ผู้คนรอบตัวได้เปลี่ยนข้างไปนานแล้ว แต่ละคนพากันมองจางชิงด้วยสายตาตำหนิ ทำให้ท่านรู้สึกกระสับกระส่ายเป็นอย่างมากความอัปยศอดสูกลางสาธารณชนที่ท่านเคยให้มันกดทับฉัน วันนี้ได้กลับคืนสู่ตัวท่านเต็ม ๆ"แก แก..."จางชิงชี้มาที่ฉันอย่างสั่นเทา "แกปล่อยให้คนนอกมารังแกแม่แก่ ๆ แบบนี้เหรอ?""อย่าเอาเด็กเข้ามายุ่ง!"แม่สามีของฉัน ขวางฉันให้อยู่ข้างหลังท่านทั้ง ๆ ที่ท่านไม่สูงเท่าฉัน แต่เธอกลับดูสูงอย่างไม่น่าเชื่อแม่สามีมองดูภาพวาดที่เสียหาย แล้วพูดกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในแกลเลอรี "โทรแจ้งตำรวจให้มารวบรวมหลักฐาน เธอจงใจทำลายทรัพย์สินคนอื่น ฉันจะฟ้องเธอ!" จางชิงตื่นตระหนกเมื่อได้ยินว่าแม่สามีของฉันต้องการแจ้งตำรวจ"คุณ คุณ คุณ... ฉันเป็นแม่แท้ ๆ ของหลี่มู่มู่ คุณคิดจะส่งฉันเข้าคุกงั้นเหรอ?"แม่สามียืดหลังตรง "ทำไม ทำผิดกฎหมายแล้วฉันเอาเรื่องคุณไม่ได้เหรอ?""หลี่มู่มู่! แกพูดสิ! แกจะปล่อยให้แม่แกไปอยู่ในคุกงั้นเหรอ?"ฉันเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเดินออกมาจากด้านหลังแม่สามีฉันมองท่าน ด้วยสายตาที่ไม่มีอารมณ์ใด ๆ ไปนานแล้วฉันกล่าว "หนูเป็นของเล่นของแม่มายี่สิบกว่าปี ตอนนี้หนูอยากเ
ปรากฏว่านอกเหนือจากการอยู่บ้านและที่บริษัทแล้ว เขาก็อุทิศตนอย่างเต็มที่ในการพัฒนาเกมใหม่อย่าว่าแต่มีชู้เลย เขาไม่แม้แต่จะออกไปข้างนอกด้วยซ้ำฉันส่งภาพถ่ายหน้าจอของวิดีโอจากกล้องวงจรปิดให้จางชิงโดยเฉพาะ และแจ้งให้เธอทราบถึงท่าทีของฉันฉันคิดว่านี่คงจะเพียงพอที่จะทำให้เธอกลัวแล้ว แต่ฉันคิดไม่ถึงว่า แม่ที่แสนดีของฉันที่เพิ่งสงบได้ไม่ถึงสามวันก็ก่อเรื่องอีกแล้วแกลเลอรีของฉันเปิดอีกครั้งหลังจากปิดทำความสะอาดไปสามวันฉันไม่ได้ทิ้งภาพวาดที่เสียหายไป ฉันต้องการซ่อมภาพพวกนั้นด้วยวิธีพิเศษ จึงเก็บมันไว้ในโกดังชั่วคราววันนี้มีลูกค้าไม่มากนัก ตอนที่ฉันกำลังกินข้าวเที่ยงที่แม่สามีส่งมาให้ จู่ ๆ ป้าสองคนวัยห้าสิบกว่า ๆ ก็บุกเข้ามาพวกเธอถือโทรศัพท์และเปรียบเทียบการตกแต่งในแกลเลอรี หลังจากพึมพำอยู่ครู่หนึ่ง ดูเหมือนว่าพวกเขาจะแน่ใจว่านี่คือสถานที่ที่พวกเขากำลังตามหา จึงกล่าวขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง "เถ้าแก่ของพวกเธอล่ะ?" ฉันยืนขึ้น: "ฉันเอง คุณมีอะไร..."ฉันยังไม่ทันจะกล่าวจบ ป้าคนนั้นก็ขัดขึ้น "เธอเองเหรอลูกสาวหน้าเงินที่อกตัญญู! ทิ้งแม่แท้ ๆ ของตนเองเพราะอยากมีชีวิตที่ดี เธอยังมีความละอายใจอ
"ไม่สิ ฉันเป็นแม่ของเธอ! ฉันบงการชีวิตลูกสาวฉันมันเกี่ยวอะไรกับพวกคุณ?""ฉันเป็นคนคลอดเธอออกมา ฉันให้เธอเรียนโรงเรียนอาชีวศึกษาเธอก็ต้องเรียน! ฉันให้เธอแต่งกับเสี่ยวหวังเธอก็ต้องแต่ง!""ฉันมีชีวิตแย่ ๆ แบบนั้น เธอถือสิทธิ์อะไรไปมีชีวิตที่ดี? สามีของฉันหนีไปจากฉัน เธอที่สิทธิ์อะไรมีสามีและแม่สามีที่รักเธอแบบนั้น?""เธอควรจะเป็นเหมือนฉัน!""เธอควรฟังฉันทุกอย่าง!"จนถึงตอนนี้ฉันเข้าใจเหตุผลแล้วว่าทำไมเธอถึง "ทำเพื่อฉัน" มาโดยตลอด และฉันก็เพิ่งจะรู้ว่า พ่อของฉันยังไม่ตาย แต่ได้หนีไปกับผู้หญิงคนอื่นตั้งแต่ตอนที่แม่ยังท้องฉันอยู่เพราะแม่เกลียดพ่อของฉัน จึงตัดทุกวิถีทางไม่ให้ฉันปีนป่ายเก้าหน้า ต้องการดึงฉันให้ตกอยู่ในโคลนตม ต้องดิ้นรนเหมือนกันกับท่านดังนั้น...ในสายตาของท่าน ฉันไม่ใช่ลูกสาวของท่าน แต่เป็นเครื่องมือที่ใช้ระบายความเกลียดชังตอนที่เห็นฉันถูกหักปีก เห็นฉันถูกคนอื่นด่าว่า ท่านคงมีความสุขมากสินะ?ดูเหมือนเธอจะลืมไปแล้วว่า ฉันคือลูกที่เธอให้กำเนิดหลังจากตั้งครรภ์มาสิบเดือนฉันไม่เพียงมีสายเลือดของชายชั่วคนนั้น ฉันยังมีสายเลือดของท่านอีกด้วย"เด็กดี อย่าร้องไห้นะ"จู
ตอนที่คุณแม่บอกฉันว่าจางถิงมีชู้ ความคิดแรกของฉันคือท่านถูกหลอกแทนที่จะเชื่อว่าจางถิงนอกใจ ฉันยอมเชื่อว่ามีผีอยู่บนโลกนี้จะดีกว่าไม่ใช่ว่าฉันหลงใหลในความรักเกินไป แต่เพราะในสมองของจางถิงมีแค่โปรแกรมคุณแม่ของจางถิงมักทอดถอนใจอยู่บ่อย ๆ ว่าถ้าไม่มีฉัน ท่านถึงขั้นสงสัยว่าเขาจะแต่งงานกันคอมพิวเตอร์เสียแล้ว"มัวยืนเหม่ออะไรอยู่? ยังไม่รีบเอาทะเบียนบ้านไปหย่ากับเขาอีก!"จางชิงแม่ของฉันจับข้อมือฉัน พลางขมวดคิ้วเร่งรัดเมื่อฉันรู้สึกตัวขึ้นมาอีกที ก็พยายามพูดอย่างสงบที่สุด "รอจางถิงเลิกงานกลับมาหนูจะคุยกับเขาอีกที...""แกยังจะคุยอะไรกับเขาอีก?"จางชิงบิดหูฉัน ดึงจนฉันรู้สึกเจ็บ "ฉันบอกแกแต่แรกแล้ว ทายาทเศรษฐีรุ่นที่สองอย่างจางถิงเชื่อถือไม่ได้หรอก นักศึกษาอนุปริญญาอย่างแก หน้าตาไม่ดีแถมยังเป็นคนซื่อ ๆ เขาจะชอบแกจริง ๆ ได้ยังไง?""ฉันเป็นแม่แก จะทำร้ายแกได้ยังไง?"หูของฉันทั้งเจ็บทั้งแสบ ถูกดึงจนเกือบจะขาดอยู่แล้วฉันพยายามจนดิ้นหลุดจากมือของท่าน ขยับออกมาห่าง ๆ แล้วถึงเอ่ยขึ้น "หนูไม่ได้บอกว่าแม่จะทำร้ายหนู แต่หนูต้องคุยต่อหน้าต่อตากับจางถิงก่อน ถ้าเกิดเขามีชู้จริง ๆ หนูก็ต้องรัก
ตอนสอบเข้าโรงเรียนมัธยม ท่านแก้ไขเอกสารโรงเรียนที่ฉันปรารถนา ปฏิเสธข้อเสนอจากโรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งของจังหวัดโดยปิดบังฉัน ทำให้ฉันต้องเข้าเรียนโรงเรียนอาชีวศึกษาที่แย่ที่สุดในจังหวัด ด้วยผลคะแนนสอบอันดับสามของจังหวัด ฉันโวยวายเหมือนโลกพังทลายลง ท่านร้องไห้อย่างขมขื่นต่อหน้าญาติและเพื่อนบ้าน บอกว่าฉันไม่รู้ถึงความลำบากของครอบครัว อยากตามผู้ชายไปเข้าโรงเรียนของพวกคนรวยท่านบอกว่าวีรบุรุษไม่ได้ดูที่ชาติกำเนิด ในสมัยของท่าน นักเรียนอาชีวศึกษาก็มีอนาคตที่สวยงามเหมือนกัน คนอื่น ๆ จำนนต่อการแสดงของท่าน และพากันมาเกลี้ยกล่อมฉัน บอกว่าโรงเรียนอาชีวศึกษาก็สอบเข้ามหาลัยได้เหมือนกัน มันไม่เป็นไรหรอกตอนเลื่อนจากอาชีวะเป็นปริญญาตรี ท่านฉีกบัตรอนุญาตสอบของฉัน ทำให้การเตรียมตัวมาทั้งปีของฉันพังทลายลงฉันซักถามด้วยความโกรธ ท่านทำเป็นกล่าวกับฉันด้วยความหวังดี ตอนนี้มีนักศึกษามหาลัยมากมายที่หางานทำไม่ได้ สู้ยอมรับงานที่มั่นคงที่โรงเรียนจัดหาให้ดีกว่าคนอื่นคงไม่รู้ว่า "งานมั่นคง" ที่ท่านพูดถึงคือการขันสกรูบนสายพาน จึงพากันสนับสนุนโน้มน้าวฉันให้เริ่มจากความเป็นจริง หลังจากเรียนจบ ท่านก็ใช้คว
"เดี๋ยวสิ นี่มันเรื่องสามีภรรยาเหรอ""ฟังที่เธอพูด ฉันนึกว่าคุณหลี่ไปเป็นเมียน้อยใครเสียอีก""แหม คนเป็นแม่ร้อนใจไงล่ะ พอเข้าใจได้..."เมื่อได้ยินการสนทนาของพวกเขา ฉันก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกอย่างน้อยฉันก็ไม่ถูกกล่าวหาว่าเป็นเมียน้อยหากินกับผู้ชาย นับว่ารักษาอาชีพการงานเอาไว้ได้จางชิงคิดไม่ถึงว่าฉันจะต่อปากต่อคำต่อหน้าผู้คน จึงชะงักไปครู่ใหญ่จากนั้นก็ร้องไห้ออกมา"หลี่มู่มู่ แกทำให้ฉันผิดหวังจริง ๆ!""ฉันเห็นกับตาตัวเองว่าเขาเข้าไปในโรงแรมพร้อมกับผู้หญิง แกยังต้องการพิสูจน์อะไรอีก ฉันเป็นแม่ของแก จะโกหกแกหรือไง""พูดไปพูดมา แกก็แค่ต้องการใช้เรื่องนี้เพื่อเรียกร้องเงินกับเขา! ฉันมีลูกที่ไร้คุณธรรม เห็นแก่เงินแบบแกได้ยังไงเนี่ย!"ท่านทรุดตัวลงกับพื้น และชี้มาที่ฉันอย่างเจ็บปวดใจ "ถ้าวันนี้แกไม่หย่า ต่อไปก็ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่!"จากนั้นท่านก็เอามือกุมหน้าอก และพึมพำอย่างแผ่วเบา "หัวใจฉัน...โอย แกทำฉันโมโหแทบจะตายอยู่แล้ว..."การแสดงของท่านดูชำนาญราบรื่นเป็นพิเศษ สามารถเรียกร้องความเห็นใจจากผู้คนรอบ ๆ โดยไม่ต้องคิดอะไรเลยจริง ๆ แล้วสุขภาพของท่านดีมาก ไม่ต้องพูดถึงโรคหั
ทันใดนั้นท่านก็เปลี่ยนหน้าอีกครั้ง และพูดเกลี้ยกล่อมอย่างจริงใจ "มู่มู่ แกยังเด็กอยู่ ไม่รู้ความชั่วร้ายของจิตใจคน ฟังแม่นะ หย่ากับเขาซะ แล้วไปแต่งกับเสี่ยวหวัง เขาคือผู้ชายที่ดีที่สุดสำหรับแก""เสี่ยวหวังไม่รังเกียจที่แกเคยแต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่ง เขายังรอแกมาตลอด!" ท่านพูดพลางเช็ดน้ำตา พฤติกรรมบ้าคลั่งของท่าน ทำให้แขกหลายคนตกใจกลัว ถึงตอนนี้ก็มีคนได้สติกลับคืนมา และช่วยพูดต่อ"คุณหลี่ คุณอย่าหลงผิดอีกเลยนะ เงินมันสำคัญกว่าความจริงใจเสียที่ไหน""นั่นน่ะสิ คุณอยากเห็นแม่ของคุณหัวใจวายเพราะคุณจริง ๆ เหรอ ถึงตอนนั้นต่อให้คุณเสียใจมันก็สายเกินไปแล้ว""รีบไปหย่าเถอะ ทะเลาะกับแม่เพราะผู้ชายเลว ๆ ที่มีชู้ มันไม่กตัญญูเอาซะเลย!"ท่านเหลือบมองฉันอย่างได้ใจท่านชอบทำแบบนี้ที่สุด อาศัยคนอื่นเพื่อตอกฉันเอาไว้แน่นบนเสาแห่งความละอายทางศีลธรรม ราวกับว่าความอัปยศของฉันคือรางวัลที่ดีที่สุดสำหรับท่านคำตำหนิของแขกลอยมาเข้าหูของฉันไม่หยุด ฉันรู้สึกเหนื่อยทั้งกายและใจเพราะท่านเป็นแม่ของฉัน ดังนั้นการตัดสินใจของท่านต้องเป็นเรื่องที่ดีต่อฉันอย่างแน่นอนเพราะท่านทำเพื่อฉัน ดังนั้นฉันจึงต้องฟังท