ep12-ขัดใจแม่

"วันนี้ฉันจะต้องจัดการแกให้รู้เรื่อง ตาชิต "

หลังจากที่คุณหญิงชวนชมได้อ่านข่าวของลูกชายที่ควงผู้หญิงเที่ยวห้างออกหน้าออกตา

ทั้งที่ตัวเองมีคู่หมั้นคู่หมายเป็นถึงลูกสาวนายพล มีหน้ามีตาระดับประเทศ

พอมีข่าวออกมาแบบนี้ก็ยิ่งทำให้ฝ่ายหญิงเสียหาย และนี่คือเหตุผลที่ทำคุณหญิงชวนชมกังวลใจ

ข่าวที่เกิดขึ้น เกิดจากความจงใจของวิชิต ทำให้ที่มีคนตาดีถ่ายรูปเขาลงโซเชียลไว้ได้

คุณหญิงชวนชมยิ่งมีอาการโมโหมากขึ้น

เพราะเธอโทรหาลูกชายตัวดีแล้วแต่เขาไม่ยอมรับโทรศัพท์

 

"อย่าให้ฉันอดไม่ได้น่ะ ฉันจะตัดแกออกจากกองมรดกจริงๆด้วยคอยดู "

คุณหญิงชวนชมบ่นให้กับลูกชาย

 

พอตั้งสติได้คุณหญิงชวนชมก็กดโทรศัพท์หาแพรวาทันที

แต่แพรวาเองก็ไม่รับสายคุณหญิงชวนชมเช่นกัน

ยิ่งทำคุณหญิงชวนชมกระวนกระวายใจเข้าไปใหญ่

"เป็นอะไรอีกหละคุณหญิง "

เสียงทุมแหบแห้งของเจ้าสัวโชติ เอ่ยถามภรรยาด้วยความเป็นห่วง

เพราะคุณหญิงเธอเล่นเดินไปเดินมาไม่ยอมหยุดนั่งสักที จนเจ้าสัวที่นั่งจิบชาอยู่รู้สึกสงสัย

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ "

เธอตอบกลับเสียงหวานแต่ภายในใจนั้นร้อนรุ่มเป็นไฟ

ก่อนจะยอมหยุดเดินวนไปมา เพราะไม่อยากให้เจ้าสัวโชติเป็นกังวลกับข่าวของวิชิตมากไปกว่านี้ เพราะเจ้าสัวโชติเองก็เอ็นดูแพรวามากเช่นกัน

"ฮาโหล นนท์เหรอ "

"ครับแม่"

"ชิตอยู่กับนนท์ไหม "

"ไม่ครับ ผมอยู่ต่างจังหวัดครับ ชิตน่าจะติดคุยกับลูกค้าอยู่ครับ "

" แม่ฝากนนท์บอกชิตหน่อยนะว่าให้ติดต่อกลับแม่ด่วน "

" ครับแม่ " 

คุณหญิงชวนชมไม่รู้จะทำยังไงเลยโทรหาชานนท์ เพื่อที่จะให้ชานนท์บอกวิชิต ให้ติดต่อกลับแม่ด่วน

ส่วนชานนท์นั้นก็รู้สึกแปลกใจอยู่เหมือนกัน แต่เขาไม่ได้คิดอะไรมาก อาจมีเรื่องด่วนอย่างที่แม่วิชิตว่าจริงๆ

"ชิตนายงานยุ่งเหรอ "

" ไม่น่ะ ก็เรื่อยๆ เคลียร์งานเสร็จแล้ว "

"แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์คุณหญิงแม่ของนาย "

" แม่ฉันโทรหานายเลยเหรอ "

"ใช่ แล้วคุณหญิงแม่ฝากบอกให้นายติดต่อกลับด่วน มีปัญหาอะไรหรือเปล่า ทำไมเสียงท่านดุจัง "

"ไม่มีไรหรอก เดี๋ยวฉันจัดการเอง "

" ว่าแต่นายเมื่อไหร่จะกลับ "

" อีกสามวันก็กลับแล้วล่ะ ฝากบริษัทด้วยน่ะ "

"สบายมากเพื่อน "

หลังจากวางสายกับคุณหญิงแม่ของวิชิต ชานนท์ก็โทรหาเพื่อนรักทันที เพราะห่วงว่าจะมีเรื่องด่วน

ถ้ามัวชักช้าจะทำให้เกิดปัญหาได้ แต่พอได้รับคำตอบจากเพื่อนก็ค่อยคลายกังวลได้

ทางด้านวิชิต พอวางสายจากชานนท์ก็กลั้นใจโทรหาแม่ของเขาทันที

แต่คุณหญิงแม่กลับโทรมาหาเขาก่อน วิชิตจำใจต้องรับสายแม่ของเขา

" เฮ้อ...."

เมื่อเห็นเบอร์โทรศัพท์ที่เป็นชื่อของแม่เขาต้องถอนหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะกดรับสายท่าน

"ครับแม่ "

วิชิตรับโทรศัพท์ เสียงเรียบ

"ถ้าฉันไม่โทรหาตานนท์แกก็ไม่คิดจะรับสายฉันเลยใช่ไหม " 

คุณหญิงชวนชมโวยใส่วิชิตทันทีที่เขารับโทรศัพท์ เพราะเธอพยายามใจเย็นไม่บุกไปที่ทำงานของลูกชายแล้ว แต่เขากลับทำเฉยเมินใส่เธอ

"ครั้งนี้ฉันเอาจริงนะ ไปจัดการข่าวนั้นซะ นี่เป็นการเตือนครั้งสุดท้าย "

" แค่นี้ใช่ไหมครับ ผมมีงานต้องทำต่อ "

แทนที่วิชิตจะรับปากคุณหญิงแม่ของเขา แต่เขากลับเบี่ยงประเด็นเพื่อวางสาย

ตื่ดๆ

ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อวิชิตก็ตัดสายไปแล้ว

" ถือว่าฉันเตือนแกแล้วน่ะ"

คุณหญิงชวนชมบ่นพึมพำคนเดียว แต่สีหน้าแลดูจริงจังเอามากๆ

ทางด้านแพรวาเธอได้เห็นข่าวนั้นแล้ว แต่เธอยังคลุกอยู่ในห้องนอนไม่ได้ออกไปไหน โดยให้เหตุผลว่าอยากพักผ่อน

 

เนื่องจากตั้งแต่วันนี้ไปเธอไม่ไปช่วยงานที่บริษัทของคู่หมั้นเธอแล้ว

และเธอคิดว่านี้คงเป็นเรื่องดีสำหรับเธอ เพราะยิ่งทำให้เธอรู้ได้ว่าเธอตัดสินใจถูกแล้ว ที่ถอยออกมา

 

ก๊อกๆ

" คุณหนูวาค่ะ "

 

เสียงดังจากหน้าประตูห้องทำให้แพรวาสะดุ้ง ได้สติ เพราะเธอกำลังทบทวนเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมา มีแต่เธอเองที่ดื้อดึงไม่ยอมฟังใคร

ตอนนี้เธอเข้าใจและรับรู้ถึงความหวังดีของคนในครอบครัวเธอแล้ว จากนี้ไปครอบครัวคือสิ่งเดียวที่เธอควรจะแคร์

ด้านวิชิตนั้น ก็ได้ทำในสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด นั่นคือการขัดคำสั่งของแม่ของเขา

เพราะเขาตัดสินใจแล้วว่า เดือนฉายคือผู้หญิงที่เขาอยากจะให้อยู่เคียงข้างเขาอย่างแน่นอน

เขามั่นใจว่าเธอคือผู้หญิงที่เขาอยากให้อยู่ในชีวิตของเขามากที่สุด

วิชิตพาเดินฉายออกเที่ยวเล่นทุกที่ ที่เธออยากไป ชายหนุ่มใช้เงินจำนวนไม่น้อยเพื่อเปย์สิ่งที่เธอต้องการสำหรับเขาแล้วเดือนฉายทำให้เขารู้สึกคุ้มค่ามากกับเงินที่เสียไป

เพราะความน่ารักของเธอทำให้เขากล้าทุ่มสุดตัว ในการคบหากับหญิงสาวคนนี้

แต่เขาลืมไปว่าทุกๆ ครั้งที่เขาใช้บัตรเครดิตจะมีการแจ้งเตือนมาที่คุณหญิงชวนชม 

ติ้ง!

 

คุณหญิงชวนชมที่กำลังยุ่งอยู่กับการเอาเครื่องเพชรออกมาเช็ดทำความสะอาด

ต้องได้หยุดชะงักแล้วหันไปมองโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะ เมื่อกดเข้าไปดูถึงกับตาลุก เพราะยอดเงินนั้นมีจำนวนถึงเจ็ดหลัก

 

และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกของยอดเงิน แต่ครั้งนี้รู้สึกว่ามากกว่าครั้งก่อนๆ เป็นสิบเท่า เธอพยายามอดทนมาหลายวันแล้ว

เพื่อรอว่าลูกชายตัวดีจะสำนึกได้แต่ก็ยังคงเหมือนเดิม ในใจของเธอนั้นไม่ได้เป็นห่วงเรื่องเงิน

เธอกำลังห่วงหญิงสาวอีกคนที่อดทนรอลูกชายของเธอมานานหลายปี

แต่กลับได้รับแต่ความขมขื่น นึกถึงใบน่าอันสดใสของแพรวาแล้วก็อดสงสารไม่ได้

แต่ก็ต้องหยุดคิดเมื่อเสียงข้อความดังมาอีกครั้ง

ติ้ง!

" ซื้อของบ้าบออะไรครั้งละเป็นแสนเป็นล้าน "

คุณหญิงชวนชมบ่นออกมาเบาๆ เธอรู้แล้วว่าลูกชายสุดที่รักของเธอนั้นคงจะไม่สามารถรักกับคู่หมั้นได้ เธอหายใจเข้าลึกๆ หนึ่งครั้ง

" ขอลองดูสักตั้งนะ "

ถึงแม้จะรู้แล้วว่าลูกชายของเธอนั้น ไม่มีใจให้แพรวาแล้วจริงๆ แต่เธอขอทำตามความคิดของตัวเองสักครั้ง

และจะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะวุ่นวายกับชีวิตลูกชายหัวแก้วหัวแหวน

ว่าแล้วเธอก็โทรหาเลขาคนสนิทให้จัดการเรื่องบัตรเครดิตทุกใบและบัญชีธนาคารทุกแห่งของวิชิต

เธออยากจะรู้เหมือนกันว่าลำพังเงินเดือนของเขา เขาจะสามารถทำตามใจตัวเองได้นานแค่ไหน

ในเมื่อไม่มีความเกรงใจกัน เธอเองก็ไม่จำเป็นต้องเห็นใจเขาเช่นกัน 

"ขอโทษนะคะบัตรใช้ไม่ได้ค่ะ "

พนักงานของห้างเดินมาแจ้งกับวิชิตว่าบัตรของเขานั้นใช้ไม่ได้ วิชิตถึงกับชะงัก

แต่ก็ยื่นบัตรอีกใบให้พนักงาน ซึ่งเป็นบัตรที่เขาทำไว้เป็นของตัวเอง วงเงินน่าจะพออยู่

เดือนฉายยิ้มหวานให้กับวิชิต พร้อมคล้องแขนซบไหล่วิชิตอย่างเอาใจ

เมื่อเขาจ่ายเงินซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมยี่ห้อดังราคาครึ่งล้านให้เธอสำเร็จ

และก่อนหน้านี้ยังมีชุดเสื้อผ้ารองเท้าแบรนด์ดังอีกหลายอย่าง รวมๆ แล้วทั้งหมดก็ล้านกว่า

"ขอบคุณ คุณชิตมากนะค๊า..."

เธอพูดออดอ้อนเสียงอ่อนเสียงหวาน

"ไม่เป็นไรครับสำหรับน้องเดือนแล้วพี่ทำได้ทุกอย่าง "

วิชิตยิ้มหวานและตอบกลับอย่างอ่อนโยน เขาไม่สะทกสะท้านอยู่แล้วสำหรับเรื่องเงินที่แม่เขายึดไว้

" อย่างนี้เดือนต้องให้รางวัลคุณชิตบ้างแล้วค่ะ "

พูดจบเธอก็เอาใบหน้าหวานคลอเคลียที่ลำแขนแกร่งของวิชิต

 

วิชิตเห็นท่าทางออดอ้อนของเดือนฉายที่แสดงออกมาก็รู้สึกเอ็นดูหญิงสาวมากกว่าเดิมเสียอีก เขานึกดีใจที่เปิดใจรับเธอคนนี้เข้ามา

เขาหันมองสบตากับเดือนฉายดวงตาเป็นประกายพร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม

"กินข้าวกันก่อนนะครับจะได้มีแรง "

ได้ยินสิ่งที่วิชิตพูดเดือนฉายเธอก็หันไปสบตากับวิชิตที่ส่งสายตาหวานฉ่ำมาให้เธออยู่ก่อนแล้ว

เธอถึงกับหน้าแดงก่ำเพราะรู้ดีว่าต้องมีแรงไว้ทำอะไร

เมื่อกินข้าวกันเสร็จแล้วทั้งสองก็พากันเดินไปทางลานจอดรถ

วันนี้วิชิตขับรถสปอร์ตคนหรูมาเพื่อเอาใจเดือนฉายโดยเฉพาะ

แต่พอมาที่รถเขากลับหารถตัวเองไม่เจอ เขาเดินวนหาอยู่หลายรอบจนรู้สึกหงุดหงิด

" คุณชิตค่ะ " 

เมื่อได้ยินชื่อของตัวเองวิชิตรีบหันมองด้วยความรวดเร็ว เพราะเสียงนี้เขาคุ้นหูเป็นอย่างดี

เมื่อเขาหันหน้ามาประจันหน้ากับคุณสมสมัย

ซึ่งเธอเป็นคนสนิทของคุณหญิงชวนชมแม่ของเขานั้นเอง สมสมัยเธอยิ้มหวานให้วิชิต

" คุณหญิงให้เอารถคันนี้มาให้คุณชิตใช้ค่ะ ส่วนรถสปอร์ตขอเอาไปล้างก่อนค่ะ"

"ทำไมต้องล้างด้วยผมใช้อยู่ "

"คุณคงยังไม่รู้ความผิดของตัวเอง สินะคะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ เอาเป็นว่าใช้คันเก่าไปก่อนแล้วกันค่ะ พี่ขอตัวนะคะ"

หลังจากร่ายยาวสมสมัยก็ยิ้มหวานปนกวนให้วิชิตแล้วรีบจ้ำเท้าออกจากตรงนั้นทันที

"เดี๋ยวสิครับ พี่สมัยครับ!! "

เสียงเรียงขานจากวิชิตนั้นเธอได้ยินเต็มสองรูหู

แต่สมสมัยเธอก็ไม่ได้หยุดตามคำเรียกของวิชิตหรอก เธอแค่ทำตามคำสั่งของคุณหญิงให้เรียบร้อยที่เหลือค่อยว่ากันอีกที

เรื่องนี้ทำวิชิตไม่สบายใจไม่น้อยเพราะหญิงสาวข้างกายของเขานั้นอาจจะยังรับไม่ได้ด้วยสภาพรถที่ดูจะรุ่นเก่ามาก

แต่สำหรับเขาแล้วก็ไม่เป็นไรหรอกรถคันนี้เขาใช้ตั้งแต่หัดขับจนจบมหาลัยที่เมืองไทย

แล้วเขาไปเรียนต่อที่เมืองนอก พอกลับมาก็ยังไม่ได้จับเลย นึกถึงรถกระบะคันนี้แล้วเขาก็อดยิ้มไม่ได้ มันมีความทรงจำดีๆ กับเขาหลายอย่าง

 อยู่ๆ เขาก็ต้องหุบยิ้มเมื่อนึกเธอหญิงสาวที่น่ารักสดใสเธอเป็นรักแรกของเขา

 เรื่องราวในอดีตทำให้เขาต้องถอนหายใจหนักๆ ออกมาแทน

 "เฮ้อ..."