Share

ตอนที่65 หนี...

คำพูดของพี่ดินมันทำให้ใจฉันหวั่นไหวจริงๆ ดวงตาคู่นั้นของเขาที่กำลังจ้องมองฉัน เหมือนกำลังอยากจะซื่ออะไรบางอย่าง ฉันพยายามจะไม่มองหน้าเขา แต่มันอดไม่ได้ ทั้งที่เขาใจร้ายขนาดนี้ แต่ทำไมใจฉันมันถึงยังรักเขามากมายขนาดนี้ด้วย

''อยากไปเดินเล่นมั้ย ตอนนี้ดอกไม้ที่สวนกำลังบาน คุณอยากไปดูมั้ย''

''ไม่ค่ะ''

''งั้นคุณอยากกินสตอเบอรี่มั้ย เก็บกินสดๆ ผมจะพาไป''

''ไม่ค่ะ''

''องุ่นละ อยากลองเก็บองุ่นดูมั้ย ผมจะสอน''

''ไม่ค่ะ''

พี่ดินถอนหายใจออกมายาวๆ ก่อนจะจูบลงมาที่มือของฉัน เขาเอามือฉันวางลงตรงกลางน่าอกข้างซ้ายของเขา ตึกตักตึกตัก หัวใจพี่ดินกำลังเต้นรัวอยู่ตอนนี้

''กลับมาเป็นกอบัวที่น่ารักคนเดิมได้รึเปล่า อย่าเมินผมแบบนี้''

ฉันเงียบไม่ตอบอะไร ฉันต้องใจแข็งสิ อย่าอ่อนให้เขาได้ใจอีก

''งั้นขึ้นไปนอนกันเถอะ'' พี่ดินลุกขึ้นออกจากตักของฉัน

''บัวไม่ง่วง''

''งั้น...''

''บัวอยากอยู่คนเดียว''

''ผมจะอยู่กับคุณ พรุ่งนี้ผมก็จะกลับกรุงเทพ กว่าจะได้เจอคุณอีกก็อีกตั้งหลายวัน คุณอย่าไล่ผมสิกอบัว"

พี่ดินล้มตัวลงมานอนตักของฉันเหมือนเดิม เขาหลับตาลง พรางจับมือฉันไว้วางไว้ตรงอกข้างซ้ายของเขาเหมือนเดิม

ตกด
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status