ใช้ชีวิตในร่างใหม่ให้ดี

ผ่านการสวมร่างมาสิบวัน เหอจินหนานใช้ชีวิตกับบุตรสาวอย่างเรียบง่าย นางคอยสั่งสอนความคิดและสิ่งต่าง ๆ มากมาย รวมถึงจับมือน้อยเขียนพู่กัน ดีร้ายยังไงตอนเรียนมหาลัยนางก็ลงเรียนภาษาจีนและการเขียนอักษรจีนโบราณด้วยพู่กันอยู่หนึ่งปี

เพื่อเป้าหมายเดียว นั่นคือการหาผู้ชายที่ตรงกับพระเอกในซีรีย์มาเป็นแฟน แต่เหมือนมันจะสูญเปล่าในตอนนั้น เมื่อไม่มีใครก้าวเข้ามาในชีวิตอันเหี่ยวแห้งนี้เลย ใครจะคิดว่าวันหนึ่งต้องมาจับมือของลูกเขียนอักษร ถือว่าใช้เงินลงเรียนได้คุ้มค่าแล้ว

กานลู่ก็มิสงสัยว่านางไม่ใช่เหอจินหนานตัวจริง พูดก็พูด เหอจินหนานถือว่าเป็นสตรีงดงงามฉลาดเฉลียวคนหนึ่ง การเรียนของสตรีไม่เคยทิ้ง ยังสำเร็จการศึกษาจนอาจารย์ที่สอนสั่งชื่นชม นางจำได้ตอนอาจารย์แต่ละท่านออกปากชม เหอฮูหยินมีความสุขจนมอบเครื่องประดับราคาแพงให้สองชุด

นอกจากนั้นเหอจินหนานยังสนใจเรื่องของทหารและกลยุทธต่าง ๆ อีกด้วย

นับดูแล้วคนจวนเหอเลี้ยงดูนางมายี่สิบปี มีสิ่งใดดีก็มอบให้ตลอด พอบุตรสาวตัวจริงปรากฏตัวแม้ไม่ละเลยก็มิอยากสนใจนางอีก

คนในจวนเหอคุ้นเคยกับนางมาหลายสิบปี ตอนเหอจินเหยามาก็ยังไม่ทอดทิ้งเสียทีเดียว แต่เหมือนว่าคุณหนูตัวจริงจะอยากให้ผู้คนนึกสงสาร จึงมักจะเอ่ยถึงชีวิตยากลำบากในชนบทกับครอบครัวของพ่อแม่ตัวปลอมว่ารันทดและยากแค้นนัก

พอฟังความยากลำบากของเหอจินเหยามากเข้า ความคิดที่ว่าเหอจินหนานคนนี้แย่งวาสนาของผู้อื่น ก็เริ่มทำให้สายตาที่มองจ้องมาเปลี่ยนไป นางรู้ตัวดีจึงวางตัวสงบเสงี่ยมไม่คิดสร้างความวุ่นวายตั้งแต่แรก ทุกคนจึงพอจะมองว่านางมิใช่คนผิด คนที่ลงมือต่างหากสมควรถูกเกลียดชัง

ถึงกระนั้นเหอฮูหยินก็ไม่อาจมองหน้าเหอจินหนานที่เป็นบุตรสาวของศัตรูที่นางเกลียดได้อีกต่อไป ยิ่งเห็นว่าบุตรสาวที่นางตั้งใจอุ้มท้องและคลอดอย่างยากลำบาก ถูกสับเปลี่ยนจนชีวิตลำบากร่างกายผอมแห้ง งานแต่งของเหอจินหนานจึงถูกจัดแจงอย่างรวดเร็ว

เพื่อขับไล่สตรีกาฝากออกจากจวน แม้ต้องให้นางแต่งกับบุรุษที่ยืนข้างองค์ชายเก้า คนเหล่านั้นก็ยอม

มานั่งคิดอย่างละเอียดอีกที แม้ตระกูลเหออยากขับไล่ไสส่งนางเพียงใด พวกเขาก็ไม่อาจถูกตราหน้าว่าไร้คุณธรรม จึงทำใจรับนางเป็นบุตรบุญธรรม

เหอจินเหยาคือคนที่มาจากอนาคต บางทีอาจรู้เรื่องราวของนิยายเหมือนนาง และมั่นใจว่าองค์รัชทายาทจะต้องชนะ จึงส่งนางมาแต่งงานกับเฝิงเหยียน ด้วยทราบอีกเช่นกันว่าจุดจบของชายคนนี้ไม่สวยนัก

หากทุกอย่างจบสิ้น เฝิงเหยียนที่ป่วยไม่ได้สติก็คงไม่อาจทำสิ่งใดได้ แต่ความผิดสบคบคิดก่อกบฏมิได้หมดไป คนในจวนเฝิงก็ต้องโทษประหารหรือเนรเทศเป็นทาสเท่านั้น

ส่วนอีกด้านก็วางแผนเอาไว้ว่าให้มารดาของแผ่นดินหรือเหอจินเหยาร้องขอชีวิตให้แก่นาง ชื่อเสียงของฮองเฮาและฮ่องเต้จะยิ่งดีงามในสายตาของประชาชน ว่าทั้งสองพระองค์เมตตามีคุณธรรมต่อนักโทษร้ายแรง

ไม่ประหารชีวิต ทำเพียงขับไล่ทั้งหมดออกจากเมืองหลวง ยึดทรัพย์สินพระราชทานเข้าคลัง มอบเพียงสินส่วนตัวติดตามไป

ส่วนหลังจากนั้นชีวิตของพวกนางจะเป็นเช่นไรล้วนขึ้นอยู่กับโชคชะตา

เหอจินหนานกำหมัดแน่น นางมั่นใจว่าสิ่งที่ตัวเองคิดถูกต้องและมันจะเกิดขึ้นหากนางไม่ทำสิ่งใดเพื่อเปลี่ยนจุดจบของตัวเองและทุกคน หลังออกจากเมืองหลวงเหอจินเหยาจะไม่ปล่อยนางและทุกคนไปแน่

อันดับแรก คิดหาวิธีทำเงินอย่างลับ ๆ ก่อน ถ้ามีเงินจะทำสิ่งใดก็ง่ายดาย รวมถึงมองหาตัวช่วยที่จะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น

ส่วนสามีที่จะต้องโดนยาพิษจนกลายเป็นเจ้าชายนิทรา รอเขากลับมานางดูท่าทีแล้วค่อยคิดอีกทีว่าควรทำเช่นไร

เอาง่าย ๆ ถ้าชายคนนี้โง่งมจนกู่ไม่กลับ นางก็แค่หย่ากับเขาแล้วหายไปจากเมืองหลวงพร้อมลูก ตัวประกอบไม่ควรเข้าไปโลดแล่นใกล้ชิดกับตัวเอก จืดจางยังไงก็ให้มันจืดจางอย่างนั้น

เหอจินหนานดึงตัวเองกลับมา หลังจากตัดสินใจว่าจะทำสิ่งใดต่อไป นางคิดว่าจะไปหาฮุ่ยฮุ่ยที่เรือน เด็กวัยนี้ควรให้ความอบอุ่นมากหน่อย ของเล่นต่าง ๆ ที่เสริมพัฒนาการอย่าได้ขาด

“เจ้าไปที่เรือนฮุ่ยฮุ่ยกับข้าก็แล้วกัน”

“เจ้าค่ะฮูหยิน”

มือบางหยิบกระดาษปึกหนาที่วาดเครื่องเล่นของลูกสาวมาด้วย เพื่อนำไปเทียบบริเวณลานเรือนว่าควรวางอะไรไว้จุดไหน

“ฮูหยินจะไปที่ใดเจ้าคะ” กานลู่ที่เพิ่งจะหายไปสั่งงานสาวใช้ในเรือนทำความสะอาดใหญ่ประจำสัปดาห์ เดินเข้ามาเจอเหอจินหนานที่กำลังพาเสี่ยวลี่ สาวใช้อีกคนเดินออกมาจากห้องนอน

“ข้าจะไปที่เรือนของฮุ่ยฮุ่ย เจ้าสั่งงานเสร็จแล้วหรือ”

“ใช่เจ้าค่ะ ข้าจะไปกับท่านด้วย”

ต้องยอมรับว่างานในเรือนต่าง ๆ เรียบร้อยดีมาก จากผลงานฝีมือของกานลู่คอยจัดการให้นางอีกที เหอจินหนานจัดแจงงานเก่งไม่เท่าข้ารับใช้รอบรู้ไหวพริบดี

“เอาสิ เสี่ยวลี่เจ้าให้คนไปตามช่างที่เจ้าแนะนำมาพบข้าที่เรือนของคุณหนูนะ”

“ได้เจ้าค่ะฮูหยิน”

เสี่ยวลี่อมยิ้มแล้วผละจากไป นางสมัครเป็นสาวใช้ที่จวนเฝิงเมื่อหนึ่งปีก่อน มีคนในครอบครัวต้องเลี้ยงดู พ่อและพี่ชายของนางเป็นช่างไม้มีฝีมือ แต่ไร้คนหนุนหลังจึงถูกช่างคนอื่นแย่งงานไป หลายครั้งเข้าก็ทำให้ที่บ้านขัดสนด้วยรายรับหายไป

ทั้งสองจึงต้องมองหางานแบกหาม ได้เงินค่าจ้างราคาถูกประทังชีวิตของทุกคน ได้เงินเดือนสาวใช้ของนางมาช่วยก็พอให้ครอบครัวอิ่มท้องไปบ้าง เสี่ยวลี่คอยฝึกฝนตัวเอง เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ มองการทำงานของพี่กานลู่ว่าเป็นยังไง หนึ่งปีที่ทำงานนางกระตือรือร้นช่วยงานทุกประเภท ผูกสัมพันธ์กับสาวใช้ทุกคนจนพวกนางต่างไว้วางใจ

ใครจะคิดว่าฮูหยินเพิ่งหายป่วยไข้ก็หันมามองและถูกใจการทำงานของนาง จนได้มีโอกาสเลื่อนขั้นเป็นสาวใช้ขั้นสองคอยติดตามฮูหยินยามที่พี่กานลู่ไม่ว่าง