ก่อนแต่งงานหนึ่งวัน ฉันพบว่าสามีซ่อนชู้

ก่อนแต่งงานหนึ่งวัน ฉันพบว่าสามีซ่อนชู้

By:   ต้นฤดูร้อน  Completed
Language: Thai
goodnovel4goodnovel
Not enough ratings
9Chapters
8views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Scan code to read on App

ก่อนงานแต่งหนึ่งวัน ฉันได้รับโทรศัพท์จากทางโรงแรม “สวัสดีค่ะคุณเจียง มีคนมาทำลายสถานที่จัดงานแต่งของคุณค่ะ” ฉันไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นก็เลยรีบมุ่งหน้าไปที่โรงแรม พอไปถึงที่นั่นก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งถือภาพแต่งงานที่ถ่ายร่วมกับว่าที่สามีของฉัน ตวาดเสียงดังลั่น “แกมันนังเมียน้อยหน้าด้าน! กล้ายั่วยวนสามีชาวบ้าน! แล้วยังเอาเงินของเขามาจัดงานแต่งเสียอลังการอีก!” พริบตาเดียวผู้คนรอบข้างก็หันมาสนใจ แม้แต่ผู้จัดการโรงแรมยังกล้าชี้หน้าต่อว่าฉัน “ฉันว่าแล้วทำไมงานแต่งทั้งทีกลับไม่เห็นเงาเจ้าบ่าวเลย ที่แท้ก็ไม่ใช่ภรรยานี่เอง” จากนั้นผู้คนที่อยู่รอบๆ ก็เข้ามาล้อมวงร่วมกันต่อว่า แล้วยังทำร้ายฉันจนแท้งลูกอีก ฉันโกรธจัดจนหลุดหัวเราะออกมา ส่งข้อความหาเลขาในทันที “ยกเลิกงานแต่งวันพรุ่งนี้เสีย แล้วไล่เฉินซวี่ออกจากบริษัทของฉันด้วย!” ใช้เงินของฉันเลี้ยงดูชู้รักไม่พอ ยังกล้าปล่อยนังเมียน้อยนี่มาหาเรื่องอีก! ดูสิว่าฉันจะจัดการพวกแกอย่างไร!

View More

Latest chapter

Free Preview

บทที่ 0001

ระหว่างที่ฉันกำลังลองชุดแต่งงานอยู่หน้ากระจก ผู้จัดการโรงแรมก็โทรศัพท์มาหาด้วยเสียงคล้ายคนกำลังสะใจ “คุณเจียงครับ งานแต่งงานสุดหรูหราอลังการของคุณถูกคนบุกมาทำลาย คุณอยากจะแวะมาดูสักหน่อยไหม?”ทำลาย?ฉันรู้สึกเหมือนมีเสียงวิ้งๆ ดังในศีรษะ ฉันใช้เวลาเตรียมงานแต่งครั้งนี้เกือบครึ่งค่อนปี เสียเงินไปหลายล้านบาท ใครกล้ามาทำลายงานแต่งของฉัน?วันพรุ่งนี้ฉันกับเฉินซวี่ ว่าที่สามีที่คบกันมาเจ็ดปีก็จะแต่งงานกันแล้ว ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ทำไมถึงเกิดเรื่องขึ้นได้?พริบตานั้นฉันโมโหอย่างมาก แต่ก็ไม่มีเวลาให้คิดมาก หลังจากส่งข้อความไปบอกเฉินซวี่ก็รีบมุ่งหน้าไปที่โรงแรมทันทีตอนที่มาถึงหน้าโรงแรม ก็ได้ยินเสียงเย้ยหยันของผู้จัดการโรงแรมดังมาว่า “แหม คิดไม่ถึงเลยว่าคุณนายเฉินจะทั้งสาวทั้งสวยขนาดนี้ ช่างเหมาะสมกับประธานเฉินมากจริงๆ!”“ผมว่าแล้วเชียว ทำไมทุกครั้งที่จัดเตรียมสถานที่จัดงานแต่งถึงไม่เคยเห็นหน้าเจ้าบ่าวเลย ที่แท้เธอก็ไม่ใช่ภรรยาเอก!”“คุณนายเฉิน พวกเราแลกไลน์กันหน่อยไหม หลังจากนี้หากโรงแรมมีโครงการอะไร ก็รบกวนคุณนายเฉินช่วยส่งเสริมสักหน่อย!”คุณนายเฉิน?หัวใจฉันเต้นผิดจังหวะ ก่อนจะหัน...

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
9 Chapters
บทที่ 0001
ระหว่างที่ฉันกำลังลองชุดแต่งงานอยู่หน้ากระจก ผู้จัดการโรงแรมก็โทรศัพท์มาหาด้วยเสียงคล้ายคนกำลังสะใจ “คุณเจียงครับ งานแต่งงานสุดหรูหราอลังการของคุณถูกคนบุกมาทำลาย คุณอยากจะแวะมาดูสักหน่อยไหม?”ทำลาย?ฉันรู้สึกเหมือนมีเสียงวิ้งๆ ดังในศีรษะ ฉันใช้เวลาเตรียมงานแต่งครั้งนี้เกือบครึ่งค่อนปี เสียเงินไปหลายล้านบาท ใครกล้ามาทำลายงานแต่งของฉัน?วันพรุ่งนี้ฉันกับเฉินซวี่ ว่าที่สามีที่คบกันมาเจ็ดปีก็จะแต่งงานกันแล้ว ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ทำไมถึงเกิดเรื่องขึ้นได้?พริบตานั้นฉันโมโหอย่างมาก แต่ก็ไม่มีเวลาให้คิดมาก หลังจากส่งข้อความไปบอกเฉินซวี่ก็รีบมุ่งหน้าไปที่โรงแรมทันทีตอนที่มาถึงหน้าโรงแรม ก็ได้ยินเสียงเย้ยหยันของผู้จัดการโรงแรมดังมาว่า “แหม คิดไม่ถึงเลยว่าคุณนายเฉินจะทั้งสาวทั้งสวยขนาดนี้ ช่างเหมาะสมกับประธานเฉินมากจริงๆ!”“ผมว่าแล้วเชียว ทำไมทุกครั้งที่จัดเตรียมสถานที่จัดงานแต่งถึงไม่เคยเห็นหน้าเจ้าบ่าวเลย ที่แท้เธอก็ไม่ใช่ภรรยาเอก!”“คุณนายเฉิน พวกเราแลกไลน์กันหน่อยไหม หลังจากนี้หากโรงแรมมีโครงการอะไร ก็รบกวนคุณนายเฉินช่วยส่งเสริมสักหน่อย!”คุณนายเฉิน?หัวใจฉันเต้นผิดจังหวะ ก่อนจะหัน
Read more
บทที่ 0002
ฉันหัวเราะด้วยความโมโห "ไม่จัดงานแล้วเหรอ?! แล้วค่าปรับการผิดสัญญาล่ะ พวกคุณจะชดใช้เหรอ?!”ฉันกวาดตามองสถานที่จัดงานแต่งงานที่ถูกทำลายจนเละเทะอีกครั้ง จ้องหน้าหลี่เมิ่งอย่างเย็นชา "แล้วสถานที่จัดงานแต่งงานที่ฉันทุ่มเงินไป 25 ล้านล่ะ พวกคุณจะชดใช้ไหวเหรอ?"หลี่เมิ่งหัวเราะเยาะ ฉวยโอกาสตอนที่ฉันไม่ทันระวังตัวคว้าผมฉันเอาไว้ "ชดใช้?! อีชั่ว เงินที่แกใช้มันก็เงินของผัวฉันทั้งนั้น! ยังมีหน้ามาบอกให้ชดใช้อีก?! ไม่อายบ้างหรือไง!"ตอนนั้นเองหลี่เมิ่งก็สังเกตเห็นกระเป๋าหนังจระเข้รุ่นลิมิเต็ดในมือฉัน เธอโกรธจัด "ฉันว่าแล้วทำไมผัวฉันถึงซื้อกระเป๋าใบนี้มาให้ฉันไม่ได้! ที่แท้ก็ถูกนังเมียน้อยอย่างแกแย่งไปนี่เอง!”เธอยื่นมือมาแย่งกระเป๋า ตอนแรกฉันก็ปกป้องมันไว้แน่น แต่พอคิดอีกที การเจ็บตัวเพื่อผู้หญิงคนนี้มันไม่คุ้มค่าเอาเสียเลย ฉันจึงปล่อยมือจากนั้นหลี่เมิ่งที่กอดกระเป๋าฉันไว้ก็หงายหลังไปกับพื้น ชาวบ้านที่มุงดูช่วยกันพยุงตัวเธอขึ้นมา ก่อนจะชี้หน้าต่อว่าฉัน “โรงแรมแห่งนี้ตกต่ำขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไมถึงปล่อยให้ผู้หญิงแบบนี้เข้ามาเพ่นพ่านได้?!”“ใช่แล้ว! คุณนายเฉินไม่ต้องร้อนใจไป พวกเร
Read more
บทที่ 0003
ฉันก้มตัวลงเพื่อเก็บโทรศัพท์ แต่หลี่เมิ่งกลับใช้เท้าเหยียบหลังของฉันไว้ “ฉันเพิ่งจะส่งข้อความไปบอกสามีของฉัน เขามาถึงเมื่อไหร่ ดูสิว่าเธอจะยังทำท่าหยิ่งได้อีกไหม!”ฉันทนเจ็บแล้วคว้าขาของเธอไว้แน่น ก่อนจะกระชากสุดแรงจนหลี่เมิ่งล้มกระแทกพื้นอย่างจัง ผู้จัดการโรงแรมเห็นแบบนั้นก็หน้าถอดสี รีบเข้ามาพยุงตัวเธอ “ไอ้หยา คุณนายเฉิน คุณไม่เป็นไรใช่ไหมครับ? อยากให้ผมเรียกรถพยาบาลไหม?”“เรียกรถพยาบาลทำไม! ไปจับตัวผู้หญิงคนนั้นไว้ มันเป็นเมียน้อยหน้าไม่อาย!” หลี่เมิ่งกรีดร้องพลางชี้หน้าฉัน “แกมันนังแพศยา ยั่วยวนผัวฉันแล้วยังกล้ามาทำร้ายฉันอีก! ฉันจะทำให้แกอับอายจนไม่กล้าออกจากบ้านเลย!”เจ้าของโรงแรมก็หน้าซีดไปเหมือนกัน เขาชี้หน้าด่าฉันว่า “แกกล้าลงมือกับคุณนายเฉินได้อย่างไร! โรงแรมของพวกเรามีกล้องวงจรปิดนะ! เมื่อกี้นี้ผมแจ้งตำรวจไปแล้วด้วย!”ฝูงชนที่มามุงดูต่างพากันทำตัวเป็นผู้ผดุงความยุติธรรม พวกเขาพากันชี้หน้าด่าทอฉัน บางคนถึงขั้นเริ่มลงไม้ลงมือ จิกทึ้งดึงผมและฉีกกระชากเสื้อผ้าของฉัน“แกกล้าทำร้ายคุณนายเฉิน! ฉันจะช่วยคุณนายเฉินเก็บหลักฐานเอง! นอกจากเป็นเมียน้อยแล้วยังทำร้ายร่างกายคนอื่นอีก!”
Read more
บทที่ 0004
เฉินซวี่เห็นทุกคนมารุมล้อมฉันและเห็นเลือดสีแดงสดที่พื้นใต้ตัวฉัน เขาตกใจมากรีบจะเข้ามาพยุงฉันขึ้นแต่ยังไม่ทันเดินเข้ามาใกล้ ก็ถูกหลี่เมิ่งจับแขนไว้ "ที่รัก! คุณเป็นอะไรไป?! ทำไมถึงจัดงานแต่งงานกับเธอ!"“เพราะนังเมียน้อยมันยั่วยวนคุณใช่ไหม?!”ทุกคนเห็นเฉินซวี่ก็พากันเข้าไปล้อม "ประธานเฉิน! คุณไม่รู้อะไร! เมื่อกี้เมียน้อยคนนั้นหยิ่งผยองมาก! เธอกล้าทำร้ายภรรยาคุณเลยนะ!"“นั่นสิ! ผู้ชายน่ะ มันก็ต้องมีทำผิดพลาดกันบ้างแหละ! คุณนายเฉินก็ให้อภัยประธานเฉินเถอะ!”เฉินซวี่สะบัดมือของหลี่เมิ่งออก แต่กลับถูกเธอกอดเอาไว้แน่น เขาหน้าแดงก่ำหันไปตะโกนใส่ทุกคนว่า “พวกมึงหุบปากเดี๋ยวนี้!”พอทุกคนถูกตะคอกใส่ก็พากันอึ้งไปเลย รอบข้างจึงเงียบเสียงลงเฉินซวี่หันมามองทางฉัน พูดด้วยท่าทางลนลานและหวาดหวั่น “เจียงเจียง คุณเป็นยังไงบ้าง? เจ็บตรงไหนไหม?”ฉันหัวเราะอย่างเย็นชา ผลักมือที่ยื่นมาของเขาออกไป “ไปให้พ้น! อย่ามาแตะต้องฉัน!”หลี่เมิ่งตกใจจนทำหน้าไม่ถูก เธอชี้มาทางฉันด้วยมือสั่นเทา ตะโกนเสียงแหลม “ที่รัก คุณคงไม่ได้รักอินังเมียน้อยนี่หรอกนะ?!”“เด็กในท้องของมันไม่รู้ว่าเป็นลูกของใครด้วยซ้ำ ทำไมต้อ
Read more
บทที่ 0005
เจ้าของโรงแรมมองหลี่เมิ่งด้วยสายตารังเกียจ ก่อนจะหันมายิ้มประจบตรงหน้าฉัน "คุณเจียง คือว่าเรื่องวุ่นวายพวกนี้...มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดทั้งหมดเลย! พวกเราก็โดนผู้หญิงคนนี้หลอกเหมือนกัน!"หลินเวยเหลือบมองเจ้าของโรงแรมด้วยสายตาเย็นชา เอ่ยเสียงเยือกเย็นว่า “ท่านประธานเจียงของพวกเราบอกว่าจะถอนหุ้นทั้งหมดจากโรงแรมภายในวันนี้ ส่วนเรื่องอื่นๆ พวกเราค่อยไปเจอกันในศาล”พวกที่มามุงดูรอบๆ เห็นตำรวจมาก็พากันตกใจ พวกเขาพยายามปัดความผิดให้พ้นตัวกันยกใหญ่ “คุณเจียง เมื่อกี้ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ...ฉันเป็นพยานให้คุณได้ว่าหลี่เมิ่งลงมือทำร้ายคุณก่อน!”ฉันมองกลุ่มคนประจบสอพลอพวกนี้แล้ว รู้สึกสมเพชและขบขันไปพร้อมกันฉันหลับตาลง พูดอย่างอ่อนแรงว่า “มีอะไรก็เก็บไว้คุยกับตำรวจเถอะ...”พอไปถึงโรงพยาบาล หมอก็บอกกับฉันว่าเด็กไม่รอดแล้ว ฉันเพียงแค่เซ็นชื่ออย่างสงบนิ่งเด็กไม่รอดแล้วก็ช่างมันเถอะ อย่างไรเสียฉันก็ไม่คิดจะแต่งงานกับเฉินซวี่อยู่แล้ว เด็กคนนี้ ถือเสียว่าเป็นแค่ความบังเอิญครั้งหนึ่งในชีวิตก็แล้วกันการผ่าตัดเสร็จสิ้นลงอย่างรวดเร็ว แต่ฉันกลับรู้สึกว่าเวลาช่างยาวนานเหลือเกิน ฉันกับเฉินซวี่คบกันเจ็ดป
Read more
บทที่ 0006
พอได้ยินค่าเสียหายมูลค่า ‘ห้าสิบกว่าล้าน’ หลี่เมิ่งก็ตกใจจนแทบสิ้นสติ เธอหันไปมองเฉินซวี่เหมือนขอความช่วยเหลือ “ที่รักคะ คุณช่วยฉันทีสิ ฉันไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอก...”เธอร้องไห้อย่างน่าสงสาร “ที่รัก ต่อให้พวกเราไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน แต่พวกเราก็อยู่กินกันเหมือนคู่สมรสไม่ใช่เหรอ คุณกับเจียงเจียงยังไม่ได้แต่งงานกัน ทำไมถึงไม่เลือกฉันล่ะคะ?”เพราะอะไรเหรอ?เพราะว่าสิ่งที่ตระกูลเจียงมอบให้เขาได้ เธอไม่มีปัญญาหามาให้เขาน่ะสิ!จนป่านนี้แล้วเธอยังเข้าใจว่าเฉินซวี่คือท่านประธานเฉินอยู่อีกเหรอ?ฉันหัวเราะด้วยความโมโห “ขอบคุณที่ช่วยเตือนสตินะ โชคดีจริงๆ ที่ฉันยังไม่ได้แต่งงานกับเฉินซวี่”เฉินซวี่ได้ยินที่ฉันพูดก็ไม่สนใจใยดีหลี่เมิ่งอีกต่อไป เขาพยายามจัดปกเสื้อด้วยความลนลาน “จะยกเลิกงานแต่งไม่ได้นะ ผมเชิญญาติพี่น้องและพวกเพื่อนๆ มาหมดแล้ว ถ้ายกเลิกงานตอนนี้แล้วผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนล่ะ?”“ผมหมายความว่า...ตระกูลเจียงจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?”พลันมีเสียงตะโกนอย่างโมโหดังมาจากหน้าประตู “หน้าของแก?! หน้าแกมันจะมีค่าสักแค่ไหนกัน!”เป็นคุณพ่อ เจียงเจิ้น ประธานฟู่เจียงกรุ๊ป ใบหน้าที่มักจะดูน่าเ
Read more
บทที่ 0007
หลังจากพักฟื้นจนร่างกายกลับมาแข็งแรงดีแล้ว ฉันก็กินดื่มทุกอย่างตามใจตัวเอง เวลาว่างๆ ก็พาหลินเวยเวยไปเที่ยวที่ต่างๆ แต่สุดท้ายฉันก็ประเมินความอยากมีหน้ามีตาในสังคมของหลี่เมิ่งต่ำไปวันหนึ่งฉันเพิ่งจะลงจากเครื่องบิน หลินเวยเวยก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วขมวดคิ้ว “คุณเจียงคะ คุณว่านังหลี่เมิ่งบ้านั่นยังคิดจะก่อเรื่องอะไรอีก?”ฉันหันไปมองหลินเวยเวย หลายวันมานี้ต้องขอบคุณเธอที่อยู่เป็นเพื่อนฉัน แล้วยังช่วยเรื่องเฉินซวี่อีกไม่น้อยเลยฉันถามอย่างไม่ใส่ใจ “เธอเรียกฉันว่าเจียงเจียงเถอะ”“จริงสิ หลี่เมิ่งเป็นอะไรอีกล่ะ คราวนี้ก่อเรื่องอะไรอีก?”“ไม่ใช่แค่ก่อเรื่องแล้วค่ะ นี่มันหาเรื่องตายชัดๆ!” หลินเวยเวยส่งโทรศัพท์มาให้ฉัน “คุณดูเอาเองเถอะค่ะ ฉันโกรธจนแทบจะพ่นไฟได้แล้ว”ฉันรับโทรศัพท์มา หน้าจอปรากฏภาพของหลี่เมิ่งที่แต่งหน้าตามเน็ตไอดอล ร้องไห้คร่ำครวญเล่าถึง ‘ความชั่วร้าย’ ของฉันเธอแอบอ้างว่าตัวเองกับเฉินซวี่รักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย แต่กลับถูกฉันที่เป็นมือที่สามแทรกกลางแล้วแย่งเขาไปเธอยังเตรียมสไลด์พาวเวอร์พ้อยมาอธิบายเรื่องราวทั้งหมดอย่างจริงจังแปดสิบกว่าหน้า เนื้อหาพวกนั
Read more
บทที่ 0008
ตอนนั้นเอง หลี่เมิ่งคิดจะอวดของหรูที่ ‘เฉินซวีซื้อให้’ แบบชัดๆ เธอก็เลยหันหลังกลับไปเปิดตู้เสื้อผ้า ทำให้มี ‘กลุ่มแฟนคลับ’ พากันเข้ามาดูไลฟ์สดจำนวนมากเดี๋ยวนะ การตกแต่งของห้องนี้มัน...ทำไมคุ้นๆ ล่ะ?ฉันยืดตัวนั่งตรงทันที สายตาจดจ้องหน้าจอโทรศัพท์ ความคิดไร้สาระบางอย่างผุดขึ้นมาในห้วงสมองไม่หรอกมั้ง...เพื่อพิสูจน์ข้อสงสัยของตัวเอง ฉันจึงเปิดอัลบั้มรูปถ่ายในโทรศัพท์แล้วเลื่อนไปที่ ‘ภาพหวานซึ้ง’ ของฉันกับเฉินซวี่ ขยายภาพออกจนใหญ่...ชัดเลย!พื้นหลังของรูปถ่ายนั้น เหมือนการตกแต่งในห้องที่หลี่เมิ่งใช้ไลฟ์สดทุกประการเลย!“เวยเวย ติดต่อฝ่ายกฎหมายแล้วไปกับฉัน” แววตาฉันเคร่งขรึมลง พูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงความเย็นชา“ไปไหนคะ?” หลินเวยเวยทำหน้างง“ไปส่งของขวัญชิ้นใหญ่ให้คุณหลี่” ฉันยกมุมปากเบาๆ เผยรอยยิ้มมีเลศนัยหลังจากนั้นสิบนาที ฉันก็ปลดบล็อกเบอร์ของเฉินซวี่ออก ก่อนจะส่งที่อยู่แห่งหนึ่งไปให้เขาชาวเน็ตชอบเรื่องดราม่านักไม่ใช่เหรอ?งั้นก็ให้พวกเขาเสพกันแบบเต็มที่ไปเลย!ตลอดทาง ฉันเปิดดูแอคเคาท์ของหลี่เมิ่งอย่างละเอียด เห็นว่าเฉินซวี่เลี้ยงดูปรนเปรอเธออย่างดีทีเดียว มิน่าล่ะเธอถึงได
Read more
บทที่ 0009
เฉินซวี่ที่โดนฉันตบหน้าเอามือกุมแก้มไว้ แต่ไม่กล้าโต้แย้งอะไร พยายามอธิบายอย่างสุดกำลังว่า “เจียงเจียง ฟังผมก่อน บ้านหลังนี้ผมให้หลี่เมิ่งเช่าอยู่จริงๆ ผมไม่ได้โกหกคุณนะ...”ท่าทางขี้ขลาดของเขาทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงมากฉันแย่งโทรศัพท์ที่หลี่เมิ่งใช้ไลฟ์สดมา หันกล้องมาทางตัวเอง จัดแต่งทรงผมของตัวเองเล็กน้อยแล้วพูดเสียงหวานๆ เลียนแบบสไตล์สตรีมเมอร์ "ทุกคนคะ จะทำยังไงดีล่ะ เมื่อกี้เมิ่งเมิ่งบอกว่าเป็นบ้านของเธอ แต่ตอนนี้เจ้าของที่แท้จริงมาแล้ว กลับกลายเป็นบ้านเช่าซะงั้น... พวกคุณว่าเราควรเชื่อใครดีคะ?"ห้องไลฟ์เงียบไปสองสามวินาที จากนั้นคอมเมนท์ก็พรั่งพรูเข้ามาราวกับระเบิด"ว้าว! พี่สาวคนนี้ทั้งสวยทั้งรวย เท่มาก! หลงรักเลย หลงรักเลย!"“ตบหน้ากันแรงมากเลย ขำเป็นบ้า เกมพลิกไวเกินไปไหมเนี่ย!”“เธอบอกว่าประธานเฉินมาแล้ว! มาตบหน้าเธอน่ะสิ!”ฉันแค่นเสียงหัวเราะแล้วหันไปหาทีมกฎหมายข้างหลัง “ยื่นฟ้องให้ฉันที ฟ้องหลี่เมิ่งข้อหาบุกรุกเคหสถานของผู้อื่น!”ทีมกฎหมายพยักหน้าแล้วเตรียมเอกสารที่เกี่ยวข้องหลี่เมิ่งได้ยินแบบนั้นก็กระโดดขึ้นมาเหมือนคนเสียสติ คว้าโฉนดที่ดินในมือของทีมกฏหมายแล้วฉีกทิ
Read more
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status