ฉันเปิดเข้าดูวิธีทำขนมต่างๆในอินเตอร์เน็ต เอาพอที่ฉันพอจะทำได้ จากนั้นฉันก็เดินไปหาสมุดกับปากกามาจดๆขั้นตอนการทำแล้วก็ พวกส่วนผสมต่างๆเอาไว้ เช้าวันใหม่....ฉันตื่นขึ้นมารอเดเนียลที่หน้าบ้าน คือฉันตื่นเต้น ฉันอยากจะทำขนมขายไวๆ ฉันจะได้มีเงินเก็บไม่ต้องรบกวนเงินของเดเนียลอีก ฉันว่าจะทำขายหน้าบ้านนะ เพราะมันเป็นชุมชนผู้คนพลุกพล่านพอสมควร อีกอย่างหน้ารั้วบ้านก็เป็นร้านค้าด้วย ทำเลดีมาก ฉันจะทำขายช่วงเช้าๆ ฉันนั่งรอเดเนียลจนถึง9โมงเช้า เห็นรถหรูคันสีดำขับเข้ามาจอดหน้าบ้าน ฉันยืนขึ้นเดินลงไปหาเดเนียล เพราะฉันจะให้เขาพาฉันไปซื้อของที่ตลาด ประตูรถเปิดออก ฉันที่กำลังเดินตรงไปที่รถถึงกับต้องหยุดชะงัก แล้วก็รีบก้าวถอยหลังทันที เฮือก!! พี่ดินพี่ดินลงจากรถพร้อมกับปิดประตูเสียงดังลั่น เขามาที่นี่ได้ยังไง ไหนเดเนียลบอกว่าพี่ดินไม่มีทางรู้ไงว่าฉันอยู่ที่นี่ ฉันพึ่งจะหนีออกมาได้ไม่ถึงสามวันเลยนะ โชคชะตากำลังเล่นตลกอะไรกับฉันอยู่ "คุณหนีมากับมันทำไม กอบัว!!" พี่ดินถามเสียงแข็ง เขาเดินเข้ามาหาฉัน ฉันรีบวิ่งหนีเข้าไปในบ้าน กำลังจะปิดประตู แต่ถูกพี่ดินดันไว้ซะก่อน ฉันรีบถอยหนีพี่ดินให้ไกลที่สุด
[Talk แผ่นดิน]"ปล่อย พี่ดิน" กอบัวพยายามดันผมออก แต่ผมไม่ยอมปล่อย ผมยอมรับผิดทุกอย่าง ถึงเธอจะไล่ผมยังไงผมก็จะไม่ไปไหน "จะไม่ปล่อยบัวใช่มั้ย !!" "ไม่ ผมไม่ปล่อย ฮึก..." พรึ่บ!ตุบ! ร่างผมหงายหน้าราบไปกับพื้น เพราะจู่ๆ กอบัวเธอก็ถีบเข้ามาตรงหน้าอกผมเต็มแรง"กะ กอบัว ทำไมถึงถีบผมแบบนี้" เธอไม่ตอบอะไรรีบวิ่งเข้าบ้านพร้อมกับปิดประตู ผมอึ้ง อึ้งมากจริงๆ ไม่คิดว่ากอบัวจะกล้าถีบผมแบบนี้ เธอไม่เคยร้ายกับผมแบบนี้ ผมยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้มแบบลวกๆ ก่อนจะรีบลุกขึ้นไปเคาะประตูบ้าน ปั่ง ปั่ง ปั่ง! เสียงผมเคาะประตูบ้านเสียงดัง "กอบัว เปิดประตูให้ผมหน่อย กอบัว ผมขอโทษ" "กอบัว ผมขอโทษ ผมขอโทษ ฮึก..." ไม่มีแม้เสียงตอบกลับจากคนที่อยู่ด้านในบ้านเลย ผมค่อยๆทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แล้วก้มหน้าน้ำตามันไหลลงมาอาบแก้มอีกครั้ง ทุกอย่างผมทำมันพัง ผมทำให้เธอเป็นแบบนี้ มันเป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของผมเองจริงๆ เมื่อก่อน ผมไม่เคยมีความคิดว่าจะรักใครเลย ที่ีผ่านมาผมก็ควงผู้หญิงไปทั่ว ผมไม่รู้ว่าผมรักกอบัวไปตั้งแต่ตอนไหน พอมารู้ตัวอีกทีผมก็รักเธอไปแล้ว ผมรู้ตัวว่ารักเธอ พร้อมกับที่เธอรู้ความจริงทุก
[Talk กอบัว]ไอ้น้ำตาบ้า ฉันอุส่าว่าพยายามจะกลั้นมันเอาไว้แล้วนะ แต่มันก็ยังไหลออกมาให้เขาเห็นอีก "หยุดร้องได้แล้ว ผมขอโทษทุกอย่างกอบัว"คนอย่างพี่ดินมันก็มีดีแค่ขอโทษสินะ ทำผิดก็แค่ขอโทษ คิดว่าคำขอโทษของเขามันทำให้ความรู้สึกของฉันมันกลับคืนมารึไงตอนนี้ไม่รู้ว่าพี่ดินจะพาฉันไปที่ไหน หลังจากจบบทสนทนา เราก็ไม่ได้คุยกันอีก ฉันไม่รู้ว่าเขาพยายามจะทำอะไรอยู่ เขาจะมาวุ่นวายกับฉันอีกทำไมกัน คำว่ารักที่เขาบอกฉัน จะให้ฉันเชื่อมันอีกได้ยังไง....หลายชั่วโมงผ่านไป...ฉันมองไปที่เวลาที่อยู่ตรงหน้ารถ ตอนนี้1ทุ่มแล้ว พี่ดินพาฉันออกมาจากที่บ้านของเดเนียลตั้งแต่เช้า จนป่านนี้ก็ยังไม่ถึง มันทั้งหิวทั้งหงุดหงิด "นอนก่อนก็ได้" พี่ดินหันหน้ามาบอกฉัน ฉันเงียบไม่ตอบอะไร ใครจะไปหลับลง ถ้าเกิดพี่ดินพาฉันไปหาพ่อของเขาฉันจะทำยังไงละ "ใกล้จะถึงแล้ว อีก3กิโล" พี่ดินเอามือมาจับมือฉัน แต่ฉันชักมือออก แล้วก็นั่งกอดอก ฉันได้ยินเสียงพี่ดินถอนหายใจออกมาเบาๆ จากนั้นทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบสงบอีกครั้ง ในความเงียบ สักพักฉันได้ยินเสียงคนข้างๆ สะอื้นออกมาเบาๆ หลายคนคงจะไม่เชื่อว่าคนอย่างพี่ดินจะร้องไห้เป็น เมื่อว
"ผมจะไม่ทำอีก ผมสัญญา" พี่ดินมองหน้าฉันดวงตาแดงกล่ำฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ เรื่องที่ผ่านมามันเลวร้ายสำหรับฉัน "บัวจะทำงานหาเงินมาใช้หนี้พี่ให้หมด" "ไม่เอาแบบนี้ได้มั้ย ผมไม่ต้องการเงิน" "...."พี่ดินก้มหน้าลงยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาของตัวเองอ่า! ทำไมฉันรู้สึกว่าฉันเริ่มจะใจอ่อนแล้วล่ะ ไม่สิ ถึงเขาจะอธิบายให้ฉันฟังแล้ว แต่เรื่องผู้หญิงฉันรับไม่ได้ เพราะฉันเคยขอพี่ดินแล้ว"หิวมั้ย ผมให้ชาติซื้อของมาแล้วไปกินข้าวกินกันเถอะ" ฉันลุกขึ้นเดินนำหน้าพี่ดินเข้าไปในครัว หิว ฉันหิวจนตาลายแล้วตอนนี้ แต่ไม่อยากพูดบอกพี่ดินว่าฉันหิว โต๊ะอาหาร "กินเยอะๆ^_^" พี่ดินตักอาหารมาใส่จานให้ฉัน "บัวไม่อยากกินอันนี้" ฉันเขี่ยของที่พี่ดินตักให้เอาไว้ตรงขอบจานแล้วก็ตักอย่างอื่นมากินแทน ฉันสังเกตุเห็นพี่ดินหน้าเสียไปเลย ทำไมอะก็ฉันไม่อยากกินมันจริงๆ ฉันไม่ได้จะทำอะไรให้เขาเสียความรู้สึกสักหน่อย ถึงฉันจะโกรธฉันก็ไม่คิดจะทำร้ายความรู้สึกใครหรอก(มั้ง) "ห้ามร้องไห้นะคะ" ฉันรีบพูดขึ้นเพราะท่าทางของพี่ดินตอนนี้มันเหมือนกับคนกำลังจะร้องไห้อีกแล้ว "ผะ ผมอิ่มแล้ว คุณกินไปเถอะ ผมไปอาบน้ำก่อน" พูดจบพี่ดินก็ลุกขึ้น
อำเภอ...ตอนนี้ฉันนั่งเกาะเบาะรถเเน่นไม่ยอมลงจากรถ ฉันร้องโวยวายมาตลอดทาง แต่พี่ดินไม่สนใจเลยสักนิด "กอบัว อย่าดื้อ ลงมา" "บัวไม่ได้ดื้อ พี่นั่นแหละพูดไม่รู้เรื่อง!!" "กอบัว!!" พี่ดินเรียกชื่อฉันเสียงแข็ง"ไหนตอนแรกพี่ดินบอกว่าไม่อยากมีครอบครัวไง แล้วจะมาทำแบบนี้ทำไม!!" "ลงมา!!""ไม่ !!""ก็แค่จดทะเบียนสมรสเอง เรามีลูกด้วยกันแล้วนะ" "ลูกบัว" "ลูกผมเหมือนกัน" "ไม่ใช่ พี่หลอกบัว พี่มันคนใจร้ายชอบบังคับ'' "กอบัว ถ้าคุณไม่ลงผมจะอุ้มคุณไปจริงๆนะ" พี่ดินจ้องหน้าฉันตาเขม่ง ฉันเม้มปากแน่น พี่ดินพ่นล้มหายใจออกมาแรงๆ จากนั้นก็..."อร้าย!! พี่ดิน ปล่อยบัวลง!!" ฉันร้องออกมาเสียงหลง เมื่อจู่ๆ พี่ดินก็อุ้มฉันขึ้นแล้วก็เดินเข้าไปในอำเภอโดยที่ไม่สนใจเสียงคัดค้านจากฉันเลย ผู้คนในอำเภอต่างมากันหันมามองทางฉันกันเป็นตาเดียว มันก็น่ามองอยู่หรอกพี่ดินอุ้มฉันเดินเข้ามาขนาดนี้ พรึ่บ! พี่ดินวางฉันลงตรงโต๊ะ "ผมต้องการจะจดทะเบียนสมรสครับ ด่วน!" "ไม่ค่ะ ไม่จด!!" เจ้าหน้าที่ของอำเภอมองหน้าฉันกับพี่ดินสลับกันไปมา "เอ่อ...สรุป...""จดครับ""ก็บอกว่าไม่ไงพี่ดิน" "มองอะไร ผมต้องการจะจดทะเบียนสมรส" พี
ช่วงดึก หลังจากกินข้าวเสร็จ... ตอนนี้ฉันกำลังยืนกอดอกดูพี่ดินปูที่นอนอยู่ ฉันให้พี่ดินนอนพื้น ท่าทางของพี่ดินบ่งบอกว่าไม่พอใจเอามากๆเขาหน้าบึ้งตึง แถมยังกระแทกเท้าเสียงดัง ท่าทางของพี่ดินทำให้ฉันต้องกลั้นหัวเราะเอาไว้ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เห็นพี่ดินในโหมดนี้ "กอบัว พื้นมันแข็งจริงๆนะ ไม่เชื่อคุณลองมานอนดูสิ" พี่ดินตบตรงที่นอนว่างข้างๆตัวเอง "ไม่ค่ะ" แป็ก! ฉันเดินไปปิดไฟ แล้วก็เดินไปนอนบนเตียง บรรยากาศภายในห้องนอนมืดสนิท "กอบัว ผมนอนไม่หลับ" "ก็พึ่งจะปิดไฟเมื่อกี้เองนะคะ นอนไปเดี๋ยวก็หลับเองนั่นแหละ" "ผมอยากกอดคุณกับลูก" "บัวง่วงแล้วค่ะ" "ทำไมคุณโหดร้ายดับผมขนาดนี้กอบัว" "พี่ดินเงียบ บัวจะนอน" ฉันพูดเสียงแข็ง สิ้นสุดคำพูดของฉันบรรยากาศภายในห้องก็เงียบสนิท จากนั้นฉันก็ดิ่งไปสู่ห้วงนิทรา....ไม่รู้ว่าตอนนี้มันเวลากี่ทุ่มแล้ว ฉันสะดุ้งตื่นอีกทีเพราะอาการคลื่นไส้ ฉันรีบเอามือปิดปากตัวเองแล้วก็วิ่งไปอ้วกในห้องน้ำ "อึก อ้วก อ้วก..." ฉันนั่งอ้วกอยู่หลายนาที พี่ดินเดินเข้ามาในห้องน้ำเขามองฉันแล้วก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ "ทำไมแพ้ท้องหนักขนาดนี้" ฉันไม่ได้ตอบอะไร ฉันอ้วกอออกจนหมดไส
ช่วงเย็น...ตอนนี้ฉันกับพี่ดินกำลังเดินตลาดด้วยกัน เขาเรียกว่าตลาดนัด เป็นตลาดขายพวกเสื้อผ้าของกิน ตลาดไม่ใหญ่มาก มีเฉพาะวันจันทร์ "ห้ามยากกินอะไรแปลกๆนะ" พี่ดินหันหน้ามาทำตาดุใส่ฉัน"พี่ดินห้ามบังคับบัว อย่าลืมสิคะ" "ผมเป็นห่วง" "ก็บัวท้อง บัวอยากกินอะไรก็ต้องตามใจสิ จะห้ามอะไรหนักหนา !!" "แล้วทำไมต้องหงุดหงิดใส่ผม !!" "ก็พี่ดินจะห้ามทำไมล่ะ บัวยังไม่้ได้บอกว่าอยากจะกินของอะไรที่มันแปลกๆเลยนะ !!" ตอนนี้ฉันหงุดหงิดมาก มากถึงมากที่สุด พี่ดินพูดไม่รู้เรื่องเลย ฉันเดินนำพี่ดินเข้าไปในตลาดเลย ขี้เกียดจะคุย "กอบัว รอผมด้วย""กอบัวคุณเดินช้าๆหน่อยได้มั้ย" "โอ้ย!! พี่ดิน เดินตามเงียบๆมันจะตายรึไง" ฉันหันขวับไปตวาดใส่หน้าพี่ดิน พี่ดินหุบปากทันที ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆก่อนจะเดินดูของต่อ ครั้งนี้พี่ดินเงียบไม่พูดอะไรเลยสักคำ "ชุดนี้เท่าไหร่คะ" ฉันถามพ่อค้า มันเป็นชุดนอนลายหมีน่ารักมากๆ "200ครับ^_^" พ่อค้าหนุ่มอายุประมาณ20ต้นๆ ยิ้มหวานให้ฉัน "งั้นขอเลือกดูก่อนนะคะ^_^" "ครับ^_^" "ยิ้มเหี้ยอะไรนักหนาเมียกู อยากกินลูกปืนรึไง !!" ฉันกำลังจะเดินไปเลือกชุด แต่ดันได้ยินเสียงพี่ดินพูดขึ
ฉันหน้าบึ้งใส่พี่ดินแล้วก็เดินเข้าบ้านไปเลย ไม่รู้ทำไมต้องขนาดนี้ด้วย "ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้กอบัว !!" พี่ดินยืนกอดอกมองหน้าฉันตาเขม่ง "พี่ดิน มันร้อน" "งั้นก็ไปในห้อง เปิดแอร์" "อะไรของพี่ดินเนี้ย บัวก็เข้ามาในบ้านแล้วไง" "ดูนมดิ ดูโหนกดิ แม่ง!!" "หยาบคายเกินไปแล้วนะคะพี่ดิน !!" พูดจบฉันก็เดินฟึดฟัดขึ้นไปบนชั้นสองแล้วก็เข้าไปในห้องนอน กำลังจะปิดห้องนอนแต่พี่ดินแทรกตัเข้ามาในห้องซะก่อน "ออกไปเลยนะคะ !!" "ไม่ออก !!"พี่ดินทำหน้าตีมึนใส่ฉันก่อนจะเดินไปนอนบนที่นอนตัวเอง ฉันมองหน้าพี่ดินแล้วก็พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ทำไมพี่ดินถึงน่ามึนขนาดนี้ก็ไม่รู้ "กอบัว" พี่ดินเรียกชื่อฉันเสียงหวาน "ไม่ค่ะ !!" ฉันรีบพูดปฏิเสธ เพราะฉันรู้ดีว่าพี่ดินกำลังกินอะไรอยู่ พรึ่บ! "อื้อ พี่ดิน อย่านะคะ ไม่งั้นบัวจะไม่หายโกรธจริงๆนะ" ฉันพูดขู่พี่ดิน เพราะจู่ๆ พี่ดินก็กระโดดขึ้นมาบนเตียงของฉันแล้วก็ขึ้นมาค่อมตัวฉัน "ผมไม่ไหวแล้ว ดูคุณแต่งตัวดิ น่าเอาชิบ" พี่ดินพูดเสียงกระเส่า แถมยังซี๊ดปากเบาๆ สายตาของพี่ดินที่กำลังมองฉันอยู่ มันบ่งบอกชัดเจนว่าเขาทนไม่ไหวแล้วจริงๆ "ไม่เอาค่ะ มันยังบ่ายอยู่เลย" ฉ