แชร์

บทที่ 162

เสิ่นหรูโจวพยักหน้า เป็นไปตามที่คาด

เขายังต้องการให้นางไปรักษาอาการป่วยให้กุ้ยเฟย เพื่อดูความสามารถของนาง ย่อมไม่อาจให้นางตายอยู่ในมือของเซียวจิ่นซี จะเป็นห่วงนางก็เป็นเรื่องธรรมดา

เป่ยซิวเยี่ยนไร้อารมณ์ “ทว่าข้าเป็นคิดมากเกินไปแล้ว เจ้าไม่ได้เป็นฝ่ายเสียเปรียบ”

เสิ่นหรูโจวครุ่นคิด “ท่านอ๋องมาแล้วความลำบากของข้าถึงคลี่คลาย ที่ข้าสามารถถอนตัวออกมาได้อย่างราบรื่น ต้องขอบคุณท่านอ๋องเป็นอย่างมาก”

ตอนนั้นเซียวจิ่นซีจะให้นางดื่มยาขับโลหิตให้ได้ หากฮ่องเต้กับเป่ยซิวเยี่ยนไม่มา แม้นางจะสามารถหาจังหวะต่อต้านได้ แต่เกรงว่าคงได้แต่รักษาตัวให้รอด ยังไม่แน่ว่าจะสามารถโต้กลับได้สำเร็จ

ดังนั้น เป่ยซิวเยี่ยนเป็นผู้มีพระคุณของนางจริงๆ

ทั้งโดยตั้งใจและไม่ตั้งใจ เขาได้ช่วยคลี่คลายสถานการณ์ลำบากให้แก่นาง หรือชาติที่แล้วนางพร่ำภาวนาให้เขาก่อกบฏ  บ่นถึงค่อนข้างบ่อย ชาตินี้จึงได้มีวาสนาต่อกันเช่นนี้

ขณะกำลังคิดอยู่ ไหล่ของเสิ่นหรูโจวก็ถูกคนตบเบาๆ

นางสะดุ้งขึ้นมา เมื่อหันกลับมาก็เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาน่ารักของลู่หวายหนิง จึงยิ้มออกมาทันที “หวายหนิง เจ้าก็เข้าวังมาด้วยแล้ว!”

เป่ยซิวเยี่ยนมองลู่หวายหน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status