หมับ! หญิงสาวถูกคว้าแขนเอาไว้ขณะที่กำลังจะออกไปจากบ้านหลังนี้ แรงกระชากของเขาทำให้เธอเซถลาจนไปชนหน้าอกแข็งแรงบึกบึน "ปล่อย!""จะไปไหน?""ฉันจะกลับ" เธอพยายามจะสะบัดแขนให้หลุดจากการพันธนาการจากเขา แต่กลับถูกกระชากไปแรงกว่าเดิมอีก "เจ็บนะ!" "กลับเข้ามา""ฉันจะกลับ ฉันไม่ต้องการอยู่ที่นี่" "จะกลับเข้ามาดีๆ หรือจะให้ฉัน..." คำพูดขาดหายไป แต่สายตาของเขาจ้องมองเธอตั้งแต่ช่วงลำคอลงมาถึงขาเรียวของเธอ "มองอะไร?" พรึบ! "อ๊ะ คุณจะทำอะไร ปล่อยนะ!" จู่ๆ ร่างบางก็ถูกอุ้มลอยขึ้นและพาเข้าไปด้านใน เธอดิ้นไปมาอย่างแรงและพยายามตบตีชายหนุ่ม ไม่นานก็ถูกโยนลงเตียงอย่างแรงจนเธอรู้สึกจุก"อย่าหนีนะ!" ชายหนุ่มผลักเธอนอนลงเตียงอีกครั้งเมื่อเธอพยายามจะหนีไป ก่อนจะหยิบเอาเนคไทมาผูกข้อมือของเธอให้ติดกับหัวเตียง "คะ คุณจะทำอะไร!?" "ก็ยัดเยียดความเป็นผัวให้เธอไง" "มะ ไม่นะ อย่าทำอะไรบ้าๆ นะคุณ!" "บ้าที่ไหน ฉันกับเธอเคยเอากันมาแล้วนะ จำไม่ได้เหรอหืม..?" "...." หญิงสาวจ้องมองการกระทำของชายหนุ่มอย่างไม่วางตา โดยที่เธอไม่สามารถขัดขืนอะไรเขาได้เลย มือหนาลูบไล้ไปตามขาเรียวของเธอก่อนที่กระโปรงจะถูกดึงขึ้นไป
ฟ้าฝัน Talk วันถัดมา...หลังจากที่ผู้ชายคนนั้นออกไปฉันก็รีบลุกเอาเสื้อผ้าของเขาบางตัวที่ฉันพอจะใส่ได้ใส่เดินออกมาเพราะเสื้อผ้าชุดเก่าของฉันมันถูกเขาดึงจนสภาพไม่เหลือดีแล้ว ตึก..ส้นเท้าของฉันมันกระแทกพื้นอย่างแรงเมื่อต้องหยุดชะงักกระทันหันเพราะถูกลูกน้องของเขาเดินเข้ามาขวางทางเอาไว้ "หลบไป!""ผมทำแบบนั้นไม่ได้หรอกครับ""ฉันจะกลับบ้าน" "นายสั่งเอาไว้ว่าให้คอยดูแลคุณให้ดีและห้ามปล่อยให้คุณหายไปไหนถ้ายังไม่ได้รับอนุญาต" "ฉันไม่ใช่นักโทษของใคร และฉันก็ไม่จำเป็นต้องทำตามคำสั่งของเจ้านายของพวกนาย" เพราะฉันไม่ชอบอยู่ในโอวาทของใคร ฉันไม่ชอบทำตามใคร ฉันจะทำในสิ่งที่ตัวเองอยากจะทำเท่านั้น "กลับไปเถอะครับ ผมปล่อยให้คุณออกไปไม่ได้จริงๆ" "นี่นาย...!?""ผมขอร้องล่ะครับกลับเข้าไปเหมือนเดิมเถอะ ถ้านายกลับมาคุณอาจจะเจ็บตัวมากกว่านี้อีก" "เหอะ!" ฉันเค้นหัวเราะใส่ก่อนจะหันหลังเดินกระทืบเท้ากลับเข้าไปด้านในตามเดิม นี่ฉันจะไม่มีวันหนีออกไปไหนได้เลยใช่ไหม ฉันจะต้องอยู่ในบ้านหลังนี้บ้านหลังเล็กๆ แถมยังมีการ์ดล้อมรอบอยู่อีกต่างหาก นี่มันเรื่องซวยอะไรของฉันต้องมาอยู่กับผู้ชายคนนี้ ผ่านไปสักพัก..."ค
เวลาต่อมา..."เมื่อไหร่แกจะเลิกทำตัวเถลไถลสักที รู้บ้างมั้ยว่าทำให้ใครต้องเดือดร้อนบ้าง!""คุณพ่อพูดเหมือนกับว่าฟ้าเป็นตัวปัญหาของคุณพ่อเลยนะคะ""รึมันไม่ใช่ล่ะ?" "...." ร่างบางยืนสงบนิ่งไม่กล้าเถียงไม่กล้าโต้ตอบอะไรกลับไปเลย ความรู้สึกของเธอในตอนนี้มันเหมือนกับถูกกดให้จมดินลงไป ต่อให้จะพยายามมาพูดดีแค่ไหนก็คงไม่ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาได้ "ฉันจะให้แกแต่งงานให้เร็วที่สุดจะได้เลิกทำตัวเหลวไหลสักที!" คนเป็นพ่อกระแทกเสียงใส่ลูกสาวที่ยืนน้ำตาคลออยู่ตรงหน้า จากนั้นก็เดินหนีไปทันที "ฟ้าลูก...""ฮึก..." ร่างบางขยับถอยหนีผู้เป็นแม่ มองหน้าผู้หญิงตรงหน้าด้วยสายตาที่ว่างเปล่า แม่ของเธอคือคนเดียวที่อธิบายเรื่องนี้ให้กับพ่อฟังได้ คือคนเดียวที่จะสามารถคัดค้านการแต่งงานได้ "แม่รู้ว่าหนูเสียใจ แต่แม่ก็อยากให้หนูเข้าใจพ่อนะ""เลิกพูดเอาดีเข้าตัวเองได้แล้ว มันไม่ได้ทำให้ฟ้ารู้สึกดีกับคุณขึ้นมาเลย ตลอดเวลาที่ฟ้าใช้คำว่าแม่เรียกคุณมันเป็นอะไรที่ฟ้าคิดผิดไปมากๆ""โถ่ลูก...""ต่อจากนี้ไปไม่ต้องมายุ่งกับฟ้าอีก จะเป็นจะตายยังไงก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามคำสั่งของคุณพ่อเถอะค่ะ" "...." ร่างบางเดินหนีกลับขึ้นไ
ชินกรณ์ Talk ผมมองหน้าผู้หญิงที่ผมออกตามหาเธออยู่หลายวัน ตอนนี้เธอนั่งอยู่ตรงหน้าผมแล้ว รู้อย่างนี้ผมไม่ออกแรงตามหาให้เหนื่อยหรอก เธอเป็นผู้หญิงที่ดูหน้าค้นหาดี ครั้งแรกที่เจอหน้ากันเธอก็ชวนผมมีอะไรด้วยแล้ว แถมยังให้ผมเป็นคนเปิดซิงเธออีกต่างหาก ทั้งเธอและก็ผมต่างก็ตกใจไม่ต่างกันหรอกเมื่อได้รู้ว่าเราสองคนเป็นคู่หมั้นกัน ตอนแรกผมคิดเอาไว้ว่าถ้าผมแต่งงานแล้วผมจะเก็บเธอเอาไว้ แต่ตอนนี้เธอกลายเป็นคนคนเดียวกับคู่หมั้นของผมไปแล้ว ตอนแรกผมก็รู้สึกชอบเธอนะ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเกลียดขยะแขยงเธอมากกว่า เพราะเธอมันเป็นลูกของฆาตกร คนที่ทำให้แม่ผมต้องตาย พ่อของเธอนี่ก็แปลกเหมือนกันนะรู้ทั้งรู้ว่าครอบครัวของตัวเองเป็นคนทำให้แม่ของผมต้องตายก็ยังจะยัดเยียดลูกสาวให้มาเป็นเมียของผม ยัดเยียดให้มาเป็นลูกสะใภ้ของบ้านนี้ เหมือนจับหมูตัวเป็นๆ เข้ามาในกรงของเสือโคร่ง มันวิ่งหนีได้ก็จริงแต่มันก็วิ่งหนีได้เฉพาะในกรงเท่านั้น สุดท้ายหมูมันก็ต้องถูกจับกินอยู่ดีไม่ช้าก็เร็ว ผมแอบเห็นเธอน้ำตาไหลออกมาแต่แล้วเธอก็รีบเช็ดมันเหมือนไม่อยากให้ผมหรือใครๆ ได้เห็นน้ำตาของเธอ "ฉันว่าเราย้ายมาอยู่ด้วยกันจะดีกว่านะ""ไม่!""
วันแต่งงาน...บ่าวสาวยืนต้อนรับแขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมงานแต่งในวันนี้กันอย่างล้นหลาม ทุกคนที่ถูกเชิญมาร่วมงานเป็นคนที่มีหน้ามีตาในสังคมทั้งนั้น ภายในงานเต็มไปด้วยรอยยิ้มยกเว้นฟ้าฝันที่ไม่มีสีหน้ายิ้มแย้มอะไรเลย แต่ต่อให้เธอจะทำหน้าบูดบึ้งใบหน้าที่ถูกตกแต่งให้สวยงามก็ยังประดับทำให้เธอดูดีอยู่เหมือนเดิม "ป่ะ เข้าไปในงานกันเถอะ แขกเหรื่อน่าจะมากันครบแล้ว" "ครับคุณอา" "แหม ไม่ต้องเรียกคุณอาแล้วก็ได้ เรียกพ่อเถอะ""ครับ" "ฟ้าฝันทำหน้าให้มันดีๆ หน่อยสิ" ผู้เป็นพ่อหันไปตำหนิลูกสาว ที่ไม่ยอมยิ้มต้อนรับแขกผู้ใหญ่ที่มาร่วมงานเลย "...." ทั้งสองเดินตามหลังผู้เป็นพ่อเข้าไปในงานหลังจากที่แขกผู้ใหญ่มากันได้มากพอสมควรแล้ว และพิธีแต่งงานก็ผ่านลุล่วงไปได้ด้วยดีไม่มีอุปสรรคติดขัดอะไร ตกดึก...ฟ้าฝันกลับขึ้นไปด้านบนห้องนอนซึ่งเป็นห้องหอที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้ เธอไม่มีอารมณ์ที่จะกินเลี้ยงสังสรรค์อะไรกับใครทั้งนั้น แกร้ก! หญิงสาวหันคอมองไปที่หน้าประตูเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมาตามเดิมและเร่งถอดเครื่องประดับที่อยู่ในตัวของเธอออก จนเหลือชิ้นสุดท้ายนั่นก็คือชุดแต่งงาน ซึ่งซิปมันอยู่ทางด้านหลังจึงทำให้เธ
เช้าวันต่อมา...หญิงสาวสะลึมสะลือเมื่อแสงแดดในยามเช้าสาดส่องมากระทบใบหน้าของเธอ ร่างบางค่อยๆ เปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นและมองไปรอบๆ ห้องที่เธอนอนอยู่ และเธอก็ได้เห็นกับแผ่นหลังแกร่งกำลังยืนอยู่ที่หน้าระเบียงห้องพร้อมกับควันสีขาวลอยคละคลุ้งไปทั่วบริเวณนั้น แน่นอนว่าเธอต้องนอนที่นี่ทั้งคืนเพราะไม่สามารถออกไปจากห้องได้ ฟืบ~ เสียงเลื่อนประตูระเบียงชายหนุ่มเดินเข้ามาขณะที่หญิงสาวกำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำ "วันนี้ฉันจะไปส่งเธอที่มหาลัย" คนตัวสูงเอ่ยพูดขึ้น "...." เธอไม่ได้ตอบอะไร เพราะต่อให้เธอตอบเขาไปสุดท้ายเธอก็ต้องยอมให้เขาไปส่งเธออยู่ดี "เป็นใบ้หรือไง ถึงไม่ยอมพูด""...." หญิงสาวหันมองหน้าชายหนุ่มที่กำลังยืนส่งสายตามองเธอ "ปากคุณนี่มันก็สกปรกเหมือนกันนะ" "นี่เธอ!" "ถ้าอยากให้ฉันพูดด้วยก็พูดให้มันดีๆ บ้าง" ร่างบางพูดทิ้งท้ายเอาไว้จากนั้นเธอก็เดินเข้าไปในห้องน้ำทันที เวลาผ่านไป...มหาวิทยาลัย..."ตอนเย็นฉันจะแวะมารับ แต่ถ้าเธอเลิกเรียนก่อนก็ไปหาฉันที่บริษัทก็ได้" "อืม..""เดี๋ยว..""อะไรของคุณอีก?" หญิงสาวหันกลับมามองด้วยท่าทางที่ดูหงุดหงิด "บัตรเครดิตวงเงินไม่จำกัด อยากจะเอาไปใช
บ้านชินกรณ์...หญิงสาวยืนแต่งตัวอยู่ที่หน้ากระจก เธอเตรียมที่จะออกไปหาเพื่อนตามที่นัดกันเอาไว้ โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคมกำลังยืนจ้องมองเธออยู่จากทางด้านหลัง ทันทีที่เธอตกแต่งสีสันบนใบหน้าเสร็จเรียบร้อยแล้วก็หันไปหยิบกระเป๋าสะพาย เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เธอเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มพอดี "คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่?" "ก็ตั้งแต่เห็นเธอกำลังยืนแต่งหน้าแล้ว" "....""จะไปไหน?""ฉันมีนัดกับเพื่อน""เพื่อนคนไหน?""ผู้หญิง เป็นเพื่อนสนิท" เธอตอบสั้นๆ เพราะเพื่อนผู้หญิงที่เป็นเพื่อนสนิทก็มีอยู่แค่คนเดียว แต่ที่จุดหมายเธอจะไปเจอกับเพื่อนคนไหนอีกหรือเปล่าเธอก็ไม่รู้เหมือนกัน "ฉันไม่ให้เธอไป""แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาออกคำสั่งกับฉัน?""สิทธิ์ของผัวไง""ไม่ใช่เรื่อง!" "มีใครนอกจากเพื่อนสนิทเธออีกหรือเปล่า?""ไม่รู้""ฉันไม่อนุญาต" "...." ร่างบางถอนหายใจออกมาอย่างแรง ก่อนที่เธอจะหยิบของใช้ส่วนตัวใส่กระเป๋า และเดินออกไปที่หน้าประตู "ออกไปได้ก็เอาสิ" "...." เธอหยุดชะงักเมื่อได้ยินคำพูดนั้นออกมาจากปากของชายหนุ่ม สายตาของเขาที่ใช้จ้องมองเธอมันบ่งบอกว่าเขาต้องการอะไร "ฉันมีธุระต้องออกไปหาเพื่อน""แล้วไง?"
ฟ้าฝัน Talkมหาวิทยาลัย..."เป็นอะไรนั่งหน้าเครียดเชียว""...." ฉันเงยหน้าขึ้นมองตามเสียง หลังจากที่นั่งถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า "ไม่รู้สิ ฉันอยากหนี" "ทำไมล่ะ เขาทำอะไรเธอ!?" "ก็อย่างที่เธอรู้นั่นแหละ ฉันรู้สึกอึดอัดไม่เป็นตัวเองเลย จะทำอะไรไปตรงไหนก็มีสายตาของการ์ดและแม่บ้านคอยจับจ้องอยู่ตลอดเวลา จนฉันไม่มีเวลาส่วนตัวของตัวเองสักนิด" "...." เพราะสิ่งนี้แหละที่ทำให้ฉันอยากหนีออกไปจากบ้านหลังนั้นแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะต่อให้ฉันหนีไปพวกเขาก็ต้องตามตัวฉันเจออยู่ดี "งั้นแกไปพักอยู่ที่คอนโดกับฉันก่อนมั้ย ซักอาทิตย์นึงก็ได้" "ไม่รู้เหมือนกันสิ ฉันโดนกักบริเวณอย่างกับนักโทษมาได้แค่มหาลัยเนี่ย" "ตอนเย็นเลิกเรียนแล้วเธอก็ไปกับฉัน แล้วก็ค่อยโทรบอกเขา" "ฉันไม่อยากให้เธอต้องเดือดร้อนนะต้นหอม ฉันรู้ว่าเขาเป็นคนนิสัยยังไง ถ้าฉันไปอยู่กับเธอฉันต้องทำให้เธอเดือดร้อนแน่" "ไม่เห็นเป็นไรเลย" "เธอไม่เป็นอะไรแต่ฉันเป็นนะ ถ้าเขาทำอะไรเธอขึ้นมาฉันจะรู้สึกแย่แค่ไหนที่ปกป้องเพื่อนตัวเองไม่ได้" "โอเคๆ ไม่ไปก็ได้ แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาเธอโทรหาฉันได้ตลอดเลยนะ" "คืนนี้ออกไปดื่มกันนะ เขาน่าจะไม่อยู่บ้าน"
ห้าปีต่อมาอึกก อ้วกก อ้วกก ชินกรณ์ได้นั่งกอดโถส้วมอาเจียนออกมาอีกครั้งในรอบหลายปีหลังจากที่ฟ้าฝันคลอดลูกคนที่สองออกมา เห็นแบบนี้แล้วเธอก็อดที่จะสงสารไม่ได้ เพราะชินกรแพ้ท้องแทนเธอมารอบนี้รอบที่สองแล้ว อาการก็หนักหน่วงพอๆ กันเลย "แม่ฮะพ่อเป็นอะไรหรอฮะทำไมถึงอ้วกแบบนั้นพ่อไม่สบายหรอ" ชารัญลูกชายคนโตของชินกรณ์เอ่ยถามผู้เป็นแม่ที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง ตอนเด็กๆ ได้ฉายาว่าลูกหมูเพราะตัวอ้วน แต่ตอนนี้สงสัยจะต้องได้ฉายาว่าเสือเพราะสายตาแพรวพราวตกผู้หญิงได้ไม่น้อยเลย ดูเจ้าชู้ตั้งแต่เด็กแต่เล็กเหมือนกับพ่อไม่มีผิด "ครับ พ่อกำลังไม่สบายอยู่ อย่าไปรบกวนพ่อนะ""ครับแม่" "อึก...อ้วกก ลูกหมูมาลูบหลังให้พ่อหน่อยสิ อืม...""ได้ฮะ" เด็กน้อยเดินเข้าไปหาผู้เป็นพ่อในห้องน้ำอย่างว่าง่าย ก่อนจะใช้ฝ่ามือลูบแผ่นหลังกว้างของผู้เป็นพ่อไปมา "ไปเล่นไหนมาทำไมเพิ่งกลับ?" "เล่นอยู่กับเพื่อนข้างบ้านครับพ่อ" "อืม..." "พ่อฮะผมมีเรื่องจะบอก" "ว่ามาสิเรื่องอะไร?" "คือผมอยากได้เลโก้ชุดใหม่ที่เพิ่งจะออกมาฮะ อยากเอาไปเล่นกับเพื่อนพ่อซื้อให้ผมหน่อยสิ" "ของเล่นที่บ้านยังเยอะไม่พออีกหรอ?" "แต่อันนี้เป็นเลโก้ชุดให
กลางดึกคืนใกล้วันคลอดเต็มที คิ้วสวยขมวดเป็นปมเข้าหากัน พร้อมกับมือรีบกุมท้องของตัวเองเอาไว้ จู่ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนกับว่าบางอย่างเคลื่อนตัวกำลังจะออกมา รู้สึกเหมือนว่าบางอย่างแตกไหลออกมาตรงช่องหว่างขาของเธอ "อึกอ๊ะ!? คะ คุณชิน...อื้อ!" "ฟ้า!" ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นเปิดโคมไฟหัวเตียงแล้วหันไปมองภรรยา ปฏิกิริยาของเธอในตอนนี้ทำให้เขาต้องร้อนรน รีบลุกไปเปิดไฟแล้วเข้ามาดูอาการของเธออีกครั้ง "จะคลอดแล้วหรอ!?""ใช่ ปวดท้องอ่ะ ไม่ไหวอื้อ..." "ไปโรงพยาบาลตอนนี้คงได้คลอดบนรถแน่ เดี๋ยวฉันให้คนไปตามอาหมอมาให้นะ" "อื้ม..." ชินกรณ์รีบคว้าโทรศัพท์แล้วบอกให้ลูกน้องไปรับคุณหมอที่ฟ้าฝันฝากครรภ์ด้วยมาที่บ้านพร้อมกับอุปกรณ์คลอดด่วน เพราะตอนนี้ฟ้าฝันใกล้คลอดเต็มทีแล้ว "อึกอื้อ..." "ปะ เป็นยังไงบ้างฟ้าฝัน" "ฮึก...ฉันจะไม่ไหวแล้ว คุณหมอมาหรือยัง""ใกล้แล้วๆ อดทนหน่อยได้ไหม ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำคลอดยังไงถ้าลูกออกมาแล้ว" "ฮึกก...""ฟ้าฝัน ฟ้าฝัน!" "ไม่ไหว กรี๊ด~~" หญิงสาวออกแรงเบ่งเต็มที่ ก่อนที่เด็กในครรภ์จะออกมา ชินกรณ์ที่อยู่ในห้องกับเธอเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ลูกน้อยของเขาคลอดออกมาเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนน
เดือนที่แปด...ยิ่งท้องใหญ่ฟ้าฝันก็ยิ่งเดินลำบากมากขึ้นส่วนลูกหมูก็ได้ไปอยู่กับปู่และตาถาวรยังไม่มีกำหนดกลับ เพราะฟ้าฝันท้องใหญ่และไม่ค่อยมีเวลาดูแล ชินกรณ์เองก็ต้องคอยดูแลฟ้าฝันด้วย แต่ก็ยังคอยไปๆ มาๆ อยู่บ่อยๆ ลูกหมูติดคุณปู่และคุณตามากเพราะทั้งสองชอบตามใจ ไม่ว่าจะอยากได้อะไรก็จะรีบหามาประเคนให้หลานชายทันที แบบนี้หรือหลานชายจะไม่ติด ขณะที่หญิงสาวท้องโย้กำลังนั่งห้อยขาอยู่ที่เตียง สามีอย่างชินกรณ์ก็เดินเข้ามาแล้วย่อตัวนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของเธอ "ฟ้าฝันฉันมีอะไรจะให้เธอ""อะไรหรอคุณ?" "ยื่นมือซ้ายของเธอมาสิ" "...." เธอยื่นมือให้กับคนตรงหน้าอย่างงงๆ จากนั้นก็มีแหวนสวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เป็นแหวนแต่งงานที่เธอถอดเอาไว้ให้กับเขาก่อนจะพาลูกหนีไป แต่ไม่คิดว่าเขาจะเก็บมันเอาไว้ตลอด "ห้ามถอดมันออกอีกนะ แหวนวงนี้มันมีความสำคัญกับฉันมาก ตอนนี้ยกให้เธอดูแลแล้วเหมือนกับใจของฉันที่ยกให้เธอดูแล" "ไม่เห็นต้องหวานขนาดนี้เลย""ฉันรักเธอนะฟ้าฝัน""ฉันสัญญาว่าจะดูแลให้คุณเป็นอย่างดีเลย" "ฉันก็จะดูแลเธอเป็นอย่างดีเหมือนกัน" พูดจบชินกรณ์ก็จูบลงบนหลังมือของภรรยาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเคลื่อน
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
ห้าเดือนต่อมา..."ค่อยๆ เดินนะ" "ไม่ต้องประคองขนาดนั้นก็ได้ ฉันแค่ท้องนะไม่ได้ขาหักสักหน่อย" "ไม่ได้หรอก ฉันสัญญากับเธอเอาไว้แล้วว่าฉันจะดูแลเธอเป็นอย่างดี""อื้ม...แต่ครั้งนี้ฉันไม่ได้แพ้ท้องนะ ไม่ได้เป็นอะไรเลย ฉันต้องเป็นคนคอยดูแลคุณซะอีก""ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้มันก็เริ่มจะหายแล้วล่ะ" "ช่วงที่คุณแพ้ท้องฉันก็ไม่ค่อยได้ดูแลคุณเลย มัวแต่ยุ่งอยู่กับลูกหมู" "ไม่เห็นเป็นอะไรเลย แค่เธอยอมให้อภัยฉันยอมมีลูกให้ฉัน แค่นี้ฉันก็ดีใจจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว อีกอย่างฉันก็เข้าใจเธอ ลูกหมูยิ่งโตยิ่งดื้อเธอก็เลยต้องคอยดูแลเป็นพิเศษ""ก็ถ้าไปพยศใส่แม่บ้านหรือใส่ลูกน้องของคุณก็เป็นเรื่องสิ ฉันไม่อยากให้ลูกหมูกับความวุ่นวาย ไม่อยากให้ลูกหมูทำนิสัยไม่ดีใส่ใคร""เอาหน้าลูกหมูยังเด็กอยู่ยังสอนกันได้ พวกมันก็เข้าใจอยู่ ไม่มีใครกล้าว่าคุณหนูของบ้านหรอก""สมชื่อจริงๆ คุณหนู" ฟ้าฝันเน้นคำว่าคุณหนูใส่หน้าสามี "ว่าแต่ตัวเล็กในนี้ดิ้นบ้างหรือเปล่า" มือหนาเลื่อนไปจับที่หน้าท้องนูนก่อนจะสัมผัสวนไปมาเบาๆ "ก็มีบ้างนะ แต่ยังดิ้นไม่แรง ตอนท้องลูกหมูก็ดิ้นช่วงเจ็ดเดือน ดิ้นแรงมากๆ ด้วย""หรอ...." ชินกรณ์มองท้องภรรย
สี่เดือนต่อมา...ปี๊บๆๆ "ใครมาคะเนี่ย""สงสัยไอวากับคุณตรีศูลจะมาแล้วค่ะ รบกวนป้าดูลูกหมูให้ทีนะคะ เดี๋ยวฟ้าจะออกไปต้อนรับพวกเขาเอง""ได้ค่ะคุณฟ้า" เธอรีบเดินออกไปต้อนรับสองสามีภรรยา "ไอวา คุณตรีศูลสวัสดีค่ะ""สวัสดีครับ""สบายดีนะ ได้ข่าวว่ากำลังจะมีตัวเล็กอีกคนแล้ว" "อื้ม สบายดี เข้ามาในบ้านกันก่อนเถอะเดี๋ยวฉันให้แม่บ้านเตรียมของว่างมาให้" "แล้วไอ้ชินล่ะไปไหน มันไม่อยู่กับเธอหรอ" "เขาอยู่ข้างบนโน่นค่ะ" "...." ตรีศูลขมวดคิ้ว เพราะที่ผ่านมาเห็นชินกรณ์ตัวติดกับภรรยาตลอดไม่คิดว่าจะห่างกายกันได้ ยิ่งเมียท้องอยู่แบบนี้น่าจะยิ่งหวงเมียมากขึ้นไปอีก "ทะเลาะกันหรอ?""เปล่าค่ะ คุณตรีศูลขึ้นไปดูเองดีกว่า""ไปสิคุณ" ไอวาย้ำ"ครับๆ" ตรีศูลเดินขึ้นบันไดขึ้นไปดูเพื่อนสนิทตามที่ฟ้าฝันบอก พอเปิดประตูเดินเข้าไปก็เห็นชินกรณ์นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง สภาพก็ใส่แค่กางเกงวอร์มตัวเดียวไม่ได้ใส่ชุดชั้นในเสื้อก็ไม่ได้ใส่ "ไอ้เวร มึงนี่มันทุเรศจริงๆ นะ" ตรีศูลบ่นพึมพำ เพราะเห็นสภาพของเพื่อนสนิทในตอนนี้แล้วอดที่จะว่าไม่ได้จริงๆ ( หมายถึงไม่ได้ใส่กางเกงในนอนแล้วลูกชายก็ดันออกมาเป็นลำใหญ่ยาว เพราะใส่เพ
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
เวลาต่อมา...ครืน~ ครืน~ ครืน~ ซ่า~ ซ่า~ ซ่า~ เสียงคลื่นทะเลที่ซัดเข้าฝั่งกล่อมทำให้ฟ้าฝันที่กำลังยืนมองทอดยาวออกไปถึงกับเคลิ้ม เป็นบรรยากาศที่ทำให้เธอรู้สึกดีมากจริงๆ เหมือนเธอได้มาปลดปล่อยความรู้สึกที่ตัวเองแบกรับอยู่ทิ้งไป หมับ!"อื้อ...ลูกหมูล่ะ?" เธอเอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง "เล่นอยู่กับพวกการ์ดน่ะ ฉันก็เลยเดินออกมาหาเธอ ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะ?" "ตรงนี้ลมมันเย็นดี ฉันก็เลยมายืนรับลม" "สบายใจขึ้นบ้างไหม?" "อืม...ก็สบายใจขึ้นอยู่เหมือนกัน" "ได้มาอยู่แบบนี้แล้วฉันว่าเราก็ควรจะหาโอกาสนะ" "โอกาสอะไรของคุณ?" "ก็..." มือหยาบลูบที่หน้าท้องแบนราบไปมาเบาๆ "โอกาสที่จะทำน้องให้ลูกหมูไง" เปี๊ยะ! ฟ้าฝันฟาดมือลงที่มือของชินกรณ์อย่างแรง จนเขายอมปล่อยมือออกไป แต่ก็เปลี่ยนไปกอดเธอแทน "พูดอะไรของคุณเนี่ย!?" "พูดความจริงนี่นา ฉันอยากมีลูกอีกสักคน ตอนนี้ลูกหมูก็ใกล้จะขวบนึงแล้ว มีอีกสักคนก็น่าจะอายุห่างจากลูกหมูประมาณสองปี ฉันไม่อยากให้ลูกอายุห่างกันมากพวกเขาจะได้ดูแลกัน" "...." "เธอยังมีเรื่องอะไรกังวลอีกหรอ หรือว่ายังไม่พร้อม" "ไม่รู้สิ แค่คิดว่าตั
สองวันถัดมา...ถึงจะได้กลับมาอยู่ที่บ้านแล้วแต่ชินกรณ์ก็ยังไปทำงานไม่ได้ เพราะร่างกายของเขายังไม่กลับมาหายดีร้อยเปอร์เซ็นต์ ถึงจะไม่ได้เป็นอะไรมากแต่ฟ้าฝันก็ยังไม่วางใจ "อื้มม ฟอด ฟอด ฟอด ชื่นใจจังเลยลูกสาวใครเนี่ย" "แอ้ แอ้ หม่ำ หม่ำ" แม้จะพูดได้เป็นบางคำแต่คำที่ฟังชัดที่สุดก็คือคำว่าหม่ำ จะพูดทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าผู้เป็นแม่หรือได้เห็นหน้าของชินกรณ์ "หนูเพิ่งจะกินไปเมื่อกี้เองนะลูกหมูจะกินอีกแล้วหรอ แค่นี้ก็อ้วนเป็นหมูแล้วนะ" ชินกรณ์มองหน้าลูกชายแล้วอยากจะหยิกแก้มให้แรงๆ กัดแก้มให้เป็นรอยฟันสักที แต่ก็ไม่กล้ากลัวว่าลูกชายจะเจ็บ อีกอย่างก็กลัวโดนเมียด่าด้วย...แกร้ก! "เล่นอะไรกันอยู่น่ะ?" ฟ้าฝันเดินออกมาจากห้องน้ำ พลางเอ่ยถามสามีที่กำลังนอนอยู่บนเตียงโดยมีลูกชายนั่งอยู่บนหน้าอก "ลูกหมูกินนมไปเมื่อกี้ จะหม่ำอีกละ""อย่าตามใจมากนะคุณ""ครับ" "แล้วนี่ยังไม่หายเจ็บทำไมเอาลูกหมูไปนั่งบนอกล่ะ เดี๋ยวก็เจ็บหนักขึ้นไปอีกหรอก ลูกหมูยังเด็กไม่รู้เรื่องอะไรหรอก ไม่ทันได้ระวังอะไรด้วย" "ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้แข็งแรงแล้วนี่ไง""ตัวยังมีรอยเขียวช้ำอยู่เลย เอาอะไรมาบอกว่าแข็งแรงแล้ว""