เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 90
ปรับปรุงล่าสุด:
2023-12-13 16:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 91
ดวงตากลมโตดุจกวางของซ่างกวานเยียนหรี่ลง นางเคลื่อนตัวไปทางด้านหลังของฉู่เนี่ยนซี ประสาทสัมผัสของฉู่เนี่ยนซีไวกว่าผู้อื่น ขณะนี้คล้ายว่านางจะรู้สึกแปลก ๆ สายตาเต็มไปด้วยความระแวดระวัง ตอนที่ซ่างกวานเยียนกำลังจะแตะแผ่นหลังของนาง ฉู่เนี่ยนซีก็เบี่ยงตัวหลบไปด้านข้าง ซ่างกวานเยียนที่พุ่งมาด้วยความเร็วจึงพลาดท่า ยังดีที่นางมีแรงหมุนตัวกลับ จึงไม่ได้หล่นลงไปในสระบัวโดยตรงเพียงแต่ล้มลงไปที่พื้นแทน ฉู่เนี่ยนซียิ้มเยาะ สายตาเย็นชามองมาชวนให้ซ่างกวานเยียนรู้สึกกดดัน “เจ้าคิดว่าวันนี้อากาศร้อนรึ ถึงได้อยากให้ข้าลงไปคลายร้อน?” ริมฝีปากสีแดงระเรื่อของฉู่เนี่ยนซีเปล่งเสียงเยือกเย็นออกมา ส่งผลให้ซ่างกวานเยียนตัวสั่นอย่างบอกไม่ถูก “มะ...เมื่อครู่ข้าสะดุดก้อนหินโดยไม่ได้ตั้งใจ ก็เลยเผลอล้มไป” “อ้อ? จริงหรือ…” ฉู่เนี่ยนซีมีเสียงต่ำเนิบ ๆ และพูดต่อ “ข้าก็นึกว่าเจ้าล้มพับไปเพราะโรคลมแดดเสียอีก” “เช่นนั้นก็…” ฉู่เนี่ยนซีก้มมองร่างกายของนางอย่างเย็นชา “ถอดเสื้อคลุมพวกนี้ออกแล้วลงไปอาบน้ำเสียสิ!” จู่ ๆ ม่านตาของซ่างกวานเยียนก็ขยาย มองฉู่เนี่ยนซีด้วยความหวาดหวั่น “เจ้าทำเช่นนี้ไม่ได้ ท่านอ๋องไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-13องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 92
เย่ฉงเฉิงรู้สึกอยู่เสมอว่าซ่างกวานเยียนไม่เพียงแต่งดงาม ทั้งยังจิตใจดี และเป็นสตรีที่เหมาะสมที่สุดสำหรับพี่สามของเขา แต่กลับกลายเป็นว่านางถูกฉู่เนี่ยนซีแย่งตำแหน่งชายาเอกไปอย่างไร้ยางอาย อีกทั้งยังถูกฉู่เนี่ยนซีกลั่นแกล้งอยู่เสมอ ตอนนี้เขาจึงอยากออกตัวแทนเพื่อปกป้องซ่างกวานเยียน “ตำแหน่งชายาเอกของพี่สามควรเป็นของนาง เจ้าขโมยตำแหน่งคนอื่นไปไม่พอ ยังจะฆ่านางด้วย! ไม่แปลกใจที่พี่สามเกลียดเจ้าถึงขนาดนี้! หากเป็นข้า คงจะทอดทิ้งเจ้าไปนานแล้ว!” ท่าทางของเย่ฉงเฉิงไม่ต่างไปจากกำลังขุดหลุมศพบรรพบุรุษของครอบครัวของตัวเองขึ้นมาตะโกนสาปแช่ง ฉู่เนี่ยนซีสงบสติอารมณ์ได้แล้วในตอนแรก แต่เมื่อนางเห็นเย่ฉงเฉิงทำท่าเคร่งขรึมด้วยใจอันชอบธรรมกำลังสั่งสอนนาง จู่ ๆ นางก็รู้สึกโกรธจนในใจเดือดพล่าน และรัศมีอันเยือกเย็นราวกับสระน้ำแข็งก็ค่อย ๆ กระจายออกมาจากรอบ ๆ ตัวของนาง “สมมติว่านางได้ตำแหน่งชายาเอกของเย่เฟยหลี ถ้าหม่อมฉันแย่งมันมาแล้วจะทำไมเล่า! หากไม่พอพระทัยก็ไปคุยกับพระบิดาของพระองค์สิเพคะ! แล้วอีกอย่าง ในชีวิตนี้ไม่มีใครที่จะทอดทิ้งหม่อมฉันได้! องค์ชายเองไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะแต่งงานกับหม่อมฉัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-13องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 93
เห็นดังนั้น ทั้งสองจึงหลบอย่างรวดเร็ว ซึ่งยังดีที่พอจะหลบได้ จากนั้นเข็มเงินอีกหลายเล่มก็พุ่งตามกันมา บังคับให้เย่เฟยหลีต้องลุกขึ้นยืน ฉู่เนี่ยนซีมองเขาและยิ้มมุมปากอย่างเยือกเย็น จากนั้นก็รีบดึงคอเสื้อของซ่างกวานเยียนขึ้นอย่างแรง ส่งผลให้เสื้อคลุมฉีกออก และแล้วนางก็ถีบซ่างกวานเยียนให้ลงไปในสระบัว เย่เฟยหลีคาดไม่ถึงว่าฉู่เนี่ยนซีจะเป็นเช่นนี้ แต่เมื่อได้ยินซ่างกวานเยียนตะโกนขอความช่วยเหลือ เขาก็ไม่สนใจสิ่งใดและกระโดดลงไปในน้ำทันที เย่ฉงเฉิงที่อยู่ข้าง ๆ มองฉู่เนี่ยนซีอย่างฉุนเฉียว “เจ้า นางคนอัปลักษณ์! ข้าไม่เคยเห็นใครโหดร้ายและบ้าบิ่นเท่านี้มาก่อน บังอาจฆ่าคนต่อหน้าผู้อื่นรึ?” “หม่อมฉันบ้าได้มากกว่านี้อีก พระองค์แค่ยังไม่เคยเห็น!” ฉู่เนี่ยนซีเป็นเหมือนงูพิษที่กำลังโกรธเกรี้ยว รอโอกาสที่จะตะครุบเหยื่อ นางยิ้มมุมปากเล็กน้อย ขณะเดียวกันเข็มเงินก็พุ่งออกไป เป้าหมายคือดวงตาของเขา เย่ฉงเฉิงไม่คาดคิดว่านางจะเป็นเช่นนี้ เขาจึงหลบอย่างรวดเร็ว แต่ทันทีที่ละสายตา เขาก็รู้สึกเจ็บที่คอและขา จึงสำรวจดูก็พบว่าบริเวณนั้นมีเข็มปักอยู่แน่น “อา...” เย่ฉงเฉิงดึงเข็มเงินออกมา ทันใดนั้นขาและเท้
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-13องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 94
ฉู่เนี่ยนซีหยิบสมุนไพรที่คัดไว้แยกออกมาอย่างรวดเร็ว โชคดีที่หุบเขาสมุนไพรมีวิธีการเก็บรักษาแบบพิเศษ ตอนนี้จึงสามารถชะลอการเสื่อมสภาพของสมุนไพรได้ คุณสมบัติของยายังคงเดิมไม่เปลี่ยน ถึงกระนั้น นางก็ยังไม่รู้ว่าสมุนไพรที่เปราะบางเหล่านี้จะสามารถอยู่รอดได้หรือไม่ กระแสพลังในจิตสำนึกของฉู่เนี่ยนซีสว่างวาบ นางวางสมุนไพรลงดินทีละต้น ในชั่วพริบตา สมุนไพรเหล่านั้นก็งอกขึ้นมาเหมือนหน่อไม้หลังฝนตกในฤดูใบไม้ผลิ ใบแผ่ออกทีละใบ ต้นที่มีใบสีเขียวก็เขียวชอุ่มราวกับมรกต ส่วนต้นที่ใบเป็นสีแดงก็มีสีแดงสดสวย ไม่เพียงแค่ดูมีชีวิตชีวา แต่ยังให้ความรู้สึกเหมือนพืชเหล่านี้เติบโตขึ้นด้วย แม้แต่ข้อมูลคุณสมบัติของสมุนไพรที่ปรากฏขึ้นในหัวของฉู่เนี่ยนซี ก็ยังได้รับการปรับปรุงให้อยู่ในระดับที่สูงขึ้น นั่นทำให้นางประหลาดใจในทันที ไม่คาดคิดว่าพื้นที่ที่เพิ่งเปิดใช้งานของนางนี้จะเป็นพื้นที่แห่งจิตวิญญาณจริง ๆ ไม่เพียงแต่จะช่วยเพิ่มคุณภาพของสมุนไพรเท่านั้น ทั้งยังช่วยเร่งการเจริญเติบโตของพืชอีกด้วย “ดูท่าจะสามารถนำสมุนไพรที่ใช้ในหอการแพทย์มาปลูกที่นี่ได้สักระยะหนึ่ง” ดวงตาโค้งมนของฉู่เนี่ยนซีฉายแววโล่งใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-13องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 95
อีกด้าน หลังจากที่เย่เฟยหลีออกมาจากเรือนของซ่างกวานเยียน เขาก็มาหยุดที่หน้าเรือนของฉู่เนี่ยนซีโดยไม่รู้ตัว เขามองไปยังเรือนที่ปิดสนิท ร่องรอยของความรำคาญใจปรากฏขึ้นบนใบหน้า เขาส่ายหัวแล้วกำลังหันหลังตั้งท่าจะจากไป “ท่านอ๋อง กระหม่อมรู้ว่าพระองค์จะต้องเสด็จมาแน่” เย่เฟยหลีมองคนตรงหน้า รู้สึกเหมือนตัวเองถูกจับได้ แต่ไม่นานความเย็นชาก็กลับคืนสู่ดวงตาของเขา “เจ้ามาทำอะไรที่นี่!” “เรียนท่านอ๋อง หมอที่รักษาท่านอ๋องเฉิงบอกว่าไม่สามารถรักษาเพิ่มเติมได้แล้ว แต่อาการที่ขาจะหายเอง ตอนนี้ท่านผู้นั้นกำลังพังข้าวของอยู่พ่ะย่ะค่ะ” เหลียงหยวนอธิบายอย่างชัดถ้อยชัดคำ และมีสีหน้าลำบากใจ แม้ว่าจวนแห่งนี้จะไม่ได้ขาดเงินทอง แต่พังข้าวของขนาดนี้ค่าใช้จ่ายคงท่วมหัว เขาที่เห็นเช่นนั้นก็รู้สึกเป็นทุกข์ “หมอธรรมดาสามารถรักษาสิ่งที่นางทำได้อย่างไร?” เย่เฟยหลีมองไปยังเรือนของฉู่เนี่ยนซีและพูดอย่างนิ่งเฉย เหลียงหยวนมีสีหน้าสงสัย “เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับพระชายาหรือพ่ะย่ะค่ะ?” เขาดูเหมือนจะคิดอะไรออก และทำสีหน้าประหลาดใจ “นี่…หรือว่า…” เหลียงหยวนกำลังจะพูดแต่ก็หยุดลงเมื่อเห็นเย่เฟยหลีพยักหน้า “ข้
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-14องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 96
เนื่องจากที่นี่เคยเปิดกิจการมาก่อน ทั้งทำเลและแผนผังภายในดีมาก ตัวอาคารยังคงเป็นสามชั้น นอกจากนี้ยังทำให้ง่ายต่อการแจกจ่ายยาและการรักษาในอนาคต “นายท่าน มาแล้วหรือขอรับ?” ทันทีที่ฉู่เนี่ยนซีมาถึง อวี๋ตงและอวี๋ซีก็ออกมาทักทาย ทั้งสองคนแต่งกายด้วยอาภรณ์สีดำ เนื่องจากมีสถานะพิเศษ พวกเขาจึงสวมหน้ากากสีเงินเอาไว้ รูปร่างของทั้งคู่สูงชะลูดและดูลึกลับ ฉู่เนี่ยนซีพยักหน้าและเดินเข้าไปในหอ “ท่านผู้อาวุโสเฮ่อหลานมาถึงแล้วหรือยัง?” ฉู่เนี่ยนซีถามขณะดูแผนผังของหอ “ยังเลยขอรับ เมื่อคืนอวี๋หนานไม่ได้พบท่านหมอเทวดา หมอฝึกหัดบอกว่าเขามีคนไข้คนสำคัญ จำต้องออกไปรักษา กลับมาอีกทีก็ตอนเช้านี้” บนใบหน้าอันสงบนิ่งของอวี๋ตงเต็มไปด้วยความกังวล “อวี๋หนานไปตั้งแต่เมื่อไหร่?” “เมื่อหนึ่งชั่วยามที่แล้วขอรับ” ฉู่เนี่ยนซีขมวดคิ้ว บ้านของหมอเทวดาเฮ่อหลานอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ อย่างอวี๋หนานคงใช้เวลาเดินทางเพียงหนึ่งในสี่ของเวลาที่ว่าเท่านั้น แม้ว่าเขาจะกลับมาช้ากว่านี้อีกสักหน่อย แต่ไม่ได้เจอใครเลยภายเวลาหนึ่งชั่วยามน่ะหรือ “ช่างเถอะ ใกล้ถึงเวลาแล้ว เตรียมตัวเปิดร้านได้เลย” พูดจบ ฉู่เนี่ยนซีก็เดินไปที
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-14องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 97
“เจ้าเป็นหมอเจ้าของหอการแพทย์แห่งนี้หรือ? เจ้ายังเด็กมากและดูจะทำอะไรไม่เป็นโล้เป็นพาย แต่เจ้าก็ยังคงยืนกรานที่จะใช้ชื่อเสียงของหมอเทวดาเฮ่อหลานมาแอบอ้างและหลอกลวงงั้นรึ?!” ผู้นำเป็นชายวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบ มีดวงตารีเล็ก ความเยือกเย็นปรากฏขึ้นในดวงตาของฉู่เนี่ยนซี คนที่มาด้วยจุดประสงค์ไม่ดีเช่นนี้ คงจะมาเพื่อจับผิดโดยเฉพาะ เพียงแต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครมาจากไหนเท่านั้น “หากท่านกล่าวเช่นนี้ ข้าคงต้องไปฟ้องร้องต่อศาลาว่าการว่าท่านแพร่ข่าวลือและสร้างปัญหาแล้วกระมัง” ชายวัยกลางคนที่มีดวงตาหรี่เล็กคาดไม่ถึงว่านางจะสามารถพูดได้อย่างนิ่งเฉย หลังจากตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เขาก็เย้ยหยันว่า “หมอเทวดาเฮ่อหลานเป็นคนเช่นไร ผู้น้อยเช่นเจ้าเนี่ยนะจะสามารถไปเชิญเขามาได้? ทั้งยังบอกว่าจะมานั่งตรวจเอง ตลกไปหน่อยแล้ว” ทันทีที่คนผู้นี้พูด ทุกคนก็ดูเหมือนจะตระหนักได้ และการสนทนาก็แพร่กระจายไปทั่วบริเวณถนน “พูดก็พูดเถอะ คนอย่างท่านหมอเทวดาเฮ่อหลานจะมาตรวจคนไข้ในสถานที่ที่ไร้ชื่อเสียงและไร้อำนาจแห่งนี้ได้อย่างไร” “นั่นสิ หากท่านหมอเทวดาเฮ่อหลานจะมาอยู่ในหอการแพทย์ไร้ชื่อเช่นนี้ได้อย่างไร หากเขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-14องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 98
“ข้าตักเตือนเจ้าก็เพื่อประโยชน์ของตัวเจ้าเอง แต่เจ้ากลับแช่งข้าเช่นนี้ ข้ายอมไม่ได้จริง ๆ !” เถ้าแก่จ้าวไม่สามารถปั้นรอยยิ้มปลอม ๆ ต่อไปได้ และกัดฟันมองที่ฉู่เนี่ยนซีด้วยความเคียดแค้น ฉู่เนี่ยนซียังคงไม่ไหวติงและมองเขาด้วยสายตาเย็นชา “เถ้าแก่จ้าว จะดีกว่าหากท่านไม่โกรธ เพื่อสุขภาพของท่านเอง ไม่เช่นนั้นจะทำให้อาการของท่านทรุดเร็วขึ้น แม้แต่เทพองค์ไหนก็ช่วยไม่ได้!" “เจ้า...” หนวดเคราของเถ้าแก่จ้าวกระตุกเล็กน้อย ดวงตาของเขาเบิกกว้าง เขาไม่เคยเห็นใครแช่งผู้อื่นด้วยท่าทีนิ่งเฉยเช่นนี้มาก่อน ราวกับว่าทุกสิ่งที่คนผู้นี้พูดจะเป็นเรื่องจริง แต่เขาก็เป็นหมอจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าตัวเองป่วย! “หยุดพูดให้ผู้อื่นขวัญเสียเพื่อถ่วงเวลาได้แล้ว อย่างไรหอการแพทย์ของเจ้าจะถูกปิดไม่ช้าก็เร็ว ดังนั้นรีบไปเสียแต่ตอนนี้จะดีกว่า” “ใช่ เถ้าแก่จ้าวพูดถูก! รีบปิดเลย!” “นั่นสิ เถ้าแก่จ้าวเห็นใจเจ้าแท้ ๆ แต่เจ้ากลับแช่งเขาเสียอย่างนั้น มีคนเช่นนี้บนโลกได้อย่างไรเนี่ย รีบ ๆ ปิดไปเลย! อย่ามาทำร้ายคนอื่นนะ” ใช่! ปิดเลย! ปิดเลย! ... เสียงเรียกร้องให้ปิดกิจการดังขึ้นในฝูงชน บางคนถึงกับอยากจะเอาก้อนกรวดแล
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-12-14
บทล่าสุด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
เมื่อได้ยินดังนั้น ฉู่เนี่ยนซีจึงฟาดไปที่ไหล่ของเขาหนึ่งที พลางมองดูสีหน้าเจ็บปวดของอีกฝ่าย “เช่นนั้นท่านก็ถอดเสื้อออก ข้าจะดูแผลให้”เดิมทีไม่รู้สึกอะไร แต่เมื่อเห็นเย่เฟยหลีถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นตรงหน้า ฉู่เนี่ยนซีก็หันหน้าหนีด้วยความเขินอาย แม้ว่าเขาจะทำอย่างองอาจ แต่ก็ยังทำให้นางอายจนต้องเบือนหน้าหนี“เสร็จแล้ว”ฉู่เนี่ยนซีหันกลับมาจับแผ่นหลังกว้างของเย่เฟยหลีไว้ แต่นางก็ไม่เขินอายอีกต่อไป เพราะร่องรอยบาดแผลจากการสู้รบในอดีตทำให้ใจของนางสั่นสะท้านนางค่อย ๆ แกะผ้าพันแผลออกทีละชั้น เมื่อแกะชั้นสุดท้าย เย่เฟยหลีก็ทนต่อความเจ็บปวดจนตัวสั่นฉู่เนี่ยนซีรีบโรยผงยาลงบนผ้าผ้าพันแผลทันที ซึ่งไม่เพียงแต่บรรเทาความเจ็บปวดของเย่เฟยหลีเท่านั้น แต่ยังช่วยให้ปลดผ้าพันแผลออกได้ง่ายขึ้นอีกด้วยผงยานำความเย็นแพร่ไปตามบาดแผลทั่วทั้งแผ่นหลัง เย่เฟยหลีจึงคลายคิ้วที่ขมวดอยู่ช้าๆฉู่เนี่ยนซีมองไปยังบาดแผลไฟไหม้ที่สภาพดูไม่ได้“นอนลงบนเตียง ข้าจะทายาให้ท่านใหม่”“ได้”เย่เฟยหลีทำตามอย่างเชื่อฟัง เขาคว่ำตัวเหยียดยาวอยู่บนเตียงฉู่เนี่ยนซีโรยผงยาอีกขวดบนแผลให้เสมอกัน ผงยานี้ให้ผลลัพธ์ที่น่าอัศจรรย
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
ซุนจื่อซีที่อยู่ข้าง ๆ ไทเฮา ครุ่นคิดแล้วพูดว่า “ท่านป้า เนื่องด้วยจื่อซีและพระชายาหลีอยู่ด้วยกันมาระยะหนึ่งแล้วจึงได้รู้ว่าหากตระกูลไม่มีการอบรมสั่งสอนที่เข้มงวด พวกเขาก็จะไม่สามารถเลี้ยงดูบุตรีให้เติบโตมาอย่างดีเช่นนี้ได้ ฉู่กุ้ยเฟยต้องถูกใส่ร้ายแน่นอนเพคะ ได้โปรดทรงอย่าปล่อยให้คนบริสุทธิ์ต้องรับผิดอย่างไม่เป็นธรรมเลยนะเพคะ”องค์จักรพรรดิคิดว่าเขาไม่สามารถลงโทษสนมไป๋ได้เพียงเพราะการคาดเดาของหยางเหอ แต่สนมไป๋ ล่วงเกินฉู่กุ้ยเฟยซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งนั่นเป็นความจริงที่แน่ชัด จึงมีรับสั่งให้สนมไป๋ถูกปรับเงินเดือนครึ่งปีและถูกกักบริเวณในตำหนักเป็นเวลาหนึ่งเดือน และไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอกโดยพลการองค์จักรพรรดิมีรับสั่งให้เย่เหลียนและเย่เฟยหลีสืบเรื่องนี้ด้วยกัน หลังจากเหตุการณ์เลวร้ายพ้นผ่าน งานเลี้ยงในพระราชวังก็สูญเสียบรรยากาศที่สนุกสนานไป องค์จักรพรรดิทรงกังวลว่าไทเฮาจะทรงหวาดกลัว จึงประคองไทเฮาเสด็จกลับไปยังพระตำหนักอันชิ่งเพื่อพักผ่อนทุกคนที่หมดสนุกแล้วจึงหยุดทุกอย่างและรีบพากันกลับจวนช่องว่างเล็ก ๆ ของหน้าต่างหน้าต่างสีแดงลายมังกรถูกปิดลงอย่างเงียบ ๆ อย่างไม่มีใครสังเกตเผย
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
ฉู่เนี่ยนซีมาอยู่ข้างกายฉู่กุ้ยเฟยร่วมกับหยางเหอ หลังจากจับชีพจรและตรวจดูให้แน่ใจว่านางไม่เป็นอะไรแล้ว ก็สั่งให้คนรับใช้นำเบาะขนห่านมาวางไว้ด้านหลังฉู่กุ้ยเฟยหยางเหอดูเหมือนจะมีอะไรจะพูด แต่นางก็ไม่กล้าพูด ทว่าเมื่อเห็นฉู่กุ้ยเฟยเอนตัวอยู่บนเก้าอี้ หัวใจของนางก็เต้นรัวและสุดท้ายนางก็ลุกขึ้นยืนทันใดนั้นสายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่หยางเหอ นางหายใจเข้าลึก ๆ พลางมองตรงไปที่องค์จักรพรรดิ“โปรดทรงอภัยในความอวดดีของหม่อมฉัน แต่หม่อมฉันไม่สามารถทนเห็นกุ้ยเฟยถูกกล่าวหาอย่างผิด ๆ เช่นนี้ได้ แม้จะเสี่ยงต่อการถูกบั่นหัว แต่หม่อมฉันก็ต้องพูดอะไรบางอย่างเพคะ”“เกิดอะไรขึ้น?”องค์จักรพรรดิทรงโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยและหรี่ตามองไปยังหยางเหอที่กำลังคุกเข่าด้วยใบหน้าแห่งความยุติธรรม“สนมไป๋ที่เข้ามาใหม่ไม่มีความเคารพต่อกุ้ยเฟยเลย เมื่อใดก็ตามที่ได้พบกับกุ้ยเฟย นางมักจะใช้คำพูดที่แฝงเป็นนัยเสียดสีอยู่เสมอ ไม่ก็สาปแช่งให้กุ้ยเฟยรักษาพระโอรสไว้ไม่ได้หรือไม่ก็เสียดสีว่ากุ้ยเฟยไม่คู่ควรกับตำแหน่งสูง กุ้ยเฟยไม่ต้องการโต้เถียงกับสนมไป๋จึงลืมมันไปทุกครั้งเพคะ”“สาวใช้ต่ำช้า กล้าพูดจาว่าร้ายข้าอย่างนั้นห
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
เย่เฟยหลีอาศัยโอกาสนี้จับมือนาง รู้สึกดีกับการตรวจดูอย่างละเอียดของอีกฝ่ายพลางพูดเสียงอ่อน “ข้าไม่เป็นไร แค่เป็นแผลนิดหน่อย หมอหลวงจ่ายยาให้ข้าเรียบร้อยแล้ว”“เจ้ามาดูสิ นี่มันคืออะไร?”เย่เฟยหลีพาฉู่เนี่ยนซีไปยังจุดที่เพิ่งเกิดเพลิงไหม้ พื้นถูกไฟไหม้และมีรอยดำเต็มไปหมด เก้าอี้เอียงตะแคงโดยมีขาหักไปฉู่เนี่ยนซีนั่งยอง ๆ พลางใช้นิ้วชี้ขวาสัมผัสพื้น จากนั้นยกมาที่ปลายจมูกสูดดมเบาๆ ก่อนพูดด้วยความตกใจ “มันคือดินปืน แต่ไม่ใช่ดินปืนบริสุทธิ์ มันจึงไม่ทำให้เกิดการระเบิด แค่ติดไฟเร็วเท่านั้น”“ใช่ มีคนโปรยดินปืนประเภทนี้ไว้ตั้งแต่แรก แต่ท้องฟ้ามืดจนมองไม่เห็น คนจึงคิดว่ามันดูเหมือนฝุ่นกรวดทั่วไป”เย่เฟยหลีเหยียดแขนออกไปประคองให้ฉู่เนี่ยนซียืนขึ้นฉู่เนี่ยนซีขึ้นไปที่ลานถงฮวาอีกครั้งและมองไปที่เครื่องมือที่ฉู่กุ้ยเฟยใช้ในการจุดไฟ มันปนเปื้อนด้วยเศษสะเก็ดไฟบางส่วน แม้จะเผาไหม้ได้ แต่มันก็อยู่ได้ไม่นานและเปลวไฟก็ไม่ลุกลามมากเท่ากับดินปืนโดยทั่วไปนางยืนอยู่บนลานพลางมองไปที่เย่เฟยหลี ดวงตาของนางก็ค่อย ๆ ดูน่ากลัวมากขึ้น น้ำเสียงของนางก็เยือกเย็นลงตามลมหนาว“รู้หรือไม่ว่าใครมาที่นี่บ้างก่อ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
เหล่าขันทีและนางกำนัลที่รีบรุดมาพร้อมกับอ่างน้ำเย็น นำมาราดลงบนเปลวไฟที่อยู่บริเวณรอบ ๆ องค์จักรพรรดิและเย่เฟยหลี ทำให้เกิดเสียงน้ำสาดกระเซ็นเย่เฟยหลีไม่รู้สึกถึงความรู้สึกแสบร้อนที่แผ่นหลัง เขาจึงประคององค์จักรพรรดิลุกขึ้นยืนไทเฮาถูกนางกำนัลอาวุโสซิวเหลียงประคองมา ทว่าพระนางยังไม่หายตกใจ องค์จักรพรรดิทอดพระเนตรเห็นคิ้วคมเข้มของเย่เฟยหลีที่ขมวดเล็กน้อยเพราะความเจ็บปวด จึงทอดพระเนตรมองไปยังแผ่นหลังของเขา พบว่าอาภรณ์สีดำของเขาถูกไฟไหม้เป็นวงกว้าง และร่างกายที่แข็งแกร่งของเขาถูกเปลวเพลิงเผาจนเป็นสีแดงเข้ม เลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลยิ่งเพิ่มความเจ็บปวดขึ้นไปอีก“ฝ่าบาท” ฉู่กุ้ยเฟยเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ รีบคุกเข่าคำนับด้วยความตื่นตระหนกเย่เหลียนตะโกนทันที “ฉู่กุ้ยเฟย นี่ท่านคิดลอบปลงพระชนม์หรือ? ท่านจงใจล่อลวงทุกคนมาที่นี่เพื่อวางแผนลอบปลงพระชนม์เสด็จพ่อหรือ เอาคนมา จับฉู่กุ้ยเฟยไว้!”“ฝ่าบาท หม่อมฉันไม่ได้ทำ! หม่อมฉันไม่มีทางทำเช่นนั้นเด็ดขาด! ขอฝ่าบาทโปรดทรงพิจารณาด้วยเพคะ!”เมื่อเห็นเหล่าราชองครักษ์ในชุดเกราะเข้ามาใกล้ ฉู่กุ้ยเฟยก็ตะโกนทูลต่อองค์จักรพรรดิด้วยความตื่นกลัว“โอหัง!
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
ทุกคนเดินไปที่ลานถงฮวาและเห็นว่ามีโต๊ะและเก้าอี้ตั้งอยู่ด้านล่าง อีกทั้งยังมีน้ำชากับผลไม้ที่จัดอย่างประณีตวางไว้ด้วยบนเวทีมีเสาไม้ห้าต้นสูงประมาณหกศอก ติดตั้งล้อมรอบมุมทั้งสี่และด้านบนตรงกลาง เสาไม้ทั้งหมดนั้นถูกพันด้วยเชือกหากมองลงมาจากหลังคาตำหนักที่อยู่ใกล้ ๆ จะรู้สึกว่าเชือกนั้นเปรียบเสมือนใยแมงมุมขนาดใหญ่ที่ปกคลุมเสาไม้ไว้แม้องค์จักรพรรดิจะทรงสับสน แต่พระองค์ก็ไม่ได้ตรัสถามอะไรมากนัก เพียงแค่ทรงยิ้มมุมปากแล้วตรัสกับไทเฮา “ดูเหมือนว่าฉู่กุ้ยเฟยจะมีอะไรใหม่ ๆ มานำเสนอ เสด็จแม่ทรงนั่งลงก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ”เหล่าขันทีและนางกำนัลมาช่วยบรรดาผู้เป็นนายหาที่นั่งเพื่อไม่ให้ทุกคนพากันสับสนวุ่นวายนางกำนัลผู้น้อยจัดให้เย่เฟยหลีและฉู่เนี่ยนซีนั่งด้วยกันที่ฝั่งหนึ่ง ทว่ายังไม่ทันจะได้นั่งลง ก็เห็นหลานชุ่ยที่อยู่ข้าง ๆ เย่หลิงเอ๋อร์เดินมาเชิญฉู่เนี่ยนซีไปพูดคุยหลานชุ่ยมาเชิญนางด้วยตนเอง คงจะไม่มีเรื่องหลอกลวง ฉู่เนี่ยนซีเหลือบมองเย่เฟยหลีอย่างสบายใจ หลังจากทำความเคารพองค์จักรพรรดิและไทเฮา นางก็ตามหลานชุ่ยไปทันใดนั้น ลานถงฮวาก็สว่างขึ้นมาก ทุกคนเงยหน้าเห็นเด็กผู้หญิงอายุราวเจ็ดแปดขวบห
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
“ไม่เป็นไร เช่นนั้นก็ให้นางอยู่ด้วยกันต่อไปเถอะ ช่วงนี้เราเข้ากันได้ดี นางอ่อนโยน มีน้ำใจและใฝ่เรียนใฝ่รู้ ข้าชอบนางมาก ดีที่มีนางอยู่ที่จวนแห่งนี้ ข้าจึงคลายความเบื่อลงไปได้บ้าง”สิ่งที่ฉู่เนี่ยนซีพูดนั้นเป็นความจริง ตอนแรกนางสงสัยในเจตนาของซุนจื่อซีที่ช่วยนางจากการตกน้ำ แต่ตอนที่นางตกจากรถม้า ซุนจื่อซีกลับไม่ห่วงตนเองและเอาตัวมารองรับนางไว้ ช่างเป็นสตรีที่จิตใจงามอย่างแท้จริงทันใดนั้น ท้องฟ้าก็สว่างไสวไปด้วยดอกไม้ไฟ ส่องแสงไปทั่วทุกสารทิศ ราวกับแสงสว่างของรุ่งอรุณส่องขึ้นมาจากความมืดมิดประกายแสงนั้นส่องสว่างราวกับหมู่ดาวที่โอบล้อมภูเขาและแม่น้ำอันกว้างใหญ่ที่กระแสน้ำเชี่ยวกราก รวมไปถึงป่าอันงดงามและที่ราบอันไร้ขอบเขต ทำให้ความขุ่นข้องในใจของคนสองคนจางลง และคนทั้งคู่ก็ยังได้มองดูความยิ่งใหญ่ที่พร่างพราวนี้ไปด้วยกันณ พระตำหนักเจาฮุย ซุนจื่อซีกำลังร่ายรำอย่างงดงามดุจนางสวรรค์ หลังจากการแสดงสิ้นสุดลง ผู้คนในโถงยังคงตกอยู่ในภวังค์องค์จักรพรรดิทรงปรบมือใหญ่แล้วหันไปหาไทเฮาพร้อมรอยยิ้ม “ทักษะการร่ายรำของจื่อซีดีขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนว่านางจะฝึกฝนอย่างหนักและลำบากไม่น้อย เป็นเสด็จแม่
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
ดวงจันทร์ในค่ำคืนนี้ถูกบดบังด้วยเมฆหนาทึบ จนแทบมองเห็นแสงสว่าง เช่นนี้เขาเห็นดวงจันทร์ที่สุกสกาวที่สุดที่ว่านั่นจากที่ใดกัน?“ท่านอ๋องชื่นชมดวงจันทร์ได้อย่างไรหรือ?”ฉู่เนี่ยนซีมองดูแสงสีเหลืองจาง ๆ ที่ขอบฟ้านั้น อย่างกับมันถูกขัดถูจนไร้ซึ่งความแวววาวเย่เฟยหลีทัดผมฉู่เนี่ยนซีไว้ข้างหลังใบหูของนาง พลางพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “เพราะดวงจันทร์ที่สุกสกาวที่ว่านี้ไม่ใช่ดวงจันทร์ดวงนั้น”ฉู่เนี่ยนซีหันมาสบตาที่เป็นประกายของเย่เฟยหลี มือที่ค้างเติ่งในตอนแรกเลื่อนมาตรงแก้มของนาง เย่เฟยหลีรู้สึกได้ถึงความร้อนที่ส่งผ่านมายังฝ่ามือ เขาคลี่ยิ้มออกมาเพราะรู้ว่าฉู่เนี่ยนซีกำลังเขินอาย“ข้าได้ยินจากน้องเจ็ดว่าเจ้าคิดว่าซุนจื่อซีกับข้าเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมากหรือ?”เย่เฟยหลีดึงนางเข้ามาในอ้อมแขน หางตาของเขาเห็นท่าทางหงุดหงิดของฉู่เนี่ยนซีพลางคิดว่าช่างน่าสนุกฉู่เนี่ยนซีแอบด่าทอเย่ฉงเฉิงในใจว่าเป็นคนที่ไม่น่าเชื่อถือ นางพูดความในใจออกไปเพียงนิดเดียวเขาก็นำไปบอกเจ้าตัวในพริบตาเสียอย่างนั้น“ก็คิดบ้าง เป็นบางครั้ง”ฉู่เนี่ยนซีกะพริบตาและพยายามอย่างมากเพื่อรักษาท่าทางสงบนิ่งอย่างเคย นางไม่สามารถปฏิเส
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
เย่เฟยหลีเหลือบมองอีกฝ่าย “เจ้าว่าเจ้ารู้จักข้าดีที่สุดไม่ใช่หรือ?”“แต่พี่สะใภ้สามไม่รู้จักท่านดีเท่าข้า หากมีเรื่องเข้าใจผิดกันก็ควรรีบแก้ไขเสียดีกว่า ไม่อย่างนั้นข้าก็ช่วยท่านไม่ได้”เมื่อได้ยินเสียงดนตรีดังมาจากพระตำหนักเจาฮุย เขาก็รู้ได้ทันทีว่างานเลี้ยงได้เริ่มขึ้นแล้ว เย่เฟยหลีจึงให้เย่ฉงเฉิง เรียกฉู่เนี่ยนซีมาที่นี่เพราะเขามีเรื่องจะพูดกับนางเย่ฉงเฉิงรับคำสั่งแล้วจากไป ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องจัดงาน เขาก็เห็นซุนจื่อซีกำลังร่ายรำอยู่อย่างอ่อนช้อย นางอยู่ในชุดกระโปรงสีแดงราวกับดอกเหมยที่กำลังบานสะพรั่งอยู่ท่ามกลางหิมะขาว ส่งกลิ่นหอมฟุ้งเขาหันไปด้านข้างและกระซิบกับฉู่เนี่ยนซี “พี่สะใภ้สาม พี่สามกำลังรอท่านอยู่ไม่ไกลจากทางเหนือของ พระตำหนักเจาฮุย ท่านรีบไปเถิด”ฉู่เนี่ยนซีเหลือบมองเย่ฉงเฉิงอย่างสงสัยและบอกให้เสี่ยวเถารออยู่ที่นี่ หากใครถามหาก็บอกว่านางออกไปเดินรับลมข้างนอกให้สร่างเมาในห้องจัดงาน ซุนจื่อซีออกท่วงท่าราวกับต้นหลิวที่กำลังแผ่กิ่งก้านสาขาอย่างเพลินใจ ชายแขนเสื้อในมือของนางกระพือเบา ๆ แขนเรียวยาวใต้เสื้อคดเคี้ยวราวกับดอกบ๊วยแดงที่ล่องลอยในอากาศแต่ไม่ว่านางจะพย
