เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 235
บทที่เกี่ยวข้อง
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 236
ในที่สุด ความร่วมมืออันน่ายินดีก็บรรลุผลแล้ว ลู่หวายหนิงก็มีความสุขอย่างมาก เขากล่าวอย่างร่าเริงว่า“ดีเหลือเกิน แบบนี้พวกทหารก็มีทางรอดแล้ว โชคดีที่ได้พี่สาวช่วย หากเหล่าทหารรู้ว่าเป็นพี่สาวจัดหายาให้พวกเขา จะต้องรู้สึกขอบคุณท่านมากอย่างแน่นอน” “ควรขอบคุณท่านผู้สำเร็จราชการแทนมากกว่า” นางมองไปที่เป่ยซิวเยี่ยนด้วยแววตาชื่นชม “ผู้สำเร็จราชการแทนห่วงใยราษฎร คอยทำเพื่อพวกเขาอย่างเงียบๆ มาโดยตลอด” ในมุมมองของนาง เป่ยซิวเยี่ยนมิใช่ขุนนางทรงอำนาจที่คนเพียงพูดถึงก็หน้าถอดสีด้วยความหวาดกลัวนานแล้ว แต่เป็นขุนนางน้ำดีที่ทำเพื่อปวงประชาแม้จะไม่รู้ว่าเหตุใดหลายปีต่อจากนี้เขาต้องก่อกบฏ แต่เขาก็เป็นขุนนางที่ดีจริงๆเป่ยซิวเยี่ยนมองสบสายตาชื่นชมของนาง สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง กล่าวด้วยน้ำเสียงเฉยเมยว่า “เป็นหน้าที่ของข้าอยู่แล้ว ไม่มีอะไรให้ควรค่าแก่การพูดถึง” “ไม่ใช่เพียงแค่นี้” เสิ่นหรูโจวหัวเราะเบาๆ ทีหนึ่ง แววตาของนางอ่อนโยนและจริงใจ“ท่านผู้สำเร็จราชการแทนให้ความเท่าเทียมต่อชายหญิง ไม่ดูแคลนอิสตรี และยังมีมารยาทอย่างมาก เต็มใจที่จะช่วยเหลือผู้คน สรุปแล้ว เมื่อได้สัมผัสกับท่านผู้สำเร็จรา
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 237
เมื่อกล่าวจบ เขายังขยิบตาให้เป่ยซิวเยี่ยนด้วยเป่ยซิวเยี่ยนขมวดคิ้วมองเขาทีหนึ่ง “กินข้าวก็กินข้าว เหตุใดจึงได้พูดมากถึงเพียงนี้” ลู่หวายหนิงมุ่ยปากน้อยๆ ของตน ก้มลงเคี้ยวข้าวอย่างไม่สบอารมณ์อาจารย์ช่างไม่เข้าใจความพยายามของเขาเลยเห็นเขาถูกดุ เสิ่นหรูโจวก็รู้สึกสงสารอยู่บ้าง จึงหันหน้าไปพูดกับเขาว่า “หวายหนิงช่างต้อนรับแขกอย่างกระตือรือร้นจริงๆ” พึ่งพูดจบ เมื่อหันกลับมา นางก็เห็นผัดหน่อไม้อ่อนสะดุ้งไฟจานนั้นวางอยู่เบื้องหน้าของตนเสิ่นหรูโจวมองเป่ยซิวเยี่ยนด้วยดวงตาที่เบิกขึ้นเล็กน้อยอย่างงุนงง เป่ยซิวเยี่ยนชักมือกลับไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย แล้วกินข้าวต่อราวกับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นลู่หวายหนิงเมื่อเห็นเช่นนั้นก็แย้มยิ้มอย่างเบิกบาน อาจารย์ช่างรู้ความเหลือเกิน!เขารีบพูดกับเสิ่นหรูโจวทันทีว่า “พี่สาว อาจารย์ตั้งใจสละของดีให้ท่านโดยเฉพาะเลยนะ ดูสิว่าเขารู้จักรักถนอมคนเพียงใด! ท่านก็อย่าได้ผิดต่อความตั้งใจของเขา รีบกินให้มากหน่อย” มือที่ถือตะเกียบของเป่ยซิวเยี่ยนชะงักเล็กน้อย ส่งสายตาอันยากอธิบายไปที่ลู่หวายหนิงเหตุใดเรื่องต่างๆ เมื่อถูกเขาพูดออกมาก็จะให้อารมณ์ที่แตกต่างออกไป?
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 238
ลู่หวายหนิงมีท่าทีแบบ ‘ข้าเข้าใจทุกอย่าง’ จากนั้นก็หัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์“อาจารย์ ท่านก็อย่าได้ปิดบังอีกเลย วันนี้ท่านถึงขนาดให้พี่สาวอยู่กินข้าวด้วยแล้ว ท่านจะต้องชอบนางอย่างแน่นอน คิดจะแต่งนางกลับมาเป็นอาจารย์หญิงของข้า ใช่ไหมขอรับ!” ดวงตาของเป่ยซิวเยี่ยนหรี่ลง ถอนหายใจออกมาครั้งหนึ่ง จากนั้นยื่นมือไปดีดหน้าผากของลู่หวายหนิงอย่างแรงครั้งหนึ่ง“หุบปาก เจ้าอายุยังน้อยเช่นนี้ ทั้งวันในหัวเอาแต่คิดสิ่งใดกันนะ?” ลู่หวายหนิงถูหน้าผากของตน บ่นพึมพำอย่างไม่ยินยอมว่า “แม้หวายหนิงอายุยังน้อย แต่สิ่งที่ควรรู้ก็รู้หมดแล้วนะขอรับ!” “พอแล้ว” เป่ยซิวเยี่ยนเหลือบมองเขาอย่างเยียบเย็นทีหนึ่ง กล่าวอย่างโหดร้ายว่า “ในเมื่ออยู่ว่างไม่มีอะไรทำ เช่นนั้นก็ไปคัดตำราพิชัยสงครามของซุนวู[footnoteRef:1]ห้ารอบ เจ้าจะได้ไม่เอาแต่คิดเรื่องไร้สาระทั้งวัน” [1: พิชัยสงครามซุนวู หรือ พิชัยสงครามซุนจื่อ เป็นตำรายุทธศาสตร์การทหารหรือตำราพิชัยสงครามของจีน ซึ่งเขียนขึ้นเมื่อราวหกร้อยปีก่อนคริสตกาลโดยซุนจื่อ นักยุทธศาสตร์คนสำคัญในยุครณรัฐของจีน เนื้อหาในตำราพิชัยสงครามฉบับนี้มี 13 บท แต่ละบทเน้นถึงแต่ละแง่มุมของกา
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 239
ชุนซิ่ววางมือบนหัวใจแล้วตบเบาๆ “ช่วงบ่ายตอนที่คนของจวนอุปราชมารับของไป บอกว่าท่านไม่เป็นอะไร และยังสร้างผลงานใหญ่ในวังด้วย พวกเราถึงได้วางใจเจ้าค่ะ” เมี่ยวตงเดินเข้ามาจับแขนของเสิ่นหรูโจว แล้วกล่าวอย่างเป็นห่วงว่า “คุณหนู ท่านอ๋องพาท่านไปที่ใดกัน? ได้รังแกท่านหรือไม่?”เสิ่นหรูโจวหัวเราะเบาๆ ทีหนึ่ง “เปล่าหรอก พวกเจ้าก็เห็นแล้วว่าข้ายังสบายดีอยู่ไม่ใช่หรือ?”นางหมุนกายรอบหนึ่งแล้วกล่าวว่า “คุณหนูของพวกเจ้าก็ไม่ใช่คนที่ถูกรังแกง่ายๆ เหมือนลูกพลับนิ่มเสียหน่อย แล้วจะถูกเขารังแกได้อย่างไร?”“เป็นเยี่ยงนั้นก็ดีเจ้าค่ะ” ซุนซิ่วถอนใจอย่างโล่งอกทีหนึ่ง แล้วกล่าวต่ออย่างไม่พอใจนักว่า “ท่านอ๋องทำกับท่านเช่นนี้ได้อย่างไรเจ้าคะ พวกบ่าวเห็นกับตาว่า คนของพระองค์ตีท่านจนสลบแล้วยัดใส่รถม้าไป ช่างทำเกินไปแล้ว!”เมี่ยวตงมองสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโมโหของชุนซิ่ว กัดริมฝีปาก แต่ยังคงไม่กล้าบอกนางว่า ตอนที่คุณหนูอยู่ที่จวนอ๋องยังต้องเผชิญกับเรื่องที่เลวร้ายยิ่งกว่านี้อีก“เอาเถอะ เรื่องในวันนี้ก็อย่าได้พูดออกไปแล้ว” เสิ่นหรูโจวยิ้มปลอบพวกนางครั้งหนึ่ง จากนั้นยื่นนิ้วออกไปโบกที่เบื้องหน้าของพวกนาง “ไ
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 240
“ห้ามลูบนะ!” เสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างกะทันหัน จากนั้นไม้ปัดขนไก่ด้ามหนึ่งก็ฟาดไปที่หลังมือของเมี่ยวตงเมี่ยวตงร้องอุทานเสียงต่ำทีหนึ่ง โชคดีที่ตอบสนองได้ไว ดึงมือกลับมาในทันที ไม่เช่นนั้นหลังมือคงถูกตีจนบวมแล้วแววตาของเสิ่นหรูโจวเย็นลงทันที ขมวดคิ้วมองไปอย่างไม่พอใจในมือเสี่ยวเอ้อร์ของร้านถือไม้ขนไก่อยู่ด้ามหนึ่ง สายตาดูแคลนกวาดตามองพวกเสิ่นหรูโจวทั้งสองตั้งแต่หัวจรดเท้าไปรอบหนึ่ง จากนั้นแค่นเสียงออกจากจมูกทีหนึ่ง “ไม่ซื้อก็อย่าเที่ยวจับ!” กล่าวจบ ไม้ปัดขนไก่ในมือด้ามนั้นของเขาก็ปัดไปบนชุดเบาๆน้ำเสียงของเสิ่นหรูโจวเย็นชาดุจน้ำแข็ง “พวกเจ้าปฏิบัติต่อแขกเช่นนี้หรือ?” เมี่ยวตงกำฝ่ามือแน่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความโมโหเสี่ยวเอ้อร์ในร้านมีท่าทีเย่อหยิ่งอย่างมาก ไม่แม้แต่จะมองพวกนางตรงๆ “แขกทั้งสองท่านโปรดอภัย ที่ข้าทำเช่นนี้ก็เพราะปรารถนาดีต่อพวกท่าน เสื้อผ้าชุดนี้แพงอย่างมาก หากลูบจนเสียหายขึ้นมาพวกท่านอาจชดใช้ไม่ไหว” เสิ่นหรูโจวหัวเราะอย่างเยาะหยันครั้งหนึ่ง “เสื้อผ้าอะไรกันลูบเพียงครั้งเดียวก็พังแล้ว ร้านของพวกเจ้าช่างไม่เหมือนใครจริงๆ” “ร้านของพวกเราไม่เหมาะกับทั้งสองท่านจริงๆ
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 241
เสี่ยวเอ้อร์ร้านมองหยวนเป่าทองคำก้อนนั้น ดวงตาก็สว่างวาบขึ้นมา จากนั้นก็มองไปทางเสิ่นหรูโจว เผยสีหน้าลำบากใจออกมา“นี่เกรงว่า…”บนใบหน้าของเสิ่นหรูโจวกลับไม่ปรากฏความขุ่นเคือง แววตาของนางมืดสลัวเห็นได้ชัดว่าเจียหนิงจงใจหาเรื่อง หากนางทะเลาะกับเจียหนิงขึ้นมา นางก็จะยิ่งกระตือรือร้น ดังนั้นนางจึงเลือกที่จะหลีกเลี่ยง“ท่านหญิงช่างร่ำรวยนัก แค่เสื้อผ้าไม่กี่ตัวท่านั้น ในเมื่อท่านอยากได้ ข้าสละให้ท่านก็แล้วกัน” กล่าวจบ นางก็หมุนกายไปเลือกตัวอื่นกับเมี่ยวตงเจียหนิงสีหน้าตะลึงไป คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเสิ่นหรูโจวจะยกให้นางทันทีเช่นนี้ดุจดั่งชกหมัดลงบนปุยนุ่น ไม่สบอารมณ์อย่างมากนางเดินเข้าไปคว้าไหล่ของเสิ่นหรูโจว แล้วดึงนางให้หมุนกลับมา “เจ้าหยุดนะ!”เสิ่นหรูโจวเหลือบตามองนางทีหนึ่ง ยื่นมือไปปัดไหล่ของตน “นี่ท่านหญิงหมายความเช่นไร?”“ท่านหญิงเช่นข้าก็ต้องการจะบอกเจ้าว่า อย่าได้คิดว่าเจ้าช่วยกุ้ยเฟยไว้ก็จะลำพองได้” เจียหนิงแค่นเสียงอย่างไม่พอใจทีหนึ่ง เมื่ออยู่ต่อหน้าท่านหญิงเช่นข้า เจ้าก็ไม่นับเป็นตัวอะไรทั้งสิ้น!“คำนี้กล่าวผิดไปแล้ว” เสิ่นหรูโจวหัวเราะเบาๆ ในสีหน้าจริงจังมีการเยาะ
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 242
“แน่นอนว่าเป็นข้า!” เจียหนิงชี้นิ้วไปยังเสิ่นหรูโจวอย่างลำพอง ส่งสายตาดั่งใบมีดอันทิ่มแทงไป และกล่าวเสียงดังว่า “วันนี้นางเลือกสิ่งใด ข้าก็จะซื้อสิ่งนั้น!” ในเมื่อมิให้นางได้สมหวัง เช่นนั้นเสิ่นหรูโจวก็อย่าหวังจะได้เป็นสุขเลย!เสิ่นหรูโจวเลิกคิ้ว มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเมี่ยวตงขมวดคิ้วกล่าว “คุณหนู ไม่เช่นนั้นพวกเราไปดูที่ร้านอื่นดีหรือไม่เจ้าคะ?” “ไม่ต้องหรอก เสื้อผ้าของที่นี่คุณภาพดีจริงๆ พวกเราก็ซื้อที่นี่แหละ” เสิ่นหรูโจวจงใจเพิ่มเสียงให้ดังขึ้น “ท่านหญิงคงไม่อาจซื้อเสื้อผ้าไปหมดทุกชุด ถึงอย่างไรก็คงเหลือให้พวกเราสักชุดสองชุดละนะ” นางลูบกระโปรงแสงจันทร์ [1] ตัวหนึ่ง บนในหน้าแสดงรอยยิ้มตื่นเต้นยินดีออกมา “ตัวนี้สวยเหลือเกิน เสี่ยวเอ้อร์ ราคาเท่าใด?”เสี่ยวเอ้อร์ร้านกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “นายหญิงท่านนี้สายตาดีมากขอรับ กระโปรงตัวนี้ทำจากผ้าไหมหางโจว ราคาสี่สิบตำลึงเงินขอรับ” “ข้าเอาแล้ว!” เจียหนิงไม่รอให้เสิ่นหรูโจวเอ่ยปากก็แย่งไปก่อนทันที “หยินซวง จ่ายเงิน” หยินซวงหยิบหยวนเป่าทองคำออกมาหนึ่งก้อนทันที ท่าทีดูมือเติบอย่างมากเสี่ยวเอ้อร์ของร้านมองสีหน้าของเสิ่นหรูโจวสองครั
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 243
“ท่านหญิง ท่านแน่ใจว่าจะรับกระโปรงหม่าเมี่ยนตัวนี้ด้วยหรือขอรับ? เสี่ยวเอ้อร์ร้านประคองกระโปรงไว้ในมือ บนในหน้าประดับด้วยรอยยิ้มสุภาพ “ตัวนี้ห้าสิบตำลึงขอรับ” เสิ่นหรูโจวยิ้มบางพลางกอดอก ท่าทีราวกำลังชมงิ้วเจียหนิงลอบกัดฟัน พูดกับเสี่ยวเอ้อร์ร้านว่า “ลงบัญชีของข้าไว้ก่อน” เสี่ยวเอ้อร์ร้านเผยรอยยิ้มลำบากใจออกมา “ทางร้านของเราไม่มีระเบียบนี้ หากท่านหญิงต้องการค้างชำระไว้ก่อนจริงๆ ผู้น้อยต้องไปขออนุญาตจากเถ้าแก่ก่อนขอรับ โอ้ เถ้าแก่ของร้านเรามาพอดีขอรับ” เจียหนิงหันกลับไปมอง ชายหนุ่มที่มีใบหน้าสง่างามผู้หนึ่งสาวเท้าเข้ามาอย่างช้าๆหนิงซวงกระซิบที่ข้างหูของเจียหนิงว่า “ท่านหญิง เขาคือเจียงรุ่ย เดิมเป็นแม่ทัพใหญ่ใต้สังกัดของท่านผู้สำเร็จราชการ ต่อมาลาออกมาทำกิจการขอรับ” เจียงรุ่ยก้าวเข้ามาประสานมือแสดงความเคารพ ยิ้มบางๆ ว่า “พระชายาของท่านอ๋องอู่เฉิงและท่านหญิงเจียหนิงมาเยือนด้วยตนเอง ข้าไม่ได้ต้อนรับให้ดี เสียมารยาทแล้วขอรับ” เสิ่นหรูโจวเห็นเขามีท่าทีสุภาพ ไม่มีเจตนาร้าย จึงได้พยักหน้าเสี่ยวเอ้อร์ร้านเดินไปที่ข้างกายของเจียงรุ่ย “นายท่าน ท่านหญิงชื่นชอบกระโปรงตัวนี้ ประสงค์จ
บทล่าสุด
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 270
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 269
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 268
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 267
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 266
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 265
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 264
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 263
เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า บทที่ 262
