บทที่ 859

เช้าวันที่สอง พวกหยุนเจิงนำทหารถอนทัพ

ครั้งนี้พวกเขาโจมตีชนเผ่าของเป่ยหวนทั้งหมดสี่แห่ง ทั้งยังเอาชนะกองกำลังเจียเจียปู้ด้วย

ยึดม้าศึกได้จำนวนมหาศาล

ตอนนี้พวกเขาสามารถทำได้ถึงหนึ่งคนขี่ม้าสองตัว ยังมีคนจำนวนน้อยสามารถหนึ่งคนขี่ม้าสามตัว

พวเขาเพิ่งจากไปไม่ถึงสองชั่วยาม เจียเหยานำกองทหารม้าชั้นยอดหนึ่งหมื่นมาถึงยังชนเผ่าของตนเอง

“รีบปล่อยคน!”

เจียเหยาสั่งหนึ่งประโยค ไม่สนใจไปตรวจสอบความเสียหายของชนเผา แต่รีบควบม้าไปยังแปลงดินที่เพาะปลูกมันเทศดินของนางทันที

นางภาวนาในใจไม่หยุด ภาวนาขอให้พวกหยุนเจิงไม่ถูกตาต้องใจของในดินเหล่านี้

ภาวนาขอให้หยุนเจิงไม่มีนิสัยดับความหวังของคนถึงเพียงนั้น

ไม่นาน เจียเหยามาถึงยังที่ดินที่ปลูกมันเทศดินของนาง

เมื่อเห็นที่ดินถูกขุดจนเละเทะไปทั้งผืน เจียเหยาเหมือนถูกฟ้าฝ่า เกือบร่วงหล่นจากหลังม้า

หลังพยายามควบคุมสติอย่างหนัก เจียเหยารีบร้อนกระโดดลงหลังม้า วิ่งโซซัดโซเซไปยังที่ดินเละเทะไปทั้งผืน

หญ้าที่ปกคลุมอยู่บนดินเหล่านั้นล้วนกระจัดกระจายเป็นหย่อมๆ อยู่ด้านข้าง ดินถูกพลิกขึ้นมาราวกับถูกสุนัขขุด

เจียเหยาทรุดลงไปกับพื้น ปัดดินโคลนด้วยความกระวนกระวาย ต