Talk กอบัวความรู้สึกของฉันตอนนี้คือมันเจ็บจนไม่รู้จะพูดยังไงเลยจริงๆ พี่ดินตั้งใจจะหลอกฉันทุกอย่าง ตัวเองจะแต่งงานอยู่แล้ว มาบอกกันฉันทำไมกัน มาบอกให้ฉันรอทำไมกัน ''อย่าบอกนะว่ามันไม่บอกเรื่องนี้กับคุณ'' เดเนียลเลิกคิ้วถามฉัน ฉันก้มหน้าแล้วก็พยักหน้าตอบ มันไม่ใช่แค่เรื่องนี้หรอก มันทุกๆเรื่องนั่นแหละ แต่ตอนนี้ฉันหนีออกมาแล้ว ฉันไม่ควรไปคิดอะไรอีก "คุณ..." "ไปซื้อของกันเถอะค่ะ อย่าไปพูดถึงเขาอีกเลย" เดเนียลพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นเดินนำฉันไปที่รถ เขาขับรถพาฉันไปที่ตลาด ห่างจากหมู่บ้านประมาณ10กว่ากิโล หลังจากซื้อเสื้อผ้า ฉันกับเดเนียลก็เดินซื้อพวกของที่จะเอามาทำอาหาร แล้วก็ต้องซื้อเก็บไว้ในตู้เย็น เงินที่ใช้คือเงินของเดเนียล เขาแย่งฉันจ่ายตลอด ฉันพูดท้วงเขาก็ไม่ฟัง บ้านสวน....หลังจากกลับมาจากตลาดแล้ว ตอนนี้เป็นเวลา 6 โมงเย็น เดเนียลกำลังนั่งดูทีวีอยู่ ส่วนฉันก็เดินเข้าไปดูในครัวว่าพอจะทำอะไรกินได้บ้าง คือบ้านหลังนี้มีของทำครัวครบทุกอย่าง ดูเหมือนจะเป็นของใหม่ด้วย ฉันลงมือทำอาหาร ทำแค่สามอย่างพอ เพราะเรากินกันแค่สองคน หลังจากทำอาหารเสร็จฉันก็เดินไปเรียกเดเนียลมากินข้าว ในระหว่าง
ฉันเปิดเข้าดูวิธีทำขนมต่างๆในอินเตอร์เน็ต เอาพอที่ฉันพอจะทำได้ จากนั้นฉันก็เดินไปหาสมุดกับปากกามาจดๆขั้นตอนการทำแล้วก็ พวกส่วนผสมต่างๆเอาไว้ เช้าวันใหม่....ฉันตื่นขึ้นมารอเดเนียลที่หน้าบ้าน คือฉันตื่นเต้น ฉันอยากจะทำขนมขายไวๆ ฉันจะได้มีเงินเก็บไม่ต้องรบกวนเงินของเดเนียลอีก ฉันว่าจะทำขายหน้าบ้านนะ เพราะมันเป็นชุมชนผู้คนพลุกพล่านพอสมควร อีกอย่างหน้ารั้วบ้านก็เป็นร้านค้าด้วย ทำเลดีมาก ฉันจะทำขายช่วงเช้าๆ ฉันนั่งรอเดเนียลจนถึง9โมงเช้า เห็นรถหรูคันสีดำขับเข้ามาจอดหน้าบ้าน ฉันยืนขึ้นเดินลงไปหาเดเนียล เพราะฉันจะให้เขาพาฉันไปซื้อของที่ตลาด ประตูรถเปิดออก ฉันที่กำลังเดินตรงไปที่รถถึงกับต้องหยุดชะงัก แล้วก็รีบก้าวถอยหลังทันที เฮือก!! พี่ดินพี่ดินลงจากรถพร้อมกับปิดประตูเสียงดังลั่น เขามาที่นี่ได้ยังไง ไหนเดเนียลบอกว่าพี่ดินไม่มีทางรู้ไงว่าฉันอยู่ที่นี่ ฉันพึ่งจะหนีออกมาได้ไม่ถึงสามวันเลยนะ โชคชะตากำลังเล่นตลกอะไรกับฉันอยู่ "คุณหนีมากับมันทำไม กอบัว!!" พี่ดินถามเสียงแข็ง เขาเดินเข้ามาหาฉัน ฉันรีบวิ่งหนีเข้าไปในบ้าน กำลังจะปิดประตู แต่ถูกพี่ดินดันไว้ซะก่อน ฉันรีบถอยหนีพี่ดินให้ไกลที่สุด
[Talk แผ่นดิน]"ปล่อย พี่ดิน" กอบัวพยายามดันผมออก แต่ผมไม่ยอมปล่อย ผมยอมรับผิดทุกอย่าง ถึงเธอจะไล่ผมยังไงผมก็จะไม่ไปไหน "จะไม่ปล่อยบัวใช่มั้ย !!" "ไม่ ผมไม่ปล่อย ฮึก..." พรึ่บ!ตุบ! ร่างผมหงายหน้าราบไปกับพื้น เพราะจู่ๆ กอบัวเธอก็ถีบเข้ามาตรงหน้าอกผมเต็มแรง"กะ กอบัว ทำไมถึงถีบผมแบบนี้" เธอไม่ตอบอะไรรีบวิ่งเข้าบ้านพร้อมกับปิดประตู ผมอึ้ง อึ้งมากจริงๆ ไม่คิดว่ากอบัวจะกล้าถีบผมแบบนี้ เธอไม่เคยร้ายกับผมแบบนี้ ผมยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้มแบบลวกๆ ก่อนจะรีบลุกขึ้นไปเคาะประตูบ้าน ปั่ง ปั่ง ปั่ง! เสียงผมเคาะประตูบ้านเสียงดัง "กอบัว เปิดประตูให้ผมหน่อย กอบัว ผมขอโทษ" "กอบัว ผมขอโทษ ผมขอโทษ ฮึก..." ไม่มีแม้เสียงตอบกลับจากคนที่อยู่ด้านในบ้านเลย ผมค่อยๆทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แล้วก้มหน้าน้ำตามันไหลลงมาอาบแก้มอีกครั้ง ทุกอย่างผมทำมันพัง ผมทำให้เธอเป็นแบบนี้ มันเป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของผมเองจริงๆ เมื่อก่อน ผมไม่เคยมีความคิดว่าจะรักใครเลย ที่ีผ่านมาผมก็ควงผู้หญิงไปทั่ว ผมไม่รู้ว่าผมรักกอบัวไปตั้งแต่ตอนไหน พอมารู้ตัวอีกทีผมก็รักเธอไปแล้ว ผมรู้ตัวว่ารักเธอ พร้อมกับที่เธอรู้ความจริงทุก
[Talk กอบัว]ไอ้น้ำตาบ้า ฉันอุส่าว่าพยายามจะกลั้นมันเอาไว้แล้วนะ แต่มันก็ยังไหลออกมาให้เขาเห็นอีก "หยุดร้องได้แล้ว ผมขอโทษทุกอย่างกอบัว"คนอย่างพี่ดินมันก็มีดีแค่ขอโทษสินะ ทำผิดก็แค่ขอโทษ คิดว่าคำขอโทษของเขามันทำให้ความรู้สึกของฉันมันกลับคืนมารึไงตอนนี้ไม่รู้ว่าพี่ดินจะพาฉันไปที่ไหน หลังจากจบบทสนทนา เราก็ไม่ได้คุยกันอีก ฉันไม่รู้ว่าเขาพยายามจะทำอะไรอยู่ เขาจะมาวุ่นวายกับฉันอีกทำไมกัน คำว่ารักที่เขาบอกฉัน จะให้ฉันเชื่อมันอีกได้ยังไง....หลายชั่วโมงผ่านไป...ฉันมองไปที่เวลาที่อยู่ตรงหน้ารถ ตอนนี้1ทุ่มแล้ว พี่ดินพาฉันออกมาจากที่บ้านของเดเนียลตั้งแต่เช้า จนป่านนี้ก็ยังไม่ถึง มันทั้งหิวทั้งหงุดหงิด "นอนก่อนก็ได้" พี่ดินหันหน้ามาบอกฉัน ฉันเงียบไม่ตอบอะไร ใครจะไปหลับลง ถ้าเกิดพี่ดินพาฉันไปหาพ่อของเขาฉันจะทำยังไงละ "ใกล้จะถึงแล้ว อีก3กิโล" พี่ดินเอามือมาจับมือฉัน แต่ฉันชักมือออก แล้วก็นั่งกอดอก ฉันได้ยินเสียงพี่ดินถอนหายใจออกมาเบาๆ จากนั้นทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบสงบอีกครั้ง ในความเงียบ สักพักฉันได้ยินเสียงคนข้างๆ สะอื้นออกมาเบาๆ หลายคนคงจะไม่เชื่อว่าคนอย่างพี่ดินจะร้องไห้เป็น เมื่อว
"ผมจะไม่ทำอีก ผมสัญญา" พี่ดินมองหน้าฉันดวงตาแดงกล่ำฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ เรื่องที่ผ่านมามันเลวร้ายสำหรับฉัน "บัวจะทำงานหาเงินมาใช้หนี้พี่ให้หมด" "ไม่เอาแบบนี้ได้มั้ย ผมไม่ต้องการเงิน" "...."พี่ดินก้มหน้าลงยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาของตัวเองอ่า! ทำไมฉันรู้สึกว่าฉันเริ่มจะใจอ่อนแล้วล่ะ ไม่สิ ถึงเขาจะอธิบายให้ฉันฟังแล้ว แต่เรื่องผู้หญิงฉันรับไม่ได้ เพราะฉันเคยขอพี่ดินแล้ว"หิวมั้ย ผมให้ชาติซื้อของมาแล้วไปกินข้าวกินกันเถอะ" ฉันลุกขึ้นเดินนำหน้าพี่ดินเข้าไปในครัว หิว ฉันหิวจนตาลายแล้วตอนนี้ แต่ไม่อยากพูดบอกพี่ดินว่าฉันหิว โต๊ะอาหาร "กินเยอะๆ^_^" พี่ดินตักอาหารมาใส่จานให้ฉัน "บัวไม่อยากกินอันนี้" ฉันเขี่ยของที่พี่ดินตักให้เอาไว้ตรงขอบจานแล้วก็ตักอย่างอื่นมากินแทน ฉันสังเกตุเห็นพี่ดินหน้าเสียไปเลย ทำไมอะก็ฉันไม่อยากกินมันจริงๆ ฉันไม่ได้จะทำอะไรให้เขาเสียความรู้สึกสักหน่อย ถึงฉันจะโกรธฉันก็ไม่คิดจะทำร้ายความรู้สึกใครหรอก(มั้ง) "ห้ามร้องไห้นะคะ" ฉันรีบพูดขึ้นเพราะท่าทางของพี่ดินตอนนี้มันเหมือนกับคนกำลังจะร้องไห้อีกแล้ว "ผะ ผมอิ่มแล้ว คุณกินไปเถอะ ผมไปอาบน้ำก่อน" พูดจบพี่ดินก็ลุกขึ้น
อำเภอ...ตอนนี้ฉันนั่งเกาะเบาะรถเเน่นไม่ยอมลงจากรถ ฉันร้องโวยวายมาตลอดทาง แต่พี่ดินไม่สนใจเลยสักนิด "กอบัว อย่าดื้อ ลงมา" "บัวไม่ได้ดื้อ พี่นั่นแหละพูดไม่รู้เรื่อง!!" "กอบัว!!" พี่ดินเรียกชื่อฉันเสียงแข็ง"ไหนตอนแรกพี่ดินบอกว่าไม่อยากมีครอบครัวไง แล้วจะมาทำแบบนี้ทำไม!!" "ลงมา!!""ไม่ !!""ก็แค่จดทะเบียนสมรสเอง เรามีลูกด้วยกันแล้วนะ" "ลูกบัว" "ลูกผมเหมือนกัน" "ไม่ใช่ พี่หลอกบัว พี่มันคนใจร้ายชอบบังคับ'' "กอบัว ถ้าคุณไม่ลงผมจะอุ้มคุณไปจริงๆนะ" พี่ดินจ้องหน้าฉันตาเขม่ง ฉันเม้มปากแน่น พี่ดินพ่นล้มหายใจออกมาแรงๆ จากนั้นก็..."อร้าย!! พี่ดิน ปล่อยบัวลง!!" ฉันร้องออกมาเสียงหลง เมื่อจู่ๆ พี่ดินก็อุ้มฉันขึ้นแล้วก็เดินเข้าไปในอำเภอโดยที่ไม่สนใจเสียงคัดค้านจากฉันเลย ผู้คนในอำเภอต่างมากันหันมามองทางฉันกันเป็นตาเดียว มันก็น่ามองอยู่หรอกพี่ดินอุ้มฉันเดินเข้ามาขนาดนี้ พรึ่บ! พี่ดินวางฉันลงตรงโต๊ะ "ผมต้องการจะจดทะเบียนสมรสครับ ด่วน!" "ไม่ค่ะ ไม่จด!!" เจ้าหน้าที่ของอำเภอมองหน้าฉันกับพี่ดินสลับกันไปมา "เอ่อ...สรุป...""จดครับ""ก็บอกว่าไม่ไงพี่ดิน" "มองอะไร ผมต้องการจะจดทะเบียนสมรส" พี
ช่วงดึก หลังจากกินข้าวเสร็จ... ตอนนี้ฉันกำลังยืนกอดอกดูพี่ดินปูที่นอนอยู่ ฉันให้พี่ดินนอนพื้น ท่าทางของพี่ดินบ่งบอกว่าไม่พอใจเอามากๆเขาหน้าบึ้งตึง แถมยังกระแทกเท้าเสียงดัง ท่าทางของพี่ดินทำให้ฉันต้องกลั้นหัวเราะเอาไว้ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เห็นพี่ดินในโหมดนี้ "กอบัว พื้นมันแข็งจริงๆนะ ไม่เชื่อคุณลองมานอนดูสิ" พี่ดินตบตรงที่นอนว่างข้างๆตัวเอง "ไม่ค่ะ" แป็ก! ฉันเดินไปปิดไฟ แล้วก็เดินไปนอนบนเตียง บรรยากาศภายในห้องนอนมืดสนิท "กอบัว ผมนอนไม่หลับ" "ก็พึ่งจะปิดไฟเมื่อกี้เองนะคะ นอนไปเดี๋ยวก็หลับเองนั่นแหละ" "ผมอยากกอดคุณกับลูก" "บัวง่วงแล้วค่ะ" "ทำไมคุณโหดร้ายดับผมขนาดนี้กอบัว" "พี่ดินเงียบ บัวจะนอน" ฉันพูดเสียงแข็ง สิ้นสุดคำพูดของฉันบรรยากาศภายในห้องก็เงียบสนิท จากนั้นฉันก็ดิ่งไปสู่ห้วงนิทรา....ไม่รู้ว่าตอนนี้มันเวลากี่ทุ่มแล้ว ฉันสะดุ้งตื่นอีกทีเพราะอาการคลื่นไส้ ฉันรีบเอามือปิดปากตัวเองแล้วก็วิ่งไปอ้วกในห้องน้ำ "อึก อ้วก อ้วก..." ฉันนั่งอ้วกอยู่หลายนาที พี่ดินเดินเข้ามาในห้องน้ำเขามองฉันแล้วก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ "ทำไมแพ้ท้องหนักขนาดนี้" ฉันไม่ได้ตอบอะไร ฉันอ้วกอออกจนหมดไส
ช่วงเย็น...ตอนนี้ฉันกับพี่ดินกำลังเดินตลาดด้วยกัน เขาเรียกว่าตลาดนัด เป็นตลาดขายพวกเสื้อผ้าของกิน ตลาดไม่ใหญ่มาก มีเฉพาะวันจันทร์ "ห้ามยากกินอะไรแปลกๆนะ" พี่ดินหันหน้ามาทำตาดุใส่ฉัน"พี่ดินห้ามบังคับบัว อย่าลืมสิคะ" "ผมเป็นห่วง" "ก็บัวท้อง บัวอยากกินอะไรก็ต้องตามใจสิ จะห้ามอะไรหนักหนา !!" "แล้วทำไมต้องหงุดหงิดใส่ผม !!" "ก็พี่ดินจะห้ามทำไมล่ะ บัวยังไม่้ได้บอกว่าอยากจะกินของอะไรที่มันแปลกๆเลยนะ !!" ตอนนี้ฉันหงุดหงิดมาก มากถึงมากที่สุด พี่ดินพูดไม่รู้เรื่องเลย ฉันเดินนำพี่ดินเข้าไปในตลาดเลย ขี้เกียดจะคุย "กอบัว รอผมด้วย""กอบัวคุณเดินช้าๆหน่อยได้มั้ย" "โอ้ย!! พี่ดิน เดินตามเงียบๆมันจะตายรึไง" ฉันหันขวับไปตวาดใส่หน้าพี่ดิน พี่ดินหุบปากทันที ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆก่อนจะเดินดูของต่อ ครั้งนี้พี่ดินเงียบไม่พูดอะไรเลยสักคำ "ชุดนี้เท่าไหร่คะ" ฉันถามพ่อค้า มันเป็นชุดนอนลายหมีน่ารักมากๆ "200ครับ^_^" พ่อค้าหนุ่มอายุประมาณ20ต้นๆ ยิ้มหวานให้ฉัน "งั้นขอเลือกดูก่อนนะคะ^_^" "ครับ^_^" "ยิ้มเหี้ยอะไรนักหนาเมียกู อยากกินลูกปืนรึไง !!" ฉันกำลังจะเดินไปเลือกชุด แต่ดันได้ยินเสียงพี่ดินพูดขึ
1ปีผ่านไป🎉ตอนนี้ลูกแฝดตัวน้อยของฉันกับพี่ดินอายุได้1ขวบกับอีก1เดือนแล้ว กำลังหัดเดินเลย ตอนนี้ลูกพูดคำว่าพ่อแม่ได้แล้ว คำว่าปู่ ย่า ก็พูดได้แล้ว เพราะคุณพ่อของพี่ดินมาพูดคำว่าปู่กรอกหูหลานทุกวัน555 วันนี้ฉันกับพี่ดินจะไปฮันนีมูนกัน เพราะตั้งแต่แต่งงานเราไม่ได้ไปฮันนีมูนกันเลย เราไม่ค่อยมีเวลาแต่ตอนนี้ลูกโตแล้ว คุณพ่อเป็นคนเสนอให้เรารีบไป เพราะเดี๋ยวลูกโตไปว่านี้จะไม่มีเวลา เพราะจะวุ่นวายหลายอย่าง ไหนจะงานที่บริษัทของพี่ดินด้วยหลังจากที่เอาลูกไปส่งไว้กับคุณพ่อของพี่ดินแล้ว ฉันกับพี่ดินก็ขับรถมุ่งหน้าไปที่ทะเล ที่ภูเก็ตกัน @ภูเกต....ทะเล~เรามาถึงที่นี่ก็ประมาณบ่าย3 แล้ว ฉันนั่งรอพี่ดินเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องพัก เราพักกันที่รีสอร์ทซึ่งห่างจากทะเลไม่มากนัก มองไปข้างหน้าก็เห็นน้ำทะเลสีฟ้าครามกับเม็ดทรายละเอียดสีขาวเฮ้อ...คิดถึงเจ้าสองแฝดจัง พอมาอยู่โดยไม่ได้ยินเสียงร้องของลูกมันทำให้ฉันคิดถึงลูกขึ้นมาจับใจ อยากจะกลับบ้านแล้วล่ะสิฉัน "นั่งเหม่ออะไรอยู่ หื้ม" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง "เรากลับบ้านกันดีมั้ยคะพี่ดิน" พอจบคำพูดของฉัน พี่ดินก็ปล่อยกอดออกแล้วมานั่งข้างๆฉัน พร้อมก
หลังจากกลับมาตากบ้านของคุณพ่อ พี่ดินก็พาฉันแวะซื้อของบำรุง พี่ดินซื้อเยอะมาก พวกนม อะไรต่างๆ เยอะมากจริงๆ จนฉันต้องร้องท้วงให้เขาหยุดซื้อ "คุณมีเจ้าตัวเล็กในท้องตั้งสองคนนะกอบัว คุณต้องบำรุงเยอะๆ" พี่ดินพูดพรางหยิบนมใส่ตะกร้าเพิ่ม"พี่ดิน พอได้แล้วแค่นี้ก็กินได้เกินสองเดือนแล้วนะคะ" "แต่ผมว่าเอาเพิ่มอีกหน่อยดีกว่า" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ให้กับความบอกไม่ฟังของพี่ดิน "เดี๋ยวของมันจะหมดอายุก่อนที่จะกินหมดเอานะคะพี่ดิน" พี่ดินที่กำลังหยิบของใส่ตะกร้าหยุดชะงัก แล้วก็เอาของวางลงที่เดิม "อื้ม งั้นเอาแค่นี้ก่อนก็ได้" พูดจบพี่ดินก็พาฉันเดินไปคิดเงิน ไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงแถวนี้ถึงเอาแต่จ้องมองพี่ดินตาเป็นมันส์เลย ฉันไม่ชอบเอาซะเลยที่พวกเธอมองสามีของฉันแบบนี้ "กอบัว คุณเป็นอะไร ?" พี่ดินถามฉันหลังจากที่เราขึ้นมาบนรถกันแล้ว "เปล่าค่ะ" "คุณโกหก เวลาคุณงอนคุณชอบทำหน้าเหมือนหมู" "พี่ดิน !!" ฉันหันขวับไปมองพี่ดินตาขวาง เมื่อเขาบอกว่าฉันเหมือนหมู "นั่นไง ยิ่งเหมือนหมูกว่าเดิมอีก" พี่ดินเอานิ้วมาเขี่ยๆ ปลายจมูกของฉัน "ขับรถไปเลยนะคะ ถ้ายังจะพูดว่าบัวเหมือนหมูอีกบัวจะลงจากรถจริงๆด้วย" "คร๊าบ
เวลาล่วงเลยมาจนถึงวันสำคัญ....คือวันแต่งงานของฉันกับพี่ดินนั้นเอง ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาว กำลังรอพี่ดินมารับตัวออกไป มือฉันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อหมดแล้วตอนนี้ "กอบัว ผมรักคุณ" "กอบัว ผมรักคุณ" "กอบัวผมรักคุณ" เสียงพี่ดินตะโกนอยู่หน้าห้อง มันยิ่งทำให้ใจฉันเต้นรัวกว่าเดิมอีกตอนนี้ แต่ก็แอบขำๆพี่ดินอยู่นะ คงจะโดนเพื่อนเขาที่ดักอยู่หน้าประตูแกล้งล่ะสิตอนนี้ฉันตื่นเต้นมากจริงๆ ก็เพราะว่ามันเป็นครั้งในชีวิตของฉัน แกร่ก! ประตูห้องเปิดออก เผยให้เห็นใบหน้าของพี่ดิน ที่กำลังยืนมองฉัน ใบหน้าเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ฉันก็ไม่ต่างกัน พี่ดินเดินถือดอกกุหลาบสีขาวช่อโตตรงมาหาฉัน ก่อนจะยื่นช่อกุหลาบให้ฉัน ฉันรับช่อกุหลาบมา จากนั้นพี่ดินก็ประคองใบหน้าฉันแล้วก้มหน้าลงมาประทับจูบบนริมฝีปากของฉัน เสียงผู้คนในงานต่างพากันร้องโห่แซวกันใหญ่ จนฉันต้องรีบดันพี่ดินออกเพราะความอาย "ไปข้างนอกกันเถอะ'' พี่ดินยกแขนขึ้นมาให้ฉันเอามือคล้อง จากนั้นเราทั้งคู่ก็เดินออกไปในงาน ตลอดทางเดินจะมีคนโปรยดอกไม้ตลอดทาง "ตื่นเต้นหรอ สั่นเชียว" พี่ดินหันหน้ามาถามฉัน ในระหว่างที่เรากำลังเดินกันอยู่ "ตื่นเ
พี่ดินเดินมานั่งตรงปลายเตียงจากนั้นเขาก็ดึงฉันลงไปนั่งบนตัก "คุณยอมเขามาเยอะแล้วกอบัว คุณต้องหัดใจแข็งบ้าง""....""เข้าใจที่ผมพูดใช่มััย" "ค่ะ บัวเข้าใจ" "ดีมาก" พรึ่บ! จู่ๆพี่ดินก็ดันฉันให้นอนราบไปกับที่นอน เรียวนิ้วของพี่ดินลากไล้ไปมาบนเเก้มของฉัน "ผมขอนะ" "พี่ดิน บัวหิวข้าว" ฉันพูดพรางทำหน้าตาออดอ้อนพี่ดินพี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะลุกออกจากตัวฉัน "กินข้าวเสร็จคุณไม่รอดแน่" ฉันเม้มปากแน่น นี่ขนาดฉันท้องพี่ดินยังไม่คิดจะพักเรื่องอย่างว่าเลยรึไง "พี่ดินทำไมถึงหื่นจัง บัวไม่อยากนอนกับพี่ดินแล้วนะคะ" ฉันพูดออกไปอย่างเหลืออด "อะไรของคุณกอบัว ผมเป็นผัวคุณ ผัวเมียกันก็ต้องนอนด้วยกัน" พี่ดินพูดเสียงแข็งพร้อมกับจ้องหน้าฉันตาเขม่ง "ไม่รู้แหละถ้าพี่ดินยังหื่นอยู่แบบนี้บัวจะไม่นอนกับพี่ดินแล้วจริงๆ" "คุณคิดว่าผมจะยอมรึไง" "ต้องยอมสิคะ !!" "กอบัว นี้คุณกำลังสั่งผมอยู่...""ทำไมล่ะ บัวสั่งพี่ดินไม่ได้รึไง อย่านะพี่ดินนั่นแหละอย่ามาขัดใจบัว" "กอบัว..." "กลับบ้านไปเราต้องแยกห้องกันนอน""ไม่ !!" พี่ดินพูดเสียงแข็ง "ไม่รู้แหล่ะ ยังไงบัวก็ไม่ให้พี่ดินนอนกับบัวแล้ว บัวไม่อยาก
1 อาทิตย์ต่อมา...เรื่องที่บริษัทเริ่มดีขึ้นมากแล้ว พี่ดินพลิกสถานการณ์ของบริษัทให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ โดยใช้เวลาแค่แปปเดียว เขาเก่งจริงๆ ตอนนี้ฉันกับพี่ดินกำลังลองชุดแต่งงานกันอยู่ พี่ดินสั่งให้เอาชุดมาให้ลองที่บ้าน เพราะช่วงนี้ฉันขึ้นรถแล้วมักจะเวียนหัวออกบ่อย ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาวเปิดไหล่ แล้วก็มีแหวกตรงน่าอกนิดหน่อย กระโปงชุดเจ้าสาวขอบอกว่ายาวมาก หวังว่าฉันจะไม่เผลอหกล้มในงานแต่งของตัวเองนะ ถ้าเป็นแบบนั้นคงจะอายหน้าดู"ออกไปก่อน" พี่ดินหันไปสั่งให้พนักงานงานที่เอาชุดแต่งงานมาให้เราสวมใส่ออกจากห้อง "ให้เขาออกไปทำไมพี่ดิน" "ผมอยากอยู่กับคุณสองคน" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง ตอนนี้เราทั้งคู่ยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่สะท้อนเห็นทั้งตัวของเรา พี่ดินก้มหน้าลงมาจูบไหล่ฉันเบาๆจากฉันก็เลื่อนริมฝีปากไปตรงต้นคอของฉัน ก่อนจะขบเม้มทำรอยไว้ ฉันตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อพี่ดินทำรอยไว้ที่ต้นคอของฉัน และแน่นอนมันมากกว่าหนึ่งรอย "พี่ดินพอแล้วค่ะ" ฉันพูดพรางดันใบหน้าของพี่ดินออก"โทษทีผมห้ามใจไม่ไหว" พี่ดินพูดกระซิบที่หูของฉัน "ดูสิคอบัวเป็นรอยเยอะเลย" "เดี๋ยวก่อนถึงวันแต่งผมจะทำเยอะกว
เช้าวันใหม่...เมื่อวานฉันไปบริษัทพร้อมกับพี่ดิน ไม่เจอผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อนิดาแล้ว พี่ดินบอกว่าไล่เธอออกไปแล้ว ฉันรู้สึกผิดเหมือนกันนะ แต่เธอมายุ่งกับคนของฉันเองหนิ วันนี้พี่ดินปลุกฉันแต่เช้า เพื่อที่จะมาดูฤกษ์แต่งงาน ฉันพึ่งรู้ว่าคุณพ่อของพี่ดินอนุญาตให้เราแต่งงานกันแล้ว เรามาดูฤกษ์กันที่วัดไม่ไกลจากบ้านมากเท่าไหร่ สรุปแล้วฤกษ์แต่งคืออีก2เดือนข้างหน้า ที่ต้องรีบแต่งเพราะเดี๋ยวท้องฉันจะโตกว่านี้ซะก่อน "คุณไม่ต้องห่วงเรื่องพ่อของผมนะกอบัว" ในระหว่างที่พี่ดินกำลังจะขับรถกลับบ้าน พี่ดินพูดขึ้นแล้วก็เอื้อมมือมาจับมือฉัน"ค่ะ ^_^" "พี่ดินคะ บัวอยากให้แม่กับน้องมางานแต่งของบัวด้วย พี่ดินส่งคนไปตามหาแม่กับน้องบัวได้มั้ย บัวขอร้อง" พี่ดินหันมามองฉันแว๊บหนึ่งก่อนจะหันหน้าไปมองถนน "ผมไม่อยากให้คุณ...." "ยังไงแม่ก็เลี้ยงบัวมานะคะพี่ดิน ถึงจะไม่ได้เลี้ยงบัวอย่างดี แต่บัวโตมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะแม่นะคะ" "เพราะพ่อคุณมากกว่าผมว่า" ฉันเม้มปากแน่น แล้วก็ก้มหน้าลง ฉันรู้แหละว่าแม่ขายฉัน แม่ตั้งใจทุกอย่าง แต่ถึงแม่จะไม่รักฉัน แล้วยังไง ฉันต้องเกลียดแม่ แบบนี้นะหรอ "เอาเถอะ เดี๋ยวผมจะให้ลูกน้อง
ณ ห้างสรรพสินค้า...ก่อนกลับบ้านพี่ดินพาฉันมาแวะที่ห้างก่อน ฉันไม่ได้ขัดหรืออะไร เพราะฉันยังงอนพี่ดินอยู่ "อยากได้อะไรหยิบเอาเลยนะ^_^" พี่ดินยิ้มหวานให้ฉัน มันน่าแปลกที่เมื่อกี้หลังจากที่เขาคุยกับคุณพ่อแค่ไม่กี่คำ พี่ดินก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ "บัวไม่อยากได้อะไร" "งั้นเดี๋ยวผมซื้อให้เอง" พี่ดินเดินจูงมือฉันเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ เป็นว่าเล่น เขาอยากจะซื้ออะไรฉันก็ไม่ขัด จนตอนนี้ของพรุงพรังเต็มไม้เต็มมือพี่ดินไปหมด อยากซื้อก็ซื้อไป ฉันจะไม่สนใจของที่เขาซื้อให้เลยคอยดูสิ "กอบัว ไปดูของเล่นให้ลูกหน่อยมั้ย^_^" "ลูกยังไม่รู้เพศเลยจะรีบซื้อทำไม กลับได้แล้วค่ะ บัวอยากนอน" "งั้นกลับก็ได้ครับ ^_^" พี่ดินคงจะเอาอกเอาใจฉัน หวังจะลบความผิดของตัวเองที่มองนมเธอคนนั้นล่ะสิ ฉันไม่หายโกรธง่ายๆหรอกคอยดูสิ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่... ภายในห้องนอน ของที่พี่ดินซื้อให้ฉันถูกวางไว้บนเตียง พี่ดินคงจะหวังให้ฉันเปิดดู แต่เสียใจค่ะ ฉันไม่สนใจ ฉันหยิบของลงวางไว้ที่พื้นแล้วก็ขึ้นไปนอนบนเตียง "กอบัว ไม่ดูของพวกนี้หน่อยหรอ" "จะดูทำไม ตอนพี่ดินซื้อบัวก็เห็น" "กอบัว หายโกรธผมได้แล้วนะที่รัก" พี่ดินขึ้น
พี่ดินใช้เวลาปลอบฉันนานประมาณชั่วโมงกว่า ฉันถึงจะหยุดร้อง แต่ถึงฉันจะหยุดร้องความรู้สึกที่มันจุกแน่นอยู่ในใจมันก็ไม่ได้เลือนหายไปไหน เรื่องที่แม่ไม่ใช่แม่แท้ๆของฉัน คิดถึงมันทีไร ฉันก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้เลยจริงๆ"กอบัว ตอนที่คุณหยุดร้องได้แล้ว ห่วงตัวเองกับลูกก่อน" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน มันก็จริงอย่างที่พี่ดินพูด ฉันต้องห่วงลูก ถ้าฉันเศร้าลูกก็จะเศร้าไปด้วย เฮ้อ...แต่มันอดไม่ได้นี่สิ "หิวมั้ย เดี๋ยวผมพาไปหาอะไรกิน" "พี่ดินยังทำงานไม่เสร็จไม่ใช่หรอ บัวรอได้ค่ะ" พี่ดินเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ "ดูดิ ร้องไห้ตาบวมเป่งเลย" "บัวจะพยายามไม่ร้องนะคะ" ฉันยิ้มจางๆให้พี่ดิน "งั้นเดี๋ยวผมทำงานเสร็จผมจะพาคุณพาหาอะไรอร่อยๆกินนะ อย่าคิดมากคุณๆม่ได้ผิดอะไร" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน จากนั้นพี่ดินก็ลุกขึ้นไปทำงานต่อ ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องทำงานของพี่ดินดังขึ้น "เข้ามา" พี่ดินพูดบอกคนที่เคาะประตูอยู่หน้าห้อง แกร่ก! ประตูถูกเปิดเข้ามา ร่างหญิงสาวนมตู๊ม กระโปรงสั้น เดินเข้ามาในห้อง นี่มั่นใจใช่มั้ยว่ามาทำงาน อ้อ ฉันจำเธอได้แล้ว เธอคือผู้หญิงคนนั้นหนิ คนที่มีอะไรกับพี่ดินในห้องทำงานวันนั้น ฉันห
"ถ้าพี่ดินรังเกียจก็ไม่ต้องมาแต่งงานกับบัว เพราะบัวมันจน" "ไปกันใหญ่แล้วกอบัว " พี่ดินถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วก็ก้มหน้าอ่านเอกสารต่อ เขาทำแบบนี้มันยิ่งทำให้ฉันหงุดหงิดนะ ทำเมินแบบนี้ได้ยังไง เรื่องครอบครัวของฉันมันไม่เคยสำคัญกับเขาเลยรึไงกัน พรึ่บ! ฉันดึงเอกสารที่พี่ดินกำลังอ่านออก"กอบัว คุณทำตัวไม่น่ารักเลยนะ''''ค่ะ บัวทำตัวไม่น่ารัก บัวจะไปหาแม่ ถ้าพี่ดินไม่พาบัวไป บัวก็จะไปเอง !!''"กอบัว !!" พี่ดินเรียกชื่อฉันเสียงแข็ง "บัวจะไม่แต่งงานกับพี่ดิน ถ้าพี่ดินรังเกียจบัว!!" พี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ฉันกับพี่ดินจ้องหน้ากันสักพัก ต่างคนต่างเงียบไม่พูดอะไร ก่อนที่ฉันจะหันหลังแล้วเดินไปตรงประตูห้อง เขาไม่พาฉันไป ฉันไปเองก็ได้ ถ้ารังเกียจความจนของครอบครัวฉัน เราก็อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก "กอบัวคุณจะไปไหน !!" "กอบัวหยุดเดี๋ยวนี้" "กอบัวผมบอกให้คุณหยุดไง !!" เสียงของพี่ดิน ฉันได้ยินแต่ฉันไม่อาจทำตามคำสั่งของเขาได้ "กอบัว ที่ผมไม่อยากให้คุณกลับไปบ้านเพราะว่าแม่ของคุณ เขาไม่ใช่แม่แท้ๆ คุณก็ไม่ใช่ลูกของเขา" ฉันหยุดชะงัก ค่อยๆหันหน้ากลับไปมองพี่ดิน ฉันมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ พี่ดินพูดเร