EP:01 ผู้หญิงขี้เมา

"อะไรนะครับ ผมต้องแต่งงาน?" ชายหนุ่มขมวดคิ้วถามผู้เป็นพ่อกลับ

"ใช่ ต้องแต่งงานกับลูกสาวเพื่อนพ่อ ครอบครัวเราหมั้นหมายเอาไว้ให้ตั้งแต่เด็กๆ แล้ว"

"ครอบครัวไหนครับ"

"ครอบครัวของอาสิทธาไง"

"มะ หมายความว่าไงครับ พ่อจะให้ผมแต่งงานกับลูกฆาตกรที่ทำให้แม่ผมต้องตายเหรอครับ?"

"เรื่องมันผ่านมาแล้วนะ ปล่อยวางเถอะ พ่อไม่อยากให้เราจมปลักอยู่กับเรื่องพวกนั้นนะ"

"แล้วทำไมผมต้องแต่งด้วยครับ"

"มันเป็นความต้องการของแม่เราก่อนตายไง แม่เราอยากให้เราเจอคนดีๆ นะ"

"คนดีๆ ที่เป็นฆาตกรเหรอครับ?"

"ตอนนั้นหนูฟ้าฝันยังไม่เกิดเลยนะ เธอไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยหรอก"

"แต่นั่นเป็นครอบครัวของเธอนี่ครับ"

"ก็ใช่ไง มันเป็นอุบัติเหตุนะ ไม่มีใครอยากให้เกิดหรอก"

"...."

"ไม่อยากให้แม่มีความสุขเหรอ"

"ครับ อยากครับ"

"งั้นก็ทำตามสิ่งที่แม่เราขอสิ แม่เราอยากเห็นเรามีความสุขนะ ไม่งั้นคงไม่อยากให้เราแต่งงานกับหนูฟ้าฝันหรอก"

"แม่อาจจะคิดผิดครับ เพราะตอนนั้นเธอยังไม่เกิด ไม่มีโอกาสได้เห็นหน้ากันด้วยซ้ำเธออาจจะไม่ใช่ผู้หญิงดีอะไร แต่ไม่เป็นไรครับ ถ้ามันเป็นความต้องการของแม่ผมก็จะแต่งครับ..."

*****************************

ไนท์คลับ....

เสียงเพลงดังกระหึ่มแข่งกับเสียงพูดคุยของผู้คนด้านใน แต่เสียงพูดก็ถูกกลบเกลื่อนด้วยเสียงเพลงอยู่ดี

หญิงสาวหน้าตาสะสวยกำลังนั่งกระดกน้ำเมาที่สั่งมาหลายขวด ท่ามกลางความสุขของใครหลายๆ คนที่ได้มาปลดปล่อย แต่สำหรับเธอมันไม่มีความสุขเลย

ที่ดื่มก็เพื่อแก้เครียด และให้มันหลับไปแบบนั้นก็พอ

"เฮ้~ สวัสดีสาวน้อย ให้พี่นั่งดื่มเป็นเพื่อนมั้ย"

"...." คนตัวเล็กชำเลืองตาขึ้นมองไปยังต้นเสียงที่ทักทายเธอ ก่อนจะตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ห้วนๆ "ไม่ต้องยุ่ง!"

"อ้าว นี่คนอุตสาห์เป็นห่วงเห็นนั่งดื่มอยู่คนเดียวก็เลยเห็นใจอยากจะดื่มเป็นเพื่อน"

"เหอะ!" เธอเค้นเสียงหัวเราะ ดูด้วยตาเปล่ายังรู้ว่าผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรจากเธอ

"เออแม่ง ไม่ยุ่งก็ได้วะหยิ่งชิบหาย!"

"...." เธอไม่ได้สนใจอะไรกับคำพูดของผู้ชายคนนั้น นั่งดื่มไปเรื่อยๆ จนเริ่มดึกและน้ำเมาที่สั่งมาก็เริ่มร่อยหรอตรงไปเรื่อยๆ "อืมน้อง...เอาแบบเดิมให้พี่อีกสองขวด เดี๋ยวพี่กลับมา"

พูดจบเธอก็หยิบเงินแบงค์พันจำนวนหลายใบออกมาวางไว้บนโต๊ะให้กับพนักงาน เพื่อยืนยันว่าเธอไม่หนีไปไหนแน่นอน และก็จ่ายเงินค่าเครื่องดื่มที่เธอกินไปก่อนหน้าด้วย

"ได้ครับพี่"

ร่างบางลุกขึ้นเดินโซซัดโซเซออกไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ทางด้านหลังคลับ ไม่รู้ว่าเดินชนกับอะไรบ้างรู้แต่ว่าตัวเองเดินไม่ตรงทางเลย

"อืมม..."

ตึก!

"โอ๊ย! เดินยังไงไม่รู้จักหลบทางเนี่ย!" เธอโวยวายใส่คนตรงหน้า โดยที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าคนที่เธอโวยวายใส่เป็นใคร

"...." เจ้าของร่างกำยำที่เธอบังเอิญเดินชนยืนจ้องมองโดยที่ไม่ได้พูดอะไร ในขณะที่เธอโหวกเหวกโวยวายใส่อย่างเอาเป็นเอาตายเพราะคิดว่าตัวเองไม่ผิดแต่กลับเป็นผู้ชายคนนั้นต่างหากที่ผิดเพราะมาเดินชนเธอและไม่กล่าวคำขอโทษใดๆ ทำให้เธอไม่พอใจเอามากๆ กับการกระทำนี้

"อือ...เดินชนเสาหรอวะ?" ร่างบางพึมพำอยู่กับตัวเอง เพราะไม่ได้ยินเสียงของเขาพูดออกมาเลย มีแต่เธอที่พูดอยู่คนเดียวและก็พูดไม่หยุดเลยด้วย

ถ้าไม่ใช่เสาผู้ชายคนนี้ก็คงจะเป็นใบ้พูดไม่ได้เพราะไม่ยอมพูดอะไรออกมาเลย

"จิ๊!" หญิงสาวทำเสียงจิ๊จ๊ะใส่คนตรงหน้า ก่อนจะเดินผ่านชายหนุ่มออกไป

"เดี๋ยว!" ขณะที่หญิงสาวกำลังจะเดินออกไป เธอก็ถูกคว้าแขนเอาไว้ซะก่อน ทำให้คนตัวเล็กเซถลาไปโดนกับอกแกร่งอย่างแรง

ปึก!

"โอ๊ย! อะไรอีกล่ะเนี่ย!?" เธอโวยวายใส่เขา พร้อมกับฝ่ามือฟาดลงที่หน้าอกของชายหนุ่มอย่างรุนแรง แต่เขาไม่ได้มีท่าทีสะทกสะท้านหรือรู้สึกเจ็บอะไรเลย

"เดินชนคนอื่น ไม่ขอโทษไม่พอแต่กลับมาต่อว่าคนอื่นอีก"

"ฉันไม่ผิดสักหน่อย คุณเองนั่นแหละที่ไม่รู้จักหลบ ทางนี่มันเป็นที่ของคุณหรือไง"

"ขอโทษเดี๋ยวนี้"

"ไม่!" เธอปฏิเสธกลับอย่างทันควัน ให้ตายยังไงเธอก็ไม่มีทางขอโทษผู้ชายคนนี้เด็ดขาด เพราะเธอไม่ได้ผิดไม่ได้ทำอะไรผิดเลยด้วย

"ฉันบอกให้ขอโทษ!" มือหนาจับที่หัวไหล่ของเธอและเขย่าสองสามครั้งเพื่อให้เธอได้สติ ทว่าการกระทำของเขามันกำลังทำให้เธอรู้สึกพะอืดพะอมอยากจะอาเจียนตรงนี้

"อึกก..."

"เฮ้ยๆๆ"

"อ้วกก!!" และแล้วสิ่งปฏิกูลก็ถูกหญิงสาวปลดปล่อยออกมาใส่เสื้อผ้าของคนตรงหน้า

"บ้าชิบ!" ชายหนุ่มสบถออกมา เพราะตามเนื้อตัวของเขามันเต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ที่เธออาเจียนออกมา ส่วนเธอนั้นก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

"อืออ...หลบไป!" มือเล็กรีบผลักชายหนุ่มให้พ้นทาง ก่อนจะรีบเดินโซซัดโซเซไปยังห้องน้ำที่อยู่อีกไม่ไกล และอาเจียนส่วนที่เหลือที่ทำให้เธอยังรู้สึกพะอืดพะอมอยู่ออกมาจนหมด

"อืมมม..."

"ยัยบ้า! เธอมาอ้วกใส่ฉันทำไมเนี่ย!" ชายหนุ่มเดินตามเข้ามาในห้องน้ำทำเอาเธอตกใจเป็นอย่างมากเพราะตรงนี้เป็นห้องน้ำของผู้หญิงผู้ชายอย่างเขาไม่ควรมาเลยด้วยซ้ำ

หลังจากที่ได้อาเจียนออกมาเธอก็รู้สึกดีขึ้นเยอะ และพอจะมองออกว่าชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอหน้าตาเป็นแบบไหน

"นี่คุณเข้ามาได้ยังไง นี่มันห้องน้ำผู้หญิงนะ!"

"เธอก็ดูฉันสิ สภาพแบบนี้เธอจะให้ฉันเดินไปตรงไหน?" ชายหนุ่มถามกลับ

"ก็ละใครใช้ให้คุณมาเขย่าตัวของฉันล่ะ ก็สมควรแล้วล่ะที่ต้องเจอแบบนั้น"

"...." ชายหนุ่มถอนหายใจและถอดเสื้อของตัวเองออก ก่อนจะโยนให้กับเธอที่ยืนอยู่ตรงอ่างล้างหน้า "เอาไปซักทำความสะอาดให้ฉันด้วย เสื้อตัวนี้ราคาแพงมากนะ"

"เหรอ?" เธอหยิบเสื้อของเขาขึ้นมาและโยนใส่ถังขยะอย่างท้าทาย "เดี๋ยวฉันซื้อให้ใหม่เอง ตัวนี้มันสกปรกไปแล้วก็ทิ้งไปเถอะ"

"...." ชายหนุ่มแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเองเมื่อได้เห็นหญิงสาวโยนเสื้อตัวโปรดของเขาลงถังขยะไปแบบนั้น มันสกปรกก็จริงแต่ถ้าเอาไปทำความสะอาดมันก็เสร็จแล้ว

"พอใจแล้วนะ เลิกยุ่งกับฉันด้วย" พูดจบเธอก็เดินกลับมายังโต๊ะของตัวเองทันที ชายหนุ่มเองก็รีบเดินตามมาเพราะยังคุยกับเธอไม่เสร็จและเธอก็ไม่ควรทำแบบนี้ด้วย

"นี่เธอ!"

"...." หญิงสาวหันไปมองหน้าชายหนุ่มที่เดินตามเธอมา ก่อนจะหยิบขวดเหล้าที่พนักงานเอามาวางไว้ให้ขึ้นกินอย่างไม่สนใจอะไร จนกระทั่งถูกแย่งขวดเหล้าในมือไป

"จะกินให้ตายเลยหรือไง!?"

"เอาคืนมา!"

"พอละ ร้านฉันปิดละ"

"หมายความว่าไง?"

"...."

"คุณชินกรณ์มีอะไรหรือเปล่าครับ" พนักงานรีบเดินมายังโต๊ะของหญิงสาว เมื่อได้เห็นเจ้าของคลับยืนถอดเสื้ออยู่ และดูเหมือนกำลังทะเลาะกับหญิงสาวอยู่ด้วย

"ไปเอาเสื้อมาให้ฉันที"

"ได้ครับ"

"หมายความว่าไง คุณเป็นเจ้าของที่นี่อย่างนั้นหรอ?"

"ใช่ และที่นี่ก็ปิดแล้วด้วยเลิกกินแล้วก็กลับไปได้แล้ว"

"แต่ที่นี่มันปิดตามเวลา"

"ปิดตามคำสั่งของฉันต่างหาก ฉันออกคำสั่งให้ลูกน้องเก็บปิดร้านก็คือปิด"

"เหอะ!"

"เสื้อของคุณชินกรณ์ได้แล้วครับ"

"ขอบใจ เก็บโต๊ะและก็เก็บเงินของผู้หญิงคนนี้ด้วย แต่ถ้าเธอไม่มีปัญญาจ่ายก็ลงบัญชีฉันเอาไว้"

"คุณผู้หญิงจ่ายเรียบร้อยแล้วครับจ่ายเกินด้วย"

"ไม่เป็นไรฉันให้ถือว่าเป็นทิป"

"ขอบคุณมากครับ"

"...." เธอมองหน้าชายหนุ่มก่อนจะคว้าขวดเหล้าที่เหลือเดินออกจากคลับไป กลับก็ได้แต่เธอก็ไปหาที่อื่นนั่งดื่มอยู่เหมือนเดิมอยู่ดี

เวลาผ่านไป...

บรืน~

มีรถเก๋งแล่นมาจอดตรงหน้าของหญิงสาวขณะที่เธอกำลังนั่งดื่มอยู่ตรงมุมมืดริมฟุตบาทข้างถนน กระจกรถค่อยๆ ลดลงอย่างช้าๆ และได้เห็นเจ้าของรถที่อยู่ด้านใน

"บ้านเธออยู่ไหนฉันจะไปส่ง"

"ไม่ต้องยุ่ง!"

"แล้วเธอจะนั่งอยู่ตรงนี้ให้ไอ้พวกโรคจิตมาลากเธอไปข่มขืนหรือไง?"

"ฉันไม่มีบ้านให้กลับจบนะ"

"ขึ้นมาเดี๋ยวฉันพาไปหาที่พัก"

"ไม่ จะไปไหนก็ไปอย่ามายุ่งกับฉัน"

"บอกให้ขึ้นรถ" คราวนี้ชายหนุ่มข่มเสียงใส่ น้ำเสียงของเขามันดุดันแต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกกลัวกลับกันเธอไม่ได้สนใจคำพูดของเขาเลยด้วยซ้ำ

"...."

"จะมาขึ้นดีๆ หรือจะรอให้ไอ้พวกโรคจิตมันลากเธอไปข่มขืนแล้วฆ่าให้ตาย?'

"เหอะ! ตายได้ซะก็ดี"

"...." ชายหนุ่มเปิดประตูลงมาจากรถก่อนจะอุ้มหญิงสาวขึ้นและยัดเธอเข้าไปนั่งในรถของตัวเอง "อย่าลงมานะไม่งั้นเธอเจอดีแน่!"

"...."