บทที่ 84

หลังจากได้ยินคำตอบที่ชัดเจน ใบหน้าที่มีเสน่ห์และหล่อเหลาของเย่เฟยหลีก็ปรากฏขึ้นในใจของนาง ทำให้นางรู้สึกเขินอายเล็กน้อย จนกระทั่งเสี่ยวเถาเรียกหา นางก็ระงับอารมณ์ที่อธิบายไม่ได้ที่อยู่ในใจ และเดินไปนั่งหน้ากระจก

ในไม่ช้า ฉู่เนี่ยนซีก็เก็บข้าวของเสร็จ และทันทีที่เขาเข้าไปในโถงรับรอง ก็เห็นขันทีเฉินกำลังจิบชาอย่างมีมารยาท

“ข้าปล่อยให้ขันทีเฉินรอเสียนาน”

เมื่อขันทีเฉินเห็นฉู่เนี่ยนซี เขาก็รีบวางถ้วยชาลง ยืนขึ้นและทำความเคารพ “ขอทำความเคารพพระชายา”

“ขันทีเฉินรีบลุกขึ้นเถิด” ฉู่เนี่ยนซีโบกมือแล้วมองไปที่เซียเสี่ยวเถา

เสี่ยวเถารับคำสั่งและมอบเงินให้เขา

“ข้าไม่ควรปล่อยให้เจ้ารอนานในยามเช้าเช่นนี้ ถือว่าสิ่งนี้แทนคำขอโทษเถอะ” ฉู่เนี่ยนซีเผยรอยยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ

เมื่อขันทีเฉินเห็นดังนั้น เขาก็รีบปฏิเสธ “กระหม่อมไม่กล้า พระชายาหลีสูงส่งเช่นนี้ หากให้รอครึ่งวันก็ไม่เป็นไรพ่ะย่ะค่ะ”

“จากนี้ไปข้าคงต้องให้เจ้าให้คำแนะนำในวัง เงินจำนวนแค่นี้เจ้าอย่าปฏิเสธเลย”

“เช่นนั้น...กระหม่อมจะรับไว้” ขันทีเฉินคิดครู่หนึ่งจึงรับเงินไว้แล้วพูดต่อ “อย่างไรก็ตาม พระชายาหลีได้ทำการรักษา