ฟ้าฝัน Talk
มหาวิทยาลัย... "เป็นยังไงบ้างวะ เมื่อคืนแกเมาหนักฉันก็เลยให้นอนอยู่ในรถ แต่มีเจ้าของคลับที่นั่นเขาใจดีพาเธอเข้าไปเปิดห้องนอนด้านใน" ทันทีที่ได้เจอหน้ากันต้นหอมก็เอ่ยถามเพื่อนสนิทเรื่องเมื่อคืนทันที "ต้นหอม..." "ห๊ะ?" "ผู้ชายเมื่อคืน...คือคนที่ฉันมีอะไรด้วยวันก่อน" "หะ ห๊ะ? จริงดิ ฉันไม่รู้อะเขาไม่ได้บอก" "อืม ช่างมันเถอะ ครั้งนี้ฉันจะไม่ไปยุ่งกับเขาอีก เรื่องของเรามันก็แค่วันไนท์" "ฉันขอโทษนะแก ฉันไม่รู้ว่าเขาคือคนที่..." "ไม่เป็นอะไรหรอกช่างมันเถอะ" "เราลองเปลี่ยนคลับเที่ยวกันดูมั้ย เธอจะได้ไม่ต้องเจอหน้าผู้ชายคนนั้นอีก เพราะถ้าเขาเป็นเจ้าของคลับนั้นเขาก็ต้องอยู่ที่นั่นไม่ไปไหน" "ตอนนี้ฉันยังไม่คิดหรอก ฉันว่าจะห่างเที่ยวสักหน่อย รู้สึกเหนื่อยเหมือนร่างกายไม่ได้พักผ่อนเลย" "อืม ก็ดีเหมือนกันนะ ไหนจะต้องเรียนปีสุดท้ายอีกเหนื่อยมากๆ เลย" "...." ฉันไม่ได้ตอบอะไรต้นหอมไป สภาพของฉันในตอนนี้โคตรจะปวดหัวเลยเพราะได้นอนไปนิดเดียว ไหนจะต้องแวะไปเอารายงานที่คอนโดของเพื่อนอีกคนอีก และก็ต้องขับรถมาที่มหาวิทยาลัย หลายวันมานี้ฉันนอนหลับไม่ค่อยเต็มอิ่มขอบตาคล้ำมากๆ เลย ฉันจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้ ฉันต้องสวยต้องดูดีอยู่ตลอดเวลา "ฉันจะออกไปซื้อน้ำปั่นเธอจะเอาอะไรมั้ย" "ขอกาแฟแก้วนึง" ฉันตอบต้นหอมไปแต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองเพราะตอนนี้กำลังวุ่นอยู่กับการทำรายงานเพราะมันยังไม่เสร็จเรียบร้อย "ได้ๆ" ต้นหอมเดินออกไป นี่ยังไม่ถึงเวลาเรียนหรอก ยังเหลืออีกครึ่งชั่วโมงฉันเลยต้องรีบนั่งทำรายงานเพราะตัวเองปล่อยผ่านมาหลายวันแล้ว ก็ตั้งแต่วันที่รู้ว่าจะต้องแต่งงานกับใครก็ไม่รู้นั่นแหละ ใครมันจะไปทำอะไรได้ลง ชีวิตของฉันฉันเป็นคนเลือกเองกำหนดเองแท้ๆ แต่ต้องมาแต่งงานกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ คลิ๊ก~ คุณได้รับข้อความใหม่ ฉันล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าที่วางอยู่ข้างๆ แล้วเปิดดูข้อความที่ส่งเข้ามาในไลน์ ชินกรณ์: เธอลืมกางเกงในเอาไว้นะ ( ส่งรูป ) ฉันรีบลบข้อความและบล็อกเขาทันทีเมื่ออ่านข้อความจบ มันใช่เรื่องที่จะต้องส่งมาหรือเปล่าเนี่ย แค่กางเกงในตัวเดียวฉันไม่ได้หวงขนาดนั้นหรอกเอาทิ้งไปซะก็จบ "เป็นอะไรหน้าเครียดเชียว" "...." ฉันเงยหน้าขึ้นมองตามเสียง ต้นหอมยื่นแก้วกาแฟให้กับฉันก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ที่ประจำของเธอ "ไม่มีอะไรหรอก พวกโรคจิตชอบส่งไลน์มาชวนเล่นเกมส์" "ปกติเธอบล็อกพวกนี้ไม่ใช่หรอทำไมยังส่งมาได้ล่ะ" "ไม่รู้สิสงสัยจะเอาไลน์อื่นทักเข้ามามั้ง" "อ๋อ ช่างเถอะอย่าไปสนใจเลย" "อืม.." ฉันก็ไม่ได้จะสนใจอยู่แล้ว ฉันอยากให้เขาเลิกยุ่งกับฉันด้วย ต่างคนต่างอยู่ไปเลยฉันไม่ชอบผูกมัดกับใคร ถึงแม้ตัวเองจะเป็นฝ่ายเสียก็ตาม เสียทั้งขึ้นทั้งร่องเลย แต่ก็ช่างเถอะแค่เสียตัวมันไม่ตายหรอก ไม่วันนี้ก็วันหน้าอยู่ดี ผ่านไปสักพัก... "หึ้ยไอ้บ้า!!" "อ อะไรของเธอ!" "...." ฉันเงยหน้าขึ้นก่อนจะมองไปรอบๆ ที่มีทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้องกำลังมองมาที่ฉัน ทำไมจู่ๆ ฉันก็โวยวายขึ้นน่ะเหรอ ก็ใบหน้าของไอ้บ้านั่นมันลอยมาอยู่บนหน้ากระดาษที่ฉันกำลังทำรายงานอยู่น่ะสิ ทำไมฉันต้องคิดถึงหน้าไอ้หมอนั่นตลอดเวลาเลยด้วยนะ ฉันควรจะลืมสิ แถมหัวใจยังเต้นแรงอีกต่างหาก มันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ยิ่งได้เห็นหน้าผู้ชายคนนั้นหัวใจยิ่งเต้นแรงอย่างกับคนเป็นโรคหัวใจ "เป็นอะไรไปฟ้า?" "เอ่อ ปะ เปล่า" "เปล่าได้ยังไง เธอด่าใครเสียงดังเชียวโทรศัพท์ก็ไม่ได้คุย" "ไม่มีอะไรหรอกน่าอย่าไปสนใจเลย" "...." "เออนี่ อาจารย์ให้ส่งรายงานคาบแรกเลยใช่ไหม หรือว่าให้ส่งตอนเลิกเรียนแล้ว" "น่าจะคาบแรกเลยแหละ แล้วนี่ทำเสร็จหรือยัง?" "ยังอีกสองหน้ากระดาษเอสี่อะ ยังเหลืออีกสิบห้านาทีก็น่าจะทันอยู่นะ" "มาเดี๋ยวฉันช่วยเขียน จะได้เสร็จเร็วๆ" "ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว" "เอามาเถอะน่า" สุดท้ายต้นหอมก็แย่งเอากระดาษของฉันไปเขียนงานให้จนได้ ไม่ได้อยากให้ต้นหอมทำแบบนี้หรอก ถึงตอนเด็กๆ ฉันจะชอบเอาเงินที่คุณพ่อให้ไปโรงเรียนจ่ายให้เพื่อนและให้เพื่อนทำการบ้านให้ โตมาฉันถึงได้รู้ว่าอะไรก็ตามถ้าเราเป็นคนทำเองคิดเองผลที่มันออกมามันทำให้เราโคตรภูมิใจเลย สองอาทิตย์ถัดมา... วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ วันดูตัวก็ใกล้เข้ามาแล้วเหมือนกัน ดูตัวกันเสร็จปุ๊บก็จัดการเรื่องวันแต่ง เลือกชุดเลือกของชำร่วย แค่เวลาเรียนฉันก็หนักหนาพอแล้วยังต้องมาวุ่นวายกับเรื่องนี้อีก ฉันไม่เข้าใจคุณพ่อเลยจริงๆ ตึก ตึก ตึก "จะออกไปไหน?" "...." ฉันหยุดชะงักและหันกลับไปมอง คุณพ่อเอ่ยปากถามและจ้องมองฉันด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม "จะไปคอนโดของต้นหอมค่ะมีรายงานต้องทำด้วยกัน" "แน่ใจนะ?" "ค่ะ" "แล้วจะกลับกี่โมง?" "ฟ้าก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะว่าจะกลับกี่โมง เพราะมันก็ประมาณไม่ได้ว่างานจะเสร็จตอนไหน เรียนปีสุดท้ายแล้วงานมันเลยเยอะน่ะค่ะคุณพ่อ" "อย่าไปเถลไถลที่ไหนล่ะ" "ค่ะคุณพ่อ" ฉันตอบรับก่อนจะหมุนตัวหันหลังเดินออกไปขึ้นรถของตัวเองที่จอดอยู่ในโรงรถ ช่วงนี้ฉันออกเที่ยวไม่ได้จริงๆ ต้องรีบทำงานอย่างเดียวเลย ไม่อย่างนั้นคงได้เรียนไม่จบปีนี้แน่นอน ครืด ครืด ครืด สายเรียกเข้า >>> ต้นหอม "ว่าไง" ฉันกดรับสายและต่อเข้ากับลำโพงของรถ ( แกมาถึงไหนแล้วฉันว่าจะฝากซื้อของ ) "ใกล้ถึงคอนโดของเธอแล้วจะเอาอะไร" ( ก็ของกินนั่นแหละที่คอนโดฉันไม่มีของกินเลย เดี๋ยวจะหิวกันเอา ) "โอเคเดี๋ยวซื้อเข้าไปให้ ว่าแต่ถ้าฉันจะดื่มซื้อเข้าไปดื่มที่ห้องของเธอได้มั้ย" ( ตามใจ แต่ก็อยากกินจนเมาทำงานไม่ได้นะ ) "จ้า แค่นี้ก่อนนะฉันขับรถก่อน" ( จ้ะ ) ต้นหอมกดวางสายไป ส่วนฉันก็รีบขับรถมุ่งหน้าไปยังคอนโดของต้นหอมทันที และก็ไม่ลืมที่จะแวะซื้อของขึ้นไปกินข้างบนด้วย จะได้ไม่ต้องเสียเวลาลงมาซื้อของกินในเวลาทำงานมหาวิทยาลัย..."หวัดดีฟ้า" "หวัดดีหอม" "หน้าดูเพลียๆ นะไม่สบายหรือเปล่า?""ไม่นะ ฉันสบายดี" เธอตอบ เธอปกติดีก็แค่เมื่อคืนนอนดึกสภาพก็เลยเป็นแบบนี้ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ สภาพเธอก็ดูเหมือนคนกำลังป่วยจริงๆ "ฟ้าฉันเอาน้ำปั่นมาให้" "...." สองสาวหันไปมองพร้อมๆ กัน ตามเสียงพูดที่ดังขึ้น และพบเข้ากับเพื่อนผู้ชายคนนึงกำลังส่งยิ้มให้กับฟ้าฝันอยู่ “แหม ให้ฟ้าคนเดียวเหรอ แล้วฉันล่ะ?”“ซื้อเองสิ”“ชิ!”“ขอบใจนะต้า”“อื้ม ว่าแต่เธอเลิกเรียนแล้วจะไปไหนต่อหรอ?”“ยังไม่แน่ใจอะ ต้องดูก่อนว่าอาจารย์จะสั่งงานอะไรหรือเปล่า”“เออจริงด้วย ฉันลืมไปเลยอะ” “ถามทำไมย๊ะ จะจีบเพื่อนฉันหรอ?” ต้นหอมพูดเสียงสอง ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้ๆ เพื่อนสาวและกอดแขนไว้แน่น “คนนี้ของฉันย่ะ ฉันหวง ฉันไม่ให้แกจีบหรอก” “เธอก็นะ เป็นเพื่อนแล้วจะแสดงความห่วงใยไม่ได้หรือไง?”“แล้วฉันล่ะ ฉันก็เพื่อนนะ ไม่เห็นแสดงคววมห่วงใยบ้างเลย”“ละเธอทำตัวน่าห่วงหรือไง ก๋ากั่นแบบนี้น่าจะหนังเหนียวตายยาก”“กรี๊ดด ไอ้ต้า ไอ้ปากหมา ฉันเกลียดแกที่สุดเลย!!” ต้นหอมโวยวายใส่คนตรงหน้าเมื่อถูกต่อว่าแบบนั้น “พอๆ ได้แล้วทั้งสองคน เสียงดังคนมองหมดแล้วเห็น
กลางดึกคืนหนึ่ง...ตื้ดๆๆ ตื้ๆๆๆ เสียงข้อความไลน์ดังเข้ามาอย่างรัวๆ ขณะที่หญิงสาวกำลังเคลิ้มหลับเคลิ้มตื่นอยู่ ทำให้เธอสะดุ้งตื่นและต้องหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดอ่านข้อความดูด้วยความสงสัย แต่แล้วข้อความที่ถูกส่งเข้ามาก็ทำเอาเธอต้องเบิกตาโพลง เพราะมันเป็นข้อความที่ถูกส่งมาโดยชินกรณ์ ชินกรณ์: มาหาฉันที่คลับถ้าไม่อยากให้รูปสุดแสนจะเซ็กซี่ของเธอหลุดออกไปให้ใครเห็น ( ส่งรูป10 ) หลังข้อความมีรูปอีกหลายรูปที่เป็นรูปของเธอนอนร่างกายเปลือยเปล่าอยู่บนที่นอนข้างกายมีเขากำลังนอนโอบกอดอยู่ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะทำแบบนี้กับเธอได้ ฟ้าฝัน: คุณต้องการอะไร ทางนั้นอ่านไลน์แต่ไม่ยอมตอบกลับเธอ แน่นอนว่าเขาเองก็ทำเอาเธอร้อนใจมากเลยเช่นกัน ร่างบางลุกขึ้นจากที่นอนจากนั้นก็รีบหยิบเสื้อคลุมมาใส่และลงมาด้านล่างทันที เพราะเขารู้ว่าการที่ขู่เธอแบบนี้จะทำให้เธอรีบไปหาเขาอย่างเร่งด่วนเพราะกลัวว่ารูปของเธอมันจะหลุดไปอยู่ในมือของนักข่าวและทำให้ชื่อเสียงของเธอและครอบครัวของเธอต้องมีราคีเพราะเรื่องพวกนี้ ตลอดทางที่เธอกำลังขับรถไปเธอก็พยายามโทรออกไปหาปลายสาย เพื่อที่จะเคลียร์กับเขาในเรื่องนี้ แ
ฟ้าฝัน Talk ยี๋~ ทำไมฉันถึงได้รู้สึกขยะแขยงผู้ชายคนนั้นนักนะ เรียกฉันไปพบหาข้ออ้างสารพัดเอารูปของฉันมาขู่เพื่อให้ฉันไปหาที่นั่น แต่กลับให้ฉันไปเจออะไรก็ไม่รู้ ภาพอุบาทว์นั่นมันยังติดตาของฉันอยู่เลย นี่กล้าทำกันได้ยังไงห้องก็ไม่ล็อคให้เรียบร้อย ฉันขับรถมาได้สักพักก็รู้สึกได้ว่ามีรถอีกหลายคันกำลังขับรถตามหลังฉันมาและขับจี้ตูดเลยด้วย แถมยังเปิดไฟสูงราวกับว่ามีเรื่องอะไรจนฉันต้องเลี้ยวรถเข้าข้างทาง ปึก ปึก ปึก "กรี๊ดด!!" ฉันส่งเสียงร้องกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ เมื่อทันทีที่ฉันเลี้ยวรถเข้าข้างทางก็มีคนมาเคาะประตูกระจกฝั่งคนขับที่ฉันนั่งอยู่ "เปิด!" "...." ฉันหันไปมองท่ามกลางความมืดแต่มีแสงไฟจากด้านหน้ารถส่องเข้ามาจนได้เห็นลางๆ ว่าคนที่มาเคาะประตูรถของฉันเป็นใคร "นี่คุณ..." "เปิดประตู!" เขาเคาะประตูอีกหลายๆ ที และพยายามที่จะเปิดรถของฉันให้ได้ แต่มันล็อคไงเขาเลยเปิดเข้ามาไม่ได้ ตอนนี้จะขับหนีออกไปก็ไม่ได้เพราะมีรถจอดประชิดด้านหน้าเอาไว้แถมด้านหลังก็มีรถจอดดักทางเอาไว้อีก แน่ใจนะว่าเขาเป็นแค่เจ้าของไนท์คลับธรรมดาๆ คนนึง เพราะถ้าเป็นเจ้าของไนท์คลับคงไม่กล้าทำอะไรแบบนี้หรอกต่อให้จะมีอิท
หมับ! หญิงสาวถูกคว้าแขนเอาไว้ขณะที่กำลังจะออกไปจากบ้านหลังนี้ แรงกระชากของเขาทำให้เธอเซถลาจนไปชนหน้าอกแข็งแรงบึกบึน "ปล่อย!""จะไปไหน?""ฉันจะกลับ" เธอพยายามจะสะบัดแขนให้หลุดจากการพันธนาการจากเขา แต่กลับถูกกระชากไปแรงกว่าเดิมอีก "เจ็บนะ!" "กลับเข้ามา""ฉันจะกลับ ฉันไม่ต้องการอยู่ที่นี่" "จะกลับเข้ามาดีๆ หรือจะให้ฉัน..." คำพูดขาดหายไป แต่สายตาของเขาจ้องมองเธอตั้งแต่ช่วงลำคอลงมาถึงขาเรียวของเธอ "มองอะไร?" พรึบ! "อ๊ะ คุณจะทำอะไร ปล่อยนะ!" จู่ๆ ร่างบางก็ถูกอุ้มลอยขึ้นและพาเข้าไปด้านใน เธอดิ้นไปมาอย่างแรงและพยายามตบตีชายหนุ่ม ไม่นานก็ถูกโยนลงเตียงอย่างแรงจนเธอรู้สึกจุก"อย่าหนีนะ!" ชายหนุ่มผลักเธอนอนลงเตียงอีกครั้งเมื่อเธอพยายามจะหนีไป ก่อนจะหยิบเอาเนคไทมาผูกข้อมือของเธอให้ติดกับหัวเตียง "คะ คุณจะทำอะไร!?" "ก็ยัดเยียดความเป็นผัวให้เธอไง" "มะ ไม่นะ อย่าทำอะไรบ้าๆ นะคุณ!" "บ้าที่ไหน ฉันกับเธอเคยเอากันมาแล้วนะ จำไม่ได้เหรอหืม..?" "...." หญิงสาวจ้องมองการกระทำของชายหนุ่มอย่างไม่วางตา โดยที่เธอไม่สามารถขัดขืนอะไรเขาได้เลย มือหนาลูบไล้ไปตามขาเรียวของเธอก่อนที่กระโปรงจะถูกดึงขึ้นไป
ฟ้าฝัน Talk วันถัดมา...หลังจากที่ผู้ชายคนนั้นออกไปฉันก็รีบลุกเอาเสื้อผ้าของเขาบางตัวที่ฉันพอจะใส่ได้ใส่เดินออกมาเพราะเสื้อผ้าชุดเก่าของฉันมันถูกเขาดึงจนสภาพไม่เหลือดีแล้ว ตึก..ส้นเท้าของฉันมันกระแทกพื้นอย่างแรงเมื่อต้องหยุดชะงักกระทันหันเพราะถูกลูกน้องของเขาเดินเข้ามาขวางทางเอาไว้ "หลบไป!""ผมทำแบบนั้นไม่ได้หรอกครับ""ฉันจะกลับบ้าน" "นายสั่งเอาไว้ว่าให้คอยดูแลคุณให้ดีและห้ามปล่อยให้คุณหายไปไหนถ้ายังไม่ได้รับอนุญาต" "ฉันไม่ใช่นักโทษของใคร และฉันก็ไม่จำเป็นต้องทำตามคำสั่งของเจ้านายของพวกนาย" เพราะฉันไม่ชอบอยู่ในโอวาทของใคร ฉันไม่ชอบทำตามใคร ฉันจะทำในสิ่งที่ตัวเองอยากจะทำเท่านั้น "กลับไปเถอะครับ ผมปล่อยให้คุณออกไปไม่ได้จริงๆ" "นี่นาย...!?""ผมขอร้องล่ะครับกลับเข้าไปเหมือนเดิมเถอะ ถ้านายกลับมาคุณอาจจะเจ็บตัวมากกว่านี้อีก" "เหอะ!" ฉันเค้นหัวเราะใส่ก่อนจะหันหลังเดินกระทืบเท้ากลับเข้าไปด้านในตามเดิม นี่ฉันจะไม่มีวันหนีออกไปไหนได้เลยใช่ไหม ฉันจะต้องอยู่ในบ้านหลังนี้บ้านหลังเล็กๆ แถมยังมีการ์ดล้อมรอบอยู่อีกต่างหาก นี่มันเรื่องซวยอะไรของฉันต้องมาอยู่กับผู้ชายคนนี้ ผ่านไปสักพัก..."ค
เวลาต่อมา..."เมื่อไหร่แกจะเลิกทำตัวเถลไถลสักที รู้บ้างมั้ยว่าทำให้ใครต้องเดือดร้อนบ้าง!""คุณพ่อพูดเหมือนกับว่าฟ้าเป็นตัวปัญหาของคุณพ่อเลยนะคะ""รึมันไม่ใช่ล่ะ?" "...." ร่างบางยืนสงบนิ่งไม่กล้าเถียงไม่กล้าโต้ตอบอะไรกลับไปเลย ความรู้สึกของเธอในตอนนี้มันเหมือนกับถูกกดให้จมดินลงไป ต่อให้จะพยายามมาพูดดีแค่ไหนก็คงไม่ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาได้ "ฉันจะให้แกแต่งงานให้เร็วที่สุดจะได้เลิกทำตัวเหลวไหลสักที!" คนเป็นพ่อกระแทกเสียงใส่ลูกสาวที่ยืนน้ำตาคลออยู่ตรงหน้า จากนั้นก็เดินหนีไปทันที "ฟ้าลูก...""ฮึก..." ร่างบางขยับถอยหนีผู้เป็นแม่ มองหน้าผู้หญิงตรงหน้าด้วยสายตาที่ว่างเปล่า แม่ของเธอคือคนเดียวที่อธิบายเรื่องนี้ให้กับพ่อฟังได้ คือคนเดียวที่จะสามารถคัดค้านการแต่งงานได้ "แม่รู้ว่าหนูเสียใจ แต่แม่ก็อยากให้หนูเข้าใจพ่อนะ""เลิกพูดเอาดีเข้าตัวเองได้แล้ว มันไม่ได้ทำให้ฟ้ารู้สึกดีกับคุณขึ้นมาเลย ตลอดเวลาที่ฟ้าใช้คำว่าแม่เรียกคุณมันเป็นอะไรที่ฟ้าคิดผิดไปมากๆ""โถ่ลูก...""ต่อจากนี้ไปไม่ต้องมายุ่งกับฟ้าอีก จะเป็นจะตายยังไงก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามคำสั่งของคุณพ่อเถอะค่ะ" "...." ร่างบางเดินหนีกลับขึ้นไ
ชินกรณ์ Talk ผมมองหน้าผู้หญิงที่ผมออกตามหาเธออยู่หลายวัน ตอนนี้เธอนั่งอยู่ตรงหน้าผมแล้ว รู้อย่างนี้ผมไม่ออกแรงตามหาให้เหนื่อยหรอก เธอเป็นผู้หญิงที่ดูหน้าค้นหาดี ครั้งแรกที่เจอหน้ากันเธอก็ชวนผมมีอะไรด้วยแล้ว แถมยังให้ผมเป็นคนเปิดซิงเธออีกต่างหาก ทั้งเธอและก็ผมต่างก็ตกใจไม่ต่างกันหรอกเมื่อได้รู้ว่าเราสองคนเป็นคู่หมั้นกัน ตอนแรกผมคิดเอาไว้ว่าถ้าผมแต่งงานแล้วผมจะเก็บเธอเอาไว้ แต่ตอนนี้เธอกลายเป็นคนคนเดียวกับคู่หมั้นของผมไปแล้ว ตอนแรกผมก็รู้สึกชอบเธอนะ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเกลียดขยะแขยงเธอมากกว่า เพราะเธอมันเป็นลูกของฆาตกร คนที่ทำให้แม่ผมต้องตาย พ่อของเธอนี่ก็แปลกเหมือนกันนะรู้ทั้งรู้ว่าครอบครัวของตัวเองเป็นคนทำให้แม่ของผมต้องตายก็ยังจะยัดเยียดลูกสาวให้มาเป็นเมียของผม ยัดเยียดให้มาเป็นลูกสะใภ้ของบ้านนี้ เหมือนจับหมูตัวเป็นๆ เข้ามาในกรงของเสือโคร่ง มันวิ่งหนีได้ก็จริงแต่มันก็วิ่งหนีได้เฉพาะในกรงเท่านั้น สุดท้ายหมูมันก็ต้องถูกจับกินอยู่ดีไม่ช้าก็เร็ว ผมแอบเห็นเธอน้ำตาไหลออกมาแต่แล้วเธอก็รีบเช็ดมันเหมือนไม่อยากให้ผมหรือใครๆ ได้เห็นน้ำตาของเธอ "ฉันว่าเราย้ายมาอยู่ด้วยกันจะดีกว่านะ""ไม่!""
วันแต่งงาน...บ่าวสาวยืนต้อนรับแขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมงานแต่งในวันนี้กันอย่างล้นหลาม ทุกคนที่ถูกเชิญมาร่วมงานเป็นคนที่มีหน้ามีตาในสังคมทั้งนั้น ภายในงานเต็มไปด้วยรอยยิ้มยกเว้นฟ้าฝันที่ไม่มีสีหน้ายิ้มแย้มอะไรเลย แต่ต่อให้เธอจะทำหน้าบูดบึ้งใบหน้าที่ถูกตกแต่งให้สวยงามก็ยังประดับทำให้เธอดูดีอยู่เหมือนเดิม "ป่ะ เข้าไปในงานกันเถอะ แขกเหรื่อน่าจะมากันครบแล้ว" "ครับคุณอา" "แหม ไม่ต้องเรียกคุณอาแล้วก็ได้ เรียกพ่อเถอะ""ครับ" "ฟ้าฝันทำหน้าให้มันดีๆ หน่อยสิ" ผู้เป็นพ่อหันไปตำหนิลูกสาว ที่ไม่ยอมยิ้มต้อนรับแขกผู้ใหญ่ที่มาร่วมงานเลย "...." ทั้งสองเดินตามหลังผู้เป็นพ่อเข้าไปในงานหลังจากที่แขกผู้ใหญ่มากันได้มากพอสมควรแล้ว และพิธีแต่งงานก็ผ่านลุล่วงไปได้ด้วยดีไม่มีอุปสรรคติดขัดอะไร ตกดึก...ฟ้าฝันกลับขึ้นไปด้านบนห้องนอนซึ่งเป็นห้องหอที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้ เธอไม่มีอารมณ์ที่จะกินเลี้ยงสังสรรค์อะไรกับใครทั้งนั้น แกร้ก! หญิงสาวหันคอมองไปที่หน้าประตูเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมาตามเดิมและเร่งถอดเครื่องประดับที่อยู่ในตัวของเธอออก จนเหลือชิ้นสุดท้ายนั่นก็คือชุดแต่งงาน ซึ่งซิปมันอยู่ทางด้านหลังจึงทำให้เธ
ห้าปีต่อมาอึกก อ้วกก อ้วกก ชินกรณ์ได้นั่งกอดโถส้วมอาเจียนออกมาอีกครั้งในรอบหลายปีหลังจากที่ฟ้าฝันคลอดลูกคนที่สองออกมา เห็นแบบนี้แล้วเธอก็อดที่จะสงสารไม่ได้ เพราะชินกรแพ้ท้องแทนเธอมารอบนี้รอบที่สองแล้ว อาการก็หนักหน่วงพอๆ กันเลย "แม่ฮะพ่อเป็นอะไรหรอฮะทำไมถึงอ้วกแบบนั้นพ่อไม่สบายหรอ" ชารัญลูกชายคนโตของชินกรณ์เอ่ยถามผู้เป็นแม่ที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง ตอนเด็กๆ ได้ฉายาว่าลูกหมูเพราะตัวอ้วน แต่ตอนนี้สงสัยจะต้องได้ฉายาว่าเสือเพราะสายตาแพรวพราวตกผู้หญิงได้ไม่น้อยเลย ดูเจ้าชู้ตั้งแต่เด็กแต่เล็กเหมือนกับพ่อไม่มีผิด "ครับ พ่อกำลังไม่สบายอยู่ อย่าไปรบกวนพ่อนะ""ครับแม่" "อึก...อ้วกก ลูกหมูมาลูบหลังให้พ่อหน่อยสิ อืม...""ได้ฮะ" เด็กน้อยเดินเข้าไปหาผู้เป็นพ่อในห้องน้ำอย่างว่าง่าย ก่อนจะใช้ฝ่ามือลูบแผ่นหลังกว้างของผู้เป็นพ่อไปมา "ไปเล่นไหนมาทำไมเพิ่งกลับ?" "เล่นอยู่กับเพื่อนข้างบ้านครับพ่อ" "อืม..." "พ่อฮะผมมีเรื่องจะบอก" "ว่ามาสิเรื่องอะไร?" "คือผมอยากได้เลโก้ชุดใหม่ที่เพิ่งจะออกมาฮะ อยากเอาไปเล่นกับเพื่อนพ่อซื้อให้ผมหน่อยสิ" "ของเล่นที่บ้านยังเยอะไม่พออีกหรอ?" "แต่อันนี้เป็นเลโก้ชุดให
กลางดึกคืนใกล้วันคลอดเต็มที คิ้วสวยขมวดเป็นปมเข้าหากัน พร้อมกับมือรีบกุมท้องของตัวเองเอาไว้ จู่ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนกับว่าบางอย่างเคลื่อนตัวกำลังจะออกมา รู้สึกเหมือนว่าบางอย่างแตกไหลออกมาตรงช่องหว่างขาของเธอ "อึกอ๊ะ!? คะ คุณชิน...อื้อ!" "ฟ้า!" ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นเปิดโคมไฟหัวเตียงแล้วหันไปมองภรรยา ปฏิกิริยาของเธอในตอนนี้ทำให้เขาต้องร้อนรน รีบลุกไปเปิดไฟแล้วเข้ามาดูอาการของเธออีกครั้ง "จะคลอดแล้วหรอ!?""ใช่ ปวดท้องอ่ะ ไม่ไหวอื้อ..." "ไปโรงพยาบาลตอนนี้คงได้คลอดบนรถแน่ เดี๋ยวฉันให้คนไปตามอาหมอมาให้นะ" "อื้ม..." ชินกรณ์รีบคว้าโทรศัพท์แล้วบอกให้ลูกน้องไปรับคุณหมอที่ฟ้าฝันฝากครรภ์ด้วยมาที่บ้านพร้อมกับอุปกรณ์คลอดด่วน เพราะตอนนี้ฟ้าฝันใกล้คลอดเต็มทีแล้ว "อึกอื้อ..." "ปะ เป็นยังไงบ้างฟ้าฝัน" "ฮึก...ฉันจะไม่ไหวแล้ว คุณหมอมาหรือยัง""ใกล้แล้วๆ อดทนหน่อยได้ไหม ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำคลอดยังไงถ้าลูกออกมาแล้ว" "ฮึกก...""ฟ้าฝัน ฟ้าฝัน!" "ไม่ไหว กรี๊ด~~" หญิงสาวออกแรงเบ่งเต็มที่ ก่อนที่เด็กในครรภ์จะออกมา ชินกรณ์ที่อยู่ในห้องกับเธอเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ลูกน้อยของเขาคลอดออกมาเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนน
เดือนที่แปด...ยิ่งท้องใหญ่ฟ้าฝันก็ยิ่งเดินลำบากมากขึ้นส่วนลูกหมูก็ได้ไปอยู่กับปู่และตาถาวรยังไม่มีกำหนดกลับ เพราะฟ้าฝันท้องใหญ่และไม่ค่อยมีเวลาดูแล ชินกรณ์เองก็ต้องคอยดูแลฟ้าฝันด้วย แต่ก็ยังคอยไปๆ มาๆ อยู่บ่อยๆ ลูกหมูติดคุณปู่และคุณตามากเพราะทั้งสองชอบตามใจ ไม่ว่าจะอยากได้อะไรก็จะรีบหามาประเคนให้หลานชายทันที แบบนี้หรือหลานชายจะไม่ติด ขณะที่หญิงสาวท้องโย้กำลังนั่งห้อยขาอยู่ที่เตียง สามีอย่างชินกรณ์ก็เดินเข้ามาแล้วย่อตัวนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของเธอ "ฟ้าฝันฉันมีอะไรจะให้เธอ""อะไรหรอคุณ?" "ยื่นมือซ้ายของเธอมาสิ" "...." เธอยื่นมือให้กับคนตรงหน้าอย่างงงๆ จากนั้นก็มีแหวนสวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เป็นแหวนแต่งงานที่เธอถอดเอาไว้ให้กับเขาก่อนจะพาลูกหนีไป แต่ไม่คิดว่าเขาจะเก็บมันเอาไว้ตลอด "ห้ามถอดมันออกอีกนะ แหวนวงนี้มันมีความสำคัญกับฉันมาก ตอนนี้ยกให้เธอดูแลแล้วเหมือนกับใจของฉันที่ยกให้เธอดูแล" "ไม่เห็นต้องหวานขนาดนี้เลย""ฉันรักเธอนะฟ้าฝัน""ฉันสัญญาว่าจะดูแลให้คุณเป็นอย่างดีเลย" "ฉันก็จะดูแลเธอเป็นอย่างดีเหมือนกัน" พูดจบชินกรณ์ก็จูบลงบนหลังมือของภรรยาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเคลื่อน
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
ห้าเดือนต่อมา..."ค่อยๆ เดินนะ" "ไม่ต้องประคองขนาดนั้นก็ได้ ฉันแค่ท้องนะไม่ได้ขาหักสักหน่อย" "ไม่ได้หรอก ฉันสัญญากับเธอเอาไว้แล้วว่าฉันจะดูแลเธอเป็นอย่างดี""อื้ม...แต่ครั้งนี้ฉันไม่ได้แพ้ท้องนะ ไม่ได้เป็นอะไรเลย ฉันต้องเป็นคนคอยดูแลคุณซะอีก""ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้มันก็เริ่มจะหายแล้วล่ะ" "ช่วงที่คุณแพ้ท้องฉันก็ไม่ค่อยได้ดูแลคุณเลย มัวแต่ยุ่งอยู่กับลูกหมู" "ไม่เห็นเป็นอะไรเลย แค่เธอยอมให้อภัยฉันยอมมีลูกให้ฉัน แค่นี้ฉันก็ดีใจจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว อีกอย่างฉันก็เข้าใจเธอ ลูกหมูยิ่งโตยิ่งดื้อเธอก็เลยต้องคอยดูแลเป็นพิเศษ""ก็ถ้าไปพยศใส่แม่บ้านหรือใส่ลูกน้องของคุณก็เป็นเรื่องสิ ฉันไม่อยากให้ลูกหมูกับความวุ่นวาย ไม่อยากให้ลูกหมูทำนิสัยไม่ดีใส่ใคร""เอาหน้าลูกหมูยังเด็กอยู่ยังสอนกันได้ พวกมันก็เข้าใจอยู่ ไม่มีใครกล้าว่าคุณหนูของบ้านหรอก""สมชื่อจริงๆ คุณหนู" ฟ้าฝันเน้นคำว่าคุณหนูใส่หน้าสามี "ว่าแต่ตัวเล็กในนี้ดิ้นบ้างหรือเปล่า" มือหนาเลื่อนไปจับที่หน้าท้องนูนก่อนจะสัมผัสวนไปมาเบาๆ "ก็มีบ้างนะ แต่ยังดิ้นไม่แรง ตอนท้องลูกหมูก็ดิ้นช่วงเจ็ดเดือน ดิ้นแรงมากๆ ด้วย""หรอ...." ชินกรณ์มองท้องภรรย
สี่เดือนต่อมา...ปี๊บๆๆ "ใครมาคะเนี่ย""สงสัยไอวากับคุณตรีศูลจะมาแล้วค่ะ รบกวนป้าดูลูกหมูให้ทีนะคะ เดี๋ยวฟ้าจะออกไปต้อนรับพวกเขาเอง""ได้ค่ะคุณฟ้า" เธอรีบเดินออกไปต้อนรับสองสามีภรรยา "ไอวา คุณตรีศูลสวัสดีค่ะ""สวัสดีครับ""สบายดีนะ ได้ข่าวว่ากำลังจะมีตัวเล็กอีกคนแล้ว" "อื้ม สบายดี เข้ามาในบ้านกันก่อนเถอะเดี๋ยวฉันให้แม่บ้านเตรียมของว่างมาให้" "แล้วไอ้ชินล่ะไปไหน มันไม่อยู่กับเธอหรอ" "เขาอยู่ข้างบนโน่นค่ะ" "...." ตรีศูลขมวดคิ้ว เพราะที่ผ่านมาเห็นชินกรณ์ตัวติดกับภรรยาตลอดไม่คิดว่าจะห่างกายกันได้ ยิ่งเมียท้องอยู่แบบนี้น่าจะยิ่งหวงเมียมากขึ้นไปอีก "ทะเลาะกันหรอ?""เปล่าค่ะ คุณตรีศูลขึ้นไปดูเองดีกว่า""ไปสิคุณ" ไอวาย้ำ"ครับๆ" ตรีศูลเดินขึ้นบันไดขึ้นไปดูเพื่อนสนิทตามที่ฟ้าฝันบอก พอเปิดประตูเดินเข้าไปก็เห็นชินกรณ์นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง สภาพก็ใส่แค่กางเกงวอร์มตัวเดียวไม่ได้ใส่ชุดชั้นในเสื้อก็ไม่ได้ใส่ "ไอ้เวร มึงนี่มันทุเรศจริงๆ นะ" ตรีศูลบ่นพึมพำ เพราะเห็นสภาพของเพื่อนสนิทในตอนนี้แล้วอดที่จะว่าไม่ได้จริงๆ ( หมายถึงไม่ได้ใส่กางเกงในนอนแล้วลูกชายก็ดันออกมาเป็นลำใหญ่ยาว เพราะใส่เพ
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
เวลาต่อมา...ครืน~ ครืน~ ครืน~ ซ่า~ ซ่า~ ซ่า~ เสียงคลื่นทะเลที่ซัดเข้าฝั่งกล่อมทำให้ฟ้าฝันที่กำลังยืนมองทอดยาวออกไปถึงกับเคลิ้ม เป็นบรรยากาศที่ทำให้เธอรู้สึกดีมากจริงๆ เหมือนเธอได้มาปลดปล่อยความรู้สึกที่ตัวเองแบกรับอยู่ทิ้งไป หมับ!"อื้อ...ลูกหมูล่ะ?" เธอเอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง "เล่นอยู่กับพวกการ์ดน่ะ ฉันก็เลยเดินออกมาหาเธอ ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะ?" "ตรงนี้ลมมันเย็นดี ฉันก็เลยมายืนรับลม" "สบายใจขึ้นบ้างไหม?" "อืม...ก็สบายใจขึ้นอยู่เหมือนกัน" "ได้มาอยู่แบบนี้แล้วฉันว่าเราก็ควรจะหาโอกาสนะ" "โอกาสอะไรของคุณ?" "ก็..." มือหยาบลูบที่หน้าท้องแบนราบไปมาเบาๆ "โอกาสที่จะทำน้องให้ลูกหมูไง" เปี๊ยะ! ฟ้าฝันฟาดมือลงที่มือของชินกรณ์อย่างแรง จนเขายอมปล่อยมือออกไป แต่ก็เปลี่ยนไปกอดเธอแทน "พูดอะไรของคุณเนี่ย!?" "พูดความจริงนี่นา ฉันอยากมีลูกอีกสักคน ตอนนี้ลูกหมูก็ใกล้จะขวบนึงแล้ว มีอีกสักคนก็น่าจะอายุห่างจากลูกหมูประมาณสองปี ฉันไม่อยากให้ลูกอายุห่างกันมากพวกเขาจะได้ดูแลกัน" "...." "เธอยังมีเรื่องอะไรกังวลอีกหรอ หรือว่ายังไม่พร้อม" "ไม่รู้สิ แค่คิดว่าตั
สองวันถัดมา...ถึงจะได้กลับมาอยู่ที่บ้านแล้วแต่ชินกรณ์ก็ยังไปทำงานไม่ได้ เพราะร่างกายของเขายังไม่กลับมาหายดีร้อยเปอร์เซ็นต์ ถึงจะไม่ได้เป็นอะไรมากแต่ฟ้าฝันก็ยังไม่วางใจ "อื้มม ฟอด ฟอด ฟอด ชื่นใจจังเลยลูกสาวใครเนี่ย" "แอ้ แอ้ หม่ำ หม่ำ" แม้จะพูดได้เป็นบางคำแต่คำที่ฟังชัดที่สุดก็คือคำว่าหม่ำ จะพูดทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าผู้เป็นแม่หรือได้เห็นหน้าของชินกรณ์ "หนูเพิ่งจะกินไปเมื่อกี้เองนะลูกหมูจะกินอีกแล้วหรอ แค่นี้ก็อ้วนเป็นหมูแล้วนะ" ชินกรณ์มองหน้าลูกชายแล้วอยากจะหยิกแก้มให้แรงๆ กัดแก้มให้เป็นรอยฟันสักที แต่ก็ไม่กล้ากลัวว่าลูกชายจะเจ็บ อีกอย่างก็กลัวโดนเมียด่าด้วย...แกร้ก! "เล่นอะไรกันอยู่น่ะ?" ฟ้าฝันเดินออกมาจากห้องน้ำ พลางเอ่ยถามสามีที่กำลังนอนอยู่บนเตียงโดยมีลูกชายนั่งอยู่บนหน้าอก "ลูกหมูกินนมไปเมื่อกี้ จะหม่ำอีกละ""อย่าตามใจมากนะคุณ""ครับ" "แล้วนี่ยังไม่หายเจ็บทำไมเอาลูกหมูไปนั่งบนอกล่ะ เดี๋ยวก็เจ็บหนักขึ้นไปอีกหรอก ลูกหมูยังเด็กไม่รู้เรื่องอะไรหรอก ไม่ทันได้ระวังอะไรด้วย" "ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้แข็งแรงแล้วนี่ไง""ตัวยังมีรอยเขียวช้ำอยู่เลย เอาอะไรมาบอกว่าแข็งแรงแล้ว""