ของเล่นมาส่ง

ในเมื่ออยากเปิดร้านอาหารจานด่วน นางต้องทดสอบฝีมือของตนเองและทบทวนสูตรในความทรงจำด้วย ยังดีว่าเครื่องปรุงและวัตถุดิบหาได้ไม่ยาก ไม่มีสิ่งไหนก็พอใช้อย่างอื่นทดแทนกันได้ พอชิมรสชาติแล้วพบว่าพอใช้ คนในยุคนี้น่าจะชอบ

กานลู่ยื่นหน้ามองข้าวที่ถูกหุงจนขึ้นเม็ด สีของมันเหลืองสวยกลิ่นหอมเครื่องเทศฟุ้งไปทั่วครัว ด้านบนมีไก่หนังมันวาวโป๊ะทับอีกที นางกลืนน้ำลายอย่างหิวโหย เหอจินหนานไม่ได้ให้คนสนิทรอนานก็ตักข้าวใส่ถ้วย คว่ำลงบนจาน คีบไก่ออกมาเลาะกระดูกสับเป็นชิ้น ๆ วางบนข้าวอีกที

จัดจานด้วยแตงกวาปอกสีขาวและผักชีสีเขียว เคียงกันกับถ้วยน้ำจิ้ม นางยังวานให้เค่อเจี้ยนทำช้อนกับส้อมไม้มาหลายคู่ สั่งตอนเช้าได้ตอนเย็นถือว่าทำงานรวดเร็วมาก

“เจ้าลองชิมดู”

กานลู่ลังเลไม่ยอมรับจานอาหารแปลกตาแต่กลิ่นหอมจนน้ำลายไหล ไม่ใช่ว่านางกลัวกินแล้วท้องเสียแต่นางกำลังเกรงใจฮูหยิน เหอจินหนานจึงดันจานใส่อกของคนสนิททำท่าจะปล่อย คนเสียดายของจึงรีบรับเอาไว้อย่างรวดเร็ว

“อร่อยยิ่งนักเจ้าค่ะฮูหยิน” แม่ครัวสิงอุทานออกมาหลังตักชิมไปคำใหญ่ ไม่ทราบนางไปจัดการของอร่อยได้ยังไง ข้าวมันไก่ในจานถึงมีรูปแบบไม่ต่างไปจากของกานลู่นัก

แม้จะใช้ช้อนลำบากเพราะความไม่เคยชินแต่นางอยากกินจึงรีบทำรีบตักใส่ปาก ความนุ่มของข้าวและเนื้อไก่ รวมถึงน้ำจิ้มที่ตักราดเพียงเล็กน้อย เข้ากันเหลือเกิน กลิ่นเครื่องเทศวิ่งขึ้นจมูกทำให้นางหยุดเคี้ยวไม่ได้ ตบด้วยน้ำแกงสีไสกลิ่นหอมมีหัวไชเท้าเปื่อย ๆ ด้วย

โอ๊ย นางแทบจะกลืนลิ้นของตัวเองไปด้วยแล้ว

แม่ครัวสิงชื่นชมฮูหยินจนคนถูกชมแทบตัวลอย

“ท่านกลายเป็นตัวตะกละไปแล้ว” กานลู่บ่นแม่ครัวสิงที่ปกติมักเคร่งขรึมจนสาวใช้ในครัวหวาดเกรง แต่พอได้กินของอร่อยของฮูหยินก็กลายเป็นตัวตะกละ

“เจ้ามัวชักช้า ข้าเองก็อยากรู้ว่ามันรสชาติเป็นยังไง กลิ่นหอมเช่นนี้รสชาติเช่นนี้ขายได้แน่นอนเจ้าค่ะฮูหยิน”

ประโยคท้ายหันมาประจบเอาใจคนทำของอร่อยด้วยใบหน้ามั่นใจ ลิ้นของนางไม่มีผิดพลาด หากบอกว่ามันอร่อยย่อมอร่อย หากบอกว่าขายได้ย่อมขายได้

“เช่นนั้นก็ดีแล้ว พวกเจ้ารีบเข้ามาจัดการของตัวเอง อย่าลืมทำไปให้ทุกคนในจวนได้ชิมกัน หากใครไม่อิ่มเติมได้เต็มที่” เหอจินหนานกวักมือเรียกสาวใช้ที่เป็นลูกมือให้นางตั้งแต่ต้นจนจบอย่างใจกว้าง

ด้านกานลู่ก็ตักข้าวและไก่เข้าปาก ดวงตาของนางเบิกกว้าง หลังจากนั้นก็หันไปสุมหัวกับแม่ครัวสิงกวาดข้าวมันไก่ลงท้องอย่างรวดเร็ว

“อร่อยมากเจ้าค่ะ ขายดีแน่นอน ข้ารับประกัน”

เหอจินหนานยิ้มกว้าง ยอมรับคำชื่นชมด้วยความเต็มใจ มองกานลู่จอมระเบียบของสาวใช้รุ่นน้องกลายร่างเป็นตัวตะกละตามแม่ครัวสิงไปอีกคนก็ส่ายหน้าอ่อนใจ

“พวกเจ้าทุกคนต้องจัดการข้าวมันไก่ให้หมดเล่า วันพรุ่งนี้ข้ามีอาหารชนิดใหม่มานำเสนอ” มีข้าวมันไก่ ข้าวขาหมู จะขาดข้าวหมูกรอบหมูแดงได้ยังไง

ดูสิว่าเมนูจานด่วนมีเยอะแยะมากมาย ค่อย ๆ นำออกมาขายทีละสองสามเมนู นางจับมาขายได้อีกหลายปี จะทำเงินได้มากมายแค่ไหนคิดเอา ยังมีกับข้าวมากมายทำขายเป็นข้าวราดแกงก็รวดเร็วทันใจ

เสี่ยวลี่ได้กินเหมือนคนอื่น รวมถึงเหอจินหนานและฮุ่ยฮุ่ยที่รายหลังจะชื่นชอบจนเติมรอบสอง หญิงสาวนั่งมองลูกกินอาหารฝีมือของตนเองอย่างเอร็ดอร่อยก็ชื่นใจ แก้มกลมอิ่มขยับหนุมหนับไปมาน่าขบกัดเหลือเกิน แต่ต้องยั้งใจไว้กลัวแก้มลูกเป็นรอย ที่สำคัญถ้านางกัดลูกต้องเจ็บมากแน่ ๆ เช่นนั้นบีบเบา ๆ ก็แล้วกัน

“ฮุ่ยฮุ่ยชอบมากหรือลูก”

ถามในขณะที่ลูกซดน้ำแกงหรือน้ำซุปที่ต้องกินเคียงกันเพื่อความคล่องคอ

“ชอบเจ้าค่ะ ท่านแม่ทำอาหารอร่อยเช่นนี้เลย” มือน้อยไม่ยอมวางช้อนและส้อม ยกขึ้นทำท่าชูนิ้วโป้งว่ายอดเยี่ยมให้มารดาประกอบคำชม แล้วหันไปตักข้าวมันไก่ใส่ปากเคี้ยวต่อ

เหอจินหนานหัวเราะเอ็นดูเขี่ยเม็ดข้าวที่ติดมุมปากของลูกแล้วลงมือกินของตัวเองบ้าง

นางสอนท่ายกนิ้วโป้งว่ายอดเยี่ยมไปครั้งเดียว ฮุ่ยฮุ่ยก็จดจำแล้วนำมาใช้แล้ว ฉลาดจริง ๆ ลูกสาวใคร

หลายวันต่อมา

วันนี้เป็นวันที่ของเล่นที่นางสั่งทำมาส่ง ฮุ่ยฮุ่ยตื่นเต้นกว่าใครด้วยนางเล่าให้ฟังว่าจะมีของขวัญมอบให้หลายชิ้น เค่อเจี้ยนกับคนของเขาทำงานได้ดีเยี่ยมมาก เหอจินหนานพยักหน้าหลังจากเห็นของเล่นที่วาดในกระดาษ ทำออกมาเหมือนจริงทุกชิ้น

“ท่านวางไว้ตรงนี้ ส่วนชิ้นนั้นใหญ่หน่อยวางจุดนั้น” นางต้องลงมากำกับเองด้วยอยากใส่ใจรายละเอียดเล็กน้อย เช่นความปลอดภัยของลูกในขณะเล่น รวมถึงทดสอบว่าของเล่นชิ้นไหนทำงานได้ดี

กระดานลื่นแม้จะสร้างจากไม้ แต่เค่อเจี้ยนทำออกมาได้อย่างไร้ที่ติ ฮุ่ยฮุ่ยกรี๊ดกร้าดชอบใจใหญ่หลังลองขึ้นไปเล่นดู

พื้นเล่นรอบ ๆ เป็นหญ้านุ่ม ๆ อยู่แล้ว ใช้มันรองรับเวลาไหลลงมาทำให้ไม่เจ็บมากนัก แต่เด็กกับตอนเล่นสนุกไม่เคยคำนึงถึงความเจ็บปวดหรือบาดแผล เหอจินหนานอยากให้ลูกมีประสบการณ์สนุกและมีบาดแผลเล็ก ๆ บ้าง ฮุ่ยฮุ่ยจะระวังเองในอนาคตว่าทำแบบไหนตนเองถึงจะไม่เจ็บ

ระหว่างนั้นต้องมีพี่เลี้ยงดูแลอย่าให้คลาดสายตาและนางได้สาวใช้คนใหม่ให้ลูกแล้ว นั่นคือเสี่ยวลี่นั่นเอง รวมถึงสาวใช้ผู้ช่วยอีกสามคน

ข้างกันมีกระบะทรายที่นางยอมทุ่มเงินสั่งพ่อบ้านไปขนทรายละเอียดจากเมืองทางใต้มาโดยเฉพาะ พอลูกเข้ามาหอมแก้มขอบคุณและมีอาการดีใจคนเป็นแม่ก็มีความสุขแล้ว

ยังมีม้าหมุน ราวโหนฝึกแขนและข้อมือ ไหนจะเครื่องเล่นปีนป่าย กระดานหก ชิงช้า สวนที่เคยโล่งกว้างให้ฮุ่ยฮุ่ยวิ่งเล่น ถูกแทนที่ด้วยของเล่นจากโลกอนาคต

เหอจินหนานทึ่งในฝีมือของช่างในยุคนี้ยิ่งนัก มารดาผู้หลงลูกอย่างอะไรดีจึงควักเงินจ่ายเพิ่มถือเป็นค่าตอบแทนที่งานออกมาดีเกินคาดไปมาก

เค่อเจี้ยนลำบากใจที่จะรับเงินค่าจ้างซึ่งเกินข้อตกลงไปหลายตำลึง เหอจินหนานก็ยืนยันว่านางมอบให้เป็นสินน้ำใจที่พวกเขาทำงานละเอียด รวดเร็ว

“ฮูหยิน งานพวกนี้แม้จะดูเหมือนยากแต่รายละเอียดที่ท่านเขียนกำกับมาทำให้งานง่ายขึ้นขอรับ ค่าจ้างเดิมนับว่าเหมาะสมแล้ว”

“ท่านรับไว้เถิดถือว่าเป็นน้ำใจจากข้า หากไม่รับไว้ ข้าจะไม่จ้างงานต่อไปอีกแล้ว”

เมื่อเห็นท่าทีเด็ดขาดเช่นนั้นก็มีแต่ต้องรับเอาไว้เท่านั้น เหอจินหนานยิ้มพอใจแล้วยื่นแบบร้านที่ออกแบบให้เค่อเจี้ยน เขารับเอามาแล้วหันไปปรึกษาเค่อจิ้นตงซึ่งลูกชายของเขาพยักหน้าว่าทำได้ แบบไม่ซับซ้อนแถมยังลงรายละเอียดทุกจุด

“หากไม่เข้าใจจุดไหนให้มาถามข้าก่อน”

“ได้ขอรับฮูหยิน แล้วจะสร้างตรงไหนขอรับ” เค่อจิ้นตงถามอย่างสนใจ เขาดูแล้วแบบในมือแปลกใหม่มาก หากสร้างเสร็จแล้วคงเรียกความสนใจคนที่เดินผ่านไปผ่านมาได้มากทีเดียว

“ข้างศาลาว่าการศาลยุติธรรม”

สองพ่อลูกเค่อ “......”

สามปีก่อนมีฮูหยินคนหนึ่งนำที่ดินมาจำนองกับเหอจินหนานคนก่อน ทำสัญญายกที่ดินตรงนี้เป็นของค้ำประกันพร้อมโฉนดแล้วกู้เงินไปจำนวนหลายร้อยตำลึงทอง หลังจากนั้นหนึ่งปีฮูหยินคนนั้นและตระกูลสามีต้องโทษเนรเทศออกจากเมืองหลวง

ที่ดินข้างศาลาว่าการศาลยุติธรรมจึงเป็นของนางโดยชอบธรรม เดิมปล่อยทิ้งไว้ไม่ได้ให้ใครเช่าหรือใช้ประโยชน์อะไร เลยใช้เป็นที่ตั้งร้านหาเงินเข้ากระเป๋าดีกว่า อีกอย่างเวลามีคนริษยาที่ร้านนางขายดี อยากก่อความวุ่นวายพวกเขาก็ต้องคิดหนักสักหน่อย

เหอจินหนานสั่งให้เค่อเจี้ยนและลูกชายของเขารวมถึงคนที่มาด้วย คาดว่าคือช่างที่ทำงานด้วยกันรอกินข้าวก่อน เมื่อวานนางทำหมูกรอบไว้เยอะมากเลยจะทำข้าวหมูกรอบกับทำของเด็ดอย่างผัดกระเพาหมูกรอบ

ตอนที่ผัดพริกกระเทียมกับน้ำมัน กลิ่นของมันฉุนไปทั่วจวน แต่ละคนจามไปหลายทีจึงได้กระเพาหมูกรอบแสนอร่อย ตกแต่งไข่ดาวขอบกรอบ ๆ

ไข่แดงไม่สุกคือที่สุด!

พริกเผ็ดร้อนหมูกรอบนอกนุ่มฉ่ำด้านใน การปรุงรสของเฝิงฮูหยินทำเอาแต่ละคนที่ได้กินน้ำหูน้ำตาไหล ตบท้ายด้วยข้าวหมูกรอบราดน้ำจิ้มเข้ากันจนไม่อยากอิ่ม แต่ท้องของพวกเขาถึงขีดจำกัดแล้วหลังจากเติมข้าวไปคนละสี่ถ้วย

“หากนำเจ้าสิ่งนี้ไปขาย ข้ารับลองว่าต้องมีแต่คนติดใจแน่นอน หมูสามชั้นนอกจากนึ่งกับตุ๋นยังนำไปทอดจนได้หนังกรุบกรอบเช่นนี้ ฮูหยินช่างพลิกแพลงนัก” เค่อจิ้นตงปาดเหงื่อที่ไหลอาบหน้า ริมฝีปากบวมเจ่อเผ็ดจนน้ำตาไหล แต่เขายังเอ่ยปากชมจนเหอจินหนานตัวแทบลอย ใบหน้างามเชิดขึ้นเล็กน้อยอย่างภูมิใจ

รสมือของนางใครได้ชิมก็บอกว่าอร่อย ในชีวิตก่อนเวลาเพื่อนมาหาที่คอนโดก็จะทำอาหารกินกัน แม่ครัวก็คือนางคนนี้ รสมือของลูกสาวแม่ค้าร้านข้าวขายดีในย่านนั้นจะด้อยได้ยังไง

“หลายปากยืนยันข้าก็สบายใจแล้ว ในแบบที่ข้าวาดให้มีสิ่งใดสงสัยหรือไม่”

“ช่วงแรกยังไม่มีขอรับ”

“เยี่ยมมาก ข้าจะแวะเข้าไปตรวจงานเรื่อย ๆ ส่วนไหนไม่เข้าใจก็ถามได้ทันที หรือจุดไหนทำไม่ได้พวกท่านมีความคิดดี ๆ ก็เสนอมาไม่ต้องเกรงใจ”

นางก็พอเข้าใจว่าแบบของร้านค้ามีบางจุดทำยากไปบ้าง หากวัสดุหาไม่ได้คงต้องลองปรับไอเดียใหม่ที่มันเข้ากับสิ่งที่หาได้ในยุคนี้ อีกอย่างประสบการณ์ช่างของเค่อเจี้ยนจะเป็นตัวช่วยให้งานลุล่วงไปได้ด้วยดี

หลังส่งคณะของเค่อเจี้ยนกลับ มองดูเวลายังพอเหลือให้ทำหมูแดดเดียว ช่วงเช้านางสั่นแม่ครัวสิงให้หั่นหมูเป็นเส้น ๆ ยาวพอประมาณ ใกล้ได้เวลาต้องส่งของไปให้เฝิงเหยียนแล้ว ทุกปีเหอจินหนานมักจะส่งของกินทั่วไป เสื้อผ้าตัดเย็บอย่างดีหลายชุดและทุกช่วงฤดู รวมถึงเงินตำลึงให้สามี

นางมาแทนที่แล้วต่อให้มีความรู้สึกขัดแย้งเพราะเห็นเฝิงเหยียนเป็นคนอื่น แต่หน้าที่ควรทำต้องทำอยู่เพื่อตอนที่กลับมาเขาจะมองเห็นความดีของนางยอมฟังความอะไรบ้าง

“ฮูหยินจะทำสิ่งใดหรือเจ้าคะ” แม่ครัวสิงถามอย่างใคร่รู้ แววตาของนางกระหายอยากเรียนรู้อาหารชนิดใหม่จากเหอจินหนานทุกครั้ง แต่ไม่ละลาบละล้วงจนเกินไปทำให้คนจะสอนรู้สึกไม่อึดอัดนัก

“หมูแดดเดียว อาหารที่เหมาะกับการเดินทางไกล นำมาย่าง ต้มกับผักป่าหรือทอดก็อร่อยทั้งนั้น”

แดดช่วงบ่ายร้อนแรงเหลือเกิน เวลากลับมีไม่มากคิดว่าคงตากหมูได้แค่แปบเดียว เลยตั้งใจจะหมักหมูไว้สักชั่วยามแล้วตากให้เนื้อมันรัดตัวสักหน่อย พรุ่งนี้ค่อยนำมาตากแดดทั้งวัน ส่วนที่เก็บไว้กินเองนางจะตากแดดหนึ่งวันคงได้ที่ ส่วนที่ต้องส่งให้เฝิงเหยียนนางจะตากจนมันแห้งเล็กน้อย

“ฮูหยินชี้แนะมาได้เลยเจ้าค่ะ” แม่ครัวสิงล้างมือเตรียมพร้อมอย่างชำนาญ นางคือลูกมืออันดับหนึ่งของเหอจินหนานตลอดช่วงหลายวันมานี้ ได้เรียนรู้การปรุงรสชาติที่แปลกใหม่ อาหารหลากหลายนางจึงยิ่งเคารพฮูหยินในฐานะปรมาจารย์คนหนึ่ง

*****

ใครอ่านแล้วหิวแนะนำไปร้านสะดวกซื้อด่วน ๆ เลยค่ะ