เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 868
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-09-07 17:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 869
ตอนกลางคืน หยุนเจิงกับโปหลวนสนทนากันอยู่นานนอกจากทำความเข้าใจสถานการณ์ภายในเป่ยหวนกับโปหลวนแล้ว หยุนเจิงยังช่วยออกความคิดเห็นบางอย่างให้โปหลวนวันที่สอง สีฟ้าเริ่มสว่าง หยุนเจิงสั่งให้คนของนักรบภูตสิบแปดคุ้มกันพวกโปหลวนจากไปก่อนออกเดินทาง โปหลวนรับประกันสาบานว่าภายในสิบวัน จะเรียกระดมกองกำลังเก่าให้ได้สามหมื่นคนขึ้นไปหยุนเจิงไม่รู้ว่าจะเชื่อใจโปหลวนได้เท่าใดแต่ในเมื่อโปหลวนกล่าวเช่นนี้แล้ว เขาก็ทำได้แค่เลือกจะเชื่อโปหลวนมองดูพวกโปหลวนจากไป หยุนเจิงอดส่ายหน้าไม่ได้ไอคนชั่ว!ร่วมมือกับเขาตั้งแต่ต้นก็จบแล้ว?ตอนนี้ถูกคนคิดบัญชีจนหมดสภาพเช่นนี้ ต้องวิ่งมาหาเขาด้วยความอับจนหนทาง ให้ตายสินี่มันทรมานกันซ้ำไปซ้ำมา!ตอนนี้เขาไม่คาดหวังว่าโปหลวนจะทำงานใหญ่สำเร็จ แค่หวังว่าจะใช้โปหลวนสร้างความขัดแย้งภายในระหว่างพวกเขาขึ้นมาได้อีกทั้ง เขาทำได้เพียงให้ความร่วมมือกับโปหลวน ไม่อาจร่วมมือกันได้อย่างเปิดเผยหากคนเป่ยหวนรู้ว่าโปหลวนร่วมมือกับเขาแล้ว ไม่แน่แม้แต่กองกำลังเก่าของโปหลวนคงคิดจะฆ่าเขาเช่นกันช่างเถอะ!เอาตามนี้เถอะ!หากโปหลวนสามารถระดมกองกำลังเก่าสามหมื่นคนได้จริง ช่วยเห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-08องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 870
ฉินชีหู่พยักหน้า“รอเดี๋ยว!”หยุนเจิงเรียกฉินชีหู่ที่กำลังจะจากไป “ใช่แล้ว เจ้าส่งคนออกไปสำรวจหน่อย มาดูกันว่ามีจุดไหนที่น้ำตื้นและข้ามง่าย หรืออาจเป็นสถานที่แคบๆ ก็ได้!”แม่น้ำสายนั้นเป็นแม่น้ำสาขาของแม่น้ำไป๋สุ่ย แต่กลับขั้นกลางระหว่างชายแดนเว่ยและทุ่งหญ้ามู่หม่าหากมีสถานที่ที่สะดวกต่อการข้ามแม่น้ำ ต้องการไปยังทุ่งหญ้ามู่หม่าอีกครั้ง ก็ไม่จำเป็นต้องอ้อมแล้ว“ไม่มีปัญหา!”ฉินชีหู่ตอบอย่างสบาย……วันถัดไป หยุนเจิงเรียกเมี่ยวอินมาหาตัวเองแต่เช้า“เจ้ามีเรื่องใดจะพูดกับข้า?”เมี่ยวอินหัวหน้ามองหยุนเจิง กล่าวด้วยความรอยยิ้มสวยหยาดเยิ้ม “หรือจะบอกว่า เจ้าอยากหาสถานที่ไร้ผู้คนทำเรื่องเลวร้าย?”“เรื่องนี้ได้!”หยุนเจิงโอบเอวคอดกิ่วของเมี่ยวอิน จากนั้นก็ยิ้มร้าย “ไม่เช่นนี้ พวกเราลองดูตอนนี้เลย? บอกตามตรง ข้ายังนึกถึงรสชาติความอบอุ่นคราวนั้น...”“ถุย!”เมี่ยวอินตัดบทหยุนเจิงด้วยความเขินอาย “ในสมองเจ้า นอกจากต่อสู้หลอกคนแล้ว ที่เรื่องก็มีแต่เรื่องนี้แล้ว!”หยุนเจิงหัวเราะ “อาหาร ราคะ เป็นเรื่องธรรมชาติ!”“อย่าโลภ!” เมี่ยวอินมองเขาด้วยความโกรธและอาย จากนั้นก็ถาม “เจ้าต้องการพูด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-08องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 871
ประมุขใหญ่เป่ยหวนส่งทูตมา?หยุนเจิงลุกขึ้นยืนด้วยความรวดเร็วฮูเจี๋ยคิดจะทำสิ่งใด?ส่งทูตมาเจรจาสงบศึกหรือ?“ไปดูเถอะ!”หยุนเจิงหรี่ดวงตาเล็กน้อย พาเมี่ยวอินตามอวี๋ซื่อจงไปอย่างรวดเร็ว“สีหน้าเจ้าเหมือนมีบางอย่างผิดปกติ?”เดินไปได้สองก้าว หยุนเจิงสังเกตว่าสีหน้าของอวี๋ซื่อจงค่อนข้างผิดปกติ“ทูตที่ฮูเจี๋ยส่งมาก็คือแม่ทัพที่มอบตัวของต้าเฉียนเราฟางหยุนซื่อ!”อวี๋ซื่อจงกล่าวด้วยความดุร้าย “ข้าเห็นไอสวะนั่นแล้วก็อยากจะสับร่างมันเป็นหมื่นชิ้น!”“อ๋อ?”หยุนเจิงรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย “ว่ามา เรื่องราวเป็นเช่นไร?”อวี๋ซื่อจงพยักหน้า ค่อยๆ เอ่ยปากพูดฟางหยุนซื่อ เป็นคนเขตหยางในมณฑลเจียงครั้งหนึ่งเคยดำรงตำแหน่งนายพลระดับสามในกองทหารมณฑลทางเหนือ นับมีตำแหน่งสูงในกองทหารมณฑลทางเหนือแล้วต้าเฉียนพ่ายแพ้เมื่อหกปีก่อน มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างมากกับสวะฟางหยุนซื่อถ้าฟางหยุนซีไม่กบฏและยอมจำนนต่อศัตรู ทำให้ทั้งสองข้างของพวกเขาถูกเป่ยหวนตีได้อย่างง่ายดาย ต่อให้ต้าเฉียนพ่ายแพ้ ก็ไม่ถึงกับพ่ายแพ้ย่อยยับเช่นนี้ จักรพรรดิเหวินอาจจะไม่ถูกปิดล้อมพูดถึงสวะฟางหยุนซื่อผู้นี้ อวี๋ซื่อจงกัดฟันด้วยความเก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-08องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 872
เหล่าแม่ทัพที่ได้ยินข่าวกำลังหยอกล้อก่นด่าฟางหยุนซื่อสุนัขตัวนี้ เพื่อระบายความโกรธแค้นในใจหากไม่เห็นแก่สถานะทูตของฟางหยุนซื่อ ตอนนี้พวกเขาคงพุ่งไปจับเจ้าสวะนี่สับเป็นหมื่นชิ้นไปแล้วฟังคำพูดไม่น่าลื่นหูของเหล่าแม่ทัพ ฟางหยุนซื่อยังคงมีท่าทางสบายอกสบายใจในเมื่อเขาสวามิภักดิ์ต่อศัตรูทรยศบ้านเมือง จดจุบของภรรยาและลูกสาว เขาไม่ต้องคิดก็รู้สำหรับคนอย่างเขา ขอแค่เขามีชีวิตรอดก็พอแล้ว ภรรยาและลูกสาวจะมีจุดจบเช่นไร ล้วนไม่สำคัญในเมื่อต้องใช้ชีวิตเยี่ยงสัตว์ ก็ต้องมีจิตสำนึกเยี่ยงสัตว์แน่นอน ท่าทางไม่สะทกสะท้านของฟางหยุนซื่อเป็นเพียงการเสแสร้งเขารู้ว่าเหล่าแม่ทัพต้าเฉียนเหล่านี้เกลียดชังเขาเพียงใดเขาไม่กลัวคำดูถูกเหยียดหยามของแม่ทัพเหล่านี้ เขากลัวแต่ว่าคนเหล่านี้จะโกรธจนไม่เคารพกฎ จับเขาหั่นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจนกระทั่งหยุนเจิงเดินเข้ามาใกล้ ทุกคนจึงเปิดทางให้“ท่านอ๋อง!”ทุกคนพากันทำความเคารพหยุนเจิงโบกมือให้ทุกคน สายตาทอดมองฟางหยุนซื่อฟางหยุนซื่อดูไปแล้วเหมือจะอายุประมาณสี่สิบปี สีหน้าดูไม่เลว ดูท่าทางแล้ว อยู่ที่เป่ยหวนคงไม่เลวเลย“เจ้าคือฟางหยุนซื่อ?”หยุนเจิงมองค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-08องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 873
แม้ฟางหยุนซื่อจะไม่พอใจกับท่าทางของหยุนเจิง แต่ก็ไม่กล้ารีบร้อนหลังพยายามสงบสติอารมณ์ หยุนเจิงจึงเปิดปากพูด “ประมุขฮูเจี๋ยมีความต้องการแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับต้าเฉียน ให้องค์หญิงต้าเฉียนแต่งงานกับท่านอ๋อง หวังว่าต้าเฉียนกับเป่ยหวนจะหยุดการโจมตี สร้างความสัมพันธ์ที่ดีอีกครั้ง...”กล่าวจบ ฟางหยุนซื่อให้คนส่งหนังสือสมรสออกไปหยุนเจิงเรียกคนไปรับเอามาหยุนเจิงเปิดอ่าน ลูกตาหดลงอย่างควบคุมไม่อยู่เสิ่นลั่วเยี่ยนและเมี่ยวอินยื่นหน้ามาใกล้เงียบๆ บนใบหน้าเผยแววประหลาดใจเป็นหนังสือสมรถจริงด้วย!นี่คือหนังสือสมรสอย่างเป็นทางการ น่าเชื่อถือว่าคำพูดจากปากเจียเหยามากฮูเจี๋ยต้องการแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับต้าเฉียนจริงหรือ?ใช้การแต่งงานแลกกับการเจรจาสงบศึกหรือ?หรือจะบอกว่า คิดจะใช้วิธีที่ทำกับโปหลวนมาใช้กับหยุนเจิง?อย่างหลังน่าจะมีความเป็นไปได้มากกว่ากระมัง?ถึงเช่นไร ทุกวันนี้เป่ยหวนก็ถูกตีจนกลายเป็นสภาพนี้แล้ว กล่าวได้ว่าทั้งหมดนี่ต้องขอบคุณหยุนเจิงฮูเจี๋ยไม่อยากเอาชีวิตหยุนเจิง นั่นก็ผิดปกติแล้ว!หยุนเจิงเก็บหนังสือสมรส กล่าวด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย “ในเมื่อประมุขใหญ่ฮูเจี๋ยส่งหนัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-09องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 874
หากเจียเหยาและฮูเจี๋ยคิดอยากถ่วงเวลาพวกเขา ดูเหมือน คงมีแค่เป้าหมายเดียว“โปหลวนไม่จำเป็นเรียกระดมกองกำลังเก่าให้มากพอ แต่พวกเขาอาจพบการกระทำของโปหลวนแล้ว!”หยุนเจิงพยักหน้า “ตอนนี้พวกเขาต้องการจัดการโปหลวนนั้นง่ายมาก แต่ก่อนหน้านั้นคือ พวกเราไม่ส่งทหารไปช่วยเหลือโปหลวน!”“ขอแค่ถ่วงเวลาพวกเราไว้ พวกเขาก็สามารถกำจัดโปหลวนได้อย่างรวดเร็ว ยุติความขัดแย้งภายใน!”“เจียเหยาก็พวกเราสงสัย จึงจงใจขอร้องข้าให้เอามันเทศดินครึ่งหนึ่งคืนให้นาง!”“นางอยากให้ข้าเข้าใจว่านี่เป็นการค้า ไม่ใช่แผนร้าย...”เมื่อได้ฟังการวิเคราะห์ของหยุนเจิง ทุกคนพยักหน้าเล็กน้อยอย่างควบคุมไม่อยู่หากโปหลวนทางนั้นทำงานสำเร็จแล้ว เจียเหยาและฮูเจี๋ยอาจทำเช่นนี้จริงถึงขั้นกล่าวได้ว่าจำเป็นต้องทำเช่นนี้!“ดังนั้น เจ้านัดเจียเหยาอีกสามวันให้หลังพบกันที่ทะเลสาบไป๋หลาง กำลังหลอกพวกเขาเช่นกัน?”เมี่ยวอินยกมุมปากยิ้มตอนแรกนางนึกว่าหยุนเจิงแอบตกลงกับเจียเหยาเป็นการส่วนตัว!เดิมนางคิดว่าช้ากว่านี้หน่อยจะชี้แนะกับหยุนเจิงว่าต้องทำใจว่าศัตรูมีแผนร้ายตอนนี้ดูเหมือนไม่จำเป็นแล้ว“แน่นอนว่าเป็นการหลอกพวกเขา!”หัวเราะยิ้ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-09องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 875
ออกจากชายแดนเว่ย ฟางหยุนซื่อควบม้ากลับไปอย่างบ้าคลั่งเพื่อการส่งทูตครั้งนี้ ประมุขฮูเจี๋ยมอบม้าล้ำค่าที่มีความทนทานแข็งแกร่งให้กับเขาฟางหยุนซื่อควบม้าไปตลอดทาง ในที่สุดหลังฟ้ามืดครึ่งชั่วยามก็มาถึงค่ายใหญ่ที่ตั้งอยู่ใต้เขาห่านป่าหวนกลับของประมุขฮูเจี๋ย ฟางหยุนซื่อเพิ่งเข้ามา ประมุขใหญ่ฮูเจี๋ยก็ถามสถานการณ์การทูตกับเขาอย่างอดใจรอไม่ไหวฟางหยุนซื่อไม่กล้าปิดบัง เล่าทุกขั้นตอนอย่างละเอียดแม้แต่ตอนที่เขาถูกคนต้าเฉียนพวกนั้นทำให้อับอายก็เล่าอย่างชัดเจนดูเหมือน ครั้งนี้เขาได้รับความไม่เป็นธรรมอย่างมากทว่า ประมุขฮูเจี๋ยไม่สนใจเรื่องที่เขาได้รับความไม่เป็นธรรมแม้แต่น้อยฟางหยุนซื่อเพิ่งกล่าวจบ ฮูเจี๋ยก็มองเจียเหยาที่อยู่ข้างกายเขาไม่เคยพบหยุนเจิง แต่คุ้นเคยกับชื่อหยุนเจิงเขานึกไม่ถึงเลยสักนิด จักรพรรดิเหวินที่ถูกพวกเขาทุบตีจนสูญเสียเกราะเมื่อหกปีก่อน จะมีลูกชายเช่นนี้ความอัปยศของจักรพรรดิเหวินเมื่อหกปีก่อน สุดท้ายก็ถูกลูกชายเขาคนนี้ล้างให้หมดแล้วทุกวันนี้ วิกฤตกาลกลับมาอยู่ฝั่งเป่ยหวนแล้วเป่ยหวนทางนี้ คนที่เข้าใจหยุนเจิงมากที่สุด ก็ไม่ใช่คนอื่นนอกจากลูกสาวสุดที่รักของเข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-09องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 876
ทว่าตั้งแต่เจียเหยานำทัพมา ก็พ่ายแพ้ติดต่อกันไม่ใช่หรือ?นางก็แค่แม่ทัพแพ้สงคราม มีสิทธิ์ใดมาพูดจากับเขาเช่นนี้?“ไม่กลัว?”เจียเหยามองไห่เจ๋อด้วยความเย็นชา “เจ้าไปถามทหารภายในค่ายเหล่านั้น ถามว่าพวกเขากลัวหยุนเจิงหรือไม่?”กองทัพเป่ยหวน ถ้วนกล่าวได้ว่าถูกหยุนเจิงโจมตีย่อยยับ!หยุนเจิงชื่อนี้ ในเป่ยหวนตอนนี้ กลายเป็นเหมือนฝันร้ายของคนจำนวนมากเมื่อกล่าวถึงหยุนเจิง คนมากมายในกองทัพก็รู้ถึงหวาดกลัวขอแค่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นหยุนเจิงนำทัพ ขวัญกำลังใจทหารของพวกเขาก็ลดลไปหลายส่วนแล้ว!เผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้น่ากลัวเช่นนี้ เขายังกล้าบอกว่าพวกเขาหน้ากลัวหมาป่า หลังกลัวเสือ?สมควรให้เขานำทัพด้วยตัวเองไปสู้กับหยุนเจิงสักครั้ง!“มีเพียงคนขี้ขลาดเท่านั้นที่จะกลัว!”ไห่เจ๋อถากถางเสียงเย็นอย่างไม่เห็นด้วย “หากเจ้ากลัว ก็กลับชนเผ่าของเจ้าไป! เสด็จพ่อตอนแรกหากให้ข้านำทัพไปยังสามเมืองชายแดน พวกเราจะตกอยู่ในสภาพนี้ได้เช่นไร?”“เจ้า...”ประโยคเดียวของไห่เจ๋อ จุดไฟโทสะของเจียเหยาได้ในพริบตานางจะฟังไม่ออกได้เช่นไร ไห๋เจ๋อกำลังโทษว่านางนำทัพได้ไม่ดี ทำให้เป่ยหวนตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย“เจ้าอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-09
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1398
หากมิใช่เพราะจักรพรรดิเหวินทรงเตือน เขาคงมิได้คำนึงถึงปัญหานี้เลย “พอแล้ว!” จักรพรรดิเหวินโบกพระหัตถ์ “ข้าจะออกเดินทางในไม่ช้า เจ้าอย่ามาติดตามข้าเลย ไปจัดการธุระของเจ้าเถิด!” “เสด็จพ่อจะเสด็จตอนนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ?” หยุนเจิงรู้สึกแปลกใจ“ข้าควรไปแล้ว! การปล่อยให้พี่สามของเจ้าติดอยู่ที่ฟู่โจวตลอดก็ไม่ดี” จักรพรรดิเหวินตรัสด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “เจ้าอย่ามาส่งข้าเลย ไปๆ มาๆ จะเสียเวลาไม่น้อย” “เอ่อ…” หยุนเจิงรู้สึกกระดากใจเล็กน้อย “ลูกขอส่งเสด็จพ่อออกจากด่านเถิดพ่ะย่ะค่ะ!” เขายังต้องไปที่ค่ายใหญ่บนเขาห่านป่าหวนกลับอีกครั้ง หากออกเดินทางจากชายแดนชิงจะช่วยประหยัดเวลาไปไม่น้อย ทว่าหากจักรพรรดิเหวินจะเสด็จจากไป แล้วเขาไม่ส่งเสด็จ ดูเหมือนจะมิใช่เรื่องสมควร “ไม่ต้องแล้ว!” จักรพรรดิเหวินทรงปฏิเสธทันที “อย่างไรเสียเจ้าก็ยังต้องพาเจียเหยาไปที่ฟู่โจวอยู่ดี! เรื่องในมือเจ้าก็ยังมีอีกมากมาย อย่าเสียเวลาเลย เรื่องบ้านเมืองสำคัญกว่า!” เป็นเช่นนี้หรือ? หยุนเจิงลังเลอยู่ชั่วขณะ ก่อนกล่าวว่า “ถ้าเช่นนั้น ลูกขอส่งเสด็จพ่อไปถึงชายแดนกู้เถิดพ่ะย่ะค่ะ!” “ก็ได้!” จักรพ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1397
จักรพรรดิเหวินอาจอยู่ในเมืองหลวงนานเกินไป หรืออาจเป็นเพราะอยากสำรวจความมั่งคั่งของหยุนเจิง ในไม่กี่วันที่ผ่านมา จักรพรรดิเหวินให้หยุนเจิงพาไปชมสถานที่หลายแห่ง เยี่ยจื่อและเสิ่นลั่วเยี่ยนตั้งครรภ์อยู่ ส่วนเมี่ยวอินไม่อยากพบกับจักรพรรดิเหวินบ่อยนัก จักรพรรดิเหวินจึงเลือกให้หยุนเจิงเป็นผู้ติดตามเพียงคนเดียว ในช่วงหลายวันนั้น จักรพรรดิเหวินได้ไปชมเหมืองถ่านหิน โรงงานผลิตถ่านน้ำผึ้ง โรงงานปูนซีเมนต์ และเตาเผาต่างๆ อย่างครบถ้วน โชคดีอย่างเดียวคือ จักรพรรดิเหวินไม่ได้ไปดูโรงงานผลิตเกลือบริสุทธิ์ ไม่แน่ชัดว่าจักรพรรดิเหวินตั้งใจหรือไม่ แต่ครั้งนี้พระองค์ไม่ได้ไปชมกองทัพซั่วเป่ย สิ่งที่พระองค์สนใจล้วนเป็นเรื่องเศรษฐกิจและความเป็นอยู่ของประชาชน ในที่สุด หยุนเจิงก็ไม่อาจขัดขวางจักรพรรดิเหวินไม่ให้เดินทางไปยังชายแดนชิงเปียนได้ หยุนเจิงนำกองทัพองครักษ์ของตน พร้อมด้วยทหารองครักษ์ส่วนพระองค์ที่นำโดยโจวไต้ เดินทางไปยังชิงเปียนพร้อมจักรพรรดิเหวิน ระหว่างทางไปยังชิงเปียน หิมะหนาแน่นราวขนนกก็เริ่มตกลงมา จักรพรรดิเหวินยืนอยู่บนกำแพงเมืองชิงเปียน มือไขว้หลังโดยไม่ขยับเขยื้อน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1396
พวกเขาล้วนเป็นคนใกล้ชิดของหยุนลี่ หยุนลี่จึงมิได้ปิดบัง ตั้งใจบอกเรื่องที่ต้องการซุ่มโจมตีหยุนเจิงในหัวเมืองสี่ทิศให้พวกเขารับรู้ เมื่อทราบแผนการของหยุนลี่ มีเพียงหยวนกุยที่ยังคงสงบนิ่ง ขณะที่คนอื่นต่างตกใจไปตามๆ กัน หยวนกุยหลังจากชดเชยความผิด ก็ได้รับตำแหน่งที่ปรึกษาด้านการทหารในสำนักไทจื่อ แม้จะมิได้บัญชาทหารมากมาย แต่เขามีความภักดีอย่างยิ่ง ในการเดินทางครั้งนี้ หยุนลี่จึงพาหยวนกุยมาด้วย เฉียวเหยียนเซียน หัวหน้าทหารรักษาการณ์ซ้ายของไทจื่อขมวดคิ้ว กล่าวขึ้นว่า “ฝ่าบาท ด้วยฐานะของหยุนเจิง หากไร้พระราชโองการ ใครเล่าจะ…” “เรื่องนี้ เจ้าต้องคอยเตือนข้าด้วยหรือ?” หยุนลี่ขัดจังหวะเฉียวเหยียนเซียน “เรื่องนี้ ข้าจะหารือกับเสด็จพ่อเอง! อย่างไรก็ดี พวกเราต้องเตรียมพร้อมสำหรับกรณีที่เสด็จพ่อไม่เห็นชอบ! นี่คือโอกาสทองในการซุ่มโจมตีหยุนเจิง หลังจากนี้ คงไม่มีโอกาสเช่นนี้อีก!” ครั้งนี้ หยุนลี่ตัดสินใจแน่วแน่ ไม่ว่าองค์จักรพรรดิเหวินจะทรงเห็นด้วยหรือไม่ เขาก็คิดจะลองสังหารหยุนเจิงอยู่ดี ในตอนนี้ หยุนเจิงเปรียบดั่งดาบที่แขวนอยู่บนคอเขา หากหยุนเจิงยังมีชีวิตอยู่ เขาย่อ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1395
บรรยากาศในมื้ออาหารนี้ไม่สู้ดีนัก หยุนลี่มีความขุ่นเคืองในใจ แต่ไม่อาจระบายออกได้ ต้องพยายามปลอบประโลมบรรดาแม่ทัพ จึงไม่มีทางจะอารมณ์ดีได้เลย หลังอาหาร หยุนลี่ได้เอ่ยปากเชิญโจวเต้ากงให้เดินพูดคุยเป็นการส่วนตัว โจวเต้ากงก็ไม่รู้ว่าหยุนลี่ต้องการสิ่งใด แต่ก็จำต้องตอบรับ หยุนลี่กอดอก เดินนำโจวเต้ากงไปยังลานกว้างในค่ายทหาร “เจ้าคิดเห็นอย่างไรกับหยุนเจิง?” ขณะเดินอยู่ หยุนลี่ก็เอ่ยถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน คิดเห็นต่อหยุนเจิงหรือ?โจวเต้ากงสะดุ้งในใจ รีบตอบกลับไปว่า “องค์ชายหกทรงเป็นโอรสสวรรค์ ข้าน้อยไม่บังอาจแสดงความคิดเห็นโดยพลการ” “ไม่เป็นไร กล่าวตามที่เจ้าคิดเถิด” หยุนลี่กล่าวอย่างเรียบเฉย เมื่อเห็นหยุนลี่ยืนกรานจะถาม โจวเต้ากงก็จำต้องตอบไปด้วยความหวั่นเกรง “องค์ชายหกทรงมีฝีมือในการศึก ปราบปรามศัตรูอย่างกล้าหาญ นับเป็นคุณูปการใหญ่หลวงต่อแผ่นดินต้าฉวน! แต่การที่ทรงมีอำนาจทหารอยู่ในพระหัตถ์และไม่เชื่อฟังราชโองการนั้น กลายเป็นภัยใหญ่หลวงต่อราชสำนัก...” เมื่ออยู่ต่อหน้าหยุนลี่ในฐานะรัชทายาท โจวเต้ากงจึงจำต้องกล่าวเช่นนี้ หยุนลี่รู้สึกพอใจกับคำตอบของโจวเต้ากง จ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1394
เมื่อได้ฟังโจวเต้ากงบ่นอย่างนี้ หยุนลี่ก็เดาได้ทันทีว่าเจ้านี่ต้องการพูดอะไรต่อไป ชัดเลย เขาคงจะมาขอเกราะจากตนแน่ๆ ใช่ไหม? “พอแล้วๆ!” หยุนลี่ขัดจังหวะคำพูดของโจวเต้ากง “ที่นี่ยังขาดเกราะอีกเท่าไหร่?” “หนึ่งหมื่นสามพันชุด” โจวเต้ากงตอบทันที “ขาดมากขนาดนี้เลย?” ใบหน้าของหยุนลี่กระตุกเล็กน้อย “ตามที่เจ้าพูด คนหนึ่งหมื่นที่ประจำอยู่ห่างออกไปสิบห้าลี้ก็แทบไม่มีเกราะเลยใช่ไหม?” “พ่ะย่ะค่ะ!” โจวเต้ากงพยักหน้า “หนึ่งหมื่นนั้นล้วนเป็นทหารที่เพิ่งเกณฑ์ใหม่ และตอนนี้กำลังฝึกซ้อมอยู่ที่นั่น…” ฝึกซ้อม? ใบหน้าของหยุนลี่มืดครึ้ม เกือบจะสบถออกมา ไม่มีเกราะป้องกัน นี่ก็เรียกว่าฝึกซ้อมหรือไงวะ? นี่มันเรียกว่าทิ้งข้าวเปลืองเบี้ยเลี้ยงมากกว่า! ถ้าเจ้าหกยกพลบุกมา จะหวังพึ่งคนพวกนี้ได้ไหม? พวกทหารนี่คงเป็นแค่เป้าซ้อมมือให้เจ้าหกไม่ใช่หรือไง? บ้าบอคอแตก! แนวป้องกันนี่ ไม่มีเสียยังจะดีกว่า! อย่างนี้ ราชสำนักยังประหยัดค่าใช้จ่ายได้มหาศาลอีกด้วย! หยุนลี่โมโหจนแทบจะระเบิด แต่ก็ไม่อาจระบายความโกรธใส่โจวเต้ากงได้ เรื่องนี้จะไปโทษโจวเต้ากงก็ไม่ได้! เกรา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1393
ฟู่โจวหัวเมืองเมืองสี่ทิศนี่คือพื้นที่ที่ใกล้กับซั่วเป่ยที่สุดของฟู่โจว หยุนเจิงจะจัดพิธีสมรสกับเจียเหยาที่ฟู่โจว การสร้างจวนอ๋องใหม่ในเวลาสั้นๆ เป็นไปไม่ได้ จึงต้องซื้อจวนจากเหล่าขุนนางใหญ่ในหัวเมืองสี่ทิศแทน เดิมทีเรื่องนี้ควรเป็นหน้าที่ของหยุนลี่ องค์รัชทายาท ที่จะช่วยดูแลจัดการ แต่หยุนลี่ไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย สั่งให้ขุนนางในกรมพิธีการตัดสินใจกันเอง เขาเกลียดชังหยุนเจิงจนแทบอยากสับร่างหยุนเจิงเป็นชิ้นๆ แล้วจะให้เขามาช่วยเลือกจวนให้อย่างนั้นหรือ? ถ้าให้ช่วยเลือกโลงศพแทน เขาคงรีบทำอย่างกระตือรือร้นแน่! หลังจากโยนเรื่องวุ่นวายเหล่านี้ให้ขุนนางระดับล่างจัดการ หยุนลี่ก็พาคนเดินทางไปยังค่ายใหญ่หัวเมืองสี่ทิศ นับตั้งแต่จ้าวจี๋นำทัพไปยังเขตตะวันตกเฉียงเหนือ ฟู่โจวก็เหลือเพียงกองกำลังสามหมื่นนาย และกองกำลังทั้งสามหมื่นนายนี้ก็เกือบทั้งหมดประจำอยู่ในหัวเมืองสี่ทิศ หยุนลี่ไม่หวั่นเกรงที่จะถูกตำหนิเรื่องการติดต่อกับแม่ทัพในกองทัพโดยพลการ การตรวจสอบค่ายใหญ่ในหัวเมืองสี่ทิศ เป็นภารกิจที่จักรพรรดิเหวินมอบหมายให้เขาก่อนที่จะเดินทางไปยังซั่วเป่ย เมื่อหยุนลี่พาคนมา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1392
“เสด็จพ่อ ที่ซั่วเป่ยขาดแคลนอาหารอย่างหนัก!” หยุนเจิงกล่าวด้วยสีหน้าทุกข์ใจ “ตอนนี้ลูกไม่ได้ดูแลแค่ชาวซั่วเป่ย แต่ยังต้องเลี้ยงดูคนในเขตปกครองทหารตะวันตกเฉียงเหนือ อีกทั้งเป่ยหมัวถัว กุ่ยฟาง เป่ยหวน ทุกพื้นที่เหล่านี้…” “คำพูดพวกนี้ไปบอกพี่สามของเจ้าสิ อย่ามาพูดกับข้า!” จักรพรรดิเหวินไม่ฟังคำพร่ำบ่นของหยุนเจิง ตัดบทอย่างไร้เยื่อใย บอกกับเจ้าสาม? หยุนเจิงเบะปาก แค่มันเทศในห้องใต้ดินนี้ เจ้าสามจะซื้อไหวหรือ? ตามราคาที่ตนตั้งไว้ก่อนหน้า ถ้าเจ้าสามไม่จ่ายเงินออกมาสักหลายล้านตำลึง คงไม่มีทางซื้อมันเทศในห้องนี้ได้ ถ้าถึงขั้นนั้น เจ้าสามคงต้องกลายเป็นหัวหน้าแผนกปล้นบ้านประจำราชสำนักต้าเฉียนแน่! มองเห็นสีหน้าขัดใจของหยุนเจิง จักรพรรดิเหวินวางมันเทศในมือ พลางตบไหล่หยุนเจิงอย่างแรง “จงจำไว้ ประชาชนในเขตในก็ล้วนเป็นราษฎรในความดูแลของเจ้า!” นั่นไง! เริ่มมาล้างสมองกันอีกแล้ว! หยุนเจิงบ่นในใจ พลางเปลี่ยนเรื่องถาม “เสด็จพ่ออยากลองชิมรสมันเทศนี่ไหม?” “ตอนนี้เลย?” จักรพรรดิเหวินแปลกใจเล็กน้อย “อื้ม” หยุนเจิงพยักหน้า “มันเทศนี่ปอกเปลือกแล้วกินดิบได้ กินน้อ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1391
ผ่านไปไม่กี่วัน พวกเขาก็เดินทางกลับถึงเมืองติ้งเป่ยจนได้ ด้วยเหตุที่จักรพรรดิเหวินทรงกำชับไว้ล่วงหน้า การเสด็จมายังเมืองติ้งเป่ยครั้งนี้จึงถูกปิดเป็นความลับอย่างเข้มงวด มีเพียงผู้คนในจวนอ๋องเท่านั้นที่รับทราบ ครั้นถึงเมืองติ้งเป่ย จักรพรรดิเหวินก็ไม่ได้รีบไปยังจวนอ๋องในทันที แต่กลับยืนกรานให้หยุนเจิงพาไปชมมันเทศเสียก่อน ถึงกับดึงตัวไปก็ยังไม่ยอม หยุนเจิงถึงกับเอ่ยว่าให้คนยกมันเทศมาถวายให้ทอดพระเนตรที่จวนก็ยังไม่ยอม ทั้งยังยืนกรานจะไปดูด้วยพระองค์เองที่ห้องใต้ดินเก็บมันเทศ หยุนเจิงเริ่มระแวงหนักว่าตาแก่นี้คงกลัวว่าตนจะยกมันเทศไม่กี่หัวมาหลอกให้พอพระทัย จึงต้องการไปตรวจดูคลังสำรองเสียก่อนว่าจะสามารถยึดมันเทศไปจากตนได้สักเท่าใด ด้วยการยืนกรานของจักรพรรดิเหวิน หยุนเจิงจึงจำต้องพาไปยังสถานที่เก็บมันเทศแห่งหนึ่ง แม้ว่ามันเทศจะถูกแบ่งเก็บไว้ในห้องใต้ดินหลายแห่ง แต่สถานที่เหล่านั้นก็อยู่ติดกัน เพื่อให้สะดวกต่อการจัดการยามเฝ้ารักษา จักรพรรดิเหวินเพียงลงจากรถม้า ก็เห็นกองทหารจำนวนมากสวมเกราะพร้อมอาวุธครบมือ “เจ้าช่างเฝ้าแน่นหนาดีจริง! หรือเจ้ากลัวใครจะมาขโมยมันเทศของเจ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1390
“จะใช้เงินมากมายขนาดไหนกัน?” “ก็เยอะจริงพ่ะย่ะค่ะ แม้แต่ลูกเองยังไม่อยากเชื่อเลยว่าลูกใช้เงินไปมากขนาดนี้” หยุนเจิงทำหน้ามุ่ยเหมือนคนมีทุกข์ จนเยี่ยจื่อที่อยู่ข้างๆ แทบอยากจะตีเขา เจ้าคนนี้นี่! พูดเกินจริงก็ต้องมีขอบเขตบ้างสิ! เสด็จพ่ออย่างไรก็เป็นถึงกษัตริย์ แม้จะไม่ทราบรายละเอียดว่าการสร้างเมืองใช้เงินเท่าไร แต่ก็น่าจะพอรู้คร่าวๆ อยู่บ้าง สิบล้านตำลึงขึ้นไป เขากล้าพูดออกมาได้อย่างไร? นี่มันก็เหมือนกับการโกหกเสด็จพ่ออย่างโจ่งแจ้งเลยไม่ใช่หรือ? “พอแล้ว อย่ามาทำตัวพล่ามเป็นคนจนให้ข้าฟังเลย!” จักรพรรดิเหวินเหลือบมองหยุนเจิงด้วยหางตา “ข้าไม่ได้อยากได้เงินของเจ้าหรือธุรกิจทำเงินของเจ้า! และเจ้าก็อย่าหวังจะได้สักตำลึงจากข้าเลย ท้องพระคลังตอนนี้ไม่มีเงินให้เจ้าแล้ว!” พล่ามว่าจนหรือ? เขาอยากพล่ามว่าจนนักหรือ! ในปีนี้ ต้าเฉียนก็ถือว่าเจอภัยพิบัติไม่น้อย ใช้เงินไปเหมือนน้ำไหล ถ้าไม่ใช่เพราะเงินสะสมจากหลายปีที่ผ่านมา ราชสำนักคงอดอยากไปแล้ว! “ก็ได้ๆ!” หยุนเจิงพยักหน้ารับหลายครั้ง ในใจโล่งอกอย่างยิ่ง เขายังกลัวว่าเสด็จพ่อจะมาที่นี่เพื่อมารีดไถ โดยเ
