ตอนที่ 42

ถ้าผัวฉันย่องไปหาแกที่ร้านอีกครั้งเดียว แกได้เจอฉันตัวเป็น ๆ แน่นังเนย เมมเบอร์นี้ไว้ด้วยนะเพราะฉันไม่เตือนใครเป็นครั้งที่สอง

‘รวิตา’

เณศราได้รับข้อความจากคนที่ไม่รู้ว่าเอาเบอร์ของเธอมาจากไหน เธอไม่เคยมีเรื่องมีราวกับใครจึงใจคอไม่ค่อยดี นอนพลิกไปพลิกมาบนท่อนแขนอุ่นที่หนุนนอนต่างหมอนทุกคืน หน้าตาครุ่นคิดด้วยความเป็นกังวล ตื่นมาแล้วออกไปทำธุระประปรัง เดินซื้อของจากร้านสะดวกซื้อ กลับเข้าบ้านมาสติไม่อยู่กับเนื้อตัวนัก ขณะที่คนเก่าส่งข้อความมาบอกกับเธอแค่...

‘พี่อยากคุยกับเนยนะ’

ทั้งที่บอกชวนผ่านเพื่อนสาวเรื่องงานผูกข้อมือมะรืนนี้ ประเด็นอื่นขอไม่พูดคุยกันอีก แปลกที่คนมีเหตุผลเป็นนักธุรกิจ เป็นลูกชายที่ดีของบ้านมาโดยตลอดกลับไม่พยายามเข้าใจเสียเลย

จะอย่างไร เธอก็มีไม้กันหมาที่ดี ติดกว่าคนนี้ไม่มีแล้ว

ในชุดคลุมอาบน้ำบนร่างกำยำส่งกลิ่นหอมอ่อน ลอยผ่านจมูกไป อาจารย์หนุ่มหุ่นล่ำคอยเดินยั่วยวน อวดสรีระเรือนกายของเขาที่อุตสาหะทำมาอย่างยากลำบาก บริโภคอกไก่ปั่นด้วยท่าทางกล้ำกลืนฝืนทน ซึ่งคนอยู่ด้วยกันยังไม่รู้ว่าเขาจะทำมันไปเพื่ออะไร ในเมื่อเธอยังไงก็รักเขาหมดใจไปแล้ว

อ้วนพุงพลุ้ย ก็ยังรัก หัวล้านแก่กว่านี้ก็รัก... เณศราเคยบอกกับเขา อยากให้เขาใช้ชีวิตอย่างมีความสุข แต่ถ้าบ้าออกกำลังกายนักเอาเลย ตามสบายค่ะ!

ในห้องรับแขกไม่ได้กว้างมากมายด้วยความเป็นคอนโดมีเนียมของคนชนชั้นกลางแต่ไม่ถึงกับเล็กแคบ เสื้อสีขาวหลุดหล่นจากบ่า ปอยผมเปียกหมาดบอกว่าเขาพยายามอ่อยเธออย่างเต็มที่แล้วก่อนมานั่งแหมะบนโซฟา

พักหลังมานี้คนสายตาสั้นยังใส่คอนแทคเลนส์บ่อยขึ้น ด้วยความที่เขาจะได้ทำเรื่องซุกซนถนัด

“เนยครับ เราไปฮันนีมูนกันที่นี่ดีปะ แต่ว่าพี่ลาพักร้อนได้สิ้นปีเลยนะ”

“ที่ไหนคะ?”

“ดิสนีย์แลนด์”

“พี่ป้องจะพาเนยไปเที่ยวดิสนีย์แลนด์จริงอะ?”

เณศราทำตาโต ท่าทางดีใจ ก้มหน้าลงมองรูปในหน้าจอมือถือ เขาปัดรูปไปมาให้เธอดูสถานที่ท่องเที่ยว วางแผนเอาไว้มากมายทั้งไปเที่ยวทะเล สวนสนุกในต่างประเทศหลายแห่ง แม้แต่เมืองหนาวติดลบก็ยังมีโปรแกรมใหญ่อย่างเล่นสกี

“เนยไม่เคยไปเมืองนอกเลย เรียนจบมามีกิจการเป็นของตัวเอง อยู่แต่ในครัวกับขนมปัง”

“พี่จบดอกเตอร์จากฮ่องกงนะ ไว้พี่จะพาเนยกับ... เจ้าตัวเล็กไปเที่ยว”

คนได้ยินเงยหน้าขึ้นทันที เธอกลอกตาไปมาเพราะไม่อยากให้เขาผิดหวังกับข่าวร้าย

“เนยตรวจแล้วไม่ท้องนะคะพี่ป้อง... หนึ่งขีด...”

“ตรวจซ้ำหรือยัง?”

“มันจะท้องไปได้ยังไง”

“พี่ว่าไปหาหมอเถอะ ประจำเดือนไม่มาสองเดือนแล้วนะ กินยามั่วซั่วลูกหลุดมาทำไง เลิกงานวันนี้ไปกับพี่นะ”

ป้องเกียรติเป็นกังวลกว่า เพราะเขาสามารถทำทุกวิถีทางให้อีกคนลืมรับประทานยาเม็ดเล็กก่อนนอนได้ด้วยการก่อกวนอย่างหนักจนสลบคาอก

เธอก็คงจะลืมไปแล้วจริง ๆ ว่าไม่ได้แตะยาแผงนั้น ตรงหัวเตียงมาเป็นอาทิตย์ สะบัดข้อมือขึ้นดูนาฬิกาเรือนเล็กหน้าตาตื่น

“อุ๊ย... เนยนัดน้อง ๆ ไว้ค่ะลืมได้ไงเนี่ย เนยไปร้านแป้บเดียวนะ พี่ป้องมีสอนออนไลน์นี่คะไม่ต้องไปส่งนะเดี๋ยวเนยมา พี่จะกินอะไรเปล่า?”

“สตรอว์เบอร์รีชีสเค้กครับ”

“ผูกพันอะไรกับเค้กรสนี้จังคะ เค้กส้ม เค้กสับปะรด วานิลลา ช็อกฯ เค้กหน้าอื่นตั้งเยอะ”

“พี่เจอเนยครั้งแรกไง...” พูดพลางเดินตามคนที่รีบหยิบกระเป๋าสะพายหนังใบสีขาวพาดบ่า ถึงเห็นว่าเธอกำลังยุ่งกับการตรวจดูสัมภาระ กระเป๋าสตางค์ มือถือ กุญแจรถยนต์ว่าเอาไปครบเขาก็ไม่สน โน้มตัวลงโอบเอวบางตามติดทั้งอย่างนั้น

“พี่รักเนยนะ เนยรักพี่ไหม?”

“รักสิคะ ถามจัง... อ้อนจัง... เนยไปก่อนนะคะ”

หญิงสาวเอี้ยวกลับมาหยิกจมูกโด่งเป็นสันคมทีหนึ่ง เขย่งปลายเท้าขึ้นมอบประทับริมฝีปากพร้อมกันกับผู้ชายตัวโตที่ช่างอ้อนเอาใจได้ทุกวัน

หน้าร้านเบเกอรี่สภาพหนักกว่าเมื่อวาน เธอไม่ได้โดนแค่รถยนต์ ซึ่งปวิมลเพื่อนรักไปเป็นธุระให้เรื่องทำสีใหม่ทั้งคัน กล้องวงจรปิดด้านนอกร้านโดนมือดีขโมยไปจึงต้องจ้างช่างมาติดใหม่ เสร็จพอดีในช่วงบ่าย

คิดว่าคงไม่มีอะไรแล้วเธอยังตัดสินใจว่าจะบอกเขาให้เป็นเรื่องเป็นราว

‘เย็นนี้ขอคุยเรื่องน้องสาวพี่ป้องหน่อยนะคะ’

ปลายสายยังไม่ได้ตอบกลับเพราะคงจะยุ่งอยู่ เธอวกมาจัดการงานด้านหน้าร้านพอใกล้ปิด นักศึกษาสาวช่วยเก็บของ หนักงานเด็กหนุ่มขยันขันแข็งอีกคน

ทันใดนั้นเอง เณศราไม่รู้ตัวว่าใครรอเธออยู่ข้างหลัง จนล็อกประตูร้านเสร็จ หันไปเห็นสองหญิงสาวคุยกันในระยะเผาขน นัยน์ตาคู่สวยประกายกร้าวบอกว่าคงไม่มาดี

หนึ่งเดรสสายเดี่ยวคลุมด้วยเสื้อแบรนด์หนัง อีกหนึ่งคนหน้าตาคล้ายกัน แม้ว่าหล่อนจะสวมเสื้อยืดกางเกงยีน ถือกระเป๋าแบรนด์เนมราคาแพง แว่นกันแดดสีดำ สองสาวไฮโซพร้อมจะมีเรื่องกับเธอที่หัวเดียวกระเทียมลีบ หลังน้องพนักงานกลับบ้านกันไปหมดแล้ว

“เอาไงดีวิ?”

“ถามได้อีปลา... ก็จับอีเมียน้อยตบแก้ผ้าถ่ายคลิปประจานมันน่ะสิ!”