Share
บทที่ 480
Related chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 481
“เจ้าเป็นใคร?”เซี่ยเชียนฮวันหันหน้ามาสังเกตคนที่เรียกนางเอาไว้สาวใช้ที่แปลกหน้าคนหนึ่งสวมใส่แต่งตัวได้วิจิตรตระการตามาก ไม่ค่อยเหมือนว่าเป็นคนใช้ของตระกูลขุนนางเลย แต่ก็ไม่เหมือนว่าเป็นชาวบ้านธรรมดาเช่นกันด้วยสาวใช้คนนั้นเดินมาที่ด้านหน้าของเซี่ยเชียนฮวัน คารวะอย่างอ่อนช้อยแล้วกล่าวว่า: “คารวะพระชายา บ่าวมีนามว่าซิ่วเซียง เป็นคนที่ปรนนิบัติข้างกายของคุณชายซังฉู่ซวินเซี่ยเชียนฮวันตะลึงงันที่แท้เป็นคนของอุทยานหลีนางไม่ได้คิดอะไรไปมาก ก็เลยปฏิเสธคำเชื้อเชิญออกมาตรงๆ “ข้าไม่ได้มีความสนิทสนมกับคุณชายซังเป็นการส่วนตัว พบกันโดยไม่มีเหตุผลใดๆก็เหมือนว่าจะไม่สมเหตุสมผล หากแพร่งพรายออกไปเกรงว่าจะไม่น่าฟังต่อชื่อเสียงของพวกเราได้ ชั่งมันจะดีกว่าเถอะ”สาวใช้ชะงักไปครู่หนึ่ง ราวกับว่าคิดไม่ถึงว่าเซี่ยเชียนฮวันจะปฏิเสธออกมาอย่างสิ้นเชิงนั่นเป็นถึงซังฉู่ซวินเชียวนะ......บุคคลที่โดดเด่นอันดับหนึ่งแห่งเจียงเป่ย มีคุณหนูตระกูลสูงศักดิ์มากแค่ไหนที่ร้องขอก็ยังไม่ได้มาด้วยตาปริบๆเลยนะเซี่ยเชียนฮวันปฏิเสธเสร็จก็จากไปเลยนางจำได้ว่าองค์ชายห้าเซียวจ้านเคยเตือนนางที่สวนบ๊วยมาก่อน ซังฉู่ซว
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 482
“เจ้ามีเรื่องขอร้องข้า?”เซี่ยเชียนฮวันเลิกคิ้วซังฉู่ซวินพักหน้าไปมา “หากพระชายายินดีที่จะช่วย ปลอกมีดพวกนี้ก็จะเป็นสิ่งตอบแทน พระชายาคิดเห็นอย่างไร”“งั้นเจ้าต้องบอกเรื่องที่ต้องการจะไหว้วานให้ชัดเจนก่อน ข้าจึงจะทราบว่าจะช่วยได้หรือไม่”แน่นอนว่าเซี่ยเชียนฮวันก็คงจะไม่รับปากอย่างโง่เขลาหรอกซังฉู่ซวินหัวเราะขึ้นมาครู่หนึ่ง “อันที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร พระชายาก็ทราบดีว่าข้าเป็นเพียงแค่คนแสดงละครคนหนึ่ง พวกคนสูงศักดิ์ชอบฟัง ข้าก็เลยมีชื่อเสียงขึ้นมาบ้าง ได้รับพระมหากรุณาธิคุณโปรดปรานจากฝ่าบาท อีกสองสามวันก็ยังต้องเข้าวังไปแสดงลูกคอให้ฝ่าบาทรับฟังอีก”คำพูดนี้ฟังไปแล้วไม่ว่ามากหรือน้อยก็ค่อนข้างอวดอยู่บ้างแต่ซังฉู่ซวินพูดได้ธรรมดามาก ราวกับว่าก็ไม่ได้เห็นแก่ชื่อเสียงเลยหัวคิ้วของเขาขมวดขึ้นเล็กน้อย อีกทั้งยังเผยให้เห็นความกลัดกลุ้มจางๆออกมาด้วย “ประมาณว่าหลายวันนี้ร้องมากติดต่อกันมาหลายวันแล้ว ข้ารู้สึกว่าสภาวะของเสียงนับวันจะยิ่งแย่ หากถึงตอนนั้นเอ่ยปากไม่ออกต่อหน้าฝ่าบาท ก็ไม่เท่ากับว่าจะยั่วความซวยเข้าตัวหรอกหรือ?”“ได้ยินว่าพระชายาวิชาแพทย์เกินคน วันนี้ข้าก็บากหน้ามา
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 483
หลังจากเขียนใบสั่งยาเสร็จ เซี่ยเชียนฮวันก็หยิบปอกมีด 2-3 อันเป็นค่าตอบแทนไป แล้วรีบออกไปนางไม่แน่ใจว่าเมื่อครู่เป็นวิชาสะกดจิตหรือเปล่าแม้ว่าจะเป็นการสะกดจิต อย่างน้อยก็น่าจะมีภาษาในการชักจูง ชี้นำทางจิตใจ ทำไมเพียงแค่ผ่านการสบตาก็เป็นไปได้ว่าจะเกิดการสะกดจิตขึ้นมาได้?งั้นก็น่าอัศจรรย์เกินไปแล้วจริงๆ!เซี่ยเชียนฮวันคิดไม่ตกเลย นางเพียงแต่รู้ว่าที่เซียวจ้านพูดเป็นเรื่องที่ถูก ดีที่สุดอย่าได้เข้าใกล้ตัวละครแซ่ซังผู้นี้มากเกินไป!ในตอนนี้เองซังฉู่ซวินยืนอยู่ด้านหน้ารั้วบันได มองตามเซี่ยเชียนฮวันที่เดินทะลุถนนใหญ่ไป มุมปากยกขึ้นมาจางๆ “ซิ่วเซียง เจ้าเอาสำรับยาใบนี้ไปซื้อยาที่ร้านขายยา”สาวใช้เดินขึ้นมาด้านหน้า หลังจากรับเอาใบตำรับยาไปแล้วก็เห็นสีหน้าของซังฉู่ซวิน แต่กลับเผยสีหน้าท่าทางแห่งความประหลาดใจออกมา“คุณชาย เมื่อครู่ท่านได้ใช้วิชาสะกดจิตกับพระชายาจ้านอ๋องแล้วงั้นหรือ?”อาทิตย์อัสดงสาดส่องมาบนใบหน้าที่หล่อเหลาของซังฉู่ซวิน ส่องออกมาเป็นสีรูม่านตาของเขาที่บางเบามาก ราวกับจอมมารก็ไม่ปานเขาค่อนข้างมีความสนใจขึ้นมา “ใช้ไปแล้ว”“น่าแปลก ในเมื่อท่านใช้วิชาสะกดจิตกับนางแล
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 484
“แม้ว่าเซียวเย่หลันจะไม่ได้เรื่อง ก็ไม่ใช่สิทธิ์ของชายเทียมที่แม้แต่ใบหน้าก็ไม่กล้าเผยออกมาให้เห็น!”เซี่ยเชียนฮวันออกแรงถีบไปหนึ่งที!ชายคลุมหน้ารีบปล่อยนางออกแล้วถอยหลังไปทันที หลบกาณโจมตีที่เอาชีวิตนี้ไปได้เชาส่ายศีรษะไปมา “เสี่ยวฮวันวฮวัน จ้ายังไม่เคยลองดูเลย ทำไมถึงได้รู้ว่าข้าไม่เหมาะสมกับเจ้า”“หึ ข้าชอบผู้ชายที่สง่าผ่าเผย”เซี่ยเชียนฮวันหลังพิงกำแพงเอาไว้ ค่อยๆเคลื่อนตัวไปทางด้านทางแยกช้าๆชายคลุมหน้ากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มอย่างลึกซึ้งว่า: “ไม่เป็นไร ต้องมีสักวันที่เจ้าจะสามารถเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของข้าได้ ถึงตอนนั้นเซียวเย่หลันก็คงจะไม่คู่ควรกับเจ้าแล้ว”“คำพูดนี้ของเจ้าหมายความว่าอะไร”เซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้วจู่ๆนางก็นึกขึ้นมาได้ว่าชายคลุมหน้าเคยกล่าวเอาไว้ว่าทุกคนที่เหยียดหยามราชวงศ์ ต่างก็เป็นศัตรูของเขาทั้งนั้น!คำพูดนี้สามารถมีสองนัยได้อย่างแรกเขาต้องการจะเข้ายึดครองตำแหน่งอย่างที่สอง เขาเป็นคนของฝ่าบาท ช่วยฮ่องเต้ที่มากความสงสัยท่านนั้นขจัดอุปสรรคให้เกลี้ยงอยู่ในที่ลับเมื่อมองจากสถานการณ์ตอนนี้แล้ว อย่างแรกกับอย่างหลังมีความเป็นไปได้พอสมควรฮ่องเต้ฉีอู่ท
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 485
"เพราะเหตุใด?"เซี่ยเชียนฮวันจ้องเขาตาเขม็งเอะอะทำสิ่งนั้นไม่ได้ สิ่งนี้ก็ไม่ได้ เขาจะเอาแต่ใจเกินไปแล้ว!เซียวเย่หลันเดินตรงเข้ามาสองก้าว เขากระซิบขึ้นว่า "เจ้ากลับไปบ้างเป็นครั้งคราข้าไม่ว่า แต่บัดนี้เจ้ากลับไปอาศัยอยู่เนิ่นนานหลายวัน หากคนนอกรู้เข้า คงคิดว่าข้าให้เจ้ากินเจ้าอยู่ไม่ดีพอ""อ้อ ใช่ๆ ๆ เจ้าให้ข้ากินอยู่อย่างดี เพียงแต่ของดีทุกอย่างล้วนต้องส่งไปที่เรือนจิ่นซิ่วก่อน รอเมื่อพระชายารองซูเลือกเรียบร้อยแล้ว จึงจะตกถึงมือข้าที่เป็นพระชายาหลวง”เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะเยาะเย้ยเซียวเย่หลันชะงักลงเล็กน้อย ใบหน้าของเขาเผยถึงความเหนื่อยหน่าย "เจ้ามาจากตระกูลของไทเฮา ทั้งเป็นบุตรสาวของท่านโหวเจ้าได้กินดีอยู่ดีมาตั้งแต่เล็ก ชื่อเล่นนางร้ายไม่เหมือนกันกับเจ้า...""เจ้าคิดว่านางอ่อนแอบอบบาง ดังนั้นข้าจึงควรสละให้นางทุกอย่างหรือ?"ตรรกะที่ว่าใครอ่อนแอกว่าก็ควรได้รับ เซี่ยเชียนฮวันไม่อาจเข้าใจได้!อีกอย่าง ในตอนนั้นนางร้ายเป็นยอดคณิกาแห่งเมืองหลวง นางใช้ชีวิตอย่างมั่งคั่งท่ามกลางแก้วแหวนเงินทองมาเช่นกันอีกอย่างด้วยนิสัยไม่รับสินบนของเซียวเย่หลัน คาดว่าแม้แต่ของขวัญที่ขุนนางและเ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 486
"ไม่มีอะไร หาใช่ของสำคัญ"ใบหน้าของเซี่ยเชียนฮวันแดงเรื่อสถานการณ์ซึ่งนางทะเลาะเบาะแว้งกับเซียวเย่หลันอยู่ตอนนี้ แน่นอนนางคงไม่กล้าเอ่ยว่าฝักดาบเล่มนั้นนางตั้งใจเสาะหาเพื่อมอบให้เขาเป็นของขวัญโชคดีที่รอบข้างค่อนข้างมืดไม่มีแสงไฟ เขาน่าจะมองได้ไม่ชัดเจนทันใดนั้นเอง เย่ซิ่นก็จูงรถม้าเดินตรงเข้ามา นางจึงรีบเอ่ยขึ้น "ในเมื่อเจ้าอยากให้ข้ากลับไปนักหนา เช่นนั้นก็รีบขึ้นรถม้ากันเถิด"เซียวเย่หลันหรี่ตาลงด้วยความเย็นชา แฝงไปด้วยความสงสัยแต่เขาไม่ได้เอ่ยปากพูด ได้แต่อุ้มเซี่ยเชียนฮวันเข้าไปในรถม้าจากนั้นเขาเดินลงมาหยิบสิ่งของที่หญิงสาวทำร่วงหล่นลงพื้นเมื่อครู่เป็นฝักดาบหรือนี่?แววตาแห่งความสงสัยของเซียวเย่หลันเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณนางไม่เป็นวิทยายุทธ์ เหตุใดจึงต้องมีของสิ่งนี้ติดตัว?น่าสงสัยเหลือเกิน!เซียวเย่หลันหยิบฝักดาบเล่มนั้นขึ้นมาดมใต้จมูก ก่อนที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาจะดูมืดมนลง แววตาเยือกเย็นไร้ความรู้สึกเขาสะบัดชายชุดก้าวขึ้นรถม้าแล้วนั่งข้างกายเซี่ยเชียนฮวัน หยิบฝักดาบในมือขึ้นมาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า "นี่คืออะไร?""แค่กๆ ...เจ้ามีตาก็ดูเอาเองสิ เหตุใดต
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 487
"เจ้าไม่ชอบงั้นหรือ? ช่างเถอะ ที่จริงข้าก็ไม่มีความรู้เรื่องเครื่องประดับดาบเหล่านี้ หากเจ้าไม่ชอบก็โยนทิ้งไปเถอะ"เซี่ยเชียนฮวันกระสับกระส่ายมากนี่เป็นครั้งแรกที่นางซื้อของขวัญให้ชายหนุ่มเดิมทีนางรู้สึกสับสนคิดแล้วคิดอีกอยู่ในใจ ว่าจะเอ่ยปากเช่นไรจึงจะไม่รู้สึกเขิน คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายจะถูกเซียวเย่หลันบีบบังคับสอบถามจนได้เมื่อชายหนุ่มนิ่งเงียบไปเนิ่นนาน เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกขายหน้าเหลือเกิน นางเปิดผ้าม่านรถม้าหวังจะโยนพวกมันทิ้งไป"ช้าก่อน!" เซียวเย่หลันรีบรั้งนางเอาไว้เซี่ยเชียนฮวันหันมามองด้วยแววตาอันสับสน "มีอะไรหรือ?""อย่าทิ้งมัน""เจ้าไม่ชอบมิใช่หรือ? ข้าเองก็ไม่รู้วิทยายุทธ์ เก็บเอาไว้ก็ไร้ประโยชน์""ข้าไม่ได้บอกว่าไม่ชอบ...แม้คุณภาพของพวกมันแสนธรรมดา เห็นแก่ที่เจ้ามีใจ ข้าจะรับไว้ก็แล้วกัน"เซียวเย่หลันแสดงท่าทีอันลำบากใจออกมา ก่อนจะเก็บฝักดาบทั้งสามลงเซี่ยเชียนฮวันถอนหายใจอย่างโล่งอกอย่างน้อย นางก็ได้ให้ของเขาไปแล้ว ไม่ถือว่าเสียเวลาเปล่าหากเซียวเย่หลันรังเกียจและไม่รับไว้ คงจะเป็นการทำร้ายจิตใจนางมากทีเดียว"ของเหล่านี้เจ้าไปซื้อมาจากที่ใด" เซียวเย่หลันเ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 488
สมองของเซี่ยเชียนฮวันว่างเปล่าทันใดนางไม่ได้หูฝาดไปใช่หรือไม่?เมื่อครู่ชายผู้นี้เรียกนางว่าฮวันฮวัน? ?มีเพียงคนที่สนิทใกล้ชิดนางเท่านั้นที่จะเรียกชื่อเล่นของนางก่อนหน้านี้เซียวเย่หลันล้วนเรียกชื่อสกุลเต็มของนางหากชื่อเรียกเมื่อครู่นางเพียงหูฝาดไป แต่ความอ่อนโยนของเขาตอนนี้ช่างสมจริงเหลือเกิน ไม่ว่าจะเป็นทุกการสัมผัส หรือริมฝีปากที่อบอุ่น ล้วนกำลังบอกกับนางว่านี่ไม่ใช่ความฝัน“ช้าก่อน เซียวเย่หลัน”ปฏิกิริยาแรกของนางคือคัดค้าน ถอยหนีจากประสบการณ์เสี่ยงชีวิตมากมายที่ผ่านมา ไม่ใช่เรื่องง่ายกว่านางจะบอกตัวเองให้ปล่อยวางได้ แต่บัดนี้เขากลับมากระตุ้นมันอีก...เซี่ยเชียนฮวันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าชายคนนี้คิดสิ่งใดอยู่!“ว่าง่ายหน่อยสิ”ในที่สุดเขาก็พูดออกมาอีกครั้ง ก่อนจะขืนใจจูบนางอย่างดื่มด่ำภายในรถม้าอันคับแคบ เซี่ยเชียนฮวันไม่อาจหนีไปไหนได้เลย นางทำได้เพียงอยู่ในอ้อมกอดของเขา ปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจในเวลาต่อมา เซี่ยเชียนฮวันเองก็เริ่มรู้สึกคล้อยตามราวกับเซียวเย่หลันไม่ได้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดเช่นนี้กับสตรีมานานมากแล้ว เขากอดนางไว้แน่น แทบไม่ให้นางมีโอกาสหายใจหากเป็นเช่
Latest chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
