“อือ...” หญิงสาวลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ก่อนหันมองโดยรอบ ถึงได้รู้ว่ายังไม่สว่าง แต่ฝนหยุดตกไปแล้ว “โอยยยย...เจ็บไปทั้งตัวเลย” เธอผงกศรีษะขึ้นมองชายหนุ่มที่เธอนอนกอดอย่างสนิทแน่น เธอยิ้มบางๆ ขณะนึกถึงบทรักที่เขามอบให้อย่างไม่มีที่ติ อดไม่ได้ที่จะยื่นมือขึ้นไปแตะไรเคราของเขาอย่างเอ็นดู “เก่งจริงๆ เลยตานี่” เจ้าหล่อนจะละมือออก แต่ฝ่ามือใหญ่กลับรวบข้อมือเธอไว้ได้เสียก่อน...เข้มลืมตาขึ้นแล้วจ้องหญิงสาวด้วยสายตาหื่นสุดหื่น มันยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ “ติดใจล่ะสิ” “ใช่ นายเองก็ติดใจฉันเหมือนกัน”
View Moreเจ้าหล่อนเดินไปหยิบเสื้อคลุมแล้วห่อตัวไว้ จากนั้นก็ลงไปยังชั้นล่าง เป็นเวลาเดียวกับที่นายคำเคาะประตูพอดี เจ้าหล่อนจึงเปิดให้โดยไม่ต้องรอนาน นายคำยิ้มแฉ่งก่อนยื่นของให้“เจ้านายสั่งให้ผมเอาของมาให้ครับ”“ของอะไร??”“ของกินของใช้ครับ ท่านจดให้ผมไปซื้อให้ที่ซุปเปอร์ในตัวอำเภอครับ”เขาชี้แจงอย่างสุภาพ เจ้าหล่อนจึงรับถุงใส่ของเหล่านั้นมา นายคำเสร็จงานก็หันหลังจะเดินไป แต่เจ้าหล่อนกลับเรียกไว้“แล้วทำไมถึงมามอเตอร์ไซค์ รถกระบะล่ะ”“นายไปตรวจงานกับลูกน้องและไปทำความคุ้นเคยกับสถานที่ครับ ลูกน้องท่านขับรถให้ ท่านเลยให้ผมมาทำสวนแทน”“อืม อ้อ ถามอะไรหน่อย” หญิงสาวจ้องมองไปยังถนนเส้นเล็กลูกรังที่ผ่านหน้าบ้านไป “ถนนเส้นนี้ไปไหน”“น้ำตกครับ อยู่บนเขาโน่น ไม่ไกลจากนี่สักเท่าไหร่ครับ สักกิโลได้มั้ง ตอนเช้าๆมีคนวิ่งออกกำลังกายเพียบเลยครับ คุณนายอยากไปเที่ยวมั้ยครับ”อยากสิ...แต่ไม่ใช่ตอนนี้ “แล้วทางนั้นเข้าเมืองใช่มั้ย”“ครับ” เธอละจากสิ่งที่มอง กลับมาจ้องหน้านายคำกะทันหัน ทำให้ทันเห็นสายตาของนายคำที่กำลังจ้องมองเรือนร่างของเธออยู่อย่างชื่นชมแน่ล่ะ บ้านนอกอย่างนี้คงไม่เคยเห็นของสวยงามขนาดนี้มาก่
“ค่ะ ฉันเข้าบ้านก่อนนะคะ”หญิงสาวบอกสามีแล้วก็เดินฉับๆเข้าบ้านไปทันที โดยหารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองสะโพกของเธออย่างหื่นกระหาย ก้นงอนแสนงามของนางฟ้าที่เขาแทบไม่อยากจะจินตนาการเลยทีเดียวนายคำรีบเดินตามเจ้านายเข้าไปในบ้าน แล้วช่วยจัดข้าวของจนเสร็จเรียบร้อย เป็นที่พอใจของสารวัตรวิบูลย์นัก เขาถึงกับเอ่ยปากชมเปาะ “นายคำนี่ขยันขันแข็งดีจริง จัดบ้านทำความสะอาดซะเรียบร้อย”“ขอบคุณครับนาย” ท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตนยิ่งทำให้สารวัตรหน้าขาวจากกรุงเทพฯพอใจ “ตอนนี้เสร็จงานแล้ว งั้นผมขอลากลับบ้านละครับ ถ้าขาดเหลืออะไรหรืออยากได้อะไรเพิ่มก็โทรไปนะครับ”“ไม่เป็นไร ถ้ามีอะไรอยากได้เดี๋ยวฉันเข้าไปในตัวอำเภอก็ได้ นายคำกลับบ้านเถอะ บ้านอยู่ไกลมั้ยล่ะ”“ก็ไม่ไกลมากหรอกครับ ประมาณสามสี่กิโลครับ” คำไหว้ลาสารวัตร ก่อนหันไปไหว้ภรรยาสาวของสารวัตรที่นั่งอ่านนิตยสารอยู่หน้าทีวี เจ้าหล่อนแทบไม่ปลายตามองนายคำเลย ด้วยความที่รู้สึกเหยียดความเป็นบ้านนอกของชายชั้นต่ำ “ลาล่ะครับคุณนาย”“อืม” เจ้าหล่อนพยักหน้าไปงั้น“ขี่รถดีๆล่ะ”“พรุ่งนี้ผมจะเข้ามาแต่เช้านะครับนาย”“ขอบใจมาก” สารวัตรวิบูลย์ออกไปส่งนายคำที่ประตู
สัปดาห์ต่อมา...“เราต้องเดินทางกี่ชั่วโมงคะ???”เธอถามสามีขณะนั่งอยู่ในรถกระบะคันใหญ่ ที่ใช้เป็นยานพาหนะ สำหรับเดินทางไปต่างจังหวัดซึ่งติดกับชายแดนฝั่งพม่า “ประมาณห้า-หกชั่วโมง คุณหลับก็ได้นะ พอถึงแล้วผมจะปลุกคุณเอง”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นั่งคุยกันไปดีกว่า คุณจะได้ไม่ง่วง”“นอนเถอะ ผมไม่เป็นไร”“อะไรกันคะ อยู่ๆก็มาบังคับให้นอน เมื่อคืนฉันนอนมาเต็มอิ่มแล้วค่ะ ฉันรู้น่าว่าต้องเดินทางไกล เลยเตรียมตัวมาอย่างดี พร้อมจะคุยกับคุณแบบนอลสต๊อปเลยล่ะค่ะ” เจ้าหล่อนบอกสามีด้วยน้ำเสียงออเซาะ แม้ในใจจะรู้สึกเบื่อตั้งแต่รถแล่นออกจากกรุงเทพฯแล้วก็ตามสามีของเธอเปิดเพลงฟังในรถ ซึ่งเป็นเพลงหวานอารมณ์ซึ้ง ฟังแล้วรู้สึกโรแมนติกสุดๆ และนี่เองที่เป็นสาเหตุให้เธอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ มาตื่นอีกที ก็ถึงบ้านพักข้าราชการแล้ว“ถึงไหนแล้วคะ” เธองัวเงียตื่นขึ้น ก่อนมองไปโดยรอบ “ตายจริง นี่เราถึงบ้านพักแล้วหรือคะ”“ใช่ครับที่รัก” วิบูลย์ลงจากรถก่อนเธอ แล้วจึงเดินมาเปิดประตูรถให้ภรรยาสาวอย่างสุภาพ เธอก้าวลงจากรถอย่างไม่แน่ใจ พลางสอดส่ายสายตามองไปรอบๆบริเวณอย่างกลัวๆ “นี่เป็นบ้านพักที่ทางการจัดให้นะ บ้านหลังเดี่ยว
“โอ้วววว....อ๊า...อ้า...ซีดดดดดสสสส” เธอบิดเอวส่ายสะโพกอย่างรุนแรงและเร็วถี่ ความเสียวและสุขซ่านทำให้ผิวกายขาวผ่องร้อนผ่าว ขนอ่อนลุกชูชันไปทุกอณูเนื้อ หากแล้วไม่ทันจะเสร็จสมอารมณ์หมาย...กริ๊งงงงงงงงงเหมือนฟ้าผ่าลงกลางหัว...เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นลั่นห้อง เธอรู้สึกขัดเคืองอารมณ์เป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่ยอมหยุดโยกย้ายสะโพกบำเรอบทสวาทต่อเนื่อง เพราะเธอต้องการให้มันจบอย่างสวยงาม เธอต้องถึงจุดสุดยอดแห่งรักไม่แพ้สามีผู้ที่กำลังหันมองหาโทรศัพท์“โอ้วววว ที่รักขา สุอยู่นี่แล้วนะ” เธอต้องการให้เขามองเธอ เธอต้องการให้เขาสนใจเธอมากกว่าโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงที่ตกอยู่บนพื้นปลายเตียง....แต่แล้ว ความฝันของเธอก็มีอันจบสิ้นสามีของเธอจับตัวเธอแล้วพลิกให้นอนลง ท่อนเนื้อหลุดจากกายเธอแบบไม่ต้องใช้แรงเลยสักนิด เขากระซิบกับเธอด้วยเสียงหวาน“ผมคิดว่าเรื่องงาน ขอตัวแป๊บเดียวนะ เดี๋ยวมาต่อ” เขาผละจากเธอ ลงจากเตียง ลงไปควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงเขารับโทรศัพท์อย่างกระตือรือร้น...ไม่ทิ้งภาพคนบ้างาน“ว่าไงนะครับ ได้ครับได้ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”เธอหมดอารมณ์อย่างสิ้นเชิง ต่อให้ถูกเขากระตุ้นด้วยการลงลิ้น ก็คงไม่หว
“โอ้ว...” เขาถอดกางเกงในเธอออกจากปลายเท้า เธอขยับตัวให้นอนหงายโดยยกสองขาขึ้นตั้งสี่สิบห้าองศา ก่อนจะอ้าขาออกจนกว้าง เผยน้องหนูอวบขาวราวกุหลาบแรกเย้มยั่วแมลงเธอหวังจะให้เขาใช้ลิ้นกับกลีบสวยของเธอ ก่อนยัดท่อนเนื้ออุ่นๆขนาดหกนิ้วเข้าไปสำรวจในช่องสวาทของเธออย่างกระหืดกระหาย“บอลขา...อา...ซี๊ดดด”“สวยจังที่รัก” เขาถอดกางเกงตัวเองแล้วทิ้งไป ก่อนถอดกางเกงในอย่างเร็วราวกับตาแก่ตัณหากลับ เขาจัดการรูดท่อนเอ็นอย่างเร็วเพื่อให้มันตื่นตัวและแข็งได้ที่ “เมียผมสวยจริงๆ ใคร ๆก็อิจฉาผมทั้งนั้น”ที่ได้กินเมียเด็ก...เมียที่สุดแสนเซ็กซี่และอวบอิ่มทั้งข้างบนข้างล่าง เรียกว่าเป็นสาวสะพรั่งที่เต็มไปด้วยเนื้อนมไข่ “อือฮึ...” เธอตอบรับอย่างยินดี เขาขยับตัวเข้าไปในระหว่างซอกขาของเธอแล้วยัดท่อนลำแข็งจ่อปากถ้ำฉ่ำเยิ้ม จากนั้นก็กดช้าๆ จนเธอร้องซี๊ดออกมาราวกับเจ็บปวดเจียนตายเขากดเข้าแล้วดึงออก ทำอยู่หลายครั้ง ก่อนจะแทงพรวดเข้าไปอย่างเร็วและแรงจนทำให้เธอร้องลั่น“อ๊า!!!” จากนั้นเขาซอยเอ็นอุ่นถี่ยิบ ทำเร็วราวกับกลัวเธอจะหนีหาย ทั้งที่เธอแผ่หราอยู่ตรงหน้าเขาครวญครางลั่นห้อง บั้นท้ายขยับรัวเร็วจนเตียงสั่นสะเทือน
“หรือมากกว่านั้นก็ได้ ผมยอมคุณทุกอย่างเลยนะ คุณอยากได้อะไรบอกผมมาสิ ผมจะให้คุณทุกอย่าง”สุภาวดีมีของที่อยากได้อยู่แล้ว เธอชั่งใจคิดว่าจะคุ้มมั้ย หากเธอต้องห่างไกลเพื่อนฝูงและสังคมอันแสนเลิศเรอของเธอ “รถเบ๊นซ์ป้ายแดง และบ้านพักริมทะเล”“ได้เลย” วิบูลย์ตอบตกลงทันที ของแค่นี้ทำไมจะหามาให้เมียสาวไม่ได้ “ผมจะซื้อให้คุณพรุ่งนี้เลย ดีมั้ยจ๊ะ”“โอเคค่ะ สุจะยอมทนเพื่อคุณสักครั้ง”“ผมดีใจที่สุดเลย” เขาขยับใบหน้าเข้าหาเธอแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่ เสียงลมหายใจของเขาที่รดบนหัวไหล่ของเธอ บ่งบอกว่าเขาเองก็ต้องการของแลกเปลี่ยนเหมือนกัน เธอรู้ว่าเขาโหยหาเธอมาก แม้วันไหนที่ทำงานหนักกลับดึก เขาก็ยังพยายามจะร่วมรักกับเธอให้ได้“แล้วเราจะเดินทางกันวันไหนคะ”“สัปดาห์หน้าจ๊ะ”“เร็วจัง”“น่านะ อดทนเพื่ออนาคตของเราไง” เขาเริ่มจูบไซร้ซอกคอของเธอ ส่วนมือก็เลื่อนลงไปในระหว่างซอกขาของเธอ “ผมต้องการคุณ ผมขาดคุณไม่ได้ เมียจ๋า เมียสุดสวยของผม”“อืม...” เธอรู้สึกถึงนิ้วชี้อันเร่าร้อนของเขาที่ถูไถร่องบนเนินนิ่มของเธอผ่านกางเกงในผ้าบางสีขาวสะอาดหมดจด “ก็ได้ค่ะ ฉันจะทำเพื่อคุณ”เธอรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะนี่เป็นครั้งแรกที
ชีวิตคุณนายตำรวจของเธอต้องสั่นคลอนเป็นครั้งแรก เมื่อเธอไม่อยากตามเขาไปอยู่บ้านนอกแสนไกลอย่างนั้นเธอชอบชีวิตในเมืองและชอบเดินห้างหรูหราเพื่อช็อปปิ้งของแพง ไม่ใช่ตลาดโกโรโกโสหากเมื่อการไปของเขา ย่อมหมายถึงความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน แล้วเธอจะทำอย่างไรดี สนับสนุนสามีพร้อมเป็นกำลังใจและดูแล หรือปล่อยให้เขาไปคนเดียวให้รู้แล้วรู้รอด “อดทนแค่ปีเดียวเองคุณสุ แล้วผมจะย้ายกลับทันที”สามีผู้มีรูปร่างท้วมใหญ่และหน้าผากเถิกของเธออ้อนวอนเธอให้เห็นด้วย แต่เธอก็ยังยืนกรานคำเดิม“สุไม่ไป คุณบอลไปคนเดียวเลยค่ะ สุจะอยู่กรุงเทพฯ” เธอเดินปึงปังไปนั่งที่โซฟา กดรีโมทเลื่อนช่องทีวีไปเรื่อย“โธ่คุณสุ ที่ไปก็เพื่อความก้าวหน้าของผัวคุณนะ แล้วก็เพื่อตำแหน่งคุณนายสารวัตรไง ไหนคุณบอกอยากให้เพื่อนๆอิจฉาไง”“ค่ะ สุยอมรับว่าอยากเป็นคุณนาย แต่สุไม่อยากไปอยู่ชายแดนนี่ สุไม่ห้ามคุณหรอกนะคะ คุณอยากไปก็ไปเถอะค่ะ แต่สุจะอยู่นี่”“แต่คุณเป็นเมียผมนะ”“ค่ะ สุเป็นเมีย และเราแต่งงานกันมาไม่ยังถึงเดือน คุณยังไม่ได้พาสุไปฮันนีมูนด้วยซ้ำ แต่กลับมาบอกข่าวว่าจะย้ายไปอยู่ชายแดน ถ้าคุณบอลบอกสุตั้งแต่แรก สุคงยังไม่แต่งงานกับคุณหร
หลังจากเลี้ยงฉลองวันเกิดปีที่ยี่สิบสามได้เพียงสิบวัน สุภาวดีก็ตัดสินใจรับคำขอแต่งงานจากวิบูลย์ นายตำรวจยศใหญ่ที่มีอายุแก่กว่าเธอเกือบยี่สิบปี เธอตัดสินใจสละโสด เนื่องจากเบื่อความลำบากยากจนที่ต้องเผชิญมาเป็นปีและชีวิตพนักงานบริษัทเงินเดือนหมื่นต้นๆที่ไม่สามารถเลี้ยงเธอกับมารดาได้เพียงพอหลังจากบิดาล้มละลายและเสียชีวิตไปเมื่อปีก่อน ทำให้เธอและมารดาที่เคยใช้ชีวิตร่ำรวยมาตลอด ต้องมาใช้ชีวิตอัตคัตอยู่ในอพาร์ตเม้นต์โทรมๆและกินอยู่อย่างประหยัดทำให้อดีตคุณหนูอย่างเธอรับไม่ได้อย่างแรง จึงพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะหาช่องทางกลับมาเป็นคุณหนูสุหรือคุณสุเหมือนเดิมให้จงได้ แต่เธอจะเลือกใช้วิธีไหนดีล่ะ ถ้าไม่ใช่...‘หาผัวรวยให้ได้’ เธอเจอกับวิบูลย์เมื่อห้าเดือนที่แล้ว วิบูลย์เป็นพ่อม่ายเมียตาย แต่ยังไม่มีลูก เขาเป็นเพื่อนรุ่นน้องของพ่อเธอที่บังเอิญเจอกันในงานแต่งงานของเพื่อนเธอวิบูลย์ขอเบอร์โทรศัพท์เธอไว้และให้นามบัตรเธอมา โดยให้เหตุผลว่าเผื่อเธอกับแม่ต้องการความช่วยเหลือแล้วมันก็เกิดขึ้นจริงๆ เธอมีเหตุต้องไปเสียค่าปรับที่โรงพัก เพราะลินดาเพื่อนรักไม่มีใบอนุญาตขับขี่ เธอเจอคุณอาวิบูลย์อีกครั้ง แล
หลังจากเลี้ยงฉลองวันเกิดปีที่ยี่สิบสามได้เพียงสิบวัน สุภาวดีก็ตัดสินใจรับคำขอแต่งงานจากวิบูลย์ นายตำรวจยศใหญ่ที่มีอายุแก่กว่าเธอเกือบยี่สิบปี เธอตัดสินใจสละโสด เนื่องจากเบื่อความลำบากยากจนที่ต้องเผชิญมาเป็นปีและชีวิตพนักงานบริษัทเงินเดือนหมื่นต้นๆที่ไม่สามารถเลี้ยงเธอกับมารดาได้เพียงพอหลังจากบิดาล้มละลายและเสียชีวิตไปเมื่อปีก่อน ทำให้เธอและมารดาที่เคยใช้ชีวิตร่ำรวยมาตลอด ต้องมาใช้ชีวิตอัตคัตอยู่ในอพาร์ตเม้นต์โทรมๆและกินอยู่อย่างประหยัดทำให้อดีตคุณหนูอย่างเธอรับไม่ได้อย่างแรง จึงพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะหาช่องทางกลับมาเป็นคุณหนูสุหรือคุณสุเหมือนเดิมให้จงได้ แต่เธอจะเลือกใช้วิธีไหนดีล่ะ ถ้าไม่ใช่...‘หาผัวรวยให้ได้’ เธอเจอกับวิบูลย์เมื่อห้าเดือนที่แล้ว วิบูลย์เป็นพ่อม่ายเมียตาย แต่ยังไม่มีลูก เขาเป็นเพื่อนรุ่นน้องของพ่อเธอที่บังเอิญเจอกันในงานแต่งงานของเพื่อนเธอวิบูลย์ขอเบอร์โทรศัพท์เธอไว้และให้นามบัตรเธอมา โดยให้เหตุผลว่าเผื่อเธอกับแม่ต้องการความช่วยเหลือแล้วมันก็เกิดขึ้นจริงๆ เธอมีเหตุต้องไปเสียค่าปรับที่โรงพัก เพราะลินดาเพื่อนรักไม่มีใบอนุญาตขับขี่ เธอเจอคุณอาวิบูลย์อีกครั้ง แล...
Comments