วันนี้ที่บ้านของวิชิตมีงานเลี้ยงต้อนรับเล็กๆ
ถูกจัดขึ้นที่บริเวณริมสระน้ำในคฤหาสน์หลังใหญ่โต มีเพียงญาติสนิทมิตรสหายที่คุ้นเคยกันเท่านั้นที่มางานนี้ จริงๆ แล้ววิชิตไม่ได้อยากให้จัดงานนี้ขึ้นมาเลย แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้เมื่อเป็นคำสั่งของท่านเจ้าสัวโชติ เกียรติกุล บิดาของเขา "เฮ้อ....น่าเบื่อชะมัด" วิชิตถอนหายใจออกมาอย่างหนัก เมื่อเขามีโอกาสได้มานั่งดื่มกับเพื่อนสนิทอย่างชานนท์ในอีกโต๊ะหนึ่ง งานเลี้ยงนี้มีเพียงคนสนิทเพียงไม่กี่คน และหนึ่งในนั้นก็คือครอบครัวของว่าที่เจ้าสาวของเขา แพรวา ผู้หญิงคนที่ทำให้อะไรๆ ในชีวิตเขาดูน่าเบื่อไปหมด "ไม่รู้จัดงานนี้ขึ้นมาทำไม เบื่อหน้าคนบางคนชะมัด " วิชิตพึมพำให้ชานนท์ฟัง "เอ่อน่า..อย่าคิดมาก น้องวาก็น่ารักดีนี่หว่า ถึงว่าไม่ยอมพาไปไหนด้วยเลย " ชานนท์แซววิชิต เขารู้สึกว่าแพรวา ไม่ได้เลวร้ายอะไร ทำไมเพื่อนของเขาถึงได้ปากร้ายว่าเธอได้ทุกวินาทีขนาดนี้ "นายไม่รู้อะไร เห็นใสๆ แบบนี้นะไม่เคยยอมสงบปากสงบคำเลยสักครั้ง ฉันเบื่อต่อล้อต่อเถียงกับเธอ พูดสอนอะไรก็ทำหน้ามึนไม่ยอมฟังสักอย่าง" "เอ่อๆ แล้วแต่นาย ว่าแต่กลับมาครั้งนี้คิดจะทำอะไรที่ไหนยัง " " ยังไม่รู้เหมือนกัน พ่อบอกให้ไปช่วยงานที่บริษัทเหมือนกัน แต่เบื่อหน้าคนบางคนคิดว่าคงไม่ไปทำหรอก " " ฮ่า ฮ่า ฮ่า เป็นเอามากนะนาย น้องวาเขาก็อยู่ของเขา มีแต่นายนั่นแหละ แซะอะไรเขานักหนาวะ " ชานนท์ถึงกับขำออกมาเมื่อเห็นท่าทางของวิชิตที่ดูจะไม่ชอบแพรวา จนออกนอกหน้าขนาดนั้น " ว่าแต่นายเถอะเป็นยังบ้าง เมื่อไหร่จะแต่งสักทีละ " วิชิตสวนกลับชานนท์บ้าง "กำลังคิดอยู่เหมือนกัน คงอีกไม่นานเกินรอหรอก " " ขอน้องกวางแต่งงานแล้วเหรอถึงกล้าพูดว่าเขาจะแต่งด้วย" "อ้าวๆ...ทำไมมาแช่งกันละเพื่อนเลิฟ... ยังไม่ขอ แต่เดี๋ยวค่อยขอ ไม่มีทางหลุดมือไปหรอกคนนี้นะ " ชานนท์ทำท่ามั่นใจ จนวิชิตนึกหมั่นไส้ "พี่ชิตคะ พาวาไปเดินเล่นตรงโน้นหน่อยสิคะ " แพรวาเดินนวยนาดมาหาวิชิต วิชิตทำหน้าเซ็งแล้วตอบไปว่า " นำไปสิ อยากไปตรงไหนก็เดินไปเลย " แล้วเขาก็มองหน้าชานนท์ ชานนท์พยักหน้าให้วิชิต "ตามสบายเลยเพื่อนเทคแคร์ว่าที่เจ้าสาวดีๆ ละ " คำพูดของชานนท์ทำวิชิตจ้องเขาเขม็ง ชานนท์นั่งกลั้นขำกับท่าทีขึงขังของวิชิต ตลกเพื่อนรักที่ทำอะไรมากไม่ได้ ได้แต่ต้องแสดงความเป็นสุภาพบุรุษต่อหน้าพ่อแม่ของทั้งสองฝ่าย แพรวาเดินมาอีกฟากของริมสระน้ำอยู่ติดกับสวนหย่อมมีไม้ดอกไม้ประดับนาๆ ชนิดผลิดอกบานส่งกลิ่นหอมอ่อนแบบธรรมชาติ อยู่ติดด้านข้างของคฤหาสน์หลังใหญ่ แสงไฟจากแสงนีออนส่องกระทบผิวน้ำส่องประกายวิบวับ สะท้อนกลับมา " อากาศดีจังเลยคะ " แพรวาพูดขึ้นเมื่อเธอนั่งลงตรงขอบสระว่าย แล้วเอาเท้าเรียวหย่อนลงตีน้ำเป็นคลื่น "อืม..." วิชิตตอบสั้นๆ "เมื่อไรจะยอมพูดดีๆ กับวาสักครั้งคะ " วันนี้แพรวาเธอมาแปลกดูเรียบร้อยผิดปกติ วิชิตสังเกตว่าแพรว่าเธอพูดเพราะขึ้น ไม่ค่อยเอาแต่ใจเหมือนเมื่อก่อน วิชิตไม่ยอมตอบอะไร เพราะเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมชอบหาเรื่องแกล้งแพรวานัก รู้แค่ว่าสะใจดีเวลาเห็นแพรวาโวยวาย แล้วเขาก็นึกสนุกขึ้นมาได้ แต่รอเวลาก่อน "หึๆ" วิชิตขำในลำคอ แค่คิดก็สนุกแล้ว แพรวานั่งเล่นได้สักพักก็รู้สึกเบื่อเธออยากคุยอะไรกับวิชิตมากมาย แต่พอถามอะไรเขาไป เขาก็ตอบ " อืม " คำเดียว เธอเลยลุกขึ้นหมายจะกลับ แต่ชนเข้ากับอกแกร่งของวิชิต เต็มแรง เธอเลยคว้าร่างของเขาไว้ แต่วิชิตกลับผลักเธอเต็มแรง จนแพรวาเธอหงายหลังตกน้ำ ว้าย.../ ตูม!!... เสียงแพรวาร้องเสียงหลง ตามด้วยเสียงสิ่งของตกน้ำ ทำผู้ใหญ่พากันลุกขึ้นมองตามเสียง ชานนท์รีบวิ่งมาตามเสียงนั้น และก็เป็นเหมือนที่ชานนท์คิดไว้ วิชิตแกล้งแพรวาอีกแล้ว เพราะตอนนี้วิชิตยืนกอดอกมองแพรวาทีลอยคอตุบป๋อง อยู่ในสระ ปากกลั้นขำเอาไว้ แต่ใครเห็นก็มองออกว่าเขาสะใจแค่ไหน "นายทำอะไรชิต " ชานนท์อดตำหนิเพื่อนไม่ได้ ดูแล้วเกินกว่าเหตุไปหน่อย "พี่ชิตจับมือวาขึ้นหน่อย " พอเห็นชานนท์ว่าให้วิชิต แพรวาเธอเลยขอความช่วยเหลือจากวิชิตโดยการ เกาะขอบสระแล้วยื่นมือให้เขา วิชิตลังเลครู่หนึ่งก่อนจะยื่นมือให้แพรวา เฮ้ย!!..../ ตูม!!.... แพรวาเธอไม่ยอมเปียกคนเดียวแน่ แก้เผ็ดวิชิตได้ทันควัน "ฮ่า ฮ่า ฮ่า " แพรวาขำเสียงดังลั่น วิชิตมองคนตัวเล็กตาเขียวปั๊ด ว่ายไล่จับแพรวาในน้ำ แต่แพรวาเธอไหวตัวทันรีบขึ้นจากสระได้ก่อนที่วิชิตจะจับได้ พอเธอขึ้นจากสระได้ สายตาของวิชิตถึงกับตะลึงงัน กลืนน้ำลายอึกใหญ่ แพรวาเธอซ่อนรูป เธอไม่เคยใส่ชุดเปิดเนื้อผิวให้ใครเห็น แต่ครั้งนี้เธอตกน้ำชุดที่เธอสวดใส่แนบชิดกับเนื้อจนเห็นสัดส่วนทั้งหมด ชานนท์ก็มองเช่นกัน วิชิตรีบขึ้นจากสระแล้วเอาเสื้อคลุมที่ชานนท์ใส่อยู่คลุมให้แพรวาทันที "จะยืนอ่อยอยู่ตรงนี้อีกนานไหม" "หึ" ชานนท์ขำวิชิตอีกครั้งปากบอกเกลียดแต่การกระทำบางอย่างมันไม่ใช่ วิชิตพาแพรวามาหาชุดใส่ ซึ่งตอนนี้เธอใส่เสือยืดตัวที่เล็กที่สุดของวิชิตแต่ความยาวของเสื้อเขาพอดีกับเข่าของเธอเลย ส่วนกางเกงเป็นกางเกงเอวยืดที่ต้องเอายางมารัดไว้ไม่งั้นมันจะหลุด ที่ปลายก็ต้องพับอีกหลายทบจึงจะอยู่ที่ขอเท้าของแพรววาได้ " ฮ่า ฮ่า ฮ่า" วิชิตขำแพรวาใส่ชุดเขาจนท้องแข็ง "ไม่ต้องมาขำเลย ชอบนักเหรอคะ ที่เห็นวาโมโหนะ" วิชิตพยักหน้าแบบลืมตัว พอนึกได้ "เฮ้ย!! ไม่ใช่ ไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นเลยน่ะ" แต่ปากก็ยังอมยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ "งั้นวากลับแล้วนะคะ ไม่อยากให้อยู่ก็บอกกันดีๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องแกล้งพลักวาตกน้ำให้อายเลยนี่ค่ะ" แพรวาต่อว่าวิชิต แล้วเธอก็ไปลาผู้ใหญ่เพื่อจะลากลับบ้าน คอมเมนต์+กดถูกใจเป็นกำลังให้ด้วยนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะหลายวันผ่านไป....วันนี้คุณหญิงชวนชมบังคับวิชิตมารับแพรวาไปทานมื้อเที่ยงเป็นการไถ่โทษ ที่วิชิต แกล้งแพรวาให้เธอไปรอเก้อที่สนามบินทั้งวัน และเรื่องที่วิชิตแกล้งพลักหญิงสาวตกน้ำด้วยวิชิตขัดไม่ได้เลยต้องยอมเพราะแม่เขาขู่ไว้หลายอย่าง ชายหนุ่มเลยต้องยอมรับนัดกับแพรวาแพรวาเธอดีใจมาก คิดว่าวิชิตเห็นความสำคัญของตัวเองมากขึ้น ถึงขั้นยอมมากินข้าวด้วยแล้วเพราะเธอไม่ค่อยได้ใกล้ชิดกับเขาสักเท่าไหร่ ถ้าเธอไม่ไปตามตื๊อเขา ก็อย่าหวังว่าเขาจะมาให้เธอเห็นแม้เงาวันนี้แพรวาแต่งตัวสวย ด้วยชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อน ดูสดใสตามวัย เพียงแค่ไม่ใช่ตัวตนของเธอเท่าไรเธอชอบกางเกงยีน เสื้อยืด รองเท้าผ้าใบมากกว่าแต่เธอก็พอรู้ว่าวิชิตชอบสาวหวานเรียบร้อย เธอจึงยอมใส่ชุดนี้ในวันนี้ แม้จะรู้สึกเขินมากแค่ไหนพอถึงเวลานัดวิชิตก็มารับเธอตรงเวลา แพรวาดีใจมาก เพราะในใจลึกๆ ของเธอก็กลัวว่าเขาจะปล่อยให้เธอแต่งตัวรอเก้อเหมือนเมื่อครั้งก่อนๆ และมันก็เกิดขึ้นบ่อยๆ จนเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอไปแล้วแต่นี่เขามารับเธอ เธอไม่ได้ฝันไป... แพรวาหัวใจพอโต รู้สึกสุขใจจนบอกเป็นคำพูดไม่ได้ ได้แต่ยิ้มจนเหมือนคนบ้าในระหว่างทางที่อยู่บนรถในขณะ
ผับแห่งหนึ่ง"ว่าไงเพื่อนรัก ทำไมทำหน้าแบบนั้น "ชานนท์ทักทายวิชิต เมื่อเขามาถึงผับที่นัดกันไว้ และเห็นวิชิตนั่งทำหน้าเซ็งสร้อย"ก็วันนี้มีนัดกับน้องมาย แต่แม่ก็ดันไปนัดกับยายเด็กนั่น และก็ยังบังคับให้ไปทานข้าวให้ได้ด้วย ไม่งั้นจะยึดของรักเลยต้องทำตาม "" ก็ไม่น่าเป็นอะไรนี่ นายก็ไปแล้วไม่ใช่เหรอ"แล้วชานนท์ก็เดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างวิชิต"เป็นสิก็น้องมาย โกรธมากแล้วยังไปรู้มาอีกว่าฉันมีคู่หมั้นแล้ว ตัดสัมพันธ์กันทันทีเลย ยังไม่ได้อธิบายอะไรเลย""แล้วนายจะอธิบายว่าอะไรละ ""ก็...นั่นสิวะ โอ๊ยปวดหัว ก็เลยมานั่งดื่มอยู่นี่ไงแก้เครียด "วิชิตนึกถึงคำของชานนท์ จะแก้ตัวยังไงเขาก็มีคู่หมั้นแล้วจริงๆ คงมีทางเดียวคือ หาทางยกเลิกงานแต่ง แค่นี้เขาก็จะโสด และก็ไม่ต้องมียายตัวยุ่งมาคอยขวางหูขวางตาด้วยแค่คิดก็รู้สึกดีขึ้นมาทันที วิชิตยกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก" มีแผนอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้น "ชานนท์อดสงสัยไม่ได้"ไม่มีอะไรแค่อยากโสดก็เท่านั้น ฮ่า ฮ่า ฮ่า "วิชิตหัวเราะร่าอย่างมีความสุขเมื่อนึกแผนออกว่าจะทำอย่างไรให้ถูกยกเลิกงานแต่ง"เอ่อ...ชิตตอนนี้ว่างอยู่ใช่ไหม "ชานนท์ถามเพื่อนรัก"อืม...ว่างยัง
เมียแต่งที่(ไม่)รักวิชิต เลิศเกียรติกุล (ชิต)ทายาทคนสุดท้องของตระกูลผู้ดีเก่า ครอบครัวทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ กำไรปีละหลายหมื่นล้าน ชอบอนุรักษ์สมบัติเก่าๆของตระกูล ชอบผู้หญิง เรียบร้อย อ่อนหวาน พูดจาไพเราะแพรวา สมบูรณ์รัตนา (วา)เธอผู้ตั้งมั่นในรักแรก รักแท้ รักเดียว รักชั่วนิรันดร์ นิสัยร่าเริง ลุยๆ ฉลาด ทันคน มีความอดทนสูง อดทนที่จะรักคนที่ไม่เหลียวแลเธอแม้หางตา ความอดทนของเธอจะมีวันหมดอายุไหมความรักเป็นสิ่งสวยงามเสมอ คนที่เขาจะรักอยู่เฉยๆเขาก็รัก แต่คนที่เขาหมดรักแลกมาด้วยลมหายใจก็ไร้ค่า ความรักที่เขาไม่ต้องการก็คงทำได้แค่ทำใจ เมื่อคนหนึ่งทำใจได้แต่อีกคนกลับไม่ให้ไป "ผู้หญิงคนนั้นโชคดีจังเลยนะคะ ที่เป็นคนได้หัวใจของพี่ชิตไป วาดีใจแทนเธอจังค่ะ " ใจจริงแล้วแพรวาเธอรู้สึกอิจฉาผู้หญิงคนนั้น แต่เธอทำได้แค่แสดงความยินดี วิชิตรู้สึกแปลกๆ ที่แพรวายอมทำตามเขาแต่โดยดี แต่สิ่งนี้เป็นสิ่งที่เขาต้องการมาโดยตลอด " แต่วามีข้อแลกเปลี่ยนนะคะ อย่างน้อยวาอยากจะได้มันสักครั้ง ก่อนที่วา จะไม่มีสิทธิ์อีกเลย " "ถ้าเธอสัญญาว่าจะยกเลิกงานแต่งหลังสิ้นปีจริง พี่ก็จะยอมตามใจเธอ " วิชิตยอมตามใจแพรว
ณ.สนามบินswแพรวาตื่นแต่งตัวตั้งแต่เช้าตรู่ วันนี้เป็นวันที่เธอมีความสุขที่สุดวันหนึ่ง เป็นวันที่เธอจะได้เจอเขา"สุดที่รักของวา วาจะได้เห็นหน้าพี่ชิตแล้วดีใจจังเลย"แพรวาพึมพำด้วยความสุข หัวใจลิงโล้ดด้วยความตื่นเต้นก็เขาไปเรียนต่างประเทศตั้งสองปี ไม่รู้กลับมาจะเป็นยังไงบ้างแพรวายืนรอชายหนุ่มอยู่ที่สนามบินตามตำแหน่งที่เขาบอกไว้ แต่ไม่เห็นแม้เงาเธอรอเขาทั้งวัน จนค่ำก็ไม่เจอ คงจะคลาดกันตอนวาหันไปทางอื่นใช่ไหมพี่ชิตขา..."หึๆ"แพรวาขำให้ตัวเอง ที่ไม่เคยเข็ดหลาบ ว่าเขาน่ะชอบหลอกเธอตลอดด้านวิชิตเขาบอกทางบ้านว่ามาถึงวันนี้แต่จริงแล้วเขามาถึงตั้งแต่เมื่อวานก็เขาเบื่อที่จะเจอเธอยายจุ้นจ้าน ที่ชอบเสนอหน้ามาให้เห็นทุกงานไม่ว่าเขาจะทำอะไรข้ออ้างของเธอนะเหรอ ก็วาเป็นคู่หมั้นของพี่ชิตบ้างละ วาก็อยากจะอยู่ใกล้คู่หมั้นของวาบ้างละพูดแล้วก็น่ารำคาญ ไม่มีความเป็นผู้หญิงเอาซะเลย บอกแม่ว่าอยากขอถอนหมั้นแม่กลับหาฤกษ์แต่งให้ซะงั้น คิดแล้วเพลียจิตจริงๆ เลยคอนโดหรูของวิชิตก๊อกๆแกร๊ก"มาหาใครคะ"สาวสวย หุ่นเอ็กซ์คนหนึ่งมาเปิดประตู พร้อมถามผู้มาเยือน" พี่ชิตอยู่ไหม"แพรววาจำใจตอบ"อยู่ค่ะ เข้ามารอก่
หลายวันผ่านไปวิชิตถึงได้กลับบ้าน คุณหญิงชวนชม เอืมระอากับพฤติกรรมลูกชายคนเล็กเหลือเกิน" จำทางกลับบ้านได้ด้วยเหรอตาชิต""แม่ครับ...ผมกลับมาเหนื่อยๆ อย่าชวนทะเลาะสิครับ...""ไม่ให้ฉันว่าแกได้ไง ทำไมถึงทำกับน้องแบบนั้น น้องอุตส่าห์ไปรอ ไม่สงสารกันบ้างหรือไง"คุณหญิงชวนชมอดไม่ได้ที่จะต่อว่าลูกชายสุดที่รัก เพราะเขาทำเกินกว่าเหตุจริงๆ"ก็ผมบอกแม่แล้วไงครับ ว่าผมไม่ได้ชอบไม่ได้รักยายนั่นได้หรอกครับ"" แต่ยังไงแกก็ต้องแต่งกับหนูวา ฉันหาฤกษ์ไว้แล้ว "พอได้ยินแบบนั้นวิชิตถึงกับหน้าเสีย"คุณแม่ครับ ผมไม่แต่งน่ะครับ ยัยแพรวา เด็กกะโปโลจะตายไป ผู้หญิงอะไรไม่มีความเป็นกุลสตรีบ้างเลย "วิชิตเถียงคอเป็นเอ็น ไม่มีทางที่เขาจะยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่แม่หาให้เด็ดขาด"ทำไมว่าน้องอย่างนั้นละลูก แม่ว่าน้องน่ารักดีออก"คุณหญิงชวนชมพูดถึงว่าที่ลูกสะใภ้ด้วยแววตาเอ็นดู"โธ่ คุณแม่ครับ แม่ชอบแม่ก็แต่งเองแล้วกัน ผมขอบายนะครับ "วิชิตพูดตัดบทแม่เขาทันที" ได้....ถ้าแกไม่แต่ง ฉันจะเอาของรักของแก่ไปบริจาคให้หมดเลย ไม่เชื่อคอยดู"คุณหญิงชวนชมคาดโทษลูกชาย"คุณแม่ครับ อย่าทำร้ายจิตใจผมแบบนี้สิครับ แม่ก็รู้ว่าผมรัก พระ
ผับแห่งหนึ่ง"ว่าไงเพื่อนรัก ทำไมทำหน้าแบบนั้น "ชานนท์ทักทายวิชิต เมื่อเขามาถึงผับที่นัดกันไว้ และเห็นวิชิตนั่งทำหน้าเซ็งสร้อย"ก็วันนี้มีนัดกับน้องมาย แต่แม่ก็ดันไปนัดกับยายเด็กนั่น และก็ยังบังคับให้ไปทานข้าวให้ได้ด้วย ไม่งั้นจะยึดของรักเลยต้องทำตาม "" ก็ไม่น่าเป็นอะไรนี่ นายก็ไปแล้วไม่ใช่เหรอ"แล้วชานนท์ก็เดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างวิชิต"เป็นสิก็น้องมาย โกรธมากแล้วยังไปรู้มาอีกว่าฉันมีคู่หมั้นแล้ว ตัดสัมพันธ์กันทันทีเลย ยังไม่ได้อธิบายอะไรเลย""แล้วนายจะอธิบายว่าอะไรละ ""ก็...นั่นสิวะ โอ๊ยปวดหัว ก็เลยมานั่งดื่มอยู่นี่ไงแก้เครียด "วิชิตนึกถึงคำของชานนท์ จะแก้ตัวยังไงเขาก็มีคู่หมั้นแล้วจริงๆ คงมีทางเดียวคือ หาทางยกเลิกงานแต่ง แค่นี้เขาก็จะโสด และก็ไม่ต้องมียายตัวยุ่งมาคอยขวางหูขวางตาด้วยแค่คิดก็รู้สึกดีขึ้นมาทันที วิชิตยกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก" มีแผนอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้น "ชานนท์อดสงสัยไม่ได้"ไม่มีอะไรแค่อยากโสดก็เท่านั้น ฮ่า ฮ่า ฮ่า "วิชิตหัวเราะร่าอย่างมีความสุขเมื่อนึกแผนออกว่าจะทำอย่างไรให้ถูกยกเลิกงานแต่ง"เอ่อ...ชิตตอนนี้ว่างอยู่ใช่ไหม "ชานนท์ถามเพื่อนรัก"อืม...ว่างยัง
หลายวันผ่านไป....วันนี้คุณหญิงชวนชมบังคับวิชิตมารับแพรวาไปทานมื้อเที่ยงเป็นการไถ่โทษ ที่วิชิต แกล้งแพรวาให้เธอไปรอเก้อที่สนามบินทั้งวัน และเรื่องที่วิชิตแกล้งพลักหญิงสาวตกน้ำด้วยวิชิตขัดไม่ได้เลยต้องยอมเพราะแม่เขาขู่ไว้หลายอย่าง ชายหนุ่มเลยต้องยอมรับนัดกับแพรวาแพรวาเธอดีใจมาก คิดว่าวิชิตเห็นความสำคัญของตัวเองมากขึ้น ถึงขั้นยอมมากินข้าวด้วยแล้วเพราะเธอไม่ค่อยได้ใกล้ชิดกับเขาสักเท่าไหร่ ถ้าเธอไม่ไปตามตื๊อเขา ก็อย่าหวังว่าเขาจะมาให้เธอเห็นแม้เงาวันนี้แพรวาแต่งตัวสวย ด้วยชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อน ดูสดใสตามวัย เพียงแค่ไม่ใช่ตัวตนของเธอเท่าไรเธอชอบกางเกงยีน เสื้อยืด รองเท้าผ้าใบมากกว่าแต่เธอก็พอรู้ว่าวิชิตชอบสาวหวานเรียบร้อย เธอจึงยอมใส่ชุดนี้ในวันนี้ แม้จะรู้สึกเขินมากแค่ไหนพอถึงเวลานัดวิชิตก็มารับเธอตรงเวลา แพรวาดีใจมาก เพราะในใจลึกๆ ของเธอก็กลัวว่าเขาจะปล่อยให้เธอแต่งตัวรอเก้อเหมือนเมื่อครั้งก่อนๆ และมันก็เกิดขึ้นบ่อยๆ จนเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอไปแล้วแต่นี่เขามารับเธอ เธอไม่ได้ฝันไป... แพรวาหัวใจพอโต รู้สึกสุขใจจนบอกเป็นคำพูดไม่ได้ ได้แต่ยิ้มจนเหมือนคนบ้าในระหว่างทางที่อยู่บนรถในขณะ
วันนี้ที่บ้านของวิชิตมีงานเลี้ยงต้อนรับเล็กๆถูกจัดขึ้นที่บริเวณริมสระน้ำในคฤหาสน์หลังใหญ่โตมีเพียงญาติสนิทมิตรสหายที่คุ้นเคยกันเท่านั้นที่มางานนี้จริงๆ แล้ววิชิตไม่ได้อยากให้จัดงานนี้ขึ้นมาเลยแต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้เมื่อเป็นคำสั่งของท่านเจ้าสัวโชติ เกียรติกุล บิดาของเขา"เฮ้อ....น่าเบื่อชะมัด"วิชิตถอนหายใจออกมาอย่างหนัก เมื่อเขามีโอกาสได้มานั่งดื่มกับเพื่อนสนิทอย่างชานนท์ในอีกโต๊ะหนึ่งงานเลี้ยงนี้มีเพียงคนสนิทเพียงไม่กี่คน และหนึ่งในนั้นก็คือครอบครัวของว่าที่เจ้าสาวของเขาแพรวา ผู้หญิงคนที่ทำให้อะไรๆ ในชีวิตเขาดูน่าเบื่อไปหมด"ไม่รู้จัดงานนี้ขึ้นมาทำไม เบื่อหน้าคนบางคนชะมัด "วิชิตพึมพำให้ชานนท์ฟัง"เอ่อน่า..อย่าคิดมาก น้องวาก็น่ารักดีนี่หว่า ถึงว่าไม่ยอมพาไปไหนด้วยเลย "ชานนท์แซววิชิตเขารู้สึกว่าแพรวา ไม่ได้เลวร้ายอะไร ทำไมเพื่อนของเขาถึงได้ปากร้ายว่าเธอได้ทุกวินาทีขนาดนี้"นายไม่รู้อะไร เห็นใสๆ แบบนี้นะไม่เคยยอมสงบปากสงบคำเลยสักครั้ง ฉันเบื่อต่อล้อต่อเถียงกับเธอ พูดสอนอะไรก็ทำหน้ามึนไม่ยอมฟังสักอย่าง""เอ่อๆ แล้วแต่นาย ว่าแต่กลับมาครั้งนี้คิดจะทำอะไรที่ไหนยัง "" ยังไม่รู้เหมือน
หลายวันผ่านไปวิชิตถึงได้กลับบ้าน คุณหญิงชวนชม เอืมระอากับพฤติกรรมลูกชายคนเล็กเหลือเกิน" จำทางกลับบ้านได้ด้วยเหรอตาชิต""แม่ครับ...ผมกลับมาเหนื่อยๆ อย่าชวนทะเลาะสิครับ...""ไม่ให้ฉันว่าแกได้ไง ทำไมถึงทำกับน้องแบบนั้น น้องอุตส่าห์ไปรอ ไม่สงสารกันบ้างหรือไง"คุณหญิงชวนชมอดไม่ได้ที่จะต่อว่าลูกชายสุดที่รัก เพราะเขาทำเกินกว่าเหตุจริงๆ"ก็ผมบอกแม่แล้วไงครับ ว่าผมไม่ได้ชอบไม่ได้รักยายนั่นได้หรอกครับ"" แต่ยังไงแกก็ต้องแต่งกับหนูวา ฉันหาฤกษ์ไว้แล้ว "พอได้ยินแบบนั้นวิชิตถึงกับหน้าเสีย"คุณแม่ครับ ผมไม่แต่งน่ะครับ ยัยแพรวา เด็กกะโปโลจะตายไป ผู้หญิงอะไรไม่มีความเป็นกุลสตรีบ้างเลย "วิชิตเถียงคอเป็นเอ็น ไม่มีทางที่เขาจะยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่แม่หาให้เด็ดขาด"ทำไมว่าน้องอย่างนั้นละลูก แม่ว่าน้องน่ารักดีออก"คุณหญิงชวนชมพูดถึงว่าที่ลูกสะใภ้ด้วยแววตาเอ็นดู"โธ่ คุณแม่ครับ แม่ชอบแม่ก็แต่งเองแล้วกัน ผมขอบายนะครับ "วิชิตพูดตัดบทแม่เขาทันที" ได้....ถ้าแกไม่แต่ง ฉันจะเอาของรักของแก่ไปบริจาคให้หมดเลย ไม่เชื่อคอยดู"คุณหญิงชวนชมคาดโทษลูกชาย"คุณแม่ครับ อย่าทำร้ายจิตใจผมแบบนี้สิครับ แม่ก็รู้ว่าผมรัก พระ
ณ.สนามบินswแพรวาตื่นแต่งตัวตั้งแต่เช้าตรู่ วันนี้เป็นวันที่เธอมีความสุขที่สุดวันหนึ่ง เป็นวันที่เธอจะได้เจอเขา"สุดที่รักของวา วาจะได้เห็นหน้าพี่ชิตแล้วดีใจจังเลย"แพรวาพึมพำด้วยความสุข หัวใจลิงโล้ดด้วยความตื่นเต้นก็เขาไปเรียนต่างประเทศตั้งสองปี ไม่รู้กลับมาจะเป็นยังไงบ้างแพรวายืนรอชายหนุ่มอยู่ที่สนามบินตามตำแหน่งที่เขาบอกไว้ แต่ไม่เห็นแม้เงาเธอรอเขาทั้งวัน จนค่ำก็ไม่เจอ คงจะคลาดกันตอนวาหันไปทางอื่นใช่ไหมพี่ชิตขา..."หึๆ"แพรวาขำให้ตัวเอง ที่ไม่เคยเข็ดหลาบ ว่าเขาน่ะชอบหลอกเธอตลอดด้านวิชิตเขาบอกทางบ้านว่ามาถึงวันนี้แต่จริงแล้วเขามาถึงตั้งแต่เมื่อวานก็เขาเบื่อที่จะเจอเธอยายจุ้นจ้าน ที่ชอบเสนอหน้ามาให้เห็นทุกงานไม่ว่าเขาจะทำอะไรข้ออ้างของเธอนะเหรอ ก็วาเป็นคู่หมั้นของพี่ชิตบ้างละ วาก็อยากจะอยู่ใกล้คู่หมั้นของวาบ้างละพูดแล้วก็น่ารำคาญ ไม่มีความเป็นผู้หญิงเอาซะเลย บอกแม่ว่าอยากขอถอนหมั้นแม่กลับหาฤกษ์แต่งให้ซะงั้น คิดแล้วเพลียจิตจริงๆ เลยคอนโดหรูของวิชิตก๊อกๆแกร๊ก"มาหาใครคะ"สาวสวย หุ่นเอ็กซ์คนหนึ่งมาเปิดประตู พร้อมถามผู้มาเยือน" พี่ชิตอยู่ไหม"แพรววาจำใจตอบ"อยู่ค่ะ เข้ามารอก่
เมียแต่งที่(ไม่)รักวิชิต เลิศเกียรติกุล (ชิต)ทายาทคนสุดท้องของตระกูลผู้ดีเก่า ครอบครัวทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ กำไรปีละหลายหมื่นล้าน ชอบอนุรักษ์สมบัติเก่าๆของตระกูล ชอบผู้หญิง เรียบร้อย อ่อนหวาน พูดจาไพเราะแพรวา สมบูรณ์รัตนา (วา)เธอผู้ตั้งมั่นในรักแรก รักแท้ รักเดียว รักชั่วนิรันดร์ นิสัยร่าเริง ลุยๆ ฉลาด ทันคน มีความอดทนสูง อดทนที่จะรักคนที่ไม่เหลียวแลเธอแม้หางตา ความอดทนของเธอจะมีวันหมดอายุไหมความรักเป็นสิ่งสวยงามเสมอ คนที่เขาจะรักอยู่เฉยๆเขาก็รัก แต่คนที่เขาหมดรักแลกมาด้วยลมหายใจก็ไร้ค่า ความรักที่เขาไม่ต้องการก็คงทำได้แค่ทำใจ เมื่อคนหนึ่งทำใจได้แต่อีกคนกลับไม่ให้ไป "ผู้หญิงคนนั้นโชคดีจังเลยนะคะ ที่เป็นคนได้หัวใจของพี่ชิตไป วาดีใจแทนเธอจังค่ะ " ใจจริงแล้วแพรวาเธอรู้สึกอิจฉาผู้หญิงคนนั้น แต่เธอทำได้แค่แสดงความยินดี วิชิตรู้สึกแปลกๆ ที่แพรวายอมทำตามเขาแต่โดยดี แต่สิ่งนี้เป็นสิ่งที่เขาต้องการมาโดยตลอด " แต่วามีข้อแลกเปลี่ยนนะคะ อย่างน้อยวาอยากจะได้มันสักครั้ง ก่อนที่วา จะไม่มีสิทธิ์อีกเลย " "ถ้าเธอสัญญาว่าจะยกเลิกงานแต่งหลังสิ้นปีจริง พี่ก็จะยอมตามใจเธอ " วิชิตยอมตามใจแพรว