EP.02 คฤหาสน์ลี

            ‘คฤหาสน์ลี’

            นั่นคือชื่อของคฤหาสน์ที่ตั้งตระหง่านอยู่บนยอดเขาสูงกลางเกาะฮ่องกง พื้นที่ที่คนรวยสุดขีดของเกาะฮ่องกงเท่านั้นจึงจะสามารถอยู่อาศัยได้ เพราะราคาที่ดินของทำเลทองคำนี้สูงลิ่วถึงตารางฟุตละ 7 แสนบาทไทย ดังนั้นใต้ฝ่าเท้าที่เธอกำลังจะเหยียบย่างอยู่นี้ ทุกย่างก้าวคือมูลค่ามากกว่าครึ่งล้านบาท

            ร่างงามระหงในชุดสูทเข้ารูปสีชมพูพาสเทลของ ‘อินถวา จิตราภานุพงษ์’ ค่อยๆ จดฝ่าเท้าก้าวลงจากรถอย่างแผ่วเบา เพราะกลัวเหลือเกินว่าเธออาจทำให้พื้นถนนด้านหน้าคฤหาสน์นี้ยุบตัวลง เพราะหากมีอะไรเสียหายสักน้อยนิด เธอก็คงจะไม่มีปัญญาไปชดใช้ได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็อดไม่ได้ที่จะแหงนหน้าสำรวจไปทั่วบริเวณ

            เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเดินทางออกนอกประเทศไทย เป็นครั้งแรกที่มาเยือนฮ่องกง และก็เป็นครั้งแรกอีกเช่นกันกับการทำงาน เพราะเธอเพิ่งเรียนจบมาหมาดๆ และยังไม่ทันรับพระราชทานปริญญาบัตรเลยด้วยซ้ำ แต่ภาวะจำเป็นทำให้ต้องเลือกมาทำงานต่างแดน ทั้งที่ใจจริงไม่ได้อยากมาเลย

            ใบหน้างดงามมองสำรวจคฤหาสน์สไตล์โมเดิลที่คล้ายเป็นประติมากรรมที่ประดับอยู่บนหน้าผามากกว่าที่จะเข้าอยู่อาศัยได้จริง นั่นคือสิ่งที่เธอมองเห็นตั้งแต่รถยนต์เคลื่อนเข้ามา แต่เมื่อมายืนอยู่ด้านหน้าจริงๆ กลับพบว่าประติมากรรมนี้มีความแข็งแกร่งและควรค่าแก่การตั้งตระหง่านท้าแดดท้าลมได้จริง เพราะเสาโรมันแต่ละต้น เหล็กแต่ละท่อน บันไดหินขนาดใหญ่นั้นไม่ต่างจากการค้ำจุนให้พื้นที่นี้ยิ่งเข้มแข็ง ดูงามสง่า และน่าครั่นคร้ามมากขึ้น

            เมื่อแน่ใจในความแข็งแกร่ง อินถวาจึงผินใบหน้าสวยหวานดุจดอกไม้แรกแย้มมองออกไปด้านนอกจนเส้นผมดำยาวสยายที่รวบไว้เป็นหางม้าสูงสะบัดเป็นพวงกระทบแผ่นหลังของเธอ เธอยิ้มเมื่อสัมผัสได้ถึงสิ่งที่ส่ายไปมาที่แผ่นหลัง เพราะความมีน้ำหนักของเส้นผมนี่แหละคือสิ่งที่เธอภูมิใจนัก นอกจากผิวสุขภาพดีที่เธอก็ภูมิใจเช่นกัน เธอไม่ชอบการแต่งหน้า แต่เพราะนี่คือการเดินทางไกลครั้งแรก การแต่งแต้มใบหน้านิดหน่อยเพื่อให้มีสีสันอย่างสุภาพ จึงเป็นสิ่งที่เหมาะสม ดังนั้นใบหน้าจึงลงแป้งอัดแข็งบางเบาไม่ให้ผิวมันเยิ้มและริมฝีปากก็ฉาบไว้ด้วยลิปสติกสีเดียวกับชุดให้พอแมท

            รอยยิ้มพิมพ์ใจระบายอยู่ทั่วใบหน้าเมื่อมองเห็นวิวโดยรอบของเกาะฮ่องกงเป็นวงกว้าง เพราะเบื้องหน้าของเธอนี้คืออ่าววิคตอเรีย ซึ่งเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่นิยมของผู้มาเยือนฮ่องกง

            อินถวามองดูวิถีการใช้ชีวิตของคนฮ่องกงที่ยังกลมกลืนกับวัฒนธรรมดั้งเดิมได้อย่างลงตัว เพราะบ้านเรือนหรือร้านอาหารที่ปลูกสร้างขนาบกับริมอ่าวอยู่นั้น มีบ้างที่แปลกตาเพราะเป็นสิ่งปลูกสร้างของคนฮ่องกงดั้งเดิม และก็มีที่ปลูกสร้างอย่างร่วมสมัย รวมทั้งเรือที่กำลังแล่นอยู่ในอ่าวและจอดเทียบท่าอยู่ด้วย เพราะมีทั้งเรือยอชต์ส่วนตัวสุดหรู เรือท่องเที่ยว เรือรับจ้าง และเรือประมงที่เป็นวิถีดั้งเดิมของคนพื้นที่ หรือจะเป็นตึกระฟ้าหลากหลายตึกที่กลายเป็นสัญลักษณ์ความศิวิไลซ์ที่ทำให้ทั่วโลกรู้จักเกาะฮ่องกง

            ใบหน้างดงามหันกลับมามองคฤหาสน์ยิ่งใหญ่ที่นับต่อแต่นี้ไป คือสถานที่ทำงานของเธอ อินถวาไม่แปลกใจเลยว่าทำไม ‘ตระกูลลี’ จึงติดอันดับมหาเศรษฐีอันดับต้นๆ ของเกาะฮ่องกง และอาจเป็นอันดับต้นๆ ของโลกด้วยก็ได้ เพราะจุดที่ตั้งของคฤหาสน์ลีนั้นอยู่ในตำแหน่งชัยภูมิดีเลิศ และอาจเรียกได้ว่าเป็นจุดชมวิวที่ดีที่สุดในฮ่องกงก็ได้

            ดวงตาสวยหวานสุกสกาวไม่ต่างจากดาวบนฟากฟ้ายังคงมองสำรวจไปให้ทั่วบริเวณ ซึ่งกะประเมินจากสายตา คฤหาสน์มูลค่ากว่า 3,000 ล้านบาทไทยนี้ ต่อให้สำรวจจนหมดวันเธอก็คงจะมองและจดจำพื้นที่ทั้งหมดนี้ได้ไม่ทั่วแน่ เพราะจากข้อมูลที่ได้มาก็คือ คฤหาสน์แห่งนี้รวมทั้งอาณาจักรโดยรอบถูกก่อสร้างอยู่บนที่ดินที่กว้างกว่า 10 ไร่ แน่นอนว่าด้านนอกยังยิ่งใหญ่อลังการณ์งานสร้างได้มากขนาดนี้ ด้านในนั้นคงไม่ต่างจากสรวงสวรรค์

            แต่อินถวาก็ต้องยิ้มขื่นให้กับตัวเอง เพราะแม้วันนี้เธอจะสำรวจได้ไม่ทั่ว แต่นับจากนี้ไปอีก 2 ปี เธอคงจะสำรวจได้ครบในสักวัน

            ‘2 ปี’

            แค่คิดถึงระยะเวลาในสัญญาจ้างงาน น้ำตาก็พานจะไหลออกมาทุกที ทว่านี่เป็นสิ่งที่เธอเลือกแล้ว และจะต้องทำงานให้ดีตามที่นายจ้างระบุเอาไว้ เพราะเธอรับเงินค่าจ้างล่วงหน้านั้นมาแล้ว เงินจำนวนมหาศาลที่เธอต้องหาให้ได้ภายใน 1 เดือน เพื่อช่วยแม่ให้ปลดเปลื้องจากความทุกข์ที่กัดกินหัวใจจนทำให้แม่ป่วย และนายจ้างผู้ใจดีก็ยินดีจ่ายให้อย่างไม่อิดออดหรือสอบถามอะไรให้วุ่นวาย

            ใบหน้าสวยหมองลงเมื่อภาพความทรงจำแห่งความทุกข์หวนคืนมาในความคิด วันที่เธอสอบเสร็จและหวังจะรีบไปบอกให้แม่ภูมิใจว่าลูกของแม่คนนี้เรียนจบแล้ว ต่อไปนี้เธอจะช่วยแม่สานต่อธุรกิจเต็นท์รถมือสองของครอบครัวเอง เธอจะไม่ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศอย่างที่เคยตั้งใจไว้ แต่จะเรียนในเมืองไทยและจะเปิดร้านขนมไทยร่วมสมัยตรงที่ว่างด้านข้างของเต็นท์รถนั่นเอง

            เธอจะได้ช่วยแม่บริหารงานได้อย่างเต็มเวลา แม่จะได้มีเวลาพักผ่อนมากกว่านี้ และเมื่อมีวันหยุด เธอก็จะพาแม่ไปเที่ยวในทุกที่ที่แม่อยากไป เธอจะรับผิดชอบงานทุกอย่างแทนแม่ เพื่อตอบแทนให้สมกับที่แม่เป็น ‘คุณแม่เลี้ยงเดี่ยว’ ที่ดูแลเธอมาเป็นอย่างดี นับตั้งแต่วันที่พ่อเสียชีวิตไปเมื่อ 10 ปีก่อน ทว่าเธอกลับมารับรู้เรื่องราวที่แม่กำลังทุ่มเถียงกับ ‘น้าอิฐ’ น้องชายเพียงคนเดียวของแม่ แต่เป็นน้าชายที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้าเธอนัก

            ‘อิฐ! พี่ไม่เข้าใจแกเลย แกเอาเงินไปทำอะไรหมด แกขาดเหลืออะไรทำไมแกไม่บอกพี่ล่ะ แกไปเอาเงินบริษัทเขามาทำไม’

            เสียงของแม่ที่ดังลอดออกมาจากออฟฟิศเจือไปด้วยความขมขื่นทำให้เธอต้องยืนจับลูกบิดประตูค้างอยู่แบบนั้น เพราะไม่กล้าที่จะเข้าไป ใจหนึ่งอยากถอยห่างออกมา แต่อีกใจก็อยากรู้ว่าเรื่องใดถึงทำให้แม่ต้องร้องไห้ ทว่าสิ่งที่น้าชายพูดออกมาทั้งหมดกลับทำให้ร่างกายของเธอชาวาบตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า