ตอนที่1. อาเฟย (ลูกอนุภาคจบ)

อาเฟย (ลูกอนุภาคจบ)

นิยายเรื่องนี้เน้นฮา ไม่เน้นสาระ

รี้ดทุกท่านถ้าพร้อมแล้ว เชิญอ่านกันเลยค่ะ

ตอน 1

     ณ โต๊ะอาหารมื้อเย็น อาหารบนโต๊ะทั้งเลิศรส ทั้งอุดมสมบูรณ์ มีผู้ร่วมโต๊ะเพียงสี่คนคือ...ไท่ชินอ๋อง หลี่ชิง อ๋องสี่ และอาเฟย

     ไท่ชินอ๋องคอยคีบอาหารให้แก่หลี่ชิงเป็นระยะๆ ส่วนอ๋องสี่นั้นใช้ความว่องไวฉกอาหารไปจากตะเกียบทองคำของอาเฟยเป็นระยะๆ เช่นกัน

     อาเฟยจึงเม้มปากจนแก้มกลมๆ ปรากฏรอยลักยิ้มเด่นชัด แล้วตามมาด้วยการทำปากขมุบขมิบ

     "เจ้ากำลังด่าข้าหรือ?" อ๋องสี่ถามพระชายา

     อาเฟยไม่ตอบ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ

     "เจ้าด่าข้าจริงๆ ด้วย" อ๋องสี่เอ่ยแล้วตามด้วยการสั่งสอนว่า "การเป็นภรรยาที่ดีจะต้องใช้มธุรสวาจากับสามี เหล่าซือ (อาจารย์) มิได้สอนเจ้าหรอกหรือ? อาเฟย"

     เหล่าซือสอน แต่ข้าขี้เกียจจะจำ ก็ผู้ใดใช้ให้ท่านชอบมาแย่งอาหารชิ้นเดียวกันกับข้า ทั้งๆ ที่อาหารบนโต๊ะมีออกมากมายเหลือเฟือละ...อาเฟยตอบในใจ

แต่ก่อนที่อ๋องสี่จะทันได้แกล้งอาเฟยเพื่อเล่นสนุกต่อ...หลิวกงกงก็เข้ามารายงานว่า

     "เรียนไท่ชินอ๋อง เรียนท่านอ๋องสี่ เรียนไท่หวางเฟย และเรียนพระชายา...มีจดหมายมาจากต้าเหลียวขอรับ"

     "ถึงข้าหรือ?" อ๋องสี่ถาม คิ้วเข้มขมวดเล็กน้อย เพราะนึกไปว่า อาจจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นที่ต้าเหลียว

     "หามิได้ขอรับ เป็นจดหมายจากองค์ชายเทียนเป่าถึงพระชายาอาเฟยขอรับ" หลิวกงกงน้อมกายตอบ

     อ๋องสี่เหลียวมองอาเฟย พลางยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบคางอย่างครุ่นคิดนิดหนึ่ง แล้วออกคำสั่งว่า "เอาจดหมายมานี่"

     "ขอรับ" หลิวกงกงน้อมคำนับรับคำสั่ง แล้วออกจากห้องอาหารไป

     ครู่ต่อมา...ต้าโก่วก็นำจดหมายเข้ามาน้อมส่งให้อาเฟย

     อาเฟยรับมาเปิดออกอ่านแล้วทำหน้ายู่ยี่ "ข้าอ่านไม่ออก"

     "เอามา" อ๋องสี่ดึงจดหมายจากมืออาเฟยไป "ข้าอ่านให้ฟังเอง..." แล้วอ่านออกเสียงว่า "จดหมายนี้...ข้าองค์ชายเทียนเป่าส่งถึงอาเฟย

     อาเฟย เจ้าสบายดีหรือไม่?

     มีผู้ใดรังแกเจ้าอีกหรือไม่?

     เจ้าต้องการองครักษ์เพิ่มอีกหรือไม่?

     อ๋องสี่รังแกเจ้าหรือเปล่า?

     ถ้าอ๋องสี่รังแกเจ้า เจ้ากลับมาอยู่ที่ต้าเหลียวกับข้านะ ข้าจะปกป้องเจ้าเอง"

     อ่านถึงตรงนี้...อ๋องสี่ก็หยุดอ่าน ขบกรามกรอด เอ่ยลอดไรฟันว่า "ไอ้เจ้าลูกตัวดี!"

     "ทำไมถึงหยุดอ่าน?" อาเฟยถาม

     "หมดแล้ว" อ๋องสี่กล่าวแบบขอไปที

     แต่อาเฟยไม่เชื่อ เอ่ยว่า "ข้าเห็นจดหมายเขียนตัวอักษรมากมาย ท่านว่าหมดแล้วได้อย่างไรกัน เอาคืนมา" แล้วดึงจดหมายจากมืออ๋องสี่คืนไป

     ถึงแม้อาเฟยจะอ่านไม่ออก แต่รู้ว่ามันเป็นอักษรต้าเหลียว จึงสั่งให้ต้าโก่วอ่านต่อ

     ต้าโก่วมองอ๋องสี่อย่างเกรงๆ

     แต่ถูกเสียงพระชายาอาเฟยเร่ง "รีบอ่านสิต้าโก่ว"

     ต้าโก่วจึงจำใจต้องอ่านออกเสียงให้ทุกคนฟังว่า

     "ข้าคิดถึงอาเฟยมาก แล้วอาเฟยล่ะคิดถึงข้าบ้างหรือไม่?"

     "แค่กๆๆๆ..." หลี่ชิงสำลักน้ำชาที่ยกขึ้นดื่มทันที

     ไท่ชินอ๋องยื่นมือตบหลังหลี่ชิงเบาๆ เป็นจังหวะ เพื่อปรับลมหายใจของอีกฝ่ายให้เข้าที่เข้าทาง พลางถามว่า "ชิงชิง รู้สึกอย่างไรบ้าง ดีขึ้นหรือไม่?"

     "ดีขึ้นแล้วขอรับ" หลี่ชิงตอบเสียงไม่ดังนัก

     "อ่านต่อสิ" อาเฟยหันไปสั่งต้าโก่ว ที่ชะงักไป เพราะไท่หวางเฟยสำลักน้ำชา

     "ขอรับ" ต้าโก่วรับคำเสียงอ่อย รู้สึกว่า...อยากหายตัวไปจากที่นั้นเหลือเกิน

แต่ในเมื่อหายตัวไม่ได้...จึงจำใจต้องอ่านจดหมายขององค์ชายเทียนเป่าให้ทุกคนฟังต่อ

     "ข้าทำตามสัญญา...ดูแลร้านน้ำชา แกะและม้าของอาเฟยเป็นอย่างดี ร้านน้ำชามีกำไรเป็นกอบเป็นกำ ข้าเอาเงินกำไรไปซื้อแกะและม้าให้แก่อาเฟย ส่วนแกะและม้าของอาเฟยเองก็ตกลูกเพิ่มจำนวนขึ้นหลายตัว"

     อาเฟยได้ยินดังนั้นก็ยิ้มแก้มแทบปริ

     "แต่ถึงแม้แกะและม้าของอาเฟยจะเพิ่มจำนวนมากขึ้นแล้ว..." ต้าโก่วอ่านต่อ "ทว่าก็ยังไม่ถึงจำนวนที่อาเฟยต้องการ ข้าจึงคิดจะช่วยอาเฟยให้ถึงที่สุด โดยยกแกะและม้าของข้าให้แก่อาเฟยจำนวนหนึ่ง เพื่อให้แกะของอาเฟยครบหกหมื่นตัว และม้าครบหกพันตัว เวลานี้อาเฟยจึงมีแกะหกหมื่นตัวและม้าหกพันตัว อาเฟยสามารถทำตามความต้องการได้แล้ว..."

     หลี่ชิงโบกมือให้ต้าโก่วหยุดอ่านจดหมาย แล้วถามอาเฟยว่า "อาเฟย เจ้าต้องการจะทำอะไรหรือ? ทำไมจึงต้องใช้ม้าและแกะจำนวนมากขนาดนั้น?"

     "เกอเกอ..." อาเฟยเอ่ยเสียงสดใส "ข้าจะขอคืนตำแหน่งสามี"

     "หา...!!!" หลี่ชิงอุทาน

     "คือว่า...ตอนนั้นข้าไม่มีเงินจะซื้อแกะสามหมื่นตัวกับม้าสามพันตัว ข้าก็เลยต้องยอมเป็นภรรยา ให้อ๋องสี่เป็นสามี" อาเฟยเม้มปากสีชมพูสดของตนนิดหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยต่อ "แต่ข้าก็คิดเอาไว้ว่า สักวันข้าจะต้องได้คืนตำแหน่งสามีอย่างแน่นอน"

     "อะไรทำให้เจ้ามั่นใจขนาดนั้น?" อ๋องสี่ถามขึ้นอย่างอดไม่ได้

     "ก็..." อาเฟยตอบมีสีหน้ามั่นอกมั่นใจยิ่งนัก "แกะกับม้าเลี้ยงๆ ไป มันก็ต้องตกลูกใช่หรือไม่? พอมันตกลูกมากๆ เข้า สักวันหนึ่งมันก็ต้องเพิ่มจำนวนจนถึงกำหนดที่ข้าต้องการ"

     "แล้ว...?" อ๋องสี่เอานิ้วแข็งแรงเคาะโต๊ะ

     "ข้าก็จะคืนสินสอดให้ท่านด้วยแกะสามหมื่นตัว ม้าอีกสามพันตัว...จากนั้นก็ใช้แกะสามหมื่นตัวกับม้าสามพันตัวเป็นสินสอดแต่งท่านเป็นภรรยา"

     หลี่ชิงฟังแล้ว...ได้แต่หลับตาลอบถอนหายใจ

     "เจ้าแน่ใจ?" อ๋องสี่ถามอาเฟยด้วยน้ำเสียงเข้ม

     "แน่ใจ!" อาเฟยตอบอย่างไม่ต้องคิดมาก

     แต่หลี่ชิงรู้สึกเสียวสันหลังวาบอย่างไรก็ไม่รู้!!!

#####