ชินกรณ์ มาเฟียหนุ่มตัวร้าย เปิดธุรกิจสีขาวบังหน้าเพื่อทำธุรกิจสีเทาอย่างราบรื่น เจ้าชู้ หลายใจ ไม่จริงใจกับผู้หญิงคนไหน ฟันแล้วทิ้งคือคติของเขา ฟ้าฝัน สาวสวยดีกรีดาวมหาลัย นิสัยอ่อนโยน แต่ก็เข้มแข็ง ตรงไปตรงมา เธอค่อนข้างดื้อรั้น ไม่ฟังคำพ่อแม่ และไม่ชอบทำตามคำสั่งของใคร
View More"อะไรนะครับ ผมต้องแต่งงาน?" ชายหนุ่มขมวดคิ้วถามผู้เป็นพ่อกลับ
"ใช่ ต้องแต่งงานกับลูกสาวเพื่อนพ่อ ครอบครัวเราหมั้นหมายเอาไว้ให้ตั้งแต่เด็กๆ แล้ว"
"ครอบครัวไหนครับ"
"ครอบครัวของอาสิทธาไง"
"มะ หมายความว่าไงครับ พ่อจะให้ผมแต่งงานกับลูกฆาตกรที่ทำให้แม่ผมต้องตายเหรอครับ?"
"เรื่องมันผ่านมาแล้วนะ ปล่อยวางเถอะ พ่อไม่อยากให้เราจมปลักอยู่กับเรื่องพวกนั้นนะ"
"แล้วทำไมผมต้องแต่งด้วยครับ"
"มันเป็นความต้องการของแม่เราก่อนตายไง แม่เราอยากให้เราเจอคนดีๆ นะ"
"คนดีๆ ที่เป็นฆาตกรเหรอครับ?"
"ตอนนั้นหนูฟ้าฝันยังไม่เกิดเลยนะ เธอไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยหรอก"
"แต่นั่นเป็นครอบครัวของเธอนี่ครับ"
"ก็ใช่ไง มันเป็นอุบัติเหตุนะ ไม่มีใครอยากให้เกิดหรอก"
"...."
"ไม่อยากให้แม่มีความสุขเหรอ"
"ครับ อยากครับ"
"งั้นก็ทำตามสิ่งที่แม่เราขอสิ แม่เราอยากเห็นเรามีความสุขนะ ไม่งั้นคงไม่อยากให้เราแต่งงานกับหนูฟ้าฝันหรอก"
"แม่อาจจะคิดผิดครับ เพราะตอนนั้นเธอยังไม่เกิด ไม่มีโอกาสได้เห็นหน้ากันด้วยซ้ำเธออาจจะไม่ใช่ผู้หญิงดีอะไร แต่ไม่เป็นไรครับ ถ้ามันเป็นความต้องการของแม่ผมก็จะแต่งครับ..."
*****************************
ไนท์คลับ....
เสียงเพลงดังกระหึ่มแข่งกับเสียงพูดคุยของผู้คนด้านใน แต่เสียงพูดก็ถูกกลบเกลื่อนด้วยเสียงเพลงอยู่ดี
หญิงสาวหน้าตาสะสวยกำลังนั่งกระดกน้ำเมาที่สั่งมาหลายขวด ท่ามกลางความสุขของใครหลายๆ คนที่ได้มาปลดปล่อย แต่สำหรับเธอมันไม่มีความสุขเลย
ที่ดื่มก็เพื่อแก้เครียด และให้มันหลับไปแบบนั้นก็พอ
"เฮ้~ สวัสดีสาวน้อย ให้พี่นั่งดื่มเป็นเพื่อนมั้ย"
"...." คนตัวเล็กชำเลืองตาขึ้นมองไปยังต้นเสียงที่ทักทายเธอ ก่อนจะตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ห้วนๆ "ไม่ต้องยุ่ง!"
"อ้าว นี่คนอุตสาห์เป็นห่วงเห็นนั่งดื่มอยู่คนเดียวก็เลยเห็นใจอยากจะดื่มเป็นเพื่อน"
"เหอะ!" เธอเค้นเสียงหัวเราะ ดูด้วยตาเปล่ายังรู้ว่าผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรจากเธอ
"เออแม่ง ไม่ยุ่งก็ได้วะหยิ่งชิบหาย!"
"...." เธอไม่ได้สนใจอะไรกับคำพูดของผู้ชายคนนั้น นั่งดื่มไปเรื่อยๆ จนเริ่มดึกและน้ำเมาที่สั่งมาก็เริ่มร่อยหรอตรงไปเรื่อยๆ "อืมน้อง...เอาแบบเดิมให้พี่อีกสองขวด เดี๋ยวพี่กลับมา"
พูดจบเธอก็หยิบเงินแบงค์พันจำนวนหลายใบออกมาวางไว้บนโต๊ะให้กับพนักงาน เพื่อยืนยันว่าเธอไม่หนีไปไหนแน่นอน และก็จ่ายเงินค่าเครื่องดื่มที่เธอกินไปก่อนหน้าด้วย
"ได้ครับพี่"
ร่างบางลุกขึ้นเดินโซซัดโซเซออกไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ทางด้านหลังคลับ ไม่รู้ว่าเดินชนกับอะไรบ้างรู้แต่ว่าตัวเองเดินไม่ตรงทางเลย
"อืมม..."
ตึก!
"โอ๊ย! เดินยังไงไม่รู้จักหลบทางเนี่ย!" เธอโวยวายใส่คนตรงหน้า โดยที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าคนที่เธอโวยวายใส่เป็นใคร
"...." เจ้าของร่างกำยำที่เธอบังเอิญเดินชนยืนจ้องมองโดยที่ไม่ได้พูดอะไร ในขณะที่เธอโหวกเหวกโวยวายใส่อย่างเอาเป็นเอาตายเพราะคิดว่าตัวเองไม่ผิดแต่กลับเป็นผู้ชายคนนั้นต่างหากที่ผิดเพราะมาเดินชนเธอและไม่กล่าวคำขอโทษใดๆ ทำให้เธอไม่พอใจเอามากๆ กับการกระทำนี้
"อือ...เดินชนเสาหรอวะ?" ร่างบางพึมพำอยู่กับตัวเอง เพราะไม่ได้ยินเสียงของเขาพูดออกมาเลย มีแต่เธอที่พูดอยู่คนเดียวและก็พูดไม่หยุดเลยด้วย
ถ้าไม่ใช่เสาผู้ชายคนนี้ก็คงจะเป็นใบ้พูดไม่ได้เพราะไม่ยอมพูดอะไรออกมาเลย
"จิ๊!" หญิงสาวทำเสียงจิ๊จ๊ะใส่คนตรงหน้า ก่อนจะเดินผ่านชายหนุ่มออกไป
"เดี๋ยว!" ขณะที่หญิงสาวกำลังจะเดินออกไป เธอก็ถูกคว้าแขนเอาไว้ซะก่อน ทำให้คนตัวเล็กเซถลาไปโดนกับอกแกร่งอย่างแรง
ปึก!
"โอ๊ย! อะไรอีกล่ะเนี่ย!?" เธอโวยวายใส่เขา พร้อมกับฝ่ามือฟาดลงที่หน้าอกของชายหนุ่มอย่างรุนแรง แต่เขาไม่ได้มีท่าทีสะทกสะท้านหรือรู้สึกเจ็บอะไรเลย
"เดินชนคนอื่น ไม่ขอโทษไม่พอแต่กลับมาต่อว่าคนอื่นอีก"
"ฉันไม่ผิดสักหน่อย คุณเองนั่นแหละที่ไม่รู้จักหลบ ทางนี่มันเป็นที่ของคุณหรือไง"
"ขอโทษเดี๋ยวนี้"
"ไม่!" เธอปฏิเสธกลับอย่างทันควัน ให้ตายยังไงเธอก็ไม่มีทางขอโทษผู้ชายคนนี้เด็ดขาด เพราะเธอไม่ได้ผิดไม่ได้ทำอะไรผิดเลยด้วย
"ฉันบอกให้ขอโทษ!" มือหนาจับที่หัวไหล่ของเธอและเขย่าสองสามครั้งเพื่อให้เธอได้สติ ทว่าการกระทำของเขามันกำลังทำให้เธอรู้สึกพะอืดพะอมอยากจะอาเจียนตรงนี้
"อึกก..."
"เฮ้ยๆๆ"
"อ้วกก!!" และแล้วสิ่งปฏิกูลก็ถูกหญิงสาวปลดปล่อยออกมาใส่เสื้อผ้าของคนตรงหน้า
"บ้าชิบ!" ชายหนุ่มสบถออกมา เพราะตามเนื้อตัวของเขามันเต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ที่เธออาเจียนออกมา ส่วนเธอนั้นก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
"อืออ...หลบไป!" มือเล็กรีบผลักชายหนุ่มให้พ้นทาง ก่อนจะรีบเดินโซซัดโซเซไปยังห้องน้ำที่อยู่อีกไม่ไกล และอาเจียนส่วนที่เหลือที่ทำให้เธอยังรู้สึกพะอืดพะอมอยู่ออกมาจนหมด
"อืมมม..."
"ยัยบ้า! เธอมาอ้วกใส่ฉันทำไมเนี่ย!" ชายหนุ่มเดินตามเข้ามาในห้องน้ำทำเอาเธอตกใจเป็นอย่างมากเพราะตรงนี้เป็นห้องน้ำของผู้หญิงผู้ชายอย่างเขาไม่ควรมาเลยด้วยซ้ำ
หลังจากที่ได้อาเจียนออกมาเธอก็รู้สึกดีขึ้นเยอะ และพอจะมองออกว่าชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอหน้าตาเป็นแบบไหน
"นี่คุณเข้ามาได้ยังไง นี่มันห้องน้ำผู้หญิงนะ!"
"เธอก็ดูฉันสิ สภาพแบบนี้เธอจะให้ฉันเดินไปตรงไหน?" ชายหนุ่มถามกลับ
"ก็ละใครใช้ให้คุณมาเขย่าตัวของฉันล่ะ ก็สมควรแล้วล่ะที่ต้องเจอแบบนั้น"
"...." ชายหนุ่มถอนหายใจและถอดเสื้อของตัวเองออก ก่อนจะโยนให้กับเธอที่ยืนอยู่ตรงอ่างล้างหน้า "เอาไปซักทำความสะอาดให้ฉันด้วย เสื้อตัวนี้ราคาแพงมากนะ"
"เหรอ?" เธอหยิบเสื้อของเขาขึ้นมาและโยนใส่ถังขยะอย่างท้าทาย "เดี๋ยวฉันซื้อให้ใหม่เอง ตัวนี้มันสกปรกไปแล้วก็ทิ้งไปเถอะ"
"...." ชายหนุ่มแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเองเมื่อได้เห็นหญิงสาวโยนเสื้อตัวโปรดของเขาลงถังขยะไปแบบนั้น มันสกปรกก็จริงแต่ถ้าเอาไปทำความสะอาดมันก็เสร็จแล้ว
"พอใจแล้วนะ เลิกยุ่งกับฉันด้วย" พูดจบเธอก็เดินกลับมายังโต๊ะของตัวเองทันที ชายหนุ่มเองก็รีบเดินตามมาเพราะยังคุยกับเธอไม่เสร็จและเธอก็ไม่ควรทำแบบนี้ด้วย
"นี่เธอ!"
"...." หญิงสาวหันไปมองหน้าชายหนุ่มที่เดินตามเธอมา ก่อนจะหยิบขวดเหล้าที่พนักงานเอามาวางไว้ให้ขึ้นกินอย่างไม่สนใจอะไร จนกระทั่งถูกแย่งขวดเหล้าในมือไป
"จะกินให้ตายเลยหรือไง!?"
"เอาคืนมา!"
"พอละ ร้านฉันปิดละ"
"หมายความว่าไง?"
"...."
"คุณชินกรณ์มีอะไรหรือเปล่าครับ" พนักงานรีบเดินมายังโต๊ะของหญิงสาว เมื่อได้เห็นเจ้าของคลับยืนถอดเสื้ออยู่ และดูเหมือนกำลังทะเลาะกับหญิงสาวอยู่ด้วย
"ไปเอาเสื้อมาให้ฉันที"
"ได้ครับ"
"หมายความว่าไง คุณเป็นเจ้าของที่นี่อย่างนั้นหรอ?"
"ใช่ และที่นี่ก็ปิดแล้วด้วยเลิกกินแล้วก็กลับไปได้แล้ว"
"แต่ที่นี่มันปิดตามเวลา"
"ปิดตามคำสั่งของฉันต่างหาก ฉันออกคำสั่งให้ลูกน้องเก็บปิดร้านก็คือปิด"
"เหอะ!"
"เสื้อของคุณชินกรณ์ได้แล้วครับ"
"ขอบใจ เก็บโต๊ะและก็เก็บเงินของผู้หญิงคนนี้ด้วย แต่ถ้าเธอไม่มีปัญญาจ่ายก็ลงบัญชีฉันเอาไว้"
"คุณผู้หญิงจ่ายเรียบร้อยแล้วครับจ่ายเกินด้วย"
"ไม่เป็นไรฉันให้ถือว่าเป็นทิป"
"ขอบคุณมากครับ"
"...." เธอมองหน้าชายหนุ่มก่อนจะคว้าขวดเหล้าที่เหลือเดินออกจากคลับไป กลับก็ได้แต่เธอก็ไปหาที่อื่นนั่งดื่มอยู่เหมือนเดิมอยู่ดี
เวลาผ่านไป...
บรืน~
มีรถเก๋งแล่นมาจอดตรงหน้าของหญิงสาวขณะที่เธอกำลังนั่งดื่มอยู่ตรงมุมมืดริมฟุตบาทข้างถนน กระจกรถค่อยๆ ลดลงอย่างช้าๆ และได้เห็นเจ้าของรถที่อยู่ด้านใน
"บ้านเธออยู่ไหนฉันจะไปส่ง"
"ไม่ต้องยุ่ง!"
"แล้วเธอจะนั่งอยู่ตรงนี้ให้ไอ้พวกโรคจิตมาลากเธอไปข่มขืนหรือไง?"
"ฉันไม่มีบ้านให้กลับจบนะ"
"ขึ้นมาเดี๋ยวฉันพาไปหาที่พัก"
"ไม่ จะไปไหนก็ไปอย่ามายุ่งกับฉัน"
"บอกให้ขึ้นรถ" คราวนี้ชายหนุ่มข่มเสียงใส่ น้ำเสียงของเขามันดุดันแต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกกลัวกลับกันเธอไม่ได้สนใจคำพูดของเขาเลยด้วยซ้ำ
"...."
"จะมาขึ้นดีๆ หรือจะรอให้ไอ้พวกโรคจิตมันลากเธอไปข่มขืนแล้วฆ่าให้ตาย?'
"เหอะ! ตายได้ซะก็ดี"
"...." ชายหนุ่มเปิดประตูลงมาจากรถก่อนจะอุ้มหญิงสาวขึ้นและยัดเธอเข้าไปนั่งในรถของตัวเอง "อย่าลงมานะไม่งั้นเธอเจอดีแน่!"
"...."
ห้าปีต่อมาอึกก อ้วกก อ้วกก ชินกรณ์ได้นั่งกอดโถส้วมอาเจียนออกมาอีกครั้งในรอบหลายปีหลังจากที่ฟ้าฝันคลอดลูกคนที่สองออกมา เห็นแบบนี้แล้วเธอก็อดที่จะสงสารไม่ได้ เพราะชินกรแพ้ท้องแทนเธอมารอบนี้รอบที่สองแล้ว อาการก็หนักหน่วงพอๆ กันเลย "แม่ฮะพ่อเป็นอะไรหรอฮะทำไมถึงอ้วกแบบนั้นพ่อไม่สบายหรอ" ชารัญลูกชายคนโตของชินกรณ์เอ่ยถามผู้เป็นแม่ที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง ตอนเด็กๆ ได้ฉายาว่าลูกหมูเพราะตัวอ้วน แต่ตอนนี้สงสัยจะต้องได้ฉายาว่าเสือเพราะสายตาแพรวพราวตกผู้หญิงได้ไม่น้อยเลย ดูเจ้าชู้ตั้งแต่เด็กแต่เล็กเหมือนกับพ่อไม่มีผิด "ครับ พ่อกำลังไม่สบายอยู่ อย่าไปรบกวนพ่อนะ""ครับแม่" "อึก...อ้วกก ลูกหมูมาลูบหลังให้พ่อหน่อยสิ อืม...""ได้ฮะ" เด็กน้อยเดินเข้าไปหาผู้เป็นพ่อในห้องน้ำอย่างว่าง่าย ก่อนจะใช้ฝ่ามือลูบแผ่นหลังกว้างของผู้เป็นพ่อไปมา "ไปเล่นไหนมาทำไมเพิ่งกลับ?" "เล่นอยู่กับเพื่อนข้างบ้านครับพ่อ" "อืม..." "พ่อฮะผมมีเรื่องจะบอก" "ว่ามาสิเรื่องอะไร?" "คือผมอยากได้เลโก้ชุดใหม่ที่เพิ่งจะออกมาฮะ อยากเอาไปเล่นกับเพื่อนพ่อซื้อให้ผมหน่อยสิ" "ของเล่นที่บ้านยังเยอะไม่พออีกหรอ?" "แต่อันนี้เป็นเลโก้ชุดให
กลางดึกคืนใกล้วันคลอดเต็มที คิ้วสวยขมวดเป็นปมเข้าหากัน พร้อมกับมือรีบกุมท้องของตัวเองเอาไว้ จู่ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนกับว่าบางอย่างเคลื่อนตัวกำลังจะออกมา รู้สึกเหมือนว่าบางอย่างแตกไหลออกมาตรงช่องหว่างขาของเธอ "อึกอ๊ะ!? คะ คุณชิน...อื้อ!" "ฟ้า!" ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นเปิดโคมไฟหัวเตียงแล้วหันไปมองภรรยา ปฏิกิริยาของเธอในตอนนี้ทำให้เขาต้องร้อนรน รีบลุกไปเปิดไฟแล้วเข้ามาดูอาการของเธออีกครั้ง "จะคลอดแล้วหรอ!?""ใช่ ปวดท้องอ่ะ ไม่ไหวอื้อ..." "ไปโรงพยาบาลตอนนี้คงได้คลอดบนรถแน่ เดี๋ยวฉันให้คนไปตามอาหมอมาให้นะ" "อื้ม..." ชินกรณ์รีบคว้าโทรศัพท์แล้วบอกให้ลูกน้องไปรับคุณหมอที่ฟ้าฝันฝากครรภ์ด้วยมาที่บ้านพร้อมกับอุปกรณ์คลอดด่วน เพราะตอนนี้ฟ้าฝันใกล้คลอดเต็มทีแล้ว "อึกอื้อ..." "ปะ เป็นยังไงบ้างฟ้าฝัน" "ฮึก...ฉันจะไม่ไหวแล้ว คุณหมอมาหรือยัง""ใกล้แล้วๆ อดทนหน่อยได้ไหม ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำคลอดยังไงถ้าลูกออกมาแล้ว" "ฮึกก...""ฟ้าฝัน ฟ้าฝัน!" "ไม่ไหว กรี๊ด~~" หญิงสาวออกแรงเบ่งเต็มที่ ก่อนที่เด็กในครรภ์จะออกมา ชินกรณ์ที่อยู่ในห้องกับเธอเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ลูกน้อยของเขาคลอดออกมาเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนน
เดือนที่แปด...ยิ่งท้องใหญ่ฟ้าฝันก็ยิ่งเดินลำบากมากขึ้นส่วนลูกหมูก็ได้ไปอยู่กับปู่และตาถาวรยังไม่มีกำหนดกลับ เพราะฟ้าฝันท้องใหญ่และไม่ค่อยมีเวลาดูแล ชินกรณ์เองก็ต้องคอยดูแลฟ้าฝันด้วย แต่ก็ยังคอยไปๆ มาๆ อยู่บ่อยๆ ลูกหมูติดคุณปู่และคุณตามากเพราะทั้งสองชอบตามใจ ไม่ว่าจะอยากได้อะไรก็จะรีบหามาประเคนให้หลานชายทันที แบบนี้หรือหลานชายจะไม่ติด ขณะที่หญิงสาวท้องโย้กำลังนั่งห้อยขาอยู่ที่เตียง สามีอย่างชินกรณ์ก็เดินเข้ามาแล้วย่อตัวนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของเธอ "ฟ้าฝันฉันมีอะไรจะให้เธอ""อะไรหรอคุณ?" "ยื่นมือซ้ายของเธอมาสิ" "...." เธอยื่นมือให้กับคนตรงหน้าอย่างงงๆ จากนั้นก็มีแหวนสวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เป็นแหวนแต่งงานที่เธอถอดเอาไว้ให้กับเขาก่อนจะพาลูกหนีไป แต่ไม่คิดว่าเขาจะเก็บมันเอาไว้ตลอด "ห้ามถอดมันออกอีกนะ แหวนวงนี้มันมีความสำคัญกับฉันมาก ตอนนี้ยกให้เธอดูแลแล้วเหมือนกับใจของฉันที่ยกให้เธอดูแล" "ไม่เห็นต้องหวานขนาดนี้เลย""ฉันรักเธอนะฟ้าฝัน""ฉันสัญญาว่าจะดูแลให้คุณเป็นอย่างดีเลย" "ฉันก็จะดูแลเธอเป็นอย่างดีเหมือนกัน" พูดจบชินกรณ์ก็จูบลงบนหลังมือของภรรยาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเคลื่อน
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
ห้าเดือนต่อมา..."ค่อยๆ เดินนะ" "ไม่ต้องประคองขนาดนั้นก็ได้ ฉันแค่ท้องนะไม่ได้ขาหักสักหน่อย" "ไม่ได้หรอก ฉันสัญญากับเธอเอาไว้แล้วว่าฉันจะดูแลเธอเป็นอย่างดี""อื้ม...แต่ครั้งนี้ฉันไม่ได้แพ้ท้องนะ ไม่ได้เป็นอะไรเลย ฉันต้องเป็นคนคอยดูแลคุณซะอีก""ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้มันก็เริ่มจะหายแล้วล่ะ" "ช่วงที่คุณแพ้ท้องฉันก็ไม่ค่อยได้ดูแลคุณเลย มัวแต่ยุ่งอยู่กับลูกหมู" "ไม่เห็นเป็นอะไรเลย แค่เธอยอมให้อภัยฉันยอมมีลูกให้ฉัน แค่นี้ฉันก็ดีใจจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว อีกอย่างฉันก็เข้าใจเธอ ลูกหมูยิ่งโตยิ่งดื้อเธอก็เลยต้องคอยดูแลเป็นพิเศษ""ก็ถ้าไปพยศใส่แม่บ้านหรือใส่ลูกน้องของคุณก็เป็นเรื่องสิ ฉันไม่อยากให้ลูกหมูกับความวุ่นวาย ไม่อยากให้ลูกหมูทำนิสัยไม่ดีใส่ใคร""เอาหน้าลูกหมูยังเด็กอยู่ยังสอนกันได้ พวกมันก็เข้าใจอยู่ ไม่มีใครกล้าว่าคุณหนูของบ้านหรอก""สมชื่อจริงๆ คุณหนู" ฟ้าฝันเน้นคำว่าคุณหนูใส่หน้าสามี "ว่าแต่ตัวเล็กในนี้ดิ้นบ้างหรือเปล่า" มือหนาเลื่อนไปจับที่หน้าท้องนูนก่อนจะสัมผัสวนไปมาเบาๆ "ก็มีบ้างนะ แต่ยังดิ้นไม่แรง ตอนท้องลูกหมูก็ดิ้นช่วงเจ็ดเดือน ดิ้นแรงมากๆ ด้วย""หรอ...." ชินกรณ์มองท้องภรรย
สี่เดือนต่อมา...ปี๊บๆๆ "ใครมาคะเนี่ย""สงสัยไอวากับคุณตรีศูลจะมาแล้วค่ะ รบกวนป้าดูลูกหมูให้ทีนะคะ เดี๋ยวฟ้าจะออกไปต้อนรับพวกเขาเอง""ได้ค่ะคุณฟ้า" เธอรีบเดินออกไปต้อนรับสองสามีภรรยา "ไอวา คุณตรีศูลสวัสดีค่ะ""สวัสดีครับ""สบายดีนะ ได้ข่าวว่ากำลังจะมีตัวเล็กอีกคนแล้ว" "อื้ม สบายดี เข้ามาในบ้านกันก่อนเถอะเดี๋ยวฉันให้แม่บ้านเตรียมของว่างมาให้" "แล้วไอ้ชินล่ะไปไหน มันไม่อยู่กับเธอหรอ" "เขาอยู่ข้างบนโน่นค่ะ" "...." ตรีศูลขมวดคิ้ว เพราะที่ผ่านมาเห็นชินกรณ์ตัวติดกับภรรยาตลอดไม่คิดว่าจะห่างกายกันได้ ยิ่งเมียท้องอยู่แบบนี้น่าจะยิ่งหวงเมียมากขึ้นไปอีก "ทะเลาะกันหรอ?""เปล่าค่ะ คุณตรีศูลขึ้นไปดูเองดีกว่า""ไปสิคุณ" ไอวาย้ำ"ครับๆ" ตรีศูลเดินขึ้นบันไดขึ้นไปดูเพื่อนสนิทตามที่ฟ้าฝันบอก พอเปิดประตูเดินเข้าไปก็เห็นชินกรณ์นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง สภาพก็ใส่แค่กางเกงวอร์มตัวเดียวไม่ได้ใส่ชุดชั้นในเสื้อก็ไม่ได้ใส่ "ไอ้เวร มึงนี่มันทุเรศจริงๆ นะ" ตรีศูลบ่นพึมพำ เพราะเห็นสภาพของเพื่อนสนิทในตอนนี้แล้วอดที่จะว่าไม่ได้จริงๆ ( หมายถึงไม่ได้ใส่กางเกงในนอนแล้วลูกชายก็ดันออกมาเป็นลำใหญ่ยาว เพราะใส่เพ
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
เวลาต่อมา...ครืน~ ครืน~ ครืน~ ซ่า~ ซ่า~ ซ่า~ เสียงคลื่นทะเลที่ซัดเข้าฝั่งกล่อมทำให้ฟ้าฝันที่กำลังยืนมองทอดยาวออกไปถึงกับเคลิ้ม เป็นบรรยากาศที่ทำให้เธอรู้สึกดีมากจริงๆ เหมือนเธอได้มาปลดปล่อยความรู้สึกที่ตัวเองแบกรับอยู่ทิ้งไป หมับ!"อื้อ...ลูกหมูล่ะ?" เธอเอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง "เล่นอยู่กับพวกการ์ดน่ะ ฉันก็เลยเดินออกมาหาเธอ ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะ?" "ตรงนี้ลมมันเย็นดี ฉันก็เลยมายืนรับลม" "สบายใจขึ้นบ้างไหม?" "อืม...ก็สบายใจขึ้นอยู่เหมือนกัน" "ได้มาอยู่แบบนี้แล้วฉันว่าเราก็ควรจะหาโอกาสนะ" "โอกาสอะไรของคุณ?" "ก็..." มือหยาบลูบที่หน้าท้องแบนราบไปมาเบาๆ "โอกาสที่จะทำน้องให้ลูกหมูไง" เปี๊ยะ! ฟ้าฝันฟาดมือลงที่มือของชินกรณ์อย่างแรง จนเขายอมปล่อยมือออกไป แต่ก็เปลี่ยนไปกอดเธอแทน "พูดอะไรของคุณเนี่ย!?" "พูดความจริงนี่นา ฉันอยากมีลูกอีกสักคน ตอนนี้ลูกหมูก็ใกล้จะขวบนึงแล้ว มีอีกสักคนก็น่าจะอายุห่างจากลูกหมูประมาณสองปี ฉันไม่อยากให้ลูกอายุห่างกันมากพวกเขาจะได้ดูแลกัน" "...." "เธอยังมีเรื่องอะไรกังวลอีกหรอ หรือว่ายังไม่พร้อม" "ไม่รู้สิ แค่คิดว่าตั
สองวันถัดมา...ถึงจะได้กลับมาอยู่ที่บ้านแล้วแต่ชินกรณ์ก็ยังไปทำงานไม่ได้ เพราะร่างกายของเขายังไม่กลับมาหายดีร้อยเปอร์เซ็นต์ ถึงจะไม่ได้เป็นอะไรมากแต่ฟ้าฝันก็ยังไม่วางใจ "อื้มม ฟอด ฟอด ฟอด ชื่นใจจังเลยลูกสาวใครเนี่ย" "แอ้ แอ้ หม่ำ หม่ำ" แม้จะพูดได้เป็นบางคำแต่คำที่ฟังชัดที่สุดก็คือคำว่าหม่ำ จะพูดทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าผู้เป็นแม่หรือได้เห็นหน้าของชินกรณ์ "หนูเพิ่งจะกินไปเมื่อกี้เองนะลูกหมูจะกินอีกแล้วหรอ แค่นี้ก็อ้วนเป็นหมูแล้วนะ" ชินกรณ์มองหน้าลูกชายแล้วอยากจะหยิกแก้มให้แรงๆ กัดแก้มให้เป็นรอยฟันสักที แต่ก็ไม่กล้ากลัวว่าลูกชายจะเจ็บ อีกอย่างก็กลัวโดนเมียด่าด้วย...แกร้ก! "เล่นอะไรกันอยู่น่ะ?" ฟ้าฝันเดินออกมาจากห้องน้ำ พลางเอ่ยถามสามีที่กำลังนอนอยู่บนเตียงโดยมีลูกชายนั่งอยู่บนหน้าอก "ลูกหมูกินนมไปเมื่อกี้ จะหม่ำอีกละ""อย่าตามใจมากนะคุณ""ครับ" "แล้วนี่ยังไม่หายเจ็บทำไมเอาลูกหมูไปนั่งบนอกล่ะ เดี๋ยวก็เจ็บหนักขึ้นไปอีกหรอก ลูกหมูยังเด็กไม่รู้เรื่องอะไรหรอก ไม่ทันได้ระวังอะไรด้วย" "ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้แข็งแรงแล้วนี่ไง""ตัวยังมีรอยเขียวช้ำอยู่เลย เอาอะไรมาบอกว่าแข็งแรงแล้ว""
Comments