แชร์
บทที่ 437
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 438
เมื่อฉู่เนี่ยนซีและเป่าจูกลับไปยังหอนอนของเหยียนจือซิน ก็เห็นสาวใช้ห้าคนและสตรีมีอายุอีกสองคนยืนอยู่ในห้องโถงฮูหยินเหยียนโบกผ้าไหมให้คนเหล่านั้นไปหาฉู่เนี่ยนซี พลางพูดอย่างเย็นชา “ทุกคนที่ทำงานรับใช้ในเรือนของซินเอ๋อร์อยู่นี่แล้วเพคะ”ฉู่เนี่ยนซีเงยหน้ามองเป่าจู ส่งสัญญาณให้นางกลับไปรวมกลุ่มฉู่เนี่ยนซีสังเกตสีหน้าของทุกคน บนใบหน้าของพวกเขามีความสงสัยมากกว่าความตื่นตระหนกหรือความกลัวใดใดฉู่เนี่ยนซีมีความสงสัยที่คลุมเครืออยู่ในใจ แต่ถึงเป็นเช่นนั้นนางก็ยังคงถามอย่างสง่าผ่าเผย “ใครที่เป็นคนทำให้รีบก้าวออกมาจะดีกว่า หากข้าสืบเจอเอง ข้าจะไม่ปล่อยคนผู้นั้นไปง่าย ๆ แน่”สาวใช้สูงอายุคนหนึ่งก้าวออกมาตอบด้วยความเคารพว่า “ทูลพระชายา คนรับใช้เหล่านี้ล้วนเป็นคนเก่าคนแก่ที่อยู่กับคุณหนูมามากกว่าสิบปี พวกเขาจะทำสิ่งที่เป็นการทรยศเช่นนั้นได้อย่างไรเพคะ?”“ยื่นมือออกมา”เดาว่าสมุนไพรคงจะเพิ่งถูกโยนทิ้งไปเมื่อเช้านี้เองเนื่องจากถูกเรียกมาที่นี่อย่างกะทันหันจึงไม่มีเวลาล้างมือ ยิ่งไปกว่านั้น นางยังมีประสาทรับกลิ่นที่เฉียบคม นางสามารถบอกได้ว่าพวกนางคนใดได้สัมผัสสมุนไพรอะไรมาบ้างหรือไม่หลังจ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 439
เหยียนจือซินก็พูดตำหนิฮูหยินเหยียนเช่นกัน“ท่านแม่ใจร้อนเกินไป ข้าเพิ่งจะออกมาได้ไม่นานท่านก็รีบรุดไปที่จวนอ๋องหลีเพื่อกล่าวหาผู้อื่นเกินจริงเช่นนั้น”เหยียนจือซินเดินมาหาฉู่เนี่ยนซีพลางคำนับและกล่าวอย่างรู้สึกผิด “พระชายาหลี แม้ท่านแม่ของหม่อมฉันจะใจร้อน แต่จริง ๆ แล้วนางไม่มีเจตนาไม่ดีใดใด นางแค่รักหม่อมฉันมาก ในเมื่อตอนนี้เรื่องกลายเป็นเช่นนี้แล้ว พระชายาหลีก็ทรงอย่าถือโทษโกรธนางเลยนะเพคะ”ฉู่เนี่ยนซีไม่รู้สึกโกรธอีกต่อไปเมื่อนางได้ยินเสียงอันนุ่มนวลคล้ายขี้ผึ้งของเหยียนจือซิน ขณะที่กำลังจะพูดตอบ หูของนางก็กระตุก ทำเอานางหันหน้าไปมองที่ประตู ซึ่งนางจำได้ว่านั่นเป็นเสียงของเสี่ยวเถาที่กำลังอยู่ข้างนอก“นั่นใคร?!”มีเสียงตะโกนวุ่นวายอยู่ข้างนอกจากเสี่ยวเถากับสาวใช้คนหนึ่งผสมปนเปกัน “อย่าวิ่ง จับนางไว้!”0 และเสียงของเด็กสาว “ปล่อยข้านะ ปล่อยข้า” เมื่อทุกคนเปิดประตูมองออกไปข้างนอก ก็พบว่าเสี่ยวเถาและสาวใช้กำลังจับเด็กสาวเอาไว้หลังจากที่เห็นฉู่เนี่ยนซี เสี่ยวเถาก็พูดอย่างเคร่งขรึม “พระชายา นางยืนลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่ที่ประตูไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรเพคะ”ในหัวใจของฮูหยินเหยียนเต็มไปด้วยไ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 440
“เจ้ากำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร?!”เสี่ยวเถากดดันอิ๋นหลิงมากขึ้นอีกเล็กน้อยแล้วตะโกนใส่นางด้วยความตกใจ“ท่านไม่จำเป็นต้องมาบอกใบ้ว่าข้าไม่ควรพูดความจริง เพียงแต่ข้าคาดไม่ถึงว่าพระชายาหลีจะเหยียบศพของข้าเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากฮูหยินเหยียน ตอนนี้เรื่องต่าง ๆ ได้เกิดขึ้นแล้ว ข้าไม่จำเป็นต้องปกปิดมันแทนพระชายาหลีอีกต่อไป!”อิ๋นหลิงหันไปมองฮูหยินเหยียนด้วยสีหน้าขุ่นเคือง“ฮูหยิน พระชายาหลีทนไม่ได้ที่จะเห็นคนอื่นมีชีวิตที่ดีกว่านาง นางจึงสั่งให้ข้าวางยาคุณหนูด้วยเจตนาร้าย และจงใจส่งคนออกไปพูดอะไรบางอย่างกับป้าฟางเพื่อคลายข้อสงสัยที่มีต่อนาง“ฮูหยิน ข้าไม่เคยทำสิ่งที่เป็นอันตรายเช่นนี้มาก่อน ข้าเลยกลัวมาก จึงไปที่ประตูเพื่อแอบฟัง คาดไม่ถึงว่า… คาดไม่ถึงว่าพระชายาจะใช้ข้าตัดปัญหา ฮูหยิน อิ๋นหลิงไม่มีทางพิสูจน์ความบริสุทธิ์ได้จริง ๆ ดังนั้น…”ก่อนที่อิ๋นหลิงจะพูดจบนางไม่รู้ว่ามีพลังจากไหนปะทุออกมาจากทั่วทั้งร่างกายของนางจนหลุดจากการจับกุมของเสี่ยวเถา พาร่างของนางไปกระแทกกับเสาสีแดงหนาที่อยู่ข้าง ๆ อย่างเต็มแรง อิ๋นหลิงล้มลงกับพื้นแล้วหมดลมหายใจทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างหวาดกลัวและตกตะ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 441
หลังจากแจ้งทุกอย่างแล้ว ฉู่เนี่ยนซีก็มาหยุดอยู่ตรงประตูมองคราบเลือดที่ชัดเจนบนเสา ในใจของนางมีร่องรอยของความโกรธ อีกทั้งยังมีสายตาที่น่ากลัวอย่างสุดซึ้งฉายแววออกมา“เหตุใดเจ้าถึงต้องทำเรื่องนี้เพื่ออ๋องเหลียนด้วยนะ คนเช่นนั้นพูดอะไรเชื่อถือได้เสียที่ไหน”นางมองฮูหยินเหยียน น้ำเสียงของนางเย็นชาราวกับน้ำแข็งสูงเก้าศอก “ฮูหยินเหยียน หากข้าอยากจะทำร้ายใครสักคนจริง ๆ ข้าก็สามารถทำให้พวกเขาทรมานได้โดยใช้เพียงเข็มเงิน ข้าจะคิดการใหญ่อ้อมโลกขนาดนี้ เพียงเพื่อทำร้ายใบหน้าของจือซินน่ะหรือ? ข้าเป็นพระชายาผู้ซื่อตรงและเที่ยงธรรม คงไม่สามารถใช้วิธีการที่น่ารังเกียจและซับซ้อนเช่นนี้ได้หรอก”“วันนี้ข้าขอประกาศไว้ตรงนี้ว่าข้าไม่สนใจหมาบ้าอย่างอ๋องเหลียนอะไรนั่นแม้แต่น้อย แม้ว่าเขาจะยืนอยู่ตรงหน้าข้าในตอนนี้ ข้าก็กล้าพูดเช่นนี้ต่อหน้าเขา ฮูหยินเหยียน ผู้ที่อยู่เบื้องหลังต้องการสร้างความร้าวฉานระหว่างตระกูลเหยียน จวนอ๋องหลีและตระกูลฉู่ ข้าหวังว่าท่านจะคิดอย่างรอบคอบ”ฉู่เนี่ยนซีทิ้งคำพูดทั้งหมดไว้แล้วให้เสี่ยวเถากลับไปตามอวี๋หนานที่จวนอ๋องหลี ส่วนนางและฮูหยินเหยียนก็ไปห้องหนังสือของตระกูลเหยียนใต้
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 442
“เจ้ายังจำเด็กหนุ่มที่มาจวนของเราเมื่อเดือนที่แล้วได้หรือไม่ เขาเป็นคนซื่อสัตย์และมีแรงบันดาลใจ พรสวรรค์ของเขาก็อยู่ในลำดับต้น ๆ เขาเคยพบซินเอ๋อร์สองครั้ง ข้ารู้สึกว่าว่าซีเอ๋อร์ดูเหมือนจะมีใจให้เขาอยู่บ้าง ข้าจึงไปถามเด็กนั่นเป็นการส่วนตัว และดูเหมือนว่าเขาเองก็สนใจซินเอ๋อร์ เหตุใดเราไม่ลองแยกกันไปถามเด็กทั้งสองดูล่ะ…?”“นายท่าน ท่านอ๋องหลีเสด็จมาขอรับ” ชายหนุ่มคนหนึ่งประกาศขึ้นที่ประตูเมื่อฉู่เนี่ยนซีได้ยินคำว่าท่านอ๋องหลีก็ลุกขึ้นยืนทันที ฮูหยินเหยียนก็เปิดประตูและกล่าวกับชายหนุ่มคนนั้นว่า “รีบเชิญท่านอ๋องหลีไปที่ห้องโถงใหญ่ แล้วนำชาดี ๆ ไปถวายให้พระองค์”“ขอรับ”ฮูหยินเหยียนมองไปที่ฉู่เนี่ยนซีและทำท่าทางเชิญ “ชายาหลี ในเมื่อท่านอ๋องหลีมาที่นี่แล้วงั้นเราก็ไปด้วยกันเถิด”“ตกลง” ฉู่เนี่ยนซีรู้ว่าเย่เฟยหลีมาที่นี่เพราะนาง ดังนั้นนางจึงคิดที่จะไปพบเขาพร้อมกันฮูหยินเหยียนและฉู่เนี่ยนซีกำลังจะออกไปห้องโถงใหญ่ เหยียนจือซินยืนน้ำตาคลอเบ้าอยู่ที่หน้าประตูและเกือบจะชนเข้ากับทั้งสอง นางคุกเข่าลงและมองใต้เท้าเหยียนอย่างอ้อนวอนพลางร้องไห้ “ท่านพ่อ ลูกไม่อยากแต่งกับท่านอ๋องเหลียน ได้โปรด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 443
หลังจากที่ฉู่เนี่ยนซีทานอาหารกลางวันเรียบร้อยแล้ว อวี๋หนานก็รีบกลับจากบ้านพ่อแม่ของอิ๋นหลิง และรายงานกับฉู่เนี่ยนซีว่า “นายหญิง กระหม่อมกำลังจับตาดูทั้งคู่อยู่ แม้ว่าจะไม่เห็นพวกเขาติดต่อกับใคร แต่ได้ยินมาว่าพวกเขาได้รับเงินจำนวนมากพ่ะย่ะค่ะ และมีการคุยกันเรื่องการซื้อเรือนและข้าทาส กระหม่อมคิดว่าพวกเขาคงพบกันก่อนที่กระหม่อมจะไปถึงพ่ะย่ะค่ะ”ดูเหมือนจะเป็นข้อตกลงที่ใช้ชีวิตลูกสาวเข้าแลกกับความมั่งคั่งของพ่อแม่ฉู่เนี่ยนซีสาปแช่งในใจ ‘ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของพวกเขาถูกสุนัขกินไปแล้วงั้นหรือ?’วันรุ่งขึ้น เย่เฟยหลีออกจากท้องพระโรง กลับมายังจวนของอ๋องหลีเมื่อเห็นฉู่เนี่ยนซีกำลังคัดแยกวัตถุดิบยา เขาจึงถามถึงสรรพคุณทางยาดังกล่าว เมื่อได้ยินว่ายาเหล่านี้เตรียมไว้สำหรับเหยียนจือซิน เขาก็นั่งข้างฉู่เนี่ยนซีและทัดผมของนางที่ตกลงมาขึ้นไว้ข้างหูเย่เฟยหลีกล่าวขึ้นอย่างอ่อนโยน “มีสองเรื่อง หนึ่งคือใต้เท้าเหยียนไปหาเสด็จพ่อ เขาบอกว่าบุตรสาวของเขาได้หมั้นหมายไว้กับบุรุษอื่นแล้ว แต่เขายังลังเลเรื่องที่จะให้บุตรสาวออกเรือน ดังนั้นจึงขอเวลาก่อน เมื่อถึงเวลา เขาจะส่งจอกสุรามงคลให้กับเสด็จพ่อด้วยตั
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 444
“ข้าต้องไปท้องพระโรงแล้ว ไม่เช่นนั้นจะสายเอาได้”เตาใหญ่ในความฝันพูดได้ และเสียงของเขาก็ฟังดูคุ้นเคยเป็นพิเศษฉู่เนี่ยนซียังคงสับสนว่าเหตุใดเตาผิงต้องไปท้องพระโรงด้วย แต่เมื่อคิดว่าไม่ควรรั้งเตาผิงไว้ นางจึงยอมปล่อยเตาผิงไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจนักจนเมื่อมีเสียงเอี๊ยดของประตูดังขึ้น ลมหนาวด้านนอกก็เริ่มพัดเข้ามา ไม่รู้ว่านางตื่นเพราะลมหนาว หรือตื่นเพราะเสียงดังรบกวนกันแน่ฉู่เนี่ยนซีลืมตาขึ้นอย่างง่วงงุน และทันใดนั้นนางก็ได้สติ ‘หา? เตาผิงที่กอดเมื่อคืนคือเย่เฟยหลีอย่างนั้นหรือ?’“เสี่ยวเถา” ฉู่เนี่ยนซีร้องเรียกด้วยเสียงแหบแห้ง หลังจากรออยู่พักหนึ่งจึงได้เห็นเสี่ยวเถาวางเตาไฟสีแดงไว้ข้าง ๆหลังจากที่เสี่ยวเถาไล่ให้คนออกไป นางก็เข้ามาหาฉู่เนี่ยนซีด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อและถามนางว่าจะลุกเลยหรือไม่ ฉู่เนี่ยนซีจ้องไปที่แก้มแดง ๆ ของนางแล้วถามขึ้นว่า “เหตุใดเจ้าจึงหน้าแดงนัก?”เสี่ยวเถารู้สึกอับอายจนพูดไม่ออกอยู่เป็นเวลานาน ฉู่เนี่ยนซีคิดว่าเสี่ยวเถามีคนที่นางชอบ ความอยากรู้อยากเห็นจึงถูกปลุกขึ้น และกดดันให้เสี่ยวเถาพูดออกมา“ก่อนที่ท่านอ๋องจะออกจากจวน พระองค์กำชับบ่าวให้พระชายาเสวยอาห
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 445
ฉู่เนี่ยนซีสัมผัสใบหน้าของบุคคลในภาพวาด รู้สึกปิติและซาบซึ้งมากนางมีหน้าตาเช่นนี้นี่เอง เดิมทีคิดว่าตัวเองมีโอกาสได้รูจักมารดาจากคำที่คนอื่นเล่าให้ฟังเพียงเท่านั้นเย่เฟยหลีสังเกตเห็นอารมณ์อันอ่อนไหวของฉู่เนี่ยนซี จึงยืนอยู่ข้างนาง มองดูบุคคลในภาพวาดด้วยกันกับนางแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ตามหลักแล้ว ข้าควรเรียกนางว่าท่านแม่ยาย นางเสียชีวิตจากการคลอดบุตรในวันที่เจ้าเกิดไม่ใช่หรือ? เจ้ายังไม่เคยกราบไหว้ดวงวิญญาณของนางเลย เหตุใดวันนี้ไม่ไปกราบไหว้นางเสียหน่อยเล่า?”ฉู่เนี่ยนซีหันศีรษะไปมองเย่เฟยหลี รู้สึกอบอุ่นเล็กน้อยกับความใส่ใจของเขา นางพยักหน้าและออกเดินทางไปยังจวนเสนาบดีฉู่พร้อมกันกับเขาบนรถม้า เย่เฟยหลี่หยิบกล่องเล็ก ๆ ออกมาจากกระเป๋าตรงแขนเสื้อแล้วมอบให้ฉู่เนี่ยนซี แววตาของเขาดูไม่สบายใจเล็กน้อย “นี่คือของขวัญวันเกิดจากข้า เจ้าลองเปิดดูสิว่าชอบหรือไม่”หลังจากที่ฉู่เนี่ยนซีเปิดมันออก นางก็เห็นปิ่นหยกที่ขาวใสราวกับหิมะอยู่ภายใน ลวดลายของดอกฮวานฮวา*ถูกแกะสลักไว้อย่างประณีต เมื่อสูดดมกลิ่นพบว่ามีกลิ่นหอมจาง ๆ เจืออยู่เล็กน้อยนางดึงปิ่นปักผมบนศีรษะออก พลางคลำหาจุดเพื่อสอด
บทล่าสุด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
