ตอนที่่2. ทำสัญญา

     "ถ้าเจ้าแน่ใจ...ข้าก็ไม่ขัดข้อง" อ๋องสี่กล่าวพลางแสยะยิ้ม ที่ดูน่ากลัวมากกว่าอ่อนโยนหรือยินดี "อันที่จริง...ข้าก็อยากเป็นภรรยามากกว่าสามี แต่เพราะว่าเจ้าบอกว่าไม่มีสินสอดมาแต่งข้า ข้าจึงยอมเสียเปรียบ ยอมเป็นสามีเสียเอง"

     หลี่ชิงฟังแล้วรู้สึกว่า มันต้องมีอะไรบางอย่างที่น่ากลัวแอบแฝงอยู่ จึงลอบมองไท่ชินอ๋อง เห็นไท่ชินอ๋องหน้านิ่งมาก แม้แต่หัวคิ้วยังไม่กระตุก ก็ยิ่งมั่นใจว่า...อ๋องสี่ต้องมีแผนการอันร้ายกาจแน่ๆ

     แต่ทว่าอาเฟยนั้นยังไม่สำเหนียก ยิ้มกว้าง พลางกล่าวเสียงใส "ท่านเห็นด้วยกับข้าจริงๆ หรือ?"

     "อืมม์..." อ๋องสี่พยักหน้า พลางคีบกับกินต่ออย่างใจเย็น "แต่เรื่องนี้จะพูดปากเปล่าไม่ได้"

     "หมายความว่าอย่างไร?" อาเฟยชะงักตะเกียบค้างอยู่กลางอากาศอย่างสงสัย

     "ตอนข้าแต่งเจ้าเป็นภรรยา ข้าจัดงานใหญ่โต เสียเงินจัดงานแต่งไปไม่ใช่น้อย"

     อ๋องสี่เริ่มแล้ว...หลี่ชิงคิดในใจ

     "ข้า..." อาเฟยทำแก้มป่อง คิ้วเรียวงามขมวดเข้าหากัน สีหน้าลำบากใจ "จะต้องจัดงานแต่งใหญ่โตขนาดนั้นเลยหรือ?"

     "ไม่ต้อง"

     คำตอบสั้นๆ ของอ๋องสี่ ทำให้อาเฟยถอนหายใจเฮือกอย่างโล่งอก

     "แต่เราสองคนต้องทำสัญญากันเป็นลายลักษณ์อักษร และลงชื่อในสัญญาให้ชัดเจน" อ๋องสี่เอ่ยไป กินไป สีหน้าครึ้มอกครึ้มใจ "ทุกอย่างก็เป็นอันเรียบร้อย"

     "ทำสัญญา" อาเฟยพึมพำ

     "ใช่...เดี๋ยวข้าร่างสัญญาเอง" อ๋องสี่กล่าว แล้วหันไปสั่งให้ขันทีนำเครื่องเขียนมาให้

     ขันทีรับใช้รีบนำเครื่องเขียนและกระดาษอย่างดีมาอย่างไว จัดวางไว้บนโต๊ะข้าง...อ๋องสี่ก็ลุกจากโต๊ะอาหารไปเขียนสัญญาด้วยสีหน้ายิ้มกริ่มสะใจ

     เพียงไม่กี่อึดใจ...เสียงอ๋องสี่ก็ดังขึ้นว่า

     "เสร็จแล้ว...อาเฟยมาลงชื่อได้"

     อาเฟยถามว่า "ข้าแค่ลงชื่อก็จะได้เป็นสามีจริงๆ หรือ?"

     "แน่นอน" อ๋องสี่พยักหน้ารับ

     หลี่ชิงอ้าปากจะห้ามอาเฟย แต่ข้อมือถูกไท่ชินอ๋องแตะเบาๆ พอหันไปมอง ก็เห็นไท่ชินอ๋องส่ายหน้าห้ามไม่ให้พูดอะไร

     อาเฟยลุกไปมองสัญญาที่อ๋องสี่ร่าง มีตัวอักษรที่อ่านออกหนึ่งส่วนอ่านไม่ออกเก้าส่วน

     "ทันทีลงชื่อตรงนี้ เจ้าก็จะได้เป็นสามี" อ๋องสี่เอ่ยพลางส่งพู่กันให้

     อาเฟยจะหันหน้าไปขอความเห็นจากหลี่ชิง อ๋องสี่ก็เอามือใหญ่โตของตนจับหน้าอาเฟยให้หันกลับมา พลางขู่ว่า "ถ้าชักช้าข้าอาจจะเปลี่ยนใจ"

     อาเฟยเม้มปากจนแก้มกลมๆ มีลักยิ้มบุ๋มเด่นชัด ก่อนจะตัดสินใจลงชื่อตรงที่อ๋องสี่ชี้ให้

     พออาเฟยลงชื่อเสร็จเรียบร้อย...อ๋องสี่ก็เปิดยิ้มกว้าง แล้วเรียกอาเฟยด้วยเสียงที่ดัดจนฟังน่าหมั่นไส้ว่า "ท่านสามีที่รัก"

     ยามกะทันหัน...อาเฟยรู้สึกว่าตนเองรับมือไม่ถูก!!!

     อ๋องสี่แย้มเอ่ยเสียงออดอ้อนที่ฟังแล้วรู้สึกทะแม่งๆ ว่า "ท่านสามีเจ้าขา เดี๋ยวข้าจะให้หลิวกงกงช่วยอ่านข้อความในสัญญาให้ทุกคนฟัง"

     ว่าแล้วอ๋องสี่ก็ส่งสัญญาฉบับนั้นให้หลิวกงกงที่เดินเข้ามาน้อมรับ จากนั้นอ๋องสี่ก็เกาะต้นแขนอาเฟยหมับทั้งลากทั้งจูงผู้ได้เป็นสามีหมาดๆ ด้วยความมึนงง มานั่งที่โต๊ะอาหารอีกครั้ง

     "อะแฮ่ม..." หลิวกงกงกระแอมเบาๆ เพื่อให้คอโล่ง แล้วอ่านสัญญาด้วยเสียงอันดังว่า

     "สัญญาฉบับนี้ ทำขึ้นระหว่างอ๋องสี่กับอาเฟย โดยอาเฟยจะยกแกะหกหมื่นตัวและม้าหกพันตัวของอาเฟย ให้แก่อ๋องสี่เพื่อเปลี่ยนสถานะจาก ภรรยา เป็น สามี

     ดังนั้นนับแต่นี้ อาเฟยเป็นสามี อ๋องสี่เป็นภรรยา

     อาเฟย จากตำแหน่ง พระชายา เปลี่ยนเป็น พระ ราชเขย

     ในสัญญานี้ จะเรียก อาเฟย ว่า สามี

     เรียก อ๋องสี่ ว่า ภรรยา

     โดยมีข้อสัญญาผูกมัดว่า

     1 สามีมีภรรยาได้เพียงคนเดียว

     2 สามีจะต้องออกค่าใช้จ่ายของครอบครัวทั้งหมด

     3 สามีจะต้องนับถือ เคารพ เชื่อฟังภรรยา"

     พอหลิวกงกงอ่านถึงตรงนี้...อาเฟยก็รีบยกมือขึ้นค้านว่า "เดี๋ยวก่อน...ข้าไม่เคยได้ยินว่า  มีธรรมเนียมที่ว่า สามีต้องเคารพเชื่อฟังภรรยา ข้าเคยได้ยินแต่ธรรมเนียมที่ว่า ภรรยาต้องเคารพเชื่อฟังสามี ต่างหาก"

     "อ๋ออออ..." อ๋องสี่ลากเสียงยาว แล้วกล่าวด้วยเสียงที่ดัดให้อ่อนหวานฟังน่าสยองขวัญว่า "นี่เป็นธรรมเนียมของต้าเหลียว...ข้าเป็นชาวหนานหยางครึ่งหนึ่ง เป็นชาวต้าเหลียวครึ่งหนึ่ง ดังนั้นข้าสามารถเลือกว่าจะใช้ธรรมเนียมของหนานหยางหรือของต้าเหลียวก็ได้ ข้าจึงตัดสินใจใช้ธรรมเนียมของต้าเหลียวอย่างไรเจ้าคะท่านสามี"

     "มีธรรมเนียมแบบนี้ด้วยหรือ?" คิ้วเรียวงามเลิกขึ้นด้วยความสงสัย

     "มีสิ..." อ๋องสี่ตอบเสียงหนักแน่น แล้วโยนเผือกร้อน (เรื่องเดือดร้อน) ไปให้ต้าโก่ว "ถ้าท่านสามีไม่เชื่อ ก็ถามต้าโก่วดูได้"

     ต้าโก่วนั้นได้ยินถนัดชัดสองหู เหงื่อเย็น (เหงื่อแห่งความหวาดกลัว) ผุดเต็มแผ่นหลังและหน้าผาก

     อาเฟยเม้มปากจนแก้มป่อง ก่อนตัดสินใจออกปากถามว่า "ต้าโก่ว ที่ท่านอ๋องสี่พูด เป็นความจริงหรือ?"

     "คือ..."

     ต้าโก่วยังไม่ทันได้กล่าวอะไร เพราะมัวแต่คือ... อ๋องสี่ก็ทำเสียงจิ๊กจั๊ก แล้วว่า "ท่านสามีกล่าวไม่ถูกต้อง ท่านสามีต้องเรียกข้าว่า 'ภรรยาสุดที่รัก' ต่างหาก...พูดผิดพูดใหม่เจ้าค่ะ ท่านสามี"

     ทำเอาอาเฟยรู้สึกเหมือนน้ำลายติดคอ แถมหนักไหล่ เพราะอ๋องสี่นั่งซบทิ้งน้ำหนักตัวอย่างสบายอกสบายใจ...อาเฟยใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดผลักร่างใหญ่โตกำยำให้ออกห่างไปได้ไม่ถึงวินาที ร่างภรรยาหมาดๆ ก็กระแซะซบแหมะกลับมาทันที แถมเบียดชิดอย่างชนิดสิงได้คงสิงไปแล้ว!