ตอนที่7 ออกมา

ฮ่องเต้น้อยกับองค์หญิงหลิงหลิงวิ่งไล่จับกันไปรอบๆ โต๊ะอาหาร เพียงเดี๋ยวเดียวฮ่องเต้น้อยก็วิ่งมาเกาะตักของหลี่ชิง "เสด็จป้าอั้มๆ..."

หลี่ชิงจึงคีบเนื้อหมูผัดซีอิ๊วชิ้นเล็กใส่ปากที่อ้ารอของฮ่องเต้น้อย...ฮ่องเต้น้อยเคี้ยวหนุบหนับจนแก้มตุ่ย แล้วต้องส่งเสียงร้องจ๊าก เพราะถูกองค์หญิงหลิงหลิงกระชากพระเกศา (ผม) ด้วยความอิจฉา

       "ออกมา...ข้าจะให้เสด็จป้าป้อนบ้าง" องค์หญิงหลิงหลิงส่งเสียงดังๆ

       ไท่ชินอ๋องยื่นหน้ามาใกล้เด็กทั้งสอง "มา...ลุงป้อนให้เอง"

       "หวา/หวา" ทั้งฮ่องเต้น้อยและองค์หญิงหลิงหลิงร้องออกมาพร้อมกัน แล้วพากันหันหลังวิ่งหนี

       หลานกงกงเข้าอุ้มฮ่องเต้น้อย ส่วนนางกำนัลนางหนึ่งก็อุ้มองค์หญิงหลิงหลิง

       "พวกเจ้าพาองค์หญิงและฮ่องเต้ไปเสวย" ไท่ชินอ๋องสั่ง

       "ขอรับ" หลานกงกงรับคำสั่งนอบน้อม

       "เจ้าค่ะ" นางกำนัลประจำตัวองค์หญิงน้อมรับคำสั่ง

       "ไม่กินข้าว" ฮ่องเต้น้อยตั้งท่าจะงอแง

       "ไม่กินข้าว" องค์หญิงหลิงหลิงงอแงตาม

       "งั้นมาให้ลุงป้อน!" ไท่ชินอ๋องเอ่ยเสียงเข้ม

       "กินก็ได้เนอะ" ฮ่องเต้น้อยเปลี่ยนคำทันทีทันใด

       "อืมๆ..." องค์หญิงหลิงหลิงพยักพเยิด

       ไท่ชินอ๋องโบกมือให้หลานกงกงกับนางกำนัลพาเด็กทั้งสองออกไป

       อ๋องสี่คีบกับให้อาเฟยอย่างเอาอกเอาใจ แต่อาเฟยคีบกับชิ้นนั้นคืนใส่ชามของอ๋องสี่

       "เอาของท่านคืนไป"

       "อาเฟย...เราดีกันน้า" อ๋องสี่งอนง้อขอร้อง

       "ไม่"

       ท่านหญิงหานมองอาเฟยทีมองอ๋องสี่ทีแล้วจึงหันมามองหลี่ชิง "อาชิง ...เกิดอะไรขึ้น?"

       "อาเฟยจะหย่าภรรยาขอรับ" หลี่ชิงตอบน้ำเสียงเรียบๆ ทว่าในใจหัวเราะขันท่านอ๋องสี่

       ท่านหญิงหานมีสีหน้าอึ้งๆ...นางออกจะงุนงงกับสถานะของอาเฟยอย่างยิ่ง เพราะไม่กี่วันก่อน นางได้รับข่าวว่า อาเฟยเปลี่ยนสถานะจากพระชายา เป็นพระราชเขย โดยอ๋องสี่เปลี่ยนจากสามีไปเป็นภรรยา...มาวันนี้ อาเฟยจะหย่าภรรยา เช่นนั้นมิหมายความว่า อาเฟยจะหย่าอ๋องสี่หรอกหรือ?

       "น่า...อาเฟย เราดีกันน้า" อ๋องสี่ตื๊อไม่เลิก

       "ไม่" อาเฟยเสียงแข็ง

       ท่านหญิงหานไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง จึงเอ่ยปากเกลี้ยกล่อมว่า "อาเฟย...มีอะไรก็ค่อยๆ พูดค่อยๆ จากันกับท่านอ๋องสี่เถิดนะ"

       "ไม่ได้หรอกท่านแม่" อาเฟยตอบท่านหญิงหานไป ก็กินอาหารคำโตไป จนแก้มกลมๆ ขยับหนุบหนับเป็นจังหวะ

       "ทำไมหรือ? ท่านอ๋องสี่ทำอะไรให้เจ้าโกรธ?" ท่านหญิงหานถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเป็นที่สุด เพราะนางรู้ว่าอาเฟยแพ้ไม้อ่อน

       "ไม่ได้โกรธแล้วขอรับ แต่ข้ายังกินไม่อิ่ม รอข้ากินอิ่มก่อนค่อยคืนดีกับเขา ไม่เช่นนั้นเขาชอบมาวุ่นวายกับข้าเวลากิน" อาเฟยอธิบายไปพลางกินอาหารคำโตไปพลาง

       "อ้อ..." ทุกคนร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกัน

ปังๆๆๆๆ...เสียงปะทัดดังสนั่นหวั่นไหว

เสียงกลองเสียงฉาบดังอึกทึก...คนเชิดสิงโตสี่ตัวหลากสีสันตามจังหวะกลองอย่างน่าดู เป็นการเฉลิมฉลองเปิดหอสุราอาเฟย ซึ่งเจ้าของจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกเสียจากพระชายาสองแผ่นดินอาเฟย

วันมงคลเปิดหอสุราอาเฟยนี้เชิญแขกผู้มีเกียรติมากันมากมาย...อาเฟยใส่ชุดสีเขียวหยก ยืนยิ้มแก้มกลม ต้อนรับแขกที่ล้วนแต่เป็นขุนนางชั้นผู้ใหญ่ คหบดีมีฐานะ และพ่อค้าผู้ร่ำรวย ที่พากันนำของขวัญล้ำค่ามาอวยพร ซึ่งอาเฟยรับของขวัญแล้วก็เชื้อเชิญให้พวกเขาเข้าไปกินเลี้ยงในหอสุรา

       ส่วนชาวบ้านที่มามุงดูสิงโต ก็ได้รับแจกซาลาเปาไส้ต่างๆ และขนมหลากหลายชนิด มีสุราชั้นเยี่ยมและน้ำชาชั้นยอดให้ลองชิมเปล่าๆ ด้วย

เวลานี้เองที่หลี่ชิงเห็นประโยชน์ของเหล่าองครักษ์ที่อ๋องสี่และองค์ชายเทียนเป่าใช้ให้มาดูแลอาเฟย...ต้าโก่วกับต้าหนิวประกบตัวอาเฟยไว้อย่างเนียนๆ นอกนั้นก็กระจายกำลังอยู่รอบๆ โดยปะปนอยู่ในฝูงชนเพื่อไม่ให้ผิดสังเกต

       อ๋องสี่มองกิริยาของอาเฟย แล้วอดกระซิบบอกพระชายาของตนอย่างหมั่นไส้ไม่ได้ว่า "วันนี้เจ้ายิ้มมากกว่าวันแต่งงานเสียอีก"

       อาเฟยใช้ศอกถองอ๋องสี่ไปทีหนึ่ง เอ่ยเสียงเบาว่า "ท่านเงียบไปเลย อย่ามาก่อกวนเวลาข้ากำลังต้อนรับแขกเหรื่อในงานสำคัญจะได้หรือไม่?"

       "ฮึ..." อ๋องสี่ทำเสียงไม่ชอบใจนัก

แต่อาเฟยไม่สนใจ...พอต้อนรับแขกเสร็จก็เดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะกับหลี่ชิงและไท่ชินอ๋อง โดยมีอ๋องสี่ติดตามมานั่งเคียงข้าง

       "เชิญท่านอ๋องกับเกอเกอดื่มกินให้เต็มที่ขอรับ" อาเฟยเอ่ยพลางยกถ้วยน้ำชาของตนขึ้นคารวะแขกสูงศักดิ์ทั้งสอง

       ไท่ชินอ๋องยกจอกสุราผลท้อขึ้นชู "ยินดีกับเจ้าด้วย อาเฟย ที่เปิดหอสุรานี้ ขอให้กิจการเจริญรุ่งเรือง" แล้วดื่มหมดจอก

       หลี่ชิงก็ยกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบพอเป็นพิธี

       "เสียดายที่ท่านแม่มิยอมมา" อาเฟยเอ่ย หลังจากดื่มน้ำชาไปคำหนึ่ง

       "ท่านน้าไม่ชอบความวุ่นวาย" หลี่ชิงเอ่ยเสียงเรียบๆ นั่นคือเหตุผลที่บอกต่ออาเฟย แต่มีเหตุผลที่ลึกลงไปกว่านั้นก็คือ...ท่านหญิงหานไม่อยากออกนอกวังหลวงมาปรากฏตัวท่ามกลางฝูงชน เพื่อหลีกเลี่ยงเรื่องที่อาจจะถูกคนที่เคยรู้จักนางพบเห็นเข้า ซึ่งแม้จะมีโอกาสเป็นไปได้ไม่มากนัก แต่ป้องกันเอาไว้ก่อนย่อมดีกว่า

       "เกอเกอ...ข้าเปิดหอสุราได้ครั้งนี้ เพราะความช่วยเหลือของท่านโดยแท้" อาเฟยเอ่ยอย่างซาบซึ้งใจ "ข้าจะทำกำไรให้ท่านมากๆ ท่านวางใจข้าเถอะ"

       "อืมม์..." หลี่ชิงยิ้มน้อยๆ แล้วเตือนว่า "อย่าให้ผู้อื่นรู้ว่า ข้าร่วมลงทุนกับเจ้า"

       "ขอรับ" อาเฟยรับคำหนักแน่น

       "แต่ผลกำไรต้องแบ่งให้ข้าอย่างยุติธรรม" หลี่ชิงสำทับ "ให้ส่วนให้ ลงทุนส่วนลงทุน"

       "ย่อมแน่นอน เกอเกอ" อาเฟยพยักหน้าอย่างจริงใจ