LOGINShare
บทที่ 242
Related chapters
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 243
“ท่านหญิง ท่านแน่ใจว่าจะรับกระโปรงหม่าเมี่ยนตัวนี้ด้วยหรือขอรับ? เสี่ยวเอ้อร์ร้านประคองกระโปรงไว้ในมือ บนในหน้าประดับด้วยรอยยิ้มสุภาพ “ตัวนี้ห้าสิบตำลึงขอรับ” เสิ่นหรูโจวยิ้มบางพลางกอดอก ท่าทีราวกำลังชมงิ้วเจียหนิงลอบกัดฟัน พูดกับเสี่ยวเอ้อร์ร้านว่า “ลงบัญชีของข้าไว้ก่อน” เสี่ยวเอ้อร์ร้านเผยรอยยิ้มลำบากใจออกมา “ทางร้านของเราไม่มีระเบียบนี้ หากท่านหญิงต้องการค้างชำระไว้ก่อนจริงๆ ผู้น้อยต้องไปขออนุญาตจากเถ้าแก่ก่อนขอรับ โอ้ เถ้าแก่ของร้านเรามาพอดีขอรับ” เจียหนิงหันกลับไปมอง ชายหนุ่มที่มีใบหน้าสง่างามผู้หนึ่งสาวเท้าเข้ามาอย่างช้าๆหนิงซวงกระซิบที่ข้างหูของเจียหนิงว่า “ท่านหญิง เขาคือเจียงรุ่ย เดิมเป็นแม่ทัพใหญ่ใต้สังกัดของท่านผู้สำเร็จราชการ ต่อมาลาออกมาทำกิจการขอรับ” เจียงรุ่ยก้าวเข้ามาประสานมือแสดงความเคารพ ยิ้มบางๆ ว่า “พระชายาของท่านอ๋องอู่เฉิงและท่านหญิงเจียหนิงมาเยือนด้วยตนเอง ข้าไม่ได้ต้อนรับให้ดี เสียมารยาทแล้วขอรับ” เสิ่นหรูโจวเห็นเขามีท่าทีสุภาพ ไม่มีเจตนาร้าย จึงได้พยักหน้าเสี่ยวเอ้อร์ร้านเดินไปที่ข้างกายของเจียงรุ่ย “นายท่าน ท่านหญิงชื่นชอบกระโปรงตัวนี้ ประสงค์จ
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 244
แม้ในใจสีหน้าของเสิ่นหรูโจวจะดูสงบไร้คลื่นลม ทว่าภายในใจกลับกำลังปั่นป่วนนางชอบเสื้อขนนกยูงทองตัวนี้เป็นอย่างมาก และนางก็พึ่งหาเงินมาได้หนึ่งแสนตำลึงทองพอดี เรื่องซื้อนั้นย่อมซื้อได้ ทว่าให้นำเงินมหาศาลขนาดนี้ไปซื้อเสื้อผ้า อย่างไรเสียตัดใจไม่ลงนางกำลังคิดว่าจะปฏิเสธเจ้าของร้านอย่างละมุนละม่อมอย่างไรดี ในเวลานี้เอง เจียงรุ่ยก็เอ่ยปากอย่างยิ้มแย้มว่า “หากพระชายาต้องการ ข้าจะไม่คิดเงินแม้แต่เหวินเดียว มอบให้พระชายาเลยขอรับ” เสิ่นหรูโจวมีสีหน้าตกตะลึงเล็กน้อย มองไปยังเจียงรุ่ยอย่างประหลาดใจเจียหนิงพองขนแล้ว ชี้ไปที่เจียงรุ่ยและด่าว่า “เจ้าหมายความว่าอย่างไรกัน! ท่านหญิงเช่นข้าจะซื้อ เจ้ากลับเรียกราคาเสียสูงลิ่ว แต่พอนางซื้อ เจ้ากลับไม่เก็บเงินแม้แต่เหวินเดียว”เจียงรุ่ยประสานมือยิ้มบางๆ “พระชายาเป็นแขกผู้มีเกียรติของร้านเรา ย่อมไม่เหมือนกันอย่างแน่นอน” เจียหนิงขึ้นเสียงว่า “เบิกตาสุนัขของเจ้าดูให้ดี! ตัวข้าคือท่านหญิง มีพระมารดาเป็นองค์หญิง ท่านหญิงเยี่ยงข้าสูงส่งกว่านางมากนัก!”เจียงรุ่ยกล่าวว่า “ข้าน้อยย่อมไม่มีทางดูแคลนท่านอย่างแน่นอน เพียงแต่ว่า…”พอแล้ว!” เจียหนิงตะคอกใส
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 245
เซียวเฉินเหยี่ยนหลับตาลง ใช้นิ้วนวดที่หว่างคิ้ว เห็นได้ชัดว่ารู้สึกรำคาญอยู่บ้างเมื่อวานเสิ่นหรูโจวขี่ม้าตัวเดียวกับเป่ยซิวเยี่ยนจากไปต่อหน้าต่อตาเขา ทำให้เขาโมโหไม่น้อย เขาจึงยังไม่ได้คิดจะไปหานาง แต่สุขภาพของเสด็จพี่หญิงกลับไม่อาจล่าช้าได้เขาลืมตาขึ้น ก้นบึ้งของดวงตาอันมืดมิดเต็มไปด้วยอารมณ์ที่อัดอั้น “ตอนนี้เสิ่นหรูโจวอยู่ที่ใด?”กลับเรือนของนางไปแล้ว หรืออยู่กับเป่ยซิวเยี่ยนกัน?พ่อบ้านตอบตามความจริงว่า “เมื่อวานตอนค่ำพระชายาก็กลับเรือนของตนเองแล้วขอรับ ยามนี้น่าจะอยู่ที่เรือนนะขอรับ” สีหน้าเคร่งขมึงของเซียวเฉินเหยี่ยนผ่อนคลายลงเล็กน้อย ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปเพียงครู่เดียว รถม้าก็มาจอดอยู่ที่หน้าบ้านของเสิ่นหรูโจวเซียวเฉินเหยี่ยนเดินออกมาจากรถม้า ขณะที่เพิ่งลงจากรถม้า ก็เห็นจากไม่ไกล เสิ่นหรูโจวกับเมี่ยวตงกำลังกลับมาอย่างมีความสุขบนใบหน้าอันงดงามของเสิ่นหรูโจวประดับด้วยรอยยิ้มกว้าง ในมือถือพุทราเชื่อมไม้หนึ่งกำลังส่งเข้าปาก ฝีเท้าผ่อนคลายและรวดเร็วอย่างมาก ทั่วทั้งร่างต่างส่องประกายความร่าเริงออกมาเห็นนางเบิกบานเช่นนี้ เซียวเฉินเหยี่ยนก็รู้สึกโมโหขึ้นมาอย่างไม่มีเห
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 246
เซียวเฉินเหยี่ยนสีหน้าเคร่งขรึม “เสิ่นหรูโจว เปิ่นหวังรู้ว่าก่อนหน้านี้เสด็จพี่หญิงปฏิบัติต่อเจ้าอย่างไม่เกรงใจนัก แต่ต่อให้ในใจเจ้ามีความขัดเคือง ก็ไม่อาจทำเรื่องเหลวไหล การเข้าวังในครั้งนี้จงตรวจอาการให้เสด็จพี่หญิงดีๆ รักษาร่างกายของนางให้กลับมาดีดังเดิม”เสิ่นหรูโจวยกมุมปากขึ้นมา กล่าวด้วยน้ำเสียงเยาะหยันว่า “เซียวเฉินเหยี่ยน ท่าทีที่ท่านประจบประแจงคนช่างน่าขันนัก” เซียวเฉินเหยี่ยนชักสีหน้าทันที “เจ้าพูดว่าอะไรนะ?”“หรือไม่ใช่ล่ะ?” เสิ่นหรูโจวหัวเราะอย่างเยาะหยันทีหนึ่ง “เซียวจิ่นซีไม่ใช่พี่สาวร่วมอุทรของท่านเสียหน่อย ท่านใส่ใจนางถึงเพียงนี้ ก็มิใช่เพราะนางได้รับความโปรดปราน ท่านคิดจะประจบเอาใจนางหรืออย่างไร?”เหอะ ที่เซียวเฉินเหยี่ยนแต่งงานกับนาง ก็เพื่ออำนาจของจวนแม่ทัพที่ประจบเอาใจเซียวจิ่นซี ก็เพื่อความช่วยเหลือจากนางเพื่อจะได้ขึ้นครองราชย์ เขาใช้ความพยายามไปมากมาย อดทนอดกลั้นต่อความอัปยศ กบดานอยู่หลายปี สภาพจิตใจเช่นนี้นับว่าร้ายกาจนักการชักจูงโน้มน้าวขุมอำนาจต่างๆ เป็นสิ่งที่ไม่อาจขาดได้ในการแย่งชิงอำนาจ แต่การถูกคนเปิดโปงต่อหน้าเช่นนี้ก็ทำให้คนเสียหน้าอย่างมากสีห
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 247
เซียวจิ่นซีเงยหน้าขึ้นมา มองไปทางเสิ่นหรูโจวด้วยแววตาอันเหี้ยมโหดเสิ่นหรูโจวไม่หลบเลี่ยงแม้แต่น้อย เนตรหงส์ที่กระจ่างสว่างใส ผสานด้วยความเย็นชาดุจน้ำแข็ง เผชิญกับแววตาที่ราวกับคมมีดของเซียวจิ่นซีเต๋อเฟยรู้ว่านิสัยของเซียวจิ่นซีนั้น พูดไม่กี่คำก็จะโมโห เสิ่นหรูโจวก็คล้ายจะมิได้มีนิสัยดั่งลูกแกะน้อยเช่นเมื่อก่อนแล้ว คนทั้งสองเมื่อพบหน้ากัน กลิ่นอายดินระเบิดในอากาศก็เข้มข้นเป็นอย่างมากนางจูงเสิ่นหรูโจวเดินเข้าไปใกล้ กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “วันนี้สุขภาพของเสด็จพี่หญิงเจ้าไม่ค่อยดี ได้ยินว่าทักษะการแพทย์ของเจ้าดีมาก ก็ดูให้เสด็จพี่หญิงของเจ้าหน่อยเถอะ” เสิ่นหรูโจวไม่กล่าวสิ่งใด ปล่อยให้เต๋อเฟยดึงนางไปที่เบื้องหน้าของเซียวจิ่นซี นางกำนัลยกเก้าอี้เล็กๆ ตัวหนึ่งมาให้นาง วางลงข้างตั่งนิ่มแล้วเชิญให้นางนั่งลงเซียวจิ่นซีชักสีหน้าเย็นชา ดวงตามิได้เคลื่อนไปจากใบหน้าของเสิ่นหรูโจวเลย ราวต้องการที่จะใช้สายตาแล่เสิ่นหรูโวทั้งเป็นแล้วนางยื่นมือออกไปข้างหนึ่ง นางกำนัลพาดผ้าเนื้อบางไว้บนข้อมือของนาง เชิญให้เสิ่นหรูโจวจับชีพจรเสิ่นหรูโจวมีสีหน้าเรียบเฉยเย็นชา วางนิ้วมือลงบนข้อมือของนาง เริ่มจับ
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 248
“เหตุใดจึงจะหย่าไม่ได้?” เซียวจิ่นซีแค่นเสียงอย่างไม่พอใจทีหนึ่ง “ข้าเห็นว่าใจของนางไม่ได้อยู่ที่เฉินเหยี่ยนแม้แต่น้อย ยังคงแยกกันแต่เนิ่นๆ จะดีกว่า”เต๋อเฟยฉีกยิ้ม รอยยิ้มไร้ความจริงใจเป็นอย่างมาก“จิ่นซี หรูโจวจะไม่มีใจต่อเฉินเหยี่ยนได้อย่างไร นางมีความรักต่อเฉินเหยี่ยนอย่างลึกซึ้ง อีกอย่าง พวกเขาพึ่งจะแต่งงานกันได้ไม่กี่วัน จะหย่าขาดอย่างรวดเร็วเพียงนี้ได้อย่างไร?”เสิ่นหรูโจวยังคงถูกนางกำนัลซ้ายขวาสองคนควบคุมไว้ จึงได้เพียงแต่ยิ้มเยาะ เซียวจิ่นซีมองท่าทีของเต๋อเฟยออก สีหน้าจึงเย็นชาขึ้นอีกสองสามส่วน“ช่างเถอะ เรื่องนี้วันหลังค่อยพูดกันอีกครั้ง จู่ๆ ข้าก็รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย รบกวนเต๋อเฟยไปช่วยข้าเร่งยาหน่อยเถิด” เต๋อเฟยรีบแสดงสีหน้าเป็นห่วงออกมา “ได้ เจ้าพักผ่อนก่อน อย่าได้โมโหอีกเล่า” กล่าวจบ นางก็กวาดตามองเสิ่นหรูโจวครั้งหนึ่ง จากนั้นก็หมุนกายจากไปรอจนเต๋อเฟยจากไปแล้ว เซียวจิ่นซีก็เผยรอยยิ้มเหี้ยมโหดออกมาอีกครั้ง“จับนางไว้ให้ดี!” นางตะคอกเสียงต่ำนางกำนัลรีบเพิ่มแรงในมือทันที จับแขนของเสิ่นหรูโจวไว้แน่น ไม่มอบโอกาสให้นางหนีแม้แต่น้อยเสิ่นหรูโจวมิได้ขัดขืน มองเซี
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 249
เซียวจิ่นซีเห็นเซียวเฉินเหยี่ยนมาแล้ว ก็รีบซ่อนยาพิษเอาไว้นางมือหนึ่งกดหน้าอก อีกมือกุมหน้าผาก ราวกำลังจะถูกทำให้โมโหจนตายแล้ว“เฉินเหยี่ยน ในที่สุดเจ้าก็มาแล้ว มิเช่นนั้น ข้าแทบถูกพระชายาของเจ้ายั่วโมโหจนตายทั้งเป็นแล้ว!” กล่าวจบ นางก็ส่งเสียงคร่ำครวญอย่างทรมานสองสามครั้ง เร่งนางกำนัลว่า “เหตุใดยาจึงยังไม่เสร็จอีก ข้าปวดหัวจะตายอยู่แล้ว"นางกำนัลรีบกล่าวว่า “บ่าวจะไปเร่งเดี๋ยวนี้เพคะ องค์หญิงโปรดอย่าได้ทรงกริ้ว เดิมพระวรกายของพระองค์ก็ไม่ค่อยดีอยู่แล้ว อย่าทรงพิโรธจนอาการหนักขึ้นไปอีกเลยนะเพคะ” เสิ่นหรูโจวถูกความไร้ยางอายของเซียวจิ่นซีทำให้อึ้งไปแล้ว นางยกมือขึ้นกอดอกและยิ้มอย่างเย็นชาเมื่อเซียวเฉินเหยี่ยนได้ฟังการร้องเรียนของเซียวจิ่นซีไปรอบหนึ่ง ก็ขมวดคิ้วมองไปทางเสิ่นหรูโจวและจี้ถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? ข้า” ครั้งนี้เขาไม่ได้รีบบันดาลโทสะ แต่ต้องการรอฟังคำอธิบายจากเสิ่นหรูโจวแทนเสิ่นหรูโจวเลิกคิ้ว หว่างคิ้วปรากฏร่องรอยความรำคาญใจขึ้นมา“ในห้องนี้ล้วนแต่เป็นคนของนาง ข้าจะกล้าหาเรื่องนางหรือ?” เซียวเฉินเหยี่ยนหรี่ตาลงเล็กน้อย กวาดตามองห้องที่เต็มไปด้วยคนนอก “เช่นนั้นพวก
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 250
กล่าวจบ นางก็หมุนตัวมุ่งหน้าไปทางประตูสีหน้าของเซียวจิ่นซีแปรเปลี่ยนอย่างรุนแรง รีบพูดว่า “เจ้า…” ใบหน้าของนางซีดขาว ไม่รู้ว่าสิ่งที่เสิ่นหรูโจวกล่าวเป็นเรื่องจริงหรือเท็จ ทว่าท้องของตนกลับรู้สึกเจ็บยิ่งกว่าเดิมแล้วเพิ่งเดินไปถึงหน้าประตูก็ถูกเต๋อเฟยขวางไว้ “หรูโจว เจ้ารอก่อน!” เมื่อครู่ตอนที่อยู่ด้านนอก นางได้ยินทั้งหมดแล้ว เซียวจิ่นซีป่วยหนัก หากเป็นเช่นนี้จริงก็จำเป็นจะต้องให้เสิ่นหรูโจวช่วยคน เพราะถ้าเซียวจิ่นซีตายไป เฉินเยี่ยนก็จะสูญเสียแรงสนับสนุนอันแข็งแกร่งไปด้วย“หรูโจว อาการป่วยของเสด็จพี่หญิงเจ้าหนักมากจริงหรือ?” นางจับมือของเสิ่นหรูโจวไว้แน่น เกรงว่านางจะหนีไป “ล้วนแต่เป็นคนครอบครัวเดียวกัน หากพี่หญิงของเจ้าป่วย เจ้าจะต้องช่วยนางนะ!” เซียวจิ่นซีกดท้องอย่างหวาดหวั่น กัดริมฝีปากล่างแน่น เสิ่นหรูโจวหันศีรษะไปมองนางทีหนึ่ง จากนั้นก็โค้งริมฝีปากขึ้นมาเป็นรอยยิ้ม“เสด็จแม่ มิใช่ข้าไม่อยากช่วยองค์หญิง แต่เป็นองค์หญิงที่ทรงกล่าวด้วยพระองค์เองเมื่อครู่ว่า ไม่ต้องการให้ข้ารักษาอาการป่วยให้พระองค์” เต๋อเฟยยิ้มเอาใจ “เมื่อครู่พี่หญิงของเจ้าพูดไปเพราะความโมโหน่ะ” “เช่นนั
Latest chapter
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 270
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 269
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 268
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 267
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 266
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 265
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 264
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 263
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 262
