออกจากปลายคางของฉัน "แล้วพบกันใหม่นะครับ^_^" พูดจบเขาก็หันหลังเดินออกจากห้องฉันไป ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ทั้งที่เขาบอกว่าเขาเข้ามาหาเหรียญอะไรสักอย่าง แต่มันกลับเหมือนเขาจงใจเข้ามาหาฉัน ความรู้สึกมันบอกแบบนั้น เขากำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ ผู้ชายคนนี้ดูลึกลับพิลึกแปลกๆ ไม่ว่าฉันจะอยู่ที่ไหนฉันมักจะเจอเขา ซึ่งมันแปลก และที่สำคัญเขาเป็นคู่อริกับพี่ดิน แกร่ก! ยังไม่ทันที่ฉันจะหายใจหายคอได้ทั่วท้องประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามา แน่นอนครั้งนี้คนที่เดินเข้ามาคือพี่ดิน พี่ดินเดินเข้ามานั่งตรงโซฟาตัวใหญ่ แล้วก็กดเปิดทีวีดูช่องบอล พี่ดินนั่งนิ่งไม่พูดไม่จา สายตามองไปที่หน้าจอทีวีขนาดใหญ่ ใจฉันมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เมื่อกี้พี่ดินจะเห็นผู้ชายคนนั้นเดินออกไปจากห้องไหมนะ แต่ท่าทาง
หลังจากที่ฉันกับพี่ดินใส่เสื้อผ้าเสร็จ หมับ! "อร้าย..." ฉันร้องออกมาเสียงหลงเมื่อจู่ๆ พี่ดินก็ดึงฉันลงไปนั่งที่ตักของเขา ผู้ชายคนนี้ชอบทำให้ฉันตกใจตลอดเลย "นั่งนิ่งๆ อย่าขยับผมจะดูบอล" น้ำเสียงเย็นชาพูดสั่งฉัน จากนั้นทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบ พี่ดินกอดเอวฉันไว้แน่น ไม่ยอมให้ฉันลุกไปไหน ตึกตักตึกตัก เสียงหัวใจฉันเต้นรัวราวกับว่ามีคนมาจับมันเขย่า 1ชั่วโมงผ่านไป....รายการบอลจบแล้ว แต่พี่ดินก็ยังไม่ยอมปล่อยฉันให้ลุกไปไหนสักที เขาจะรู้ไหมว่าเขากำลังทำให้หัวใจของฉันมันเต้นรัวขนาดไหน บ้าจริง! ห้ามรักเขากอบัว เขามันคนไม่มีหัวใจ "อยากได้อะไรไหม" จู่ๆ พี่ดินก็พูดขึ้นหลังจากที่เงียบไปนานนับชั่วโมง"คะ ?" ฉันหันหน้ามองพี่ดินอย่างแปลกใจ พรึ่บ! พี่ดินดันฉันให้ลุกขึ้นแล้วก็กดฉันนั่งลงข้างๆตัวเขา พี่ดินหันหน้ามามองฉัน "ผมหมายถึง พวกกระเป๋า นาฬิกา แหวนเพชร หรือพวกของแบรนด์เนม คุณอยากได้รึป่าว ผมจะพาไปซื้อ" ฉันขมวดคิ้ว กระพริบตาปริบปริบ มองหน้าพี่ดินอย่างแปลกใจ ทำไมอยู่ดีๆถึงใจดีกับฉันละ"มองผมแบบนั้นทำไม" เขาเลิกคิ้วถามฉัน "อ่ะ ปะ เปล่าค่ะ" "สรุปคุณอยากได้อะไรรึป่าว ผมจะได้พาคุณไปซื้อ ?"
ฉันรู้สึกแปลกใจมากจริงๆ เดเนียล เขาไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหนกัน ไม่ทันที่ฉันจะคิดอะไรต่อ ร่างฉันก็ต้องโซซัดโซเซไปตามแรงดึงกระชากของพี่ดิน มันรู้สึกเจ็บร้าวไปหมดทั้งแขน ตุบ! พี่ดินเหวี่ยงฉันลงเตียงนอนอย่างแรง เขายืนกอดอกจ้องหน้าฉันตาเขม่ง "คุณนัดกับมัน ?" "มะ ไม่ใช่นะคะ" ฉันรีบพูดปฏิเสธ แต่ดูแล้วพี่ดินคงจะไม่เชื่อฉัน "มันเข้ามาในห้องได้ยังไง มันมีเบอร์คุณได้ยังไง กอบัว" สายตาที่พี่ดินมองฉันตอนนี้เขาแทบจะหักคอฉันได้เลยจริงๆ "บะ บัวไม่รู้ ยังไม่รู้จริงๆ" พี่ดินคลานขึ้นมาบนเตียง ฉันกลืนน้ำลายพรางขยับตัวถอยห่างพี่ดินให้มากที่สุด แต่มันก็ไม่เป็นผล เพราะพี่ดินดึงฉันให้แถไปกับที่นอนจากนั้นเขาก็ขึ้นมาคร่อมบนตัวฉันอย่างรวดเร็ว พี่ดินบดขยี้จูบที่ริมฝีปากฉันอย่างหนักหนวง เขาทำเหมือนกับว่าฉันมันเจ็บไม่เป็นอย่างงั้นแหละ ผู้ชายคนนี้เคยคิดจะใจดีสักครั้งไหม เขากำลังทำให้ฉันกลัวเขาอีกแล้วนะ "ผมควรทำยังไงกับคุณดีกอบัว" พี่ดินถอนจูบออก เขามองหน้าฉันเหมือนกำลังขุ่นคิดอะไรสักอย่างอยู่ในใจ ฉันได้แต่เงียบ ตัวสั่นไปทั้งตัว แววตาเขามันชั่งน่ากลัวมากจริงๆจู่ๆ พี่ดินก็ลุกขึ้นออกจากตัวฉัน เขานั่งมองไปด้า