Chapter 10

วันรุ่งขึ้น บริษัทกรณ์วิภาค

 “ว่าไงนะ คุณภัท”

 “เออ ดิฉันจะมาเรียนคุณสรว่า คุณเอมิกาไม่ได้มาทำงานค่ะ แต่มีคนอื่นมาทำงานแทนค่ะ”

 “ใคร คนอื่น” น้ำเสียงอดิสรเข้ม

 “เออ คุณเอกภพค่ะ”

 “คุณออกไปได้ ผมจะไปคุยกับเขาเอง” น้ำเสียงอดิสรหงุดหงิด ก่อนนึกถึงหญิงสาวที่ตนเองนอนคิดถึงตลอดทั้งคืนอย่างว้าวุ่นใจ อย่างนึกโมโห

 

ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูเสียงดัง   ทำให้เอกภพเงยหน้าจากกองเอกสาร ที่รุ่นน้องที่บริษัทจัดวางไว้อย่างเรียบร้อยเอ่ยอนุญาต ประตูเปิดออกพร้อมกับร่างของชายหนุ่ม  อดิสรในชุดสูทสีดำเสื้อเชิ๊ตสีฟ้าเรียบหรูบ่งบอกฐานะผู้บริหาร ทำให้เอกภพลุกขึ้นยืน ก่อนยกมือไหว้ ทำไมเขาจะไม่รู้จักนักธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์ชื่อดัง ที่มีชื่อเสียงทั้งด้านการงาน และความเนื้อหอม ที่สาวๆน้อยใหญ่ หมายปองอยากได้เป็นคู่ครอง

 “สวัสดีครับ ผมเอกภพจากบริษัท อิมมี่ ดิไซด์ มารับหน้าที่แทนเอมี่ครับ” เอกภพ พูดน้ำเสียงนอบน้อม

 อดิสรนิ่งเงียบ ก่อนส่งสายตาดุดัน “นี่ใครอนุญาตให้คุณมาเดินเพ่นพ่านในบริษัทผม  นี่พวกคุณเห็นบริษัทผมเป็นสนามเด็กเล่นหรือไง เชิญคุณกลับไปได้ถ้าคนเก่าเขาไม่สามารถจะมาทำงานบริษัทนี้ได้ ผมจะหาบริษัทอื่นที่มีความสามารถและความรับผิดชอบมาทำ” น้ำเสียงแข็งกร้าวของอีกฝ่ายทำให้เอกภพถึงกับตัวชา ด้วยความตกใจในมาดนักธุรกิจ เอกภพเคยได้ยินชื่อเสียงต่างๆ ของ ฝาแฝดตระกูล วิภาคกรณ์มาบ้าง แต่ไม่นึกว่าในชีวิตจะเกิดขึ้นกับตัวเอง 

 “เออ ผมได้รับมอบหมายให้มารับงานนี้  คือ..” มัณฑนากรหนุ่มวัยกลางคนเริ่มจะเรียบเรียงคำพูดไม่ออก

 “เชิญคุณกลับไปได้” อดิสรชี้ไปที่ประตู ชายหนุ่มล้วงโทรศัพท์มือถือพูดภาษาอังกฤษน้ำเสียงดุดัน  ฟังจากสนทนาคงคุยกับบอสชาวต่างชาติของตนเอง ทั้งน้ำเสียงและท่าทางทำให้เอกภพรีบเก็บของมือสั่น เคยได้ยินชื่อเสียงด้านการทำงานที่เอาจริงเอาจัง แต่เมื่อมาเจอกับตัวจริงก็ทำเอาเอกภพ ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันแล้วนึกไปถึง รุ่นน้องร่วมอาชีพแล้วนึกสงสารเจ้าตัวอย่างจับใจ

 

คอนโด ริเวอร์ไซด์

 เอลี่ทำความสะอาดห้อง และเพิ่งมีแม่บ้านของคอนโดฯ มารับเสื้อไปซัก เนื่องจากเธอย้ายมาอยู่ใหม่ จึงยังไม่ได้มีเครื่องซักผ้าเป็นของตนเอง  แม่บ้านเพิ่งออกไป และตนเองยังมีผ้าอีกกองใหญ่ ที่แม่บ้านจะขึ้นมารับรอบสอง  สาวประเภทสองลาหยุดหนึ่งวันเพื่อมาสะสางงานเก่าและรับงานใหม่ ก่อนจะลงมือทำงานอย่างจริงจัง หญิงสาวขอเวลาทำความสะอาดคอนโดสักพัก  การทำความสะอาดบ้านทำให้คลายความเครียด เรื่องของอดีตคนรักก็ยังวนเวียนอยู่ในหัวสมองของตนเอง ทั้งคืนจนเอลี่ต้องหาอะไรทำเพื่อลืม หญิงสาวหันมาก็ต้องตกใจเมื่อร่างของอดีตคนรักมายืนอยู่ด้านหลังใบหน้าตึงเครียด  ตอนแรกเอลี่นึกว่าภาพลวงตา แต่เมื่อแอบจิกต้นขาของตนเองก็รู้ว่านั่นคือของจริง

 “นี่คุณ...เข้ามาได้ยังไง รู้ได้ไง ว่าฉันอยู่ห้องนี้” เอลี่พูดด้วยเสียงแปลกใจและตกใจระคนกัน

 “ทำไมถึงไม่ไปทำงาน”น้ำเสียงและแววตา ของอดิสรแข็งกร้าว 

 ท่วงท่าการยืน น้ำเสียงและแววตา ทำให้สาวประเภทสอง ถึงกับลอบกลืนน้ำลาย ก่อนปรับตัวเองเพื่อรับอารมณ์ก้าวร้าว ทำไมเอลี่จะไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของอดีตคนรัก ว่าตอนนี้อยู่ในอารมณ์แบบไหน

 “ทางบริษัทส่งคนไปทำงานบริษัทคุณแล้วไงค่ะ พี่เอกไม่ได้บอกคุณหรือไง” เอลี่ ตอบกลับท่าทางเยือกเย็นขึ้น หลังจากปรับอารมณ์ให้รับกับอารมณ์ของอีกฝ่าย

 “พวกคุณคิดว่า บริษัทผมเป็นสนามเด็กเล่นให้พวกคุณ เดินเข้า เดินออกตามใจชอบหรือยังไง  บอกไว้นะคุณเอมิกา  ก่อนหน้านี้คุณจะทำงานยังไง ผมไม่รู้ แต่เมื่อคุณรับงานนี้ไปทำแล้วก็ควรจะทำให้ได้  ตามที่คุณตกลงกับทางเราไว้  ถ้าทำไม่ได้ผมจะไปหาบริษัทที่เขามีความรับผิดชอบมาทำ” อดิสรเน้นเสียงคำว่า “ความรับผิดชอบเน้นๆ  น้ำเสียงและท่าทางของอดิสรแข็งกร้าว จนเอลี่ต้องถอยหลังไปหนึ่งก้าว เมื่ออีกฝ่ายก้าวเข้ามาใกล้ๆ

 “พี่เอกภพ เป็นมือหนึ่งของบริษัทเรา ดิฉันเชื่อว่าเขาจะทำได้ดีกว่าดิฉัน”

 “งานของผม ผมตัดสินใจเลือกคนมาทำ ไม่ได้ขอความคิดเห็นให้คุณมาเลือก” อดิสรตะเบ็งเสียงดังเมื่อรู้สึกเริ่มหงุดหงิด เมื่อเห็นกิริยา ท่าทางของอีกฝ่าย

 “ถ้าฉันไม่กลับไปทำ” เอลี่หรือเอมิกาพูดพร้อมเชิดหน้าขึ้นเมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายช่างอวดอำนาจและใช้น้ำเสียงค่อนข้างแข็งกร้าวจนหน้าไหม้ไส้