Share
แตงโมโง่ๆ
Related chapter
เหมันต์ไม่ช่วยอะไร วันนี้จะกินอะไรดีเพคะฝ่าบาท แตงโมไม่โง่
“ไม่เพคะ แครอทก็แค่ผักที่ใช้ทำให้สีสันของอาหารงดงามขึ้นก็เท่านั้นส่วนมากแล้วก็จะไม่มีประโยชน์ด้านอื่น”“อืมมม หากเจ้าพูดเช่นนี้เข้าก็พอจะเข้าใจแล้ว แต่เมื่อวานข้าก็เห็นว่ามีแครอทเป็นผักเคียงในน้ำพริก และก็เข้ากันได้ดีกับน้ำพริก”เป่ยกงกงถอนหายใจ เฟยฟางไม่ได้ไปต่อในเมื่อคำตอบของนางกระจ่างชัดเพียงนั้น“หากฝ่าบาทโปรดปรานแครอท ต่อไปในทุกวันจะมีแครอทเพคะ”หนิงหลงยิ้มบางๆ“ข้าแค่อยากจะลองส่งแครอทให้กับหยินกุ้ยเฟยได้ลองชิมแต่ไม่รู้จะหั่นแบบไหนให้สวยงามให้ตรงกับความรู้สึกของข้าที่มีต่อนาง เจ้าพอจะมีวิธีไหม”เฟยฟางยิ้มหวานหยด เป่ยกงกงถอนหายใจยาวรอไว้ก่อนแล้ว“หากเป็นสิ่งที่ฝ่าบาทประทานเฟยฟางคิดว่าอย่างไรเสียพระนางหยินกุ้ยเฟยจะต้องดีพระทัยอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องใส่ใจในการหั่น”หนิงหลงยิ้มบางๆ หันไปสบตาเป่ยกงกงเป่ยกงกงส่ายหน้าไปมานางในห้องเครื่องอีกคนยกแตงโมในถาดกระเบื้องเคลือบที่มีฝาปิดเข้ามาส่งต่อให้เฟยฟางที่รับไปวางลงตรงหน้าหนิงหลง“เจ้าไปพักเถิดหมดหน้าที่แล้ว”เฟยฟางย่อกายลงงดงามก่อนจะก้าวออกจากห้องเสวยไป“เสวยเลยหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”เป่ยกงกงเอื้อมมือจตั้งใจจะเปิดฝาถาดกระเบื้องเคลือบออก“พระพันป
เหมันต์ไม่ช่วยอะไร วันนี้จะกินอะไรดีเพคะฝ่าบาท สรรเสริญ
ไทเฮาคิดไปไกล“เสด็จ คิดมากไปแล้วนางก็คงแค่อยากให้แตงโมธรรมดานี้สวยงามขึ้นมา”“แต่”ไทเฮาเดินวนรอบถาดมังกรแตงโมไปมา“ลวดลายประณีตงดงาม ละเอียดอ่อนจนข้าไม่คิดว่าคนคนหนึ่งจะทำอะไรแบบนี้ได้”“สวย”“จะเรียกว่าสวยก็ใช่ ทั้งสวยทั้งอ่อนช้อยทั้งสมบูรณ์แบบ”เป่ยกงกงอมยิ้ม“หากจะมีใครสักคนที่มีฝีมือด้านการแกะสลักเพียงนี้ก็ควรจะยกย่องให้เขากว่าใคร และให้นางคอยสั่งสอนพวกนางในห้องเครื่องที่ไม่ได้เรื่องพวกนั้น ข้าคิดออกแล้วไม่ต้องให้นางปรุงเครื่องเสวยแต่ให้นางคอยสอนเหล่านางในห้องเครื่องให้มีความสามารถทัดเทียมนางคราวนี้วังหลวงของเราก้จะมีคนที่มีความสามารถด้านนี้มากมาย” ไทเฮายิ้มดวงตาเป็นประกายหมายมั่นว่าจะต้องผลักดันเรื่องนี้““เสด็จแม่เสวยเถิดพ่ะย่ะค่ะ ข้างในเนื้อแตงโมสีแดงฉ่ำรสชาติจะต้องถูกใจแน่ๆ เป่ยกงกงจะเริ่มจากตรงไหน”หรวนหนิงหลงพูดไปยิ้มไปเปลี่ยนเรื่องเสียเป่ยกงกงหยิบมีดไม้ไผ่บางเฉียบที่ใช้แทนมีดจรดลงบนตัวมังกร กลืนน้ำลายลงคอช้าๆไทเฮาเองก็ใจจดจ่อที่ไม้ไผ่บางนั้นตำหนักจันทรา“เมื่อวานฝ่าบาททรงประทานเครื่องเสวยที่นางในห้องเครื่องคนใหม่ที่ปรุงเครื่องเสวยหนึ่งเดียวที่ทำให้ฝ่าบาทยอมเสวยในรอบหลายว
เหมันต์ไม่ช่วยอะไร วันนี้จะกินอะไรดีเพคะฝ่าบาท พบ
คนในห้องเครื่องจะตื่นอีกทีตอนที่สามที่นี่จะคึกคัก ทั้งก่อไฟ หุงข้าวต้มแกงหรือตุ๋นบางทีหากตำหนักไหนอยากจะกินอะไรเป็นพิเศษ ก็จะมีนางกำนัลของตำหนักนั้นๆ มาแจ้งก่อนเวลาคำของวันนั้นเพื่อว่าพรุ่งนี้จึงทำได้ทันเวลาหนิงหลงยิ้มคิดถึงขนมก้อนจำพวกน้ำตาลก้อนขนมเปี๊ยะไส้ต่างๆ และขนมถั่วบด หนวดมังกร เดินสอดส่ายสายตามองหาโถขนมที่เป่ยกงกงเคยบอกมองเห็นโถขนมหลากหลายเรียงรายอยู่ด้านบนชั้นสูงเอื้อมมือหยิบโถขนมลงมาด้านล่าง ยิ้มด้วยความดีใจ นั่งลง กัดกินขนมอย่างเอร็ดอร่อย ความหอมหวานขอิงขนมทำให้คิดถึงเรื่องราวในอดีตที่หอมหวานเช่นกันกับขนมอีกด้าน ศรีไพรย่องเข้ามาในห้องเครื่องจากด้านหลัง อากาศหนาวทรุดตัวนั่งลงข้างเตาไฟที่ครุกรุ่นพอให้ได้ไออุ่น ห้องเครื่องที่กว้างใหญ่แห่งนี้มีคนทำงานนับร้อยทำเครื่องเสวยเกือบยี่สิบตำหนักเลี้ยงคนเป็นพันคน ศรีไพรโชคดีแค่ไหนรับผิดชอบแค่คนแก่คนหนึ่งเท่านั้นคิดไปยิ้มไปเมนูของเครื่องเสวยพรุ่งนี้คิดออกแล้วแต่ต้องมาหมักหมูเสียหน่อยแช่ข้าวเหนียวเสียนิดข้าวเหนียวที่นี่เขาไม่นิยมกินกันส่วนมากบดทำแป้งสำหรับขนม จำพวกขนมไหว้พระจันทร์ ข้าวเหนียวอยู่ทางด้านนั้น หมูอย่างสุดทางเดิน ยังพอมีเ
เหมันต์ไม่ช่วยอะไร วันนี้จะกินอะไรดีเพคะฝ่าบาท เหมันต์ไม่ช่วยอะไร
แต่ตอนนี้เขาพอจะลำดับเรื่องราวได้ เข่อชิงชื่อที่นางในห้องเครื่องนามอี้เอ่อร์เอ่ยถึงในวันนั้น“ก็จริงนะทุกวันนี้ต้องปรุงให้คนแก่เรื่องมากคนนั้นกินคนเดียว ไม่รู้ว่าเรียกว่าเซฟได้หรือเปล่า”หนิงหลงยังรุกไม่หยุดสะดุดหูกับคำว่าคนแก่เรื่องมาก“คนแก่เรื่องมาก คนนั้นเจ้าหมายถึงใคร”น้ำเสียงแกว่งๆ ในตอนท้ายหากเป็นเวลาปกติเขาคงตวาดนางดังลั่น“ก็คนแก่ที่เรื่องมากปัญหาเยอะ ช่างเถอะอย่ารู้เลยว่าแต่จะกินอะไรประเดี๋ยวเตาไฟมอดเสียหมด”“อากาศหนาว คงต้องกินอะไรร้อนๆ”วางโถขนมลง“อืมมมมข้ากำลังจะหมักหมูพอดี เรามากินชาบูกันดีไหม”“ชาบู”หนิงหลงขมวดคิ้ว ทวนคำพูดของศรีไพรไอ้เจ้าสิ่งนี้มันคืออะไรศรีไพรยกหม้อใบไม่ใหญ่นักวางบนเตาที่เตี้ยสุด เติมน้ำซุปไก่ เทพริกหมาล่าหรือชวงเจียลงไปรอเดือด“มาเถอะ ข้าโขลกพริกหมาล่าไว้เมื่อวานจากชวงเจียสดๆ หอมมากพอดีเลยในหม้อมีน้ำซุปไก่เหลือเราแค่เอา พริกหมาล่าที่ข้าโขลกใส่ลงไปรอเดือด ท่านไปหยิบผักที่ท่านชอบกินและอยากกินมาหั่นเสีย แล้ววางไว้ส่วนข้าจะไปหั่นหมูให้บางเฉียบ เสียดายไม่มีอย่างอื่นเอาไว้วันหลังพี่สาวจะทำลูกชิ้นและเลือกเนื้อวัวสวยๆ ไว้กินชาบูกัน”ยังจะมีวันหลังอีกหรือ
เหมันต์ไม่ช่วยอะไร วันนี้จะกินอะไรดีเพคะฝ่าบาท รอยยิ้มยามอิ่มหนำ
นับหนึ่งถึงสิบยกถ้วยน้ำจิ้มส่วนตัว ที่แบ่งไปวางตรงหน้าหนิงหลงแล้วหนึ่งชุดขึ้นมาจุ่มหมูที่จุ่มลงไปในระยะเวลา10วินาทีโดยประมาณเวลาขนาดนี้จึงเหมาะแก่การจุ่มเนื้อสัตว์ลงไปให้หวานนุ่มพอดีไม่สุกจนเหนียวหรือไม่ดิบจนเกินไปอ้าปากสีแดงระเรื่อกว้างสุดกว้างยัดหมูร้อนๆ ที่มีไอร้อนลอยเข้าปาก รสเปลี่ยวเผ็ดของน้ำจิ้มและความร้อนทำเอาศรีไพรต้องยกมือขึ้นป้องปาก เคี้ยวงับๆ ซู๊ดปากไปพราง“อือออออร่อยจัง ตาท่านแล้วน้องชาย”แววตาแห่งความสุขที่หนิงหลงเห็นสัมผัสได้ เกือบทำให้หนิงหลงยิ้มยาม เมื่อเห็นศรีไพรมีความสุขกับการกินหนิงหลงใช้ตะเกียบในมือช้อนแผ่นเนื้อหมูขึ้นมาบ้างแล้วเองลงไปจุ่มในน้ำ“หากอยากให้สุกน้อยแกว่งไปมาแล้วนับแต่ถ้าอยากสุกมากจุ่มไว้นิ่งๆ”ศรีไพรคีบหมูมาอีกสลับกับคีบผักไปจิ้มกับน้ำจิ้มหนิงหลงนับจนครบสิบ แล้วยกเนื้อหมูขึ้นจุ่มลงไปในน้ำจิ้มศรีไพรใช้ช้อนตักน้ำจิ้มโปะลงบนเนื้อหมูของหนิงหลง“ไม่เผ็ดหรือ”ศรีไพรอมยิ้ม“คำแรกต้องจัดหนัก แล้วคำต่อไปจึงค่อยเบาลงนี่คือสูตรของข้าเอง รับรองเด็ดจนต้องร้องขอชีวิต”หนิงหลงคีบหมูยัดเข้าไปในปากศรีไพรคีบผักกาดขาวที่ลวกจนได้ที่วางในถ้วยให้พยักหน้ารัวรัว หนิงหลงม
เหมันต์ไม่ช่วยอะไร วันนี้จะกินอะไรดีเพคะฝ่าบาท นี่คือศรีไพร
“ท่านยังไม่บอกข้าเลยว่าท่านชื่ออะไรน้องชาย”หรวนหนิงหลงมีสีหน้าครุ่นคิดไม่คิดว่านางจะอยากทราบชื่อเขาด้วยซ้ำ“ขะขะข้าชื่อหนิงเอ่อร์”ศรีไพรยิ้ม“อี้เอ่อร์ หนิงเอ่อร์ทำไมพวกเจ้าต้องมีคำว่าเอ่อร์ รู้ไหมคำว่า เอ่อ สำหรับข้า มันฟังแปลกแต่ช่างเถอะจำง่ายดี ไว้พบกันใหม่…อือ ยินดีที่รู้จักด้วยเกือบลืมไป”หนิงหลงยิ้มน้อยๆ ศรีไพรโบกมือลาราวกับว่าจะไม่ได้พบกันอีกหนิงหลงหายไปในความมืด“ใกล้จะเที่ยงคืน”ศรีไพรพุ่งตัวเข้าไปในห้องเครื่องวิ่งไปที่กองขิงและกองมันฝรั่ง ที่ที่จำได้ว่าเห็นแสงหลากสีตรงนั้น“ใกล้แล้วใกล้แล้วสิ ขอให้เป็นอย่างที่คิดด้วยเถิด สาธุ”เที่ยงคืนของในทุกวัน แสงหลากสีจะต้องปรากฏและพาคนบางคนข้ามผ่านกาลเวลา หลับตาลงช้าๆ นับถอยหลังดังๆ“4….3….2….1”ลืมตาขึ้นไม่มีแสงไม่มีอะไรมีเพียงความว่างเปล่าและหนาวเหน็บเสียงนกเค้าแมวร้องอยู่บนหลังคา ห้องเครื่อง คล้ายกับเย้ยหยันศรีไพรศรีไพรน้ำตาร่วงเผาะ“ไม่ใช่เที่ยงคืนแล้วยังมีเงื่อนไขอะไรอีกที่จะพาฉันกลับไป”เช้าวันใหม่ที่ไก่ป่าขันเจื้อยแจ๊ว ศรีไพรนอนซุกตัวในผ้าห่มหนา มือขวายังกำมีดมือซ้ายยังกำห่อผ้าที่มีลูกฟักทองที่คว้านเอาเมล็ดออก แกะสลักด้วยมีดท
เหมันต์ไม่ช่วยอะไร วันนี้จะกินอะไรดีเพคะฝ่าบาท สิ่งนี้คือของหวาน
อี้เอ่อร์อมยิ้มอดขำป้าตื้อเสียไม่ได้“พี่เขาแกะสลักแตงโมตั้งแต่เมื่อวานแต่ เฟยฟางกลับรับเอาของกำนัลไปเพียงลำพังข้าได้ยินลุงซุนบอกว่าไทเฮาเองก็อยากพบนาง นางก็คงได้ของกำนัลจากไทเฮาเพราะฝีมือของพี่เข่อชิง”ศรีไพรขมวดคิ้วส่ายหน้าไปมาห้ามอี้เอ่อร์ไม่ให้พูดเรื่องนี้“ทำไมข้าไม่รู้เรื่องนี้ เจ้าทำเรื่องยิ่งใหญ่เพียงนี้ แต่ตาแก่นั่นกลับเอาใจเฟยฟาง”“ป้าตื้อ ข้าจะต้องรีบทำเครื่องเสวย ท่านป้าขอเวลาข้าก่อน”ป้าตื้อถอนหายใจ“เข่อชิงเรื่องนี้เจ้ายอมได้ข้ายอมไม่ได้”ลุกจากเก้าอี้เดินจากไปเพื่อจะไปพูดเรื่องนี้กับสามีหรือลุงซุนนั่นเองศรีไพรส่ายหน้าไปมาศรีไพรนำฟักทองไปล้างน้ำจนสะอาด กรอกส่วนผสมทั้งหมดลงไปในผลฟักทองที่แกะสลักสองในสามสวน มองไปที่ซึ้งที่ยกขึ้นตั้งไฟไว้ไอน้ำลอยขึ้นมาให้เห็นพอดี ศรีไพรนำฟักทองไปนึ่ง ปิดฝาซึ้งให้มิด“พี่เข่อชิงมันจะออกมาหน้าตาแบบไหนแล้วจะอร่อยไหม”อี้เออ่ร์ถามด้วยนิสัยช่างสงสัยของนาง“รับรองว่า คนกินจะต้องชอบ หากเจ้าอยากกินไว้เสร็จจากทำเครื่องเสวยถวายฝ่าบาทแล้วพี่เข่อชิงจะทำให้เจ้าได้ชิมอีกลูกหนึ่ง อือข้าคิดออกแล้วเจ้าจะต้องลงมือด้วยตัวเอง ข้าจะคอยสอนเจ้าอยู่ใกล้ๆ ดีไหมจะได
เหมันต์ไม่ช่วยอะไร วันนี้จะกินอะไรดีเพคะฝ่าบาท ข้าวเหนียวหมูปิ้งร้อนๆไหมคะ
เปิดฝาครอบฟักทองสังขยาออก ใช้มีดหั่นฟักทองเป็นชิ้นเล็กหนึ่งซีกใช้มีดสอดไปใต้ชิ้นฟักทองที่หั่นออกมามืออีกข้างประคองชิ้นที่หั่นไว้ ดึงขยับออกมาเพียงนิดให้เห็นว่ามาจากฟักทองทั้งลูก สีเหลืองใสของฟักทองกับสีครีมของสังขยาช่างน่ามองอีกทั้งยังมีลวดลายของเนื้อฟักทองที่แกะสลักนั่นอีก“ข้าหั่นไว้แล้วหากฝ่าบาทเสวยหมดแล้วเจ้าก็แค่หั่นตามแบบของข้า”อธิบายด้วยน้ำเสียงเรียบๆเฟยฟางกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ อี้เอ่อร์ยิ้มสังเกตอากัปกิริยาของเฟยฟางไม่วางตา“อีกสิบปีเจ้าก็ไม่มีทางเทียบพี่เข่อชิงของข้าได้”กระซิบที่เฟยฟางเบาๆเฟยฟางก้มหน้าซ่อนยิ้มมุมปาก ยกถาดเครื่องเสวยไปพร้อมกับนางในห้องเครื่องอีกสองคน“ฝ่าบาทเมื่อคืนเอ่อ…”หรวนหนิงหลงเงยหน้าขึ้นดวงตาสดใส“เมื่อคืนชาบูอร่อยมาก รสดีที่สุด ลงตัวที่สุด”เป่ยกงกงเลิกคิ้วสูง อมยิ้ม“ชาบู คือสิ่งใด”“ชาบูก็คือ เครื่องเสวยที่เหมาะกับอากาศหนาว และหากได้นั่งกินไปพร้อมกับใครสักคนที่เรามีเรื่องคุยกับเขาช่วงเวลานั้น…นับว่าเหมาะกับการกินเครื่องเสวยชนิดนี้”เป่ยกงกงทำสีหน้าจริงจัง“ฝ่าบาททรงเอ่ยปากกับนางเรื่องที่ฝ่าบาทอยากจะได้คำตอบหรือยังพ่ะย่ะค่ะ”“ความจริงหากเอ่ยปากกับนางเร
Latest chapter
เหมันต์ไม่ช่วยอะไร วันนี้จะกินอะไรดีเพคะฝ่าบาท หอมหวาน
เหมันต์ไม่ช่วยอะไร วันนี้จะกินอะไรดีเพคะฝ่าบาท ความสุขกำลังมา
เหมันต์ไม่ช่วยอะไร วันนี้จะกินอะไรดีเพคะฝ่าบาท ตอนพิเศษ
เหมันต์ไม่ช่วยอะไร วันนี้จะกินอะไรดีเพคะฝ่าบาท จบบริบูรณ์
เหมันต์ไม่ช่วยอะไร วันนี้จะกินอะไรดีเพคะฝ่าบาท กลับ
เหมันต์ไม่ช่วยอะไร วันนี้จะกินอะไรดีเพคะฝ่าบาท แล้วเราก็เข้าใจกัน
เหมันต์ไม่ช่วยอะไร วันนี้จะกินอะไรดีเพคะฝ่าบาท เปิด
เหมันต์ไม่ช่วยอะไร วันนี้จะกินอะไรดีเพคะฝ่าบาท เค้กหวาน
เหมันต์ไม่ช่วยอะไร วันนี้จะกินอะไรดีเพคะฝ่าบาท เซอร์ไพรส์
