บทที่ 316

“แม้ว่าข้าจะเป็นพระชายาหลี แต่หอการแพทย์ก็เปิดทำการด้วยตัวตนของซีซานเซิง ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับใคร และไม่อยู่ภายใต้อำนาจของราชสำนัก เจ้าไม่จำเป็นต้องทำตัวแปลกแยกกับเย่เหลียนและคนอื่น ๆ เพราะข้าที่มีตัวตนในฐานะพระชายาหลี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตั้งแต่ต้นจนจบ เราก็เป็นเพียงเรา”

ฉู่เนี่ยนซีรู้อย่างชัดเจนว่าก้าวต่อไปของตัวเองจะเป็นอย่างไรและนางก็รู้ด้วยว่าทุกสิ่งในโลกเป็นเพียงเรื่องของผลกำไร จะมีสัมพันธ์กับเย่เฟยหลีหรือเย่เหลียนก็ล้วนไม่ต่างกัน ตราบใดที่เป็นผลดีสำหรับนาง

“ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะวางตัวเป็นกลาง”

หมอเทวดาเฮ่อหลานมองใบหน้าอันสงบนิ่งของฉู่เนี่ยนซีราวกับว่าเขากำลังมองดูทะเลอันไร้ขอบเขต ที่บนพื้นผิวนั้นเขาสามารถมองเห็นทุกสิ่งได้อย่างรวดเร็ว แต่ในความเป็นจริง การต่อสู้ที่สิ้นหวังและทุก ๆ สิ่งล้วนถูกปกปิดด้วยทะเลอันนิ่งสงบ

เย่เฟยหลีและคนอื่น ๆ มาถึงเขื่อนที่พัง พวกเขายืนอยู่บนฝั่งและฟังเสียงน้ำเชี่ยวกราก ได้แต่มองดูน้ำท่วมสกปรกที่ไหลไปข้างหน้าราวกับสัตว์ร้าย เย่เฟยหลีตะโกนเสียงดังเพื่อให้เจ้าเมืองได้ยิน “ไปเกณฑ์คนหนุ่มสาวที่ไม่เจ็บป่วยมาที่นี่ เราต้องการคนจำนวนมาก!”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

เย