Share

บทที่ 865

เที่ยงของวันที่สอง

หยุนเจิงนำกองทัพสามหมื่นคุ้มกันส่งเสบียงเข้าประจำการที่ชายแดนเว่ย คนของนักรบภูตสิบแปดพาชาวเป่ยหวนหลายคนที่สภาพจนตรอกมาหาพวกเขา

ทุกคนล้วนเลือดย้อมไปทั่วตัว บนตัวยังมีบาดแผล

เห็นได้ชัดว่าเพิ่งผ่านการต่อสู้นองเลือดมา

“นี่มันเรื่องใดกัน? พวกเขาเป็นใคร?”

หยุนเจิงถาม

ภูตเก้าตอบทันที “องค์ชาย ท่านนี้คือโย่วเสียนอ๋องโปหลวนแห่งเป่ยหวน ตอนที่พวกเราแทรกแซงเข้าไปในทุ่งหญ้ามู่หม่า พบพวกเขาที่ถูกทหารม้านับร้อยไล่ตามล่าโดยบังเอิญ พวกเราช่วยเขากำจัดทหารไล่ตาม โย่วเสียนอ๋องรู้ตัวตนของพวกเรา จึงขอร้องพวกเราให้พาพวกเขากลับมาพบท่านอ๋อง...”

“ข้าโปหลวน คาราวะท่านอ๋อง!”

ภูตเก้าเพิ่งกล่าวจบ โปหลวนผมเผ้าพะรุงพะรังรีบกระโดดขึ้นมาทำความเคารพหยุนเจิง

โปหลวนคุกเข่าข้างเดียว มือขวาวางไว้ตำแหน่งหัวใจ

ในเป่ยหวน นี่นับว่าเป็นการทำความเคารพสูงสุดแล้ว

การทำความเคารพที่สูงกว่านี้ ก็คือการกราบแล้วนอนราบไปกับพื้นแล้ว

แต่ว่า นั่นเป็นการทำความเคารพบูชาสวรรค์และบรรพบุรุษ

เมื่อเห็นการทำความเคารพของโปหลวน ทหารคนสนิทที่เหลือพากันทำความเคารพตามโปหลวน

หยุนเจิงกระโดดลงหลังม้า มองประเมินโปหลวนตั้งแต่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status