บทที่ 436

แม้ว่าฉู่เนี่ยนซีจะสงสัย แต่สีหน้าของนางก็สงบราวกับน้ำแข็ง นางยืนขึ้นพลางก้าวไปหาฮูหยินเหยียน “ฮูหยินเหยียน ไม่ทราบว่า…”

ทันใดนั้นฮูหยินเหยียนก็ยกฝ่ามือขึ้นหมายจะฟาดลงไปบนหน้าของฉู่เนี่ยนซี แต่ฉู่เนี่ยนซีคว้ามือของนางเอาไว้ได้อย่างรวดเร็วด้วยสายตาและมือที่ว่องไว

ดวงตาของฉู่เนี่ยนซีเต็มไปด้วยความโกรธ น้ำเสียงของนางฟังราวกับลมฤดูหนาวที่เยือกเย็นผสมกับน้ำแข็งและหิมะ “ฮูหยินเหยียน นี่หมายความเช่นไร? ท่านจะตบข้า ท่านรู้ถึงผลที่ตามมาหรือไม่?”

“จะมีผลอะไรตามมาล่ะ?! ข้าก็นึกว่าท่านเป็นสตรีบริสุทธิ์ คิดว่าบุตรีที่ถูกเลี้ยงดูโดยตระกูลฉู่จะเป็นคนดี แต่นึกไม่ถึงเลยว่าท่านจะชั่วร้ายไม่ต่างกับงูพิษเช่นนี้!”

ใบหน้าของฮูหยินเหยียนถูกปกคลุมไปด้วยเมฆดำ ดวงตาของนางมีฟ้าแลบและฟ้าร้องปะทุอยู่ในนั้น นางมองฉู่เนี่ยนซีด้วยความโกรธมากยิ่งขึ้น

“เพียงคำพูดที่ท่านพูดมา ข้าก็สามารถทำให้ท่านถูกลงโทษในข้อหาใส่ความกันได้เลย”

ฉู่เนี่ยนซีเหวี่ยงมือของฮูหยินเหยียนออกไป ดวงตาที่สดใสของนางมีประกายเย็นชาราวกับนางกำลังจะแช่แข็งอีกฝ่ายในน้ำแข็งและหิมะ

“ใส่ร้ายหรือ? สมแล้วที่เป็นพระชายาหลี ช่างเป็นแผนที่ดี! ข้านึกว่ากา