บทที่ 861

เจ้าจับไว้ไม่อยู่ ยกให้ข้าดีกว่า!

คำพูดหนึ่งประโยคของหยุนเจิง จุดไฟโทสะของเจียเหยาขึ้นมาในชั่วพริบตา

“หยุนเจิง!”

ดวงตาทั้งสองของเจียเหยาเต็มไปด้วยไฟโทสะ คำรามต่ำด้วยแรงอาฆาตเข้มข้น “ข้าไม่อยากเสียเวลาพูดไร้สาระกับเจ้า! หากเจ้าไม่ทิ้งมันเทศดินเอาไว้ ต่อให้กองทัพข้าต้องพังย่อยยับ ก็ต้องเก็บเจ้าเอาไว้ในอยู่บนแผ่นดินเป่ยหวนข้าตลอดไป!”

ไฟโทสะไร้สิ้นสุดของจเจียเหยาถูกจุดขึ้นแล้ว

เจียเหยารู้ พวกเขามากันด้วยความเร็ว กำลังรบจึงลดลง หากต้องปะทะกับพวกหยุนเจิง ทหารม้าหนึ่งหมื่นของนาง ไม่ได้มีความมั่นใจสิบส่วนว่าจะจัดกการทหารม้าของพวกหยุนเจิงได้

แต่ตอนนี้นางไม่สนใจสิ่งใดมากมายแล้ว

นางจำเป็นต้องแย่งมันเทศดินกลับมา!

สู้กับต้าเฉียนจนถึงตอนนี้ เป่ยหวนพลังแคว้นเสียหายอย่างหนัก

การเพราะปลูกมันเทศดินที่ให้ผลผลิตสูงน่ามหัศจรรย์เป็นบริเวณกว้าง สามารถฟื้นฟูพลังแคว้นเป่ยหวนได้อย่างรวดเร็ว

มีเพียงต้องฟื้นฟูพลัง จึงสามารถไปหาต้าเฉียนเพื่อล้างความอัปยศได้!

“ขอแค่เจ้ากล้าทำสงคราม ข้าก็ทำเป็นเพื่อนเจ้าให้ถึงที่สุด!”

นัยน์ตาหยุนเจิงไหววูบแววเย็นชา ร้องตะโกนถาม “เหล่าชายชาตรีต้าเฉียน กล้าสู้กับทหารม้าเป่