Share
บทที่ 858
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 859
เช้าวันที่สอง พวกหยุนเจิงนำทหารถอนทัพครั้งนี้พวกเขาโจมตีชนเผ่าของเป่ยหวนทั้งหมดสี่แห่ง ทั้งยังเอาชนะกองกำลังเจียเจียปู้ด้วยยึดม้าศึกได้จำนวนมหาศาลตอนนี้พวกเขาสามารถทำได้ถึงหนึ่งคนขี่ม้าสองตัว ยังมีคนจำนวนน้อยสามารถหนึ่งคนขี่ม้าสามตัวพวเขาเพิ่งจากไปไม่ถึงสองชั่วยาม เจียเหยานำกองทหารม้าชั้นยอดหนึ่งหมื่นมาถึงยังชนเผ่าของตนเอง“รีบปล่อยคน!”เจียเหยาสั่งหนึ่งประโยค ไม่สนใจไปตรวจสอบความเสียหายของชนเผา แต่รีบควบม้าไปยังแปลงดินที่เพาะปลูกมันเทศดินของนางทันทีนางภาวนาในใจไม่หยุด ภาวนาขอให้พวกหยุนเจิงไม่ถูกตาต้องใจของในดินเหล่านี้ภาวนาขอให้หยุนเจิงไม่มีนิสัยดับความหวังของคนถึงเพียงนั้นไม่นาน เจียเหยามาถึงยังที่ดินที่ปลูกมันเทศดินของนางเมื่อเห็นที่ดินถูกขุดจนเละเทะไปทั้งผืน เจียเหยาเหมือนถูกฟ้าฝ่า เกือบร่วงหล่นจากหลังม้าหลังพยายามควบคุมสติอย่างหนัก เจียเหยารีบร้อนกระโดดลงหลังม้า วิ่งโซซัดโซเซไปยังที่ดินเละเทะไปทั้งผืนหญ้าที่ปกคลุมอยู่บนดินเหล่านั้นล้วนกระจัดกระจายเป็นหย่อมๆ อยู่ด้านข้าง ดินถูกพลิกขึ้นมาราวกับถูกสุนัขขุดเจียเหยาทรุดลงไปกับพื้น ปัดดินโคลนด้วยความกระวนกระวาย ต
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 860
พวกเขาสูญเสียอย่างหนักแล้ว หากเสบียงเหล่านั้นถูกเผาทิ้งอีก พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหนีไปทางด้านหลังแล้วไม่ได้!เวลานี้ นางไม่อาจถูกหยุนเจิงจูงจมูกเดินได้อีกต่อไปแล้ว!เจียเหยาพยายามสูดหายใจลึก จากนั้นกัดคำรามเสียงต่ำ “นอกจากเหลือคนทิ้งไว้หนึ่งร้อยคน ทั้งหมดไปกับข้า!”กล่าวจบ เจียเหยาขี่ม้าออกไปทันทีนางตอนนี้ไม่ได้คิดจะไปสังหารหนึ่งหมื่นกว่าคนของหยุนเจิงให้ราบคราบสิ้นซากนางแค่อยากไล่ตามไปเท่านั้น!ต่อให้ต้องบังคับพวกหยุนเจิงที่กำลังหลบหนีให้ทิ้งมันเทศดินเหล่านั้นไว้ก็ตามขอแค่หยุนเจิงทิ้งมันเทศดินเหลือไว้ให้นาง ต่อให้ต้องมองดูพวกหยุนเจิงจากไปต่อหน้าต่อตา นางก็ยินดี!ไม่นาน เจียเหยานำกองทัพหนึ่งหมื่นออกเดินทางไม่หยุดบนทุ่งหญ้า ต้องการหากองทัพของพวกเขาหยุนเจิงให้เจอนั้นง่ายดายแค่ตามรอยเท้ามาไปตลอดทางก็สามารถหาเจอแล้วเพื่อไล่ตามพวกหยุนเจิง เจียเหยาไม่สนใจม้าศึกม้าศึกที่ต้องเดินทางไกลว่าท้องหิวหรือไม่ เร่งเดินทัพไปตลอดทาง ระหว่างทางเปลี่ยนม้าไม่หยุด รับประกันว่าม้าศึกที่บรรทุกคนนั้นได้พักผ่อนหลังไล่ตามสองชั่วยาม ในที่สุดสายสืบก็พบร่องรอยกองทัพของพวกหยุนเจิงเวล
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 861
เจ้าจับไว้ไม่อยู่ ยกให้ข้าดีกว่า!คำพูดหนึ่งประโยคของหยุนเจิง จุดไฟโทสะของเจียเหยาขึ้นมาในชั่วพริบตา“หยุนเจิง!”ดวงตาทั้งสองของเจียเหยาเต็มไปด้วยไฟโทสะ คำรามต่ำด้วยแรงอาฆาตเข้มข้น “ข้าไม่อยากเสียเวลาพูดไร้สาระกับเจ้า! หากเจ้าไม่ทิ้งมันเทศดินเอาไว้ ต่อให้กองทัพข้าต้องพังย่อยยับ ก็ต้องเก็บเจ้าเอาไว้ในอยู่บนแผ่นดินเป่ยหวนข้าตลอดไป!”ไฟโทสะไร้สิ้นสุดของจเจียเหยาถูกจุดขึ้นแล้วเจียเหยารู้ พวกเขามากันด้วยความเร็ว กำลังรบจึงลดลง หากต้องปะทะกับพวกหยุนเจิง ทหารม้าหนึ่งหมื่นของนาง ไม่ได้มีความมั่นใจสิบส่วนว่าจะจัดกการทหารม้าของพวกหยุนเจิงได้แต่ตอนนี้นางไม่สนใจสิ่งใดมากมายแล้วนางจำเป็นต้องแย่งมันเทศดินกลับมา!สู้กับต้าเฉียนจนถึงตอนนี้ เป่ยหวนพลังแคว้นเสียหายอย่างหนักการเพราะปลูกมันเทศดินที่ให้ผลผลิตสูงน่ามหัศจรรย์เป็นบริเวณกว้าง สามารถฟื้นฟูพลังแคว้นเป่ยหวนได้อย่างรวดเร็วมีเพียงต้องฟื้นฟูพลัง จึงสามารถไปหาต้าเฉียนเพื่อล้างความอัปยศได้!“ขอแค่เจ้ากล้าทำสงคราม ข้าก็ทำเป็นเพื่อนเจ้าให้ถึงที่สุด!”นัยน์ตาหยุนเจิงไหววูบแววเย็นชา ร้องตะโกนถาม “เหล่าชายชาตรีต้าเฉียน กล้าสู้กับทหารม้าเป่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 862
“ดำปี๋ทั้งแถบ มองไม่ชัด แต่อย่างน้อยมีคนนับหมื่น!”สายสืบตอบอย่างรีบร้อนคนนับหมื่น?ในใจเจียเหยาเศร้าโศกแค่ต่อกรกับกองทหารม้าของพวกหยุนเจิง นางยังไม่มีความมั่นใจว่าจะชนะเลยตอนนี้กองหนุนนับหมื่นมาถึงอีก?เจียเหยากำหมัดแน่น ตัวสั่นไม่หยุดเนิ่นนาน เจียเหยาปล่อยมือลงอย่างห่อเหี่ยว คำรามด้วยความโศกเศร้า “กองทัพ...ล่าถอย!”ตอนที่กล่าวคำว่า “ล่าถอย” ออกมา เจียเหยาแทบกระอักเลือดมันเทศดินเหล่านั้น ถูกกำหนดว่านำกลับมาไม่ได้แล้ว!หยุนเจิง!บัญชีนี้ ข้าจะคิดบัญชีกับเจ้าไม่ช้าก็เร็ว!เจียเหยาถอยทัพอย่างรวดเร็วด้วยใจที่ไม่ยินยอมระหว่างที่ล่าถอย เจียเหยายังไม่ลืมหันหัวกลับมา มองหยุนเจิงด้วยความเครียดแค้นจากที่ไกลๆแม้จะเห็นใบหน้าของหยุนเจิงไม่ชัด แต่นางแทบจะล็อกสายตาไว้ที่หยุนเจิงที่อยู่หน้าขบวน“เห้อ นึกไม่ถึงว่าพวกเขาจะล่าถอยแล้ว?”มองดูทหารม้าเป่ยหวนที่ล่าถอยราวกับกระแสน้ำ เสิ่นลั่วเยี่ยนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดปกติพวกเขาเตรียมจะที่จะสู้ตายในสนามรบแล้ว นึกไม่ถึงว่ากองทัพศัตรูจะถอยแล้ว?หยุนเจิงรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่งเจียเหยาไม่ใช่เล่นถึงชีวิตหรือ?เหตุใดจู่ๆ ก็ถอยแล้วล่ะ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 863
ท้องฟ้ายามใกล้ค่ำ ในที่สุดตู๋กูเช่อก็นำกำลังมารวมกับพวกหยุนเจิงตู๋กูเช่อเป็นห่วงความปลอดภัยของพวกหยุนเจิง รีบระดมทหารม้าหนึ่งหมื่นคน ออกเดินทางด้วยสัมภาระเบา ตอนที่หยุดพักผ่อนไม่กี่ชั่วยามที่ชายแดนชิง ฟ้ายังไม่สว่าง พวกเขาแบกสัมภาระเบาเดินหน้าไปสนับสนุนพวกหยุนเจิงเมื่อเข้าใจสถานการณ์แล้ว หยุนเจิงถามทันที “พวกเจ้าพบทหารบาดเจ็บที่พวกเราส่งกลับไปเหล่านั้นหรือไม่?”“พบแล้ว”ตู๋กูเช่อตอบ “ท่านอ๋องวางใจ พวกเราเป็นแค่กองทัพหน้าเท่านั้น ด้านหลังยังมีกองทัพใหญ่ตามมาทางนี้ ข้าสั่งคนไปบอกคนข้างหลังให้รับพวกเขาแล้ว”“เช่นนั้นก็ดี!”หยุนเจิงถอยหายใจด้วยความโล่งอกเขากลัวว่าทหารเหล่านั้นจะถูกศัตรูจับไป!ในเมื่อต้องเคลือนไหวในถิ่นศัตรู หากกล่าวว่าไม่กังวลปัญหานี้เลยสักนิดนั้น ไม่เป็นไม่ได้เลยตู๋กูเช่อหัวเราะ จากนั้นก็กล่าว “ใช่แล้ว ท่านอ๋อง พวกเราได้รับข่าว ทางด้านโย่วเสียนอ๋องโปหลวนเหมือนจะมีความเคลื่อนไหวผิดปกติ ตอนนี้ไม่รู้สถานการณ์ทางนั้นว่าเกิดเรื่องใดกันแน่”กองกำลังโปปลวนมีความเคลื่อนไหวผิดปกติ?หยุนเจิงครุนคิดเงียบๆ จากนั้นก็ยิ้มเล็กน้อย “โปหลวนอาจได้รับข่าวที่เจียเหยาบังคับสยบช
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 864
เป่ยหวนตอนนี้ไม่ต้องป้องกันอันตรายจากธรรมชาติ ภายในก็ยังเกิดปัญหาด้วยด้วยสถานการณ์เช่นนี้ หากเป่ยหวนยังไม่ล่าถอย พวกเขาก็สามารถหาโอกาสบุกไปได้ตลอดเวลา วันนี้ฆ่าชนเผ่านี้ พรุ่งนี้ฆ่าอีกชนเผ่า หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เป่ยหวนก็จะอ่อนแอลงเรื่อยๆตอนนี้ แม้พวกเขาจะทิ้งพี่ดินไป แต่อย่างน้อยคนกับปศุสัตว์ยังอยู่นี่เป็นปัญหาตามสภาพความเป็นจริงคนอยู่ไร้บ้าน คนและบ้านยังอยู่มีบ้านไร้คน เสียทั้งคนทั้งบ้านผู้หญิงคนนี้ มองเรื่องราวได้ละเอียดลึกซึ้ง!เปลี่ยนเป็นคนอื่น คงไม่มีจิตวิญญาณกล้าหาญมากมายเช่นนางเจียเหยาเริ่มล่าถอยแล้ว ทางด้านจั่วเสียนอ๋อง ตอนนี้คงไม่มีปัญหาใดมากแล้วได้!ขอแค่ตั้งใจไปจัดการโปหลวนก็พอแล้ว!หยุนเจิงขบคิดเงียบๆ ออกคำสั่งกองทัพหยุดพักทันที เช้าตรู่พรุ่งนี้ ออกเคลื่อนทัพไปยังชายแดนเว่ย!อีกทั้งทหารบาดเจ็บเหล่านี้ ต้องเอามันเทศและคนบาดเจ็บสาหัสกลับไปด้านหลังหลังออกคำสั่งเสร็จ หยุนเจิงสั่งตู้กุยหยวน “พรุ่งนี้ เจ้านำกองทหารโลหิตไปตรวจสอบพื้นที่ที่พบป่าพรุ ดูว่าชนเผ่าโดยรอบอพยพออกไปหมดแล้วหรือไม่! หลังตรวจสอบชัดเจน ค่อยกลับมารวมตัวกับพวกเราที่ชายแดนเว่ย!”พวกเจียเห
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 865
เที่ยงของวันที่สองหยุนเจิงนำกองทัพสามหมื่นคุ้มกันส่งเสบียงเข้าประจำการที่ชายแดนเว่ย คนของนักรบภูตสิบแปดพาชาวเป่ยหวนหลายคนที่สภาพจนตรอกมาหาพวกเขาทุกคนล้วนเลือดย้อมไปทั่วตัว บนตัวยังมีบาดแผลเห็นได้ชัดว่าเพิ่งผ่านการต่อสู้นองเลือดมา“นี่มันเรื่องใดกัน? พวกเขาเป็นใคร?”หยุนเจิงถามภูตเก้าตอบทันที “องค์ชาย ท่านนี้คือโย่วเสียนอ๋องโปหลวนแห่งเป่ยหวน ตอนที่พวกเราแทรกแซงเข้าไปในทุ่งหญ้ามู่หม่า พบพวกเขาที่ถูกทหารม้านับร้อยไล่ตามล่าโดยบังเอิญ พวกเราช่วยเขากำจัดทหารไล่ตาม โย่วเสียนอ๋องรู้ตัวตนของพวกเรา จึงขอร้องพวกเราให้พาพวกเขากลับมาพบท่านอ๋อง...”“ข้าโปหลวน คาราวะท่านอ๋อง!”ภูตเก้าเพิ่งกล่าวจบ โปหลวนผมเผ้าพะรุงพะรังรีบกระโดดขึ้นมาทำความเคารพหยุนเจิงโปหลวนคุกเข่าข้างเดียว มือขวาวางไว้ตำแหน่งหัวใจในเป่ยหวน นี่นับว่าเป็นการทำความเคารพสูงสุดแล้วการทำความเคารพที่สูงกว่านี้ ก็คือการกราบแล้วนอนราบไปกับพื้นแล้วแต่ว่า นั่นเป็นการทำความเคารพบูชาสวรรค์และบรรพบุรุษเมื่อเห็นการทำความเคารพของโปหลวน ทหารคนสนิทที่เหลือพากันทำความเคารพตามโปหลวนหยุนเจิงกระโดดลงหลังม้า มองประเมินโปหลวนตั้งแต่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 866
หยุนเจิงขมวดคิ้วถาม “อยู่ดีๆ ชนเผ่าของเจ้าจะเกิดการกบฏได้เช่นไร?”พูดถึงเรื่องนี้ โปหลวนใบหน้าเต็มไปด้วยความโศกเศร้า กัดฟันแน่น “ก่อนหน้านี้ตอนที่ท่านอ๋องจู่โจมทุ่งหญ้ามู่หม่า ข้าฉวยโอกาสยึดชนเผ่าในสังกัดของฮูเจี๋ย...”เดิมที ชนเผ่าที่เขายึดนั้นไม่มีปัญหาใดที่แย่ก็คือเนื่องจากเสบียงของเจียเหยาไม่เพียงพอ จึงโยกย้ายคนไปมากมายในบรรดาคนที่ถูกโยกย้าย มีคนไม่น้อยถูกเขายึดครองในชนเผ่าเหล่านั้นคนเหล่านี้ถูกโยกย้ายแล้ว ย่อมต้องกลับไปยังชนเผ่าของตัวเองฉวยโอกาสตอนที่พวกเขาเดินทางไปยังเขาเทพหมาป่า คนที่ถูกโยกย้ายเหล่านั้นถูกซื้อตัว จากนั้นส่งคนไปรายงาน บอกว่าทหารม้าต้าเฉียนบุกไปยังทุ่งหญ้ามู่หม่าแล้วลูกชายคนโตของเขาเป็นพวกคนโง่มีความกล้าหาญแต่ไร้สมอง นึกไม่ถึงว่าจะเชื่อว่าเป็นความจริง นำทหารมุ่งไปยังทุ่งหญ้ามู่หม่าด้วยตัวเองทันทีชนเผ่าในทุ่งหญ้าฆ่าวัวฆ่าแพะ ปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างอบอุ่นตอนที่กินอิ่มหนำสำราญก็หลับไป คนในชนเผ่าก็พลันลอบจู่โจมลูกชายคนโตของเขาตายท่ามกลางความโกลาหลในกองทัพ ทหารห้าพันบางคนตาย บางคนหนีจากนั้น พวกเขาก็ต่ำอยู่ในสภาพเช่นนี้“……”เมื่อฟังคำของโปหลวน ทุกคน
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 914
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 913
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 912
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 911
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 910
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 909
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 908
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 907
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 906
