บทที่ 857

สองวันให้หลัง พวกหยุนเจิงหาเจอชนเผ่าอีกแห่ง

วันที่สอง พวกเขาโจมตีสองชนเผ่าติดต่อกัน

เนื่องจากกองทัพหน้าของพวกเขาล้วนแต่งการเป็นชาวเป่ยหวน คนของสองชนเผ่าจึงไม่ได้ป้องกันพวกเขา นั่นทำให้การโจมตีของพวกเขาราบรื่นเป็นพิเศษ

ต่อสู้สองสนาม พวกเขาล้มตายในสนามรบไม่ถึงร้อยคน

หลังจากแบ่งกองหน้าและกองหลัง คนบาดเจ็บสาหัสสองร้อยกว่าคนก็ถูกพวกเขาพาไปด้วย

กองหน้ารับผิดชอบโจมตี กองหลังรับผิดชอบบรรทุกเสบียงที่ได้มาและคนบาดเจ็บหนัก

เสบียงและสิ่งของที่พกพาไปได้สะดวกก็นำไป หากไม่สะดวกพกพา เผาทั้งโดยตรง

ส่วนวัวแพะของชนเผ่าเหล่านั้น พวกเขาฆ่าทั้งหมด

พวกเขาไม่เอาไป ก็ไม่อาจเหลือทิ้งไว้ให้เป่ยหวน

ตีกันมาสองวัน พวกเขาได้รับเกราะมาอีกไม่น้อย

ทุกวันนี้ ภายในกองหนึ่งหมื่นสองพันคนของพวกเขา มีคนแต่งกายเป็นชาวเป่ยหวนแล้วห้าพันคน

สายัณห์ยามตะวันรอน ฉินชีหู่นำทหารโจมตีชนเผ่าเป่ยหวนอีกครั้ง

รอจนหยุนเจิงนำทัพหลังมาถึง พวกฉินชีหู่ได้เก็บกวาดสนามรบแล้ว

หยุนเจิงเพิ่งมาถึง ฉินชีหู่มาหาด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“เจ้าเดาสิ นี่คือชนเผ่าของใคร?”

ฉินชีหู่กระพริบตา ถามหยุนเจิงด้วยรอยยิ้มร้าย

“ข้าจะรู้ได้เช่นไ