Share

บทที่ 862

“ดำปี๋ทั้งแถบ มองไม่ชัด แต่อย่างน้อยมีคนนับหมื่น!”

สายสืบตอบอย่างรีบร้อน

คนนับหมื่น?

ในใจเจียเหยาเศร้าโศก

แค่ต่อกรกับกองทหารม้าของพวกหยุนเจิง นางยังไม่มีความมั่นใจว่าจะชนะเลย

ตอนนี้กองหนุนนับหมื่นมาถึงอีก?

เจียเหยากำหมัดแน่น ตัวสั่นไม่หยุด

เนิ่นนาน เจียเหยาปล่อยมือลงอย่างห่อเหี่ยว คำรามด้วยความโศกเศร้า “กองทัพ...ล่าถอย!”

ตอนที่กล่าวคำว่า “ล่าถอย” ออกมา เจียเหยาแทบกระอักเลือด

มันเทศดินเหล่านั้น ถูกกำหนดว่านำกลับมาไม่ได้แล้ว!

หยุนเจิง!

บัญชีนี้ ข้าจะคิดบัญชีกับเจ้าไม่ช้าก็เร็ว!

เจียเหยาถอยทัพอย่างรวดเร็วด้วยใจที่ไม่ยินยอม

ระหว่างที่ล่าถอย เจียเหยายังไม่ลืมหันหัวกลับมา มองหยุนเจิงด้วยความเครียดแค้นจากที่ไกลๆ

แม้จะเห็นใบหน้าของหยุนเจิงไม่ชัด แต่นางแทบจะล็อกสายตาไว้ที่หยุนเจิงที่อยู่หน้าขบวน

“เห้อ นึกไม่ถึงว่าพวกเขาจะล่าถอยแล้ว?”

มองดูทหารม้าเป่ยหวนที่ล่าถอยราวกับกระแสน้ำ เสิ่นลั่วเยี่ยนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดปกติ

พวกเขาเตรียมจะที่จะสู้ตายในสนามรบแล้ว นึกไม่ถึงว่ากองทัพศัตรูจะถอยแล้ว?

หยุนเจิงรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง

เจียเหยาไม่ใช่เล่นถึงชีวิตหรือ?

เหตุใดจู่ๆ ก็ถอยแล้วล่ะ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status