เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 5
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-02 10:13:15จากตรงนี้กั้นกลางไว้ด้วยรั้วระแนงเหล็กเป็นซี่สีดำ สำหรับป้องกันความปลอดภัยของทรัพย์สินเวลาปิดร้าน ซึ่งมหา’ลัยเปิดกว้างพื้นที่หลายไร่คงไม่มีใครมาคอยเฝ้าตลอดทุกตารางนิ้วนอกเสียจากพนักงานรักษาความปลอดภัยทางประตูหน้าในอีกฟากหนึ่ง กับกล้อง CCTV นับร้อยตัว
ที่ได้ทำเลดีขนาดนี้ก็ฝีมือข้าราชการมีเส้นสาย แจกลายเซ็นเบิ้ลสองเป็นคนค้ำให้เธอกู้ธนาคารทีเดียวผ่าน เณศราได้ทำตามฝันของตัวเองที่จะเปิดร้านขนมปัง...
“อดคิดถึงคนเคยดูแลกันไม่ได้นะ พ่อว่าเขาก็ออกจะนิสัยดี แต่ว่าช่างเถอะ... คนจะไปเขาตัดสินใจแล้ว เราก็ปล่อยเขาไป” คุณพ่อให้กำลังใจลูกสาวแม้ว่ายังไม่เข้าใจในเหตุผลของชายหนุ่มนัก ก่อนถึงเวลาต้องบอกลากัน
“เอ้า... พ่อพาแม่ไปเข้างานก่อนนะครับ ขายดี ๆ นะลูก”
“บ๊ายบายค่ะ ไว้เจอกันวันหยุดนี้”
เด็กรุ่นใหม่น้อยคนจะยกมือไหว้สวัสดีพ่อแม่แต่เณศราทำ... เธอยกมือประนมแนบอกอย่างงามช้อยสมกุลสตรี แจกหอมฟอดใหญ่อย่างเท่าเทียม โบกมือลาจนทั้งสองขึ้นรถยนต์ที่จอดไว้ด้านข้างร้าน
ใบหน้าสดสวยคลายความเศร้าหมองหลังทั้งสองคนจากไป เธอยิ้มดีใจแล้วก็เศร้าอีกพอกลับเข้าไปในร้าน มองไปที่โต๊ะตัวเดิมเหมือนว่าเขายังนั่งรอเธออยู่ตรงนั้น
อย่าโง่ค่ะ! จะไปคิดถึงเขาทำไม?
บอกตัวเองด้วยใจเจ็บ หญิงสาวกัดริมฝีปากตัวเองจนแทบจะเป็นห้อเลือด ลืมไปว่าไม่ได้อยู่คนเดียว
“พี่เนยคะ ฝากเสิร์ฟหน่อยโต๊ะแปด”
เสียงเรียกสั่งพาหลุดจากภวังค์ฟุ้งซ่าน น้องนักศึกษาวางของไว้แล้วเดินหายไปดูขนมปังในครัว เณศราส่ายหน้าไปมา
“มาสายหน่อยเดียว ไม่รู้ใครเป็นเจ้านายลูกน้องแล้วล่ะวันนี้” ไม่วายบ่นพลางผ่อนลมหายใจหนัก เธอหยิบจานเค้กใบเล็กใส่ถาดบนเคาน์เตอร์แล้วเดินไป ทันใดนั้นเอง เพราะไม่ทันสังเกตเห็นพื้นเปียกนองน้ำยังใส่ส้นสูงประมาณสองนิ้วมาด้วย
“ว๊าย!” เสียงดังทันทีที่เจ้าของร้านคนสวยเกือบเทกระจาดลงพื้นพร้อมกับเค้กในจาน ซึ่งเธอคว้ามันได้ทันแม้ว่าครีมสีขาวจะละเลงเละเทะบนเสื้อยืด
ขณะดวงตาคู่สวยเบิกกว้างมองตามใบหน้าหล่อเหลา หนุ่มแปลกหน้ารวบเอวของเธอเอาไว้กระชับจับไม่ให้ล้มลงฟาดกับพื้นเย็นเฉียบ มือใหญ่วางทาบบนแผ่นหลังดันล้วงเข้าไปในเสื้อในสภาพที่เธอเอนตัวลงเป็นนักเต้นเท้าไฟในงานลีลาศ
เนื้อแนบเนื้อสำหรับงานเอวลอย...
นึกอยากเอาเสื้อลอยเต่อตัวนี้ยัดเข้าไปในกระโปรงแต่เขาจับไปแล้วจะไปมีประโยชน์อะไร
“ระวังนะครับมันลื่น...”
ทั้งน้ำเสียงและสีหน้าราบเรียบไร้อารมณ์มีเสน่ห์ในแบบหนุ่มหล่อขาว... ตี๋ตาโตใต้แว่นกรอบหนา... นี่มันหนุ่มฮอตเนิร์ดชัด ๆ!
เณศราสติหลุดไปหลายนาน แม้รู้สึกได้ถึงความร้อนแรงจากฝ่ามือหนาใหญ่ นุ่ม! เหมือนมือผู้หญิง จนเสียงทุ้มนุ่มละมุนหูเรียกดัง
“คุณครับ?”
เธอรีบผละออกจากอ้อมแขนแข็งแรง ทรงตัวอย่างมั่นคง ละล่ำละลักพูด
“ขอโทษค่ะ!”
“ไม่ใช่คุณ... ผมต้องเป็นฝ่ายขอโทษครับ เด็กพวกนั้นเป็นนักศึกษาผม... ทำน้ำหก... ตั้งใจ” ปลายนิ้วชี้ออกไปทางนอกหน้าต่างบานใส เณศราถึงได้มองตามหนุ่มสาวประมาณสี่คนด้านนอกร้านยืนฉีกยิ้มแฉ่ง โบกมือไปมา แต่ละคนดูแล้วหน้าตาท่าทางเอาเรื่อง ทว่าเธอคงจะโกรธเด็ก ๆ ไม่ลง
“ไม่เป็นไรค่ะเชิญนั่งก่อนนะคะ คุณนั่งก่อนเลยค่ะนั่งตรงนี้เลย เอ่อ... อาจารย์นะคะ?”
ความเก้อเขินทำให้เธอเพิ่งฉุกใจนึกขึ้นได้ถึงคำว่า ‘นักศึกษาผม’ ยังไม่เคยมีหนุ่มคนไหนมาลูบหลังด้วยมือสด ๆ! เธอพาเขาไปนั่งลงบนโซฟาสีเขียวหน้าเคาน์เตอร์ อาจารย์หนุ่มก็เอาแต่มองเค้กในมือเหมือนเสียดายทั้งคนทั้งเค้กที่จำเป็นต้องปล่อยให้เป็นอิสระ
“ฉันขอโทษและขอบคุณมากเลยนะคะ ถ้าอาจารย์ไม่รับไว้ฉันคงได้หน้าแหกปากแตกหมอไม่รับเย็บ... ทานกาแฟหรือน้ำอะไรไหมคะ? ทานฟรีได้เลยค่ะ...”
“ไม่เป็นไร ๆ ครับ ผมจ่ายได้ครับ ขอเป็นคาปูชิโน่เย็นแล้วกัน... แต่...” เสียงเข้มเงียบไป นัยน์ตาคู่คมใต้แว่นกรอบหนาขยับมองไปทางของที่เธอประคองมันไว้ราวกับว่าเป็นทองคำล้ำค่า ไม่ใช่เค้กเพียงเสี้ยวเดียว
“ผมขับรถมาจากพระประแดงเพื่อมากินสตรอว์เบอร์รีชีสเค้ก เหมือนว่ามันจะเป็นชิ้นสุดท้ายในตู้นะครับ...”
“พระประแดง!” อุทานตาโต เพราะนั่นคือห่างจากร้านเธอเกือบสี่สิบกิโลฯ ได้ เท่ากับขับรถข้ามจังหวัด เณศราก้มศีรษะให้เขาไม่รู้รอบที่เท่าไร
“ขอโทษจริง ๆ นะคะ เดี๋ยวฉันจะทำให้ใหม่ แต่วันนี้คงไม่ทัน ยังไงวันหลังมาทานฟรีได้เลยค่ะอาจารย์...”
“ครับ... ไม่เป็นไร”
โกหกล้วน ๆ! เมื่อดวงตาคู่คมไม่ละวางจากก้อนครีมบนเสื้อยืดบริเวณหน้าอกกับก้อนเละเทะในมือบอกว่าเขาอยากกิน...
“หรืออาจารย์จะทานเค้กบนเสื้อฉันล่ะคะ? ส่วนอันนี้... เละ...” เธอยิ้มเจื่อนก่อนจะปล่อยเค้กสีเนื้อนวลลงบนจานอย่างเดิม ใส่ถาดขนาดพอดีมือเรียบร้อยดีแล้วจึงโน้มตัวลงวางมันบนโต๊ะ โดยมีอาจารย์หนุ่มเอื้อมไปหยิบมันเข้าปากทันที! เณศราถึงกับอ้าปากค้าง
“ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจะเสียมารยาท... กับคุณนะ”
“เอ้อ... รู้สึกเขินจัง แต่ดีใจนะคะที่เค้กอร่อย ดีใจมาก ๆ เลย”
แล้ว... อาจารย์เพิ่งกินเค้กขี้มือเธอแหละ...
คิดพลางอมยิ้มแก้มกลมตุ่ย พอเขาหยิบทิชชูส่งให้เธอรับมาเช็ดมือเช็ดเสื้อ เณศรายังเห็นด้วยอีกว่ามีคนแอบเหลือบตามองตามทิชชูเคลือบครีมสตรอว์เบอร์รีเหมือนอยากกินเข้าไปอีก
บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 6
สาขาวิชาวิทยาการคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยเอกชนเซนต์บรอวโวรี่Bachelor of Science Program in Computer Science Class.“นี่... อีตุ่มดิน! อย่าบอกนะว่ามึงจะยกอาจารย์ฮอตเนิร์ดให้นาง? มึงเห็นแขนจานหล่อล่ำของพวกเราปะ กล้ามสุด น่าบีบ ต๊าซซ! ขุ่นแม่ปลื้ม”“เอาไปเหอะไหว้ย่อ ใครอยากได้เอาไปโลด โหดขนาดนี้กูไม่เอาด้วย… ให้เกรดก็ย้ากกยาก ไม่รู้จะหวงไปทำไม เก็บไว้ใช้เองก็ไม่ได้”“เออ ใช่ มึง! พวกเราเรียนวิทยาการคอมฯ นะเว้ย จบไปต้องได้อยู่บริษัทใหญ่ ๆ ไม่ใช่หาผัวรวยแล้วจะได้ดิบได้ดี ยิ่งอาจารย์นี่ลืมไปได้เลย เก็บไว้บูชาบนหิ้งค่ะ ขึ้นหิ้งไว้เลย”“ถ้ามึงไม่รวยด้วยตัวเอง มึงจะโดนผัวด่าทุกวันว่าอีโง่! มึงมันโง่!”“A+ A เท่านั้นที่จะทำให้เราได้งานดี ๆ พ่อมึงไม่ด่ามึงด้วยไอ้เปี๊ยก แต่ว่าบ้านกูรวยอยู่แล้วอันที่จริงกูก็ไม่แคร์นะว่าจะได้ A+ ไหมอะ แค่อยากสงเคราะห์พวกมึง...”เสียงหนุ่มสาวกระซิบกระซาบพูดคุยกันด้วยภาษาแสนโบราณ ไร้ความเป็นสุภาพชนตรงข้ามเครื่องแบบของสถาบันที่ทำให้พวกเขาดูเป็นผู้ดี นักศึกษาชายผูกเน็กไทเสื้อเชิ้ตสีขาว นักศึกษาหญิงติดกระดุมตรามหา’ลัยปกติแต่กระโปรงสั้นเสมอต้นขา!ไม่มีใครรู้ตัวเลยว่าอาจาร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 7
ปวิมลและคุณแม่ของเณศราสลับมานอนเป็นเพื่อน วันไหนเลิกงานไวก็จะรีบตรงมาช่วยงานที่ร้าน พี่ป้าน้าอาบางทีก็มานั่งเล่นช่วยกันอุดหนุนเบเกอรี่ คนรอบกายทั้งรุ่นน้องเพื่อนฝูงโทรมาไม่ว่างเว้นวันหลังทราบข่าวแต่งงานหน้าหนึ่งไฮโซนั่นทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นไม่น้อย คลายหายจากความเศร้าเสียใจเมื่อมีคนคอยให้กำลังใจตลอดช่วงเช้ามาหลังหมดลูกค้าแล้ว เธอทำงานอย่างขยันขันแข็งกว่าเคยจนลูกน้องแทบไม่มีอะไรทำ จึงทยอยกันไปต้อนรับลูกค้าในร้านแทน เธอพยายามทำตัวให้ยุ่งเข้าไว้จะได้ไม่คิดถึงเรื่องในอดีตแสนหวาน ก่อนจะหันไปเห็นหนุ่มสาวกลุ่มเมื่อวานมาทำด้อม ๆ มอง ๆ ชะโงกคอหาใครด้านหลังร้านผ่านอ่างล้างมือล้างจานไป ด้วยความที่ร้านติดริมรั้วมหาวิทยาลัยก็คงเห็น เธอตัดสินใจเก็บจานก่อนค่อยเดินเข้าไปเชื้อเชิญพวกเขาด้วยรอยยิ้ม“น้อง ๆ เข้ามาทานเค้กก่อนสิคะ”“แพงอะ... ชิ้นตั้งห้าสิบบาท นาน ๆ กินทีพอไหว”“นี่น้อง...” ในน้ำเสียงไม่พอใจ ยกมือเปียก ๆ เท้าเอวอย่างเอาเรื่อง น้อยครั้งที่สาวผู้แสนอ่อนหวานจะขบกรามใส่ใคร โดยเฉพาะหน้าใสซื่อของหนุ่มสาวที่บอกว่าเค้กของเธอมันแพง!ทว่าหากเทียบกับวัตถุดิบที่เจ้าของอุตส่าห์ใช้เนยอย่างดีก้อนตั้งเท่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 8
“รูปสวยจังเลยค่ะ ขอโทษนะคะอาจารย์... ฉันจะเสียมารยาทไปหรือเปล่าถ้าทำให้อาจารย์ไม่สบายใจ... คืนให้ได้นะคะแต่ว่าอยากได้จังเลย”“เก็บไว้เลยครับ...”ในสีหน้าเรียบเฉย อาจารย์หนุ่มคิดว่าเขาไม่ผิดข้อหาอะไรกับการวาดรูปสาวสักคน ไม่ใช่ใครที่ไหนไกล เจ้าของร้านเบเกอรี่คาเฟ่หน้ามหา’ลัยนี้เองส่วนไอ้พวกเด็กแสบที่ยุ่งไม่เข้าเรื่อง...เมื่อเช้านี้พอจับตัวต้นเหตุได้ ต่างคนยืนคอพับคอตกโดนเทศนาเป็นอบรมทีมฟุตบอลอยู่ตรงสนามหญ้ากว่าที่คนเป็นอาจารย์จะยอมปล่อยตัว หลังกำชับบอกกับนักศึกษาราวเอ่ยคำสั่งประกาศิตว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีก เขาไม่พอใจมาก ๆ แต่จะให้อภัยเด็กขี้ขโมยสักครั้งหนึ่งเพราะอะไรก็แลกเกรดไม่ได้ ต้องทำงานมาส่งและตั้งใจเรียนเท่านั้นและอีกครั้งหนึ่งตรงนี้...รอยยิ้มหวานบนใบหน้าสดสวยใต้เครื่องสำอางอ่อน ลิปสติกสีชมพูกับแก้มระเรื่อแดงจาง ๆ ทำให้เขาละวางตาไม่ได้แม้สักนาที“ฉันชอบรูปนี้มากเลยค่ะ ฉันจะเอาไปไว้ที่คอนโดฯ สวย ๆ ไม่ก็แปะไว้ที่บ้าน ให้ฉันจริง ๆ ใช่ไหมคะ?”“เอาไปเลยครับ... ดีใจนะที่ชอบ แต่ผมไม่ได้วาดแค่รูปคุณรูปเดียว ผมวาดรูปไปเรื่อยเปื่อย เปิดรับคอมมิชชั่น... ประมาณนั้น...”“มันคืออะไรคะ?” คิ้ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 9
ไม่ใช่ชายแปลกหน้าคนแรกที่เข้าหาเณศราด้วยความที่เธอเป็นคนน่ารักอ่อนหวาน กระตือรือร้นทำงานแข่งกับลูกน้อง เคลื่อนไหวคล่องแคล่วแม้ในสรีระแสนบอบบางน่าทะนุถนอมหญิงสาวในวัยยี่สิบห้าปีย่างเข้ายี่สิบหกไม่ผอมจนเกินไป ผิวขาวละเอียดไร้รอยแผลในรูปร่างเย้ายวนดูมีน้ำมีนวล กางเกงยีนสีน้ำเงินซีดเอวสูงทรงขากระบอกทำให้เห็นสัดส่วนสะโพกได้ชัดเจน เสื้อยืดเอวลอยคอวีดันหน้าอกคัพเอ! และเอวเล็ก ๆ ของเธอแม้ว่ามันจะไม่ได้โป๊แค่ล่อตาหนุ่มน้อยใหญ่“หูยย... พี่เนย ตุ้มหูสวยอะซื้อที่ไหน?”น้องนักศึกษาสองคนในร้านให้ความสนใจกับต่างหูลายตุ๊กตาหมี ความเป็นคนชอบแต่งตัวแต่งหน้าสไตล์สาวละมุน ก็ไม่แปลกที่ใครหลายคนชอบถามหาที่มาของไอเท็มแต่ละชิ้น“จตุจักรค่ะน้อง”“พี่สาวแอบไปช้อปปิ้งเจเจนี่เอง พวกหนูนึกว่าพี่สอยมาจากร้านไอจี จะได้ไปถอยบ้างแหม...”“ไว้พี่ไปเดินช้อปอีกจะซื้อมาฝากนะ ไป ๆ ทำงานกันค่ะ” ยิ้มใจดี ก่อนที่เธอจะออกไปต้อนรับลูกค้าปกติแล้วถ้ามีเวลาว่างสักหน่อย เจ้าของร้านคนสวยจะเข้าไปทักทายที่โต๊ะด้วยกิริยานอบน้อม พยายามจำชื่อพวกเขาให้ได้เสมือนว่าเป็นเพื่อนคนหนึ่ง ส่วนคนที่ไม่สมควรมาเหยียบร้านเธอนั้นคงไม่ได้ผลักไสไล่ส่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 10
ถามได้ความมาว่าเขาเป็นเพื่อนรุ่นพี่ที่มหา’ลัยเก่าของทางฝั่งเจ้าสาว“ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงไม่กล้านั่งนะครับ แต่ว่าตอนนี้... ได้แล้วใช่ไหม?”“เอ่อคือ... โต๊ะมันก็ไม่ได้มีเจ้าของนะคะตัวนั้น... ใครจะนั่ง นั่งได้ทุกคนค่ะ”ดวงตาเศร้าหมองประกาศความรู้สึกออกมาเพียงเสี้ยววินาที ขณะวงหน้าหล่อเหลาเปิดเผยรอยยิ้ม“ถ้าอย่างนั้นผมไม่เกรงใจนะ”“เชิญเลยค่ะ แล้วรูป... วันนี้ได้โควตาไหมคะ?” พูดพลางเดินนำเข้าร้านไป ไม่แปลกที่จะตื่นเต้นเมื่อพบว่าเขาฝีมือดี! เป็นนักวาดที่มีชื่อเสียงโด่งดังได้เลยหากไม่มุ่งตรงมาสายอาชีพนี้อาจารย์หนุ่มตรงไปสั่งขนมเพิ่ม นั่งลงบนโซฟาตัวสีเขียวก่อนที่เขาจะบอก “ให้สองถึงสามวันรูป... เพราะอีกหน่อยรูปสต๊อกมันคงหมด ผมวาดวันต่อวันไม่ไหวครับ”“เหมือนส่งงานอาจารย์เลยนะคะ”“ถ้าผมสั่งงานจริง ๆ คุณจะหนาว ส่งช้าหักคะแนนเพราะถือว่าเอาเปรียบคนที่ส่งงานคนแรก ส่งไม่ทันต้องให้เพื่อนมาส่งให้ ผมไม่สนว่าคุณบ้านอยู่ที่ไหนในเมื่อคุณเป็นคนผิดนัด ผมเองก็มีอะไรต้องทำครับ”เณศรายิ้มตามหน้าดุ ๆ ของเขา ผ่านแว่นกรอบหนาทรงสี่เหลี่ยมเหมือนคนเรียนเยอะ อีโก้สูงปรี้ดติดเพดาน ชายตรงหน้าอาจคิดว่าตัวเองเพอร์เฟคไปเสี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 11
รถไฟฟ้าสายชานเมืองมองเห็นทิวทัศน์ย่านกรุงเก่าในมุมสูง แม่น้ำทอดยาวสลับต้นไม้สีเขียวชอุ่มและวัดวาอารามทำให้เมืองเล็ก ๆ ยิ่งสวย ที่สำคัญคือฟรี! ตลอดช่วงวันหยุดยาวนี้ เณศราเพิ่งรู้จากคนที่ใช้บริการบ่อยกว่า เธอยืนพิงกำแพงด้านในสุดของตู้โดยสาร ตามองออกนอกหน้าไปพร้อมความคิดหลายอย่างตัวเธอไม่อยากเปิดประตูใจต้อนรับใคร แต่อาจารย์ป้องเป็นผู้ชายที่...น่าค้นหา...หน้าโหด! แต่มีแรงดึงดูดแต่หัวจรดเท้าเลยก็ว่าได้“อาจารย์ยังไม่มีแฟนหรือคะ?”“มีคงไม่มายืนตรงนี้ ผมยังไม่แต่งงานเหมือนคุณสองคนนั้นนะครับ อ้อ... ได้ยินมาว่าเขาเรียนคณะเดียวกันนะ”อีกนัยหนึ่งที่เขากำลังจะบอกคือปัถฐพลอาจคุยกับสาวอีกคนระหว่างคุยกับเจ้าของร้านเบเกอรี่ด้วยหรือเปล่า“เรียนคนละปีแต่ว่าเขาเจอกันที่งานเลี้ยงรุ่นมั้งคะ คบกันมานานตั้งแต่สมัยเรียน รักแรกพบอะไรสักอย่าง ฉันก็ดูมาจากคลิปวิดีโอในงานแต่งนะเรื่องนี้ไม่รู้จริง ๆ พี่ปัดเขาไม่เคยเล่าให้ฟังเลยค่ะ”“คุณเนยเป็นรุ่นน้องคนละคณะนี่ ทำไมไปเจอกันได้ล่ะครับ?”“เพื่อนฉันเป็นน้องสาวของเขาค่ะ ชื่อวิ... แต่คนละวินะคะคนนี้ปวิมล ทีแรกวิเรียนคหกรรมห้องเดียวกันก่อนย้ายไปคณะบริหารน่ะค่ะ เลยได
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 12
หยอดอีกจีบเก่งไปอีกค่ะอาจารย์! ว่าในใจพลางยกมือขึ้นจับผมสะบัดไปข้างหลัง อีกคนก็ช่วยจัดการปอยผมเป็นลอนสวยขึ้นวางพักบนบ่าอย่างนำเสนอตัวเต็มที่ แม้ว่าเธอจะบอกว่าไม่เป็นไร เขากลับยิ้ม...ไม่ค่อยจะได้เห็นอาจารย์ป้องยิ้มแต่เห็นได้บ่อย ๆ เวลาอยู่กับเจ้าของร้านเบเกอรี่หน้ามหา’ลัย“ก็ได้ค่ะ... คุณป้อง เรียกคุณก็คุณทำไมเป็นคนช่างเซ้าซี้จังเลยคะ”“แต่ผมเรียกน้องเนยเพราะว่าผมอายุห่างจากเนยเยอะ ดีไหม?”“ตามใจเลยค่ะ เอาที่สบายใจ”“ถ้าตามใจก็เรียกพี่ป้องนะครับ พี่แก่กว่าน้องเกือบรอบได้มั้ง” ลื่นเป็นปลาไหล! ป้องเกียรติเห็นแก้มแดง ๆ นึกอยากหยิกแต่เขาคงต้องรีบทำคะแนนก่อน“ไม่น่าถึงมั้งคะ”“พี่ย่างเข้าสามสิบหกปีนี้ครับ เนยล่ะ? ไม่น่าถึงสามสิบยังไงก็เด็กกว่าเยอะ จะมาเรียกรุ่นพี่ว่าคุณได้ไง...”เณศราแสนกระดากอายหลังโดนรุกหนัก จากคนที่มีความสามารถต้อนเธอจนมุมทุกครั้ง แต่คงไม่ได้พูดคุยกันต่อพอได้ยินสัญญาณเตือนถึงสถานี มือคว้าสายกระเป๋าหนังของคนข้างหน้าไว้ด้วยกลัวหลงกัน ขณะฝ่าฝูงชนบนทางเดินระหว่างชานชาลารถไฟฟ้าครั้นจะจับแขนชายเสื้อผู้ชายตัวโตก็เกรงว่ามันจะไม่งาม แต่เมื่อเขาหันหลังกลับมาคว้ามือของเธอฉับไวเพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 13
พออีกคนทำหัวเราะชอบใจถ้าหากว่าเธอจะพาเขาไปตัดแว่นใหม่ เณศราก็ทำงอนใส่ เธอบอกให้เขารอแล้วหายเข้าร้านไปหยิบกระเป๋าหนังสีขาวสะพายพาดบ่า ปิดประตูร้านเรียบร้อย พาผู้ชายตัวโตที่กางร่มให้ขึ้นรถไปด้วยกัน“แปลกดีเหมือนกันนะคะ อาจารย์มหา'ลัยนี้”“พี่มาเรียกร้องความสนใจหลายครั้งแล้ว ทำไมเจ้าของร้านไม่สนใจลูกค้าเลย” อาจารย์หนุ่มคาดเข็มขัดนิรภัย ด้วยความรู้สึกดีใจที่เธอไว้ใจเขามากขึ้นในแต่ละวันแม้ว่าเธอยังมีระยะห่างกั้นกลางไว้ไม่ให้ใครข้าม เขากลับไม่รู้สึกหวั่นกลัวการขีดเส้นของเธอเลย“จะไปส่งให้ถึงที่เลยนะคะ คิดเสียว่าฉันเป็นแท็กซี่ละกันเนอะ ลูกค้ากิตติมศักดิ์คนนี้น่ะ แต่เลิกเหน็บแนมได้แล้วนะคะ ปกติฉันไม่ให้คนแปลกหน้าขึ้นรถ กลัวเหมือนกันค่ะ”“กลัวไว้บ้างก็ดีครับ เป็นคนสวยต้องระวังตัวมาก ๆ นะครับ แต่ไม่ต้องระวังกับอาจารย์ป้องนะ ปลอดภัยแน่นอน”มือเรียวจับพวงมาลัย มองคนข้างกายแล้วกลับยิ้มออกมา เณศราอดไม่ได้ที่จะนึกถึงปัถฐพลแม้รู้สถานะตัวเองดีว่าเป็นคนอื่นไปแล้ว เธอไม่ตอบไลน์และการติดต่อทุกช่องทางเพื่อตัดปัญหา ขณะที่กิจวัตรประจำวันยังเหมือนเดิม ตื่นเช้ามาอบเค้กเลิกงานปิดร้านกลับบ้าน“พี่อยู่คอนโดฯ ข้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02
บทล่าสุด
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 46
งานหมั้นเช้าแต่งเย็นดำเนินไปอย่างเรียบง่าย ด้วยความที่บ่าวสาวไม่ได้มีญาติเยอะ มีแขกมาร่วมงานไม่ถึงห้าสิบคน รวมเพื่อนร่วมชั้นสมัยเรียนอีกไม่กี่คน เรียกได้ว่าเป็นงานผูกข้อมือเล็ก ๆ ไม่ใช่งานแต่งเอิกเกริกซุ้มประตูดอกไม้ เพลงรักยอดฮิตในยุค 70s เคล้าคลอไปกับเสียงคลื่นลมของรีสอร์ตริมทะเล แม้แต่อาหารและสตรอว์เบอร์รีชีสเค้กก้อนโตยังตามใจคู่บ่าวสาว เดรสลายลูกไม้ชายลากยาวบนผืนทรายเข้ารูปทรงสมส่วน เสื้อสีขาวสะอาดคอลึกผ่าหลังเผยให้เห็นผิวขาวสวยทำเจ้าบ่าวตากระตุกน้อย ๆ ทว่าอาจารย์หนุ่มก็ลืมมันไปได้ เมื่อวันนี้เป็นวันสำคัญวันที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะสวยที่สุดในชีวิตใบหน้าหวานงามแต่งแต้มเครื่องสำอางอ่อนใต้รอยยิ้มเอียงอายที่มีให้ชายเพียงคนเดียว หน้าท้องเนินนูนเพียงเล็กน้อยคงไม่มีใครสังเกตเห็น ป้องเกียรติกำลังพึงพอใจกับบรรยากาศนี้ ขณะที่เธอบอกกับทุกคนผ่านไมโครโฟนว่ามากันสามคน พ่อแม่ลูก “เธอเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุด เป็นคุณแม่ที่ผมรักที่สุด ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมอวยพรให้ผมกับเนยนะครับ”เสียงปรบมือดังในลานกว้าง เธอสวย... ขนาดที่เขาละวางตาไปไม่ได้เสียเลย เขาจับจูงมือเธอไปบอกลาทุกคนหลังงานเลี้ยงสิ้นสุดลงญาติทา
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 45
เหตุการณ์สะเทือนขวัญยังหลอกหลอนยามหลับฝัน บางคืนเธอยังสะดุ้งตื่นกลางดึกด้วยความหวาดกลัว ทว่าพอพบสบตาคม อ้อมแขนอุ่นกลิ่นหอมสะอาด กลับแน่ใจถึงความปลอดภัยว่าไม่มีใครมาทำร้ายเธอได้ “พี่ป้อง... ตัวหอมจังค่ะ ตัวพี่อุ่นมาก เนยนอนหลับสบายจัง” “เนยก็หอมครับ ทำพี่หลับไม่สบายสักวันถ้าไม่ได้อึ้บเมีย” เงียบไป ใต้รอยยิ้มกรุ้มกริ่ม มือหนาลูบศีรษะน้อย ลากวนเข้าไปในเส้นผมสีน้ำตาลสลวยอย่างย่ามใจ ในความเงียบงันของห้องอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำ ต่างคนไร้เสื้อผ้าแม้สักชิ้นห่อหุ้มกาย คลุมไว้ด้วยผ้านวมหนาในอ้อมกอดกัน เป็นเรื่องปกติที่เธอจะปรารถนาในตัวเขามากขึ้นทุกวัน ยิ่งเป็นคุณแม่ท้องอ่อนฮอร์โมนทำร้าย “เนยต้องพักผ่อนนะ เดี๋ยวลูกไม่โตทำไง” “โตซี พี่ฉีดสารเร่งโตให้ทุกวัน” คนทะลึ่งก็อย่างนั้น เขาก้มหน้าลงประทับจุมพิตบนขมับเนียน ผุดรอยยิ้มกว้างหวานเต็มวงหน้าใต้โคมไฟสลัว “เอ... ตัวเล็ก... ผู้หญิงหรือผู้ชายนะ?” “จะรู้ไหมคะ? คงเป็น... ผู้ชายมั้ง...” “พี่อยากให้ชื่อฟ่อน เงินฟ่อน ชิฟฟ่อน ชื่อเล่นนะเจ้าลูกฟ่อน... ถ้า
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 44
เพราะมีคนเผลอทำตัวเปิ่น ๆ ในโรงพยาบาล ส่งเสียงดังลั่นห้องฉุกเฉินให้คุณพยาบาลหัวเราะกันยกใหญ่ แต่ก็เข้ามาแสดงความยินดีพร้อมผลตรวจของคุณหมอ เซ็นอนุญาตให้ผู้ป่วยกลับบ้านอย่างสบายใจ เณศราไม่รู้เอาหน้าไปไว้ที่ไหน เธอดีใจที่จะได้เป็นคุณแม่ มีลูกน่ารัก ๆ สักคนกับว่าที่สามีไม่สนเรื่องแต่งก่อนแต่งหลังหรอก ในขณะที่ยังมีเรื่องไม่สบายใจพอได้ยินบางคนโทรไปด่าน้องสาวยกใหญ่ ผ่านลำโพงในรถยนต์ สายประชุมครบพ่อแม่พี่น้อง แม้แต่พ่อแม่ของเธอเองเขาโทรบอกให้ทุกคนรับทราบวีรกรรมของคนคนเดียว ที่ไม่สมควรได้รับการให้อภัย“ก็ให้ท้ายกันไงครับถึงได้โตมาสันดานแบบนี้ ผมไม่ยอมแล้วผมจะไม่ถอนฟ้องแทนเมีย ไม่รับค่าเสียหาย ให้อีสองคนนั้นไปนอนคุกอย่างเดียว อย่าคิดว่ามีเงินแล้วทำได้ทุกอย่าง ผมมีเพื่อนเป็นทนาย นักโซเชียลเยอะเหมือนกัน ดี... จะได้เอาปี๊บคลุมหัวกันให้หมดทั้งบ้านเวลาออกไปข้างนอก ขอให้หุ้นตก บริษัทฉิบหายย่อยยับนะครับ”เป็นชุด! มากกว่านี้ยังมีเรื่องของหุ้นส่วน เงินหมกเม็ด ภาษีที่จ่ายไม่ครบ คนขุดได้ก็ขุดมาทั้งเรื่องและเขาพร้อมจะแฉทุกอย่างให้พินาศย่อยยับ จนคุณพ่อขอไกล่เกลี่ยยอมขอว่าเขาอยากได้อะไร คนปากหนัก
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 43
ห้องเงียบเชียบให้ความรู้สึกเงียบเหงากว่าทุกวัน อาจารย์หนุ่มรออาหารมื้อเย็นจากแม่ครัวที่ยังไม่กลับบ้านสักที แต่งตัวเรียบร้อยด้วยเชิ้ตสีดำสนิทอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะเครื่องใหญ่ งานสอนก็ค่อนข้างยุ่ง ต้องตรวจงานนักศึกษาไปด้วยระหว่างอธิบายการเขียนคำสั่งคอมพิวเตอร์ หลายอย่างวนเวียนในหัว ขมวดคิ้วมุ่นตั้งใจทำงานตลอดเวลาหลายคนในคลาสตั้งใจเรียนผิดปกติจนหมดชั่วโมงเรียน โดยเฉพาะกลุ่มเด็กแสบ ทำขยิบตาผ่านกล้องเหมือนมีปัญหาสักอย่างแต่ไม่กล้าพูด ส่งเป็นข้อความมาบอกแทน...‘She’s in Danger!’บอกใบ้มาเป็นภาษาอังกฤษให้ตีความอีกต่างหาก คนเป็นอาจารย์สงสัยอยู่พักหนึ่ง นึกหงุดหงิดคนส่งข้อความมาให้เป็นปริศนาคาใจ ก่อนตกใจเป็นอย่างมากแทบทำห้องเรียนล่ม เรื่องใหญ่กว่าคือคาบสอนนี้เป็นบันทึกเทปย้อนหลังซึ่งเขาไม่สามารถปิดโทรศัพท์กลางกลางคันได้เป็นโชคดีที่แก๊งนายเปี๊ยกดันออกจากห้องเรียนไปก่อน ส่วนคนสอนทำได้แต่นับเวลาถอยหลัง ภาวนาให้บันทึกการสอนจบเร็ว ๆ พูดจาติดขัดเพราะจิตใจไม่อยู่กับเนื้อตัวป้องเกียรติพอคาดการณ์ได้ว่าเกิดเรื่องอะไร ด้วยความที่เขาคอยดูพฤติกรรมของอีกคนอยู่ตลอด เธอมีท่าทีแปลก ๆ เมื่อคืนนี้ ทำท่
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 42
ถ้าผัวฉันย่องไปหาแกที่ร้านอีกครั้งเดียว แกได้เจอฉันตัวเป็น ๆ แน่นังเนย เมมเบอร์นี้ไว้ด้วยนะเพราะฉันไม่เตือนใครเป็นครั้งที่สอง‘รวิตา’เณศราได้รับข้อความจากคนที่ไม่รู้ว่าเอาเบอร์ของเธอมาจากไหน เธอไม่เคยมีเรื่องมีราวกับใครจึงใจคอไม่ค่อยดี นอนพลิกไปพลิกมาบนท่อนแขนอุ่นที่หนุนนอนต่างหมอนทุกคืน หน้าตาครุ่นคิดด้วยความเป็นกังวล ตื่นมาแล้วออกไปทำธุระประปรัง เดินซื้อของจากร้านสะดวกซื้อ กลับเข้าบ้านมาสติไม่อยู่กับเนื้อตัวนัก ขณะที่คนเก่าส่งข้อความมาบอกกับเธอแค่...‘พี่อยากคุยกับเนยนะ’ทั้งที่บอกชวนผ่านเพื่อนสาวเรื่องงานผูกข้อมือมะรืนนี้ ประเด็นอื่นขอไม่พูดคุยกันอีก แปลกที่คนมีเหตุผลเป็นนักธุรกิจ เป็นลูกชายที่ดีของบ้านมาโดยตลอดกลับไม่พยายามเข้าใจเสียเลยจะอย่างไร เธอก็มีไม้กันหมาที่ดี ติดกว่าคนนี้ไม่มีแล้วในชุดคลุมอาบน้ำบนร่างกำยำส่งกลิ่นหอมอ่อน ลอยผ่านจมูกไป อาจารย์หนุ่มหุ่นล่ำคอยเดินยั่วยวน อวดสรีระเรือนกายของเขาที่อุตสาหะทำมาอย่างยากลำบาก บริโภคอกไก่ปั่นด้วยท่าทางกล้ำกลืนฝืนทน ซึ่งคนอยู่ด้วยกันยังไม่รู้ว่าเขาจะทำมันไปเพื่ออะไร ในเมื่อเธอยังไงก็รักเขาหมดใจไปแล้วอ้วนพุงพลุ้ย ก็ยังรัก หัวล้านแก
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 41
คนอยู่ด้วยกันทุกวันคงสังเกตเห็น เธอแค่ไม่รู้ว่าเขาจับอะไรตลอดเวลา“เนยต้องใส่ไว้ก่อนนะ คนเขาจะได้รู้ว่ามีเจ้าของแล้ว พี่ไม่ชอบเวลาใครมองเนย พี่หวง...”“แต่เนยชอบค่ะ เวลาพี่ป้องทำตาเขียว ๆ น่ะ”“ชอบโดนจัดหนักด้วยใช่ไหม?”“ไม่รู้ค่ะ...” เสียงหัวเราะคิกคักดัง หัวใจดวงน้อยเต้นรัวแรง เมื่อเขาบรรจงสวมลงบนนิ้วนางข้างซ้าย ชักชวนให้ดูลอยสลักบริเวณรอบตัวแหวนN & P ดูจะเป็นไอเท็มคู่รักแนวแฟชั่นมากกว่าแหวนเพชรเม็ดโตในงานแต่งอลังการ ที่เคยเห็นบ่าวสาวสวมให้กัน“ขอบคุณนะคะพี่ป้อง... เนยจะรักษามันให้ดีทั้งสองชิ้นนี้ สร้อยกับแหวนของพี่... ชอบมากเลยค่ะ”เธอชอบมันที่สุด... ชอบผู้ชายคนนี้ที่สุดเณศราเม้มปิดริมฝีปากของเธอสนิทแน่น หยดน้ำใสเอ่อคลออย่างอดกลั้นไม่ไหว ก่อนที่ร่างสูงในเชิ้ตสีดำสนิทจะโน้มตัวลงหาเธอเชื่องช้า ประกบเรียวปากอิ่มงามแผ่วเบาแล้วผละออกประทับจุมพิตบนขมับเนียน“พี่รักเนยนะ”คนมีความรักมักหน้าเด็กทุกคน มองอะไรก็เป็นสีชมพู เห็นจะจริงกล่องข้าวน่ารักในแต่ละวันของเณศราประดิดประดอยด้วยผักหลากสีสัน เธอใช้ตราปั๊มลายตุ๊กตาในการทำอาหารเช่นข้าวญี่ปุ่นหุงร้อนเป็นหมีน้อย ห่มคลุมด้วยไข่เจียว ราดน้ำซอส
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 40
ป้องเกียรติไม่ทำให้คนตัวเล็กผิดหวัง แม้แต่ช้อนตัวเบา ๆ เข้าออกช่องทางอ่อนนุ่มที่โอบรัดแก่นกาย มันกลืนกินตัวตนของเขาได้ดีเยี่ยมไม่ต่างจากว่าเป็นครั้งแรกของกันและกันบางครั้งก็ดิบเถื่อน! เมื่อร่างกายได้รับการเติมเต็มหลังห่างหายกันไปไม่กี่วัน แต่ยังคงอ่อนหวาน สอดประสานหลังมือเรียวที่จิกกำแน่น หลังแอ่นก้นรอรับความแข็งขึง ขยันขยับสะโพกสอบถี่ระรัว ปล่อยให้มังกรร้ายผลุบเข้าออกอย่างไม่ละวางจังหวะลง จะให้คนใต้ร่างได้หายใจหายคอยังไม่มีเณศราได้รับจุมพิตจากเขาที่ไม่เคยรู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย หน้าขาสั่นเทากระแทกกับขอบโต๊ะ หากว่าเธอทำท่าจะลุก คงถูกผลักลงให้นอนราบบนกินข้าว มือหนาปัดป่ายของกระเด็นไปคนละทิศละทาง ทั้งถุงพลาสติก ขวดแม็กกี้ เขาไม่สน! ว่าอะไรจะหล่นเละเทะเหมือนคนอดอยากปากแห้งมาแรมปีแววตาคู่สวยเอ่อคลอหยดน้ำใส ช่องท้องวูบไหวตามเสียงเสียบสับของเนื้อกระทบกันพาอารมณ์ของเธอถึงขีดสุด ถึงว่าที่สามีจะดุดันป่าเถื่อนสักหน่อย เธอกลับนึกชอบพอในความเป็นตัวเขา สะโพกงามงอนจิกเกร็ง“พี่ป้องขา... เนยไม่ไหวค่ะ!”“ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย... ทำไมเสร็จไวจังครับ อืม... อูยส์ เนยรัดพี่แรงแบบนี้ไม่ดีนะ”คนพูดจาทะล
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 39
ใบหน้าสดสวยบึ้งตึงเหมือนโกรธงอนกันสักเรื่องซึ่งเขารู้ จึงผละจากคนตัวเล็กไปคว้าผ้าเปียกหมาดบนเคาน์เตอร์ครัวมาโยนลงบนโต๊ะรับประทานอาหารอย่างเอาเรื่องเอาราว“เอาหน่อยสิ แต่ว่าต้องทำงานให้เนี้ยบกว่านี้นะ ทำไมเช็ดโต๊ะเช็ดครัวไม่สะอาด ยังมีคราบแม็กกี้เนี่ย...”“ไหนคะ?” ถามหน้ายุ่ง มือหยิบผ้าสีขาวได้ก็ส่ายคอมองตามปลายนิ้ว เพื่อหารอยคราบบนผ้าปูโต๊ะลายดอกไม้น่ารัก เณศราซื้อมาคลุมโต๊ะให้เจ้าของห้องเองเพราะมันสามารถมองหาคราบเปื้อนได้ง่ายแต่ในเมื่อมันไม่มี...“ตรงนั้นไง เมื่อกี้พี่เช็ดไปแล้วเนยดู...”“ไม่เห็นมีเลย เนยว่าเนยเช็ดหมดแล้วนะ”“ก้มต่ำ ๆ ดูให้ดีครับ”ก้มต่ำ! เธอหันขวับมองคนข้างหลังทันที แต่พอจะอ้าปากต่อว่า ผู้ชายตัวโตคว้าหมับจับสันคอเธอกดลงบนโต๊ะไม่ต่างจากว่าเธอเป็นผู้ร้าย ปลายเท้าเรียวทั้งสองจิกลงบนพื้นพยายามเขย่งตัว หน้าอกอวบอัดและแก้มของเธอเบียดบี้ไปกับกระจกเย็นเฉียบ“พี่ป้อง... ทำอะไรคะ?”“ช่วยเมียเช็ดโต๊ะ ตรงนั้นไง...”“...”มือเรียวกำผ้าเปียกหมาดแน่นจนน้ำกระเซ็นเปื้อนบนโต๊ะอีกระลอก และก็คงจะไม่ได้เช็ด ทันทีที่แผ่นหลังบางเย็นวาบตามอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศ เธอได้ยินเสียงปลดซิบไว ๆ
เจ้าสาวสายละมุน ตอนที่ 38
ฉีกยิ้มกว้างหวานให้เห็นไรฟันขาวครบทุกซี่ คนขับหันไปมองรอยยิ้มที่ตกเขาได้ตั้งแต่แรกเห็นนั่นแหละ แต่ปากดันไม่ตรงกับใจยังทำหน้าแหยง“ไม่สวยเลยอี๋... วันหลังอย่าให้ชุดนี้อีกนะเดี๋ยวนี้อ้วนพุงออกอะครับ คนเขามองพุงรู้ไหมเขาไม่ได้มองเจ้าของร้านสวย สงสัยว่าทำไมอ้วนขึ้นต่างหาก”“ฮะ? เนยอ้วนเหรอ...” เณศราเริ่มก้มหน้าดูสรีระตัวเอง หน้าท้องของเธอคงไม่ได้ยื่นยาวขนาดเขาว่า แค่โผล่ออกมาเล็กน้อยหลังรับประทานอาหารตามธรรมชาติคนทั่วไปแค่นั้น แต่นั่นก็ทำคนรักสวยรักงามเสียความมั่นใจสำเร็จ“เมื่อก่อนผอมกว่านี้นะ น้ำหนักขึ้นหรือเปล่า?”“อืม... ใส่สเตรย์รัดหน้าท้องก็น่าจะได้นะ ชุดแบบพอง ๆ หน่อยคงไม่เห็นว่ามีพุงมากมาย”“ไม่เอาลายดอก”“ตัวอื่นก็ได้ค่ะ วุ่นวายกับเสื้อผ้าเนยจริงนะ” ว่าตาขวาง เมื่อมาถึงจุดหมายในอีกไม่นานลานจอดรถโล่งเงียบในช่วงหัวค่ำ ชั้นใต้ดินไม่มีรถจอดมากนัก คนขับก็เลือกทำเลได้ดีห่างจากลิฟต์ไปเล็กน้อย นัยน์ตาคู่คมใต้แว่นกรอบหนาประกายวูบวาบพาไรขนลุกชูชัน เธอกำมือทั้งสองบนหน้าตักอย่างเกร็ง ๆ เพราะว่าเขาไม่ปลดล็อกประตูรถยังไม่ดับเครื่องยนต์“พี่ป้อง... จะทำอะไรคะ?”“ทำอะไรก็ได้ครับไม่มีคนหรอก... ท
