บทที่ 88

“อะไรกันเพคะ? พระองค์ทรงเฉลียวฉลาดเป็นอย่างมาก ปกติพระองค์ไม่ใช่คนที่ตำหนิกล่าวโทษอะไรกับเรื่องเล็กน้อยแค่นี้เลยนี่เพคะ” ในขณะที่พูดนางก็หยิบปลาขึ้นมากัดอีกคำหนึ่ง และกินมันเข้าไป

องค์จักรพรรดิเมื่อได้เห็นนางทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ก็ได้คีบอาหารขึ้นมากินตามนาง

ฉู่กุ้ยเฟยที่มองอยู่ด้านข้าง ไม่รู้ว่านางกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ในแววตาของนางนั้นเต็มไปด้วยความเศร้าโศกดำดิ่ง

หลังจากที่ฉู่เนี่ยนซีทานอาหารเสร็จ ก็ถูกฉู่กุ้ยเฟยดึงตัวมาคุยเรื่องครอบครัวของนาง

เวลาค่อย ๆ ผ่านไปทีละนิด ฉู่เนี่ยนซีก็คำนวนเวลา ก่อทูลลาองค์จักรพรรดิและฉู่กุ้ยเฟยกลับไปยังสำนักหมอหลวง

เมื่อเข้ามาในสำนักหมอหลวง ทุกคนก็มาล้อมรอบตัวนาง

“พวกท่านรู้คำตอบแล้วหรือ? ข้าเตรียมทองคำหนึ่งร้อยตำลึงไว้ให้เรียบร้อยแล้ว!” ฉู่เนี่ยนซีกินและดื่มจนอิ่ม แม้แต่เสียงพูดของนางก็ดังขึ้นมาเล็กน้อย

ใบหน้าของทุกคนล้วนโศกเศร้าและส่ายหน้าด้วยความผิดหวัง

“พระชายาหลี ข้านั่งคิดนอนคิดมาตลอดเที่ยงแล้ว แต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่านี่คือสมุนไพรอมฤตอะไร”

“ไม่รู้เหรอ? เป็นไปได้ยังกัน?” ฉู่เนี่ยนซีมีท่าทีตกใจอย่างมาก ก่อนจะหันมาพูดกับทุกคนในที่นี้ “พวกท่า