แม่ใจร้าย ไม่อยากให้ฉันได้สามีดี

ตอนสอบเข้าโรงเรียนมัธยม ท่านแก้ไขเอกสารโรงเรียนที่ฉันปรารถนา ปฏิเสธข้อเสนอจากโรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งของจังหวัดโดยปิดบังฉัน ทำให้ฉันต้องเข้าเรียนโรงเรียนอาชีวศึกษาที่แย่ที่สุดในจังหวัด ด้วยผลคะแนนสอบอันดับสามของจังหวัด ฉันโวยวายเหมือนโลกพังทลายลง ท่านร้องไห้อย่างขมขื่นต่อหน้าญาติและเพื่อนบ้าน บอกว่าฉันไม่รู้ถึงความลำบากของครอบครัว อยากตามผู้ชายไปเข้าโรงเรียนของพวกคนรวยท่านบอกว่าวีรบุรุษไม่ได้ดูที่ชาติกำเนิด ในสมัยของท่าน นักเรียนอาชีวศึกษาก็มีอนาคตที่สวยงามเหมือนกัน คนอื่น ๆ จำนนต่อการแสดงของท่าน และพากันมาเกลี้ยกล่อมฉัน บอกว่าโรงเรียนอาชีวศึกษาก็สอบเข้ามหาลัยได้เหมือนกัน มันไม่เป็นไรหรอกตอนเลื่อนจากอาชีวะเป็นปริญญาตรี ท่านฉีกบัตรอนุญาตสอบของฉัน ทำให้การเตรียมตัวมาทั้งปีของฉันพังทลายลงฉันซักถามด้วยความโกรธ ท่านทำเป็นกล่าวกับฉันด้วยความหวังดี ตอนนี้มีนักศึกษามหาลัยมากมายที่หางานทำไม่ได้ สู้ยอมรับงานที่มั่นคงที่โรงเรียนจัดหาให้ดีกว่าคนอื่นคงไม่รู้ว่า "งานมั่นคง" ที่ท่านพูดถึงคือการขันสกรูบนสายพาน จึงพากันสนับสนุนโน้มน้าวฉันให้เริ่มจากความเป็นจริง หลังจากเรียนจบ ท่านก็ใช้คว

ทันใดนั้นท่านก็เปลี่ยนหน้าอีกครั้ง และพูดเกลี้ยกล่อมอย่างจริงใจ "มู่มู่ แกยังเด็กอยู่ ไม่รู้ความชั่วร้ายของจิตใจคน ฟังแม่นะ หย่ากับเขาซะ แล้วไปแต่งกับเสี่ยวหวัง เขาคือผู้ชายที่ดีที่สุดสำหรับแก""เสี่ยวหวังไม่รังเกียจที่แกเคยแต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่ง เขายังรอแกมาตลอด!" ท่านพูดพลางเช็ดน้ำตา พฤติกรรมบ้าคลั่งของท่าน ทำให้แขกหลายคนตกใจกลัว ถึงตอนนี้ก็มีคนได้สติกลับคืนมา และช่วยพูดต่อ"คุณหลี่ คุณอย่าหลงผิดอีกเลยนะ เงินมันสำคัญกว่าความจริงใจเสียที่ไหน""นั่นน่ะสิ คุณอยากเห็นแม่ของคุณหัวใจวายเพราะคุณจริง ๆ เหรอ ถึงตอนนั้นต่อให้คุณเสียใจมันก็สายเกินไปแล้ว""รีบไปหย่าเถอะ ทะเลาะกับแม่เพราะผู้ชายเลว ๆ ที่มีชู้ มันไม่กตัญญูเอาซะเลย!"ท่านเหลือบมองฉันอย่างได้ใจท่านชอบทำแบบนี้ที่สุด อาศัยคนอื่นเพื่อตอกฉันเอาไว้แน่นบนเสาแห่งความละอายทางศีลธรรม ราวกับว่าความอัปยศของฉันคือรางวัลที่ดีที่สุดสำหรับท่านคำตำหนิของแขกลอยมาเข้าหูของฉันไม่หยุด ฉันรู้สึกเหนื่อยทั้งกายและใจเพราะท่านเป็นแม่ของฉัน ดังนั้นการตัดสินใจของท่านต้องเป็นเรื่องที่ดีต่อฉันอย่างแน่นอนเพราะท่านทำเพื่อฉัน ดังนั้นฉันจึงต้องฟังท

ผู้คนรอบตัวได้เปลี่ยนข้างไปนานแล้ว แต่ละคนพากันมองจางชิงด้วยสายตาตำหนิ ทำให้ท่านรู้สึกกระสับกระส่ายเป็นอย่างมากความอัปยศอดสูกลางสาธารณชนที่ท่านเคยให้มันกดทับฉัน วันนี้ได้กลับคืนสู่ตัวท่านเต็ม ๆ"แก แก..."จางชิงชี้มาที่ฉันอย่างสั่นเทา "แกปล่อยให้คนนอกมารังแกแม่แก่ ๆ แบบนี้เหรอ?""อย่าเอาเด็กเข้ามายุ่ง!"แม่สามีของฉัน ขวางฉันให้อยู่ข้างหลังท่านทั้ง ๆ ที่ท่านไม่สูงเท่าฉัน แต่เธอกลับดูสูงอย่างไม่น่าเชื่อแม่สามีมองดูภาพวาดที่เสียหาย แล้วพูดกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในแกลเลอรี "โทรแจ้งตำรวจให้มารวบรวมหลักฐาน เธอจงใจทำลายทรัพย์สินคนอื่น ฉันจะฟ้องเธอ!" จางชิงตื่นตระหนกเมื่อได้ยินว่าแม่สามีของฉันต้องการแจ้งตำรวจ"คุณ คุณ คุณ... ฉันเป็นแม่แท้ ๆ ของหลี่มู่มู่ คุณคิดจะส่งฉันเข้าคุกงั้นเหรอ?"แม่สามียืดหลังตรง "ทำไม ทำผิดกฎหมายแล้วฉันเอาเรื่องคุณไม่ได้เหรอ?""หลี่มู่มู่! แกพูดสิ! แกจะปล่อยให้แม่แกไปอยู่ในคุกงั้นเหรอ?"ฉันเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเดินออกมาจากด้านหลังแม่สามีฉันมองท่าน ด้วยสายตาที่ไม่มีอารมณ์ใด ๆ ไปนานแล้วฉันกล่าว "หนูเป็นของเล่นของแม่มายี่สิบกว่าปี ตอนนี้หนูอยากเ

"ไม่สิ ฉันเป็นแม่ของเธอ! ฉันบงการชีวิตลูกสาวฉันมันเกี่ยวอะไรกับพวกคุณ?""ฉันเป็นคนคลอดเธอออกมา ฉันให้เธอเรียนโรงเรียนอาชีวศึกษาเธอก็ต้องเรียน! ฉันให้เธอแต่งกับเสี่ยวหวังเธอก็ต้องแต่ง!""ฉันมีชีวิตแย่ ๆ แบบนั้น เธอถือสิทธิ์อะไรไปมีชีวิตที่ดี? สามีของฉันหนีไปจากฉัน เธอที่สิทธิ์อะไรมีสามีและแม่สามีที่รักเธอแบบนั้น?""เธอควรจะเป็นเหมือนฉัน!""เธอควรฟังฉันทุกอย่าง!"จนถึงตอนนี้ฉันเข้าใจเหตุผลแล้วว่าทำไมเธอถึง "ทำเพื่อฉัน" มาโดยตลอด และฉันก็เพิ่งจะรู้ว่า พ่อของฉันยังไม่ตาย แต่ได้หนีไปกับผู้หญิงคนอื่นตั้งแต่ตอนที่แม่ยังท้องฉันอยู่เพราะแม่เกลียดพ่อของฉัน จึงตัดทุกวิถีทางไม่ให้ฉันปีนป่ายเก้าหน้า ต้องการดึงฉันให้ตกอยู่ในโคลนตม ต้องดิ้นรนเหมือนกันกับท่านดังนั้น...ในสายตาของท่าน ฉันไม่ใช่ลูกสาวของท่าน แต่เป็นเครื่องมือที่ใช้ระบายความเกลียดชังตอนที่เห็นฉันถูกหักปีก เห็นฉันถูกคนอื่นด่าว่า ท่านคงมีความสุขมากสินะ?ดูเหมือนเธอจะลืมไปแล้วว่า ฉันคือลูกที่เธอให้กำเนิดหลังจากตั้งครรภ์มาสิบเดือนฉันไม่เพียงมีสายเลือดของชายชั่วคนนั้น ฉันยังมีสายเลือดของท่านอีกด้วย"เด็กดี อย่าร้องไห้นะ"จู